Η δικαίωση του Biyombo;
Από μεγάλο ερωτηματικό έγινε κρυφή ελπίδα. Από κρυφή ελπίδα άκρατη απογοήτευση και, συμβιβαστικά, κατέληξε στην δίχως προσδοκίες ανοχή. Ο Bismack Biyombo πέρασε από διάφορα επίπεδα στη σχέση του με τους φίλους των Hornets και, τελικά, μετά τη λήξη του rookie συμβολαίου του, μετακόμισε βορειότερα, στο Toronto, για να παίζει την άμυνα που δεν θα βρίσκουν από το δίδυμο Scola-Valanciunas. Οι αρχές του παιχνιδιού των Raptors δεν έχουν μεταβληθεί ριζικά, παρά την προσθήκη του Carroll, και το παιχνίδι τους συνοψίζεται στην ευφυΐα και τον τσαμπουκά του Lowry με παραστάτη τον υποτιμημένο driver και finisher, με τρομακτική ορμή στο παιχνίδι του, τον DeMar Derozan. Ο θεσμός της άμυνας αποτελεί μια απλή υποσημείωση στο κείμενο των Raptors, και το γεγονός αυτό κάνει την ομάδα μια απλή υποσημείωση στα playoffs, καθώς οι πραγματικά καλές ομάδες στήνουν φεστιβάλ σε βάρος της -όσα φάμε κι όσα βάλουμε- στρατηγικής τους.
Ο Jonas Valanciunas έσπασε το μετακάρπιο του1)πολύ ενοχλητικός τραυματισμός, που μπορεί να καταλήξει σε χρόνια προβλήματα, μην σας τύχει και ο Κονγκολέζος πήρε τη θέση του στην 5άδα. Με τον Biyombo βασικό η ομάδα του Dwayne Casey πήγε και κέρδισε στις έδρες των Clippers και των Wizards, κρατώντας τους στους 80 και τους 82 πόντους αντίστοιχα, ενώ ενδιάμεσα έσπασε και το σερί νικών των Cavaliers2)Όταν γραφόταν αυτό το κείμενο βέβαια, πήγανε και χάσανε από τους Suns, αλλά ξέρετε τί λένε: “μην αφήνεις ποτέ την πραγματικότητα να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία”….
Παράλληλα, μας πρόσφερε και ένα στατιστικό κομψοτέχνημα, που λειτουργεί παράλληλα και σαν πυξίδα για το πως μπορεί να είναι παραγωγικός: με τα 16 rebounds, τις 4 τάπες και τους 0 πόντους του, θύμισε λιγάκι από Rodman και πέτυχε μια επίδοση που μόνο ο Lorenzo Williams έχει να παρουσιάσει όμοιά της.
LeBron Haters, ενωθείτε!
Η φάση αυτή πιθανότατα έκρινε το παιχνίδι.
Ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω
Washington Wizards και Milwaukee Bucks τερμάτισαν πέρσι στην πέμπτη και την έκτη θέση της Ανατολής αντίστοιχα. Δύο ομάδες χτισμένες γύρω από νεαρούς νυν ή μελλοντικούς All-Stars3)Wall, Beal για τους Wizards, Antetokounmpo, Parker, Middleton για τους Bucks τις οποίες είχαμε κλειδώσει για τα φετινά playoffs και μας είχαν δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες. Οι μεν Wizards είδαν τον Otto Porter να ξεπηδά στην post-season, σαν άλλος ένας U-25 starter, και ξεκινούσαν την σεζόν με τον Beal υγιή, ενώ στο Milwaukee, πέρα από το ποντάρισμα στην πιτσιρικαρία που απέδειξε ότι μπορεί να κερδίσει από τώρα, πόνταραν στην δουλειά του Carter-Williams το καλοκαίρι με τον Kidd και την υπόλοιπη ομάδα, αλλά και στην επιθετική ώθηση του νεοαποκτηθέντα Greg Monroe. Παράλληλα έφεραν και τον Vasquez για back-up PG, επικυρώνοντας το fast-forward του πλάνου ανοικοδόμησης του franchise, μετά την ανέλπιστη περσινή παρουσία τους στα playoffs.
