ΝΒΑ Finals 2015: Game 1

Posted on Jun 6 2015 - 11:35am by The Ball Hog

Με τι αδημονία περιμέναμε τους τελικούς και πόσο προσβλέπαμε σε μια εξιλέωση για τους – ίσως – πιο μονόπλευρους τελικούς περιφέρειας της συλλογικής μνήμης. Ο MVP απέναντι στον καλύτερο παίκτη της λίγκας, οι δύο καλύτεροι ballhandlers του NBA, μια μάχη διαφορετικών κόσμων, με τους Dubs να είναι μια ομάδα με πρωτοφανές βάθος και προσφορά από 10-11 παίκτες και τους Cavaliers να έχουν καταντήσει η πιο top-heavy ομάδα που θυμόμαστε σε τελικούς. Και για 48 λεπτά οι δύο ομάδες τηρούσαν απόλυτα τις υποσχέσεις τους, θέτοντας τα θεμέλια για μια αμφίρροπη και συναρπαστική σειρά. Μέχρι που ήρθε η μάστιγα των τελευταίων σεζόν να μας στερήσει τον Kyrie Irving, μαζί – λογικά – με την ανταγωνιστικότητα των Cavaliers. Αναθεματισμένοι τραυματισμοί…

Cleveland Cavaliers 100 @ 108 Golden state Warriors

Η κατοχή που παραλίγο να κρίνει τον αγώνα

Με το σκορ ισόπαλο στο 48-48 και 5 δευτερόλεπτα να μένουν για το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, ο LeBron βρέθηκε στην κορυφή της ρακέτας να ετοιμάζεται να επιτεθεί απέναντι στον Draymond Green (σε μια παρόμοια στιγμή με το άστοχο σουτ του στο φινάλε του αγώνα).

Αντί να αφήσει τον James να επιχειρήσει μια ακόμη τραβηγμένη προσπάθεια απέναντι στο δεύτερο καλύτερο αμυντικό της φετινής χρονιάς, ο  πάγκος των Warriors υπενθύμισε στον Draymond ότι είχαν ακόμη ένα φάουλ πριν φθάσουν στο bonus και τον υποχρέωσαν να κάνει το φάουλ χαμηλά, πριν ο James ξεκινήσει να επιτίθεται.

Ο πάγκος των Cavaliers βρήκε την ευκαιρία να ζητήσει time out, το οποίο επέτρεψε στον Blatt να σχεδιάσει την επίθεση που οδηγήσει στο ελεύθερο τρίποντο του J.R. Smith που έκανε το σκορ 48-51.

Παράλληλα αυτό το φάουλ ήταν το δεύτερο φάουλ του Green.

Με την έναρξη της τρίτης περιόδου, ο Draymond, σαφέστατα παίκτης-κλειδί των φετινών Warriors, έκανε μαζεμένα δύο φάουλ, που ανάγκασαν τον Kerr να τον κρατήσει στον πάγκο. Αναγκάστηκε δε, να τον βάλει 6 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα, μόλις το Cleveland προηγήθηκε με 86-82 και ο Dray έκανε το πέμπτο του φάουλ σε μια διεκδίκηση της μπάλας με τον Tristan Thompson.

Ξέσπασε συναγερμός στους Warriors, αλλά ο Green έμεινε μέσα στο γήπεδο για το υπόλοιπο του αγώνα. Παρόλο που βρισκόταν στα πρόθυρα της αποβολής, δεν χαμήλωσε στο ελάχιστο την ένταση της άμυνάς του. Και μάλιστα στην παράταση, ο Kerr χαμήλωσε το σχήμα περνώντας τον Green σε ρόλο center, το οποίο λειτούργησε στην εντέλεια απέναντι στο πολύ πιο βαρύ σχήμα του Cleveland και χάρισε τη νίκη στο Golden State.

Όλα αυτά πήγαν να χαθούν για ένα αχρείαστο φάουλ στο τέλος της δεύτερης περιόδου…

The long con

H τακτική που ακολούθησε το Golden State ήταν απλή κι έχει ως απώτερο σκοπό να αποφέρει οφέλη στο βάθος της σειράς.

Βλέποντας πως ο LeΒron όταν βρισκόταν αντιμέτωπος με τα συνεχή double teams της Atlanta, έβρισκε αμέσως το ελεύθερο παίκτη, το οποίο συνήθως είχε ως αποτέλεσμα να προστεθούν τρεις πόντοι στο Cleveland, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τελείως διαφορετικά το Βασιλιά.

Τον άφησε να ποστάρει ένας με έναν απέναντι στον προσωπικό του αντίπαλο και του έστελνε βοήθεια μονάχα από τον Bogut. Ουσιαστικά προκάλεσαν τον James να τους νικήσει μονάχος του, βγάζοντας εκτός παιχνιδιού τους περιφερειακούς σουτέρ του Cleveland, οι οποίοι μπορούσαν να σκοράρουν αποκλειστικά μετά από ντρίπλα.

