“I suck right now”
O Wesley Matthews είναι ο δεύτερος παίκτης μετά τον Kobe Bryant που εκστομίζει τη φράση αυτή. O άνθρωπος που εκμεταλλεύτηκε εισπρακτικά την χυλόπιτα του DeAndre Jordan στο Dallas, άρτι αποθεραπευθείς από τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα, διένυε μέχρι την Κυριακή την χειρότερη σεζόν της καριέρας του. Μέχρι πέρσι βρισκόταν σταθερά ανάμεσα στους πρώτους παίχτες σε εύστοχα τρίποντα, δίχως μάλιστα να έχει πέσει ποτέ κάτω από το 38%, και φέτος είδε τα ποσοστά του να πέφτουν περίπου στο 34%/30% και τον μέσο όρο πόντων του να είναι κάτω από τους 11 ανά παιχνίδι.
Ένας παίκτης που αγνοήθηκε στο draft, μα έφτιαξε το όνομα του με σκληρή δουλειά, συνέπεια στην άμυνα, αξιοπιστία από τα 7,25, αλλά και μια μοναδική θέληση να παίζει παρά τους όποιους μικροτραυματισμούς, θέληση που του κόλλησε το παρατσούκλι “Iron Man”. Στο Portland καθιερώθηκε πάνω στην ατυχία του Brandon Roy, που έβλεπε την καριέρα του να καταρρέει την ώρα που στα συντρίμμια της άνθιζε η αντίστοιχη του Matthews, μέχρι που λαβώθηκε και αυτός πέρσι, σε ένα παιχνίδι απέναντι στην τωρινή του ομάδα, τους Dallas Mavericks. Το προσγειωμένο του χαρακτήρα του και η αυστηρή αυτοκριτική αυτού του σκύλου, δεν αφήνουν αμφιβολίες πως θα επιστρέψει το ίδιο δυνατός, και η πρώτη ένδειξη ήρθε εχτές, όταν σκόραρε 10 τρίποντα απέναντι στους Wizards, μπαίνοντας σε ένα club που την τελευταία διετία έχει ανοίξει τις πόρτες του και δέχεται συνεχώς νέα μέλη:
Παράλληλα, την προηγούμενη βδομάδα, μιλήσαμε για την φριχτή άμυνα των Wizards στο τρίποντο. Στο video με τα 10 τρίποντα του Matthews είναι η οπτική απόδειξη. Αργές αντιδράσεις, τεμπέλικες αλλαγές στα μαρκαρίσματα και πισωπεταλιές που δεν αρμόζουν σε μια playoff team και καταλήγουν σε απελπισμένα και άκαιρα closeouts. Ο Wes τους έβαλε 10. Ο George με τον Miles 17. Μέχρι και ο Kobe αναστήθηκε βάζοντας 31 κόντρα σε δαύτους, με 4/11 τρίποντα.
Randy has to go.
Όταν οι Wizards υποδέχονται τους Lakers
Aκολουθούν σκληρές εικόνες:
And the streak goes on
Η αναφορά στους Warriors σε ένα ακόμα report δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, ωστόσο δεν βρισκόμαστε συχνά ενώπιον μιας ομάδας που γράφει ιστορία με τα σερί της και επαναπροσδιορίζει εκ βάθρων το άθλημα, αμφισβητώντας παραδοσιακές αξίες και διαλύοντας στο διάβα της την παραδοσιακή ιδέα που έχουμε για τις θέσεις.
Αφορμή αυτή την εβδομάδα στάθηκε η συγκλονιστική μονομαχία με τους Toronto Raptors1)ναι, ναι, το ξέρω, και γι’ αυτούς γράψαμε, τί να κάνω, δεν βγάζω εγώ το πρόγραμμα το Σαββατόβραδο, που αν βγήκατε και τη χάσατε κρίμα σε σάς. Οι Raptors, έστω και δίχως τον Valanciunas, με τον Nogueira να απορροφά τον χρόνο του και με τους DeRozan και Carroll σε κακή μέρα επιθετικά, έφτασαν πιο κοντά από οποιονδήποτε2)του εγκεφαλικού του Brook Lopez μη συμπεριλαμβανομένου στο να σπάσουν την κυριαρχία των Warriors, αναγκάζοντάς τους να παίξουν σε υψηλούς ρυθμούς για περισσότερο χρόνο από όσο είναι συνηθισμένοι.
