Σήμερα το βράδυ, ξεκινάει το Sweet-16 του κολεγιακού τουρνουά κι ακόμα και το ΝΒΑ κατεβάζει ρολά με μόλις ένα παιχνίδι να διεξάγεται σήμερα (Milwaukee Bucks – Indiana Pacers). Tα βλέμματα στρέφονται σε Cleveland και Los Angeles, όπου θα γίνουν τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια. Το Ball Hog μέσω των Μήτσων του, παρουσιάζει όλα όσα πρέπει να προσέξουμε και τι να περιμένουμε από τις αναμετρήσεις.
West Region, Los Angeles
North Carolina – Wisconsin (1:47 ώρα Ελλάδας)
Τι είδαμε μέχρι τώρα
Το Wisconsin ξεκίνησε ιδιαίτερα χαλαρό στους δύο πρώτους του αγώνες. Δεν μπόρεσαν να αμυνθούν στην περιφέρεια και υπέφεραν ιδιαίτερα από τον Joseph Young, αλλά η επίθεσή τους συνεχίζει να λειτουργεί στα υψηλότατα standard απόδοσης που έχει όλη τη χρονιά. Με το frontcourt των Kaminsky, Hayes και Dekker να σκοράρει 62 απέναντι στο Coastal Carolina και 47 απέναντι στο Oregon, έχουν προχωρήσει δίχως να χρειαστεί να σφίξουν αμυντικά.
Στο πρώτο παιχνίδι εναντίον του Harvard, η North Carolina έπαιξε εξαιρετικά, απλά αποχώρησαν στο 25ο λεπτό και μετά και χρειάστηκε να χάσει το Harvard τρία τρίποντα στα τελευταία 30 δευτερόλεπτα για να περάσουν. Εναντίον του Arkansas έκλεβαν μπάλες και σούταραν βολές, αλλά και πάλι το παιχνίδι ήταν αμφίρροπο, μέχρι να πάρει ο Marcus Paige την ομάδα από το χεράκι και να την οδηγήσει στο sweet sixteen.
Τι περιμένουμε να δούμε
Περιμένουμε να δούμε το Wisconsin να παίζει το γνωστό μεθοδικό του μπάσκετ, εκτελώντας ιδανικά στο μισό γήπεδο, δίχως να κάνουνε λάθη και να προσφέρουν εύκολους πόντους στην North Carolina. Οι Tarheels ζούνε από τα κλεψίματα και εδώ ατύχησαν, καθώς οι Badgers δεν πουλάνε την μπάλα, οπότε θα προσπαθήσουν να κυριαρχήσουν στα rebounds και να ανεβάσουν το ρυθμό του παιχνιδιού. Αν το παιχνίδι γίνει ροντέο και είναι derby ως το φινάλε, ο Marcus Paige φέρει την αύρα του μεγάλου ηγέτη και μπορεί να πετάξει έξω το φαβορί. Tο πιθανότερο πάντως είναι πως, ακόμη και παίζοντας τη νωθρή άμυνα των τελευταίων παιχνιδιών, η επίθεση των Badgers είναι σε San Antonεια επίπεδα συνέπειας και αρμονίας και μάλλον θα αρκέσει για να φέρει το Wisconsin στο ονειρεμένο derby για το Elite Eight εναντίον της Arizona.
Δυο παίκτες που πρέπει να προσέξουμε
Marcus Paige (North Carolina): Τον φωνάζουν Second-Half Marcus γιατί λατρεύει τις κρίσιμες στιγμές όταν το παιχνίδι σκληραίνει. Εναντίον του Arκansas σκόραρε 20 πόντους στα τελευταία 15 λεπτά, θυμίζοντας τον περσινό Paige. Μπορεί οι Tarheels να μην έχουν τις απαντήσεις απέναντι στους ψηλούς των Badgers, αλλά έχουν τον μεγαλύτερο ηγέτη του κολεγιακού μπάσκετ, στο πρόσωπο του Paige. Ο Paige ζει για αυτές τις στιγμές και κάλλιστα μπορεί να την δει Shabazz Napier και να σκοτώσει μονάχος του οποιαδήποτε ομάδα.
