NBA 2015-16 Weekly Report #2 – Pistons Running Wild

Posted on Nov 9 2015 - 6:32pm by Giannis Chatsios
 Έκτακτο! Οι Sixers συνεχίζουν να χάνουν!

Το video συνοψίζει τον τρόπο που αγωνίζονται οι Sixers. Αγαθές προθέσεις, πολλή προσπάθεια, μα η εκτέλεση είναι ελλιπής. Μέσα στον οχετό όμως, διακρίνονται τα στοιχεία του μπάσκετ που θέλουν να παίξουν. Είναι φορές που η ομάδα του Brett Brown παίζει plays που θυμίζουν Spurs, και βγάζει εξαιρετικά σουτ. Ο Brett Brown δείχνει στοιχεία ευφυούς τακτικιστή, ωστόσο εκεί που στους Spurs ή τους Hawks οι πάσες καταλήγουν με κρυστάλλινη ακρίβεια στα χέρια των στόχων τους, στην Philadelphia άλλοτε είναι στα πόδια, άλλοτε πολύ ψηλά, σπαταλώντας έτσι πολύτιμο χρόνο στο πιάσιμο της μπάλας.

Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ δεν ήταν πιο εμφανές από ότι στο παιχνίδι με τους Magic, όταν ο Phil Pressey έψαξε με σκαστή πάσα τον Richaun Holmes που ρόλαρε προς το καλάθι, με την πάσα του τελικά να βρίσκει ταμπλό.

Σε αυτό το γενικό χάος, τη μάχη των -υγιών- PGs δείχνει να την κερδίζει προς ώρας ο γιος προπονητή T.J. McConnell, ο οποίος έρχεται και δίνει μια απαραίτητη σταθερότητα σε αυτό το συνονθύλευμα από πρόθυμους και αθλητικούς παίκτες που τρέχουν σαν παλαβοί πάνω κάτω. Ο T.J. έγραψε 12 assists σε διαδοχικά παιχνίδια, και έγινε μόλις ο τέταρτος Sixer που κάνει δύο παιχνίδια με 12+ assists στα πρώτα τέσσερα της regular season στην ιστορία του franchise.

Πάντως, δεν είναι όλα μαύρα στη Philadelphia. Αφενός γιατί έχει αλλάξει την αντίληψή μας για το τι θεωρείται μαύρο, και αφετέρου γιατί υπάρχει ο Jahlil Okafor. Σκοράροντας 81 πόντους στους τέσσερις πρώτους αγώνες, έγινε ο 3ος rookie σκόρερ των Sixers σε τούτο διάστημα, πίσω από Iverson και Stackhouse. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει με το καλύτερο ποσοστό ευστοχίας για rookie (~53%) της ομάδας.

Take a walk on the wild side

Drummond Beasting

Λάτρεψα τη φάση στο 2:26, όπου γυρνάει λίγο ατσούμπαλα πάνω στον Monta και η κατάσταση θυμίζει σύγκρουση νταλίκας με zastava. 25 πόντοι και 29 rebounds στο παιχνίδι, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τα όσα λέγαμε και την προηγούμενη εβδομάδα. Από τα 29 rebounds του τα 11 ήταν επιθετικά, και μεταξύ των εν ενεργεία παικτών έχει τα περισσότερα παιχνίδια με 10/10/10 σε πόντους και αμυντικά/επιθετικά rebounds, με έξι, όσα και ο Tyson Chandler, και γενικά είναι σε διάφορες αυθαίρετα δημιουργημένες στατιστικές λίστες με τον Hakeem και τον Kareem.

Κι όμως, οι Pistons δεν κέρδισαν, παρά τα όργια του center τους. Ο πάγκος τους θα μπορούσε αβίαστα να αντικατασταθεί με walkers από το Walking Dead. 6 παίκτες έριξε στο παιχνίδι ο Van Gundy, και αυτοί απάντησαν με 2 πόντους, 1/12 σουτ και 7 λάθη σε αθροιστικά 48 αγωνιστικά λεπτά.

