Η “πιο δεμένη” και “θεαματικότερη” ομάδα των τελευταίων χρόνων πέρσι έχασε αμφότερους αυτούς τους τίτλους από το τρένο από το Oakland, που δεν σταμάτησε παρά μόνο όταν είδε χρυσάφι. Το πλήρωμα του χρόνου που, νομοτελειακά, έφτασε, έκανε τον Ιούνη την διεκδίκηση της επανακατάκτησης τόσο των τιμιτικών τίτλων, όσο και του ουσιαστικού (πρωτάθλημα) να φαντάζει ακόμα δυσκολότερη. Αλλά καθώς μιλάμε για τους Spurs, ύστερα από ένα ακόμη καλοκαίρι διοικητικής μαγείας, στα χέρια του κορυφαίου προπονητή αυτή την στιγμή στον πλανήτη βρίσκονται όλα τα απαιτούμενα εργαλεία για να ξεκινήσει η επαναδιεκδίκηση όλων των απολεσθέντων. Τελικός προορισμός: το 6ο O’Brien Trophy της εποχής Popovich – Duncan, μέσα από την απόδοση θεαματικού μπάσκετ. Θα τα καταφέρουν; Ας εξετάσουμε το ερώτημα αυτό αναλυτικότερα.
Τι κάνατε πέρσι;
Το τέλος μίας ακόμη σεζόν βρήκε τους Spurs να έχουν ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις τους με το ρεκόρ των 55 νικών και 27 ηττών, ήτοι 0,670, τερματίζοντας με το 5ο καλύτερο ρεκόρ στη Δύση και 6ο συνολικά στο ΝΒΑ. Οι Big Great-3 της ομάδας συνέχισαν να γερνάνε αποδίδοντας σταθερά ποιοτικό μπάσκετ, με τον Duncan να είναι στα 38+ του ο 6ος καλύτερος center της λίγκας, ενώ ο ρόλος του Leonard συνέχισε να αυξάνεται, παρά τους τακτικούς μικροτραυματισμούς, που διακόπτουν την μπασκετική του ωρίμανση προς το στάδιο της εκτόξευσης. Επήλθε, ωστόσο, η επιβεβαίωση πως είναι ο καλύτερος αμυντικός της λίγκας, με την βράβευσή του με το σχετικό έπαθλο. Συνολικά οι Spurs ήταν η 3η καλύτερη ομάδα της λίγκας, με όρους efficiency, ενώ σταθερά διέθεταν τον αποδοτικότερο πάγκο του πρωταθλήματος. Ήταν η 18η συνεχόμενη χρονιά που οι Spurs τελείωσαν την κανονική διάρκεια με ποσοστό νικών 61% και πάνω. Από τις 19 σεζόν που ο coach Pop ηγείται του προπονητικού staff της ομάδας, μόνο την πρώτη του σεζόν, το μακρινό 1996-97 (και του απροκάλυπτου -και όπως απέδειξε η ιστορία, δικαιολογημένου- tanking για την κατάκτηση του #1 του draft, που συνεπαγόταν την απόκτηση του Tim Duncan), είχαν ρεκόρ χειρότερο από αυτό. Έχουμε να κάνουμε, συνεπώς, με, μακράν της δεύτερης, τη συνεπέστερη ποιοτικά ομάδα της λίγκας. Παρόλα αυτά, η ήττα την τελευταία ημέρα της κανονικής περιόδου από τους Pelicans του σεληνιασμένου Anthony Davis τους έριξε από την 2η θέση της Δύσης στην 6η και τους έφερε αντιμέτωπους με τους Los Angeles Clippers1)την 2η καλύτερη ομάδα της λίγκας, με όρους efficiency στον πρώτο γύρο των playoffs. Το τέλος μίας από τις εντυπωσιάκοτερες σειρές playoffs που έχουμε παρακολουθήσει, τους βρήκε στο δρόμο για πρόωρες διακοπές, καθώς, παρότι προηγήθηκαν με 2-1 και 3-2 στη σειρά, οι Clippers, με μία συγκλονιστική μπασκετική κατάθεση και με το buzzer beater του Paul στο 7ο παιχνίδι της σειράς, κατάφεραν να πάρουν εκείνοι την πρόκριση για τον επόμενο γύρο με 4-3.
