Οι Grizzlies προσπάθησαν να κάνουν το βήμα παραπάνω την περασμένη σεζόν, πόνταραν για αυτό με την απόκτηση του Jeff Green, ωστόσο βρήκαν μπροστά τους τους μετέπειτα πρωταθλητές Warriors. Φέτος η ομάδα του David Joerger ξεκινάει μεν με τις ίδιες φιλοδοξίες, αλλά το ταβάνι της, την δεδομένη στιγμή, μοιάζει να είναι – και πάλι – ο δεύτερος γύρος της post season.
Τι κάνατε πέρυσι;
Παίξατε άμυνα, ήσασταν αποτελεσματικοί στην επίθεση, γενικώς ήσασταν μια μπασκετική ραψωδία. Το δίδυμο Gasol – Randolph θα περάσει στην ιστορία ως ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του NBA, τα pick’n’rolls που έστηνε ο Conley θα πρέπει να διδάσκονται σε σεμινάρια, ενώ για την άμυνα του Tony Allen ας μην συζητήσουμε. Πιθανότατα ο Joerger θα τον είχε στην απομόνωση πριν το κάθε ματς και η εντολή απλά θα ήταν: “Βγες για αίμα”. Το 55-27 της regular season, πιστοποιούσε ότι το Memphis πρόκειται για μία από τις καλύτερες ομάδες στο NBA, ενώ η “κοιλιά” τους ήταν μόλις τέσσερις συνεχόμενες ήττες1)Στο διάστημα μεταξύ 19 – 26 Δεκεμβρίου. Υποψιαζόμαστε πάντως πως αυτές οι τέσσερις ήττες, από Bulls, Cavaliers, Jazz και Rockets, είχαν να κάνουν και με το γεγονός ότι στα προηγούμενα τέσσερα ματς, επικράτησαν σε παρατάσεις, μεταξύ των οποίων έλαβε χώρα και αυτό το έπος:
Μεταξύ μας, αν σου παίρνει τρεις παρατάσεις για να κερδίσεις τους Spurs μέσα στο σπίτι τους, δικαιούσαι παραπάνω κοιλιά από τέσσερις ήττες. Πέρα από τις νύχτες που μας πρόσφεραν, οι Grizzlies αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια κίνηση, η οποία ενδεχομένως να τους έδινε και την ώθηση που επιθυμούσαν για να πάνε πιο βαθιά στην post season. Έτσι, στις 12 Ιανουαρίου, έστειλαν στους Celtics τον Tayshaun Prince και ένα μελλοντικό protected first round pick και ως αντάλλαγμα πήραν τον Green, αφού ο coach Joerger έβλεπε πως η ομάδα του “πονάει” στο “3”.
Ο Green, όπως ήταν φυσικό δεν θα μπορούσε να είναι ο παίχτης των Celtics, καθώς στο Tennessee υπήρχαν περισσότερες και ποιοτικότερες μονάδες, σε σχέση με την προηγούμενη ομάδα του. Παρόλα αυτά, ο 29χρονος παίχτης, κρατήθηκε περίπου στις ίδιες επιδόσεις. Το μόνο στατιστικό του που είχε πτώση ήταν το σκοράρισμα, όπου έπεσε στους 13,1 πόντοι μ.ο. από 17,6 στην Βοστόνη, αλλά είπαμε… Εδώ υπάρχουν Gasol, Randolph και Conley. Κατά τα άλλα έγραψε 42,7% ποσοστό ευστοχίας, με το τρίποντό του να ανεβαίνει στο 36,2% από το 30,5%, ενώ κατέβαζε και 4,2 rebounds κατά μ.ο2)Στατιστικά από το basketball-reference.com.
