Roundtable – Player Edition

Aπό το 2009 και έπειτα 3 παίκτες έχουν στεφθεί MVPs. Ο LeBron δεν είναι sexy επιλογή πια, ο Rose δύσκολα μπορεί να πιάσει από φέτος τόσο υψηλά στάνταρ απόδοσης και ο Durant θα χάσει σίγουρα κάποια παιχνίδια. Οι προηγούμενοι (Bryant, Garnett, Nowitzki, Duncan) μεγάλωσαν. Ήρθε η ώρα για νέο MVP;

Billy Hoyle: Στο μυαλό μου οι Clippers πάνε για 60 νίκες και μια από τις δύο πρώτες θέσεις της Δυτικής Περιφέρειας. Ο Blake Griffin παρουσιάζεται χρόνο με το χρόνο βελτιωμένος και αν φέτος προσθέσει και ένα αποτελεσματικό mid range game στο ρεπερτόριό του, τίποτα δεν εμποδίζει τους Clips να ανέβουν στην κορυφή της Δύσης και τον Blake να στεφθεί πολυτιμότερος παίκτης.

Νικόλας Ραδικόπουλος: Ναι, κι αυτός θα είναι ο Stephen Curry. Η βελτίωση του χρόνο με το χρόνο, η χημεία του με τον Klay Thompson στο καλύτερο ενδεχομένως backcourt του ΝΒΑ, η στήριξη που θα του παρέχει ο (αν παραμείνει υγιής) Shaun Livingston στα play making duties και κυρίως η έλευση στη θέση του προπονητή του Steve Kerr, μας προϊδεάζουν, όπως φάνηκε κι από τα preseasons, για μεγάλα πράγματα. Αρκεί να μην τον προδώσει πάλι ο αστράγαλός του.

Gus Χρυσοχού: Δύσκολα. Δεν βλέπω τρόπο να το χάνει ο James. Με τον ρόλο του καλύτερου executive της σεζόν, ο LeBron μάζεψε μία τρόπον τινά αφρόκρεμα, όχι μόνο για να διεκδικήσει το τρίτο του δαχτυλίδι, αλλά και για να στεφθεί MVP. Τα μπασκετικά “εγώ” των υπολοίπων καλώς ή κακώς θα υποχωρήσουν μπροστά στο “εγώ” του βασιλιά. Προσωπικά, παρόλα αυτά, θα ήθελα να δω τον Anthony Davis ως MVP, συντομότερα του αναμενομένου.

Πέτρος Καούνης: Με τους Thunder να μετατρέπονται μέσα σε έναν μήνα από ομάδα-φαβορί για τον τίτλο σε νοσοκομείο (K.D., Perry Jones, Anthony Morrow, Reggie Jackson τραυματίες), ήρθε η ώρα για τον Russell Westbrook να ‘’κουβαλήσει’’ την ομάδα για όσο χρειαστεί, μέχρι να επιστρέψει ο Durant. Στη Δύση τα πράγματα είναι υπερβολικά δύσκολα με 12 ομάδες να διεκδικούν με αξιώσεις τις 8 θέσεις των playoffs, οπότε αν ο Russell καταφέρει να τους οδηγήσει στην κορυφαία 4αδα, θα είναι σίγουρα ένας από τους υποψήφιους για φετινός MVP. Αν τελικά καταφέρει να πάρει το βραβείο, δεν το γνωρίζω, αλλά σίγουρο είναι πως θα πόνταρα τα λεφτά μου στο να σπάσει το ρεκόρ των περισσότερων Field Goal Attempts σε ένα παιχνίδι, που έχει από το 1993 ο M.J. με 49. Σε κάθε παιχνίδι των Thunder, τουλάχιστον για τους 2 πρώτους μήνες της regular season, η μπάλα σπάνια θα φεύγει από τα χέρια με διαφορετικό προορισμό από το καλάθι.

Κοσμάς Καψάλης: Ευτυχώς που γύρισε την κουβέντα στα αυτονόητα ο Gus, γιατί οι πρώτοι κάνανε show off. Kι εγώ θα ήθελα πολύ να πιστέψω και να μιλήσω για τον Davis ή τον Wall, αλλά πρώτον, θεωρώ πως οι πορείες των ομάδων τους θα φρενάρουν τέτοιες συζητήσεις, και δεύτερον, ο LeBron παραμένει τουλάχιστον ένα σκαλί πάνω από τον ανταγωνισμό. Τα νούμερά του ίσως καλμάρουν λίγο μιας και θα έχει καλύτερο supporting cast, αλλά ένα ‘’συμβατικό’’ για εκείνον 26-7-6,5 σε συνδυασμό με την αδύναμη Ανατολή και τον τραυματισμό του Durant θα του δώσουν το 5^ο MVP.

Λουκάς Μοσχούλας: Όσους παπάδες και αν κάνει ο Antony Davis η ομάδα του δεν με αφήνει να του δώσω το χρίσμα. Οπότε ο κλήρος πέφτει στον Χρήστο Παύλου (κατά κόσμον Chris Paul) ο οποίος είναι φύσει και θέσει ηγέτης της μεγάλης ομάδας του L.A. Το βάθος και η ποιότητα του roster της ομάδας του δίνει την ευχέρεια να αυξήσει τον αριθμό των assists του (10,6 μ.ο. πέρσι. 11,6 προσωπικό ρεκόρ) και τα μεγάλα σκορ που κυνηγούν οι Clippers την δυνατότητα να κρατήσει τον μέσο όρο σκοραρίσματος του στα περσινά επίπεδα (19,1). Με δεδομένη την αναμενόμενη πολύ καλή πορεία των Clips, το βραβείο του ΜVP είναι εκεί για να το πάρει.