Ενώ εμείς περιμέναμε στα ATMs
Αντιγράφω2)τον εαυτό μου από το καλοκαιρινό άρθρο του Ball Hog “Χίλιοι Τρόποι να Πεθάνεις στην Άγρια Δύση“: “Ω, “θεοί του Μπάσκετ”! Τί θα γίνει με την εύνοιά σας σε αυτήν την «Μαφία»;!;! Μετά από τόσα χρόνια, η μόνη λογική εξήγηση για το πώς πείθουν τους παίχτες να πληρωθούν εξωφρενικά μικρότερα ποσά από την market value τους είναι πως κάτι τους ρίχνουν στο νερό που τους προσφέρουν στις διαπραγματεύσεις! Τις ίδιες μέρες που ο DeMarre Carrol υπέγραφε στο Toronto έναντι $ 58 εκατ. για 4 χρόνια και ο Wesley Matthews, με τον πρόσφατα εγχειρισμένο και ακόμα μη αποθεραπευμένο πλήρως αχίλλειο τένοντά του, υπέγραφε, επίσης για 4 χρόνια, για $ 70 εκατ. στο Dallas, ο Danny Green υπέγραψε στους Spurs συμβόλαιο αξίας $ 30 εκατ. μικρότερο από το αντίστοιχο του Matthews και $ 18 εκατ. μικρότερο από του Carrol, ήτοι έχει λαμβάνειν για τα επόμενα 4 χρόνια $ 40 εκατ.! Επιπλέον, ο David West άφησε εξασφαλισμένα $ 12 εκατ. στην Indiana για να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα με τους Spurs, έναντι μόλις $ 1,5 εκατ.! Την στιγμή που όλες οι υπόλοιπες ομάδες του ΝΒΑ λύνουν οικονομετρικές εξισώσεις για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του salary cap, στο San Antonio έχουν βρει κάποιου είδους cheat και κοροϊδεύουν την υπόλοιπη λίγκα!”.
Ο τρόπος που πετυχαίνει το front office των Spurs, με προεξέχοντα τον G.M., R.C. Buford, να πείθει τους παίχτες να υπογράφουν συμβόλαια, που στην ουσία συμφέρουν την ομάδα περισσότερο από ότι τους παίχτες, σε κάνουν να θες να πεις πως είναι άδικος για τον ανταγωνισμό. Ακόμα και το – αναμενόμενο – max συμβόλαιο του Leonard των $ 95 εκατ. για 5 χρόνια, φαντάζει άδικο για την υπόλοιπη λίγκα. Πρώτον, γιατί ο Leonard δέχτηκε να μην υπογράψει πρόωρη ανανέωση από το καλοκαίρι του 2014 ενώ είχε δικαίωμα, ώστε να διευκολύνει το salary των Spurs με την μη δέσμευση σχετικού ποσού στο salary του καλοκαιριού του 2015 και, δεύτερον, δέχτηκε να δεσμευτεί με 5ετές συμβόλαιο φέτος, όταν θα μπορούσε εύκολα να υπογράψει 1+1 με player option και να υπογράψει max το καλοκαίρι του 2016, όπου θα του επέφερε κοντά στα $ 25 με 30 εκατ. παραπάνω για συμβόλαιο ίδιας διάρκειας, με την εκτόξευση του salary που αναμένεται από το νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο! Και όλα αυτά χωρίς να βγει καν στην αγορά να δει τι καλύτερο θα μπορούσε να διεκδικήσει, όντας restricted free agent. Όχι, πείτε μου.
Σημαντικότατο χώρο στο salary έκανε και η παραχώρηση του Splitter, και των $ 8,8 εκατ. που αυτός έχει λαμβάνειν για τη σεζόν 2015-16 στο (φιλικότατο) σωματείο της Atlanta του, επί 17ετίας assistant του Popovich, Mike Budenholzer έναντι των δικαιωμάτων του Γιώργου Πρίντεζη και ενός pick 2ου γύρου3)31 to 55 protected για το draft του 20174)δηλαδή έναντι τίποτα απολύτως πέρα του υπερπολύτιμου χώρου στο salary. Τους σπαρτιάτικους μισθούς τους στο San Antonio, με την συνοδευόμενη, όμως, υπεραξία που το σύστημα της ομάδας δίνει σε κάθε μέλος αυτής, εξαργύρωσαν υπογράφοντας πολύ καλύτερα συμβόλαια σε άλλες πολιτείες οι Marco Belinelli ($ 19 εκατ. για 3 χρόνια στο Sacramento), Cory Joseph ($ 30 εκατ. για 4 χρόνια στο Toronto) και Aron Baynes ($ 19,5 εκατ. για 3 χρόνια στο Detroit).
