Χαράς ευαγγέλια για τους απανταχού φιλάθλους του μπάσκετ. Απόψε το βράδυ τα βλέμματα όλου του φίλαθλου κοινού είναι στραμμένα στην πολιτεία της Indiana1)όχι αυτή τη φορά εξαιτίας της ψήφισης ενός νόμου που επιτρέπει τις διακρίσεις ή της εφαρμογής ενός χυδαίου οπισθοδρομικού νόμου και πιο συγκεκριμένα στο Lucas Oil Stadium όπου θα λάβει χώρα το Final Four του κολεγιακού πρωταθλήματος.
Ένα Final Four που φέτος προμηνύεται συγκλονιστικό μιας που συμμετέχουν τα τρία φαβορί καθ’ολη τη χρονιά και ένα εξαιρετικό underdog.
Τα δύο παιχνίδια είναι τα Michigan State – Duke (02:09 ώρα Ελλάδος) και Kentucky- Wisconsin (04:49 ώρα Ελλάδος)
Όπως από την αρχή της March Madness, έτσι και τώρα, οι δυο Μήτσοι του BallHog θα μας προσφέρουν ένα μικρό σκονάκι/παρουσίαση στις τέσσερις ομάδες, αναλύοντας πως θα μπορέσουν να στεφθούν πρωταθλήτριες
Duke Blue Devils
Γιατί θα το σηκώσουν
Για να καταπιώ την γλώσσα μου
Ανακαλώ επίσημα τα κακεντρεχή σχόλια που έκανα για την ομάδα του Coach K. Σχεδόν ανακαλώ. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι στρώσανε τον δρόμο του Duke με ροδοπέταλα ελπίζοντας να τα καταφέρει να φτάσει στον πολυπόθητο τελικό Kentacky- Duke, ωστόσο το ότι κατάφερε να περπατήσει τον δρόμο ως (σχεδόν) το τέλος, δείχνει ότι η ομάδα αυτή τελικά έχει μέταλλο. Το εντυπωσιακό με την πορεία τους ως εδώ είναι το πως έχει καταφέρει να δουλέψει πάνω στην –θεωρητικά- αχίλλειο πτέρνα της ,την άμυνα, και να περιορίσει τους αντιπάλους σε χαμηλά σκορ, και μάλιστα όχι τυχαίους αντιπάλους, αλλά ομάδες με δυνατή επίθεση όπως το Utah και το Gonzaga. Ταυτόχρονα έχει διατηρήσει τους μηχανισμούς που το ανέδειξαν ως την τρίτη καλύτερη επίθεση στην χώρα. Γενικά δείχνει εντυπωσιακά δείγματα σε σχέση με την κανονική περίοδο και τα προβλήματα που έδειχνε τότε. Ο Justice Winslow έχει πάρει την ομάδα στις πλάτες του και την οδηγεί με ασφάλεια κάνοντας συγκλονιστικές εμφανίσεις καλύπτοντας τα πάντα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Απέχει αρκετά από το να θεωρηθεί φαβορί, αλλά πλέον έχει καταφέρει να πείσει ότι αξίζει την θέση του στους τελικούς τέσσερις, και πλέον ο ενδεχόμενος τελικός Duke-Kentucky δεν μου φαίνεται τόσο αστείος όσο μου φαινόταν αρχικά.
Γιατί δεν θα το σηκώσουν
Το ότι δεν είναι τόσο καλή ομάδα όσο το Kentucky δεν είναι αρκετός λόγος, καθώς σε μία βραδιά τα πάντα μπορούν να συμβούν. Εντοπίζω δύο προβλήματα κυρίως στην μηχανή των Devils. Ο Winslow όπως προείπαμε είναι συγκλονιστικός σε αυτό το τουρνουά, αλλά το γεγονός ότι τραβάει αυτός την επίθεση της ομάδας του είναι προβληματικό, καθώς δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Ο ρόλος αυτός ανήκει στον Jahlil Okafor, ο οποίος προς το παρόν δεν έχει τρομάξει τον κόσμο με τις επιδόσεις του, αντίθετα δείχνει αρκετά εκτός κλίματος και αποδίδει πολύ κάτω από τις δυνατότητες του. Ο δεύτερος προβληματισμός μου έγκειται στο βάθος της ομάδας του Duke. Πίσω από την πολύτιμη βασική πεντάδα βασιλεύει το χάος. Ενδεικτικά κόντρα στο Gonzaga το άθροισμα των πόντων του πάγκου ήταν ένα ολοστρόγγυλο 0. Οι βασικοί αναγκάζονται και βγάζουν όλο το παιχνίδι, γεγονός που ειδικά κόντρα στην Λερναία Ύδρα του Kentucky θα αποτελέσει πολύ σοβαρό πρόβλημα για τις ανάσες των παικτών του.
