NBA Previews 2015-16: Miami Heat

Mετά από μία σεζόν γεμάτη τραυματισμούς και απογοητεύσεις, αλλά και με μια τρομακτικά εντυπωσιακή και ευχάριστη έκπληξη, αυτή του Hassan Whiteside, το τέλος της σεζόν 2014-15 βρήκε τους Heat μετά από χρόνια εκτός playoffs. Ο Pat Riley αποφάσισε να δράσει για να αλλάξει το κλίμα και έθεσε τον πήχη ιδιαίτερα ψηλά: αρχικά στον τελικό της Ανατολικής Περιφέρειας, ιδανικά απέναντι στην, μέχρι πρόσφατα εικόνα του οργανισμού, LeBron James, και στη συνέχεια στην κατάκτηση του Larry O’Brien trophy. Ιδιαίτερα υψηλές οι φιλοδοξίες της ομάδας για τη σεζόν που ξεκινά, και ας εξετάσουμε αναλυτικότερα αν αντίστοιχες είναι και οι δυνατότητες, ώστε να ευοδωθούν οι πρώτες.

Τι κάνατε πέρσι;

Ζεις τον απόλυτο έρωτα για τέσσερα χρόνια. Μαζί του/ης νιώθεις στην κορυφή του κόσμου. Και πιθανότατα και να είσαι. Και ένα πρωί σου λέει πως μέσα του/ης νιώθει σαν να χρωστάει κάτι στον/ην πρώην. Πως έχει μια βαθιά επιθυμία να κυνηγήσει μαζί του/ης αυτό το ανεκπλήρωτο. Και σε αφήνει, έτσι ξαφνικά, και το επόμενο πρωί είναι σε όλα τα πρωτοσέλιδα αγκαλιά με τον/ην (κάποτε) πρώην – (και πάλι) νυν, να δηλώνει τη χαρά και την ευτυχία αυτής της επανασύνδεσης. Πώς νιώθεις;

Έτσι ακριβώς έδειχναν να νιώθουν καθόλη την περσινή σεζόν οι Heat. Kι όσο κι αν το σλοβένικης προέλευσης νέο αμόρε είναι (πολύ) άνω του μετρίου, σε καμία περίπτωση δεν είναι “ο Καλύτερος -και με διαφορά- Παίκτης του Κόσμου” που κλήθηκαν να ξεπεράσουν.

Kαι σαν να μην έφτανε η απογοήτευση από την φυγή του James, η σεζόν συνεχίστηκε με μία διαρκή αλληλουχία τραυματισμών. Την τρελή εκείνη ημέρα που στο Miami έφτανε το σλοβένικο αγόρι, ο Dragic, ο Bosh έβγαινε εκτός αγωνιστικής δράσης για το υπόλοιπο της σεζόν, με θρόμβωση αίματος στον πνεύμονα, με αποτέλεσμα να χάσει τα τελευταία 38 παιχνίδια της σεζόν. Αθροιστικά, με τα 20 που έχασε ο Wade, οι δύο stars της ομάδας έχασαν 58 από τα 164 παιχνίδια που θα μπορούσαν να αγωνιστούν, ενώ οι βετεράνοι Deng και Andersen έχασαν μαζί 32. Ο McRoberts, προερχόμενος από μία πολύ καλή σεζόν στη Charlotte, πρόλαβε να παίξει μόλις για 17 παιχνίδια με τη φανέλα των Heat πριν τραυματιστεί και αυτός. Ο αποκτηθείς Dragic φόρεσε τη φανέλα τους για 26, ενώ, η αποκάλυψη της περσινής χρονιάς για την ομάδα, ο Whiteside έπαιξε για 48.

Αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων ήταν ο Spoelstra να κατεβάσει στα 82 παιχνίδια της περσινής σεζόν 31 διαφορετικές αρχικές πεντάδες, αριθμός -προφανώς- ρεκόρ για τον οργανισμό.

With tonight's starting lineup, the Heat sets a franchise record for different lineups in a season (31).

— Joseph Goodman (@JoeGoodmanJr) April 15, 2015

Από το σύνολο δε, των πεντάδων που παρατάχθηκαν πέρσι για το Miami, μόλις τρεις εξ αυτών κατάφεραν να σταθούν στο παρκέ για πάνω από 100 λεπτά μαζί, ενώ καμία δεν κατάφερε να συνυπάρξει για πάνω από 180 λεπτά, χρόνος που μεταφράζεται σε λιγότερα κι από τέσσερα, όλα κι όλα, ολόκληρα παιχνίδια.

Τα προβλήματα αυτά δεν ήταν παράλογο να μεταφραστούν και αγωνιστικά. Οι Heat πέρσι είχαν το δεύτερο χειρότερο pace της λίγκας, με 93,26, ενώ ακόμα και μετά την έλευση Dragic δεν κατάφεραν να βγουν από το αργότερο τρίτο του πρωταθλήματος. Ένας Dragic που, παρόλα αυτά, ενσωματώθηκε αρκετά καλά, μιας και έγραψε μέσους όρους της τάξης των 17,1 πόντων, 3,3 rebounds και 5,9 assists με τη φανέλα των Heat πέρσι. Εκείνος όμως που είχε αναλάβει το ρόλο του πρώτου βιολιού της ομάδας, στη θέση του LeBron, ήταν ο Chris Bosh, o οποίος ανέβασε την παραγωγικότητά του από τους 16,2 πόντους ανά παιχνίδι την σεζόν 2013-14, σε 21,1 την περσινή χρονιά.