Δημήτρης Μαντζούκας: Θυμάμαι μια εποχή που ο Blake Griffin ήταν απλά ένας τύπος που πήδαγε ψηλά. Από τότε έχει βελτιώσει τόσα πολλά στο παιχνίδι του, που θα πρέπει να ανταμειφθεί, για αυτήν του την εξέλιξη. Η εξαιρετική πορεία που προδιαγράφεται για τους Clippers φέτος και η λογικά συντηρητική προσέγγιση που θα ακολουθήσει ο Paul, καθιστούν τον Griffin την πιο sexy επιλογή, αν οι Clippers τερματίσουν πράγματι μέσα στις δύο πρώτες θέσεις της Δύσης.

Δημήτρης Μαυράκης: Russell Westbrook. Οι λάτρεις του «εγκεφαλικού» παιχνιδιού, αυτοί οι γκρινιάρηδες καθαρολόγοι που κατέχουν το δόγμα του αυθεντικού μπάσκετ, τον αμφισβητούν. «Πως ντύνεται έτσι;»», «γιατί σουτάρει συνέχεια;», «μα γιατί δεν ειναι ένας πρόθυμος κομπάρσος στο πλάι του Durant;»

Λοιπόν, φέτος θα αναλάβει το τιμόνι εξ’ολοκληρου και θα απελευθερώσει το κτήνος, που δεν έχει προσπαθήσει ποτέ να κρύψει, από μέσα του. Ετοιμαστείτε: ο Russell Westbrook είναι η οργή του Θεού και θα βρέξει φωτιά και θειάφι πάνω στα κεφάλια των απίστων.

Σταύρος Μαρίνος: Πότε δεν χώνεψα την τόσο έντονη ανάδειξη ατόμων σε ένα ομαδικό άθλημα. Ειδικά όταν ο MVP επιλέγεται από τις καλύτερες ομάδες. Ο παίχτης που φέτος θα αξίζει το MVP αλλά δε θα το κερδίσει για τον παραπάνω λόγο, είναι ο Anthony Davis.

 

Ποιος είναι στην καλύτερη θέση για breakout season ή/και το βραβείο του Most Improved Player;

Billy Hoyle: Μου φαίνεται λίγο περίεργο να βάζω sophomores σε αυτή τη θέση γιατί συνήθως ένα μεγάλο άλμα στα νούμερά τους είναι λογικό και αναμενόμενο επομένως θα αφήσω τον Olynyk και θα πάω με τον Derrick Favors που βρίσκεται στην τέταρτη χρονιά του στο ΝΒΑ, χωρίς να έχει κάνει ακόμα την έκρηξη που δικαιολογεί η επιλογή του στο Νο. 3 του draft. Έχει τις σωματικές προδιαγραφές να γίνει καταλύτης στην άμυνα των Jazz και μένει να δούμε πόσο μπορεί να βελτιώσει την επίθεσή του, για να αποδείξει σωστή ή εσφαλμένη την επιλογή τους να αφήσουν τον Millsap να αποχωρήσει.

Νικόλας Ραδικόπουλος: Τον Kawhi Leonard τον λέγαμε 2 σερί seasons τώρα, και τελικά το έκανε το breakout πέρσι, όχι στην regular season, αλλά στα playoffs. Άρα πλέον δεν μπορεί να θεωρείται έκπληξη. Ο παίχτης που εγώ περιμένω να ανεβάζει πάρα πολύ το επίπεδο του παιχνιδιού του είναι ο Jared Sullinger της Βοστώνης. Με τον Rondo να έχει ήδη έτοιμες τις βαλίτσες του για άλλες πολιτείες, ο Sully έδειξε από πέρσι πως δουλεύει πάρα πολύ το παιχνίδι του τόσο κοντά στο καλάθι, όσο και έξω από τη γραμμή των 7,25. Πολύ καλός rebounder, αλλά μέτριος αμυντικός, δείχνει να μπορεί να εξελιχθεί στον επόμενη ηγέτη των Celtics σε αυτή τη μεταβατική περίοδο του franchise. Aρκεί να καταφέρει φέτος να διατηρήσει τα κιλά του σε under-Boris-Diaw numbers, μιας και το πώς πέρσι κατάφερνε να παχαίνει εν μέσω season 82 αγώνων ήταν αξιοθαύμαστο!

Gus Χρυσοχού: Αρκετοί υποψήφιοι. Θα πάω με τον Jared Sullinger κι εγώ όμως. Οι συνθήκες είναι ιδανικές για τον νεαρό forward για να ξεχωρίσει και να γίνει σημείο αναφορά όχι μόνο των Celtics, αλλά όλης της λίγκας. Ο Rondo είναι φευγάτος, ενώ ουδείς άλλος – εκτός συγκλονιστικού απροόπτου – δείχνει να έχει τα φόντα να ξεχωρίζει σε μεγάλο βαθμό από την ομάδα της Βοστώνης. In Sully I trust.