Στην πραγματικότητα αυτό το κομμάτι είναι μια συγκεκαλυμμένη ωδή στον Kyle Lowry, που φέτος είναι τουλάχιστον συναρπαστικός. Ας βγάλουμε τα νούμερα από τη μέση για να μπορέσει να περιγραφεί το αποτύπωμα που αφήνει στο παρκέ. Οι μέσοι όροι του; 22 πόντοι, 4,8 rebounds, 6,2 assists, 2,7 κλεψίματα και 0,6 blocks3)εντυπωσιακό νούμερο δεδομένου ότι ο Kyle είναι μετά βίας 1,80 σε κάτι λιγότερο από 36’. Τα advanced stats του; TS% 59,3%, που αρμόζει περισσότερο σε dominant center παρά σε undersized PG και PER 25,8, 10ο στη λίγκα και 3ο μεταξύ των guards4)το PER ευνοεί τους ψηλούς, μπροστά μάλιστα από Harden και Chris Paul. Σε έναν φυσιολογικό κόσμο, όπου δεν θα υπήρχε το φαινόμενο Curry, θα ήταν στη συζήτηση για το βραβείο του MVP. Ο Lowry συχνά παρομοιάζεται με pit-bull, κι αυτή είναι μια παρομοίωση που του ταιριάζει απόλυτα, ακόμα περισσότερο με το στεγνό κορμί που παρουσιάζει φέτος. Όπως το συμπαθές -μα αιμοβόρο- τετράποδο ορμάει κατευθείαν στην καρωτίδα, έτσι κι ο Lowry επιτίθεται με την ίδια μανία σε κάθε κενό της άμυνας και κάθε χαλαρή ντρίμπλα. Στην κλίμακα της αυτοπεποίθησης αυτή την στιγμή πρέπει να βρίσκεται στην τρίτη θέση, πίσω μονάχα από τους Curry και Westbrook, για τους οποίους υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με το είδος τους. Η ισορροπία με την οποία διαβάζει και χτυπάει τις αντίπαλες άμυνες ανάλογα με τις συνθήκες είναι ασύγκριτη φέτος. Κάνε ένα βήμα πίσω και θα σηκωθεί από οπουδήποτε5)6ος σε εύστοχα σουτ από τα 8 μέτρα και πίσω, με 40% ευστοχία, παίξτε τον από κοντά και θα συνδυάσει το εκρηκτικό πρώτο βήμα και την κρυμμένη δύναμη του κοντού που διαθέτει για να σε βάλει στο καλάθι. Κι όταν δεν κάνει κάτι από αυτά τα δύο τροφοδοτεί εύκολα καλάθια στον ψηλό του. Η σταδιακή του εξέλιξη, από φαινομενικό bust, σε καλό back-up, σε spot-starter, σε legit starter και, τέλος, σε all-star επίπεδο, με επιστέγασμα την φετινή χρονιά που τον κατατάσσει στο top-20 του NBA θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για κάθε νέο παίκτη που ψάχνει την ευκαιρία του. Από τη βελτίωση του σουτ και την οργάνωση του παιχνιδιού, μέχρι τα κιλά που έχασε, αλλά και την πρωτοφανή αλλαγή στη συμπεριφορά του, από καρκίνο των αποδυτηρίων σε ένα είδος ηγέτη, που είναι ακόμα work in progress. Είναι κρίμα να μην ταιριάξει με κάποιον πραγματικά δυναμικό ψηλό που θα του εξασφαλίζει ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων ύστερα από το pick. Έστω…
Προχτές πήγε βήμα-βήμα με τον Curry μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, και η ήττα των Raptors δεν θα πρέπει να μειώσει ούτε στο ελάχιστο το μεγαλείο του career high που πέτυχε με 41 πόντους. Για κάθε γροθιά των Warriors o Lowry είχε απάντηση. Στα 9 τρίποντα του Curry απάντησε με 6 δικά του. Στην παράταξη της lineup of death των Warriors απάντησε με ατρόμητες εφορμήσεις προς το καλάθι τιμωρώντας την απουσία κλασικού rim protector, και όταν δεν έφτανε εκεί εγκαίρως, τρυπούσε την άμυνα ψηλά, ψάχνοντας τον Nogueira πάνω από Iguodala και Green.