Nαι, αυτός ο Bosh.

Στα άξια αναφοράς και το γεγονός, πως με τους Ray Allen, James Jones, ακόμα και τον Shane Battier, να αποτελούν μακρινές αναμνήσεις, οι Heat πέρσι ήταν μόλις 24οι στα τρίποντα, μη διαθέτοντας κανέναν παίκτη που να ευστοχεί, κατά μέσο όρο, σε πάνω από δύο το παιχνίδι.

Έτσι η σεζόν ολοκληρώθηκε με το φτωχό 37-45, το 10ο καλύτερο ρεκόρ της Ανατολής, που τους άφηνε εκτός playoffs, για πρώτη φορά επί της επταετούς προπονητικής καθοδήγησης του Eric Spoelstra.

Ενώ εμείς περιμέναμε στα ATMs

Παρότι το καλοκαίρι των Heat θα μπορούσε να συνοψιστεί στην φράση “ανανέωσαν τους Wade και Dragic, έναντι πλούσιων συμβολαίων, έφεραν στην ομάδα τους rookies Winslow και Richardson από το #10 και #40 του draft, με τον πρώτο μάλλον να αποτελεί τη “μεγάλη ληστεία” της διαδικασίας, και υπέγραψαν σε τρομακτικά ευκαιριακές τιμές τους Amar’e και Gerald Green”, η αλήθεια είναι πως οι θερινές τους κινήσεις χρίζουν μιας κάπως εκτενέστερης περιγραφής.

Και αυτό γιατί ο εγωισμός είναι άτιμο πράγμα. Πόσο δε αν ο εγωισμός δεν είναι κάποιου τυχαίου, αλλά του ευλογημένου με winning spirit Pat Riley. Ο οποίος δεν θα μπορούσε να δεχθεί την ομάδα του να παραμείνει σε μία μέτρια κατάσταση για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν. Και έτσι, ενώ οι κινήσεις δεν φαντάζουν πολλές, ήταν όλες τους ύπουλα εύστοχες.

Ξεκινώντας από τη σημαία της ομάδας, τον Wade, να πούμε πως ήταν το δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι που οι διαπραγματεύσεις του με τους Heat για την ανανέωση του συμβολαίου του μόνο φιλικές ή διαδικαστικές δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Και τούτο καθώς, έχοντας κάνει μεγάλες εκπτώσεις στις δικές του οικονομικές απολαβές το καλοκαίρι του 2010, ώστε να χωρέσουν στο salary οι LeBron και Bosh, δεν είναι πλέον διατεθειμένος για νέες εκπτώσεις. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι πως σε περίοδο παρατεταμένων εκπτώσεων είναι η αγωνιστική συνεισφορά του, με αποτέλεσμα η διοίκηση της ομάδας να θέλει να του πληρώσει την τρέχουσα αξία του και όχι την αναδρομική, με τις παρελθούσες οικονομικές διευκολύνσεις που τότε τους παρείχε. Η όλη διαφωνία κατέληξε για δεύτερο συνεχόμενο χρόνο σε συμβιβασμό, με την υπογραφή μονοετούς διάρκειας συμβολαίου έναντι $ 20 εκατ., ποσό μεγαλύτερο κατά $ 3,9 εκατ. από εκείνο του συμβολαίου που επέλεξε να κάνει opt out. Μετά τη λήξη όμως αυτού του συμβολαίου, το επόμενο καλοκαίρι, το σκηνικό μάλλον δεν θα ευνοεί ανάλογους αμοιβαία επωφελείς συμβιβασμούς¹⁾για να βάλουμε και μία ακόμα αγαπημένη φράση-κλισέ της προηγούμενης περιόδου, δίπλα στις ουρές των ATMs.

Ο δε Dragic, έχοντας δηλώσει από τις τελευταίες μέρες του στο Phoenix πως οι ομάδες με τις οποίες θα ανανέωνε, αν γινόταν ανταλλαγή, ήταν πολύ συγκεκριμένες: οι Lakers, οι Knicks και οι Heat, και όντας πια σε μία εξ αυτών, δεν άργησε να υπογράψει το νέο του πενταετές συμβόλαιο με την ομάδα έναντι $ 85 εκατ. Η ομάδα πλήρωσε αδρά τον παίχτη από τον οποίο περιμένει να ανταποκριθεί στον τίτλο “το καλύτερο point guard του οργανισμού από τις ημέρες του Tim Hardaway”.