Το αστέρι: Jahlil Okafor
Στο τουρνουά είναι αδιαμφισβήτητα ο Justice Winslow, ο οποίος κλέβει καρδιές (τα ‘λεγε ο Μαυράκης και εγώ κορόιδευα). Ωστόσο το πραγματικό αστέρι είναι μέχρι αποδείξεως του εναντίου ο Jahlil Okafor. O center με τις βελούδινες κινήσεις και το φαρμακερό finishing δεν έχει εμφανιστεί ακόμα στο τουρνουά. Ωστόσο υπάρχει, είναι κάπου εκεί έξω και τον περιμένουμε να φανεί και να πάρει το Duke στις πλάτες του. Όσο καλοί αμυντικοί και αν είναι οι ψηλοί του Michigan State και του Kentucky, ο Οkafor στην μέρα του δεν μπορεί να περιοριστεί. Αν είναι ο εαυτός του και όλες οι ελπίδες που τρέφουμε για το παιχνίδι του δεν είναι φρούδες, μπορεί να οδηγήσει το Duke στην καταξίωση, πράγμα που ο Winslow, όσο καλός και αν εμφανιστεί, δεν μπορεί να κάνει.
Παίκτης κλειδί: Tyus Jones
Ο Tyus Jones είναι χάρμα οφθαλμών. Το τι κάνει ο κοντορεβυθούλης Tyus στα αντίπαλα point guards και η ταχύτητα λήψης αποφάσεων στο γήπεδο είναι από μόνα τους εντυπωσιακά. Μπορεί να είναι μια σταλιά και να κάνει πολύ κόσμο να απορεί για το πως θα καταφέρει να σταθεί στο ΝΒΑ κόντρα σε αθλητικούς και ψηλούς αντιπάλους, αλλά θα έχουμε χρόνο για να το δούμε αυτό. Προς το παρόν σε αυτό το επίπεδο ο Jones είναι χάρμα ιδέσθαι. Πανέξυπνος, ξέρει να οργανώσει το παιχνίδι, να ανεβοκατεβάζει τον ρυθμό και να σκοράρει όποτε πρέπει χωρίς να εκβιάζει προσπάθειες. Η πάσα πάντως είναι πάντα η πρώτη του επιλογή. Το πως θα ανταποκριθεί ο Jones στις μονομαχίες του με την περιφέρεια των αντιπάλων θα κρίνει το παιχνίδι για το Duke πιστεύω, καθώς είναι παίκτης που μπορεί από μόνος του να δημιουργήσει ρυθμό για τον Okafor.
Aπό το βάθος του πάγκου: Απολύτως κανένας
Το χάος. Το τίποτα. Αυτή είναι και η μαύρη τρύπα του Duke. Πραγματικά δεν υπάρχει difference maker στον πάγκο, κανένας που θα κάνει την διαφορά όταν μπει, και για αυτόν τον λόγο κανένας που να μπαίνει κιόλας. Η πιο αξιόπιστη λύση από τον πάγκο είναι ο Amile Jefferson αλλά έχει τόση σχέση με την αξιοπιστία όση ο Τyus Jones με το post παιχνίδι – απολύτως καμία.
Michigan State Spartans
Γιατί θα το σηκώσουν
Γιατί το είπαν τα κουτάβια! Το πάνε και οι προληπτικοί twitterάδες.