Η σεζόν ήδη πάει να φτάσει στο πρώτο 1/4 της, και βλέπουμε τους Wizards και τους Bucks στην 12η και την 13η θέση της Ανατολής αντίστοιχα, πάνω μόνο από τους ανέλπιδους Nets και Sixers. Τί παίχτηκε;
Ας πιάσουμε την περίπτωση των Wizards. Ένα franchise προικισμένο με την, ίσως, πιο ταλαντούχα back-court στο NBA πίσω από τους Splash Brothers, έπεσε για δεύτερη συνεχή χρονιά θύμα της ίδιας απάτης. Ο Δον Κορλεόνε της Washington, o Randy Wittman, για άλλη μια χρονιά κατάφερε να σβήσει τις ανορθογραφίες έξι μηνών της regular season κερδίζοντας έναν γύρο playoffs, αυτή τη φορά απέναντι στους Toronto Raptors, οι οποίοι είχαν μπει σε διαδικασία αυτοκαταστροφής, και με ανέλπιστο ήρωα τον Otto Porter Jr. . Παρότι λοιπόν, ο Wittman για δεύτερη συνεχή χρονιά δεν μπόρεσε να ανοίξει τον ρυθμό του παιχνιδιού πάνω στον ασταμάτητο στο transition John Wall, παρότι δεν υπήρχε πλάνο για να εκμεταλλευτεί τον καταπληκτικό σουτέρ Beal στο έπακρο, η θέση του παρέμεινε ασφαλής. Του πιστώνεται φυσικά η διατήρηση των Wizards σε top-10 επίπεδα αμυντικής αποτελεσματικότητας, αλλά η επίθεση αγκομαχάει απέναντι ακόμα και σε κακές ομάδες και προδίδει την ομάδα στα δύσκολα.
Η κριτική και η ειρωνεία που δέχτηκε και η επανάσταση της small-ball, pace and space εποχής, έπεισαν/ανάγκασαν τον Randy Wittman να εγκαταλείψει το μέχρι φέτος πλάνο του, που συνοψιζόταν σε μεγάλες κατοχές, τον Wall να διεισδύει και να κάνει kick-outs στην περιφέρεια μέχρι να σβήσει ο ήλιος, τον Beal να παίρνει hand-offs στα έξι μέτρα και τον Gortat να ποστάρει σε περιορισμένο χώρο κι όλα αυτά μετά από 10” στατικού passing game. Η επιφοίτηση βρήκε τον Wittman. Κατακούτελα. Η ιδέα ενός τεσσαριού που δουλεύει σαν floor spacer και εξαπολύει τρίποντα αφειδώς, δημιουργώντας με την παρουσία του μια δίνη κινήσεων που παραμορφώνει την αντίπαλη άμυνα, δουλεύει αν το τεσσάρι σου είναι η ιδιοφυΐα του Draymond Green, έχει το χέρι του Love ή του Anderson ή το πείραμα που λέγεται Paul George4)credits στον Frank Vogel, το πείραμα μοιάζει επιτυχημένο. Τί κι αν οι Pacers ψάχνονται ακόμα, ο George οργιάζει από τη θέση 4 και βρίσκει χώρους, είτε για να βομβαρδίζει από τα 7,25, είτε για να κερδίζει τους αντιπάλους του στα πόδια. Στο μπλοκάκι μου είναι 2ος υποψήφιος για MVP πίσω από τον Steph Curry. Βρίσκεται στο top-25 σχεδόν σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες!. Το λαμπάκι που άναψε στο συννεφάκι πάνω από το κεφάλι του σατανά Wittman, είχε τη μορφή του Kris Humphries. Ποιος να το έλεγε στον ψηλό από τη Minnesota, ο οποίος βγάζει το ψωμί του σπρώχνοντας και κατεβάζοντας rebounds και που ‘χει να βάλει τρίποντο από την rookie season του5)2/26 στην καριέρα του, πως θα χριστεί starter στα 31 του και μάλιστα με το ελεύθερο να σουτάρει τρίποντα, όσο κι αν τα 11 χρόνια δείγματος δεν δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι Wizards πλέον τρέχουν και βρίσκονται στην 4η θέση της λίγκας σε pace. Αποτελούν όμως απόδειξη του ότι δεν αρκεί η εφαρμογή ενός συστήματος, αλλά θα πρέπει να προσαρμοστεί στις εκάστοτε ανάγκες και το υλικό. Ο γρήγορος ρυθμός έχει σκοπό να βρίσκει απροετοίμαστες άμυνες και να βγάζει ελεύθερα, ποιοτικά σουτ, και όχι να ακολουθείται εμμονικά για χάρη της ταχύτητάς και μόνον. Η σαγήνη και η αποτελεσματικότητα του pace and space είναι πως ψάχνει το play στην αρχή της επίθεσης, ωστόσο, σπάνια η άμυνα σπάει με την πρώτη πάσα, και όπως πολύ όμορφα μας αποδεικνύουν τα παραδείγματα των Spurs, των Warriors και των Hawks6)ομάδες που το έχουν δουλέψει σε βάθος ετών η δράση συνεχίζεται με την ίδια ένταση και ταχύτητα σε όλο το 24άρι, χωρίς συμβιβασμό αν δεν βγει το plan A. Εκεί που οι Warriors θα γυρίσουν την μπάλα ταχύτατα μέχρι τέλους, οι Wizards συμβιβάζονται με το σουτ που τους δίνει η άμυνα μετά την αποτυχία της αρχικής επιλογής. Είτε αυτό λέγεται τρίποντο του Humphries, είτε jump-shot του Wall. Οι άμυνες του NBA γίνονται όλο και πιο προσεκτικές και εκτείνονται σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε σε προηγούμενες δεκαετίες, και έτσι στο κεντρικό pick and roll Wall-Gortat, το βασικό όπλο των Wizards, οι άμυνες δίνουν χώρο στον Wall, κολλάνε στον Bradley Beal και αποδέχονται την απειλή του Humphries για να κόψουν το ρολάρισμα του Gortat. Μόλις καταρρεύσει λοιπόν το play, οι Wizards δεν ξαναστήνουν νέο action, αλλά συμβιβάζονται ακριβώς στα σουτ τα οποία είναι άνετοι να παίρνουν, και ταυτόχρονα οι αντίπαλοι τους δίνουν με ένα μειδίαμα ικανοποίησης. Δηλαδή midrange shots και jump shots του Wall, που, παρ’ ότι έχει δουλέψει στο σουτ του, παραμένει κάτω του μετρίου σκόρερ από οποιοδήποτε μέρος του γηπέδου πέραν της περιοχής κοντά στο καλάθι.