Στο draft, όπως προαναφέρθηκε, επιλέχθηκαν ο Justise Winslow, του Duke, στο #10 και ο Josh Richardson, του Tennessee, στο #40. Ειδική αναφορά για τον πρώτο και το γεγονός ότι αποτέλεσε τεράστια έκπληξη το πως ξέμεινε στα χέρια των Heat στο #10, μιας και μιλάμε για έναν παίχτη που τα projections των ειδικών τον έδιναν σαν καλή επιλογή ακόμα και για το #3. Στο Miami δε, θα βρει τον ιδανικό για μέντορά του, μιας και το στυλ παιχνιδιού των δύο είναι εφάμιλλο, στο πρόσωπο του Luol Deng.

Τέλος, σημαντική προσθήκη πρέπει να θεωρηθεί αυτή του Gerald Green, με το 36,8% από την γραμμή τριπόντου στην καριέρα του, έναντι μόλις του veteran minimum συμβολαίου, ύψους $1,3 εκατ. Στην ομάδα ήρθε, επίσης με veteran minimum συμβόλαιο, ύψους $ 1,5 εκατ., ο Amar’e Stoudemire, σε μία σημαντική –αλλά απόλυτα δικαιολογημένη– μείωση των αποδοχών του από τα $ 21 εκατ. που έλαβε πέρσι.

Από την ομάδα αποχώρησαν ο πρώην μπασκετμπολίστας Michael Beasley, το βύσμα του καλού Dragic, ο αδερφός του Zoran (ο οποίος πληρώθηκε αδρά για να πάει στην Khimki στη Μόσχα, καθώς το Miami δεν είναι στην έρημο, όπως το Phoenix, και πλέον ο Goran μπορεί να βρει άτομα να κάνει παρέα), καθώς και ο Shabazz Napier, το περσινό δώρο του front office της ομάδας στον LeBron από το draft, στην προσπάθεια της διοίκησης να τον καλοπιάσει για να παραμείνει στο Miami. Και καθώς ο LeBron δεν πείστηκε και αποχώρησε, ο Napier είχε την τύχη όλων των δώρων προς τους/ις πρώην που ξέμειναν στο σπίτι.

Απλά να αναφερθεί πως σε κάποια στιγμή του καλοκαιριού τα -τεράστια- αγοράκια Draymond Green και Hassan Whiteside είπαν να βγάλουν και να μετρήσουν τις χρησιμότητες και τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους στο twitter.

Με τις άνωθεν κινήσεις πάντως, το ρόστερ της ομάδας φαντάζει πλήρες σε κάθε θέση, φαινομενικά ικανό για να αντεπεξέλθει στην φθορά μιας τόσο μακράς αγωνιστικής περιόδου και πλούσιο σε ταλέντο. Εύλογα, συνεπώς, ο coach Spoelstra αναρωτιέται, “πόσες ομάδες χάνουν τον καλύτερο παίχτη του κόσμου και μόλις 13 μήνες μετά μπορούν να πουν πως έχουν μία άκρως ανταγωνιστική ομάδα;”²⁾παραπομπή και για αυτήν την πρόταση του Spoelstra, αλλά και γενικότερα για τους φετινούς Heat, μιας και αποτελεί την καλύτερη ανάλυση της ομάδας -που εγώ τουλάχιστον έχω διαβάσει- σε αυτό το κείμενο του Lowe για το Grantland

Depth Chart

Πλεονεκτήματα/Μειονεκτήματα: Κέρματα στον αέρα που κανείς δεν ξέρει από ποια πλευρά θα πέσουν

Μία σειρά από θέματα των φετινών Heat μοιάζουν με ένα νόμισμα στον αέρα που κανείς δεν ξέρει σε ποια πλευρά θα προσγειωθεί. Για το λόγο αυτό εξετάζονται και από τις δύο πλευρές τους, τόσο των πλεονεκτημάτων, όσο και των μειονεκτημάτων αυτών.

Η βασική τους πεντάδα

H βασική πεντάδα των υγιών Heat δεν είναι -ούτε θα μπορούσε να είναι- η πεντάδα της περιόδου 2010-14, αλλά παραμένει εντυπωσιακή. Αν αθροιστούν οι μέσοι όροι πόντων των Dragic, Wade, Deng, Bosh και Whiteside της περσινής σεζόν, το άθροισμα αυτών θα ανέλθει σε 84,7 ανά παιχνίδι. Την στιγμή που το συνολικό άθροισμα της ομάδας των Knicks, για παράδειγμα, ανέρχεται στους 91,9! Επιπρόσθετα, τέσσερις από τους συγκεκριμένους πέντε παίχτες πέρσι είχαν PER³⁾Player Efficiency Rating της τάξης του 17,4 και άνω, γεγονός που τους κατατάσσει σχετικά στους 70 καλύτερους παίχτες της λίγκας, μεταξύ των παικτών που αγωνίστηκαν τουλάχιστον 20 λεπτά ανά αγώνα κατά μέσο όρο. Μόνη εξαίρεση ο Deng, o οποίος, παρόλα αυτά, έγραψε ένα αξιοπρεπέστατο 15,5, ανώτερο του μέσου όρου της λίγκας. Επιπλέον, ο Dragic διαθέτει ενέργεια και αποτελεσματικότητα (σουτάρει με άνω του 50% κάθε μία από τις τελευταίες δύο σεζόν), και, επιπλέον, δεν θα έχει να αντιμετωπίσει με την ίδια συχνότητα τα PGs της Δύσης. Και, καλώς ή κακώς, η Ανατολή δεν έχει Curry, Paul και Westbrook. O Bosh διαθέτει παιχνίδι τόσο στο post, όσο και από μέση και μακριά απόσταση, ενώ ο Deng είναι ο ορισμός του “glue guy”. Για τους δε Wade και Whiteside θα αναφερθούμε ξεχωριστά και εκτενώς ακολούθως.