Kι όλα αυτά για να υπάρξει ο απαραίτητος χώρος για να ολοκληρωθεί η σημαντικότερη υπογραφή-μετακίνηση free agent του φετινού καλοκαιριού, αυτή του LaMarcus Aldridge, ο οποίος υπέγραψε στους Spurs για 4 χρόνια έναντι $ 84 εκατ. Την υπεροπλία της frontline ενόψει της επερχόμενης σεζόν έκλεισε η υπογραφή του 27χρονου Σέρβου δεινόσαυρου (των 2,21 εκατ.) Boban Marjanovic έναντι $ 2,4 εκατ. για διετές συμβόλαιο. Τέλος, δεν θα μου κάνει καθόλου εντύπωση αν μέσα στη χρονιά ενεργοποιηθεί και κάνει εμφανίσεις άξιες εντυπωσιακών σχολίων ο Ray McCallum, ο οποίος αποκτήθηκε από τους Kings έναντι ενός pick 2ου γύρου5)σε μία ακόμη ακατανόητη κίνηση του front office των Kings, που επέλεξαν να επενδύσουν στον Rondo, αντί του φερέλπιδος τούτου νέου, με τα ιδιαίτερα θετικά δείγματα γραφής, όποτε του δόθηκε η ευκαιρία.
Πέραν των άνωθεν μετακινήσεων, στο φετινό draft, και συγκεκριμένα στο #26, οι Spurs διάλεξαν τον 20χρονο Σέρβο Center Nikola Milutinov, τον οποίο όμως άφησαν να ωριμάσει κι άλλο μπασκετικά στην Ευρώπη6)Ο παίχτης υπέργραψε και θα αγωνίζεται στην Euroleague με τον Ολυμπιακό τα επόμενa χρόνια. Επιπρόσθετα, ο επιλεχθείς στο #30 του draft του 2014, ο “Slow-Mo” Kyle Anderson, έκανε πράματα και θάματα στο Summer League, όπου με 22 πόντους, 5,8 rebs, 1,5 ass και 1,3 κλέψιμο αναδείχθηκε MVP της καλοκαιρινής διοργάνωσης, πείθοντας πως η θέση του αναπληρωματικού του Kawhi είναι καλά καλυμμένη για το άμεσο, αλλά και απώτερο, μέλλον.
Τέλος, το γεγονός πως οι Spurs αποτελούν μια μεγάλη μπασκετική μαφία οικογένεια, επιβεβαίωσε η επιστροφή στον οργανισμό του Jacques Vaughn, προπονητή των Magic μέχρι τα μέσα της περσινής σεζόν, όπου θα αναλάβει ρόλο συνδέσμου παικτών κι ομάδας, υπηρετώντας τον οργανισμό για τρίτη φορά, έχοντας προηγουμένως διατελέσει παίχτης (2006-09) και βοηθός προπονητή (2010-12).
Depth Chart
| PG | Tony Parker | Patty Mills | Ray McCallum | Jimmer Fredette |
| SG | Danny Green | Manu Ginobili | Jonathon Simmons | |
| SF | Kawhi Leonard | Kyle Anderson | Reggie Williams | |
| PF | LaMarcus Aldridge | David West | Matt Bonner | |
| C | Tim Duncan | Boris Diaw | Boban Marjanovic |
Ολοκληρωμένο είναι το ρόστερ των Spurs με την έναρξη των training camps, με μόλις μία θέση να διεκδικείται ανάμεσα στους Jimmer Fredette and Reggie Williams. Το γεγονός πως το συμβόλαιο του Fredette είναι κατά $ 570 χιλ. εγγυημένο, σε συνδυασμό με τους φόβους που προκαλεί η φθίνουσα απόδοση του Tony Parker, μάλλον δίνουν ένα πλεονέκτημα στον πρώτο έναντι του Williams, καθώς ο δεύτερος θα πρέπει να πείσει και ότι αξίζει όχι μόνο τα λεφτά του, αλλά και εκείνα με τα οποία θα πρέπει να αποζημιωθεί ο Fredette.