Μετά και την κυριακάτικη νίκη με ανατροπή μέσα στο Portland, που δεν γίνεται να αγνοήσουμε, οι Pistons γίνονται και επίσημα το darkhorse pick της στήλης για ζημιά στα playoffs. O Andre Drummond προκάλεσε ψυχικά τραύματα στη λευκή συμφωνία του Portland στο ζωγραφιστό, τους Leonard και Plumlee, ισοπεδώνοντας τον πρώτο σε μια προσπάθεια για κάρφωμα και κατεβάζοντας 27 rebounds σε 36 λεπτά, όταν οι δυο τους είχαν 7 αθροιστικά σε 59′. Παράλληλα, δεν ντράπηκε να σκοράρει 29 πόντους, σημειώνοντας το τρίτο του 25/25 game και σκαρφαλώνοντας στην κορυφή της σχετικής λίστας. Oι μέσοι όροι του στη σεζόν είναι 20,3/20,3.

Και σαν να μην έφθαναν τα υπόλοιπα έχει αναπτύξει εντελώς αναπάντεχα μέχρι και παιχνίδι με πλάτη

Οι Pistons αντιμετώπισαν πρόβλημα για τρεισήμισι περιόδους, και βρέθηκαν πίσω ακόμα και με 18 πόντους, αλλά με μια μαγική τέταρτη περίοδο, όπου το επιμέρους σκορ έγραψε 41-11, πήραν τελικά τη νίκη με 17 πόντους διαφορά.

Η πεντάδα Jackson-Pope-Morris-Tolliver-Drummond έτρεξε ένα σερί 20-0, με τον Reggie Jackson να σεληνιάζεται και να τρέχει ένα προσωπικό 16-0, καταδικάζοντας ακόμα περισσότερο την, ήδη κακή, φήμη Lillard και McCollum στην άμυνα. 26 πόντοι για τον πρώην PG της Oklahoma στην τέταρτη περίοδο, φυσικά carreer high.

The end is near…

Αυτοσχεδιάζοντας

Ήμαρτον πια με τα μανίκια

View post on imgur.com

Η φάση είναι ότι κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει με τα μανίκια. Είναι αντιαισθητικά και άβολα. Ενοχλούν κόσμο και παίκτες. Πότε είναι η στιγμή που τραβάμε την πρίζα στο όλο εγχείρημα;

Είναι φοβερά ενοχλητικά όταν παίζει έξω, έτσι και ιδρώσεις κολλάνε και από δω κι από εκεί και σκαλώνουν στον ώμο όταν πας να σουτάρεις. Μπορούμε να έχουμε ένα σοβαρό στατιστικό στα σουτ με/χωρίς μανίκι; Basketball nerds, make it happen.

Επένδυση

Στον αγώνα των Lakers εναντίον των Nets, ήρθαν αντιμέτωποι ο Kobe Bryant με τον Joe Johnson, μαρκάροντας μάλιστα ο ένας τον άλλον. Την ίδια ώρα, οι Celtics είχαν ανοίξει τις τουρμπίνες απέναντι στους Wizards. Γυρίζω διεστραμμένα στο παιχνίδι που γινόταν στο Brooklyn. Στα μισά της πρώτης περιόδου της αναμέτρησης, ο Bryant έχοντας χάσει ήδη τα πρώτα τρία σουτ που είχε εκτελέσει, αστοχεί απελπιστικά σε σουτ από τα 6 μέτρα, και όπως συνηθίζει πλέον, χαζεύει το rebound και τη συνέχεια της φάσης. Ο προσωπικός του αντίπαλος, Johnson, σκοράρει στην άλλη πλευρά, πιθανότατα στο πιο βαριεστημένο leak-out της ιστορίας.

Κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι οι δυο τους θα αμειφθούν με $ 50 εκατ. φέτος.

Με έπιασε κατάθλιψη.

Αρνήθηκα να υποκύψω και γύρισα στα άλογα της Βοστώνης.

Καθόλου συμπτωματικά, οι δύο ομάδες, εξαιρώντας το μεταξύ τους παιχνίδι, βρίσκονται στο 0-10.

Βέβαια το γύρισμα του καναλιού αποδείχτηκε λανθασμένο, γιατί έχασα το ντεμπούτο του Metta World Peace για φέτος με τους Lakers. Ο Metta/Ron/Panda’s Friend, είναι μόλις ο τέταρτος παίκτης της ομάδας που πήρε πριν από 5 χρόνια το πρωτάθλημα και συνεχίζει σήμερα στο NBA, έστω κι αν πήρε το ρεπό του πέρσι για να παίξει σε Κίνα και Ιταλία. Όχι μόνο έπαιξε, αλλά σε 17′ είχε game-high +12, 1 τρίποντο, 1 κλέψιμο πάνω στον Johnson και 1 τάπα που έριξε -κυριολεκτικά- στο κεφάλι του Jarrett Jack. Το γεγονός ότι ο 36άρης Metta μπαίνει και ανεβάζει όλη την άμυνα των Lakers, είναι ευχάριστο μεν, ανησυχητικό δε.

Για την ιστορία, οι άλλοι δύο είναι, φυσικά, ο Pau Gasol, και ο πιο απρόσμενος starter (enjoy it will it lasts) της σεζόν, ο Sasha Vujacic, που επέστρεψε μετά από 4 χρόνια στη σκηνή του NBA (2 συμμετοχών πρόπερσι με τους Clippers εξαιρουμένων).

D.J. Mbenga, είναι η ευκαιρία σου!

Greg Popovich must be proud

Είναι δύσκολο να μην υπερβάλλεις με την περίπτωση των Golden State Warriors. Παίζουν με έναν φρενήρη ρυθμό, στον οποίο αισθάνονται απολύτως άνετα και πετυχαίνουν ακρίβεια και αισθητική τελειότητα που μπορώ να παρομοιάσω μόνο με τους San Antonio Spurs των τελικών του 2014. Βλέπουμε μια ιστορικά κυρίαρχη ομάδα να παίζει στο υψηλότερο επίπεδο, κι ακόμα βρισκόμαστε στη δεύτερη εβδομάδα της σεζόν.

Όποιο από τα εφτά παιχνίδια που έχουν παίξει φέτος και αν επιλέξει να δει κανείς, μπορεί να δει αυτή την καταπληκτική ομοιογένεια και τον τρόπο με τον οποίο συνδυάζονται τόσο διαφορετικοί, μα φοβερά ευφυείς και ταλαντούχοι, παίκτες. Από την απρόσμενα φονική συνεργασία Green-Ezeli σε άμυνα και επίθεση, έως τον τρόπο που ανοίγονται Iguodala και Livingston στο ανοιχτό γήπεδο1)απρόσμενα συχνά, οι Warriors είναι πολλά περισσότερα από μια jump-shooting team που βασίζεται σε μια πολύ καλή άμυνα και το ατομικό επιθετικό ταλέντο Curry και Thompson.

Ακόμα και αν όλα αυτά βασίζονται στην πρωτοφανή βαρύτητα που έχει ο Curry με το που θα περάσει το κέντρο, το προπονητικό team όχι μόνο δεν εφησυχάζει, αλλά σχεδιάζει όλο και πιο πονηρά και ύπουλα plays, όσο οι παίκτες τείνουν να γίνουν ένα και, ταυτόχρονα, γίνεται προσπάθεια κάθε αθλητής να τεστάρει τα όριά του και να εξελιχθεί αναλαμβάνοντας περισσότερες αρμοδιότητες.

Δείτε την παρακάτω αλληλουχία από το παιχνίδι κόντρα στους Nuggets:

Πόσο καίρια Green και Barnes έχουν τραβήξει μακριά τους προσωπικούς τους αντιπάλους, πώς ο Thompson την τελευταία στιγμή, για να μην τους πάρουν χαμπάρι, πηγαίνει χαλαρά προς τη γωνία, αφήνοντας τον Curry που επαναφέρει την μπάλα και τον Ezeli που θα κάνει το handoff με 3-4 μέτρα χώρο από τον κοντινότερο αντίπαλο. Ο Ezeli καθυστερεί αποτελεσματικά τον Barton και ο Kenneth Faried απομένει σαν μονάχος του σε ερημονήσι, δεν μπορεί παρά να βγει πανικόβλητος προς τον Curry. Την στιγμή που θα κάνει το βήμα προς τα εκεί, ο Curry θα περάσει μια τόσο απλή κι όμως τόσο κρίσιμη σκαστή πάσα στον Ezeli που θα καρφώσει στο ανυπεράσπιστο καλάθι των Nuggets.

Σεμινάριο για το πως εκμεταλλεύεσαι έναν περιορισμένο επιθετικά center απέναντι σε small-ball.