Παρόλα αυτά, παρότι όλοι τους μέλη του ρόστερ από την προηγούμενη περίοδο, δεν συνυπήρξαν ούτε ένα δευτερόλεπτο στο παρκέ μαζί. Μάλιστα, στα 329 λεπτά που οι τέσσερις εξ αυτών, οι Wade, Dragic, Deng και Whiteside, αγωνίστηκαν μαζί, οι Heat έχαναν με διαφορά 5,8 πόντων ανά 100 κατοχές.

Εμπειρία / Ηλικία / Υγεία

Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά, αλλά και πλεονεκτήματα αυτής της ομάδας είναι η σωρευμένη εμπειρία της πλειονότητας των μελών της. Wade, Bosh, Deng, Stoudemire, McRoberts, Green, Haslem, Chris Andersen και Chalmers είναι πάνω από εφτά χρόνια στη λίγκα, ενώ πολλοί εξ αυτών έχουν εμπειρίες πρωταθλητισμού στο υψηλότερο επίπεδο. Ταυτόχρονα, όμως, με έξι παίχτες στη λάθος πλευρά των 30 χρόνων και μέσο όρο ηλικίας τα 28,5, οι Heat αποτελούν και μία από τις γηραιότερες ομάδες της λίγκας. Kαι αυτό συνεπάγεται ευθέως προβλήματα υγείας.

Την περσινή περίοδο ο Deng έπαιξε 72 παιχνίδια, ο Wade 62, αλλά με μόλις 31,8 λεπτά κατά μέσο όρο σε αυτά, ο Bosh 44 και ο Whiteside 48. O McRoberts προέρχεται από μία σεζόν 17, όλων κι όλων αγώνων, ο Birdman πέρσι έπαιξε 60 παιχνίδια, ενώ ο ο Amar’e έχει αγωνιστεί μόλις σε 277 από τα δυνάμει 394 παιχνίδια από το 2010. Πόσοι, αλήθεια, πιστεύουν πως η χρονιά θα τους βρει χωρίς σημαντικές ειδήσεις ιατρικού ενδιαφέροντος;

Whiteside

Όσο κι αν η περσινή χρονιά χαρακτηρίζεται από την ανάληψη του ρόλου του ηγέτη της ομάδας από τον Chris Bosh, η σημαντική ιστορία των Heat ήταν το ξεπέταγμα του Whiteside, κυριολεκτικά από το πουθενά. Έχοντας αγωνιστεί όλα κι όλα 19 παιχνίδια στο ΝΒΑ ως τα 25 του, με μέσους όρους της τάξης των 1,6 πόντων και 1,3 rebound ανά παιχνίδι, κανείς δεν φανταζόταν την εξέλιξή του, όταν στις 15 Δεκέμβρη ο coach Spoelstra τον καλούσε από την D-League. O Whiteside έκανε μία καταπληκτική σεζόν, και σε 48 παιχνίδια που έπαιξε με τη φανέλα των Heat είχε μέσους όρους 11,8 πόντων, 10 rebounds και 2,6 κοψιμάτων ανά παιχνίδι, σε λιγότερα, μάλιστα, από 24 όλα κι όλα λεπτά συμμετοχής. Στα τελευταία δε, 30 παιχνίδια που έπαιξε οι μέσοι όροι του έφτασαν το 14,2/12,3/2,9 σε πόντους/rebounds/blocks. Και τα per 36 νούμερά του ανέρχονταν στα εξωπραγματικά 17,8/15,2/3,9 σε πόντους/rebounds/blocks, με κοντά ένα κλέψιμο για συμπλήρωμα. Τα 2,6 blocks που είχε μέσο όρο ήταν η δεύτερη καλύτερη επίδοση της λίγκας, πίσω μόνο από τον εξωγήινο Anthony Davis, ενώ το 9,2% block rate που είχε θα ήταν το 8ο καλύτερο στην ιστορία της λίγκας, αν δεν περιοριζόταν σε τόσο μικρό δείγμα και, εύλογα, δεν μέτραγε.

Επιπρόσθετα, ο Whiteside κατάφερνε να περιορίζει τους αντιπάλους της ομάδας του σε ποσοστό ευστοχίας 55,7% για σουτ απόστασης μέχρι 1,5 μέτρο από το καλάθι, ποσοστό εφάμιλλο με εκείνα των Draymond Green (54,8%), Tim Duncan (54,9%) και Joakim Noah (55,7%), και στο 38,5% στα σουτ μεταξύ 1,5 με 3 μέτρα από το καλάθι. Η επίδρασή του στο παιχνίδι της ομάδας του ήταν τόσο καθοριστική που οι Heat είχαν 105,6 πόντους defensive rating όσο αυτός ήταν στο παρκέ, νούμερο που ανέβαινε στο 113 με αυτόν στον πάγκο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το καθαρό +/- του ανά 100 κατοχές ήταν ένα ολοστρόγγυλο +20! Με άλλα λόγια, με αυτόν στο παρκέ οι Heat ανά 100 κατοχές πετύχαιναν 20 πόντους παραπάνω από όσους δέχονταν!

