2015-16 NBA Weekly Report #7 – Hornets Buzzing

Posted on Dec 14 2015 - 3:22pm by Giannis Chatsios
Dirk vs Porzingis

Την Δευτέρα που μας πέρασε διαδραματίστηκε κάτι σαν τελετή παράδοσης των σκήπτρων από τον Dirk στον δελφίνο Porzingis.

Ματσάροντας με το είδωλό του, ο Kristaps Porzingis απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν κωλώνει, και προσπέρασε τους 16 πόντους του Μεγάλου Γερμανού στο πρώτο ημίχρονο, απαντώντας με 18 δικούς του στο δεύτερο, σε μια προσπάθεια να γυρίσει το παιχνίδι μόνος του, με δύο τρίποντα και μια τάπα στο τελευταίο δίλεπτο. Η παλιά φρουρά έφυγε νικήτρια από το Madison Square Garden, αλλά το νέο ανδροειδές-αποκάλυψη από τη Λετονία προκάλεσε ρίγη με την απόδοσή του. Έδειξε δε, πως δεν θα αργήσει η στιγμή που θα εξαπολύσει την επίθεσή του.

Ο ίδιος ο Dirk, μετά το παιχνίδι, δήλωσε πως ο KP είναι καλύτερος από ότι ήταν αυτός στην ηλικία του, και πως αν κάποιον αδικεί η σύγκριση, αυτός είναι ο Λετονός. Μόνο σύγκρυο.

Μια απέλπιδα προσπάθεια να βγάλουμε άκρη με τους Hornets

2ND EAST

Ο Steve Clifford (που πρόσφατα υπέγραψε την επέκταση του συμβολαίου του για τα επόμενα τρία χρόνια) αναγνώρισε δύο σημαντικά κενά στην επίθεση της ομάδας του. Την παραγωγικότητα από τη γραμμή του τριπόντου και τη δημιουργικότητα. Την περσινή χρονιά οι Hornets βρέθηκαν στον απόλυτο πάτο από τα 7,25, με ποσοστό 31,8% σε 19 προσπάθειες ανά παιχνίδι, ενώ ήταν και στο χαμηλότερο 1/4 της λίγκας σε assists. Η απάντηση του 54χρονου coach; Κατ’ αρχάς αύξηση του ρυθμού σε σχέση με πέρσι και, κατά δεύτερον, στόχευση στο να βγαίνουν περισσότερα τρίποντα, είτε με kick-outs, είτε μετά από screens. Με αυτό το πλάνο στο μυαλό έφερε στην Charlotte τους Nicolas Batum, Jeremy Lin, Jeremy Lamb και Spencer Hawes, δεχόμενος αρκετή κριτική, μαζί με τον GM της ομάδας, για τις επιλογές τους. Ο Nicolas Batum έμοιαζε σπασμένος, καταβεβλημένος πέρσι στο Portland. Ο Lin συμμετείχε στο τσίρκο των Lakers του Byron Scott, ενώ ο Lamb, όταν ξεκολλούσε από τον πάγκο των αποδεκατισμένων Thunder, ήταν η ζωντανή υπενθύμιση του τραγικού για την ομάδα trade του James Harden. O redneck Hawes, όταν δεν άφηνε μουστάκι, υποδυόταν τον Byron Mullens, φέρνοντας τον Doc Rivers σε οριακή κατάσταση.

Κι όμως, και οι τρεις προσαρμόστηκαν αμέσως στις απαιτήσεις του Clifford και τους νέους τους ρόλους τους, δικαιώνοντας πανηγυρικά την buy-low στρατηγική του παμπόνηρου Rich Cho. Ο Nic Batum ήρθε για να ξεδιπλώσει όλες τις πτυχές του επιθετικού του ταλέντο, απαλλαγμένος από την πολλή βρωμοδουλειά που του αναλογούσε στο Portland και τον έφτανε στα όρια της αντοχής του, ο Jeremy Lin είναι μια αξιόπιστη λύση από τον πάγκο, με ένα συμβόλαιο-πούπουλο, ενώ ο Jeremy Lamb αναδεικνύεται στον σκόρερ από τον πάγκο που ποτέ δεν κατάφερε να γίνει υπό τις οδηγίες του Scott Brooks. Οι Hornets λοιπόν, με τις αλλαγές υλικού και τη νέα κατεύθυνση της επίθεσης βρίσκονται στο πάνω μισό του πρωταθλήματος σε assists και, ακόμα πιο εντυπωσιακά, στο top-10 της λίγκας σε ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα, με 36%, την ώρα που εκτελούν περίπου 28 ανά αγώνα, πίσω μονάχα από Rockets, Warriors και Celtics. Εντυπωσιακή είναι η αποτελεσματικότητά τους σουτάροντας μετά από screens, καθώς βρίσκονται στην κορυφή του NBA με 1,21 πόντους ανά κατοχή, μακριά από τη δεύτερη θέση που βρίσκεται στο 1,10. Είναι αμφίβολο αν μπορούν να κρατηθούν τόσο ζεστοί σε ένα δύσκολο σουτ καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, όμως o Batum είναι ο δεύτερος πιο αποτελεσματικός σε όλο το NBA πίσω μόνο από τον Patty Mills, ενώ ψηλά βρίσκεται και ο Jeremy Lamb.