Στο καπάκι, ο Festus θα ισοπεδώσει τον Mudiay στο drive του, θα τρέξει υπομονετικά το γήπεδο παράλληλα με τον PF της ομάδας του, τον Draymond Green, ο οποίος δεν ψάχνει κοντό, αλλά ανοίγει ο ίδιος το transition για να βάλουν και πάλι στη μέση τον ανήμπορο να αντιδράσει Faried και να ολοκληρώσουν τη φάση με ένα θεαματικό alley-oop, την ώρα που στο πλάνο εμφανίζεται ο παίκτης που λείπει από την άμυνα των Nuggets.

Οι Green και Ezeli, μόλις δύο χρόνια πριν, ήταν αβέβαιοι ως προς το μέλλον τους στο NBA.

Οι Warriors είχαν 28 assists στο πρώτο ημίχρονο.

To μυαλό του Draymond εξερράγη.

Jabari’s back

Συμπτωματικά βέβαια, αλλά οι Bucks άφησαν πίσω τους το 0-3 ξεκίνημα και έχουν κάνει 3 σερί νίκες με τον Parker στην πεντάδα τους. Η ομάδα σιγά-σιγά αρχίζει να παίρνει το σχήμα του μέλλοντος, με τον Monroe προοδευτικά να βρίσκεται με τους υπόλοιπους στην επίθεση, και τον Michael Carter-Williams να αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό. Με τον Bayless πάντως, δεν πιάνονται!

You’re entering a world of pain

O Tyler Hansbrough είναι γύρω στο 2,05 και 115 κιλά.

Weirdest Statline: Ο T.J. McConnell, που αναφέρθηκε παραπάνω, είναι καλό στοίχημα για να αντικαταστήσει τον Nerlens Noel στο θρόνο του αυτοκράτορα της κατηγορίας. Η statline των 6 πόντων, 8 rebounds, 9 assists, 3 κλεψιμάτων, 2 blocks και 5 λαθών είναι εντυπωσιακή για έναν κοντό, και όχι ιδιαίτερα αθλητικό, point-guard.

Chucker of the Week: Τιμητική θέση για τον Andre Drummond, όχι για τις προσπάθειές του όσο τρέχει το ρολόι, αλλά για την επίδοσή του από τη γραμμή των ελευθέρων βολών. 2/13 και 15% από το κτήνος των Pistons, αστοχία που όμοιά της μόνο ο Shaq (δεν) έχει πετύχει τα τελευταία 25 χρόνια. Α, ναι, και ο Chris Dudley, που είχε 1/18 κάποτε, στοιχείο που δυσκολεύομαι να επεξεργαστώ. Τι ωραίο παιχνίδι των αριθμών!

* Ψάχνοντας στο αγαπημένο μου Basketbawful ανέσυρα και αυτό το διαμάντι:

Christen Guilford Dudley once said: “So I wasn’t good at free throws. Neither is Shaq. So really, you could describe my game as Shaq-esque.”

*2 Τεράστιος Ken Norman που βρίσκεται στη λίστα, με σεζόν όπου το ποσοστό του στα τρίποντα ήταν υψηλότερο αυτού των βολών.

O Kobe είχε μια χαρακτηριστική για τη φετινή του χρονιά επίδοση με 6/19 προσπάθειες εναντίον των Knicks, αλλά ενώ το 31,6% (6/19) στα σουτ δεν αποτελεί είδηση από την στιγμή είναι σύμφωνο με το 32% που έχει στη φετινή χρονιά, τα επιμέρους άστοχά του σουτ αποτέλεσαν δίχως αμφιβολία το ναδίρ μέχρι στιγμής της αθλητικής του καριέρας

Random Big Game: Ο Evan Fournier και το carreer high του με 30 πόντους στη νίκη των Magic επί των Pelicans.

Το αποτέλεσμα της εβδομάδαςΗ νίκη των Timberwolves επί των Bulls στο Chicago, και μάλιστα με πρωταγωνιστές το μέλλον των Wolves, δύο 95άρηδες, που, όταν ο νυν συμπαίκτης τους, Kevin Garnett ξεκινούσε την καριέρα του στο NBA, ακόμα δεν είχαν κλείσει έναν χρόνο ζωής. 31 πόντοι για τον Wiggins με 4/5 τρίποντα, απέναντι στον Jimmy Butler και 17/13 με 4 blocks για τον Towns, απέναντι στον Gasol. Βοήθησαν φυσικά και οι ευρωπαϊκές ενισχύσεις, με 10 assists o Rubio και σε ρόλο πολυεργαλείου από τον πάγκο ο Bjelica με 17/11/5.