Ο LeΒron βέβαια σκόραρε 44 πόντους, προσωπικό ρεκόρ καριέρας για τελικούς. Ωστόσο, δεν έβγαλε όσες assist θα μπορούσε, μιας που για βοήθεια πάνω του έβγαινε μονάχα ο Bogut, επομένως το καλύτερο που μπορούσε να κάνει για τους συμπαίκτες του ήταν να βρει τον Mozgov σε μέση απόσταση, το οποίο οδήγησε σε μερικά καρφώματα, κάποια άβολα σουτ και αυτά τα βήματα που ήταν τουλάχιστον αυστηρά (η οξυδέρκεια του Mozgov ήταν πρωτοφανής και η εκτέλεση του σε αυτή τη φάση ήταν τόσο καλή που όλοι μας συμπεριλαμβανομένων των διαιτητών ήμασταν σίγουροι πως έκανε βήματα, εξ’ ού και το σφύριγμα). Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πώς από τις έξι συνολικά assists του, μόνο μία βγήκε μετά από postάρισμα, και αυτή στον Mozgov, ενώ οι υπόλοιπες ήταν αποτέλεσμα pick’n’roll καταστάσεων.

Timofey "Λάζος" Mozgov

Timofey “Λάζος” Mozgov

Δίχως τον LeΒron να βγάζει assists στο τρίποντο, είχαμε τον J.R. Smith να κάνει διάφορες από τις γνωστές του ποικιλίες και να μένει χωρίς πόντο μετά το πρώτο ημίχρονο και τον Shumpert να περνάει απαρατήρητος μέχρι το follow που μας έκοψε την ανάσα στο τέλος του παιχνιδιού.

Επιπλέον, ο James για να σκοράρει 44, πήρε 38 σουτ (με 48% usage, μία στις δύο επιθέσεις του άνηκαν). Και το πρόβλημα με αυτό δεν είναι η έλλειψη αποτελεσματικότητάς του σαν σκόρερ, αλλά η ανυπολόγιστη φθορά που έχει ο ίδιος, όταν σε κάθε κατοχή αναγκαζόταν να είναι σε διαρκή επαφή με το κορμί του αντιπάλου του. Εν τέλει κατέληξε να χρησιμοποιεί τη δύναμή του διαρκώς και να είναι φανερά εξαντλημένος στην παράταση.

Και σε μια σειρά maximum επτά αγώνων στην οποία το Cleveland θα επιτίθεται διαρκώς με isolation του LeΒron, δίχως μάλιστα να ανοίγει το rotation, προκειμένου να συμπεριλάβει κάποιους από την αυλή του Βασιλιά (Mike Miller, James Jones άντε και Shawn Marion), η στιγμή που θα δούμε τον James να καταρρέει στο παρκέ εξαντλημένος είναι θέμα χρόνου.

Και δεν θα χρειαστεί καν να πειράξουν και το κλιματιστικό όπως έκαναν οι Spurs.

Iggy

Στις 19 επιθέσεις που πήρε απέναντι του ο LeΒron, ο Iguodala τον κράτησε στα 4/14 σουτ και τον υποχρέωσε σε τρία λάθη.

Προσέφερε 15 πόντους με 6/8 σουτ, όντας ο πιο εύστοχος παίκτης και των δύο ομάδων στο παιχνίδι.

Έκανε δυο εντυπωσιακά καρφώματα ύψιστης δυσκολίας στο φινάλε της δεύτερης και της τρίτης περιόδου, που άλλαξαν το ρυθμό του αγώνα.

Και το αποκορύφωμα ήρθε όταν έχασε το παπούτσι στη σέντρα και παρόλα αυτά, απτόητος συνέχισε την επίθεση για να ευστοχήσει σε τρίποντο από τη γωνία με ένα παπούτσι.

προσφέροντας με αυτό τον τρόπο ένα homage στον Mike Miller, ο οποίος θα έγνεψε με κατανόηση από τον πάγκο.