Πέτρος Καούνης:  Από το L.A. στο Sacramento και από αναπληρωματικός του CP3, βασικός στη θέση του Isaiah. Στα 27 του πλέον και με 4^η διαφορετική ομάδα στο NBA, έχει την ευκαιρία να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι. Στα 18 games που ανέλαβε τον ρόλο του τραυματία CP3, είχε 13.3 pts και 6.5 assists σε 32.6 minutes με την ομάδα του να έχει 12-6 record. Για όσους αμφιβάλλουν για το αν μπορεί να βελτιωθεί και άλλο, απλά να θυμίσουμε το περυσινό Game 4 της σειράς OKC vs LAC, που με 12 πόντους στην τελευταία περίοδο βοήθησε την ομάδα του να γυρίσει διαφορά 22 πόντων και να ισοφαρίσει τη σειρά σε 2-2. Προφανώς, και κόντρα στο ρεύμα, εγώ πιστεύω πολύ τον Darren Collison.

Κοσμάς Καψάλης: Το ‘’δικό’’ μας παιδί. Πέρα από τη λατρεία, που έτσι κι αλλιώς του τρέφουμε, ο Giannis Antetokounmpo έχει όλα τα φόντα να εκπλήξει, όχι μόνο με την ιστορία που τον πήγε στο ΝΒΑ και τα σωματικά προσόντα όπως πέρσι, αλλά με την ίδια του την απόδοση. Η αύξηση στα λεπτά που θα αγωνίζεται φέτος, καθώς και μια θέση στη βασική πεντάδα μοιάζουν κλειδωμένα, έχει το σώμα και την ικανότητα να αγωνιστεί σε περισσότερες από μία θέσεις, κι αν κάτι έχει δείξει αυτόν τον λίγο καιρό που τον ξέρουμε, είναι ότι δουλεύει συνεχώς να βελτιώσει τις αδυναμίες του. Γιατί λοιπόν να μην επιβραβευτεί κιόλας όλη αυτή η προσπάθεια;

Λουκάς Μοσχούλας: 6,8 ppg, 4,4 rpg. 1,4 apg. σε 24 λεπτά συμμετοχής. Με τα λεπτά του να αυξάνονται (όχι σε μεγάλο βαθμό είναι η αλήθεια) και τον ρόλο του να είναι πιο σημαντικός, o δικός μας Greek Freak Giannis Antetokounmpo φαίνεται να βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για MIP. O Jason Kidd δείχνει να τον εμπιστεύεται. ακόμα και ως PG, και η δουλειά που κάνει ο μικρός με κάνει να πιστεύω ότι το καλοκαίρι θα μιλάμε για ακόμα ένα θαύμα για το νούμερο 15 του περσινού draft.

Δημήτρης Μαντζούκας: Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς τον παίκτη, οπότε μπορώ να πω ομάδα? Ο most improved player θα φοράει πράσινα και θα παίζει στους Celtics. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν θα είναι ο Jared Sullinger (το πιο πιθανό), o Kelly Olynyk (σίγουρα θα εκτιναχθεί) ή ο Avery Bradley (πιο δύσκολο, αλλά όχι απίθανο). Θα πω Οlynyk γιατί πάντα πρέπει να εμπιστευόμαστε τους Καναδούς, ξανθούς, μακρυμάλληδες παίκτες, όπως έχει δείξει η ιστορία.

Δημήτρης Μαυράκης: Rudy Gobert: ‘cause you can’t teach height. Στον κόσμο που ο Roy Hibbert ήταν όχι μόνο δις All Star, αλλά φάνταζε και σαν κρυπτονίτης του LeBron James. ο Rudy Gobert είναι βασιλιάς. Έδειξε μια γεύση το καλοκαίρι, όταν ενορχήστρωσε την καταστροφή της Ιβηρικής αρμάδας, στην αναβίωση της μάχης του Γκραβελίν. Δεν είναι μονάχα αυτά τα τρομακτικά άκρα του, που θυμίζουν σαν να ζευγάρωσε σκιάχτρο με τον Τιραμόλα. Ειναι πολυ περισσότερο ευκίνητος από όσο θα αναλογούσε σε ένα Ent. Αρκεί απλά στην άμυνα να στέκεται αγέρωχος και να πηδάει παράλληλα, και στην επίθεση να τρέχει σε ευθεία γραμμή προς τη ρακέτα. Για τα υπόλοιπα έχει αναλάβει ήδη η μητέρα φύση και ο Enes Kanter.

Σταύρος Μαρίνος: Με γνώμονα κυρίως τις συνθήκες κι όχι το ταλέντο, οι διαλυμένοι Pacers (χωρίς Paul George και τον Stephenson στη Charlotte), δίνουν τη δυνατότητα στον Roy Hibbert να ανεβάσει τα στατιστικά του και να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο είτε το θέλει είτε όχι (πιθανότερο το δεύτερο). Άξιος αναφοράς ο Markieff Morris που με νέο συμβόλαιο και πλέον τη θέση του βασικού (μετά τη φυγή του Frye), θα έχει την ευκαιρία να αναδειχθεί.

