NBA Previews 2015-16: Philadelphia 76ers

Posted on Oct 15 2015 - 1:30pm by Dimitris Mantzoukas

preview philadelphia

Η αδιάκοπη αναζήτηση της τελειότητας αψηφώντας τον έξωθεν κανιβαλισμό1)Σοβαρά Gus, δεν θεωρείς ακόμα ομάδα του ΝΒΑ τους Sixers;, ένας άσπλαχνος, σκληρός και χυδαίος περφεξιονισμός, η γοητεία του μοναχικού δρόμου, η κάθαρση που επέρχεται μέσα από μία διαδρομή ταπείνωσης, η διαρκής επερώτηση της ταυτότητας τους, το “thinking outside of the box” ως δόγμα, διάολε, υπάρχει κάποιος που δεν βλέπει στους Sixers την πιο ιντριγκαδόρικη, και με φιλοσοφικές προεκτάσεις περίπτωση, σε ολάκερο το ΝΒΑ; Μπορεί στο San Antonio ή στην Atlanta να διδάσκουν μπάσκετ, αλλά στην Philadelphia διδάσκουν την ίδια τη ζωή. Δεν ζήτησα να γράψω για τους Sixers, αλλά άλλη μια απόπειρα εξύμνησης του μεγαλείου της σκέψης του Sam Hinkie είναι καλοδεχούμενη. Άλλη μια απόπειρα ρήξης όλων των αφηγήσεων που τον παρουσιάζουν ως τον παρανοϊκό -weird εντελώς- τύπο που κανείς δεν καταλαβαίνει τί κάνει, είναι επιβεβλημένη.

comfort-food

Tι κάνατε πέρυσι;

Πέρυσι η Philadelphia μπήκε στο δεύτερο έτος του σχεδίου επανεκκίνησης του σατανικού manager της Sam Hinkie. Ξεκίνησε τη χρονιά κάπως μουδιασμένα, με το μούδιασμα να πλησιάζει σταδιακά τα όρια της ολικής παράλυσης, ωστόσο στο 18ο παιχνίδι κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο ροζ φύλλο αγώνα2)δεν έχω ιδέα αν και στο ΝΒΑ δίνουν φύλλα αγώνα μετά τη λήξη των αγώνων και ο νικητής παίρνει το ροζ, αλλά ο παραλληλισμός είναι ξεκάθαρος. Στην πορεία της χρονιάς βελτιώθηκε και έβγαλε κάποια ωραία παιχνίδια, αλλά σοφά πράττοντας και για να μην ανεβάσει τις προσδοκίες για την επόμενη χρονιά, έχασε τα τελευταία 10 παιχνίδια ώστε να τερματίσει τελικά με ρεκόρ 18-64, δηλαδή μία ήττα περισσότερη από πρόπερσι. Ο Hinkie όμως ξέρει πως ο δρόμος για το μεγαλείο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, και ότι για να καταφέρεις να φτάσεις ψηλά πρέπει πρώτα να πέσεις όσο πιο χαμηλά γίνεται για να πάρεις φόρα. Και σε κάθε περίπτωση, όπως είπαν και άλλοι μεγάλοι στοχαστές της μοντέρνας εποχής «επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς».