Πλεονεκτήματα
Ακόμα κι αν η απόδοση των Warriors εντός του αγωνιστικού χώρου τους στέρησε πέρσι τον τίτλο της πιο δεμένης αγωνιστικά ομάδας του ΝΒΑ, εξωαγωνιστικά αυτός ο τίτλος είναι απίθανο να τους στερηθεί σύντομα. Και αυτό αφορά τρέχοντες και πρώην παίχτες του οργανισμού, όπως η κάτωθι φωτογραφία αποδεικνύει.
From Tony Parker's FB page. For some reason I love that Pop has his hand on Tim's shoulder. Also, G.Hill and Mahinmi! pic.twitter.com/kDyUOhlPE5
— Jesus Gomez (@JejeGomez_PtR) February 10, 2015
Πέρα από το εξαιρετικό κλίμα της ομάδας, οι Spurs διαθέτουν και εκπληκτική αγωνιστική χημεία, με τον βασικό κορμό της ομάδας να έχει γράψει άπειρα χιλιόμετρα συνεργαζόμενος μέσα στο παρκέ, αλλά και τέτοια εμπειρία -ενδεχομένως τη μεγαλύτερη της λίγκας- πρωταθλητισμού και αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων, που τους δίνει τεράστιο πλεονέκτημα ερχομένων των ιδιαιτεροτήτων κάθε post season. Η ομάδα είναι γεμάτη βετεράνους και πολύ έμπειρους σε επίπεδο ΝΒΑ παίχτες, αλλά πλέον υπάρχει, και μάλιστα σε σημαντικό εξισορροπητικό βαθμό, νέο αίμα, έτοιμο να αναλάβει να τρέξει αυτό κατά προτεραιότητα την ομάδα.
Η αρχική 5άδα των Parker-Green-Leonard-Aldridge-Duncan διαθέτει εκπληκτική επιθετική και αμυντική ισορροπία, ενώ μπορεί να προσφέρει μέσα στο γήπεδο όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτεί η μηχανή των Spurs: διαθέτει περιφερειακό σουτ, slashers, post up παίχτες, άριστους passers. H εικόνα του Parker να ξεκινάει pick and roll με τον Aldridge στο αριστερό elbow της επίθεσης, με τον Duncan να είναι με το ένα πόδι εντός ζωγραφιστού στα δεξιά της ρακέτας, τον Green στην γωνία ακροβολισμένο και τον Leonard απέναντι να περιμένει να διαβάσει τις αλλαγές της άμυνας, είτε για να δεχτεί την μπάλα ελεύθερος, είτε για να εκμεταλλευτεί χώρους και να διεισδύσει, φαντάζει τρομακτική για κάθε άμυνα. Γενικά η εικόνα των φετινών Spurs επί χάρτου δείχνει πως τα πλεονεκτήματα κάθε παίχτη συνδυάζονται άψογα με εκείνα των συμπαιχτών του. Ακόμα κι αν υπάρχουν ερωτηματικά για την ομαλή ή μη ένταξη του Aldridge στον τρόπο παιχνιδιού των Spurs, αν ένας οργανισμός μπορεί να εξασφαλίσει την σχετική επιτυχία, δεν είναι άλλος από τους ίδιους τους Spurs7)το τι μπορεί να προσφέρει ο Aldridge στους Spurs, τις δυσκολίες που ενδέχεται να αντιμετωπίσει μέχρι να ενταχθεί, αλλά και κάθε λεπτομέρεια αυτής της μετάβασης έχει αναλύσει τόσο διεξοδικά ο Zach Lowe στο Grantland που δεν μπορώ παρά να σας παραπέμψω σχετικά. Ο δε πάγκος τους διαθέτει παίχτες που αν ήταν βασικοί σε ομάδα της Ανατολής μάλλον έμπαιναν εύκολα στα playoffs. Στην τάξη των αναπληρωματικών τους διατίθεται, και μάλιστα σε πολύ μεγάλες δόσεις, τόσο καλό περιφερειακό σουτ, όσο και εμπειρία και δεν θα κάνει σε κανέναν εντύπωση αν και πάλι στο τέλος της σεζόν αποδειχθεί ο καλύτερος πάγκος της λίγκας. Οι Mills, Ginobili, Diaw, Bonner, West και Anderson μπορούν να προσφέρουν χωρίς φρένο στην ροή της επίθεσης της ομάδας, εξασφαλίζοντας το απαραίτητο spacing, χωρίς να στερούνται σε αμυντικές δυνατότητες. Ο φόβος της κατάστασης του Parker, αλλά και το κενό της αποχώρησης του Belinelli, φαίνεται πως έχουν καλυφθεί επαρκώς, καθώς πέρα από τους Mills και Manu, οι McCallum και Fredette διαθέτουν τόσο καλό χειρισμό, όσο και πολύ αξιόπιστο περιφερειακό σουτ.
Τέλος, το προπονητικό team της ομάδας έχει εδώ και χρόνια διαπρέψει στην άριστη διαχείριση του χρόνου συμμετοχής (και της συνεπακόλουθης επιβάρυνσης) του συνόλου των παικτών της ομάδας, με τρόπο που στο ξεκίνημα των playoffs το σύνολο του roster να είναι τόσο “ζεστό”, όσο και φρέσκο.
Να μην ξεχαστεί να αναφερθεί στα πλεονεκτήματα το γεγονός πως ο Tim Duncan μάλλον είναι robot.
Μειονεκτήματα
Λιτά και απλά: η ηλικία τους και η υγεία τους (ή ενδεχόμενη έλλειψη αυτής). Οι Spurs θα ξεκινάνε τους αγώνες τους με τα γηραιότερα βασικά PG και C της λίγκας, στα πρόσωπα των Parker και Duncan. Όσο κι αν η ομάδα ειδικεύεται στη διαχείριση των λεπτών των παικτών τους, δεν είναι λίγοι οι παίχτες στους οποίους θα στηριχτούν που βρίσκονται στην κακή πλευρά των 30 τους χρόνων. Ακόμα και το νέο αστέρι της ομάδας, ο Aldridge, έκλεισε μες στο καλοκαίρι τα 30 του και έχει ήδη τρέξει 23.000 λεπτά regular season στα γήπεδα του ΝΒΑ. Και, παρά την δεδομένη εμπειρία του, δεν ήταν λίγοι οι παίχτες που δυσκολεύτηκαν να ενταχθούν στο σύστημα των Spurs κατά τον πρώτο τους χρόνο στον οργανισμό. Άγνωστο παραμένει αν ο Aldridge, που ήταν συνηθισμένος σε έναν κεντρικότατο ρόλο στους Blazers, θα μπορέσει να αφομοιωθεί εύκολα και, κυρίως, σύντομα, από το σύστημα των Spurs του αέναου ball movement, συνηθισμένος να σταματάει σε αυτόν η μπάλα, επιλέγοντας ή δημιουργώντας τα σουτ του. Ενδεχόμενες προσαρμογές και από τις δύο πλευρές δεν είναι απίθανο να χρειαστούν, και το αποτέλεσμα, ή ο απαραίτητος χρόνος αυτών, είναι δύσκολο να προβλεφθεί με βεβαιότητα από τώρα.
Στα ενδεχόμενα μειονεκτήματα/προβλήματα πρέπει να αναφερθεί και το γεγονός πως αγαπημένο επιθετικό σημείο στο παρκέ, τόσο του Aldridge, όσο και του Duncan, καθόλη τη διάρκεια της καριέρας τους, είναι το αριστερό block. Όσο κι αν ο Duncan μεγαλώνοντας μετακινείται όλο και κεντρικότερα, είναι μία ακόμη εξίσωση που απαιτεί λύση από το προπονητικό επιτελείο του Popovich.
Το HeatMap των σουτς των Duncan (αριστερά) και Aldridge (δεξιά) για την περίοδο 2010-14. Εμφανής η κοινή προτίμηση για τα αριστερά του post.
Αντίστοιχα, τα αγαπημένα σημεία σουτ των Aldridge (αριστερά) και Duncan (δεξία) για τη σεζόν 2014-15. Εμφανής η μετατόπιση του Timmy προς το κέντρο της ρακέτας όσο τα χρόνια βαραίνουν.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ενώ όλοι οι κρίκοι ενός εκθαμβωτικού περιδέραιου βρίσκονται στη θέση τους για τους φετινούς Spurs, το πιο προβληματικό κομμάτι αυτού του περιδεραίου παραμένει το σημαντικότερο: το κούμπωμα. Δηλαδή ο Tony Parker. Όλα τα συστήματα των Spurs ξεκινάνε από αυτόν και, δυστυχώς, η πορεία του τα τελευταία χρόνια εγείρει εύλογες αμφιβολίες.