Μιλώντας λοιπόν για τον Nogueira, ήρθε από το πουθενά να αποτελέσει παρ’ ολίγον το κλειδί για την πρώτη ήττα των πρωταθλητών μετά το αήττητό τους στο πρώτο τέταρτο της σεζόν. Μοιάζει ακόμα χαμένος στην ταχύτητα του παιχνιδιού στο NBA και ο τρόπος που κινείται θυμίζει ατσούμπαλο ψηλό παιδάκι, ωστόσο εμένα μου φέρνει στον νου τον Varejao της νέας εποχής. Από το εξωφρενικό μαλλί και το περίεργο τρέξιμο, έως τα απρόσμενα αποτελεσματικά screens και την κρυμμένη κάτω από την αστεία εμφάνιση αντίληψη του γηπέδου. Είναι ο αντί-Biyombo, με την έννοια ότι παρότι δεν θα τον μπερδέψει κανείς με επιδέξιο επιθετικό, έχει καλά χέρια και απορροφά τις πάσες μετά το pick and roll, χωρίς να του φεύγουν από τα χέρια, όπως συμβαίνει με τον Κονγκολέζο και τον Ezeli6)θεέ μου, πόσες πάσες του έφυγαν από τα χέρια! και μπορεί να δώσει την έξτρα πάσα στον ελεύθερο παίκτη στην στιγμή, χωρίς το περιθώριο 1-2’’ που χρειάζεται η άμυνα για να προσαρμοστεί και να τις κλείσει.
Φυσικά χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα, σε άμυνα και επίθεση, αλλά αν βρήκε ο Biyombo τον τρόπο να προσφέρει, θα τον βρει και ο Bebe και το τεστ απέναντι στην καλύτερη ομάδα του NBA ήταν επιτυχημένο. Ο Livingston του έδωσε ένα όμορφο -για εμάς- καλωσόρισμα.
Ο τελικός απολογισμός των 14 πόντων, 4 rebounds, 3 assists και 1 κλεψίματος σε 24’ είναι αναντίρρητα ελπιδοφόρος.
Η χαμένη λάμψη του Ήλιου
Μόλις πριν 15 ημέρες οι Phoenix Suns βρίσκονταν στα υψηλότερα κλιμάκια της βαθμολογίας στη Δύση, ξεπερνώντας τις αρχικές προσδοκίες, με ρεκόρ 7-5, διαθέτοντας μια από τις τρεις καλύτερες επιθέσεις του πρωταθλήματος με όποια μετρική κι αν επέλεγε κανείς, και με θέση σε όλες τις συζητήσεις για το αν είναι η ομάδα που θα έσπαγε την -θεωρητικά- βέβαιη οκτάδα της Δύσης να πληθαίνουν.
Προβλήματα στην άμυνα
Η συνέχεια ωστόσο δεν ήταν ανάλογη. Επτά ήττες στα επόμενα οκτώ παιχνίδια. Η επίθεσή τους παραμένει ισχυρό όπλο, αλλά η άμυνα αποδεικνύεται μια χαίνουσα πληγή για την ομάδα της Arizona, που δυσκολεύεται να κρατήσει τους αντιπάλους τις κάτω από τους 120 πόντους. Οι Pelicans τους έβαλαν 120 και 122, οι Pistons 127, οι Warriors 135 -σε ένα παιχνίδι που φαινομενικά σκόραραν όποτε ήθελαν-, και ακόμα και οι αρτηριοσκληρωτικοί Wizards κατάφεραν να φτάσουν τους 109 απέναντί τους. Το Defensive Rating τους κυμαίνεται στους 105 περίπου πόντους, 22ο στη λίγκα, άσχημο αλλά όχι καταστροφικό από μόνο του, ωστόσο ο συνδυασμός του με τον ταχύτερο ρυθμό (Pace 100, η μόνη ομάδα που πιάνει τριψήφιο σε αυτή τη στατιστική κατηγορία) ανάμεσα στις 30 ομάδες του πρωταθλήματος, τους καθιστούν ανίκανους να κάνουν τα απαραίτητα stops σε κλειστά παιχνίδια.