sixerspablo
Η μία νίκη λιγότερη σαφώς δεν παραπέμπει σε βελτίωση, ωστόσο υπάρχουν άλλα νούμερα που επιβεβαιώνουν ότι οι Sixers δούλεψαν πολύ πέρσι, άλλαξαν το παιχνίδι τους προς μια κατεύθυνση ορθολογισμού, και ότι πιθανότατα βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Αν θυμάστε την ομάδα του 2013-2014, θα θυμάστε μία ομάδα που αυτοσκοπό είχε το τρέξιμο, ανεβοκατέβαινε στις δύο πλευρές του παρκέ μανιασμένα, εκτελούσε επιθέσεις πιο γρήγορα και από τους Suns του D’ Antoni, και ήταν πρώτη στην κατηγορία “pace” στην λίγκα με 99,2 κατοχές ανά 48λεπτο. Ο Brett Brown πάτησε φρένο, οι κατοχές έπεσαν στις 95,7 ανά 48 λεπτά (έκτοι πλέον στην λίγκα), και το γρήγορο (αλλά όχι πλέον βιαστικό) παιχνίδι των Sixers απέκτησε λογική. Ανεξάρτητα από τους απόλυτους αριθμούς που επηρεάζονται από τον αριθμό κατοχών, αν πάμε στα offensive και defensive ratings τους, δηλαδή την αποτελεσματικότητα τους ανά 100 κατοχές, θα δούμε ότι στο επιθετικό κομμάτι παρέμειναν, όπως και το 2013-14, 30οι -τελευταίοι- στη λίγκα, αλλά στην άμυνα εκτοξεύτηκαν στην 13η (από 26η) θέση, δεχόμενοι 104,8 πόντους. Η επιθετική τους αναποτελεσματικότητα οφείλεται κυρίως στην έλλειψη αξιόπιστου σουτ από την περιφέρεια, αλλά αυτό είναι κάτι που θα δούμε παρακάτω αναλυτικότερα.

Στην πραγματικότητα, η περσινή χρονιά λειτούργησε ως το δεύτερο μέρος της διαδικασίας των auditions που λαμβάνουν χώρα στην Philadelphia για να συμπληρωθεί ο θίασος που θα πλαισιώνει τα αστέρια που αποκτήθηκαν στις ψηλές θέσεις των drafts των τελευταίων χρόνων. Έτσι, από την ομάδα των Sixers πέρασαν πέρσι συνολικά 25 παίκτες, στα 82 παιχνίδια της σεζόν ξεκίνησαν 41 διαφορετικές πεντάδες, ενώ από τους 5 που παρατάχθηκαν στο εναρκτήριο τζάμπολ της σεζόν, μόνο ο Henry Sims παρατάχθηκε και στο τελευταίο, το οποίο μάλιστα ήταν και το τελευταίο του με την φανέλα των Sixers.

O Νoel έδειξε καταπληκτικά δείγματα γραφής, και εξελίχτηκε σε κολόνα κάτω από το καλάθι με εντυπωσιακές επιδόσεις (8ος στο Def. Rtg., 8ος στα κοψίματα, 10ος στα κλεψίματα σε όλο το ΝΒΑ), ενώ σταδιακά βελτιώνεται στην επίθεση. Ξεπετάχτηκε ο Robert Covington, που αποκτήθηκε από τα αζήτητα της NBDL και έδωσε σκοράρισμα από την περιφέρεια, rebounds και πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Πέρα από αυτούς τους δύο, καλά δείγματα γραφής έδειξαν και οι Tony Wrotten, Hollis Thompson, Jerami Grant, Jakarr Sampson, Isaiah Canaan και ανανέωσαν την παρουσία τους και για τις φετινές auditions, όπως έκανε και ο Furkan Aldemir, χωρίς όμως να δείξει πολλά πράγματα στο μικρό διάστημα της παρουσίας του. Από αυτούς που δεν συνεχίζουν, αξίζει να αναφερθεί πως ο Jason Richardson έγραψε τα τελευταία παράσημα σε μια λαμπρή καριέρα, ενώ ο Mbah a Moute επέστρεψε από τους νεκρούς και έκανε σποραδικά καλές εμφανίσεις.