Τα στατιστικά του στα playoffs των τριών τελευταίων χρονιών έχουν αυτήν την εικόνα:
2013: 36,4 mpg, 20,6 ppg, 7,0 apg, 45,8% FG, 5,3 FTA, 21,5 PER
2014: 31,3 mpg, 17,4 ppg, 4,8 apg, 48,6% FG, 3,0 FTA, 15,8 PER
2015: 30,0 mpg, 10,9 ppg, 3,6 apg, 36,3% FG, 2,4 FTA, 6,3 PER8)τo συγκεκριμένο πινακάκι από το τελευταίο άρθρο του Simmons στο Grantland
Ενώ και στο πρόσφατο Eurobasket η εικόνα του, κάθε άλλο από ενθαρρυντική ήταν. Και όσο κι αν έχει υπάρξει μέριμνα για επαρκή κάλυψη της θέσης, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει πως οι Mills, McCallum και Fredette μπορούν να παρέχουν και την απαραίτητη ποιοτική κάλυψη των καλών ημερών του “Τε-Πε”.
Προπονητής
Gregg Popovich. Τόσο περίεργος και ιδιαίτερος όσο και το όνομά του9)Gregg με ανεξήγητα διπλό “g” και, αν και γιουγκοσλάβικης καταγωγής, με “ch” στο τέλος αντί για το -συνηθισμένο- σκέτο “c”. Ο καλύτερος προπονητής μπάσκετ αυτήν την στιγμή στον κόσμο. Γεννημένος στην Indiana, πήρε το πανεπιστημιακό του πτυχίο από την United States Air Force Academy University, με ειδίκευση στις Σοβιετικές Σπουδές, και στη συνέχεια από το University of Denver το Μaster του στη Φυσική Αγωγή. Προπονεί από το 1973, όντας πρώτος προπονητής των Spurs από το 1996 ανελλιπώς, γεγονός που τον καθιστά τον μακροβιότερο εν ενεργεία προπονητή στον πάγκο της ίδιας επαγγελματικής ομάδας στις Η.Π.Α. για το σύνολο των ομαδικών σπορ της χώρας. Στον οργανισμό των Spurs είναι από το 1994, συνοδοιπόρος με τον G.M. της ομάδας R.C. Buford από τότε. Πρωταθλητής ΝΒΑ πέντε φορές, τις σεζόν 1999, 2003, 2005, 2007 και 2014, έχει κερδίσει το βραβείο Coach of the Year τρεις φορές, τις σεζόν 2003, 2012 και 2014. Η συνεισφορά του στο ίδιο το παιχνίδι τεράστια. Χτίζει την ομάδα με πολυετές πλάνο. Από τα μεγαλύτερα κατορθώματά του είναι η μεταμόρφωση των Spurs, από την βαρετή, αλλά κυνικά αποτελεσματική ομάδα των early ’00s, στην καλοκουρδισμένη μηχανή απολαυστικού θεάματος της τελευταίας 5ετίας. Πρωτοπόρος του ball movement και της αντίληψης και εξέλιξης του παιχνιδιού σε αυτό που είναι σήμερα, οι νεωτερισμοί του δεν σταματάνε εντός των γραμμών του παρκέ10)με δική του εισήγηση η Becky Hammon έγινε η πρώτη γυναίκα που εντάχθηκε σε προπονητικό team ομάδας ΝΒΑ.
To ότι ξεκίνησε την σεζόν με τέτοια φόρμα την media day, μόνο ως θετικό δείγμα του τι θα επακολουθήσει μπορεί να εκληφθεί.
Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια
Για να έχεις φτάσει με κάποιον τρόπο να διαβάζεις το Ball Hog σου αρέσει και εκτιμάς το μπασκετάκι. Ε, αφού σου αρέσει, θα ξενυχτήσεις για να δεις την καλύτερη εκδοχή του αυτή την στιγμή στον κόσμο. Κι αυτή η εκδοχή, η τομή ανάμεσα στο άθλημα του μπάσκετ, το καλλιτεχνικού πατινάζ και το επαγγελματικό μπαλέτο, είναι οι Spurs και oι Warriors. Ομαδικότητα, everybody touches the ball, ball movement. Μια καταπληκτική χορογραφία. Μια ομορφιά.