Είναι η πιο σκληρή ομάδα των τεσσάρων και παλεύουν κάθε κατοχή με αυταπάρνηση. Θα προσπαθήσουν με επιτυχία να κατεβάσουν το ρυθμό του παιχνιδιού. Ο Denzel Valentine θα πρέπει να συνεχίσει να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο και ο Travis Trice έχει την αύρα του να γίνει ήρωας και να μπει στο πάνθεον και οι Spartans μπορούν να ευστοχήσουν από το τρίποντο αρκετά για να κόψουν τα πόδια των φαβορί σε ένα κλειστό ματς. Τους καθοδηγεί ο καλύτερος προπονητής του Final Four, έχουν την στήριξη του λατρεμένου Draymond Green κι έναν γλυκύτατο κυριούλη στις εξέδρες
Γιατί δεν θα το σηκώσουν
Το Michigan State έχει το λιγότερο ταλέντο από τις εναπομείνασες ομάδες. Παράλληλα είναι και η πιο κοντή ομάδα με τους πιο ψηλούς παίκτες της ομάδας να μην φθάνουν τα 2,10 , ενώ απέναντι τους θα βρουν τον Okafor και έναν εκ των Towns ή Kaminsky. Η άμυνα τους είναι σκληρή, αλλά έχουν μια τάση να παρουσιάζουν προβλήματα με φάουλ. Από την μεριά τους δεν φθάνει που δεν σκοράρουν εύκολα, στα λίγα φάουλ που κερδίζουν, σουτάρουν με 63.2% στις βολές 2)αν και εναντίον του Louisville είχαν 6/6 στο τελευταίο λεπτό.
Το αστέρι της ομάδας: Travis Trice
Kemba Walker, Shabazz Napier, Tyus Edney, Juan Dixon, Mateen Cleaves. Η ιστορία του March Madness βρίθει από παραδείγματα σπουδαίων κοντών που πήραν φωτιά και οδήγησαν τις ομάδες τους σε αξέχαστους θριάμβους κινηματογραφικής φύσεως. Ο Travis Trice θα πρέπει να συνεχίσει τα θαύματά του και να ανυψωθεί στον Όλυμπο παρέα με τους θαυματουργούς κοντόπουτανους του παρελθόντος προκειμένου το Michigan State να φθάσει μέχρι την κορυφή. Έχει παίξει σε 154 από τα 165 λεπτά της διοργάνωσης και έχει προσφέρει σχεδόν 20 πόντους για μια αναιμική επίθεση που στηρίζεται εν μέρει στις ορέξεις του για να σκοράρει από μακρυά. Αλλά ο Trice προκειμένου να κάνει τη διαφορά οφείλει να δημιουργήσει ρήγματα με τις εφορμήσεις του προς τη ρακέτα για να κερδίσει βολές και να φθείρει τους αντίπαλους ψηλούς. Παράλληλα θα ηγηθεί της πιεστικής περιφερειακής άμυνας των Spartans. Ο coach Κ πάντως είναι υποψιασμένος…
Ο παίκτης κλειδί: Denzel Valentine
Ο Branden Dawson θα κληθεί να αποδείξει τις υπεράνθρωπες δυνάμεις επιτελώντας έναν άθλο μιας που θα ηγηθεί μιας frontline 2 από τα τρία τρομακτικότερα θηρία του κολεγιακού μπάσκετ, αλλά ο πιο καθοριστικός παίκτης για τους Σπαρτιάτες είναι ο Denzel Valentine. O Valentine είναι ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης του Michigan State και θα πρέπει να συνεισφέρει σε κάθε τομέα του παιχνιδιού αν θέλουν να έχουν ελπίδες για την έκπληξη. Θα πρέπει να μαρκάρει τον πιο επικίνδυνο παίκτη της αντίπαλης περιφέρειας, ανεξαρτήτως θέσης. Παράλληλα θα πρέπει να βοηθήσει στο αμυντικό rebound, αναπληρώνοντας για το χαμηλό ύψος της frontcourt του Michigan State. Στην επίθεση θα πρέπει να βάλει τα σουτ για να ανοίξουν οι άμυνες και βρει χώρους ο Trice, αλλά επίσης θα κληθεί να δημιουργήσει σαν point guard στην στιγμές που θα κολλήσει η επιθετική λειτουργία των Spartans, δίχως να υποπέσει στα συνήθη λάθη του.
Από το βάθος του πάγκου: Bryn Forbes
Η επίθεση του Michigan State είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Το αστέρι και πιο συνεπής σκόρερ της ομάδας Travis Trice χρειάζεται να βρει χώρους για να διεισδύσει και να πάει στις βολές και το σουτ των συμπαικτών του ενθαρρύνουν τις άμυνες να κλείνουν. Τη λύση μπορεί να προσφέρει ο Forbes. Εξαιρετικός σουτέρ, έχει πετύχει 9/17 τρίποντα στο τουρνουά και 4 από αυτά τα πέτυχε στο derby με το Louisville, όπου προσέφερε συνολικά 14 πόντους. Ο Forbes μονάχα με την παρουσία του μπορεί να ανοίξει το γήπεδο για τους συμπαίκτες του, και αν η εξαιρετική επιθετική λειτουργία των Spartans τον βρει ελεύθερο θα προσφέρει πόντους από τα 6.75. Η παρουσία Forbes είναι καταλυτική, καθώς είναι αυτός που μπορεί να ανεβάσει επίπεδο στην αναιμική παρουσία του και να τους επιτρέψει να κοντράρουν το Duke σε ένα ελαφρώς υψηλότερο σκορ.