Τελειώνοντας την μακριά αυτή περιήγηση, το 2015 ήταν η χρονιά που η Phliadelphia διέκοψε επίσημα το project Michael Carter Williams, καθώς αποφάσισε να τον δώσει στους Bucks με βασικό αντάλλαγμα τελικά ένα pick πρώτου γύρου των Lakers. Η επίσημη αιτιολογία ήταν ότι ο Hinkie δέχτηκε ”an offer he couldn’t refuse”, καθώς το pick πρώτου γύρου των Lakers θα μπορούσε να ήταν πολύ ψηλό, ωστόσο στην πραγματικότητα κυκλοφορούσε για αρκετό καιρό η φήμη πως παρά τον τίτλο του Rookie of the Year της σεζόν 2013-14, ο MCW δεν πρωταγωνιστούσε στα μελλοντικά πλάνα της ομάδας. Η έλλειψη σουτ τον καθιστούσε σημαντικό μειονέκτημα για το παιχνίδι που προσπαθούσε να αναπτύξει ο Brown. Μαζί του αποχαιρέτησε την Philadelphia ο K.J. McDaniels, ένας rookie που έκανε αισθητή την παρουσία του από νωρίς, αλλά το συμβόλαιο ενός χρόνου που -πεισματικά- είχε υπογράψει ανάγκασε τον Hinkie να τον στείλει να σαπίσει στον πάγκο του Houston για να μην τον χάσει ελεύθερο το καλοκαίρι.

Ενώ εμείς περιμέναμε στα ΑΤΜ’s

Κάθε καλοκαίρι τα τελευταία χρόνια στην Philadelphia έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά και δυσκολία να παρακολουθηθεί. Ο χειμώνας είναι μεγάλος και δύσκολος, και σίγουρα προσφέρει αρκετά ωραία στιγμιότυπα, αλλά το καλοκαίρι είναι η εποχή όπου το άστρο του Sam Hinkie λάμπει πιο φωτεινά στον καθαρό έναστρο θερινό ουρανό.
Στο draft, και μετά από την αιφνίδια (όχι για όλους) επιλογή του D’Angelo Russell από τους Lakers στο #2, ο Jahlil Okafor, ο παίκτης που μέχρι δύο μήνες πριν το draft φαινόταν ως το βέβαιο #1, ήταν ακόμα ελεύθερος όταν ήρθε η σειρά των Sixers να επιλέξουν στο #3. Κι αυτοί, πιστοί στο concept “best man available” τον επέλεξαν, αδιαφορώντας για το ότι αγωνίζεται στην ίδια θέση με τις άλλες δύο πρώτες επιλογές της ομάδας στα δύο τελευταία draft. Ο Okafor είναι παίκτης ο οποίος παρουσιάζεται ως πιο έτοιμος σχετικά με τους συνομηλίκους του για να αγωνιστεί στο ΝΒΑ, έχει καταπληκτική επαφή με το καλάθι, ασύλληπτα ποσταρίσματα και, γενικά, ένα κινησιολόγιο που σου φτιάχνει τη διάθεση, ωστόσο ακόμα είναι σχετικά αργός, κακός αμυντικός και σουτάρει με ποσοστά Dwight Howard από τις βολές. Στις επόμενες επιλογές τους στον δεύτερο γύρο επέλεξαν στο #37 τον Richaun Holmes, στο #58 J.P. Tokoto και για το μακρινό μέλλον στο #47 τον Arturas Gudaitis και στο #60 τον Luka Mitrovic. Από αυτούς ο μόνος ο οποίος θα παίξει φέτος στην ομάδα είναι πιθανότατα ο Ηolmes , καθώς ο αέρινος Tokoto που δοκιμάζεται ακόμα, λογικά θα κοπεί πριν ξεκινήσει η σεζόν, προς απογοήτευση ημών των φανς του στην Ελλάδα που τον θαυμάσαμε με την φανέλα των Tar Heels.