Δεν θα μπορούσαμε πάντως να μην σταθούμε λίγο παραπάνω στην προαναφερθείσα τριάδα: Gasol, Randolph και Conley αποτελούν φόβητρα για την οποιαδήποτε αντίπαλη ομάδα, τόσο σε αμυντική, όσο και σε επιθετική παρουσία. Ωστόσο, το κακό για τους Grizzlies, αποδείχθηκε το γεγονός πως δεν είχαν έναν παίχτη για να τους πάρει από το χέρι και να τους οδηγήσει στα τελικά της Δύσης. Παρά το γεγονός ότι στον δεύτερο γύρο των play offs, προηγήθηκαν με 2-1 επί του Golden State, είδαν έναν Steph Curry βγαλμένο από τους εφιάλτες τους να τους τελειώνει, κυρίως στο τέταρτο και έκτο παιχνίδι και να τους αφήνει με την γλυκιά ερώτηση του “αν περνούσαμε τι θα γινόταν;”. Ο τραυματισμός του Conley στα δύο πρώτα παιχνίδια και του Allen από το 5ο της σειράς, αν μη τί άλλο, δυσκόλεψαν στον μέγιστον βαθμό το έργο τους.
Ενώ εμείς περιμέναμε στα ATMs
Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως συνέβαινε κάτι άλλο εκτός από αυτό:
Πέραν των σημαντικότατων κινήσεων της ανανέωσης του Marc Gasol3)$ 113 εκατ. για πέντε χρόνια και της απόκτησης του Brandan Wright4)$ 17 εκατ. για τρία χρόνια, μπροστά από τα μάτια μας πέρασαν κάθε λογής λιμά. Yakhouba Diawara, Dan Nwaelele, Patrick Christopher, Lazeric Jones και Michael Holyfield είναι μερικοί εξ αυτών, που μας έκαναν να γελάσουμε καθώς περιμέναμε στις ουρές για να βγάλουμε το 60ευρώ μας. Γίνεται εύκολα κατανοητό, πάντως, πως πλην των Diawara και Jones, που και για αυτούς είναι θέμα χρόνου, οι υπόλοιποι είναι ήδη στους waivers.
Το grit’n’grind style, η σκυλίσια άμυνα, έτοιμη να ορμήσει στην καρωτίδα κάθε στιγμή είναι κάπως ασύμβατα με τον βασικό SF των Grizzlies όμως, τον Jeff Green. Έτσι πραγματοποιήθηκε ένας γάμος ο οποίος θα έπρεπε να έχει προωθηθεί εδώ και χρόνια. Ο οξύθυμος, τρελός και εσκεμμένα βίαιος Matt Barnes υπέγραψε στην ομάδα που ήταν το πεπρωμένο του να αγωνιστεί κάποια στιγμή, και έτσι θα βρει παρέα τον Tony Allen για να τρομοκρατούν μαζί όποιον βρεθεί στο δρόμο τους με το απονενοημένο σχέδιο να σκοράρει υπό την επιτήρησή τους. Μιλάμε για τον τύπο που πήρε το αμάξι του και ταξίδεψε καμιά διακοσαριά χιλιόμετρα για να δείρει τον Derek Fisher5)Beat the shit out of him, όπως γράφτηκε στα αμερικάνικα Μέσα που πλεύριζε την πρώην γυναίκα του, και ο οποίος παράλληλα το βρίσκει απόλυτα λογικό και είναι περήφανος γι’ αυτό.
Matt Barnes, καλωσόρισες στο Memphis! Η καρμική σου θέση, έτσι κι αλλιώς, ήταν πάντα εδώ. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Ενδιαφέρουσα, παράλληλα, κίνηση του Memphis μέσα στο καλοκαίρι έγινε την νύχτα των draft, όταν και στο #25 επέλεγαν τον Jarell Martin, προϊόν του LSU, ο οποίος αγωνίζεται ως PF. Κατά τα άλλα, η πρόθεση του Joerger και κατ’ επέκταση του front office της ομάδας, ήταν να πορευτούν ως έχουν καθώς αποτελούν μία από τις ισχυρές δυνάμεις της Δύσης. Ο υπάρχων κορμός είναι αρκετός για να τους πάει στα play offs, όμως το ερώτημα παραμένει ίδιο: Πόσο μακρυά; Ενδεχομένως οι άνθρωποι του franchise να περιμένουν το πως θα κυλήσει η χρονιά και ίσως προχωρήσουν και πάλι σε κάποιο μπαμ, στις παρυφές της trade deadline day.