Kentucky Wildcats
Γιατί θα το σηκώσουν
Γιατί αυτό υπαγορεύει η λογική
Γιατί όλη η φετινή χρονιά δεν είναι τίποτα άλλο παρά η χρονιά του Kentucky. Έτσι καλλιεργήθηκε στον τύπο αλλά και στις συνειδήσεις των μπασκετόφιλων από πολύ νωρίς και η ιστορία ως τώρα φαίνεται να επαληθεύει τις προβλέψεις. Έχει φτάσει ως εδώ αήττητο και παίζοντας συνήθως ένα-δύο επίπεδα πάνω από τις υπόλοιπες ομάδες, κυνηγάει να κάνει κάτι που τελευταία φορά έγινε από τους Hoosiers το 1976, να κατακτήσει τον τίτλο αήττητο. Η άμυνα του είναι συγκλονιστική και όποτε βραχυκυκλώνει η επίθεση αναλαμβάνει αυτή να επαναφέρει το παιχνίδι στον σωστό δρόμο. Για να βρούμε παίκτη ο οποίος δεν θα επιλεγεί στο φετινό draft θα πρέπει να ψάξουμε στο βάθος του πάγκου. Οι μπούκηδες το έχουν μοναδικό φαβορί μήνες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Πως να χάσει αυτή η ομάδα?
Γιατί δεν θα το σηκώσουν
Γιατί θα πιάσει κάποιο από τα εκατομμύρια βουντού και κατάρες που έχει συγκεντρώσει αυτή η ομάδα και κυρίως ο προπονητής της, John Calipari (και εγώ έχω συνεισφέρει όσο μπορώ), καθόλου αδικαιολόγητα τολμώ να παραδεχτώ (δεν κρύβω ότι στο παιχνίδι κόντρα στο Notre Dame ενεπλάκην πολύ πιο συναισθηματικά από ό,τι θα ήθελα να παραδεχτώ ). Μετά την νίκη με double score (79-38) κόντρα στο West Virginia πολλοί είπαν ότι το τουρνουά έχει λήξει, αλλά το Notre Dame έδειξε ότι το Kentucky μπορεί να χάσει. Ο προημιτελικός κρίθηκε στο καλάθι και οι Wildcats έδειξαν πιο ευάλωτοι από ποτέ. Η επίθεση μπορεί ανά πάσα στιγμή να σταματήσει να ρολάρει και μπορεί στο συγκεκριμένο παιχνίδι να την ξεκόλλησε ο Towns, δεν είναι όμως ακόμα στο επίπεδο ώστε να μπορεί να το κάνει αυτό με συνέπεια. Αν το Winsconsin πατήσει πάνω στο σχέδιο των Irish, δεν έχει απλά ελπίδες, έχει αρκετές πιθανότητες.
Το αστέρι: Karl-Anthony Towns
Ποιον να πρωτοδιαλέξεις από αυτήν την ομάδα των μελλοντικών ΝΒΑers; Πλάκα κάνω, μπορεί να είναι πολλοί οι αστέρες, αλλά σίγουρα ξεχωρίζει ένας. Ο Karl-Antony Towns φρόντισε μέσα από το τουρνουά να δείξει ότι μιλάμε για γιγαντιαίο ταλέντο και έκανε το μικρό για την ανθρωπότητα – τεράστιο για τον ίδιο άλμα στην πρώτη θέση των περισσότερων mock drafts ξεπερνώντας Russell και Okafor. Ξεκίνησε ως ακατέργαστο ταλέντο την χρονιά αλλά πλέον η δουλειά που φαίνεται ότι έχει κάνει αποτυπώνεται στο παιχνίδι του. Στην πολύ δύσκολη νίκη επί του Notre Dame ο Τοwns είχε 25 πόντους, 5 rebounds και 4 ασίστ, και όλα αυτά μέσα σε 25 μόνο λεπτά.