Από εκεί και πέρα, στο σημαντικότερο trade στο οποίο συμμετείχαν, οι Sixers απέκτησαν τους Carl Landry, Nik Stauskas και Jason Thompson από το Sacramento δίνοντας απολύτως τίποτα (αόριστα κάποια δικαιώματα Ευρωπαϊκών prospects) πέρα από το επιθυμητό cap space στους Kings. Kατόπιν έδωσαν τον Thompson στους Warriors και πήραν σε αντάλλαγμα το συμβόλαιο του Gerald Wallace, το οποίο ξεπλήρωσαν και κατόπιν αποδέσμευσαν τον -μέχρι τότε- κάτοχο του. Ο Stauskas παρέμεινε για να αποτελέσει τον βασικό shooting guard της ομάδας, ενώ το μέλλον του Landry παραμένει αμφίβολο μόλις αποθεραπευτεί από τον τραυματισμό του (σε έναν μήνα περίπου), ωστόσο θεωρείται πιθανό να παραμείνει στην ομάδα ως μέντορας – καθοδηγητής. Τελειώνοντας, απέκτησαν ως ελεύθερο τον Kendall Marshall για να οργανώνει το παιχνίδι, επανενεργοποίησαν τον Pierre Jackson, που είχε χάσει την περσινή χρονιά τραυματίας, και υπέγραψαν διάφορους undrafted ή παίκτες που γενικά δεν έχουν δοκιμάσει ακόμα στο ΝΒΑ (Christian Wood, Scottie Wilbekin, T.J. McConnell, Jordan McRae) δίνοντας τους την ευκαιρία να διεκδικήσουν θέση στην τελική δεκαπεντάδα.

Το καλοκαίρι τους, πάντως, ξεκίνησε με την απόφαση να ρίξουν για άλλον έναν χρόνο στα pits τον Joel Embiid, ο οποίος κρίθηκε αναγκαίο να προχωρήσει σε νέα επέμβαση στο πόδι, ώστε να επιστρέψει τελείως υγιής του χρόνου. Η απόφαση δεν ήταν εύκολη, ωστόσο αν υπάρχει ένας οργανισμός ο οποίος είναι πρόθυμος να δώσει όσον χρόνο χρειάζεται σε έναν παίκτη ώστε αυτός να παρουσιαστεί τελείως καλά, αυτός είναι εκείνος των Sixers.

Depth Chart

PGTony Wroten Jr.Kendall MarshallIsaiah Canaan
SGNik StauskasHollis Thompson
SFRobert CovingtonJerami GrantJaKarr Sampson
PFNerlens NoelCarl LandryRichaun HolmesChristian Wood
CJahlil OkaforFurkan AldemirJoel Embiid (Inj)

Το τελικό ρόστερ μόνο κατά προσέγγιση μπορεί να προσεγγιστεί, μιας και προς το παρόν οι Sixers έχουν ενεργά 20 συμβόλαια και περιμένουμε τα επίσημα κοψίματα για να μάθουμε ποιοι θα είναι οι 15 που θα απαρτίσουν την τελική σύνθεση της ομάδας. Τα 12 από αυτά είναι εγγυημένα, οπότε λογικά έχουν εξασφαλίσει θέση, και ο ανταγωνισμός ισχύει για τις τελευταίες τρεις θέσεις, μάλλον, όμως, με σαφή φαβορί.

Πλεονεκτήματα
Νέοι – Ωραίοι – Φιλόδοξοι

Αν δεν υπολογίσουμε τον Carl Landry, ο οποίος από σπόντα ήρθε στην ομάδα, οι πιο έμπειροι παίκτες είναι ο Tony Wroten και ο Kendall Marshall με –στα χαρτιά – τρία χρόνια παρουσίας στο πρωτάθλημα έκαστος. Όλοι οι υπόλοιποι βρίσκονται στα πρώτα τους βήματα ακόμα. Η έλλειψη εμπειρίας είναι εμφανής, ωστόσο αυτό θα τους κόστιζε αν κυνηγούσαν το πρωτάθλημα. Όσο ο στόχος είναι το δέσιμο, η συλλογή εμπειριών και η προσωπική εξέλιξη του καθενός, τότε η ενέργεια και ο ενθουσιασμός που θα βγάζουν αυτά τα παιδιά θα είναι επαρκή για να εξασφαλίσουν ότι το οικοδόμημα της Philadelphia βαδίζει προς την σωστή κατεύθυνση, ενώ θα δυσκολεύει τους πιο γερασμένους και αναγκασμένους να διατηρούν δυνάμεις για τα playoffs αντιπάλους. Το αδιάλειπτο τρέξιμο, που πρεσβεύει η φιλοσοφία του Brown, δεν θα χρειαστεί να είναι στόχος, αλλά θα προκύπτει από μόνο του μέσα από την ταυτότητα των παικτών.

