Oι Golden State ξάφνιασαν όλο τον μπασκετικό πλανήτη πέρσι. Όχι επειδή κατέκτησαν τον τίτλο του ΝΒΑ, αλλά χάρη στον βαθμό κυριαρχίας τους και στο πόσο καλύτεροι φαίνονταν από όλες τις υπόλοιπες ομάδες. Ο Steph Curry έκανε το άλμα στην σφαίρα των superstars, ο Klay Thompson δικαίωσε όσους τον κράτησαν στην ομάδα, παρά την πρόταση ανταλλαγής με τον Kevin Love, ο Draymond Green έπαιξε σαν all-star και κέρδισε ένα συμβόλαιο πολλών εκατομμυρίων, ο Andre Iguodala νεκραναστήθηκε και πήρε τον τίτλο του MVP των τελικών, ο Steve Kerr έκανε ονειρεμένο ντεμπούτο στην προπονητική. Γενικά πολλά ροζ συννεφάκια περιτριγυρίζουν την γέφυρα του Golden State. Θα παραμείνουν και φέτος;
Τι κάνατε πέρσι;
Πάταγο. Παρουσίασαν μία από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία του ΝΒΑ, σημείωσαν το καλύτερο ρεκόρ στην κανονική περίοδο, πήγαν στα playoffs με πλεονέκτημα έδρας και πήραν το πρωτάθλημα. Κάποιοι στέκονται ακόμα στους τραυματισμούς αντιπάλων, ειδικά σε αυτούς των Cavalliers, ωστόσο η πραγματικότητα έδειξε μία ομάδα τόσο κυρίαρχη όλη τη χρονιά, και ταυτόχρονα τόσο έτοιμη να βρει τις απαντήσεις στους τελικούς, σε όλα τα προβλήματα που τους έθεσε ο LeBron, αναπροσαρμόζοντας κάποιες από τις σταθερές του παιχνιδιού της και σχεδόν επαναθεμελιώνοντας τις βάσεις της ως τότε επιτυχίας τους.
Άλλωστε τί θα μπορούσαμε να πούμε για την ομάδα που στην κανονική περίοδο ήταν:
• η καλύτερη επίθεση (110,0 πόντους ανά αγώνα)
• 1η σε ποσοστό αστοχίας αντιπάλων (42,8 %)
• 1η σε ευστοχία (47,8%)
• 1η σε ευστοχία στα τρίποντα (39,8%)
• 4η στα αμυντικά rebounds (34,3)
• 1η σε assists (27,4)
• 4η στα κλεψίματα (9,3)
• 2η σε κοψίματα (6,1)
Οι Warriors, λοιπόν, ήταν επιβλητικοί πέρσι και το ίδιο θα προσπαθήσουν να κάνουν και φέτος.
Ενώ εμείς περιμέναμε στα ATMs
Έδωσα αγώνα να μην χρησιμοποιήσω το εντελώς αναμενόμενο «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», αλλά η αλήθεια είναι ότι εδώ ταιριάζει υπερβολικά καλά για να μείνει ανεκμετάλλευτο. H ομάδα κέρδισε, οπότε κρίθηκε σκόπιμο να μείνει αναλλοίωτη, εκτός αν αποδειχθεί φέτος ότι το μυστικό πίσω από την περσινή τρελή πορεία των Warriors ήταν η καθοδηγητική επιρροή του Lee στους νεανίες της ομάδας, όταν τους πετύχαινε στον πάγκο ή στο κέντρο αποκατάστασης τραυματισμών. Ο βετεράνος power forward άφησε το Golden State και στην Βοστόνη θα προσπαθήσει να αναγεννήσει την καριέρα του μέσα στο χάος του λόχου των ψηλών που θα κατεβάζουν οι Celtics σε κάθε αγώνα.
Την θέση του πήρε ο Jason Thompson (με αντάλλαγμα το συμβόλαιο του Gerald Wallace που πήραν από τους Celtics για τον Lee), ο οποίος μετά από επτά χρόνια φαγούρας, ξυσίματος και αδιάκοπου χασίματος χρόνου στο Sacramento, θα βρίσκεται πια στο ρόστερ διεκδικήτριας ομάδας στον ρόλο για τον οποίο είναι γεννημένος. Και θα αποδείξει ότι είναι ο υπερχρήσιμος ρολίστας που όλοι φανταζόμαστε.