Όλα αυτά καταβαραθρώνουν τους Wizards στο τελευταίο τρίτο του πρωταθλήματος σχεδόν σε όλες τις μετρικές, από την ευστοχία, στα Offensive και Defensive Ratings, και, τελικά, στην βαθμολογία. Ο John Wall διάγει την χειρότερη σεζόν της εξαετούς καριέρας του, με career lows σε πόντους, rebounds, FG%, λάθη και assists, πέφτοντας για πρώτη φορά κάτω από το 2:1 σε αναλογία assists/λαθών, ενώ κάνει λάθος στο 1/5 των προσπαθειών του. Σουτάρει με το καταστροφικό 31,5% σε jump-shots, μ’ ένα shotchart που δεν είναι όμορφο. Οι καλές σχέσεις με τον Randy Wittman φαίνεται να αποτελούν ανάμνηση, και ο παίκτης, που πάντοτε έπαιρνε επαίνους για την συμπεριφορά του, μοιάζει τσαντισμένος και αδιάφορος, ενώ αμφισβητεί και δημόσια τις αποφάσεις του προπονητή του. Παρομοίως, ο Gortat σκοράρει με περίπου 8% ευστοχία κάτω από τον μέσο όρο καριέρας του, καταδεικνύοντας πως το να βγάλεις τον power forward στο τρίποντο, δεν σημαίνει αυτόματα καλύτερο spacing. H χαρακτηριστικότερη εικόνα είναι αυτή ενός Wall που κατεβάζει την μπάλα, και, εφόσον δεν μπορέσει να παίξει το pick and roll με τον εκάστοτε ψηλό, βολοδέρνει στην περιφέρεια, την ώρα που στην απέναντι πλευρά δεν θυμίζει σε τίποτα τον τρόμο των προηγούμενων ετών.
Όλα αυτά τα προβλήματα έφτασαν στην κορύφωσή (ή τον πάτο) τους, στο παιχνίδι της Τετάρτης απέναντι στην Charlotte, όπου οι Wizards βρέθηκαν προηγούμενοι με 85-76, εννιάμισι λεπτά πριν από τη λήξη της αναμέτρησης, για να ακολουθήσει ένα ανεπανάληπτο 25-0 των Hornets, οι οποίοι τελικά κέρδισαν με 87-101. Οι Wizards έχασαν 17 συνεχόμενα σουτ, είχαν 1/20 συνολικά στην τέταρτη περίοδο και έκαναν αρνητικό ρεκόρ για το franchise με 6 πόντους. Το παιχνίδι αυτό ήρθε μετά την ραψωδία των Pacers, που ασέλγησαν στους Warriors με κύριους υπεύθυνους τους Miles και George, που συνδυάστηκαν για 15/17 τρίποντα, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα την περιφερειακή άμυνα της Washington. O Wittman εξοργιστικά δήλωσε πως “απλά έβαλαν μερικά σουτ παραπάνω”, αλλά τα στατιστικά μαρτυρούν ότι οι αντίπαλοι των Wizards σουτάρουν με 40% από το τρίποντο, κατατάσσοντας τους στην 29η θέση στη σχετική κατάταξη, και καθιστώντας τη ζώνη του τριπόντου κάτι σαν αφύλακτη διάβαση.
