Washington Wizards @ Atlanta Hawks 98 -104
House of Guards
Οι John Wall και Bradley Beal με τη χθεσινοβραδινή εμφάνιση τους και ιδιαίτερα τον τρόπο με τον οποίο αγωνίστηκαν μέχρι τέλους, αψηφώντας τους τραυματισμούς τους έχουν πάρει κι επίσημα τον τίτλο του πιο σκληρού ζευγαριού της Washington από το ζεύγος Underwood.
Phenomenon
Ο Randy Whitman έχει αποτελέσει πολλάκις το αντικείμενο χλεύης για την εμμονή του σε ένα ξεπερασμένο μπάσκετ και ο ίδιος θεωρείται ως το βαρίδι που βυθίζει την επίθεση της Washington.
Μετά από μία ακόμη κανονική περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας οι εμμονές εμφανίζονταν διαρκώς για να κρατούν την επίθεση των Wizards χαμηλά, έφθασε ασθμαίνοντας στα playoffs, στα οποία μεταμορφώθηκε σαν την Σταχτοπούτα.
Μετά από την πεισματική άρνηση του να χρησιμοποιήσει τον Pierce power forward στην κανονική διάρκεια τον αμόλησε μετά το πρώτο δωδεκάλεπτο του πρώτου αγώνα και σκούπισε τους Raptors.
Η επιμονή να χρησιμοποιεί τον Drew Gooden stretch-5 έχει μετατραπεί από ανεξάντλητη πηγή ψυχαγωγίας σε μια σοβαρή και βιώσιμη επιθετική επιλογή από τον πάγκο.
Η επίθεση των Wizards, ενώ μέχρι προηγουμένως απέφευγε να σουτάρει τρίποντα, γεγονός που την τοποθετούσε τέταρτη από το τέλος στη σχετική λίστα (και μοναδική ομάδα από τις τελευταίες 8 που συμμετέχει στα playoffs), έχει ανεβάσει σημαντικά αυτό το νούμερο.
Αλλά ο κύριος λόγος για τον οποίο ο Whitman οδηγεί τη Washington από νίκη σε νίκη στα playoffs είναι η αναποτελεσματικότητα του μπάσκετ που παίζει η ομάδα του. Είναι παντελώς παραδεκτό πλέον πως ο καλύτερος τρόπος για να σκοράρει μία ομάδα είναι είτε με βολές, είτε με lay up ή με τρίποντα. Ο Mike Budenholzer έχει χτίσει την άμυνα της Atlanta ανάλογα. Βασικός στόχος της άμυνάς τους είναι να αποτρέπει τα lay ups και τα τρίποντα, οδηγώντας την αντίπαλη ομάδα στα μη αποτελεσματικά σουτ από μέση απόσταση. Αυτά τα σουτ όμως είναι το ψωμοτύρι των Wizards. Συνεπώς η άμυνα της Atlanta δεν κατορθώνει να βγάλει εκτός ισορροπίας την επίθεση της Washington και οι Μάγοι βρίσκονται στο στοιχείο τους, σκοράροντας με τον τρόπο με επιθυμούν και οι ίδιοι και οι αντίπαλοί τους.
Από την άλλη, η Atlanta εμφανίστηκε πιο κουρασμένη, κατάσταση για την οποία ευθύνεται βέβαια και η ίδια που χασομερούσε την σειρά με τους Nets, ωστόσο τα προβλήματα τους εκτείνονται σε πολύ πιο σημαντικούς τομείς. Είχαμε σημειώσει και την προηγούμενη φορά την αόριστη αυτή εντύπωση που αφήνουν οι παίκτες των Hawks, σχετικά με την μη μετάβαση τους σε κλιμα playoffs.