On a similar note: Πως είναι δυνατόν να παίζει ο Tayshaun Prince 39′ σε αυτό το παιχνίδι. 39! Γιατί ξεκινάει τα παιχνίδια; Καταλαβαίνω την παρουσία του Garnett, που ακόμα παίζει ανεκτή άμυνα, βοηθάει στα rebounds, δεν υπερβαίνει ποτέ αυτά τα 12′-15′ που του δίνει ο Mitchell, και η ομάδα τον αποχαιρετά με αυτόν τον γαλαντόμο τρόπο, ενώ παράλληλα τον φέρνει σε επαφή με το μέλλον της, σε ρόλο μέντορα.

Μα ο Prince; Η άμυνα του είναι τουλάχιστον ύποπτη εδώ και μια τριετία, δεν σουτάρει, δεν είναι προσωπικότητα του διαμετρήματος του Garnett, και βασικά ΠΑΙΖΕΙ 23 ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΑ ΛΕΠΤΑ κατά μέσο όρο.

Δεν είναι δυνατόν να είσαι ο Shabazz Muhammad και από ευθιξία τουλάχιστον να μην προσαρμόζεσαι. Καταλαβαίνω πως είναι μια χαίνουσα τρύπα στην άμυνα και πως η σχέση του με την μπάλα είναι ανάλογη με αυτή της ηλεκτρικής σκούπας και της σκόνης, αλλά τουλάχιστον είναι εν ενεργεία μπασκετμπολίστας.  Επιπλέον, υπάρχει και ο Bjelica. Ιδανικά είναι τεσσάρι. Πόσο χειρότερος μπορεί να είναι στο 3 από τον Prince;

Και τέλος πάντων, αν είναι να παίζει κάποιο γερόντι, ας είναι τουλάχιστον ο προφέσορας Andre Miller.

Τι βλέπουμε; 

Η εβδομάδα που έρχεται είναι αρκετά ήσυχη από πλευράς ηχηρών match-ups. Must watch είναι η σημερινή αναμέτρηση των δύο πιο εντυπωσιακών ομάδων μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα. Οι αήττητοι εκτός Pistons, θα συναντήσουν τους αήττητους γενικά Warriors στην Oracle Arena. Μπορούν άραγε να απειλήσουν το 7-0 των πρωταθλητών; Ο αγώνας θα είναι ένα είδος litmus test και για τις δύο ομάδες. 5:30 δεν είναι και η πιο ελκυστική ώρα στο πρόγραμμα, αλλά το δεύτερο ημίχρονο θα αρχίζει 6μιση με 7 παρά, δεν είναι και απαγορευτικό αν δουλεύετε πρωί.

Από εκεί και πέρα, το Σάββατο στις 3:30 έχει Αντετοκούνμπο Vs LeBron. Θα κρατηθούν απουσίες, το νου σας.

The following two tabs change content below.
Ήταν και για πάντα θα είναι ο πρώτος πρωταθλητής της fantasy league που έφερε τους συντάκτες του Ballhog κοντά, και αυτός είναι ένας τίτλος που κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει.Όχι τυχαία. Παρακολουθεί live τους περισσότερους αγώνες, διαβάζει τα πάντα γυρω από το ΝΒΑ και το μπάσκετ γενικότερα, μπορεί να περιγράψει τον μηχανισμό του σουτ κάθε παίκτη και θυμάται στατιστικά και πληροφορίες αγώνων περασμένων δεκαετιών, σαν μία σωστή κινητή εγκυκλοπαίδεια του μπάσκετ που είναι. Παλαιότερα τα εξηγούσε στο δικό του blog, τώρα τα εξηγεί στο Ballhog. Τα απαιτητικά ωράρια του ΝΒΑ δεν τον αφήνουν να ασχοληθεί με την Νομική την οποία έχει τελειώσει. Προλαβαίνει όμως να παίζει μπασκετάκι κάθε απόγευμα στα γήπεδα των Αμπελοκήπων,με ένα απαράμιλλο στυλ όπου ο ίδιος πιστεύει ότι μοιάζει στον Ginobili. Δεν μοιάζει, αλλά δεν του το λέμε για να μην τον πληγώσουμε.

References
1 απρόσμενα συχνά