Ο παίκτης κλειδί: Willie Cauley-Stein
Ο Willie Cauley-Stein είναι ο ορισμός του παίκτη – κλειδιού. Δεν θα σκοράρει, το ξέρουμε και κανείς δεν περιμένει να βάλει πάνω από 10 πόντους ανά παιχνίδι. Είναι όμως το καθόλου καλά κρυμμένο μυστικό της απόλυτης κυριαρχίας της άμυνας του Kentucky, η οποία είναι στημένη πάνω στην ικανότητα του να σταματάει όποιον έρχεται αντιμέτωπος του, είτε αυτός είναι ένα τρίμετρο τέρας 130 κιλών είτε αυτός είναι ένας ντελικάτος αεράτος playmaker του 1,80 με ικανότητα να σπάει αστραγάλους. Ο Stein με το ασύλληπτο footwork του θα καταφέρει να μείνει μπροστά και από τους δύο και να τους σταματήσει. Κόντρα στην καλύτερη επίθεση του Κολεγιακού, αυτή του Winsconsin, η άμυνα θα είναι το κλειδί, και το κλειδί του κλειδιού είναι ο Cauley-Stein. Αυτός σφράγισε την νίκη του Kentucky κόντρα στο Notre Dame με τις άμυνες του στο τελευταίο λεπτό, με αποκορύφωμα αυτό στην τελευταία φάση, όπου έπαιξε coast to coast τον Jerian Grant, τον πιο αθλητικό play maker στο NCAA. Δηλαδή, εντάξει, αυτά δεν γίνονται.
Από το βάθος του πάγκου: Devin Booker
Κι εδώ θα κλέψω μιας και ο πάγκος του Kentucky περιέχει παίκτες που θα επιλεγούν ενδεχομένως στον πρώτο γύρο του draft, αλλά δεν ευθύνομαι εγώ για αυτό. Ο Devin Booker μπορεί να έρχεται από τον πάγκο αλλά είναι μια καλαθομηχανή με φονικό τρίποντο, ικανή να αλλάξει το momentum του αγώνα. Σίγουρα θα πάρει πολλές προσπάθειες και η αποτελεσματικότητα του πίσω από τη γραμμή θα καθορίσει και την τύχη του Kentucky κόντρα στα δύο δύσκολα παιχνίδια που του απομένουν.
Wisconsin Badgers
Γιατί θα το σηκώσουν
Γιατί αυτό είναι το σωστό.
Το Wisconsin αποτελεί το ιδανικό αντίβαρο απέναντι στο Kentucky και θα ενσαρκώσει την «εκδίκηση» του παραδοσιακού κολεγιακού μπάσκετ απέναντι στις κυνικές one and done υπερδυνάμεις των Calipari και Kryszevski . Σε αντίθεση με αυτές τις ομάδες που συναρμολογήθηκαν τον Σεπτέμβρη με ημερομηνία λήξης τον Απρίλη, ο Bo Ryan έχτιζε το φετινό Wisconsin εδώ και 14 χρόνια. Η καλύτερη επίθεση στο τουρνουά δεν γινόταν καλύτερη κάθε χρόνο που βρίσκεται ο Ryan στο πανεπιστήμιο για να αγγίξει την τελειότητα φέτος. Ο Frank Kaminsky ξεκίνησε από ένα άγουρο, όχι τόσο ταλαντούχο Center για να καταλήξει μετά από μια τετραετία στον πιο κυρίαρχο και πολυσχιδή επιθετικά ψηλό των τελευταίων ετών. Το Wisconsin έχει την περσινή εμπειρία και φέτος είναι όσο βελτιωμένο χρειάζεται ώστε η λεπτομερής, δουλεμένη στην εντέλεια επίθεσή τους να τους οδηγήσει στον τίτλο.
Γιατί δεν θα το σηκώσουν
O Frank Kaminsky δεν έχει φθάσει ακόμη καν τα 4 φάουλ σε έναν αγώνα, αλλά επίσης δεν έχει αντιμετωπίσει παίκτες του ταλέντου του Towns, του Lyles ή του Okafor. Με την εξαίρεση του Traevon Jackson, ο πάγκος των Badgers δεν εμπνέει και η ομάδα είναι πολύ ρηχή στις θέσεις των ψηλών. To Kentucky επιζητεί τις επαφές και μπορεί να φθείρει με φάουλ τους βασικούς του Wisconsin. To ερώτημα ποιος θα αντιμετωπίσει τον Towns είναι βασανιστικό καθώς αν θελήσει ο Ryan να προστατεύσει τον Kaminsky, θα κληθεί ο Hayes να υπερβάλλει εαυτόν. Επίσης η περιφερειακή άμυνα του Wisconsin επιτρέπει στις αντίπαλες ομάδες να σουτάρουν με 37.4% από το τρίποντο και ο Devin Booker δεν πρόκειται να συγχωρέσει οποιαδήποτε αμυντική ολιγωρία. Τα παιχνίδια του Wisconsin πάνε σε ψηλά σκορ, όπου η επίθεση τους ξελασπώνει , αλλά αν βρεθεί μια ομάδα και πάει το παιχνίδι σε χαμηλό σκορ, η άμυνα του Wisconsin δεν έχει παρουσιαστεί τόσο πειθαρχημένη που να εμπνέει.