Λίγο οι τραυματισμοί του Tyson Chandler και το ασαφές rotation της frontcourt, λίγο οι κακές επιστροφές, οι Suns βρίσκονται στο τελευταίο 1/4 της λίγκας σε ποσοστά αντιπάλου σε δίποντα και τρίποντα, την ώρα που οι αντίπαλοι βρίσκουν την ευκαιρία να τους τρέξουν, όπως αποδεικνύεται από το ότι οι αντίπαλοί τους τρέχουν στο transition στο 16% των κατοχών τους, σκοράροντας με αυτόν τον τρόπο 373 πόντους σε 20 παιχνίδια(4οι από το τέλος και στις δύο κατηγορίες).
Όχι-και-τόσο-κρύο αίμα
To εύκολο αρχικό πρόγραμμα καμουφλάρισε αυτές τις αδυναμίες και γέννησε προσδοκίες που το ρόστερ των Suns αδυνατεί να εκπληρώσει. Σημείο έμφασης αποτελεί και η κωμική άμυνα της ομάδας στις τέταρτες περιόδους, καθώς και η αδυναμία της να αποδώσει σε clutch καταστάσεις. Την 1η του Δεκέμβρη απέναντι στους Nets βρέθηκαν στο +9 στην αρχή της τελικής περιόδου, για να δεχτούν ένα 18-4, προεξαρχόντων των Larkin και Ellington και τελικά να ηττηθούν με 91-94. Την Παρασκευή απέναντι στους Wizards μπήκαν στην τέταρτη περίοδο στο +10, μα δεν κατάφεραν να κρατήσουν τη νίκη στο τέλος. Το εντυπωσιακότερο όμως δείγμα ήρθε στο παιχνίδι της προηγούμενης Τετάρτης απέναντι στους Pistons, όπου προηγούνταν με 14 (104-89) 7′ και κάτι πριν τη λήξη, ώσπου ανέλαβαν δράση ο Jackson και ο Caldwell-Pope που ηγήθηκαν ενός 18-0 σερί των Pistons, σκοράροντας 14 από τους 18 και κρατώντας τους Suns στο 0 για έξι λεπτά.
Οι Suns είναι καταστροφικοί στο τελευταίο 5λεπτο κλειστών παιχνιδιών7)Με κριτήριο η διαφορά να είναι 5 πόντους και κάτω δηλαδή, με Defensive Rating 123,8 και Net Rating -30,8, αποτέλεσμα της συνολικά καταρρέουσας στο τελευταίο 12λεπτο άμυνάς τους, που αξιολογείται ως η χειρότερη στο NBA.
Οι δυσκολίες στο κλείσιμο των παιχνιδιών σιγά σιγά αποδίδονται στον Jeff Hornacek, που ως προπονητής των Suns έχει ρεκόρ 33-43 σε παιχνίδια που η διαφορά είναι στο +/-3 ένα δίλεπτο πριν από τη λήξη8)http://www.brightsideofthesun.com/2015/12/4/9852602/recap-suns-blow-another-one-lose-to-wizards-109-106 και πλέον έχουν αρχίσει και εκφράζονται οι πρώτες αμφιβολίες για το μέλλον του ως προπονητή των Suns.
Η περίπτωση Morris
Το ότι ο Morris δεν θέλει να βρίσκεται στο Phoenix αποτελεί κοινό μυστικό και η διάθεσή του να βοηθήσει άλυτο μυστήριο. Οι δύο φάσεις που ακολουθούν από την αναμέτρηση με τους Wizards δεν είναι απόδειξη ενός οργανωμένου σχεδίου του ‘Kieff για την καταστροφή των Suns, αλλά είναι σαφώς ένδειξη της πνευματικής του αποσύνδεσης από τη φετινή χρονιά.
Yo Markieff got a tech for this! (Suns 2nd delay of game, free throw position arguing.) pic.twitter.com/WicpbuZohF
— Kyle Weidie (@Truth_About_It) December 5, 2015
I always worry about teams when they can't execute simple plays like this. #PHXatWAS https://t.co/kC0uzP43Jm
— Tas Melas (@TasMelas) December 5, 2015
Επί του πιεστηρίου: Κι όμως, οι Suns κατάφεραν στο παιχνίδι της Κυριακής να χάσουν άλλο ένα προβάδισμα στην τέταρτη περίοδο. Αυτή τη φορά τους εκτέλεσε ο Courtney Lee με 13 πόντους και την assist στο νικητήριο καλάθι του Jeff Green, σε ένα play που έχει ξαναδώσει τη νίκη στο Memphis.