Αλλά τα κατορθώματά του δεν σταματούν εδώ. Όταν ο Whiteside ήταν στο παρκέ μάζευε το 34,7% των συνολικών διαθέσιμων αμυντικών rebounds. Σούταρε με 54,2% με hook, 41,3% midrange (σε 46 προσπάθειες, άρα όχι αμελητέο εντελώς δείγμα) και, τέλος, ήταν ο παίκτης με το υψηλότερο PER σε ολόκληρη την Ανατολική Περιφέρεια με 26,26.

Όλα αυτά όμως, με ένα τόσο μικρό δείγμα, όπως είναι οι 48 αγώνες. Για έναν παίχτη 26 χρονών, με προηγούμενα περάσματα από το ΝΒΑ, που η παρουσία του ήταν από αθόρυβη ως ανύπαρκτη σε αυτά. Με πρόσφατο κιόλας το παράδειγμα της⁴⁾εντελώς διαφορετικής, συμφωνούμε, αλλά σίγουρα άξιας εδώ αναφοράς περίπτωσης του Sanders, ενός παίκτη, επίσης, μίας εντυπωσιακότατης, και μάλιστα πιο γεμάτης από παιχνίδια σεζόν, δεν γίνεται να μην συνοδεύει κανείς με το όνομα του Whiteside, των εντυπωσιακών αριθμών, αλλά και των τόσων ιδιαιτεροτήτων της περίπτωσής του, με ένα μεγάλο ερωτηματικό αναφορικά με την συνέπειά της απόδοσής του τη σεζόν που ξεκινά.

Wade

Θεωρητικά τα νούμερα του Wade για την σεζόν 2014-15 ήταν καταπληκτικά: είχε σαν μέσους όρους 21,5 πόντους, 4,8 assists και 3,5 rebounds ανά παιχνίδι. Οι 21,5 πόντοι του ανά παιχνίδι δε, ήταν η τρίτη καλύτερη επίδοση της Ανατολικής Περιφέρειας (πίσω μόνο από LeBron και Irving) και το 21,44 PER του το 10ο καλύτερο της Ανατολής. Κι όλα αυτά ενώ για πρώτη φορά στην καριέρα του τα λεπτά του έπεσαν κάτω από 32 ανά παιχνίδι. O Wade παραμένει κορυφαίος τακτικά στο παιχνίδι του, ενώ είναι θανατηφόρος στο κλείσιμο των αγώνων, όπου πέρσι είχε 6,9 πόντους μέσο όρο στο τέταρτο 12λεπτο, την τρίτη καλύτερη επίδοση της λίγκας σχετικά, ενώ ήταν μέσα στο top 20 αναφορικά με τους πόντους που σκόραρε σε καταστάσεις που η ομάδα του ήταν +/- 5 πόντους τα τελευταία πέντε λεπτά ενός αγώνα.

Παρόλα αυτά, μπαίνοντας στην 13η του σεζόν στη λίγκα, και έχοντας γράψει σχεδόν δύο επιπλέον αγωνιστικές σεζόν από τις playoffs συμμετοχές του, οι ανησυχίες για το εύθραυστο του σώματός του είναι ιδιαίτερα έντονες. Σε αυτό συνηγορούν άλλωστε και τα 19,5 παιχνίδια τη σεζόν που χάνει λόγω τραυματισμών κατά μέσο όρο την τελευταία τετραετία. Όσο για τα νούμερά του, η κριτική που του ασκείται, ιδιαίτερα την τελευταία διετία, είναι πως αυτά είναι εν μέρη πλασματικά, μιας και “επιλέγει” παιχνίδια, ξεκουράζεται τακτικά και, εν τέλει, παίζει μόλις στα 3/4 της σεζόν, με τα νούμερά του να συγκρίνονται με παίκτες που παίζουν 20 παιχνίδια παραπάνω.

Καθαρά Πλεονεκτήματα

Spoelstra

Oι Heat έχουν την ευτυχία να έχουν στον πάγκο τους έναν από τους καλύτερους προπονητές της λίγκας. Ο Spoelstra είναι ένας από τους μόλις πέντε εν ενεργεία προπονητές που έχουν κατακτήσει πρωτάθλημα και τον δεύτερο μακροβιότερο, πίσω από τον Popovich. Αναλυτικότερα για αυτόν, βέβαια, θα ασχοληθούμε και κατωτέρω στο κείμενο.