Επιπλέον, με εξαίρεση του μικρούς αστέρες της ομάδας (Noel, Embiid, Okafor), όλοι οι άλλοι παίζουν για την ζωή τους. Όλα τα συμβόλαια στην Philadelphia είναι μικρά, όλοι οι παίκτες είναι περίπου της ίδιας ηλικίας, άρα όλοι ξεκινάνε από την ίδια βάση, και ο προπονητής Brett Brown είναι δίκαιος και επιβραβεύει την προσπάθεια. Επομένως, όποιος φτάσει στην μαγική αυτή πόλη ξέρει ότι θα έχει μια ευκαιρία που δύσκολα θα βρει αλλού και αν παλέψει θα μπορέσει να την πιάσει από τα μαλλιά όπως τόσοι άλλοι (Covington, Canaan) πριν από αυτόν. Εδώ υπάρχουν once-in-a-lifetime ευκαιρίες και το πάθος που βγάζουν οι περισσότεροι Sixers αποδεικνύει ότι το καταλαβαίνουν.

Φιλοσοφία- Προοπτική

Το ξαναγράφω για τελευταία -ελπίζω- φορά. Οι Sixers διάλεξαν τον δύσκολο δρόμο, αυτόν της πτώσης, ώστε να διασφαλιστεί η άνοδος. Εκ των πραγμάτων δεν είναι κάτι εύκολο ή θελκτικό προς τους οπαδούς. Ωστόσο, αν κάτι μπορεί να παρηγορήσει τους φίλους της ομάδας είναι ότι το front office με μπροστάρη τον Hinkie δείχνει διατεθειμένο να κάνει ό,τι πρέπει για να επαναφέρει την ομάδα εκεί που την οραματίζονται.

Αυτή την στιγμή οι Sixers διαθέτουν τρία από τα top-5 prospects ψηλών των τελευταίων χρόνων στο ΝΒΑ, τα δικαιώματα ενός από τους top-5 Ευρωπαίους των τελευταίων χρόνων, αυτά του Dario Saric, ενός παίκτη που σύμφωνα με τις δηλώσεις του θα ενταχθεί στην ομάδα του χρόνου, μία βάση πολλών ταλαντούχων παικτών σε πολύ μικρή ηλικία, που άνετα θα έφταναν το rotation άλλων ομάδων, και μάλιστα  σε εξαιρετικά μικρά συμβόλαια, ενώ οποιοσδήποτε από αυτούς μπορεί να εξελιχθεί και σε κάτι πολύ καλύτερο (Stauskas, Grant, Covington). Επιπλέον διαθέτει γύρω στα 432.517 picks στα επόμενα 4-5 drafts ώστε να μπορεί να ανατροφοδοτεί το δημιούργημα αυτό, καθώς και τεράστιο χώρο στο salary cap, μιας και σχεδόν το σύνολο των παικτών είναι σε rookie συμβόλαια. Αν τον επόμενο χρόνο ο Hinkie αποφασίσει να πατήσει το κουμπί της βίαιης ωρίμανσης της ομάδας, πατώντας στον κορμό αυτόν θα μπορεί ενδεχομένως να προσελκύσει μία καλή παρέα free agents, όχι απαραίτητα top-class, αλλά αρκετά καλούς ώστε να γυρίσουν άμεσα την πορεία της ομάδας. Φίλοι των Sixers, η κατάσταση δεν είναι τόσο κακή όσο φαίνεται.

