Στις 14 Νοεμβρίου 2002 ο Chris Paul βίωσε μια από τις καλύτερες στιγμές της ζωής του: είχε λάβει πλήρη υποτροφία για το κολέγιο. Την επόμενη ακριβώς μέρα έμελλε να ζήσει και τη χειρότερη τέτοια της ζωής σου ως τότε, με το χαμό του καλύτερού του φίλου, του παππού του, του “PaPa Chili”. Λίγες μόνο μέρες αργότερα θα έδινε μια μοναδική παράσταση, μπροστά σε ένα γεμάτο γήπεδο για να τον τιμήσει.
O Chris Paul, είναι αναμφίβολα ένας από τους καλύτερους point guards, ίσως και ο καλύτερος, της γενιάς του. Έχτισε το όνομά του στη Νέα Ορλεάνη και πλέον έχει αναλάβει να αλλάξει την ιστορία των Clippers, με σημαντική επιτυχία προς αυτή την κατεύθυνση ως τώρα. Από φτωχός συγγενής του Los Angeles, οι Clips, εκμεταλλευόμενοι και την ανυπαρξία, πλέον, των Lakers, αφενός απέκτησαν χαρακτήρα σαν ομάδα1)έστω κι αν κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το “Lob City” και, αφετέρου, με συνέπεια πια προσπαθούν να κάνουν το βήμα παραπάνω, εκείνο που θα τους οδηγήσει στο πρωτάθλημα. Ο Paul, εκτός από τα ατομικά επιτεύγματα στο ΝΒΑ, έχει να υπερηφανεύεται και για δύο Ολυμπιακά μετάλλια με την Εθνική των ΗΠΑ2)κι ένα χάλκινο σε Παγκόσμιο -χοχοχο!-, καθώς και μία πλούσια σειρά μεγάλων εμφανίσεων στην καριέρα του.
Παρόλα αυτά, όταν η καριέρα του φτάσει στο τέλος της και κάθεται και μονολογεί στα παιδιά του τα παιχνίδια που του έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη, είναι πολύ πιθανό την πρώτη θέση να έχει ένα, λίγο-πολύ άγνωστο ευρέως, παιχνίδι που έδωσε στο Λύκειο κατά την τελευταία του εκεί χρονιά.
Τη σεζόν 2001-02, την τρίτη του στο West Forsyth High School της North Carolina, ο Paul είχε οδηγήσει την ομάδα του σχολείου μέχρι τον ημιτελικό στο πολιτειακό πρωτάθλημα. Το 2002 έμπαινε στην τελευταία του χρονιά στο Λύκειο κι ετοιμαζόταν για το Κολέγιο. Η 14η Νοεμβρίου 2002 ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή η καλύτερη μέρα στην αθλητική ζωή του CP3. Στο γήπεδο του σχολείου του, παρουσία συμμαθητών, καθηγητών, φίλων και της οικογένειάς του, ο Chris Paul υπέγραψε πλήρη μπασκετική υποτροφία στο γειτονικό κολέγιο του Wake Forest. Ο πρώτος άνθρωπος που φόρεσε στον Paul το καπελάκι των Wake Forest Demon Deacons, ήταν ο παππούς του, Nathaniel Jones, ο καλύτερος φίλος του Paul.
O Nathaniel Jones ήταν ένας 61χρονος ιδιοκτήτης βενζινάδικου. Για την ακρίβεια, ήταν ο πρώτος μαύρος που άνοιξε βενζινάδικο στην πολιτεία της Βόρειας Καρολίνας. Αγαπούσε πολύ τα εγγόνια του, μα με ιδιαίτερη αδυναμία στον μικρότερο Chris, του οποίου ήταν ο πιο κοντινός άνθρωπος εκτός γηπέδου και ο πιο φανατικός υποστηρικτής του όταν εκείνος φορούσε τη φανέλα του σχολείου. Ο ”PaPa Chili”, όπως ήταν το παρατσούκλι του, δεν έχανε αγώνα του σχολείου και οι πελάτες του ήξεραν ότι τις μέρες που το σχολείο παίζει μπάσκετ, το βενζινάδικο της περιοχής κλείνει νωρίτερα. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να λείπει από μια τέτοια στιγμή, όπως η αποδοχή της υποτροφίας ενός καλού κολεγίου, από το οποίο μάλιστα λίγα χρόνια πριν είχε αποφοιτήσει ο Tim Duncan. Δυστυχώς, χωρίς φυσικά να το γνωρίζουν, αυτή ήταν η τελευταία φορά που όλη η οικογένεια ήταν μαζεμένη.