Επιπλέον, στο Golden State βρήκε την επόμενη στάση στο τουρ του στους πάγκους του ΝΒΑ o Ben Gordon, ο οποίος, αν τελικά μονιμοποιηθεί το προς ώρας μερικώς εγγυημένο του συμβόλαιο, θα έχει αποκτηθεί θεωρητικά για να προσφέρει σουτ ερχόμενος από την άκρη του πάγκου. Για όποιους σταθούν στο πόσοι χειμώνες έχουν περάσει από τότε που ο Ben Gordon είχε κάποια σοβαρή επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του, να του πούμε ότι μιλάμε για τον ανανεωμένο Ben Gordon, ο οποίος επί τέσσερις μήνες το γύρισε στο vegan και, κατά τα γραφόμενα, νιώθει πιο ελαφρύς από ποτέ1)προσωπικό σχόλιο: τουλάχιστον έφυγε από τους Magic.
Στο draft οι Warriors επέλεξαν τον Κevon Looney, σε μία κλασική high risk – high reward κίνηση που έχει την πολυτέλεια να κάνει μία ομάδα που νιώθει αρκετά πλήρης ήδη και δεν χρειάζεται άμεση ενίσχυση. Τα λέγαμε εδώ για τον Looney πριν το March Madness, και ήταν ένα από τα μεγάλα ερωτηματικά του τουρνουά. Το ότι το όνομα του έπαιζε για την πρώτη δεκάδα του draft πριν τέσσερις μήνες, αλλά τελικά κατέληξε στο #30, αποτυπώνει την ποιότητα των εμφανίσεων του στο τουρνουά, αλλά και την ανετοιμότητα του να αγωνιστεί σε αυτό το επίπεδο. Μία επένδυση για το μέλλον που ίσως κάποτε αποφέρει τον αντικαταστάτη του Draymond Green.
Μιας και αναφέρθηκε ο Draymond Green, να σημειώσουμε ότι τελικά υπέγραψε νέο συμβόλαιο αξίας $ 82 εκατ. και θα παραμείνει στην ομάδα για τα επόμενα πέντε χρόνια, σε μία τεράστιας σημασίας κίνηση, καθώς αποτελούσε τον παίκτη πάνω στις ξεχωριστές δυνατότητες του οποίου χτίστηκε ολόκληρο το σχέδιο της άμυνας του Golden State πέρσι, ενώ και στην επίθεση η ικανότητα του στο να απειλεί από το τρίποντο, να τελειώνει κοντά στο καλάθι, και να βρίσκει τον ελεύθερο παίκτη, τον κατέστησαν τον έκτο πιο περιζήτητο free agent του φετινού καλοκαιριού.
Τέλος, ενδεχομένως η σημαντικότερη αλλαγή της ομάδας το καλοκαίρι συντελέστηκε σε επίπεδο τεχνικού επιτελείου, μιας και ο υπερπολύτιμος first assistant coach και επιθετικός guru, o Alvin Gentry, αποχώρησε από την ομάδα για να αναλάβει πρώτος προπονητής στους Pelicans.
Depth Chart
PG Stephen Curry Shaun Livingston
SG Klay Thompson Leandro Barbosa Ben Gordon
SF Harrison Barnes Andre Iguodala Brandon Rush
PF Draymond Green Jason Thompson Kevon Looney
C Andrew Bogut Festus Ezeli Marreese Speights
Πλεονεκτήματα
Μια ωραία ατμόσφαιρα
Οι Warriors είναι πρακτικά η ίδια ομάδα με πέρυσι, απλά με την προσθήκη του Jason Thompson, οπότε δεν θα χρειαστούν χρόνο για να βρουν τα πατήματα τους ή χημεία μεταξύ τους. Στον αγωνιστικό χώρο έχουν αναπτύξει αυτοματισμούς που μόνο οι Spurs μπορούν να ανταγωνιστούν, οι παίκτες συνεννοούνται με κλειστά μάτια, ενώ και εκτός αγωνιστικού χώρου το κλίμα είναι εξαιρετικό και όλοι περνάνε πολύ καλά μεταξύ τους.