Ανατολική Περιφέρεια

Η αλήθεια είναι πως η Ανατολή του ΝΒΑ κάνει σταδιακά βήματα ενδυνάμωσης. Τόσο σε επίπεδο των ίδιων των ομάδων, όσο -και κυρίως- του εσωτερικού της ανταγωνισμού. Σε καμία περίπτωση το επίπεδου ανταγωνισμού δεν μπορεί να συγκριθεί με το αντίστοιχο της Δυτικής Περιφέρειας, αλλά, και πάλι, οι ομάδες που ενδέχεται να διεκδικήσουν είσοδο στα playoffs της Ανατολής μπορεί να ξεπερνάνε και φέτος τις 10⁵⁾Cavs, Bulls, Atlanta, Bucks, Wizards, Heat, Toronto, Boston, Pacers, Detroit, και για τον Μαρίνο, Charlotte. Το γεγονός, όμως, πως ο αριθμός των 38 νικών εξασφαλίζουν την τελευταία πενταετία συμμετοχή στην post season της Ανατολικής Περιφέρειας (σε αντίθεση με τη Δύση που απαιτούνται 45) διευκολύνει τα πράγματα πολύ για τους Heat που αυτό το νούμερο το θεωρούν εύκολα επιτεύξιμο με τη φετινή τους ομάδα

Καθαρά Μειονεκτήματα

Ομάδα-Στοίχημα μιας σεζόν

Το στήσιμο των φετινών Heat μάλλον υποδεικνύει πως η ομάδα είναι μιας χρήσης. Ο Pat Riley, με τον τρόπο που μας έχει παρουσιαστεί όλα αυτά τα χρόνια, αποκλείεται να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια το καλοκαίρι του 2016, με όλα τα ονόματα που θα βγουν στην αγορά και το salary cap να εκτοξεύεται. To συμβόλαιο του Wade είναι μονοετούς διάρκειας και το επόμενο καλοκαίρι ο ίδιος θα είναι 34. Επίσης, του χρόνου λήγουν τα συμβόλαια τόσο του Whiteside, όσο και του Deng. Για τον τελευταίο μάλλον δεν υπάρχει ιδιαίτερη θέρμη να παραμείνει στην ομάδα. Αυτό που μάλλον του ζητείται είναι να δείξει με τις εμφανίσεις του πως αξίζει ένα ακόμα τελευταίο μεγάλο συμβόλαιο, που την επίδειξη των πειστηρίων θα την καρπωθούν οι Heat, ενώ η επόμενη ομάδα του θα επωμιστεί το κόστος του νέου συμβολαίου, αλλά και να αποτελέσει καθοδηγητή του Winslow στα πρώτα βήματά του στη λίγκα. Στη θέση του, άλλωστε, θα διεκδικηθεί ο Durant (για ομάδα που την τρέχει ο Riley μιλάμε άλλωστε). Από την άλλη όμως, αν ο Whiteside επαναλάβει, ακόμα και σε ένα ποσοστό του 70% τα νούμερα της περσινής του σεζόν, δεν θα υπογράψει πουθενά για κάτω από $ 15-16 εκατ. το χρόνο. Αντίστοιχα, ο Wade φέτος έδειξε πως δεν είναι διατεθειμένος για νέες οικονομικές παραχωρήσεις. Και με δεδομένο πως την επόμενη σεζόν ο Bosh θα αμείβεται με κοντά $ 24 εκατ. και ο Dragic με σχεδόν $ 16 εκατ. δεν υπάρχει η δυνατότητα για ακόμα τρία μεγάλα συμβόλαια (Durant-Wade-Whiteside), παρά μόνο δύο από αυτά στην καλύτερη. Κι η ψυχρή λογική λέει, πως θα είναι δύσκολα τα πράγματα για τον Wade του χρόνου…

Chalmers, Birdman, McRoberts επίσης διαθέτουν συμβόλαια της τάξης των $ 4 – 5,5 εκατ., που η ομάδα θα θελήσει να διώξει από το μισθολόγιό της, των πρώτων δύο, ενδεχομένως και από την τρέχουσα σεζόν, ενώ κι ο Haslem είναι, κατά πάσα πιθανότητα, στην τελευταία του σεζόν σαν παίχτης στην ομάδα. Το σκηνικό αυτό μάλλον δημιουργεί μία επιπλέον πίεση και αβεβαιότητα στην ομάδα και δύσκολα θα λειτουργήσει ενισχυτικά της προσπάθειας για άμεσα αποτελέσματα.

Τρίποντο – Η έλλειψη αυτού

Απαραίτητο στοιχείο για μία pace & space επίθεση, όπως αυτή που διδάσκει χρόνια ο Spoelstra, είναι η ύπαρξη συνεπών σουτέρ τριών πόντων για να μην μπορεί η άμυνα να κλείνει τους χώρους. Και το ρόστερ των Heat από πέρσι δεν διαθέτει τους συνεπείς και αξιόπιστους σουτέρ τριών πόντων που απαιτούνται. Το ποσοστό της ομάδας πέρσι ανήλθε μόλις στο 33,5% από το τρίποντο, το έβδομο χειρότερο της λίγκας. Οι φετινές επιλογές σουτέρ βρίσκονται στα πρόσωπα των Dragic, Chalmers, Gerald Green και Deng, καθώς και ό,τι μπορούν να συνεισφέρουν σε αυτόν τον τομέα οι Bosh και McRoberts. Ειδικά ο τελευταίος, με το 36,5% πίσω από τη γραμμή που έχει την τελευταία διετία, θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμος. Άλλωστε, και η απόκτηση του Green σε αυτόν τον τομέα αποσκοπεί κυρίως, μιας και το ποσοστό καριέρας του από το τρίποντο ανέρχεται στο 36,8%, ενώ μόλις δύο σεζόν πίσω είναι πάνω από 40%. Και δεδομένου ότι έχει αποκτηθεί σαν back-up του Wade, o χρόνος συμμετοχής του δεν αναμένεται περιορισμένος.