Τη επόμενη μέρα, ο Paul παρακολουθούσε με τον αδερφό του έναν αγώνα american football, όταν ένας ξάδερφός τους, τούς ενημέρωσε για ένα τραγικό γεγονός. Το προηγούμενο βράδυ, πέντε νεαροί, έδεσαν και χτύπησαν με σιδερένιους σωλήνες τον παππού του, μέχρι που τελικά τον σκότωσαν, για να του πάρουν το πορτοφόλι.
Λίγες μέρες αργότερα, με τον Paul και όλη την οικογένεια ακόμα να θρηνεί για τον χαμένο παππού του, είχε έρθει η ώρα για τον πρώτο αγώνα της ομάδας του σχολείου. Για τον Chris ήταν ο πρώτος αγώνας που έδινε στη ζωή του χωρίς να έχει τον παππού του στην εξέδρα. Την αρχική άρνηση να αγωνιστεί, ακολούθησε η επιθυμία να κάνει κάτι ξεχωριστό. Να μπει στο γήπεδο και να αφιερώσει την εμφάνισή του στον καλύτερό του φίλο.
Λίγο πριν ξεκινήσει για το γήπεδο, μια θεία του τού έδωσε μια ιδέα. Δεν το συζήτησε με κανέναν, σκέφτηκε όμως πως θα ήταν ωραία αν το κατάφερνε. Ξεκίνησε το παιχνίδι κι άρχισε να σκοράρει. Πολύ. Μόνο στη δεύτερη περίοδο είχε 24 πόντους. Κάποια στιγμή, μια φήμη άρχισε να διαδίδεται στο γήπεδο και σε κάθε καλάθι του Paul, οι επευφημίες δυνάμωναν. Ο προπονητής της ομάδας, David Laton, γύρισε κάποια στιγμή στον πατέρα του Paul που καθόταν στον πάγκο και τον ρώτησε, ”Πόσους θέλει ακόμα;”. Ο πατέρας του απάντησε ”Για ποιο πράγμα;”, με τον προπονητή να του λέει έκπληκτος ”Μα, δεν ξέρεις;;!”
Ο Paul είχε βάλει στόχο να σκοράρει ένα πόντο, για κάθε χρόνο ζωής του παππού του. 61 στο σύνολο! Με λιγότερο από δυο λεπτά να απομένουν για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι, και το West Forsyth σίγουρο νικητή πλέον, ο Chris ήταν στους 59. Σε ένα drive προς το καλάθι, κέρδισε foul και πετώντας τη μπάλα καθώς ο ίδιος έπεφτε, βρήκε στόχο. Καλάθι και foul και το boxscore έδειξε 61. Το πολιτειακό ρεκόρ στην North Carolina ανήκει στον Bοb Poole και είναι 67 πόντοι, από το 1950. Στόχος δηλαδή αρκετά εφικτός στα λεπτά που απέμεναν. Στο μυαλό του Paul όμως, δεν είχε καμία αξία αυτό το ρεκόρ. Στήθηκε στη βολή, πέταξε απλά τη μπάλα για ένα εύκολο airball και έγινε αμέσως αλλαγή. Όλο το γήπεδο του έδωσε ένα αξέχαστο standing ovation, ενώ ο Paul έκλαιγε στην αγκαλιά του πατέρα του.
O Chris Paul τελείωσε τη χρονιά έχοντας 30,8 πόντους, 5,9 rebounds, 9,5 assists και 6 κλεψίματα στα 30 παιχνίδια που έδωσε με τους Titans την τελευταία του χρονιά στο Λύκειο. Ήταν All-American κι ο καλύτερος παίκτης της Πολιτείας. Αγωνίστηκε δύο χρόνια στο Wake Forest και οδήγησε ισάριθμες φορές τους Deacons στο τουρνουά του NCAA και έκτοτε, τα τελευταία 11 χρόνια, τον απολαμβάνουμε στο ΝΒΑ. Ό,τι κι αν κατάφερε, όμως, κι ό,τι καταφέρει από εδώ και πέρα, είμαστε σίγουροι πως το παιχνίδι που έδωσε το Νοέμβρη του 2002 θα έχει ξεχωριστή θέση στις αναμνήσεις του.
Latest posts by Kosmas Kapsalis (see all)
- 2019-20 Previews: Phoenix Suns - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Philadelphia 76ers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: New York Knicks - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: New Orleans Pelicans - October 18, 2019
- Τα Βραβεία της Χρονιάς όπως εσείς τα Ψηφίσατε - June 24, 2019