Άμυνα
Η φαντασμαγορικότητα της επίθεσης των Warriors δημιούργησε εκατομμύρια θαυμαστών και απανωτά εγκεφαλικά στους αντίπαλους προπονητές. Έκανε όμως και κάτι άλλο. Λειτούργησε σαν καλό ταχυδακτυλουργικό κόλπο, και τράβηξε τα βλέμματα μακριά από την άμυνά τους, εκεί όπου εδράζεται η επιτυχία της συγκεκριμένης ομάδας. H άμυνα του Golden State δεν ήταν απλά καλή: ήταν εξαιρετική. To παθητικό τους δεν ήταν συγκλονιστικό, δεν ήταν καν στα πέντε καλύτερα της λίγκας, ωστόσο αυτό οφειλόταν στο up tempo παιχνίδι τους, με τις πάρα πολλές κατοχές. Αν υπολογίσουμε το defensive efficiency όμως, την αποτελεσματικότητα τους στην άμυνα ανά κατοχές του αντιπάλου, βλέπουμε ότι είναι πρώτοι, και με σχετική διαφορά μάλιστα από το δεύτερο Milwaukee. Στο αντίστοιχο offensive efficiency είναι οριακά δεύτεροι πίσω από τους πρώτους Clippers, σε ένα παρολίγον ιστορικό κατόρθωμα, μιας και μόνο οι Sixers του Dr J έχουν καταφέρει να είναι πρώτοι και στους δύο κλάδους του efficiency.
Η άμυνα των Warriors ήταν από μια σεζόν πίσω καλή, από την εποχή του Mark Jackson δηλαδή. Αυτός ήταν που έθεσε τις βάσεις, εκμεταλλευόμενος τις εξαιρετικές επιδόσεις σε αυτόν τον τομέα παικτών όπως ο Bogut, o Iguodala αλλά και ο Klay Thompson. Ωστόσο η πινελιά που προστέθηκε φέτος, με τον Draymond Green, είναι τόσο κομβικής σημασίας που αλλάζει ολόκληρο τον πίνακα. Ο Green πήγε την άμυνα του Golden State σε ένα επόμενο, ανώτερο επίπεδο. Με την ικανότητα του να μαρκάρει τους πάντες, από βραχύσωμους playmakers, τύπου Isaiah Thomas, μέχρι δεινόσαυρους centers, τύπου Jonas Valanciunas, κατάφερνε να αλλάζει παίκτη βγαίνοντας επιθετικά σε κάθε αλλαγή και να βραχυκυκλώνει επιθέσεις, εκμεταλλευόμενος και τα εξαιρετικά αντανακλαστικά των υπολοίπων που κάλυπταν τις πάσες. Ένας Charles Barkley μόνο ξέρει τι σκέπτονταν όλοι οι ανίδεοι που ψήφισαν για αμυντικό της χρονιάς τον Kawhi Leonard2)σημείωση του editor: μόλις διαβάστηκε φωναχτά αυτή η πρόταση στα γραφεία του Ball Hog ξεκίνησαν ιπτάμενα αντικείμενα μία διαδρομή προς την πλευρά του Μαντζούκα, ο οποίος μια χαρά συμπαθητικό παιδί είναι, καλή άμυνα παίζει, αλλά είναι ένα εξαιρετικό εξάρτημα σε μία πολύ δυνατή μηχανή, ενώ στην περίπτωση του Green μιλάμε για έναν παίκτη πάνω στον οποίον έχει στηθεί όλη η φιλοσοφία της άμυνας της ομάδας, για έναν παίκτη που όταν βγαίνει στον πάγκο αλλάζει το σύστημα με το οποίο αμύνεται η ομάδα. Μιλάμε, συνεπώς, για ένα βασικό συστατικό χωρίς το οποίο η μηχανή του Golden State δεν θα λειτουργούσε καν.
The Best Shooter Ever
Σίγουρα βοηθάει μία ομάδα αν έχει τον καλύτερο σουτέρ όλων των εποχών. Δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Steve Nash.
“Truly, from the eye test, he’s the greatest there’s ever been.” Steve Nash
Πιθανότατα έχει δίκιο. Kι αν ο καλύτερος σουτέρ έχει τρίπλα που σπάει αστραγάλους και βλέπει το γήπεδο σαν να παίζει 2K, το πλεονέκτημα της ομάδας είναι συντριπτικό.