Προπονητής

Η αλήθεια είναι πως ο coach Spoestra αποτελεί μεγάλη μας αδυναμία εδώ στο Ball Hog. Πέρα από το σχετικό κείμενο-αφιέρωμα του Gus, το ότι σε αυτόν χρεώνεται η φράση “pace & space“, η πρακτική εφαρμογή εντός του παρκέ του συγκεκριμένου όρου, τα plays που στήνει, και, γενικότερα, η ευστροφία του και η αντίληψή του για το άθλημα τον καθιστούν μία από τις μεγάλες μας συμπάθειες. Ακόμα και το γεγονός, πως στην περίοδο LeBron οι Heat δεν κέρδιζαν κυνικά, όπως εύκολα θα μπορούσαν, αλλά αποδίδοντας πανέμορφο μπάσκετ προσμετράται στα θετικά του.

Από τις πρώτες μέρες του site, άλλωστε, και συγκεκριμένα από το 3ο Roundtable του Ball Hog, τον Νοέμβρη 2014 είχε γραφτεί σχετικά:

“Ο Spoelstra είναι top 5 προπονητής και μόλις 44 ετών. Από τους 30 εν ενεργεία προπονητές του ΝΒΑ σήμερα, δαχτυλίδι έχουν μόλις 4 από αυτούς: πέντε ο Pop, από ένα ο Carlisle και ο Doc Rivers και δύο o Spoelstra. «Ναι, αλλά με τον LeBron και τους Big 3». Ναι, με τον LeBron και τους Big 3. Αυτόν εμπιστεύτηκε ο Riley για να τους καθοδηγήσει, και παρά την αρχική αμφισβήτηση, αυτός τα κατάφερε. Άλλωστε, δεν ξέρω και κανέναν προπονητή που να έχει πάρει δαχτυλίδι χωρίς, από αξιόλογο ως, super roster! Επίσης, όσο εντυπωσιακό κι αν φαντάζει, είναι ο δεύτερος μακροβιότερος σε πάγκο ΝΒΑ προπονητής αυτή τη στιγμή, πίσω μόνο από τον Popovich!” ⁶⁾η συνέχεια έγραφε βέβαια: “Δεν βλέπω λοιπόν κι εγώ το λόγο ή τον τρόπο να μην είναι στα playoffs το φετινό Miami. Για την Ανατολική Περιφέρεια μιλάμε άλλωστε. Bulls, Cavs, Wizards, Raptors είναι οι μόνοι σίγουροι, κατά την άποψη μου, στην Ανατολή. Οι υπόλοιπες θέσεις δείχνουν ανοιχτές.” αλλά μην αφήσουμε την συγκεκριμένη αστοχία να μας χαλάσει την όμορφη ιστορία του coach Spoelstra….

Το γεγονός πως η περσινή σεζόν είναι η πρώτη που δεν κατάφερε να περάσει στα playoffs δεν μειώνει σε τίποτα το έργο του. Αντίθετα, με τα όσα κλήθηκε να αντιμετωπίσει μέσα στη σεζόν, τη σωρεία και τη σοβαρότητα τόσων τραυματισμών, αλλά και τις και αλλαγές στο ρόστερ, όπως αυτά παρουσιάστηκαν ανωτέρω, μάλλον η περσινή χρονιά αποτέλεσε μία από τις εντυπωσιακότερες παραστάσεις του Spoelstra. Και τούτο γιατί κλήθηκε να ρίξει άμεσα στο παιχνίδι των Heat παίχτες προερχόμενους απευθείας από τα παρκέ της D-League, όπως οι Hassan Whiteside, Tyler Johnson and Henry Walker⁷⁾“Μα με τον Henry Walker ρε μαλάκες;!;!” ηχεί ακόμα η φωνή του Μαυράκη στο βάθος… και να τους εντάξει αποτελεσματικά και αποδοτικά στο σύστημα της ομάδας. Σε αυτόν άλλωστε πιστώνεται και το εντυπωσιακό ξεπέταγμα του Whiteside. Με αυτές τις συνθήκες λοιπόν, το γεγονός πως έχασε την παρουσία της ομάδας στα playoffs για μία μόλις νίκη, μόνο στα επιτεύγματά του μπορεί να καταγραφεί.