Μειονεκτήματα
Frontline Traffic Jam

Αφενός δεν ακουμπάει εντελώς την φετινή χρονιά, αφετέρου δεν μπορεί να καταχωρηθεί με απόλυτη βεβαιότητα ως μειονέκτημα, μιας και προς το παρόν δεν το έχουμε δει στην πράξη και μπορεί με κάποιον παράλογο τρόπο να λειτουργήσει, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι οι πρώτες επιλογές των Sixers στα τρία τελευταία draft, στα νούμερα #6, #3 και #3 αντίστοιχα, αφορούν όλες παίκτες που αγωνίζονται στην ίδια θέση, αυτή του center. O Nerlens Noel επιλέχθηκε το 2013, αλλά έπαιξε -λόγω τραυματισμού- πρώτη φορά το 2014, όταν και επιλέχθηκε ο Joel Embiid, ο οποίος ήταν να παίξει πρώτη φορά το 2015, αλλά τελικά θα χάσει και αυτή τη χρονιά, αλλά δεν πειράζει, γιατί το 2015 επιλέχθηκε και ο Jahlil Okafor, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρχει κάποιος.

Όπως πάντως γίνεται εύκολα αντιληπτό, εάν υποτεθεί ότι κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον συμπέσουν και οι τρεις υγιείς, η συμφόρηση κάτω από την μπασκέτα θα θυμίζει Κηφισίας Δευτέρα πρωί. Τα λεπτά δύσκολα θα μοιραστούν, ενώ οι ρόλοι θα είναι ακόμα πιο δύσκολο, όσο και αν υπάρχουν διαφορές στην φιλοσοφία του παιχνιδιού του καθενός. Ο Noel είναι ιδιαίτερα αθλητικός, πολύ γρήγορος, και εξαιρετικός αμυντικός και rebounder, με εμφανείς αδυναμίες στο επιθετικό κομμάτι. O Okafor είναι το ακριβώς αντίθετο, ένα σπάνιο επιθετικό ταλέντο, με ασύλληπτης ομορφιάς παιχνίδι κάτω από το καλάθι, αλλά πολύ κακός αμυντικός. Ο Embiid θεωρητικά είναι το τέλειο πακέτο, αλλά ακόμα δεν το έχουμε δει σε δράση. Το πως θα χωρέσουν όλοι αυτοί θα είναι ένας πονοκέφαλος για τον Brett Brown, αν ποτέ κληθεί να το διαχειριστεί, αφού υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο της ανταλλαγής κάποιου.

Αν αντιστραφεί πάντως το πρίσμα υπό το οποίο εξετάζεται αυτό το πρόβλημα φτάνουμε στην πραγματική παθογένεια. Με όλα τα βαριά χαρτιά να είναι συγκεντρωμένα στην θέση 5, υπάρχει φανερή έλλειψη ενός πραγματικά σπουδαίου παίκτη στην περιφέρεια. Η κατάσταση αυτή, απόρροια της λογικής ”best player available” τις βραδιές των draft, δεν είναι μη αναστρέψιμη βέβαια, καθώς διορθώνεται μέσω trade, ωστόσο θα φανεί το κατά πόσο ο Hinkie θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί όλα τα assets που έχει μαζέψει με τον σωστό τρόπο.

Πυρ κατά βούληση

Άμεση απόρροια της παρουσίας τόσων ψηλών που σκοράρουν είναι η ανάγκη να τους παρέχεται ο χώρος να το κάνουν. Είναι επιβεβλημένο, λοιπόν, να μην δίνεται το δικαίωμα στις αντίπαλες άμυνες να κλείνουν και να σφίγγουν γύρω από την ρακέτα, και στη σύγχρονη προπονητική, ο πιο εύκολος τρόπος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι η παρουσία ελεύθερων σκοπευτών στην περιφέρεια που θα απαιτούν τους αμυντικούς καρφιτσωμένους πάνω τους. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε αμέσως επόμενη λύση είναι η ύπαρξη παικτών στην περιφέρεια που σουτάροντας έχουν ρεαλιστικές ελπίδες να πετύχουν το καλάθι, κάτι που πέρσι δεν συνέβαινε στην Philadelphia.