Μειονεκτήματα
Στα ψηλά
Η θέση του Center μοιάζει να είναι η μόνη που «πονάει» κάπως το Golden State. Στους περσινούς τελικούς ο βασικός center της ομάδας Andrew Bogut, αφού έβλεπε τα λεπτά του να μειώνονται σταδιακά, παρακολούθησε τους δύο τελευταίους από τον πάγκο, χωρίς να εισέλθει για δευτερόλεπτο. Φέτος έχει ήδη ενημερωθεί ότι ο ρόλος του θα είναι μειωμένος και έχει συμβιβαστεί με αυτό, καθώς όπως δήλωσε στόχος του είναι μόνο το πρωτάθλημα. Πίσω από τον Bogut υπάρχουν ο Ezeli και ο Speights, δηλαδή εκδοχές που (που προς ώρας τουλάχιστον) δεν ενθουσιάζουν. Παραμένει άγνωστο το τί σχεδιάζει ο Kerr, αν δηλαδή τα λεπτά θα συμπληρωθούν από τους Ezeli, Speights, Thompson, ή θα δώσει λεπτά και στην κανονική περίοδο σε αυτό το παρανοϊκά θελκτικό σχήμα με τον Barnes στο τέσσερα και τον Green στην θέση του center, όπως στα περσινά playoffs.
Υγεία πάνω απ’ όλα
Πέρσι οι Warriors είχαν την τύχη να δουν όλους σχεδόν τους παίκτες τους να βγάζουν την χρονιά αναίμακτα, χωρίς τραυματισμούς, πέρα από ελάχιστα μικρά και ανάξια λόγου περιστατικά. Το πραγματικά εντυπωσιακό σε αυτή την ιστορία, είναι ότι στο ρόστερ βρίσκονται παίκτες που είναι ιδιαίτερα σεσημασμένοι για την τάση τους να χάνουν από αρκετές βδομάδες έως αρκετούς μήνες λόγω τραυματισμών. Στην δε περίπτωση του Livingston σημειώνεται και απώλεια χρόνων από τραυματισμό.
Δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο προστάτης του Golden State, αλλά πολλά κεράκια πρέπει να άναψαν πέρσι για να κρατηθούν υγιείς ο Livingston (μόλις τρίτη χρονιά στην εντεκαετή καριέρα του που ξεπέρασε τα 70 παιχνίδια), ο Bogut, αλλά και ο Curry, που μόλις τρία χρόνια πίσω είχε χάσει σχεδόν ολόκληρη τη σεζόν. Το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: θα καταφέρουν να μείνουν πάλι τόσο – σχεδόν προκλητικά, συγκρινόμενοι με τους αντιπάλους τους στα playoffs- υγιείς; Η σεζόν που μπήκε δεν ξεκίνησε καλά πάντως, καθώς είχαμε τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό, με αδιευκρίνιστη ημερομηνία επανόδου στους αγωνιστικούς χώρους, και με θύμα κάποιον υπεράνω πάσης υποψίας.
Steve… Walton
O προπονητής των επιτυχιών Steve Kerr έκανε δύο επεμβάσεις στην μέση του το καλοκαίρι και πριν από λίγες μέρες αποφάσισε ότι δεν μπορεί να διαχειρισθεί τον πόνο, οπότε πήρε άδεια και πήγε σε κάποιο κέντρο αποκατάστασης για να κάνει τις φυσιοθεραπείες του σαν φυσιολογικός άνθρωπος και να καταπίνει τα χαπάκια του χαζεύοντας τον ωκεανό. Αυτή η κίνηση προφανώς δημιουργεί προβλήματα στην προετοιμασία της ομάδας και στα πρώτα παιχνίδια της περιόδου, τα οποία πιθανότατα ο Kerr θα παρακολουθήσει από το προαναφερθέν κέντρο. Aν και ο αντικαταστάτης του σίγουρα είναι εξοικειωμένος με τον πρωταθλητισμό και έχει αδιαμφισβήτητα motivational skills. Χρέη πρώτου προπονητή αναλαμβάνει ο Luke Walton, αυτός ο υπέροχος τύπος, επίσης παίκτης και μαθητής του Phil Jackson, και μένει να δούμε το κατά πόσο θα μπορέσει να φορέσει τα πανάκριβα παπούτσια του (ανεξαρτήτως που κατέληξε ο τίτλος) Προπονητή της περσινής Χρονιάς. Αλλά ο Luke Walton δεν είναι ένας ψυχρός κομπιούτερ όπως ο Kerr, ο Walton είναι ο άνεμος που περνά και κουνά τα φύλλα μια αποπνικτική μέρα του καλοκαιριού.