Sam Dekker (Wisconsin): Ο παίκτης που οι φίλαθλοι του Wisconsin λατρεύουν να μισούν όταν συνειδητοποιούν τις δυνατότητές του. Βρίσκεται σε τόσο καλή κατάσταση στο τουρνουά, που ακόμη και τα καρφώματά του πρέπει να μετράνε διπλά. Πιο ταλαντούχος, με μεγαλύτερο ταβάνι από τον καλύτερο παίκτης της χρονιάς, τον συμπαίκτη του Frank Kaminsky, θα ήταν σταρ του τουρνουά αν δεν αγωνιζόταν σε μια τόσο καλοκουρδισμένη μηχανή. Τώρα όμως που τα παιχνίδια δυσκολεύουν, η άμυνά του στην περιφέρεια, πρέπει να βελτιωθεί και μάλλον θα χρειαστεί ο ίδιος να βάλει το εγώ του πιο ψηλά για το καλό της ομάδας.
Xavier – Arizona (4:45 ώρα Ελλάδας)
Τι είδαμε μέχρι τώρα
Το Xavier πίσω από μια επιβλητική εμφάνιση του Matt Stainbrook πέρασε με ευκολία το Ole Miss (που μας είχε στερήσει τη δυνατότητα να δούμε το BYU στους 64). Στον επόμενο γύρο έβγαλαν τους Myles Davis και Jalen Reyonlds από τον πάγκο και αυτοί προσέφεραν 38 πόντους. Όλοι οι Musketeers σούταραν συνολικά με 23/34 σουτ (67,6%!!) και δείχνοντας απύθμενο θράσος, πέταξαν έξω το Georgia State, βγάζοντας (προσωρινά ελπίζουμε) την οικογένεια Hunter από τη ζωή μας.
Η Arizona μοιάζει σαν να παίζει με άνδρες απέναντι σε παιδιά μέχρι τώρα. Εναντίον του Texas Southern ξεκίνησαν το παιχνίδι με ένα 15-2. Έπειτα απλά κυριάρχησαν στα rebounds και κάρφωναν κατά βούληση. Εναντίον του Ohio State αμόλησαν τον Rondae Hollis-Jefferson στον D’Angelo Russell, που μετά τα 3-19 σουτ προβλέπεται να ξυπνάει κάθιδρος τα βράδια βλέποντας τον RHJ. Ο Gabe York προσέφερε τους πόντους από μακρυά και κλέβοντας μπάλες, κέρδισαν επιπλέον εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό, δίχως να έχουν τα δύο αστέρια τους σε καλή μέρα.
Τι περιμένουμε να δούμε
To Xavier θα προσπαθήσει να σκοράρει κοντά στο καλάθι με τον Stainbrook και να χαμηλώσει τον ρυθμό προκαλώντας την Arizona να τους κερδίσει από μακρυά. Όσο σταθερός κι αν είναι ο Dee Davis θα τα βρει μπαστούνια με τον McConnell, η περιφερειακή άμυνα της Arizona δεν θα επιτρέψει στους Musketeers να σκοράρουν αρκετά ώστε να μείνουν στο παιχνίδι και τα forward των Wildcats θα κάνουν τη διαφορά.
Δυο παίκτες που πρέπει να προσέξουμε
T.J. McConnell (Arizona): Ο Stanley Johnson και ο Rondae Hollis-Jefferson θα κάνουν καριέρα ως βασικοί στο NBA, αλλά ο αναμφισβήτητος ηγέτης της ομάδας είναι ο T.J. McConnell. Σαν καλός γιος προπονητή που είναι, καθοδηγεί την ομάδα μαεστρικά και κάνει τα πάντα. Εναντίον του Ohio State είχε 19 πόντους, 6 rebounds, 6 assists, 5 κλεψίματα με ένα μόνο λάθος. Παίκτης ορχήστρα.
Matt Stainbrook (Xavier): Η εμφάνιση δεν εμπνέει καθώς μοιάζει με το μη αθλητικό νόθο παιδί του Philip Seymour Hoffman από το Along Came Polly και του Tom Noonan ως Francis Dollarhyde/Red Dragon στον Ανθρωποκυνηγό του Michael Mann. Το παλαιομοδίτικο παιχνίδι του μπορεί όμως να του επιτρέψει να επιβληθεί και να σκοράρει απέναντι στον ασταθή Tarczewski και να χτυπήσει την Arizona στην λειψή γραμμή ψηλών της.