Το βραβείο Manu Ginobili. Μπορεί να το ξαναπάρει ο Αργεντίνος στα 38 του, και αν όχι ποιος μπορεί να ξεπεράσει τον 6th man πρότυπο;

Billy Hoyle: Isaiah Thomas. Ο PG που είχε μέσους όρους 20π και 6as πέρυσι με τη φανέλα των Kings μετακόμισε στο Phoenix όπου βρίσκει μπροστά του τον περσινό MIP και τον ανερχόμενο και υπογράφοντα νέο συμβόλαιο με τους Suns Eric Bledsoe, που αγωνίζονται στην ίδια θέση. Ο Hornacek πάντως δε δείχνει να κολλάει, και ο Thomas λογικά θα έχει ρόλο supersub ενώ δεν αποκλείεται να τον δούμε και πεντάδες με τρία PG. Ο μικροσκοπικός guard πάντως ταιριάζει γάντι στη run ‘n’ gun φιλοσοφία του Phoenix και είναι το δικό μου φαβορί για τον καλύτερο έκτο παίκτη της χρονιάς.

Νικόλας Ραδικόπουλος: Μάλλον θα πάω πάλι σε επιλογή Golden State. Aν ο Iguodala είναι έτοιμος να αποδεχθεί το νέο του ρόλο σαν 6^th man στο rotation των Warriors και να ηγηθεί των second units αυτών, θαρρώ θα μπορέσει να βγάλει νούμερα που να θυμίζουν τον παλιό εαυτό του, τον ηγέτη των Sixers, και δεν θα περιοριστεί μόνο σε αμυντικό contribution και ball movement facilitator, όπως τον είδαμε την τελευταία διετία σε Denver και Golden State.

Gus Χρυσοχού: Κατηγορία που εμπεριέχει πολλά “αν”. Για παράδειγμα, αν ευσταθούν οι αναλύσεις που λένε πως ο Greg Monroe θα έρχεται από τον πάγκο στο Detroit του Van Gundy, στο βραβείο του 6^th man αυτή τη στιγμή γράφουν το όνομά του. Αν ο Van Gundy επιμείνει στα πρότυπα του Maurice Cheeks, το πράγμα αλλάζει αλλά θα μείνω στο Detroit και θα πάω με την επιλογή του Jodie Meeks. Η μετακίνησή του στη ΜοTown έγινε για συγκεκριμένους λόγους και αυτοί είναι για να βγάλει τον δολοφόνο που έχει μέσα του από την περιφέρεια, αλλά και για τα αξιόπιστα αμυντικά του προσόντα. Σε ένα Detroit θετικού ρεκόρ – με τον Monroe βασικό – εκτιμώ πως ο Meeks έχει πολλές πιθανότητες για το βραβείο του έκτου παίχτη.

Πέτρος Καούνης:  Το αγαπημένο μου βραβείο. Ο 6^ος παίκτης, ο παίκτης που κάνει τη διαφορά και χαρίζει πρωταθλήματα στις διεκδικήτριες ομάδες. Σε μια ομάδα που δίνει βάση κυρίως στο αμυντικό της παιχνίδι και χρησιμοποιεί το μικρότερο rotation στο NBA, όπως είναι οι Bulls, ένας παίκτης σαν τον Taj Gibson μπορεί να κάνει τη διαφορά και να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω που μπορεί να τους οδηγήσει τουλάχιστον μέχρι τους τελικούς. Τί καλύτερο από έναν έμπειρο παίκτη που έρχεται από τον πάγκο για να ‘’σπρώξει΄΄ την ομάδα με την εκρηκτικότητά του και την ενέργεια που βγάζει στο παρκέ; Ενέργεια που στα χέρια του Tom Thibodeau μετατρέπεται σε ισχυρό όπλο.

Κοσμάς Καψάλης: Ο κοντός που πριν δυο χρόνια διαλέχτηκε στο #60 και βάλθηκε να τους τρελάνει όλους. Ο λόγος για τον Isaiah Thomas. Αν κι έχει γραφτεί πως αρκετές φορές οι Suns θα παίζουν με την τριάδα των guards σαν βασικούς, ο Thomas λογικά θα έρχεται από τον πάγκο μεν, για να παίξει πολλά λεπτά δε, κάνοντας αυτό για το οποίο ξεχώρισε. Να σκοράρει γρήγορα και πολύ.

Λουκάς Μοσχούλας: Jamal Crawford. Η πίστη μου στους φετινούς Clippers μου δίνει την αίσθηση ότι ο περσινός νικητής θα παραμείνει στο θρόνο του και θα γίνει ο πρώτος παίκτης που κατακτά το συγκεκριμένο βραβείο για 3^η φορά. Αν και η ηλικία του (35 θα γίνει τον ερχόμενο Μάρτιο) είναι ανασταλτικός παράγοντας, πιστεύω ότι η έφεση του στο σκοράρισμα κυρίως από τη γραμμή των 7,25, σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς του J.J. Reddick, θα του δώσουν την δυνατότητα να είναι από τα βασικά γρανάζια της ομάδας του L.A.