Gentrylessness
Το προπονητικό επιτελείο των Warriors, όμως ήδη αναφέρθηκε και ανωτέρω, υπέστη μία ακόμα απώλεια, πιο σημαντική ενδεχομένως από την προσωρινή απουσία του Kerr. Ο Alvin Gentry, που πέρυσι κατείχε τον τίτλο του βοηθού προπονητή, αποχώρησε για την Νέα Ορλέανη για να οδηγήσει το next-best-thing του ΝΒΑ, τον Anthony Davis στην γη της επαγγελίας. Θεωρητικά η απώλεια του assistant coach δεν είναι τόσο σημαντική, ωστόσο μιλάμε για έναν από τους καλύτερους προπονητές την τελευταία δεκαπενταετία στο ΝΒΑ, ο οποίος μέχρι στιγμής είχε την κατάρα να αναλαμβάνει ομάδες μόνο σε κακές περιόδους τους, συνήθως μάλιστα στην μέση της χρονιάς, μετά από αλλαγή προπονητή. Πλέον έχει την ευκαιρία να λάμψει, και θα φανεί τι ποσοστό του περσινού θαύματος του Golden State του αναλογεί. Γεγονός παραμένει πάντως πως με head coach τον εντελώς άπειρο Kerr, η χρησιμότητα του Gentry ήταν τεράστια, ενώ αυτός ήταν που δόμησε σε μεγάλο βαθμό την υπερ-λειτουργική επίθεση της ομάδας.
Αυτός ήταν επίσης που έφτιαχνε τα βίντεο ανάλυσης του κάθε παιχνιδιού, σχεδιάζοντας plays με βάση τον αντίπαλο. Και σε ένα τέτοιο στους τελικούς του ΝΒΑ του παίχθηκε και μία από τις καλύτερες περσινές φάρσες, όταν ο Kerr άλλαξε το βίντεο που είχε ετοιμάσει ο (έτοιμος να αναλάβει τους Pelicans) Gentry, με αποτέλεσμα όταν ξεκίνησε το meeting ο Gentry να πρέπει να εξηγήσει plays των Pelicans και όχι των Warriors απέναντι στους Cavalliers. Τη θέση του θα καλύψει ένα ακόμα μπασκετικό τέκνο του Phil Jackson, o Brian Shaw, ο οποίος όμως προέρχεται από μία ιδιαίτερα αποτυχημένη θητεία σαν πρώτος προπονητής στο Denver.
Coach
O πάλαι ποτέ σχολιαστής των τηλεοπτικών δικτύων, αρθρογράφος του Grantland, πρώην General Manager των (επιτυχημένων στη θητεία του) Suns, σατανικός playmaker, συλλέκτης δαχτυλιδιών με Bulls και Spurs, και μαθητής του Phil Jackson και του Gregg Popovich, ανέλαβε την τύχη των Warriors μόλις πέρυσι, χωρίς προηγούμενη προπονητική εμπειρία. Αρχικά έσπασε το ρεκόρ για νίκες σε μία περίοδο για rookie coach και μετά έγινε ο πρώτος τέτοιος που κατακτά πρωτάθλημα, μετά τον Pat Riley το 1982. Σίγουρα δεν πρόκειται για έναν κακό απολογισμό. Το πραγματικά αξιοσημείωτο με τον Kerr είναι ότι, αν και δεν είχε προπονητική εμπειρία για να προϊδεάσει κάπως για το τι ακολουθεί, όταν ανέλαβε τους Warriors τον συνόδευε ένα υπερβολικό3)αν και τελικά καθόλου υπερβολικό δεν ήταν, όπως αποδείχθηκε hype, και όλοι φαίνονταν να τον περιμένουν ως τον μαθητευόμενο μάγο που θα έρθει και θα αλλάξει το παιχνίδι. Ο μόνος που δεν είχαν πιστέψει αυτό το hype, κατά τα φαινόμενα ήμουν εγώ. Όχι βέβαια πως ο Phil Jackson διέπρεψε. Μιας και μετά την πρώτη του επιλογή για head coach των Knicks, που αποτελούσε ο Kerr, sε άλλη μία χαρακτηριστική κίνηση της καριέρας του ως general manager, πίστεψε στο ταλέντο του Derek Fisher από τους πρώην παίκτες του ως προπονητή.
Ο Kerr έδειξε αξιοσημείωτη προσαρμοστικότητα, και οξύνοια στα νέα του καθήκοντα. Κέρδισε γρήγορα την εμπιστοσύνη παικτών και διοίκησης με απλές κινήσεις. Έστησε μαζί με τον Alvin Gentry, βασιζόμενος στην σωστή κυκλοφορία της μπάλας, μία πολύ πιο όμορφη και αποτελεσματική επίθεση από τα συνεχόμενα isolations του προκατόχου του Mark Jackson, με τον οποίο αντάλλαξαν θέσεις και ο τελευταίος αποτέλεσε τον διάδοχό του στην θέση του σχολιαστή για το ESPN. Δεν φοβήθηκε να αφήσει τα βαριά ονόματα (και συμβόλαια) των Lee και Iguodala στον πάγκο για να βελτιώσει την ομάδα, ενώ το ακόμα σπουδαιότερο επίτευγμα είναι το ότι κατάφερε να τους κρατήσει ψυχολογικά καλά, με αποτέλεσμα ο Iggy από αναπληρωματικός να ανακηρυχθεί MVP των τελικών. Έφερε στο προσκήνιο και έδωσε σημαντικό ρόλο στον Draymond Green, στην ουσία αναδεικνύοντας το ταλέντο του. Έστησε μία από τις καλύτερες άμυνες των τελευταίων ετών. Η υγεία που αποπνέει αυτή η ομάδα είναι σε μεγάλο βαθμό δικό του έργο. Όταν και η πλάτη του αποπνεύσει την ίδια υγεία, ο Kerr θα ξανακάτσει στον πάγκο για να διεκδικήσει τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς που έχασε πέρσι, και κάτι μας λέει ότι θα τον κατακτήσει, έστω και ετεροχρονισμένα.
Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια
Η αλήθεια είναι ότι ο Shaun Livingston είναι τεράστια προσωπική αδυναμία. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η συγκινητική ιστορία που τον συνοδεύει , το ότι κατάφερε δηλαδή να ξαναπαίξει μπάσκετ μετά από έναν τραυματισμό που κανονικά τελειώνει καριέρες, αυτό που με ιντριγκάρει είναι ότι είναι ο αρχετυπικός Μαντζούκειος playmaker, ψηλός – εξαιρετικό ballhandling – εξαιρετικό court vision – άθλια ποσοστά σουτ, ένας Παπαλουκάς του ΝΒΑ.
Για όλον τον υπόλοιπο κόσμο, μπορείτε να ξενυχτάτε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι βλέποντας τον Steph Curry να μεγαλουργεί στην καλύτερη και πιο όμορφη επίθεση του ΝΒΑ.
Goodness RT @theDYNAMICS: I know Steph Curry didn’t do this last night. pic.twitter.com/RwGdsDd31g
— Chris (@Holliman24) October 6, 2015
Παρακολουθώντας, βέβαια, τον κοντορεβυθούλη να ξεφτιλίζει τους αντίπαλους παίκτες και προπονητές (και παράγοντες, ποιος αλήθεια θυμάται τον Johnny Flynn;) μπορεί να πέσετε σε κάποια μοναδική παράσταση κάποιου άλλου πρωταγωνιστή, όπως ο Klay Thompson να πυρπολεί το αντίπαλο καλάθι με 37 πόντους μέσα σε μία περίοδο.
Το μαντείο του BallHog
Ποιος θα τολμήσει να ποντάρει ενάντια στους πρωταθλητές; Όχι εμείς σίγουρα. Ξεκινούν ως το φαβορί, αλλά ο δρόμος τους θα είναι δυσκολότερος από πέρσι. Η Δύση είναι άγρια περιοχή, όπως μάθαμε διαβάζοντας Λούκι Λουκ από παιδιά και Ραδικόπουλο το καλοκαίρι, οι αντίπαλες συμμορίες έχουν ενισχυθεί με νέα φιντάνια για να τους πάρουν τον έλεγχο, ενώ ακόμα και αν ελέγξουν την Δύση, στο τέλος τους περιμένει πιθανότατα ο LeBron. Και αυτή τη φορά δύσκολα θα έχει τόσο τραυματισμένη όσο στους περσινούς τελικούς παρέα. Αν κάνουν το repeat στο μυαλό μου θα είναι η πιο δυνατή ομάδα της τελευταίας δεκαπενταετίας. Και δεν εννοώ σε βάθος χρόνου.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