Midwest Region, Cleveland
Wichita State – Notre Dame (1:15 ώρα Ελλάδας)
Τι είδαμε μέχρι τώρα
Μία από τις πιο παθιασμένες ομάδες του τουρνουά ως τώρα, οι Irish του Notre Dame απλά αρνούνται να χάσουν, αλλά απέναντι στο Wichita State θα χρειαστούν παραπάνω προσπάθεια από όση έκαναν ως τώρα, κερδίζοντας τα πρώτα δύο παιχνίδια τους με διαφορά μικρότερη των 5 πόντων. Κόντρα στο Northeastern δυσκολεύτηκε παραπάνω από όσο περιμέναμε, αλλά γλίτωσε χάρη στον Zach Auguste, ο οποίος έκανε ένα απροσδόκητα καλό παιχνίδι, σημειώνοντας 25 πόντους τελειώνοντας όλες σχεδόν τις φάσεις κάτω από το καλάθι. Κόντρα στο Butler, χρειάστηκε το εντυπωσιακό κόψιμο του Pat Connaughton στην προσπάθεια για νικητήριο τρίποντο του Dunham, o οποίος, παρά το ότι παίζει επαγγελματικά baseball, στην συγκεκριμένη περίπτωση λειτούργησε ως διαγώνιος σε παιχνίδι volley, καρφώνοντας την μπάλα στις κερκίδες, και κατόπιν φωνάζοντας το επιβεβλημένο «not tonight!». Για να φτάσουν εκεί, έπρεπε άλλος ένας παίκτης να κάνει season-high σε πόντους στο πιο κρίσιμο σημείο της χρονιάς, ο Steve Vasturia με 20 πόντους. Γενικά βλέπουμε τους Irish να δυσκολεύονται αλλά τους παίκτες τους να βγαίνουν μπροστά και να καθαρίζουν παιχνίδια πλάι στον ηγέτη τους, Jerian Grant.
To Wichita State από την άλλη, απλά επιβεβαιώνει πόσο σπουδαία ομάδα είναι αυτά τα τελευταία χρόνια. Κόντρα στο Indiana, είδαμε τον αγώνα που είχαμε λοκάρει στο πρόγραμμα των 64 και πραγματικά άξιζε. Γίναμε μάρτυρες μίας από τις κορυφαίες μονομαχίες point guards σε αυτό το επίπεδο, με τον Fred VanVleet να κερδίζει στο νήμα τον υπέροχο Yogi Ferrell σημειώνοντας 27/2/4/2 κόντρα στο 24/3 του δεύτερου. Το παιχνίδι ήταν ντέρμπι πάντως, και σε αυτό συνετέλεσε η επίμονη άρνηση του Ron Baker να σημαδέψει σωστά το καλάθι του Indiana. Eντούτοις η ηγετική εμφάνιση του VanVleet έστειλε το Wichita State πάνω στο Kansas, σε ένα ζευγάρωμα που περίμενε όλο το κολέγιο για πολλά χρόνια καθώς σηματοδοτούσε την ευκαιρία να διεκδικήσει τον άτυπο τίτλο του Βασιλιά της Πολιτείας του Kansas. Το Wichita State εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και πέρασε πάνω από το Kansas κερδίζοντας με διαφορά 13 πόντων που έχτισε στο δεύτερο ημίχρονο, και ό,τι και να κάνει από εδώ και πέρα θα μπορεί να γυρίσει πίσω με το κεφάλι ψηλά.
Τι περιμένουμε να δούμε
Καταρχάς δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Από την στιγμή που βγήκαν οι αγώνες του Sweet Sixteen, αυτό είναι το ζευγάρι που περιμένουμε να δούμε με την μεγαλύτερη προσήλωση και το πιο ζεστό ενδιαφέρον. Λέγαμε στις προβλέψεις πριν μία βδομάδα πως θέλουμε να δούμε το Wichita State κόντρα στο Kentucky, αλλά το πιο πιθανό είναι να δούμε το Νotre Dame. Νομίζω ότι αυτό ισχύει ακόμα, αλλά πλέον το Wichita State έχει ανεβάσει τον πήχη των προσδοκιών, ενώ το Notre Dame ακόμα δεν έχει κάνει την μεγάλη, πειστική εμφάνιση. Αν και κόντρα στο Butler έδειξε ότι έχει τεράστια αποθέματα ψυχής.