Ο Andre Iguodala ήταν ο αφανής MVP του παιχνιδιού, βγαίνοντας νικητής σε κάθε διεκδικήσιμη μπάλα και hustle play. Πάνω στον LeBron ξεκίνησε ο Harrison Barnes, τον οποίο ο “Βασιλιάς” πήγαινε καροτσάκι μέχρι το καλάθι σε κάθε φάση. Ο Iggy μπήκε γρήγορα-γρήγορα και κόλλησε στον James. Και αυτός με τη σειρά του παρασυρόταν από την πλάτη του James πολύ κοντά στο καλάθι, αλλά βετεράνος ων, ήξερε πως να διαχειριστεί την κατάσταση και εκεί που η τελευταία σπρωξιά έβγαζε τον Barnes εκτός φάσης – καθώς προσπαθούσε να κρατήσει με κάθε τρόπο τη θέση του, ο Iggy έδινε τον χώρο πιο εύκολα και είχε στο νου του να έχει την ισορροπία να δυσκολέψει το σουτ του James. Κι αν στο πρώτο ημίχρονο φαινόταν ότι δεν μπορεί να κουμαντάρει τον James, η άμυνά του στην τέταρτη περίοδο και την παράταση έβαλε φωτιά στο “gameplan”1)αν το “κάντε στην μπάντα” μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο των Cavaliers.

Συγνώμη Kyrie (Ποιος είστε;)

Η επίθεση του Golden State είναι ένα αριστοτεχνικά δομημένο αριστούργημα, διαρκούς κίνησης που είναι πλασμένο στην εντέλεια για να εκμεταλλεύεται έστω και το ελάχιστο περιθώριο λάθους της αντίπαλης άμυνας (βλέπε Irving, Kyrie)

– Εμού του ιδίου από το NBA Finals Preview Roundtable

Το δεύτερο καλάθι εντός παιδειάς του Golden State, ήταν μετά από μια στιγμή αδράνειας του Irving, την οποία εκμεταλλεύτηκε ο Curry και έκοψε κάτω από τη ρακέτα, δεχόμενος την assist του Bogut για δύο εύκολους πόντους.

“Κλασικός Kyrie, μια ζωή κώνος”, σκέφτηκα και γέλασα χαιρέκακα.

Και μετά ο Irving μου βούλωσε το στόμα. Εξαιρετική άμυνα με τρελό κυνήγι στην περιφέρεια. Να περνάει από τα screen των Bogut και Green δίχως να διστάζει στιγμή, παρά τις αγκωνιές που δεχόταν. Οξυδερκής άμυνα στις βοήθειες, που συνετέλεσαν σε τέσσερα κλεψίματα (ένα εκ των οποίων αριστούργημα). Και το αποκορύφωμά του ήταν τα δύο φανταστικά κοψίματα στον ανύποψίαστο Curry, που έφτασαν τόσο κοντά στο να χαρίσουν τη νίκη στην ομάδα του.

Συγγνώμη Kyrie. Mea Culpa.

Δυστυχώς, αυτό ήταν όλο κι όλο ότι είδαμε για φέτος από τον Kyrie. Στην παρακάτω φάση υπέστη κάταγμα στο αριστερό γόνατο, θα μπει στο χειρουργείο και, πέρα των τελικών, θα χάσει τους επόμενους 4 μήνες. Έτσι οι φετινοί Τελικοί προσεγγίζουν ακόμα περισσότερο στον ορισμό της αναμέτρησης “μια ομάδα εναντίον ενός παίκτη”.

Το θέμα με τον Kyrie, δεν είναι ότι είναι κακός αμυντικός. Το θέμα είναι ότι είναι αδιάφορος. Που, εν πολλοίς θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι είναι το ίδιο πράγμα. Παρ’ όλα αυτά έχει τη δύναμη για να μην τον ποστάρουν ισοϋψείς παίκτες, τη σβελτάδα στα πόδια και την αντίληψη για κλεψίματα και τάπες. Για την ακρίβεια όταν έχει διάθεση, είναι από τα μεγαλύτερα λαγωνικά τις θέσεις για sneaky blocks και κλεψίματα, όπως είδαν το καλοκαίρι οι αντίπαλοί του στο mundobasket και εχτές ο Stephen Curry. Η φήμη του ως κακού αμυντικού είναι πέρα για πέρα δίκαια, καθώς 9/10 φορές παριστάνει το τουρνικέ του γηπέδου. Κι όμως, ίσως ακριβώς αυτή η φήμη του να είναι που προκάλεσε μια χαλαρότητα στον Curry σε όλο το παιχνίδι, με εύκολα λάθη και προφανή τελειώματα. Από την άλλη, το κορμί του Irving στην τετραετία που βρίσκεται στο NBA θυμίζει βετεράνο του Vietnam, και ίσως να μην μπορεί να αντέξει τα λεπτά που παίζει με την ίδια ένταση σε άμυνα και επίθεση. Σίγουρα πάντως χτες, ο Kyrie κατέθεσε κάθε ικμάδα της δύναμής του στο παρκέ, μέχρι που στο τέλος κατέρρευσε, μαζί με τις όποιες ελπίδες των Cavaliers.