Damn, Wizards. Can't take an L like this RT @TheCauldron: Frank Kaminsky playing the air guitar, or bass, or banjo.. pic.twitter.com/dwzJJSj2qP
— Danny (@recordsANDradio) November 26, 2015
Από την άλλη, η περίπτωση των Bucks είναι πιο δυσεπίλυτη. Πώς αυτό το δάσος από χέρια που πέρσι έφτασε στην 4η θέση του NBA σε defensive rating, παρ’ ότι στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό σε νέους και άπειρους παίκτες, έχει καταβαραθρωθεί στην τελευταία θέση φέτος, δεχόμενο 106,1 πόντους ανά αγώνα; Στις πέντε τελευταίες του ήττες έχουν δεχτεί 114 από το Orlando, 115 από Cleveland και Washington7)όπως είδαμε και ανωτέρω, μια όχι και ιδιαίτερα παραγωγική επίθεση 123 από τους Pacers και το εξωπραγματικό νούμερο των 129 από τους Kings, δίχως τον DeMarcus Cousins8)δεν συμπεριλαμβάνεται η ήττα της Κυριακής από τους Hornets. Οι αντίπαλοί τους σουτάρουν με 46,6%, το 3ο καλύτερο ποσοστό στην λίγκα9)μόνο Suns και Kings είναι χειρότεροι σε αυτόν τον τομέα. Τρεις είναι οι γρίφοι που θα πρέπει να λύσει ο Jason Kidd.
Kατ’ αρχάς, το ζήτημα των rebounds. Οι Bucks βρίσκονται στον πάτο τόσο σε αμυντικά, όσο και συνολικά rebounds, και συνακόλουθα, οι αντίπαλοί τους παίρνουν κατά μέσο όρο 13 επιθετικά ανά αγώνα, τα οποία καταλήγουν σε άκοπους επιπλέον πόντους.
Το ζήτημα έχει να κάνει ταυτόχρονα με την επιθετική άμυνα που προσπαθούν να παίξουν. Τείνουν να βγαίνουν σε βοήθειες και να κάνουν double-teams πιο επιθετικά από όσο μπορούν, και οι αντίπαλοί τους το εκμεταλλεύονται, καθώς με τις αλλαγές του ρόστερ, δεν έχουν τον ίδιο συγχρονισμό. Έτσι συχνά ο Greg Monroe, όχι και ο πιο αξιόπιστος αμυντικός στην πιάτσα, βρίσκεται ολομόναχος να προσπαθεί να υπερασπιστεί το καλάθι, όταν δεν έχει βγει απλά κάποιο ελεύθερο τρίποντο, και να σιγουρέψει το αμυντικό rebound. Οι Bucks αδικούν τα προσόντα τους, αλλά σίγουρα θα βελτιωθούν, καθώς ο Parker και ο Monroe θα “δένουν” στο περσινό σύστημα. Η παρουσία του Henson θα βοηθούσε, αλλά η περιορισμένη του συμμετοχή και η στασιμότητά του εξακολουθούν να συγκαταλέγονται ανάμεσα στα μεγάλα μυστήρια του σύμπαντος.
Ο τρίτος -και πιο ανησυχητικός- παράγοντας για τον Jason Kidd είναι ο Michael Carter-Williams. O πρώην παίκτης των Sixers μπορεί να βλέπει τα ποσοστά του να είναι ανεβασμένα φέτος, αλλά είναι καταστροφικός για την ομάδα του σε άμυνα και επίθεση. Μπροστά αποδίδει μόλις 4,8 τελικές πάσες στους Bucks, παρέα με 3,6 λάθη ανά αγώνα, με το 26% των προσπαθειών του να καταλήγουν στα χέρια αντιπάλου. Ο Ennis δεν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του Kidd, κι ο Bayless οργιάζει στο 2, την ώρα που ο Vasquez είναι μακριά από τον καλό του εαυτό. Έτσι τα pick and rolls του Milwaukee είναι τελείως vanilla, και στηρίζονται κυρίως σε ατομικές προσπάθειες στην επίθεση. Κι αν οι ελπίδες δεν ήταν μεγάλες για τον MCW ως επιθετικό όπλο, εντύπωση προκαλεί η άμυνα, στην οποία μοιάζει σαν αποσβολωμένος rookie κι όχι τριτοετής παίκτης με εμπειρία στα playoffs.
Η σεζόν είναι ακόμα στην εφηβεία της, κι όμως, το δείγμα είναι αρκετά μεγάλο για να θεωρηθεί ανησυχητικό για τον Jason Kidd.
Οι παππούδες νίκησαν
Όλοι έχουμε υπάρξει γυμνασιόπαιδα. Και πολλοί από εμάς έχουμε πάει με την παρέα μας στο καλό ανοιχτό για μπασκετάκι, για να βρούμε εκεί τους παππούδες που το καβατζώνουν από τις 5, και απομένουμε να τους κοιτάμε, ελπίζοντας τουλάχιστον να πάρουν έναν-δυο από εμάς να παίξουμε. Ξανά και ξανά, απογεύματα απογοήτευσης, έξω από την τελική γραμμή. Μέχρι που κάποια μέρα τους προκαλούμε σε παιχνίδι για το γήπεδο, με όλο το θράσος της ηλικίας μας. Η μεγάλη στιγμή.