Στην ουσία μετά το VanVleet – Ferrell, περιμένουμε άλλο ένα επικό match-up point guards στο VanVleet – Grant, το οποίο θα μαγνητίσει τα βλέμματα, με τους δύο αυτήν την φορά να αντιπροσωπεύουν τελείως διαφορετικό στυλ playmaking. Επιπλέον περιμένουμε να δούμε, αν ο Ron Baker θα θυμηθεί ότι είναι ένας εξαιρετικός σουτέρ και θα αρχίσει να πετυχαίνει τον στόχο πίσω από το τρίποντο. Αν συμβεί αυτό, τότε το Notre Dame δύσκολα θα μπορέσει να ανακάμψει, καθώς ούτως ή άλλως δεν είναι από τα κολέγια που δίνουν προτεραιότητα στην άμυνα. Οι Irish είναι κουρασμένοι, καθώς δεν υπάρχει rotation, με την βασική πεντάδα να παίζει κοντά στο σαραντάλεπτο, ενώ κόντρα στο Butler, που ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση, και οι 5 βασικοί έπαιξαν πάνω από 40 λεπτά. Ως πεντάδα πάντως, ο υπερβολικός χρόνος που παίζουν μαζί έχει δημιουργήσει μία μοναδική χημεία και ένα σύνολο που έχει την τάση να βγάζει σε κάθε ματς διαφορετικό συμπαραστάτη στον πρώτο μεταξύ ίσων Jerian Grant. Ομάδα με όλη την σημασία της λέξης. Σημείωση για σήμερα: το season high του συνονόματου Demetrius Jackson είναι 22 πόντοι.
Δυο παίκτες που πρέπει να προσέξουμε
Fred VanVleet (Wichita State): O playmaker των Shockers κάνει αριστουργηματικό τουρνουά. Είναι υπέροχο το πόσο μπάσκετ ξέρει αυτός ο τύπος και ταυτόχρονα άδικο το ότι δύσκολα θα κάνει καριέρα λόγω του σωματότυπου του. Από τους παίκτες που πραγματικά χαίρεσαι να βλέπεις. Μετά το 27/2/4/2 που είδαμε κόντρα στο Indiana, έγραψε επιπλέον 17/6/6/4/1 απέναντι στο Kansas (pts/rebs/ast/stls/blks). Και όλα αυτά ενώ σε κάθε επίθεση αποδεικνύει, χωρίς καν να προσπαθεί, ότι είναι πιο έξυπνος από την πλειοψηφία των παικτών που συναντάει.
Jerian Grant (Notre Dame): Μπορεί σε κάθε παιχνίδι να βλέπουμε άλλον παίκτη ως τώρα να παίρνει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, ωστόσο δεν θέλει και ιδιαίτερη σκέψη για να καταλάβει κάποιος, ότι τα πάντα στο Notre Dame κινούνται γύρω από τον καλύτερο παίκτη της ομάδας , τον Jerian Grant. Έχει γράψει ως τώρα 17/3/5/2 και 16/5/5 οργανώνοντας το παιχνίδι των Ιrish και εκφράζοντας την πιο σταθερή επιθετική απειλή για τα αντίπαλα καλάθια. Μπορούμε πλέον να πούμε ότι ο Grant έχει ωριμάσει και το παιχνίδι του έχει ηρεμήσει, με αντίκρισμα στην λειτουργία όλης της ομάδας. Πολύ πιο αθλητικός από τον VanVleet αλλά λιγότερο εγκεφαλικός, περιμένουμε με αγωνία να δούμε ποιος θα επικρατήσει.
West Virginia – Kentucky (3:45 ώρα Ελλάδας)
Tι είδαμε μέχρι τώρα
Το Κentucky να περνάει εύκολα και χωρίς να ιδρώσει το Ηampton, και λίγο αργότερα το Kentucky να περνάει εύκολα και χωρίς να ιδρώσει το Cincinatti. Αν έπρεπε να το συνοψίσω κάπως, θα έλεγα πως βλέπουμε το Kentucky να περνάει εύκολα και χωρίς να ιδρώνει τα παιχνίδια του.