Υπάρχει ελπίδα;
Tο δικέφαλο τέρας της περιφέρειας πετσοκόβει τις αντίπαλες άμυνες. Bledsoe και Knight διανύουν career years, έχοντας αμφότεροι 20+ πόντους κατά μέσο όρο (21,6 για τον Knight, 22,2 για τον Bledsoe), σουτάροντας με ~40% από το τρίποντο και με PER 19,4 και 22,4 αντίστοιχα. Έχουν βρει μια ισορροπία που δουλεύει επιθετικά, με τον πρώην παίκτη των Clippers να πηγαίνει συχνότερα σε drives και να έχει αντίστοιχα περισσότερες assists, την ώρα που ο Knight σουτάρει περίπου επτά τρίποντα ανά αγώνα. Μαθητές του Callipari και οι δύο, μοιάζουν με ξαδερφάκια μέσα στο παρκέ.
Παράλληλα, η ευπάθεια του Chandler και ο ευαίσθητος ψυχισμός του Morris έχουν αναδείξει ένα απρόσμενα παραγωγικό δίδυμο για τους Suns. Teletovic και Leuer παίζουν εξαιρετικά μαζί, και αποτελούν φονικό δίδυμο από την περιφέρεια, με τον πρώτο να σουτάρει με 45% και τον δεύτερο με 48%.
Ο δεύτερος ιδίως, βρήκε την ευκαιρία να γίνει starter εν μέσω της τρικυμίας και να παρουσιάσει ακόμα περισσότερο το πατενταρισμένο τριποντάκι του από την κορυφή (aka The Nowitzki) σουτάροντας από εκεί με 51,5%, το καλύτερο ποσοστό ανάμεσα σε παίκτες που εκτελούν τουλάχιστον 1,5 ανά αγώνα.
Ο πολυαγαπημένος στα Hog-quarters T.J. Warren αναδεικνύεται πολύ γρήγορα σε super-sub και παράλληλα στην πιο αξιόπιστη επιθετική λύση πίσω από Knight και Bledsoe, καθώς έχει προσθέσει ένα πολύ αξιόπιστο σουτ από τα 7,25 στο, γενικότερα old-school, ρεπερτόριό του, προς απογοήτευση των retro-fans, αλλά και προς μεγάλη τέρψη του ίδιου και του manager του.
Δεν μπορώ να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από το βελούδινο άγγιγμα του στα τελειώματα 2-3 μέτρα από το καλάθι, ούτε από τις χορογραφικής ακρίβειας κινήσεις του δίχως την μπάλα.
Τέλος, o νεότερος παίκτης φέτος στο NBA, ο προσφάτως συμπληρώσας 19 χρόνια ζωής και αγέννητος όταν ο Kobe Bryant κι ο Kevin Garnett ήταν rookies, Devin Booker, σκοράρει με στυλ και άνεση τριαντάρη όταν είναι σε καλή μέρα. Η μηχανική στο σουτ του θα πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι η αφοβιά του να μπουκάρει από τον αριστερό διάδρομο και να τελειώνει φάσεις με το κακό του χέρι. Γενικότερα, κάνει πράγματα που δεν θα έπρεπε να του επιτρέπουν οι γονείς του στην ηλικία του. Και αναρωτιέμαι τί κάνουν οι γονείς του;
Υπάρχουν δυνατότητες στο ρόστερ. Μήπως με Knight, Booker, Bledsoe, Goodwin στο Phoenix ήρθε η ώρα οι Suns να χαραμίσουν ένα pick και τους Morris, Teletovic για να φέρουν τον Terrence Jones στην Arizona, να βρουν ένα πακετάκι για τον Patterson και να δώσουν στον Callipari την δεύτερη του δουλειά στο ΝΒΑ μετά από μια 20ετία;
Η περίπτωση Lawson
Η ελεύθερη πτώση στα νούμερα και την απόδοση του Lawson θυμίζει τη δεκαετία του ’80 στο NBA, όταν όλοι το ρίξανε στη νέα μόδα της κοκαΐνης τότε, με όση προσοχή και σύνεση ένα πεντάχρονο επιδεικνύει μπροστά σε μια σακούλα με ζαχαρωτά. Ήταν η εποχή πριν τη διαπίστωση πως “χμμ, ίσως και να είναι ανθυγιεινή συνήθεια…”. Κάπως έτσι καταστράφηκαν καριέρες όπως του “Sugar” Ray Richardson, του Tarpley, του Chris Washburn, του Duane Washington, του John Drew και του Lewis Lloyd. Άλλες εποχές, πιο αθώες.