Υπάρχουν παίκτες σαν τον Paul Pierce, που λόγω της εμπειρίας του αλλά και επειδή είναι ο ορισμός του παίκτη με νοοτροπία νικητή/μαχητή, μπορεί όλη την χρονιά να παίζει απλά ικανοποιητικά και στα playoffs καταφέρνει να εκτοξεύει το επίπεδο του παιχνιδιού του. Πέρα από τις διαφορές στο σύστημα και τον παραπάνω χρόνο που παίρνει στο παρκέ στην θέση του power forward στα playoffs, μπορείς να δεις το μάτι του να γυαλίζει και το πως μεταδίδει στην ομάδα αυτήν την σιγουριά. Αυτή είναι η αλήθεια, και ο Pierce παίρνει την εκδίκηση του για όσες φωνές μέσα στην χρονιά καταδίκασαν από νωρίς τους Wizards και έβγαλαν τελειωμένο τον ίδιο, και μας το χτυπάει στα μούτρα με τόσο class που συγχωρείται.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν παίκτες σαν τον Jeff Teague, που παρά το επίπεδο του, παλεύει για να μείνει σε αξιοπρεπή επίπεδα απέναντι στον John Wall, που στο πρώτο παιχνίδι της σειράς επικράτησε κατά κράτος. Ο Τeague έχει αδιαμφισβήτητο ταλέντο, ωστόσο και αυτός, όπως και οι περισσότεροι παίκτες των Hawks δείχνουν να περίμεναν ότι με την Popovichική κυκλοφορία της μπάλας και δομή παιχνιδιού θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το τέλος της διαδρομής. Όταν όμως βλέπουν απέναντι τους τους λυσσασμένους παίκτες των Wizards, η σιγουριά στο παιχνίδι τους πάει περίπατο. Ίσως έχει έρθει η στιγμή να δούμε παραπάνω ώρα στο παρκέ τον Dennis Schroder, ο οποίος, όταν ο Teague είχε επισκεφθεί πρόσκαιρα τα αποδυτήρια στο πρώτο ημίχρονο μ΄ένα ασήμαντο χτύπημα, είχε αξιοπρεπέστατη παρουσία.
Από την άλλη ο Carroll εξελίσσεται σε πρώτο τροχό της αμάξης για τους Hawks, καθώς είναι ο μόνος που αντί να ρίξει το παιχνίδι του στα playoffs το έχει ανεβάσει κατακόρυφα Όλα συνηγορούν πως επιτέλους αυτό το καλοκαίρι ο DeMarre Carroll θα πληρωθεί. Ο ίδιος φρόντισε στο διάλειμμα ανάμεσα στα παιχνίδια να το θυμίσει και στους Hawks μέσα από το Twitter του.
Απλά και κατανοητά
Οι παίκτες των Hawks επιχείρησαν 98 σουτ την Κυριακή. 53 από αυτά ήταν “ελεύθερα”, δίχως δηλαδή δίχως αμυντικό στα ένα μέτρο. Ευστόχησαν σε 15 από αυτα, ήτοι 28,3%. Έτσι δεν πάνε πουθενά.
Memphis Grizzlies @ Golden State Warriors
Ο Tony Allen προσπαθεί να κάνει τη σειρά αγώνων, στην οποία βρίσκονται αντιμέτωποι σαν βασικά point guards οι Stephen Curry και Nick Calathes, ενδιαφέρουσα.
Όλοι πάντως στο Golden State αυτή την στιγμή κινούνται στος ρυθμούς της ανακήρυξης του Stephen Curry σε πολυτιμότερο παίκτη της κανονικής περιόδου, με τις εμφανίσεις του στα playoffs να δικαιολογούν απόλυτα την βράβευση αυτή. Δικαιολογημένη φαίνεται και η διάθεση των Warriors να την γιορτάσουν, καθώς ούτε ο ίδιος ο Marc Gasol δεν νομίζω ότι πιστεύει ότι μπορεί να περάσει από αυτήν τη σειρά χωρίς την πολύτιμη παρουσία του Mike Conley. Ο Nick Calathes παίζει συγκινητική άμυνα, όσο τουλάχιστον αυτό είναι δυνατόν, πάνω στον Steph Curry, αλλά δεν καταφέρνει να ευστοχεί ούτε στις βολές (0/5 fg, 0/2 ft). Ο Βeno Udrih μπορεί να ευστοχεί σε σουτ, αλλά στην άμυνα προσφέρει θέαμα καταφέρνοντας να αργεί όσο χρειάζεται για να δίνει στον MVP όσο χώρο θέλει για να εκτελέσει.
Chicago Bulls @ Cleveland Cavaliers
Choose your poison
Ξεκινώντας το παιχνίδι οι δύο προπονητές σημάδεψαν τον αδύναμο κρίκο στην αντίπαλη επίθεση και αποφάσισαν να ζήσουν με την επιλογή να τον αφήσουν να τους σκοτώσει.
Ο Thibodeau, όπως άλλωστε συνηθίζει, επέλεξε τον Iman Schumpert και του παραχώρησε το ελεύθερο να σουτάρει. Ως αποτέλεσμα, στο 9ο λεπτό ο Schumpert με 2/7 σουτ είχε ήδη επιχειρήσει όσες προσπάθειες είχαν όλοι οι υπόλοιποι συμπαίκτες του μαζί.
Ο Blatt, προκειμένου να καλύψει το κενό του Love, και να ανοίξει το γήπεδο ξεκίνησε το βαλσαμωμένο πτώμα του Mike Miller. Έκρυψε το LeΒron στον ακίνδυνο Noah και έβαλε τον Miller πάνω στον Dunleavy. Ο Dunleavy άρχισε τον αγώνα με 5/5 σουτ (3 εξ’αυτών τρίποντα) και 13 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο.