Από την άλλη το West Virginia κάνει το ακριβώς αντίθετο: χύνει στο παρκέ τόνους ιδρώτα, και ενίοτε και λίγο αίμα, προκειμένου να φτάσει στην νίκη. Ο ορισμός της ομάδας που τίποτα δεν της χαρίζεται, το απέδειξε και στα παιχνίδια ως τώρα τόσο απέναντι στο Buffalo, όσο και απέναντι στο Maryland, όπου πραγματικά πάλεψε λυσσασμένα για κάθε κατοχή. Στα δύο αυτά παιχνίδια ως τώρα έχει σημειώσει ίδιο αριθμό ασίστ και κλεψιμάτων, από 11 σε κάθε παιχνίδι, δείχνοντας μας τόσο το (κακό) επίπεδο της επιθετικής λειτουργίας, όσο και την δυναμική της στο να διεκδικεί τις επιπλέον κατοχές. Σε κάθε ματς έβγαλε διαφορετικούς πρωταγωνιστές, αλλά παρόμοιες εμφανίσεις. Για κάποιον λόγο μου θυμίζουν τους φετινούς Pacers.
Τι περιμένουμε να δούμε
Το Kentucky να περνάει εύκολα και χωρίς να ιδρώσει το West Virginia. O κανόνας όπως έχει ως τώρα τεθεί μας δείχνει διακριτικά με τεράστια φωτεινά γράμματα την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει και το σημερινό παιχνίδι. Μόνη μας ελπίδα να αλλάξει κάτι σε αυτήν την δοκιμασμένη συνταγή και να τρομάξει το Kentucky είναι το West Virginia να μπει στο παιχνίδι τόσο δυνατά και δυναμικά, με πίεση πάνω στην κυκλοφορία της μπάλας και στον Αndrew Harrison και τον Tyler Ulis, που να βραχυκυκλώσει την επίθεση των Wildcats. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί αυτό, αλλά ως τώρα πάντα η άμυνα του Kentucky το βοηθούσε να βρει ρυθμό και να συνέλθει. Αν όμως αρχίσει να μαζεύει τα επιθετικά rebounds, όπως το έκανε κόντρα στο Maryland (15). Τα οποία επιθετικά βέβαια, το Kentucky έχει την προδιάθεση να χαρίζει. Αν επαναλάβει κάτι τέτοιο και σήμερα, ίσως έχουμε κάποια ταχυπαλμία.
Δυο παίκτες που πρέπει να προσέξουμε
Karl Anthony Towns (Kentucky): Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι παίκτες του Kentucky μπορούν να μπουν εδώ, αλλά βάζουμε αυτόν στον οποίον είναι τα περισσότερα βλέμματα στραμμένα. Θυμίζουμε ότι πέρα από τον τίτλο, υπάρχει και ο αγώνας για το ποιος θα εξασφαλίσει το #1 στο επερχόμενο draft, και ο Towns είναι ο μοναδικός σοβαρός ανταγωνιστής του Okafor. H εμφάνιση κόντρα στο Hampton ήταν εξαιρετική, με 21 πόντους, 11 rebounds και 3 τάπες σε 25 λεπτά ενώ με το Cincinatti περιορίστηκε σε 8/7/3 αντίστοιχα. Δείχνει πάντως ότι έχει απεριόριστο ταλέντο και τεράστιο ταβάνι.
Juwan Staten (West Virginia): Είναι ο φυσικός ηγέτης της ομάδας και ο παίκτης που μένει τα περισσότερα λεπτά από κάθε άλλον στο παρκέ. Θα οργανώσει το παιχνίδι των Mountaineers, θα πιέσει μέχρι σκασμού τον αντίπαλο playmaker, θα πάρει και αρκετές επιθέσεις πάνω του, κυρίως με διείσδυση, μιας και το σουτ του είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αναξιόπιστο. Είναι ωστόσο ψυχωμένος, και μετά από μία ήσυχη εμφάνιση κόντρα στον Melo Trimble, θα κυνηγήσει να ανακάμψει κόντρα στην καλύτερη ομάδα του τουρνουά.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
Πολυ χαμηλα δεν τον δινουνε τον Καμινσκι στα mock draft? Απο 1Ο με 2Ο.