Το μαντείο του BallHog
Αντιγράφω και πάλι από το άρθρο “Χίλιοι Τρόποι να Πεθάνεις στην Άγρια Δύση”: “Έχουν τρομακτικό βάθος, απίθανη συσσώρευση ταλέντου, τον καλύτερο προπονητή στο ΝΒΑ, το καλύτερο coaching και training staff. Είναι δεδομένο πως θα πρωταγωνιστήσουν και φέτος, αλλά παρόλα αυτά, στην φετινή Δύση η συμμετοχή τους καν στον τελικό της Περιφέρειας κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη μπορεί να θεωρείται. Πρωτοπόρος του ball movement και της εξέλιξης του αθλήματος σε αυτό που είναι σήμερα, αποτελεί οπωσδήποτε team to watch”.
Η αίσθηση, συνεπώς, είναι πως, ακόμα και στη φετινή Δύση, θα διατηρήσουν την επίδοσή του 67% ποσοστού νικών και πάνω11)δηλαδή ρεκόρ 55-27 ή καλύτερο για μία ακόμη σεζόν, ενώ δεν θα κάνει εντύπωση αν φτάσουν ακόμα και τις 60 νίκες12)60-22 και 73%, ενδεχομένως τερματίζοντας 1οι στην Southwest και 2οι στη Δύση (πίσω από τους Warrriors), όντας 3οι συνολικά (πίσω και από τους Cavaliers που θα κάνουν περίπατο στην Ανατολή, όσο στη Δύση θα σφάζονται οι πάντες με τους πάντες). Προσωπικά, θα ήθελα όσο τίποτα να δω έναν τελικό Δύσης μεταξύ Spurs και Warriors. Είναι νομίζω μία μπασκετική απόλαυση που έχουμε σε εκκρεμότητα από πέρσι και οφείλουμε να απολαύσουμε πριν την οριστική αποχώρηση των Great-3 του San Antonio, με την συνεπακόλουθη παράδοση της σκυτάλης στους Big13)προς ώρας, αλλά έχουν βλέψεις για πολύ παραπάνω-3 των Warriors14)Curry-Klay-Green.
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
| ↑1 | την 2η καλύτερη ομάδα της λίγκας, με όρους efficiency |
|---|---|
| ↑2 | τον εαυτό μου |
| ↑3 | 31 to 55 protected |
| ↑4 | δηλαδή έναντι τίποτα απολύτως πέρα του υπερπολύτιμου χώρου στο salary |
| ↑5 | σε μία ακόμη ακατανόητη κίνηση του front office των Kings, που επέλεξαν να επενδύσουν στον Rondo, αντί του φερέλπιδος τούτου νέου, με τα ιδιαίτερα θετικά δείγματα γραφής, όποτε του δόθηκε η ευκαιρία |
| ↑6 | Ο παίχτης υπέργραψε και θα αγωνίζεται στην Euroleague με τον Ολυμπιακό τα επόμενa χρόνια |
| ↑7 | το τι μπορεί να προσφέρει ο Aldridge στους Spurs, τις δυσκολίες που ενδέχεται να αντιμετωπίσει μέχρι να ενταχθεί, αλλά και κάθε λεπτομέρεια αυτής της μετάβασης έχει αναλύσει τόσο διεξοδικά ο Zach Lowe στο Grantland που δεν μπορώ παρά να σας παραπέμψω σχετικά |
| ↑8 | τo συγκεκριμένο πινακάκι από το τελευταίο άρθρο του Simmons στο Grantland |
| ↑9 | Gregg με ανεξήγητα διπλό “g” και, αν και γιουγκοσλάβικης καταγωγής, με “ch” στο τέλος αντί για το -συνηθισμένο- σκέτο “c” |
| ↑10 | με δική του εισήγηση η Becky Hammon έγινε η πρώτη γυναίκα που εντάχθηκε σε προπονητικό team ομάδας ΝΒΑ |
| ↑11 | δηλαδή ρεκόρ 55-27 ή καλύτερο |
| ↑12 | 60-22 και 73% |
| ↑13 | προς ώρας, αλλά έχουν βλέψεις για πολύ παραπάνω |
| ↑14 | Curry-Klay-Green |
Να δουμε λοιπον εαν ο Αγιος Αντωνης ξανακανει το θαυμα του!