Δημήτρης Μαντζούκας: Εδώ υπάρχει cheat. Ο Isaiah Thomas, βάσει σχεδιασμού, θα έρχεται από τον πάγκο. Βάσει ρόλου, όμως, θα είναι ο πιο βασικός αναπληρωματικός στη φετινή σεζόν. Θα αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη της secondary unit των Suns, με έμφαση στο να τραβήξει το σκορ, θα παίζει και με τους βασικούς, γενικά θα έχει έναν ρόλο αντίστοιχο με του Jamal Crawford που κέρδισε πέρυσι το βραβείο, αλλά είναι νεότερος, θα παίζει περισσότερο και θα τραυματίζεται λιγότερο. Θα πρέπει να προσπαθήσει για να το χάσει.

Δημήτρης Μαυράκης: Isaiah Thomas: Ο Hornacek θα ξαμολήσει τον ΙΤ3 στις αντίπαλες αναπληρωματικές πεντάδες με ξεκάθαρη εντολή να τρέχει δίχως αναστολές. Παίζοντας με σπασμένα τα φρένα και με ικανότατους σουτέρ να ανοίγουν το γήπεδο, δίνεται μια χρυσή ευκαιρία στον Thomas να επιδείξει το ανεξάντλητο ρεπερτόριο του με τις πιο αλήτικες κινήσεις στο ΝΒΑ. Και το κυριότερο, για τους ρέκτες του αθλήματος, από άποψη αγνής «βρώμικης» μπασκετοσύνης, είναι ο μοναδικός που θα μπορούσε να διαδεχθεί τον Jamal Crawford και τον Manu Ginobili.

Σταύρος Μαρίνος: Ο Pizza Guy (Isaiah Thomas), όχι μόνο θα κερδίσει το βραβείο, αλλά πιθανότατα θα έχει περισσότερους πόντους μέσο όρο από τους Dragic, Bledsoe που θα χάνουν σε usage, επειδή θα βρίσκοντα μαζί στο παρκέ.

“Άσε μωρό μου, δράμα, θα ρίξουμε ολονυχτία στη δουλειά. Ναι, και εσύ μου λείπεις. Ναι, του το είπα, αλλά πρέπει να προλάβουμε το deadline του κυρίου Stephenson”. Για ποιον θα ξενυχτήσουμε μόνοι μας τα βράδια;

Billy Hoyle: Έχω ένα φετίχ με αργούς, πλαδαρούς παίκτες που έχουν τόνους μπάσκετ μέσα τους. Αν επιπλέον είναι και forward, Γάλλοι, με φοβερή αίσθηση του χιούμορ και court vision που αρμόζει σε playmaker τα βέλη του έρωτα έχουν τρυπήσει την καρδιά μου. Boris Diaw, σε αγαπώ.

Νικόλας Ραδικόπουλος: Ω! Είναι πολλές οι περσόνες που παρουσιάζουν τακτικά ένα προσωπικό show, μπασκετικό ή όχι μόνο! Ξεκινώντας από τον αναφερθέντα στην ερώτηση Stephenson και τα βράδια που απλά ξεχνάει τη σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό στα αποδυτήρια. Αγαπημένα πάντως #LeaguePassAlert στο twitter είναι οι Blake Griffin και Stephen Curry. Προσωπική διαχρονική αδυναμία, παρόλα αυτά, παραμένει o ορισμός του Point-Forward, με το μπασκετικό show αποτελεσματικότητας που καταθέτει στο παρκέ, ο τεράστιος (γενικά και ειδικά) Boris Diaw.

Gus Χρυσοχού: Καταλαβαίνετε πως εδώ υπάρχει μεν μια σχετική σχέση με το μπάσκετ, κατά βάση όμως ο καθένας (πρέπει να) βγάζει την προσωπική του διαστροφή. Όταν λοιπόν υπάρχει άνθρωπος που: 1) είναι ο άξιος διάδοχος του Oliver Miller (σε κιλά) και 2) στο ημίχρονο (ή μεταξύ περιοδων) τρώει γαλοπούλα δεν θέλει και ρώτημα: Glen Davis, είσαι δικό μας παιδί/αρρώστια!

Πέτρος Καούνης:  Όταν πρέπει να υποστείς τη μουρμούρα, ας την υποστείς για κάτι που πραγματικά αξίζει. Εγώ θα την υποστώ φέτος για τον Reggie Evans. Τα χρόνια έχουν περάσει, τα κόκκαλα πονάνε και η μέση τσιμπάει σε κάθε κίνηση αλλά αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ τον Evans από το να κατεβάζει 8 rebs ανά παιχνίδι, να σπρώχνει και να μαρκάρει ακόμα και με τα δόντια τον προσωπικό του αντίπαλο και να δίνει και την ψυχή του σε μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από τον χαβαλέ του Boogie και από την έλλειψη σοβαρότητας των ιδιοκτητών της. Για να τερματίσουμε κάθε όριο διαστροφής, στα σημεία που μας παίρνει ο ύπνος στα παιχνίδια των Kings θα φαντασιωνόμαστε ερωτικές σκηνές με τη φανατική τους fan Sasha Grey και το δίδυμο Boogie- Evans στο backcourt..!

Κοσμάς Καψάλης: Επειδή αν πω ότι θα περιμένω το stream για Κίνα με σκοπό να δω τον McGrady πολλοί θα με πούνε γραφικό, θα πάω με την επόμενη αδυναμία που έχει το γλυκό όνομα Carmelo Anthony. Απίθανη αίσθηση του καλαθιού, ο ορισμός του μπορεί να το βάλει από παντού και με κάθε τρόπο. Υπάρχει ένα κλειστό club παικτών που έχουν το 3/3 με πρωτάθλημα ΝΒΑ, πρωτάθλημα στο κολέγιο και χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Ένα δαχτυλιδάκι έμεινε ρε συ Melo..!

Λουκάς Μοσχούλας: Αν μιλούσαμε πριν 4-5 χρόνια θα ξεκινούσα και θα τελείωνα το κείμενο με μια απλή αναφορά ονόματος: «Rasheed Wallace». Ο Sheed όμως σταμάτησε το μπάσκετ οπότε η κατηγορία αυτή έμεινε ορφανή. Παρόλα αυτά υπάρχει ένα παιδί που κλέβει τις καρδιές των φίλων του μπάσκετ, γεμίζει το youtube με ξεκαρδιστικές φάσεις και αξίζει να ξενυχτήσεις για να τον απολαύσεις. Όπως όλοι καταλάβατε λοιπόν θα μείνω ξύπνιος μερικά βράδια για να απολαύσω το πουλέν του Shaq που ονομάζεται JaVale MaGee.

Δημήτρης Μαντζούκας: Κατά τα φαινόμενα το υπόλοιπο site έχει επιλέξει ως κριτήριο για την επιλογή του παίκτη-φετίχ τα κιλά ή την μόνιμη παρουσία στα bloopers videos. Κάντε στον εαυτό σας την χάρη και διαγράψτε όλα τα παραπάνω και ξενυχτήστε για να δείτε το νέο μεγάλο playmaker, με τα θανατηφόρα κοτσιδάκια, που ξεπετιέται φέτος στο Orlando και ακούει στο όνομα Elfrid Payton. Θυμίζει Rondo και αυτό από μόνο του φτάνει. Μόνο αγάπη για τα PointGuards που δεν ξέρουν να σουτάρουν. Επίσης το μικρό του είναι Elfrid.

Δημήτρης Μαυράκης: Τα προηγούμενα χρόνια ο Ricky Rubio ήταν εγκλωβισμένος των υψηλών προσδοκιών και του ψυχαναγκασμού της εισόδου στα playoffs. Τώρα είναι καιρός οι Timberwolves να συμβιβαστούν με την μοίρα τους και να τον αφήσουν αχαλίνωτο να κάνει τους συμπαίκτες και το κοινό ευτυχισμένους σπρώχνοντας ενδορφίνες σε μορφή alley-oop.

Ο Ricky Rubio αποτελεί την ενσάρκωση της χαράς του παιχνιδιού, με το ανέμελο μαλλί και τις καρτουνίσιες βλεφαρίδες, και αρκεί να παρακολουθήσετε μοναχά την αισθητική τελειότητα και την αστείρευτη έμπνευση της πάσας του, για να σχηματιστεί και στο δικό σας πρόσωπό το μεταδοτικό του χαμόγελο.

Σταύρος Μαρίνος: Παίζεις NBA Fantasy; Ναι; Τότε ξέρεις πως θα ξενυχτήσεις για τους παίχτες της ομάδας σου. Και τι έγινε που θα παρακολουθείς στις 4 το πρωί ντέρμπι ουραγών 76ers εναντίον Jazz; Θα τους δίνεις οδηγίες πίσω από την οθόνη κουνώντας τα χέρια σου σάν τον Popovich, και θα τους βρίζεις (συχνότερο αυτό) με πάθος σαν τον Ιωαννίδη.

Rookie of the year. Ποιος μπορεί να το πάρει από τον Jabari;

Billy Hoyle: Ο Jabari Parker είναι σίγουρα το φαβορί. Επειδή όμως δεν πάω με τα φαβορί, δίνω ψήφο εμπιστοσύνης στον Elfrid Payton και το μαλλί του. Ο Oladipo είναι εκτός επ’ αόριστον και ο ανταγωνισμός του είναι ο Luke Ridnour. Είναι στο χέρι του Payton να αρπάξει την ευκαιρία. Προσφέρει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού, και εάν αυτό μεταφραστεί και σε καλά νούμερα, είναι μια καλή επιλογή για να κλέψει το βραβείο από τον Parker.

Νικόλας Ραδικόπουλος: Μάλλον κανένας. Δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος rookie που να έχει την πολυτέλεια να έχει εξασφαλισμένη θέση στη 5άδα με σημαντικό χρόνο συμμετοχής, ώστε να μπορέσει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να βγάλει τα νούμερα που από τον Jabari στο Milwaukee αναμένονται.

Gus Χρυσοχού: Ο μόνος που μπορεί να το πάρει μακριά από τον Jabari είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Είναι βασικός σε μια νεανική ομάδα, χωρίς το μεγάλο αστέρι και με έντονο το στοιχείο του ball distribution. Η σκηνή είναι (κατά)δική του.

Πέτρος Καούνης:  Θα ξεκινήσει βασικός με το καλημέρα και στο Orlando έχουν δείξει πως έχουν όρεξη για πειραματισμούς και στο να δίνουν ευκαιρίες σε νέους παίκτες, όπως κάνανε και πέρυσι με τον Oladipo. Για αυτό και η επιλογή του Payton φαντάζει την παρούσα στιγμή πιο λογική ακόμα και από του Jabari Parker.

Κοσμάς Καψάλης: Θα μπορούσε ενδεχομένως ο Smart ή ο Randle. Αυτοί οι 3 φαντάζουν (και είναι) οι πιο έτοιμοι αυτή τη στιγμή να σταθούν στο ΝΒΑ από την πρώτη χρονιά. Όμως μόνο ο Jabari ξεκινά από την αρχή σαν το πρώτο όνομα στην ομάδα του. Θα είναι το αστέρι, θα έχει πολύ χρόνο και πολλές μπάλες στη διάθεσή του, επομένως είναι και η πιο ασφαλής επιλογή.

Λουκάς Μοσχούλας: Δεν θα διαφωνήσω ότι ο Jabari είναι το φαβορί αλλά πιστεύω ότι δεν είναι τόσο ξεκάθαρο ότι θα κατακτήσει το βραβείο του RoY. Εγώ απλά να υπενθυμίσω ότι στη rookie season βρίσκεται και ο Nerlens Noel. Το νούμερο 6 του περσινού draft δείχνει από τα παιχνίδια της preseason ότι θα είναι ο ψηλός που μας άρεσε να βλέπουμε στο πανεπιστήμιο του Kentucky.

Δημήτρης Μαντζούκας: Ο Elfrid Payton μπορεί. Αν βελτιώσει λίγο το σουτ του μέσα στην χρονιά θα έχει ισχυρές πιθανότητες να το διεκδικήσει. Ο Payton έπρεπε να μεγαλώσει παίζοντας μπάσκετ στα σκοτεινά ανοιχτά γήπεδα στις γειτονιές της Louisianna, ξέροντας ότι οι αντίπαλοι του γνώριζαν ότι το μικρό του είναι Elfrid. Όχι μόνο δεν το έβαλε στα πόδια και πάλεψε, αλλά έφτασε μέχρι το ΝΒΑ. Σκληρός τύπος, επομένως, σίγουρα μπορεί να εξελιχθεί σε αποκάλυψη φέτος.

Δημήτρης Μαυράκης: Οι ψηφοφόροι στο ROY γοητεύονται από όλα τα νούμερα ανεξαιρέτως, εκτός από αυτό του αριθμού νικών της ομάδας. Ως μέλος ενός roster στείρου από αθλητές που θα έπρεπε να ασχολούνται επαγγελματικά με το μπάσκετ, o Nerlens Noel καλείται στην άμυνα να αποκρούσει τις ορδές των αντιπάλων εν είδει τερματοφύλακα και στην επίθεση να καλπάζει στο πλάι του MCW.

Οι αθλητικές του δυνατότητες, σε συνδυασμό με τον εξοντωτικό ρυθμό των παιχνιδιών της Φιλαδέλφεια, θα αποτελέσουν εφαλτήριο για νούμερα βγαλμένα από video game, ειδικότερα σε rebounds και blocks.

Σταύρος Μαρίνος: Jabari Parker vs Nerlens Noel. Η ερημιά ταλέντου στη Philly θα δώσει την ευκαιρία στον ψηλό να διεκδικήσει το έπαθλο. Ο συνωστισμός στο rotation του Milwaukee, ίσως κόψει τα φτερά του Parker, που θεωρητικά θα το αξίζει περισσότερο.

Defensive Player of the Year. Η επιστροφή του Dwight; Η ώρα του Ibaka; Ζει ο Roy Hibbert; Μπορεί ο Davis μαζί με τον Asik να δημιουργήσει μια top-10 άμυνα;

Billy Hoyle: Αν κατ’ αρχάς ο Hibbert καταφέρει να κρατήσει την άμυνα των Pacers στο top-5 απόντων των George και Stephenson, θα πρέπει εκτός από το βραβείο να του στηθεί και ένα άγαλμα, και αν και είναι δελεαστική η ψήφος στον Ibaka καθώς έχει δημιουργηθεί η εικόνα πως του χρωστάνε το βραβείο, προβλέπω να επιστρέφει στα χέρια του Dwight. Λέγεται ότι φέτος είναι απόλυτα υγιής, οι Rockets πρόσθεσαν έναν καλό αμυντικό στην πεντάδα τους και αν ο Harden gives a shit, είναι για μένα το φαβορί.

Νικόλας Ραδικόπουλος: Πλάκα – πλάκα, έχουμε να δούμε περιφερειακό να κατακτά το συγκεκριμένο βραβείο από το 2003-04 και τον –ακόμα αποκαλούμενο τότε- Ron Artest. Προφανώς και η όλο και πιο διευρυμένη αμυντική τακτική, που οι περιφερειακοί παίκτες στέλνουν τους αντιπάλους τους στους rim protectors, ευνοεί ιδιαίτερα τους τελευταίους (έχοντας ανεβάσει και στα ουράνια το κασέ τους ταυτόχρονα). Ευρωπαίοι οι δύο τελευταίοι νικητές του βραβείου, με Gasol και Noah να το κατακτούν την τελευταία διετία, και θαρρώ πως Ευρώπη θα μείνει το βραβείο και θα επιστρέψει στην Ισπανία. Η διάχυτη αίσθηση που υπάρχει στη λίγκα πως «οφείλει» να κερδίσει το βραβείο ο Ibaka, μάλλον φέτος θα δικαιωθεί. Η απουσία του K.D. καθιστά το ρόλο του ιδιαίτερα αναβαθμισμένο, τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση, και η συνεισφορά στον πρώτο εκ των δύο τομείς, είναι που θα τον επιβραβεύσει φέτος με το συγκεκριμένο βραβείο.