Depth Chart
| PG | Mike Conley | Beno Udrih | Russ Smith |
| SG | Courtney Lee | Vince Carter | Jordan Adams |
| SF | Jeff Green | Tony Allen | Matt Barnes |
| PF | Zach Randolph | Jarnell Stokes | Jarell Martin |
| C | Marc Gasol | Brandan Wright | Ryan Hollins |
Πλεονεκτήματα
H παρουσία της τριάδας Gasol, Randolph και Conley, αποτελεί αφ’ εαυτής ένα πλεονέκτημα για κάθε ομάδα. Για άλλη μια χρονιά, το inside game των Grizzlies θα αποτελέσει το βασικό τους όπλο κατά την διάρκεια της σεζόν, με τους δύο ψηλούς να αποτελούν από τις πλέον αποτελεσματικές μονάδες κάτω από το καλάθι.
Το shotchart του Gasol
To shotchart του Z-Bo
Για να είμαστε ειλικρινείς, ένας από τους πολλούς λόγους που μας αρέσει το Memphis, είναι γιατί βρίσκεται ακόμα στην εποχή των δεινοσαύρων, όσον αφορά τους ψηλούς και αυτό δεν το λέμε για κακό. Καιρό είχαμε να δούμε στο NBA ένα τόσο dominant δίδυμο ψηλών, το οποίο να διακατέχεται από σταθερότητα. Οπότε we are rooting for Memphis. Στην back court, o Conley τους συμπληρώνει εξαιρετικά, καθώς οι περισσότερες των assists του καταλήγουν σε έναν εκ των δύο. Παράλληλα, αποτελεί και από τους πλέον αξιόπιστους σκόρερς ως point guard, κάτι που μαρτυρούν οι 15,8 πόντοι του, κατά την διάρκεια της περσινής περιόδου.
Για να το εξειδικεύσουμε ακόμα περισσότερο, ο Conley ανήκει στην κατηγορία των finishers, γεγονός που κάνει τον Joerger τρισευτυχισμένο μεν, αλλά κατά βάθος ξέρει πως χρειάζεται έναν δολοφόνο από την περιφέρεια. Στοιχείο το οποίο μας φέρνει στην παρακάτω κατηγορία…
Μειονεκτήματα
Ποιος θα σουτάρει ρε παιδιά; Καλός χρυσός ο Carter, αλλά είναι πια κοντά 40. Ο Courtney Lee κάθε άλλο παρά σταθερός σουτέρ είναι. Ο Undrih; Meh… Ακόμα και την περίπτωση του Matt Barnes να παίρναμε, πλέον είναι απασχολημένος με τον Derek Fisher, όπως γράψαμε και παραπάνω.
Τα πλεονεκτήματα μεν, που δίνει το inside game της ομάδας, μετατρέπεται σε μειονέκτημα, καθώς οι Grizzlies γίνονται προβλέψιμοι. Η έλλειψη ενός σουτέρ-δολοφόνου ήταν ο κύριος λόγος που δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Warriors ή έστω να πάνε την σειρά σε επτά παιχνίδια. Οι Warriors προκλητικά έπαιζαν άμυνα τους τέσσερις παίχτες των Grizzles και αγνοούσαν τελείως τον Allen, εν προκειμένω. Και το στοιχείο αυτό δεν γίνεται να ξεπεραστεί από τον Joerger, όποια αλχημεία και να κάνει. Οπότε ή θα υπάρξει κάποιο trade που θα φέρει κάποιον σουτέρ στο Memphis ή πάλι θα υπάρχει μια χαρμολύπη για τον αποκλεισμό στον δεύτερο γύρο των play offs.