O Lawson έφτασε στους Rockets κουβαλώντας στα μπαγκάζια του όλες τις κόκκινες σημαίες που τον αποξένωσαν από το franchise των Nuggets, συμπεριφοράς και αλκοόλ, αλλά και την ελπίδα πως είναι το κομμάτι που λείπει από την ομάδα για να τους κάνει πρωταθλητές. Η κακή πορεία των Rockets και η απόλυση του McHale δεν μπορούν να αποδωθούν μόνο σε αυτόν, αλλά, αν μη τι άλλο, προσθέτει τον οβολό του στα άσχημα αποδυτήρια της ομάδας. Το ύφος και η γλώσσα του σώματός του δεν παραπέμπουν σε επαγγελματία αθλητή, και τα αποτελέσματα στο παρκέ επιβεβαιώνουν την εντύπωση.
Χειρότερη στιγμή; Όταν ο Raymond χοντροFelton τον ταπώνει χωρίς να σηκωθεί από το έδαφος:
Weirdest Statline:
Ήταν μια βδομάδα που, δυστυχώς, πέρα από τις μεγάλες εμφανίσεις George, Lowry, Curry και λοιπών, μας έφαγε η κανονικότητα στα boxscores. Ξεχώρισαν τα 9 blocks του Anthony Davis την περασμένη Δευτέρα, και τα 7 κλεψίματα του -διαβόητα κακού αμυντικού- Lou Williams απέναντι στην Washington.
Chucker of the Week:
Ο DeMarcus Cousins δεν δέχεται αρκετή κριτική για τα ποσοστά του στα σουτ και το γεγονός πως είναι κυρίαρχος σωματικά, κι όμως δεν έχει πιάσει ποτέ στην καριέρα του το 50%. Και φέτος, ως συνήθως πλέον, ξεκινάει μοιάζοντας με υποψήφιο MVP, χάνει παιχνίδια, οι Kings αποδεικνύονται για ακόμα μια φορά ότι δεν είναι έτοιμοι για τα playoffs και ο Cousins αγωνίζεται με την αδιαφορία Αμερικάνου στο πρωτάθλημα του Ιράν. Απέναντι στην Βοστόνη είχε 4/17 σουτ και +/- -22, το χειρότερο του παιχνιδιού.
Η ήττα από τους Warriors ήταν αναμενόμενη στην Charlotte, ωστόσο θα βοηθούσε αν ο Kemba Walker πετύχαινε περισσότερα από 2 από τα 16 σουτ που επιχείρησε.
Random Big Game:
“Μα γιατί δεν μπορώ να σουτάρω μόνο από τις γωνίες”, αναρωτιόταν ο μικρός Wesley μόνος του στο δωμάτιό του, γυαλίζοντας τα κατάμαυρα Nikes του μετά την προπόνηση. Ο άσπλαχνος προπονητής του, τον έβαλε να ντριπλάρει την μπάλα ανάμεσα στα πόδια του, σχηματίζοντας οχταράκια. Ο Wesley δεν ήθελε. Ή δεν μπορούσε. Πάντως δεν ήθελε. Ύστερα έβαλε τα παιδιά σε μια σειρά στην κορυφή της ρακέτας και τους είπε να κάνουν προσποίηση, μια ντρίμπλα και να σουτάρουν. Ο Wesley δεν ντρίμπλαρε. “Εμένα μ’ αρέσει από εκεί”, είπε δείχνοντας τη γωνία. Ο coach του φώναζε. Ντρίμπλαρε με το ζόρι. Άλλη μια μέρα γύρισε από την προπόνηση με δάκρυα στα μάτια9)κάπου εδώ διαπιστώνω την σύμπτωση του να γίνει αναφορά και στους δύο Wesleys της λίγκας στο ίδιο report.
Τί βλέπουμε;
Όσο το σερί θα συνεχίζεται, κάθε αγώνας των Warriors είναι must-watch. Πόσο μάλλον αυτή την εβδομάδα, όπου θα αντιμετωπίσουν την πιο πειστική ομάδα της Ανατολής, τους Indiana Pacers, του υποψήφιου MVP Paul George, την Τρίτη στις 02:00 και την Παρασκευή στις 02:30 την πιο καλά κοουτσαρισμένη τέτοια, τους Boston Celtics.
Σφηνάκια
Είμαστε στο σημείο που όταν ο Curry παίρνει την μπάλα ελεύθερος στη γωνία, συμπαίκτες επιστρέφουν με την πλάτη γυρισμένη στην κατάληξη της προσπάθειες και οι αντίπαλοι σκύβουν το κεφάλι αντί να βγουν σε ένα, έστω καθυστερημένο μαρκάρισμα… Η career night αυτού του Καμίνσκη… Δείτε την ομορφιά και την ευφυΐα να ξεδιπλώνονται με 7 πάσες σε 10 δευτερόλεπτα… Έρευνες έχουν δείξει ότι μια δόση της τάξης των 15 assists Rubio καταπολεμούν τη μαυρίλα της Δευτέρας καλύτερα από τα αντικαταθλιπτικά…
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | ναι, ναι, το ξέρω, και γι’ αυτούς γράψαμε, τί να κάνω, δεν βγάζω εγώ το πρόγραμμα |
|---|---|
| ↑2 | του εγκεφαλικού του Brook Lopez μη συμπεριλαμβανομένου |
| ↑3 | εντυπωσιακό νούμερο δεδομένου ότι ο Kyle είναι μετά βίας 1,80 |
| ↑4 | το PER ευνοεί τους ψηλούς |
| ↑5 | 6ος σε εύστοχα σουτ από τα 8 μέτρα και πίσω, με 40% ευστοχία |
| ↑6 | θεέ μου, πόσες πάσες του έφυγαν από τα χέρια! |
| ↑7 | Με κριτήριο η διαφορά να είναι 5 πόντους και κάτω δηλαδή |
| ↑8 | http://www.brightsideofthesun.com/2015/12/4/9852602/recap-suns-blow-another-one-lose-to-wizards-109-106 |
| ↑9 | κάπου εδώ διαπιστώνω την σύμπτωση του να γίνει αναφορά και στους δύο Wesleys της λίγκας στο ίδιο report |
Οι Σανς θα ειναι παντα πιο πολυ fun to watch παρα καλη ομαδα.
Eπειδή το έχω απορία: έχει ξαναεμφανιστεί στατιστικός πίνακας σαν του Lou Williams στο ματς με την Ατλάντα στις 4/12; 21 πόντοι, 0 ριμπάουντ, 0 ασίστ, 0 κλεψίματα, 0 μπλοκ.
Φοβερό αλλά είναι μόλις 17ος… Με πρώτο και καλύτερο τον Houston που κόλλησε 37 και τέσσερα μηδενικά!
http://www.basketball-reference.com/play-index/pgl_finder.cgi?request=1&player_id=&match=game&year_min=&year_max=&age_min=0&age_max=99&team_id=&opp_id=&is_playoffs=N&round_id=&game_num_type=&game_num_min=&game_num_max=&game_month=&game_location=&game_result=&is_starter=&is_active=&is_hof=&pos_is_g=Y&pos_is_gf=Y&pos_is_f=Y&pos_is_fg=Y&pos_is_fc=Y&pos_is_c=Y&pos_is_cf=Y&c1stat=trb&c1comp=eq&c1val=0&c2stat=ast&c2comp=eq&c2val=0&c3stat=stl&c3comp=eq&c3val=0&c4stat=blk&c4comp=eq&c4val=0&order_by=pts
Το τελευταίο μισάωρο σφίγγω το κιλίκιο στο πόδι μου και αυτομαστιγώνομαι που μου πέρασε απαρατήρητο. Κάποτε αυτά τα παρατηρούσα με τη μια.
Παρ’ όλα αυτά, στη λίστα που πόσταρε ο Κοσμάς παρατήρησα ότι ο Michael Redd έχει statline με 29 πόντους, μηδενικά αυτά, αλλά και 0 λάθη, 0 φάουλ, 0 βολές. Για ένα δίποντο έχασε το 0 και στα δίποντα. Υπέροχος!