Το Κεντακι ειναι ομαδαρα. O Ταουνς και ο Λαιλς ειναι φωτια. Τους βλεπω να πηγαινουνε τρενο μεχρι τον τελικο.
Ο Καμίνσκι είναι senior. 22 αν δεν κάνω λάθος. Έχει ηδη 4 χρόνια μπάσκετ στο κολέγιο. Αυτοι που είναι μπροστά του είναι σχεδόν όλοι freshmen που δεν έχουν δουλευτεί ακόμα όσο πρεπει, αλλά έχουν μεγαλυτερο ταβάνι κατα την εκτιμηση των scouts. Επιπλέον ο Καμίνσκι δεν θεωρειται αρκετά αθλητικός ώστε να κυριαρχήσει στο NBA όπως στο κολέγιο. Και αντικειμενικά δηλαδή δεν είναι. Είναι πάντως παιχταρα.
Είμαι απο κινητό και δεν μπορω να το κοιτάξω λεπτομερώς αλλά ο Καμίνσκι στην πρωτη του χρόνια ηταν ανύπαρκτος. Όταν μένεις χρόνια στο κολέγιο προφανώς βελτιώνεσαι και ο Καμίνσκι έχει δουλέψει τρελά. Είναι απο τις περιπτωσεις που διαφωνουμε με τον Μαυράκη που τον πιστεύει πολύ περισσότερο απο μένα. Εγω τον βλέπω στο 13-14 και δεν περιμένω να μεγαλουργήσει στο ΝΒΑ. Θα γίνει ένας χρήσιμος μυαλωμενος ρολιστας που θα σκοραρει απο τον παγκο, αλλά θα τον φάνε τα θηρία ρε συ νότιε.
Πολυ καλος παίκτης , “μπασκετικος” ψηλός αλλα΄συμφωνω μαζι σου είναι μεγάλος για εξέλιξη στο ΝΒΑ και νομίζω οτι αθλητικά δεν μπορεί να βελτιωθεί παρα πολύ . Περισσότερο μου μοιάζει ενας μελλοντικος ηγέτης ευρωπαικής ομάδας.
Δεν τον έχουν σε μεγάλη
υπόληψη τον T.J. McConnell οι Αμερικανοί αν και μπορεί να γίνει εξαιρετικό back up PG σε ομάδα υψηλών απαιτήσεων. Θα ήθελα και ένα
σχόλιο για τον D’Angelo Russell που είχε μια εξαιρετική και μια καταστροφική εμφάνιση
στα παιχνίδια του Ohio. Ο
Μιλερ τον θεωρεί ως τον κορυφαίο Freshman στην χώρα. Προσωπικά βλέπω εξαιρετικές προοπτικές αλλά
μου έδειξε ότι είναι λίγο soft παίχτης με μέτριο προς κακό drive.
Παραφράζοντας το Look At Wrist έχω να πω “Superchef McConnell might sprinkle serotonin Be careful when you rolling because my wrist so goddam potent”. Σε απλά ελληνικά o TJ McConnell είναι εξαιρετικός point guard. Κάνει ότι χρειάζεται για να κερδίσει η ομάδα και περισσότερο μ’αρέσει που ακόμη και από το πιο μέτριο stream φωνάζει πως είναι ηγέτης!
Απλά χάνει και σε θέμα draft λόγω αθλητικών προσόντων και ηλικίας (σκέψου είναι συνομήλικος του Kyrie)
Αυτό που με ενθουσιάζει στον D’Angelo Russell είναι οι αδιανόητες πάσες που περνάει. Βλέπει πολύ μπάσκετ. Δεν είναι κακά τα drive του, απλά δεν είναι ο τρομακτικά εκρηκτικός αθληταράς που έχουμε συνηθίσει στα τόσο ψηλά πικ.
Και δεν είδα τόσo σαν μια καταστροφική εμφάνιση από πλευράς Russell, όσο σαν ένα συγκλονιστικό αμυντικό performance του Rondae Hollis-Jefferson.