Gus Χρυσοχού: Ναι, ήρθε η ώρα του Serge Ibaka. Το καμάρι του Brazzaville είναι έτοιμο να αναδειχθεί ως την top defensive force στο NBA, μία πλευρά του παιχνιδιού του που αναγκαστικά θα φανεί ακόμα περισσότερο, ένεκα της απουσίας του Kevin Durant. Η άμυνα της Oklahoma ξεκινάει και τελειώνει στον Ισπανό διεθνή και το βραβείο του αμυντικού παίχτη της χρονιάς είναι his to lose.

Πέτρος Καούνης:  Η ίδια συλλογιστική που με οδήγησε στην επιλογή για το φετινό MVP, μας οδηγεί και στην επιλογή για τον Defensive Player of the Year. Πιστεύω πως ήρθε η ώρα του Serge Ibaka για να επιβεβαιώσει το πόσο καλός αμυντικός είναι με αυτό το βραβείο. Ναι μεν ο Russell θα πρέπει να τραβήξει την ομάδα επιθετικά, αλλά θα χρειαστεί κάποιος να κάνει τη ‘’βρώμικη’’ δουλειά στην άμυνα αν θέλουν οι Thunder να παραμείνουν ανάμεσα στους διεκδικητές του τίτλους, παρόλη την απουσία του K.D.

Κοσμάς Καψάλης: LeBron James. Είναι ένα από τα ελάχιστα βραβεία που δεν έχει κατακτήσει. Αυτό από μόνο του δε λέει πολλά. Όμως! Εδώ και 2 χρόνια δηλώνει συχνά-πυκνά πως το θέλει κι αυτό για τη βιτρίνα του και νοιώθει αδικημένος που δεν το έχει πάρει ποτέ. Φέτος δε χρειάζεται να εξαντλεί κάθε βράδυ την ενέργειά του για να σκοράρει ώστε να κερδίσει η ομάδα, οπότε θα μπορέσει να επικεντρωθεί στο στόχο του. Και η πορεία του έχει δείξει πως αν θέλει κάτι θα το κερδίσει.

Λουκάς Μοσχούλας: Do it like last year. Ο δεύτερος μεγαλύτερος αθλητής της οικογένειας Noah και περσινός νικητής του βραβείου είναι ένα από τα φαβορί και για φέτος. Ο Joakim την χρονιά που ξεκινάει θα έχει στο μυαλό του λιγότερο την επιθετική του παραγωγή γιατί ο μεγάλος αστέρας της ομάδας Derrick Rose επιστρέφει. O coach Thibodeau ξέρει ότι για να πρωταγωνιστήσει η ομάδα του πρέπει να βελτιώσει ακόμα περισσότερο την αμυντική της λειτουργία, πράγμα που σημαίνει ότι ο Noah θα είναι και φέτος βασικό γρανάζι της.

Δημήτρης Μαντζούκας: Μιλάμε για το πιο δύσκολα προβλέψιμο βραβείο, με την έννοια ότι σπάνια πάει στον πραγματικά καλύτερο αμυντικό της χρονιάς. Υπό αυτήν την έννοια, αν και πιστεύω ότι ο καλύτερος αμυντικός παίκτης συνολικά, με βάση την επίδραση του στο αμυντικό παιχνίδι της ομάδας, του είναι ο Roy Hibbert, για τον τίτλο φαβορί, λόγω hype και λόγω στατιστικών, μάλλον είναι ο Serge Ibaka, ο οποίος το περιμένει αρκετό καιρό.

Δημήτρης Μαυράκης: Η παρουσία του Asik θα τον απελευθερώσει από την υποχρέωση να φθείρεται εναντίον των δεινοσαύρων και η παρουσία των περιφερειακών θα αυξήσει τον φόρτο εργασίας του σαν help defense. Αυτός όμως θα ανταποκριθεί κατεβάζοντας τους διακόπτες διαρκώς.

Οι ψηφοφόροι κοιτάνε τα νούμερα και το άλμα της Νέας Ορλεάνης από 27η άμυνα του ΝΒΑ πέρυσι, στην πρώτη δεκάδα φέτος συνεπικουρούμενο από το γεγονός πως είναι ακόμη νωρίς στην επετηρίδα για να σηκώσει το MVP , θα είναι ο λόγος πoυ Anthony Davis θα παρηγορηθεί φέτος με το βραβείο του Καλύτερου Αμυντικού της Λίγκας.

Σταύρος Μαρίνος: Φοβάμαι πως ο Anthony Davis είναι ένας τέρας και θα διεκδικήσει στα ίσια κι αυτό το βραβείο, με τον DeAndre Jordan πολύ κοντά του. Οι τραυματισμοί και οι πεσμένοι Thunder θα πάρουν λίγο από την αμυντική αίγλη του Ibaka. O ερχομός του Gasol θα αποφορτίσει τον Noah. Ο Iguodala των Warriors υποβιβάστηκε στον πάγκο, κι ο Hibbert δυστυχώς δεν γεμίζει το μάτι.