Το αστέρι της ομάδας: Frank Kaminsky
Ο διοπτροφόρος πρωτοετής που μετά βίας πατούσε στο παρκέ, άνθισε κάτω από τα χέρια του Bo Ryan και μεταμορφώθηκε σαν τον μοντέρνο ψηλό που καμία άμυνα δεν μπορεί να σταματήσει γιατί απλούστατα κατέχοντας την απόλυτη γνώση των βασικών αρχών του αθλήματος μπορεί να σκοράρει με κάθε πιθανό τρόπο. (Μπορεί να σκοράρει από το τρίποντο, με πλάτη, με πρόσωπο, με ντρίμπλα σαν περιφερειακός, να πάει στις βολές και όταν έρθει βοήθεια μπορεί αν βρει τον συμπαίκτη του είτε στο τρίποντο ή κάτω από το καλάθι )
Το μοναδικό πράγμα που έχει μείνει ίδιο τόσα χρόνια με τον Kaminsky είναι το άσβεστο του μίσος για το Kentucky
I hate Kentucky
— Frank Kaminsky III (@FSKPart3) April 23, 2011
Ο παίκτης κλειδί: Sam Dekker
Η συνήθης κατηγορία εναντίον του κατά τη διάρκεια της χρονιάς ήταν πως ήταν υπερβολικά ντροπαλός και δεν είχε καταφέρει να εκφράσει το ταλέντο του μέσα στο γήπεδο. Έκανε τη δουλειά που χρειαζόταν για τους Badgers, αλλά αυτό δεν αποτυπωνόταν στα νούμερα. Ε, λοιπόν στο τουρνουά μέχρι τώρα η απόδοση του μέχρι πρότινος ήσυχου Dekker μπορεί να χαρακτηριστεί εκκωφαντική. Σουτάρει με το αδιανόητο 73% στα δίποντα και έχει 13 επιτυχημένα τρίποντα με 48% ευστοχία. Έκανε ατομικό ρεκόρ με 23 πόντους στο Sweet Sixteen, για να το συντρίψει στο Elite Eight με 27 πόντους εναντίον της ξακουστής άμυνας της Arizona και 5/6 τρίποντα και ανάμεσά τους το Dekker’s Dagger. Και όλα αυτά από ένα παίκτη που ήταν επιεικώς μέτριος σουτέρ κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Ο Dekker είναι σεληνιασμένος και αν δεν έπαιζε στο Wisconsin θα μπορούσε να φτάσει το status του Christian Laettner
Από το βάθος του πάγκου: Traevon Jackson
Εδώ κλέβουμε λιγουλάκι γιατί ο Traevon Jackson είναι ο φύση βασικός point guard του Wisconsin. Αφού έσπασε το πόδι του την 11η Ιανουαρίου, αρκέστηκε στο να είναι ο μέντορας του Koenig, κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας. Επέστρεψε εναντίον του North Carolina κι αμέσως έβαλε ένα τρίποντο μαχαιριά από τη γωνία. Ακόμη δεν είμαστε βέβαιοι πόσα λεπτά μπορεί να προσφέρει από τον πάγκο,αλλά ο ίδιος δεν ξεχνάει πως έχει χάσει το τελευταίο σουτ στον περσινό ημιτελικό εναντίον του Kentucky και φέτος έχει μια ευκαιρία να εξιλεωθεί.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
| ↑1 | όχι αυτή τη φορά εξαιτίας της ψήφισης ενός νόμου που επιτρέπει τις διακρίσεις ή της εφαρμογής ενός χυδαίου οπισθοδρομικού νόμου |
|---|---|
| ↑2 | αν και εναντίον του Louisville είχαν 6/6 στο τελευταίο λεπτό |