Την Κυριακή οι Sixers ταξίδεψαν στο Memphis, με το ρεκόρ στο 0-17, για να αποφύγουν το χειρότερο ξεκίνημα στην ιστορία του NBA. Στο ρόστερ τους10)πέρα από τον Carl Landry, που δεν παίζει, δεν υπάρχει παίκτης που να έχει γεννηθεί τη δεκαετία του ’80. Από την άλλη πλευρά, οι Grizzlies ξεκινούν με τον 32χρονο Allen, τον 34χρονο Randolph και επιστρατεύουν από τον πάγκο τον 35άρη Barnes και τον 38χρονο Vince Carter.
Το παιχνίδι θυμίζει πράγματι κόντρα πιτσιρικάδων με “μεγάλους”.
Ο T.J. McConnell είναι το βλαμμένο παιδάκι που τριπλάρει όλη μέρα στο διαμέρισμα, φέρνοντας σε παράκρουση γονείς και γείτονες, μα από την πολύ τρίπλα δεν έχει μάθει να σουτάρει. Ο Canaan είναι αυτός που από τα 12 του έβαζε τρίποντα για την πλάκα του, μα ξεχνάει πως έχει και συμπαίκτες. Ο Phil Pressey είναι το υπερκινητικό κοντό δυναμιτάκι που όλοι θέλουν να ξυλοφορτώσουν όταν τους παίζει άμυνα. Ο Okafor ο υπερανεπτυγμένος έφηβος που τα κορμιά των παππούδων θα θυμούνται την επόμενη μέρα και ο Covington ο παιχταράς που κανείς δεν υπολογίζει.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Τα 51 λάθη, οι 16 τάπες και τα 29 κλεψίματα, το, ορισμένες φορές εκτός λογικής, τρέξιμο στις δύο πλευρές του παρκέ και η άμυνα-κάθετη εφόρμηση και των δύο ομάδων, δίνουν έναν ακόμα μεγαλύτερο αέρα αλάνας στην αναμέτρηση, που, μετά από ένα αναιμικό πρώτο ημίχρονο που έληξε με 37-31 υπέρ των Grizzlies, πήρε φωτιά, με τους Sixers να βάζουν 36 στην τρίτη περίοδο, εκμεταλλευόμενοι την ασφυκτική τους άμυνα, τα λάθη που προκαλούν και την απρόσμενη ευστοχία τους από τα 7,25.
Όταν είσαι πιτσιρικάς έχεις για πλεονέκτημα τα φρέσκα πόδια, που σου επιτρέπουν να συνεχίζεις, και να συνεχίζεις όταν οι μεγαλύτεροι σταματούν. Παράλληλα έχεις και τη δίψα της αναγνώρισης, αλλά και την κάψα να πάρεις το γήπεδο. Ποντάρεις στον αιφνιδιασμό και στο τρέξιμο.
Κάπως έτσι οι Sixers έμοιαζαν να παίζουν σε ταχύτητα που δεν μπορούσε το Memphis να ακολουθήσει, κλέβοντας μπάλες που γίνονταν κατευθείαν αιφνιδιασμοί, και ανάγκαζαν τα γερόντια σε άτακτες επιστροφές. Τί κι αν τα αποτελέσματα ήταν ανάμικτα, οι Sixers πήραν διαφορά μέχρι και 5 πόντων πηγαίνοντας στην 4η περίοδο.
Όταν τα πράγματα όμως ζορίσουν, τα γερόντια έχουν τις απαντήσεις. Θα δουν πάσες που δεν μπορείς να συλλάβεις απλά και μόνο λόγω απειρίας, θα σε πάνε κώλο-κώλο μέχρι το καλάθι και θα σου σφαλιαρίσουν τα χέρια σε κάθε πιθανό drive. Για κάθε παραπάνω τρέξιμο έχουν να αντιπαρατάξουν αγκώνες, ύπουλες σπρωξιές και κλειδώματα.
Έτσι και ο Joerger επιστράτευσε το trio Carter-Barnes-Randolph, το οποίο τρομοκράτησε τη νεολαία του Brett Brown και επέβαλλε τον νόμο του Memphis. Οι Grizzlies ήταν εξυπνότεροι και εμπειρότεροι, και εν τέλει πιο έτοιμοι για τη νίκη. Οι Sixers έκαναν άλλη μια ήττα, γράφοντας άθελά τους ιστορία και σπάζοντας λίγο ακόμα τον τσαμπουκά των παικτών τους. Ο Okafor θα συνεχίσει τις βραδινές του περιπλανήσεις, ο Sam Hinkie θα συνεχίσει να διαλαλεί το “trust the process” και η πιτσιρικαρία θα συνεχίσει να βλέπει τα παιχνίδια καθισμένη στο τσιμέντο πίσω από την μπασκέτα περιμένοντας τη σειρά της.