Ακόμη ένας στη γραμμή των ταλαιπωρημένων ή απόντων PGs που βρίσκουν οι Warriors απέναντί τους. Από τον μόλις επιστρέψαντα Holiday, που έχασε και ένα παιχνίδι στη σειρά, στον στραπατσαρισμένο Conley και τον ντυμένο με πολιτικά Beverley, τώρα έχουν την τύχη να πέσουν στον τραυματισμό του Irving.

Ώπα, τι έγινε εδώ;

I told Draymond, there is a method in our madness.

-Steve Kerr

To Golden State ξεχύνεται στον αιφνιδιασμό. Ο Curry πετάει την alley-oop πάσα στον Bogut που βρίσκεται κάτω από το καλάθι. ο Αυστραλός αντί να καρφώσει ανενόχλητος, με την σειρά του βγάζει την πάσα στον Thompson που περιμένει στη γωνία για το τρίποντο. Ο Κlay αστοχεί και ο Bogut παίρνει το επιθετικό rebound. Αντί να ποστάρει τον Shumpert, για δύο τόσο εύκολους πόντους όσο και το κάρφωμα που δεν τελείωσε πριν, την ξαναβγάζει στον Thompson, ο οποίος αυτή τη φορά σκοράρει για τρεις.

 Και πάρτους κάτω αυτούς τους πιουρίστες.

Ο φετινός θρίαμβος των Warriors θα είναι απλά μια μαχαιριά στην καρδιά για όλους αυτούς τους ειδήμονες που απλά αγνοούν την παρουσία ομάδων όπως τη Zalgiris του 1999, το Dallas το 2011, τους Heat to 2013 ή τους Spurs το 2014 και επιμένουν πως αυτές οι ομάδες που απλά σουτάρουν διαρκώς τρίποντα δίχως παιχνίδι κοντά στο καλάθι δεν κερδίζουν ποτέ τρόπαια.

Παρακαλώ, δείτε τους τελικούς ειδάλλως σωπάστε για πάντα…

(Η πληροφορία πως το κεφάλι του Γιάννη Χάτσιου εξερράγη από ηδονή στη συγκεκριμένη φάση ελέγχεται για την εγκυρότητά της.)

Superstar (non) calls

Αντιλαμβάνομαι την κρυφή γοητεία της προσπάθειας του LeBron να κερδίσει τον τίτλο, πρακτικά, μόνος του. Την απονενοημένη του απόπειρα να παίρνει μόνος του περίπου τις μισές προσπάθειες των Cavs, και να δημιουργεί τις υπόλοιπες όσο είναι στο παρκέ. Δύσκολα ένας superstar, ένας τύπος με 2 δαχτυλίδια και 6 παρουσίες σε τελικούς μπορεί να χαρακτηριστεί Δον Κιχώτης, κι όμως, με έναν διεστραμμένο τρόπο μοιάζει τέτοιος. Και είναι και κάπου λογικό σε αυτή την κατάσταση, το physical game αυτού του θαύματος της φύσης όχι απλά να επιτρέπεται, αλλά να ενθαρρύνεται κιόλας. Ωστόσο, ή παρακάτω φάση δεν αποτελεί λύγισμα των κανόνων, είναι κράξιμο και σε ανοιχτό γήπεδο.

Έ, Έ, Έρχεται!

Το ρεκόρ εκτελεσμένων τρίποντων σε τελικούς. J.R. Smith, τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω σου.

Livingston & Iggy & Speights & Me.

Οι starters των Cavaliers μπήκαν πιο δυνατά στο παιχνίδι, με ισορροπία στο σκοράρισμα, άμυνα που μπλόκαρε τους σουτέρ των Warriors και καθαρίζοντάς τους στη μάχη των rebounds. Σκηνικό που έχουμε δει αρκετές φορές. Μέχρι να μπουν οι “ρεζέρβες” των Warriors. Για τα κρίσιμα τρίποντα και το κλείδωμα του LeBron από τον Iggy γράψαμε παραπάνω. Με τη διαφορά στους 15, Ezeli-Barbosa-Livingston έκαναν μια πρώτη αντεπίθεση, και στη συνέχεια, ο άσωτος υιός Mo Speights, με συνεχόμενες προσωπικές προσπάθειες κατέβασε τη διαφορά στους 4. Αποτέλεσμα μιας πεντάδας η οποία έχει μηδενικό spacing, αλλά με έναν περίεργο τρόπο, έχει εξαιρετική κυκλοφορία και καταφέρνει να πνίγει τους αντιπάλους της στην άμυνα, ιδίως στα playoffs. Και αν οι Warriors αντί να δυσκολεύονται χωρίς Curry, Thompson, Green μέσα μαζεύουν (ή ανοίγουν) τις διαφορές, δεν βλέπω πως μπορούν να χάσουν τον τίτλο.

References
1 αν το “κάντε στην μπάντα” μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο