NBA Previews 2015-16: Portland Trail Blazers

Μετά από ένα σερί επιτυχημένων σεζόν, με συμμετοχές στa playoffs, οι Blazers μπαίνουν σε μια εποχή αβεβαιότητας. Δεν υπάρχει πια Aldridge, δεν υπάρχει πια Batum και αντί αυτών θα δούμε τους Aminu και – μάλλον – Leonard στις θέσεις των βασικών. Η ομάδα του Oregon προχώρησε σε ριζική ανανέωση (ή καταστροφή, θα δείξει) στην off season και μόνο ένα πράγμα είναι δεδομένο: Πλέον είναι η ομάδα του Lillard.

Τι κάνατε πέρσι;

Μια από τα ίδια. Επιδοθήκατε σε μια πολύ καλή regular season¹⁾51-31 ρεκόρ και πρωτιά στην Northwest Division, δείξατε για μια ακόμα φορά καλό μπάσκετ και οι ελπίδες για κάτι καλύτερο από τον δεύτερο γύρο των play offs, καλώς γεννήθηκαν στους φίλους της ομάδας και όχι μόνο. Ειδικά όταν είδαμε τον Lillard να πραγματοποιεί αυτήν την εμφάνιση, την νύχτα της 19^ης Δεκεμβρίου, όλοι πήγαμε λίγο πιο γεμάτοι για ύπνο:

Ωστόσο, η εμφάνιση αυτή του Dame ήταν, όπως αποδείχθηκε, και ένα teaser για το εγγύς μέλλον που, αν δεν έχει ήδη φτάσει, φτάνει. Αυτά θα τα δούμε λίγο πιο κάτω όμως. Οι Blazers, πέρυσι, ήταν μια ομάδα που χαιρόσουν να την βλέπεις. To επιθετικό flow της ομάδας ήταν αψεγάδιαστο, με τους Lillard και Matthews να κάνουν πάρτι από την περιφέρεια, τον Aldridge να αποδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, ως ένα από τα καλύτερα τεσσάρια του σύγχρονου μπάσκετ, και τον Lopez να κάνει αυτό για τον οποίο τον έφεραν στο Oregon: Τον χαμάλη. Για να είμαστε ειλικρινείς, πάντως, όταν στην πεντάδα σου διαθέτεις τους Aldridge, Matthews και Lillard, τότε μοιραία δεν θέλεις να έχεις έναν ψηλό που θα ζητάει την μπάλα. Ο Lopez ήταν παραπάνω από τίμιος για την δουλειά που ανέλαβε να κάνει.

Οι 9,6 πόντοι μ.ο., τα 6,7 rebounds και το 53,5% ποσοστό ευστοχίας²⁾Στατιστικά από το basketball-reference.com, το καταδεικνύουν. Μοναδική παραφωνία στην ροή της βασικής πεντάδας ήταν ο Batum, ο οποίος δεν θύμιζε σε τίποτα τον προπέρσινο παίχτη που μας άφηνε με το σαγώνι στο πάτωμα. Η επιθετική του συνεισφορά ήταν στα πιο χαμηλά της νούμερα από τότε που μπήκε στην λίγκα, ενώ το ποσοστό ευστοχίας του σε δίποντα και τρίποντα ήταν χειρότερα και από την rookie του σεζόν.

Για του λόγου το αληθές…

Ευτυχώς για τον ίδιο και τους Blazers, οι υπόλοιπες στατιστικές κατηγορίες κρατήθηκαν σε γνωστά επίπεδα Batum. Στην διάρκεια της regular season, όλα καλά. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, πρωτιά στην Northwest, post season για μια ακόμα φορά. Μετά ήρθαν οι Grizzlies και έδωσαν ένα καλό μάθημα στην ομάδα του Stotts. Εύκολο 4-1 υπέρ της ομάδας του Memphis και οι ελπίδες για κάτι καλύτερο στα play offs, φαγώθηκαν από τις αρκούδες. Το flow των Blazers χάθηκε όταν τέθηκε απέναντι στο ορθολογικά κυνικό μπάσκετ του Memphis, με αποτέλεσμα τις πρόωρες διακοπές. Και να φανταστείτε πως έναν χρόνο πριν βλέπαμε αυτό, το οποίο σήκωνε την Rip City και εμάς μαζί στον αέρα:

Μπορεί να πήγε στράφι η απόφαση του LaMarcus Aldridge να μην μπει στο χειρουργείο για τον αντίχειρά του τον Μάρτιο, αλλά να βοηθήσει την ομάδα του στον δρόμο προς τα και στα playoffs, ωστόσο οι Blazers κέρδισαν τον, αναιμικό μέχρι τότε, C.J. McCollum. Ελλείψει Matthews, o C.J. βρήκε λεπτά πίσω από τον Afflalo και τα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. 16,1 PER, 17 πόντοι μέσο όρο με 48% δίποντα και τρίποντα και το παρακάτω αριστούργημα στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς για το Portland, που απογοήτευσε μεν τους φίλους του, τους άφησε όμως μια γλυκιά επίγευση για έναν παίκτη που έμοιαζε χαμένος, κι όμως βγήκε μπροστά και απέδωσε με το πιστόλι στον κρόταφο.

Ενώ εμείς περιμέναμε στα ATMs

Συνέβη αυτό:

Μα πόσο ωραίο photoshop από την VN Design;

Και πλέον οι Blazers μπαίνουν σε μια περίοδο που δεν ξέρουν τι να περιμένουν και – λογικά – περιμένουν τα χειρότερα. Η pre-season νίκη επί των Warriors με 118-101 δεν λέει απολύτως τίποτα. Γενικώς οι νίκες στα φιλικά παιχνίδια δεν λένε απολύτως τίποτα, πέρα από συμπεράσματα που βγάζουν οι προπονητές. Εκτός αν σε λένε Trevor Booker/Roy Hibbert και το παίρνεις λίγο πιο σοβαρά απ’ όσο πρέπει:

Ο Aldridge είναι κάτοικος San Antonio πια, ο Matthews πήγε στο Dallas, ο Batum στην Charlotte και ο Lopez στη Νέα Υόρκη. Τί θα δούμε στην θέση αυτών; Έχουμε και λέμε: αντί του Matthews τον Gerald Henderson, αντί του Batum τον Al-Farouq Aminu, αντί του Aldridge τον Meyers Leonard³⁾Οι άνθρωποι του Portland πιστεύουν πολύ στον 23χρονο, με τον Shaq να τον προσφωνεί ως “Baby Sabonis” και αντί του Lopez τον Mason Plumlee. Ωστόσο, οι προαναφερθέντες δεν ήταν μόνοι που πήραν τον δρόμο για το Moda Center. Οι Blazers απέκτησαν τον Mo Harkless για να καλύπτει τον Aminu στο “3”, τους Ed Davis και Noah Vonleh για το “4”, ενώ την νύχτα των draft έστειλαν το #23⁴⁾Rondae Hollis-Jefferson μαζί με τον Steve Blake στο Brooklyn, παίρνοντας τους Mason Plumlee και το #41⁵⁾Pat Connaughton.

Οι παραπάνω κινήσεις, συνηγορούν και μας οδηγούν σε ένα πράγμα μόνο: το Portland είναι και επίσημα πια η ομάδα του Lillard. Οι ιθύνοντες του franchise αποφάσισαν να δώσουν τα κλειδιά στον νεαρό point guard, προσθέτοντας γύρω του ένα entourage παιχτών που είναι είτε νεαροί, είτε ρολίστες. Σαφώς κανείς από τους παραπάνω δεν έχει την αξία των αποχωρήσαντων, αλλά δίνουν το δικαίωμα στον Terry Stotts να δουλέψει με ένα, κατά γενική ομολογία, νεανικό σύνολο και να το πλάσει σε μία, όσο το δυνατόν, καλύτερη ομάδα μπάσκετ, με τον Dame να είναι η αιχμή του δόρατος.

Depth Chart

Πλεονεκτήματα

Σε αυτό το σημείο, πέραν του Lillard δεν μπορούμε να βρούμε κάποιο άλλο πλεονέκτημα. Οκ, ο Allen Crabbe μάλλον έκανε την εμφάνιση της ζωής του⁶⁾25 πόντους, με 9/12 σουτ, 5/6 τρίποντα, 4 assists, 2 κλεψίματα σε 25:22 συμμετοχής στο φιλικό κόντρα στους Warriors, αλλά το ζήτημα δεν είναι η pre-season, αλλά η regular. Ο Lillard θα κάνει δεδομένα monster χρονιά⁷⁾Και για εσάς που θα μπείτε στις fantasy leagues του Ball Hog καλό θα ήταν να το έχετε στο νου σας, η οποία όμως θα συνοδευτεί – λογικά – από χαμηλά ποσοστά, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει δίπλα του κάποιος άλλος για να σηκώσει το βάρος στην επίθεση. Έτσι όπως είναι οι Blazers αυτήν την στιγμή, βλέπουμε στον Lillard τις ίδιες αντιστοιχίες με τον Iverson, στην Philadelphia του 2001.

Η μεγάλη διαφορά με εκείνη την ομάδα, βέβαια, είναι πως ο Iverson στεκόταν ως ένα ανεπανάληπτο ταλέντο περιτριγυρισμένο από μέτριους ρολίστες, που ήξερες τι μπορούν να σου δώσουν, και βετεράνους στο τέλος της καριέρας τους. Ο Lillard έρχεται ως ο αδιαμφισβήτητος σταρ μιας ομάδας, στην οποία μπορεί πράγματι να μην λάμπει ακόμα κάποιο αστέρι ως δεύτερο έστω βιολί, αλλά αποτελείται από πληθώρα ταλαντούχων παικτών σε μικρή ηλικία. Στην πραγματικότητα, το ρόστερ του Portland έχει συγκροτηθεί σε μία λογική στοιχήματος, όπου ο Neil Olshey έχει ποντάρει πάνω στους Leonard, Plumlee, McCollum, Crabbe, Harkless με την ελπίδα κάποια από αυτά τα ονόματα να του “κάτσουν” και να εξελιχθούν σε βασικούς παίχτες στην πεντάδα του άμεσου μέλλοντος. Το θετικό είναι ότι αυτοί οι παίκτες, ως πρώτη ύλη, είναι ένα καλό σύνολο για αυτόν τον σκοπό, ενώ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι μέσα στη χρονιά οι Blazers θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία να προσθέσουν έτερους μικρούς με προοπτική που θα κοπούν από άλλες ομάδες, στο ίδιο πνεύμα στο οποίο κινούνται και οι Sixers.

Το front office του Portland δείχνει αφοσιωμένο σε αυτή την διαδικασία αναγέννησης, κάτι εξαιρετικά σημαντικό, καθώς η αποδοχή μιας προσωρινής κακής πορείας δεν είναι καθόλου δεδομένη σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου αρκετές φορές ο νέος πυρήνας μολύνεται από βετεράνους γυρολόγους, που κλέβουν πολύτιμα λεπτά εμπειρίας από τους μικρούς, σε αντάλλαγμα λίγων νικών παραπάνω μέσα στην χρονιά. Η δέσμευση στο σχέδιο αυτό μοιάζει να είναι το πιο αισιόδοξο νέο για τους Blazers, έστω και μακροπρόθεσμα.

Ο coach Stotts αποτελεί ίσως μία από τις καλύτερες περιπτώσεις προπονητών για τα νεαρά σύνολα. Υπό αυτήν την έννοια ίσως οι Blazers γίνουν ομάδα πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο έχουμε στο μυαλό μας. Για post season ούτε λόγος φέτος, αλλά πέραν του Lillard που θα παρουσιάσει ένα one man show φέτος, το πλεονέκτημα των Blazers είναι το ότι όλοι οι υπόλοιποι παίκτες θα παλέψουν μανιασμένα για να βρουν χημεία, αλλά και λεπτά συμμετοχής. Κι αυτό μερικές φορές είναι αρκετά επικίνδυνο για τους αντιπάλους από μόνο του.

Παρηγοριά στον άρρωστο, η ανάδειξη του Meyers Leonard σε rotational player. Ο 23χρονος πέρσι πέτυχε το 50/40/90⁸⁾ποσοστό ευστοχίας σε δίποντα/τρίποντα/βολές ερχόμενος από τον πάγκο σε μικρό χρόνο συμμετοχής, και στο Portland ελπίζουν ότι μπορούν να κερδίσουν έναν stretch ψηλό δίνοντάς του περισσότερα λεπτά, πλάι στους Davis, Plumlee και Kaman.

Μειονεκτήματα

Από που να ξεκινήσουμε; Από την αναξιοπιστία, πια, στο σουτ; Από την αποδυνάμωση της ομάδας στο inside game; Και το κυριότερο: η γκρίνια. Οι πιο ανυπόμονοι οπαδοί της ομάδας, στο κάθε στραβοπάτημα θα συγκρίνουν τις καταστάσεις με την περσινή/προπέρσινη χρονιά και θα τα βάζουν με τον Stotts και το front office. Ίσως δικαιολογημένα. Με την φυγή των Lopez και Aldridge, oι Blazers έχασαν πολύ από την δύναμή τους στο ζωγραφιστό και οι Plumlee, Leonard, Davis, Vonleh και Kaman πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να τους αντικαταστήσουν. Ίσως κάποιος εκ των Plumlee/Davis να μπορέσει να ντυθεί Lopez στον ρόλο του χαμάλη, αλλά Aldridge κανείς. Όλοι οι παραπάνω είναι αξιοπρεπείς, είναι τίμιοι, αλλά μέχρι εκεί.

Παράλληλα, ούτε ο Henderson, ούτε ο McCollum μπορούν να αντικαταστήσουν την σταθερότητα του Matthews από την περιφέρεια. Στο μόνο που κερδίζουν αυτήν την στιγμή αμφότεροι είναι ότι διαθέτουν γερούς αχίλλειους, αλλά δεν φτάνει από μόνο του. Τέλος, μέχρι πέρυσι, υπήρχαν τέσσερις επιλογές στο επιθετικό παιχνίδι των Blazers. Φέτος υπάρχει μόνο μία, με τον Lillard να παίρνει – θεωρητικά – πάνω από το 50% των επιθέσεων. Το γεγονός αυτό κάνει το Portland, μοιραία, προβλέψιμο και κατ΄επέκταση έρμαιο στις ορέξεις των θηρίων της Δύσης.

Αξιοσημείωτο είναι πως οι Blazers είναι μια ομάδα του NBA⁹⁾η Philadelphia έχει πάψει για ιστορικούς λόγους να λογίζεται ως τέτοια μέχρι νεωτέρας που έχει για πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες της τους Al-Farouq Aminu, ο οποίος δεν είναι κάποιος Καμερουνέζος πρίγκηπας όπως Luc Mbah a Moute, ούτε και φύλαρχος όπως λεγόταν κάποτε για τον Νιγηριανό goalkeeper Peter Rufai, αλλά ένας επιθετικά ανάπηρος αμυντικός και rebounder στον οποίο οι Blazers έδωσαν $ 30 εκατ. για 4 χρόνια, και Ed Davis, γυρολόγος αναπληρωματικός ψηλός που θα έχει λαμβάνειν $ 7 εκατ. από το Portland φέτος. What a time to be alive.

Προπονητής

Βασικά τα έχουμε γράψει από πέρυσι για τον Stotts, αλλά με τις ριζικές αλλαγές που επήλθαν στο ρόστερ των Blazers, η ιστορία αλλάζει υπέρ του 57χρονου προπονητή. Από την στιγμή που ο Lillard έχει μείνει μόνος του, ο head coach του Portland θα δουλέψει μεν, με λιγότερο καλά εργαλεία στα χέρια του, αλλά και με λιγότερο άγχος. Το μόνο που απαιτείται από τον Stotts είναι να μορφοποιήσει ένα αξιοπρεπές ένα αγωνιστικό σύνολο, και να κάνει τους Blazers να προοδεύουν ως ομάδα πάνω στο παρκέ. Οτιδήποτε παραπάνω θα θεωρηθεί επίτευγμα το οποίο μόνο συγχαρητηρίων θα επιδέχεται. Κατά τα άλλα, ο Stotts μπαίνει στην τέταρτη σεζόν του ως head coach των Blazers, με την συνολική παρουσία του στις ακτές του Ειρηνικού να κρίνεται κάτι παραπάνω από καλή. Παραμένει ένας από τους καλύτερους προπονητές που υπάρχουν για να διδάξουν την επίθεση και αυτό από μόνο του είναι ελπίδα για τους φετινούς Blazers.

Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια

Δεν θέλει κουβέντα. Ο Lillard παίρνει τα κλειδιά της ομάδας και από Blazers γίνονται “Dame’s team”. Όταν κολλάει η επίθεση, η μπάλα θα πηγαίνει σε αυτόν και μόνο σε αυτόν, για να δούμε κάποιο isolation ή για να παίρνει το όπλο του και να πυροβολεί από τα 7,25. Στις βραδιές που θα τον βοηθούν και οι συμπαίκτες του, θα δούμε κάτι σαν αυτό:

το οποίο θα μας δείχνει το γιατί αυτός και ο Wall είναι τα δύο επόμενα καλύτερα point guards στο NBA. Βασικά, όπως ειπώθηκε και ανωτέρω, μάλλον θα δούμε μια νέα εκδοχή του Iverson. Τώρα, αν μας κάνουν την χάρη και οι υπόλοιποι και μας δείξουν κάτι, τότε ίσως δούμε κάτι σαν αυτό

ή αυτό

Σε κάθε περίπτωση, it’s Lillard time.

Το μαντείο του Ball Hog

Τα playoffs γίνονται μια απαγορευμένη έννοια φέτος στο Oregon, ενώ οι δύο προηγούμενες χρονιές θα μνημονεύονται στο μέλλον – ίσως – ως χαμένες ευκαιρίες για ένα βήμα παραπάνω. O Dame θα κάνει τρομακτική χρονιά, αλλά από μόνο του αυτό δεν φτάνει. Βλέπουμε τους Blazers στην περιοχή των 30 νικών, με εκλάμψεις καλού μπάσκετ. Μέχρις εκεί.

Θα είμαστε, όμως, συντονισμένοι κάθε βράδυ για να πετύχουμε το παιχνίδι που ο Lillard θα πάρει 50 σουτ. Έχετέ το κατά νου αυτό!

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Gus Chr

Κώστα το λένε το παιδί, αλλά γυρνάει σπανίως όταν τον αποκαλούν με το κανονικό του όνομα. Φανατικός του twitter, λάτρης των guards και, όσο και αν δεν το παραδέχεται, κυρίως αυτών που ανήκουν στην κατηγορία “Vernon Maxwell”. Θα ήθελε να έχει διαρκείας στο Anfield, αλλά αφού δεν του έκατσε, έπιασε στασίδι στο Ball Hog. Εδώ θα τον βρείτε στην regular αρθρογραφία, λόγω του ένοχου παρελθόντος του με την αθλητική δημοσιογραφία. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

Latest posts by Gus Chr (see all)

• Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
• Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
• Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
• Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
• Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019