H ομάδα σούταρε με το εντυπωσιακά κακό 32% από το τρίποντο, ποσοστό που μάλιστα βελτιώθηκε με την έλευση των Covington, Canaan, που είχαν μαζί με τον Hollis Thompson τα μόνα αξιοπρεπή -έως καλά- ποσοστά. Στην ουσία, η ανυπαρξία του σουτ (25% στα τρίποντα) είναι αυτή που πληρώνει ο MCW, ο οποίος αποχαιρέτησε την ομάδα, ενώ ο έτερος point guard της ομάδας, Tony Wrotten, θα πρέπει να δουλέψει πολύ (επίσης 26%) σε αυτόν τον τομέα, αν και το στυλ παιχνιδιού του, με τις πολλές διεισδύσεις, του επιτρέπει να δημιουργεί τα ρήγματα με άλλον τρόπο.

Φέτος η έλευση του Nick Stauskas είναι η λογική λύση που παρουσιάζει ο Hinkie στο διεγνωσμένο αυτό πρόβλημα, και μένει να δούμε αν θα πετύχει ή όχι. Ο Stauskas είναι παίκτης, του οποίου το παιχνίδι είναι ολοκληρωτικά δομημένο πάνω στο σουτ, οπότε δεν χρειάζεται φαντασία για να καταλάβει κανείς ότι ήρθε για να παρκάρει στο τρίποντο και να δοκιμάζει από 5 έως 10 προσπάθειες σε κάθε παιχνίδι.

Υπομονή, Υπομονή, Υπομονή

Συγκλονιστήκαμε στην είδηση ότι ο Παναγιώτης Γιαννάκης στοχεύει σε κάποιον πάγκο στο ΝΒΑ. Επίσης συγκλονιστήκαμε με τον σεβασμό με τον οποίο μιλάνε όλοι για τον Δράκο στις Η.Π.Α., σεβασμό αισθητά μεγαλύτερο από αυτόν που συναντά στην Ελλάδα, σε σχέση πάντα με τις προπονητικές του ικανότητες. Η Philadelphia θα ήταν το ιδανικό μέρος για αυτόν, καθώς θα μπορούσε να κάτσει με την ησυχία του στον πάγκο και να φωνάζει σε όλους, παίκτες, staff, οπαδούς, «ΥΠΟΜΟΝΗ» και να έχει και δίκιο. Οι οπαδοί πάντως των Sixers είναι αυτοί που πρέπει να πειστούν πιο άμεσα από όλους, καθώς τη χρονιά που πέρασε, το Wells Fargo Center είχε την μικρότερη επισκεψιμότητα από κάθε γήπεδο του ΝΒΑ. Οι Φιλαδελφιώτες και οι Φιλαδελφιώτισσες έχουν χάσει την πίστη τους στην ομάδα, και αν η έλλειψη άμεσων στόχων είναι αντιμετωπίσιμη, η έλλειψη στήριξης σε παιδιά 20 χρονών μπορεί να τα αποπροσανατολίσει τελείως.

Προπονητής

Ο Brett Brown είναι άλλο ένα προϊόν της βιομηχανίας παραγωγής στελεχών/προπονητών του San Antonio. Έχοντας αναλάβει το πόστο του υπεύθυνου εξέλιξης παικτών, τα πήγε εξαιρετικά, και προήχθη σε βοηθό του Popovich. Όταν ο Budenholzer άφησε τον Pop για να αναλάβει την Atlanta, ο Brown  δέχτηκε πρόταση να αναλάβει εκείνος first assistant coach3)άρα ενδεχομένως και να πάρει κεφάλι στην κούρσα της διαδοχής, αλλά την απέρριψε καθώς οι Sixers του πρότειναν να αναλάβει το πιο ενδιαφέρον προπονητικό project στο ΝΒΑ. Είναι πιθανότατα, μαζί με τον  Jacques Vaughn, oι απόφοιτοι της σχολής των Spurs που δείχνουν είτε να αδυνατούν, είτε να μην επιλέγουν να προσαρμόσουν το μπάσκετ των ομάδων τους στα πρότυπα του San Antonio. Ο Vaughn το πλήρωσε με τη δουλειά του (και φέτος επέστρεψε στους Spurs για περαιτέρω μαθήματα μάλλον), αλλά ο Brown μπορεί να νιώθει πιο ασφαλής.