Also of note11)Φυσικά, για να χαλάσει το στατιστικό, μερικά λεπτά αργότερα εκτέλεσε -και έχασε- την πρώτη του βολή:
T.J. McConnell: 18 Games 475 Minutes 108 Shots 17 Shots at the Rim … … ZERO FREE THROW ATTEMPTS!! HOW?? HOW???
— Andrés Alvarez (@NerdNumbers) November 30, 2015
Αγαπάμε T.J.!
Weirdest Statline: Ή αλλιώς, “ποιος Sixer θα φιλοξενηθεί αυτή την εβδομάδα;”
Από τον μόνιμο θαμώνα της στήλης Noel και τον Jerami Grant, στο φετινό φαινόμενο McConnell και τώρα, Robert Covington. Αφού επέστρεψε από τον τραυματισμό που τον κράτησε εκτός στην αρχή της σεζόν, επέστρεψε και σπέρνει εφιάλτες.
Οι μέσοι όροι του στα τελευταία τρία παιχνίδια;
17 πόντοι, 9,3 rebounds, 3 assists, 5,3 λάθη, 7 κλεψίματα και 1,3 blocks με 47,5% στα τρίποντα
@ BOS: 11π/14r/0ast/6stl/2blk/4TO
@ HOU: 28π/7r/5ast/8stl/1blk/4TO
@ MEM: 12π/7r/4ast/7stl/1blk/8TO
Η ικανότητά του να παίρνει και να βάζει δύσκολα σουτ συγκρίνεται μόνο με την κωμωδία που προσφέρει όταν βάζει την μπάλα στο παρκέ και πάει να δημιουργήσει σε pick and roll καταστάσεις.
5×5: To φετίχ μου με το 5×5 το έχω κάνει γνωστό από πέρσι, όταν Noel, Green και Leonard έφτασαν πολύ κοντά. Ο Kawhi Leonard την Παρασκευή έφτασε για άλλη μια φορά πάρα πολύ κοντά στην επιτυχία, που θα τόνιζε με τον καλύτερο τρόπο την στατιστικά συγκλονιστική σεζόν που διανύει12)~ 22π/8r/2,5ast/2stl/1,5blk με ποσοστά κοντά στο 50/50/90, TS% 61% και PER 27,5 σε λιγότερα από 36′!. Διέλυσε τους Nuggets με 27 πόντους, 7 rebounds, 6 assists, 5 blocks και 4 κλεψίματα.
Οι επιδόσεις του Kawhi είναι γνωστές, καθώς φλερτάρει με το ιερό δισκοπότηρο της στήλης χρόνια τώρα. Η πραγματικά αναπάντεχη επίδοση ήταν του Brook Lopez που είχε 15 πόντους, 9 rebounds, 5 assists, 6 blocks και 4 κλεψίματα στη νίκη του Brooklyn επί των Pistons, αλλά πέρασε απαρατήρητο καθώς αγωνίζεται στην πιο βαρετή ομάδα του πρωταθλήματος.
Random big game: Δεν είναι τόσο random, αλλά κάπου μετά το trade του στους Blazers είχε ξεχαστεί ο σκόρερ Arron Afflalo. Οι Knicks έφτασαν κοντά στο να βυθίσουν βαθύτερα στον βούρκο της μιζέριας τους Rockets, κυρίως χάρη στους οικονομικούς (13/19 FG) 31 πόντους του Afflalo.
Και μιλώντας για λησμονημένους σκόρερ, ο χτυπημένος από τραυματισμούς Brandon Rush σε πρώτη φάση αναπνέει, σε δεύτερη εκμεταλλεύτηκε τους περιπάτους των Warriors και το διάστρεμμα του Harrison Barnes για να ξεκινήσει στο πρώτο του παιχνίδι από τον Γενάρη του 2012 και να βάλει 16 πόντους, τους περισσότερους από τον Απρίλη της ίδιας χρονιάς. Όπως πάντα, μια ευκαιρία για λίγο DownToBuck:
Chucker of the week: Ο Kobe έδωσε το δικό του δώρο στους Warriors για το σπάσιμο του ρεκόρ για το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία της λίγκας, προσφέροντας 13 κοσμήματα στην ομάδα του Golden State (1/14 σουτ) και επισφραγίζοντας την επιτυχία τους. Ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να θεωρηθεί τελετουργική παράδοση της σκυτάλης, καθώς λίγες μέρες μετά, ήρθε η ανακοίνωσή του πως την άνοιξη σταματάει το μπάσκετ, δίνοντας και επίσημα τελετουργικό χαρακτήρα στη φετινή χρονιά για τους Lakers. Ανήμερα της ανακοίνωσης είχε 4/20 απέναντι στους Pacers, κι όμως, πήγε να πάρει το παιχνίδι με δύο τρελά τρίποντα προς το τέλος του αγώνα. Αν έμπαινε και το τρίτο, κάτι γινόταν. Παράλληλα, με εξαίρεση κάποια extreme επίδοση, παίρνει και για φέτος την άδειά του από την στήλη, καθώς είναι εμφανές ότι ψάχνει τη μέρα που θα είναι ζεστός, για να αφήσει 3-4 μεγάλα παιχνίδια, όπως ο Jordan με τους Wizards. Κάποια μέρα θα του βγει, και θα είμαστε όλοι χαρούμενοι, και πιο πολύ ως τότε οι ιθύνοντες των Lakers, που θα εκμεταλλεύονται εμπορικά το farewell tour, αυξάνοντας παράλληλα τις πιθανότητες να κρατήσουν το καλοκαίρι το pick της ομάδας (top 3 protected, αλλιώς πηγαίνει στους Sixers, οι οποίοι το πήραν από το Phoenix στο trade deadline, όταν έδωσαν τον Michael Carter-Williams στους Bucks και αυτοί με τη σειρά τους τον Br. Knight στην ομάδα της Arizona. Στους “Ήλιους” είχε φτάσει από την ανταλλαγή του Nash).