Προπονητής
Μόνο σεβασμός για τον David Joerger. Ο νεαρός coach ανέλαβε τους Grizzlies το καλοκαίρι του 2013, αντικαθιστώντας τον Lionel Hollins, κάνοντας πολλούς φίλους της ομάδας να δουν με μισό μάτι την κίνηση αυτή του front office. Η μέχρι τώρα πορεία του Joerger, όμως, έχει πείσει και τον τελευταίο οπαδό των Grizzlies πως αξίζει της στήριξης που έχει από την διοίκηση. Έχει αποδείξει πως μπορεί να χειριστεί προσωπικότητες τύπου Gasol και Randolph, ενώ αποτελεί στοίχημα για εκείνον ο Barnes. Αν μπορέσει να τον τιθασεύσει, τότε θα μιλάμε για έναν προπονητή που είναι άριστος στο ψυχολογικό κομμάτι. Ο αστερίσκος που παραμένει πάνω από το κεφάλι του είναι το ότι δεν έχει χρειαστεί προς το παρόν να χτίσει μια ομάδα από το μηδέν. Πήρε ένα έτοιμο σύνολο από τον Hollins και συνέχισε την καλή δουλειά, κάτι το οποίο, επίσης, είναι δύσκολο. Μέχρι να φτάσει η στιγμή του rebuild για τους Grizzlies, απολαμβάνουν το παρόν.
Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια
Γενικά οι Grizzlies είναι από τα franchises που αποδίδουν καλό μπάσκετ. Ομαδικό, με συγκεκριμένους στόχους και ρόλους. Οι ατομικές επιδόσεις των Gasol και Randolph είναι από μόνες τους, όμως, στοιχείο για να ξενυχτάς βλέποντας Memphis. Το τρίτο παιχνίδι κόντρα στους Warriors, πιστοποιεί απόλυτα αυτό που λέμε. Ειδικά για τους old school fans του παιχνιδιού, το grit’n’grind style της ομάδας αποτελεί λόγο αργύπνιας.
Η προσωπική πινελιά σε αυτό το κομμάτι, είναι ο Conley, ο οποίος είναι από τους πιο υποτιμημένους point guards στο NBA και ίσως οι περισσότεροι καταλάβουμε την αξία του αφού αποσυρθεί από το παιχνίδι. Μετά τον Chris Paul, είναι ίσως η επιτομή του floor general. Τέλος, θα αξίζει να ξενυχτήσεις για το ΕΝΑ άλμα που θα επιλέξει να κάνει ο Vince Carter, καβαλώντας κάποιον φέρελπι νέο.
To μαντείο του Ball Hog
Μια τάλε κουάλε χρονιά με την περσινή αναμένεται, με τους Grizzlies να φτάνουν στις 55-56 νίκες. Ωστόσο το πλεονέκτημα φέτος για τις ομάδες της Δύσης είναι η αλλαγή του κανονισμού για τα playoffs seeds, όπου οι νικητές των divisions δεν παίρνουν τις τέσσερις πρώτες θέσεις, αλλά πλασάρονται βάσει ρεκόρ στην regular, κάτι που αλλάζει όλη την ιστορία, όσον αφορά το πλεονέκτημα έδρας. Όσο, όμως οι Grizzlies μένουν χωρίς σουτέρ, ο δεύτερος γύρος θα παραμένει το ταβάνι τους.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
Δυο psychos (Allen-Barnes) να συνυπάρχουν ομαλά στην ίδια ομάδα; Χλωμό…
Νομίζω πως ο Allen έδειξε πως είναι διαχειρίσιμος στα χέρια του Joerger. Τώρα σαν δίδυμο αποτελεί πρόκληση σίγουρα. Fingers-crossed στο Memphis.