Ακόμα κι έτσι, ο Spoelstra δήλωσε πως, από ένα σημείο της σεζόν κι ύστερα, δεν τον ενδιέφεραν τόσο τα playoffs, όσο να γνωρίσει τον Dragic και τις οργανωτικές του δυνατότητες, ώστε να προβεί στους κατάλληλους σχεδιασμούς το καλοκαίρι για την αποδοτικότερη χρησιμοποίησή του. Το p’n’r με τον Bosh θα είναι σίγουρα ένα από τα plays που θα δούμε πολύ στους επόμενους Ηeat, ενδεχομένως και σε plays που θα θυμίζουν την προ διετίας συνεργασία του Σλοβένου PG με τον Frye στους Suns, μιας και ο Bosh διαθέτει αντίστοιχα καλό σουτ για να ανοίγει τις άμυνες.

Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια

Οι τελευταίες -έστω περιορισμένες- παραστάσεις του μεγάλου Wade. Το ολοένα και πιο ώριμο παιχνίδι του Bosh. Η σβούρα Dragic. Το πρώτο στίγμα του Winslow στο υψηλότερο επίπεδο. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αν ο Whiteside είναι one-hit-wonder ή one-heat-wonder, καθώς και αν έχει ξεμείνει καθόλου βενζίνη στο ρεζερβουάρ Deng μετά από την χρόνια χρήση Τhibodeau πάνω στο σύστημα. Μα πάνω από όλα τα άλλα, για να απολαύσουμε μπάσκετ Spoelstra. Για εκείνο το ένα play που θα μας κάνει να ανασηκωθούμε ολόκληροι από τη θέση μας -κοντά χαράματα- από τον εντυπωσιασμό.

To Μαντείο του Ball Hog

Ενδεχομένως καμία άλλη ομάδα δεν έχει τόσο μεγάλο εύρος, μεταξύ του αγωνιστικού πατώματος και του αντίστοιχου ταβανιού της, αναφορικά με το τι μπορεί να καταφέρει τη σεζόν που ξεκινά όσο το Miami. Το ρόστερ της φαντάζει από τα πληρέστερα και ιδανικό για να το επιλέξει κανείς σε μία κόντρα με τον κολλητό του στο 2K. Αλλά για έναν μαραθώνιο 82 αγώνων, της έντασης του σύγχρονου ΝΒΑ, νιώθεις αγωνία για το εύθραυστο αυτού από το πρώτο βλέμμα. Και όσο κι αν στις δηλώσεις τους οι παίκτες λένε “πόσο αποφασισμένοι και συγκεντρωμένοι είναι στον μοναδικό στόχο της ομάδας που είναι το πρωτάθλημα“, οι προϋποθέσεις και τα “αν” που πρέπει να έχουν ευτυχή κατάληξη κάνουν το σενάριο αυτό να μην φαντάζει ως αυτό με τις περισσότερες πιθανότητες.

Αν αναγκαστικά πρέπει να γίνει μία συγκεκριμένη πρόβλεψη, θα έλεγα πως δύσκολα θα καταφέρουν να πάρουν την πρώτη θέση της Southeast Division, καθώς η διαφορά των 23 περσινών νικών (60 η Αtlanta, 37 το Miami) φαντάζει πολύ μεγάλη για να καλυφθεί, όσο κι αν δεν παρουσιαστούν στα ίδια επίπεδα οι φετινοί Hawks. Θα παλέψουν για την 2η θέση του divison με τους Wizards, ενώ, συνολικά στην Περιφέρεια, θα κυμανθούν από την 3η ως την 6η θέση, με ένα ρεκόρ μεταξύ 45 και 50 νικών, μάλλον πιο κοντά στο πρώτο νούμερο, παρά στο δεύτερο. Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρων ένας τελικός Ανατολικής Περιφέρειας κόντρα στους Cavs του LeBron, αλλά, μάλλον, θα πρέπει να παρουσιαστούν κατώτεροι του αναμενόμενου πολλοί συνδιεκδικητές του δεύτερου εισιτηρίου⁸⁾για το πρώτο δεν χρειάζεται να τα ξαναλέμε, φαντάζομαι για να συμβεί αυτό. Παρόλα αυτά θα υποστηρίζουμε με πάθος τον coach Spoelstra στον αγώνα επίτευξης αυτού του στόχου.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Nicolas Radicopoulos

Επαγγελματίας auditor, εδώ βρέθηκε ως editor. Μέγας μάγιστρος του excel και neat freak, Νομίζει λόγω δουλειάς πως η δημιουργική γραφή δεν του ταιριάζει αλλά κάνει λάθος. Τον συναρπάζει το γρήγορο, αλλά ομαδικό, μπάσκετ, το παιχνίδι του Magic, κάθε point-forward, προεξάρχοντος του μερακλή Boris Diaw, οι αριθμοί του παιχνιδιού, είτε αυτοί αφορούν τα in game stats, είτε τα οικονομικά πίσω από αυτό (και μεταξύ μας ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σου απαντήσει από μνήμης στην ερώτηση "Πόσα παίρνει ο Wayne Selden;", εφόσον δηλαδή η ερώτηση δεν είναι "Ποιος είναι ο Wayne Selden;"), αλλά περισσότερο από όλα το τσίπουρο (με γλυκάνισο!) παρέα με τους υπόλοιπους συντελεστές του Ball Hog στα χωριουδάκια του Πηλίου. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)

• Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
• Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
• BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
• Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
• Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019