Σχέση αγάπης ή μίσους με τον Bryant, η επόμενη σεζόν θα είναι περίεργη, καθώς μαζί με τον Kobe θα αποσυρθούν (πιθανότατα) και οι Carter, Pierce, Garnett, Miller13)για τον Duncan έχουν πάψει πια να ελπίζουν οι υπόλοιπες 29 ομάδες.
Σε μη-Kobe νέα, 4/20 την ίδια μέρα είχε και ο Reggie Jackson, ενώ Rudy Gay και Kentavious Caldwell-Pope έβαλαν τα δυνατά τους νωρίτερα στη βδομάδα, με 1/13 και 2/15 αντίστοιχα.
Triple double watch: O Draymond Green έγινε ο πρώτος Warrior από την εποχή του Wilt Chamberlain που πετυχαίνει διαδοχικά triple-doubles.
Τι βλέπουμε;
Απόψε το βράδυ θα αναμετρηθούν δύο ομάδες που αγγίζουν τα όρια του μύθου με το πόσο κακές είναι. Οι μεν Sixers πάνε να γράψουν ιστορία με ένα ξεκίνημα 0-18, οι δε Lakers έχουν ντύσει το tanking με τον μανδύα του γλυκόπικρου αποχαιρετισμού του Kobe Bryant. Το παιχνίδι θα γίνει στην Philadelphia, και είναι η πρώτη φορά φέτος που οι Sixers είναι το φαβορί στοιχηματικά. Μπασκετικά δεν θα κερδίσει κανείς κάτι βλέποντάς το παιχνίδι, φετιχιστικά όμως έχει μεγάλη αξία αυτή η μάχη των ουραγών και το contrast του ανελέητου πάθους των νεαρών Sixers με την αδιαφορία του ψηλού pick ή των περασμένων επιτυχιών που βλέπουμε από τους Lakers. Απόψε στις 02:00.
Επίσης, μην ξεχάσετε, την Πέμπτη στις 03:30 έχει μονομαχία Kawhi – Giannis!
Σφηνάκια
Ο James Harden για μια στιγμή ξεχάστηκε, και παραλίγο να παίξει άμυνα…Το να γράψουμε κι άλλα για τον Steph Curry θα μας έκανε μονότονους. Παρ’ όλα αυτά, το παιδί δεν παύει να αστειεύεται με την έννοια του αναπόφευκτου… Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για το Movember… Nikola, ξέρω πως διάβασες τους επαίνους μου για το court vision που διαθέτεις, αλλά όχι. Απλά όχι… Cory Joseph δίχως χαλινάρι…Το reddit μας προσφέρει την καλύτερη οπτικοποίηση της κούρσας για τον βασιλιά του τριπόντου…To ξόρκι έχει αρχίσει να σβήνει, κι όμως, παραείναι καλό για να μην κλείσουμε με αυτό:
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | πολύ ενοχλητικός τραυματισμός, που μπορεί να καταλήξει σε χρόνια προβλήματα, μην σας τύχει |
|---|---|
| ↑2 | Όταν γραφόταν αυτό το κείμενο βέβαια, πήγανε και χάσανε από τους Suns, αλλά ξέρετε τί λένε: “μην αφήνεις ποτέ την πραγματικότητα να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία”… |
| ↑3 | Wall, Beal για τους Wizards, Antetokounmpo, Parker, Middleton για τους Bucks |
| ↑4 | credits στον Frank Vogel, το πείραμα μοιάζει επιτυχημένο. Τί κι αν οι Pacers ψάχνονται ακόμα, ο George οργιάζει από τη θέση 4 και βρίσκει χώρους, είτε για να βομβαρδίζει από τα 7,25, είτε για να κερδίζει τους αντιπάλους του στα πόδια. Στο μπλοκάκι μου είναι 2ος υποψήφιος για MVP πίσω από τον Steph Curry. Βρίσκεται στο top-25 σχεδόν σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες! |
| ↑5 | 2/26 στην καριέρα του |
| ↑6 | ομάδες που το έχουν δουλέψει σε βάθος ετών |
| ↑7 | όπως είδαμε και ανωτέρω, μια όχι και ιδιαίτερα παραγωγική επίθεση |
| ↑8 | δεν συμπεριλαμβάνεται η ήττα της Κυριακής από τους Hornets |
| ↑9 | μόνο Suns και Kings είναι χειρότεροι σε αυτόν τον τομέα |
| ↑10 | πέρα από τον Carl Landry, που δεν παίζει |
| ↑11 | Φυσικά, για να χαλάσει το στατιστικό, μερικά λεπτά αργότερα εκτέλεσε -και έχασε- την πρώτη του βολή |
| ↑12 | ~ 22π/8r/2,5ast/2stl/1,5blk με ποσοστά κοντά στο 50/50/90, TS% 61% και PER 27,5 σε λιγότερα από 36′! |
| ↑13 | για τον Duncan έχουν πάψει πια να ελπίζουν οι υπόλοιπες 29 ομάδες |
Οντως μεχρι στγμης απογοητευτικη η Ουασιγκτον και ακομα χειροτεροι οι Μπακς. Ξερω οτι πολλοι θεωρουν η τουλαχιστον στην αρχη της σεζον θεωρουσαν τους Μπακς απο τα πιο ενδιαφεροντα projects. Κατα την γνωμη μου προκειται για αναρχη, εκνευριστικη ομαδα χωρις προπονητικη φιλοσοφια με κυριο προβλημα της το οτι τα γκαρ της ειναι 3 λαλουν και 2 χορευουν. Ο MCW ειναι εκνευριστικος με τα λαθη που κανει αλλα δεν τον θεωρω τον χειροτερο γκαρ των Μπακς. Ξεκιναμε απο τον Βασκες. Ειχε 0 στα 8 στο πρωτο παιχνιδι με τους Νετς και 0 στα 10 στο δευτερο. Συνολο 0 στα 18. Ο Μπειλες εκανε καποια καλα παιχνιδια και ξεκινησε βασικος με τον Μεγιο στο παιχνιδι με τους Χορνετς οπου ξαναειχαμε μια λαμπρη επιδοση των γκαρ των Μπακς με Μπειλες και Μεγιο να σουταρουν λες και ειναι ο Καρι και να εχουν και οι δυο μαζι 9 στα 27. Εν τω μεταξυ ο πιο ταλαντουχος παικτης τους και πρωτος σκορερ μεχρι στγμης ο Αντε βρισκεται συνηθως στις γωνιες οπου για να παρει πασα πρεπει να συμπληρωσει αιτηση. Ολα αυτα με την ανοχη του προπονητικου τιμ που δεν εχει καταφερει μεχρι στιγμης να σχεδιασει ενα πλει για τον Αντε. Περσι βλεπαμε τουλαχιστον και κανενα ιso απο την κορυφη της ρακετας. Στο πιο απογοητευτικο παιχνιδι με τους Χορνετς μετρησα 7, 8 επιθεσεις που κατεληξαν σε προσπαθεια για τριποντο χωρις η μπαλα ουτε καν να περασει απο τον Αντε. Στο παιχνιδι με το Ντενβερ ο Αντε επαιξε 20 λεπτα ενω ο Μπειλες 34 και ο Μεγιο 32. Ολα αυτα ενω το συνθημα τους ειναι “own the future”…και ενω οι νεαροι παικτες σε αλλες ομαδες π.χ. Γουιγκινς παιρνουν τις διπλασιες προσπαθειες απο τους εξελιξιμους παικτες των Μπακς.
Κατα τα αλλα ακριβοπληρωσαν τον Μονρο για να τρωει περισσοτερους ποντους στην αμυνα απο οσους βαζει στην επιθεση. Επισης μεγαλο προβλημα στα ριμπαουντ, πολυ μεγαλυτερο απο οτι διαφαινεται απο τα νουμερα του Μονρο. Στην αμυνα χαλια και ο Παρκερ. Οταν ειναι μεσα με τον Μονρο και τον Γουιλιαμς ειναι αστα να πανε. Αναρωτιεμαι πως ειναι δυνατον να μην μπορουν να παρουν αμυντικο ριμπαουντ οταν αφηνουν ολα τα τριποντα ελευθερα..Ο Χενσον ειναι ενα μυστηριο…η επιστημη σηκωνει ψηλα τα χερια. Τον ανανεωσαν με 44 εκατ. και μερικες φορες ο Κιντ τον βαζει 3 λεπτα..Γενικα πιστευω οτι οι πενταδες που κατεβαζει ο Κιντ ειναι μερικες φορες αλλοπροσαλες με αποκορυφωμα οταν ξεκιναει σαν βασικο τον Ο Μπραιαντ…..