Η αποστολή του να αντιγράψει το μυαλωμένο παιχνίδι των υπερήλικων Spurs με δεκαεννιάχρονα πιτσιρίκια θα ήταν αυτοκτονική. Ο Brown το καταλαβαίνει και επιλέγει να βασιστεί στα πλεονεκτήματα της ομάδας του, επιλέγοντας μία πιο run’n’ gun φιλοσοφία. Όπως είδαμε πιο πάνω, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην πιεστική, πολύ επιθετική άμυνα (συμπληρωματικά να πούμε πως ήταν πέρσι πρώτοι στα κλεψίματα και τέταρτοι σε τάπες ). Στην επίθεση η ομάδα αλλάζει αιχμές στο παιχνίδι ανάλογα με τους παίκτες, αλλά σταθερός είναι ο γρήγορος ρυθμός και τα πάρα πολλά σουτ. Παρά το τραγικό ποσοστό τους στα τρίποντα (29οι στη λίγκα), μόνο πέντε ομάδες πήραν περισσότερες προσπάθειες από αυτούς. Το θετικό είναι ότι αρκετά από αυτά τα σουτ ήταν ελεύθερα, και φέτος, με την προσθήκη καλύτερων σουτέρ, τα ποσοστά μπορούν να βελτιωθούν αισθητά, ενώ οι προϋποθέσεις θα είναι ακόμα καλύτερες καθώς πλέον υπάρχει σημείο αναφοράς στην ρακέτα o Okafor, γύρω από τον οποίο θα κλείνουν οι άμυνες.

Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια

Το old-school παιχνίδι του Okafor θα σας θυμίσει μεγάλους θρύλους του παρελθόντος. Η αθλητικότητα του Noel θα σας κάνει να σηκωθείτε πολλές φορές από την θέση σας.

Αλλά στην πραγματικότητα ζούμε για να δούμε που το πάει ο Sam Hinkie. Τί έχει άραγε στο μυαλό του αυτός ο τύπος;

87f2d-hinkie

Το μαντείο του Ball Hog

Η λογική λέει πως φέτος θα βελτιωθούν. Δεν θα κάνουν κάποια τρομερή εκτόξευση, τουλάχιστον όχι μέχρι να συνηθίσει κάπως ο Okafor τις επαφές με τα σώματα του ΝΒΑ και να επανέλθουν στην αγωνιστική δράση οι τραυματίες Wrotten, Marshall και Landry και να βρουν κάποιο ρυθμό.

Προφανώς είναι εξαιρετικά πιθανό οι Sixers να συνεχίσουν μέσα στην χρονιά να καλούν παίκτες που κόβονται από τις άλλες ομάδες για να διεκδικήσουν μία θέση στο roster τους, και να αποδείξουν ότι αξίζουν να συμπεριληφθούν στο roster των πρωταθλητών του 2018-2019. Θα τους απολαύσουμε όλους.

Συνεπώς, άλλη μια μεταβατική χρονιά στην πορεία προς την σπουδαιότητα ξεκινάει στην Philadelphia.

The following two tabs change content below.

Dimitris Mantzoukas

Βασικά μου είπαν ότι αν φτιάξουμε site θα είναι το πρώτο βήμα για να γίνω διάσημος συγγραφέας και θα κερδίσω επιτέλους δόξα, λεφτά, γκόμενες και ναρκωτικά. Το έκανα. Ακόμα περιμένω. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι μου είπαν ψέματα.

References
1 Σοβαρά Gus, δεν θεωρείς ακόμα ομάδα του ΝΒΑ τους Sixers;
2 δεν έχω ιδέα αν και στο ΝΒΑ δίνουν φύλλα αγώνα μετά τη λήξη των αγώνων και ο νικητής παίρνει το ροζ, αλλά ο παραλληλισμός είναι ξεκάθαρος
3 άρα ενδεχομένως και να πάρει κεφάλι στην κούρσα της διαδοχής