Unpopular opinion alert
Τα εμφατικά του μπλοκ από την αδύναμη πλευρά κρύβουν το γεγονός ότι ο LeΒron James δεν δίνει καλές βοήθειες και πιάνεται συχνά αφηρημένος στην ομαδική άμυνα. Από την άλλη όταν συγκεντρώνεται να παίξει man to man είναι τρομακτικός.
Houston Rockets @ Los Angeles Clippers
Nick Calathes, Jason Terry, Austin Rivers, and Stephen Curry are your starting Western Conference Semifinals point guards. #onofthesethings
— CBS Sports NBA (@CBSSportsNBA) May 5, 2015
Σκληρός ρεαλισμός
Αφού μας χαιρέτισαν και οι μπαρμπάδες των Spurs, οι υπόλοιπες ομάδες του ΝΒΑ έχουν προσαρμόσει αντίστοιχα το ταβάνι των φιλοδοξιών τους.
The Warriors are apparently so good the Rockets' checklist doesn't include the NBA Finals. pic.twitter.com/EURYxECyis
— Arash Markazi (@ArashMarkazi) May 4, 2015
Point who
Το παιχνίδι είχε φρενήρη ρυθμό από την αρχή. Οι Rockets προσπαθούσαν να τρέξουν καθώς είναι πιο ξεκούραστοι και έχοντας βαθύτερο rotation ήθελαν να εξαντλήσουν τους ρηχούς Clippers, οι οποίοι ήθελαν να τρέξουν γιατί δεν είχαν point guard ώστε να σκοράρουν στο μισό γήπεδο και σε set παιχνίδι. Ως αποτέλεσμα είχαμε ένα καταιγισμό λαθών και από τις δύο ομάδες.
Τελικά στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες: τους Clippers, που αγωνίζονταν δίχως τον σπουδαιότερο floor general του αθλήματος, και τους Rockets που αγωνίζονταν δίχως στοιχειώδη κοινή λογική.
Ο Doc Rivers συνειδητοποίησε πως ο γιος του δεν θα γίνει ποτέ point guard, τον έβαλε εκτός μπάλας και πέρασε το παιχνίδι από τα χέρια των ψηλών του. Οι Griffin και DeAndre Jordan είχαν συνολικά 18 assist στον αγώνα (12 από αυτές στο δεύτερο ημίχρονο) και σε κάθε double team έβρισκαν αμέσως τους ξεμαρκάριστους συμπαίκτες τους στο τρίποντο (6/6 στο τρίτο δωδεκάλεπτο και συνολικά 10/15 στο δεύτερο ημίχρονο). Από τις 13 assists του Griffin οι 9 βρήκαν ελεύθερο συμπαίκτη στο τρίποντο, ανεβάζοντας έτσι τους πόντους που προήλθαν από δική του assist στους 35.
Από την άλλη το παιχνίδι των Rockets ήταν μια ραψωδία ηλιθιότητας με μοναδική όαση τον Dwight Howard! Η άμυνα των Clippers έκλεινε εξαιρετικά προς τα μέσα δίνοντας στον Harden μονάχα τους διαδρόμους πάσας προς τους πρόθυμους, πλην οικτρούς σουτέρ Brewer και Smith (1/10 τρίποντα οι δυο τους, αλλά μην περιμένετε να πτοηθούν από τα ποσοστά τους). Τα φάουλ δεν σφυρίζονται στα playoffs με τη συχνότητα της κανονικής περιόδου, συνεπώς είχαμε ένα μπαράζ επιθέσεων με πάσα του Harden στα χέρια των Clippers που χρεωνόταν σαν λάθος ή πάσα στους Brewer ή Smith που ήταν εξίσου λάθος.
Everything you have to know about the Rockets is that the addition of Josh Smith raised their bball IQ…
— Peter Vecsey (@PeterVecsey1) May 5, 2015
Κάπως έτσι εξελίχθησαν τα πρώτα παιχνίδια των ημιτελικών των δύο περιφερειών και ενώ κανένα δεν προϊδεάζει μέχρι στιγμής πως θα είναι του επιπέδου των αναμετρήσεων Spurs – Clips, τα τρία από τα τέσσερα ζευγάρια (οι Warriors είναι ήδη στα τελικά της Δύσης και περιμένουν, φοβόμαστε) αφήνουν υποσχέσεις για αντίστοιχα συναρπαστική εξέλιξη και διακύμανση. Τα καλύτερα είναι πάντα αυτά που έρχονται συνεπώς.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