Ένα ακόμη συγκριτικό πλεονέκτημα των Hornets είναι ο πάγκος τους, επίσης σημαντικά αναβαθμισμένος σε σχέση με πέρσι. Σύμφωνα με το hoopsstats.com διαθέτουν την αποτελεσματικότερη second unit σε όλο το NBA, την ώρα που πέρσι βρέθηκαν στην 20η θέση. Για την προσφορά του Jeremy Lamb γράψαμε πιο πάνω, ο Lin ισορροπεί αρκετά καλά ανάμεσα σε οργάνωση και σκοράρισμα, ο Spencer Hawes προσφέρει σε δόσεις τρίποντο, rebounds και assists, όπως συνηθίζει, o Cody Zeller το απαραίτητο white boy hustle, την ώρα που ο Kaminsky δείχνει ότι στην τελική ίσως να μην είναι bust. Ζεστός από μακριά (40%) και με δόσεις δευτερεύοντος playmaking, που αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και απρόσμενη πτυχή στα σχέδια του Clifford. Η παράνοια είναι πως όλα αυτά τα ναυάγια είναι οι καλύτερες 4 man units των Hornets και πυρπολούν τους αντιπάλους, ιδίως σε συνδυασμό με την αναγεννημένη χρυσή μετριότητα του Marvin Williams. Ο συνδυασμός δύο εκ των Kaminsky, Hawes και Williams στην frontline μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να προκαλεί θυμηδία, ωστόσο τεντώνει στα όρια τους τις αντίπαλες άμυνες, δίνοντας τον απαραίτητο χώρο στους guards της ομάδας να μπουκάρουν προς τα μέσα -συνήθως για να σπάσουν πάλι έξω την μπάλα για κάποιο ελεύθερο τρίποντο.

Αυτή ακριβώς είναι και η συνήθης εικόνα των Hornets, βασισμένη στο δόγμα KISS1)Keep It Simple, Stupid. Drive-Kick Out- τρίποντο, screen and shoot και Batum ή Walker στο σύστημα σταυρός. Δεν είναι δημιουργικό, δεν είναι εμπνευσμένο από τα λόγια του Sun Tzu, αλλά η γοητεία του βρίσκεται στην απλότητά του. Ο Clifford έχει δώσει στους παίκτες του να καταλάβουν ποιες είναι οι δυνατότητές τους και τους έχει πείσει να παίζουν εντός των ορίων αυτών, σε επίθεση και άμυνα. Η νοοτροπία τους θυμίζει συντηρητισμό ρεπουμπλικάνου υποψηφίου από το Texas, μα φέρνει αποτελέσματα: οι Hornets έχουν τα λιγότερα λάθη στη λίγκα και υποπίπτουν στα λιγότερα fouls.

Η άμυνά τους βρίσκεται και πάλι μεταξύ των κορυφαίων της λίγκας, έστω και αν έχει κάνει ένα βήμα πίσω σε σχέση με το περσινό αποτρόπαιο -μα αποτελεσματικό- θέαμα, το συνδυασμένο με τις τεράστιες επιθέσεις και την αδιαφορία για το ανοιχτό γήπεδο. Η επιτυχία και σε αυτόν τον τομέα βασίζεται στον ίδιο συντηρητισμό, ιδίως εν τη απουσία του αμυντικού πασπαρτού Michael Kidd-Gilchrist. Οι Hornets προσπαθούν με κάθε τρόπο να σταματήσουν τα σουτ κοντά στο καλάθι, κι έτσι δεν αποκλείεται να παίξουν στο όριο όταν οι αντίπαλοι βρίσκονται στα 6-7 μέτρα, είτε μόλις δεχτούν την μπάλα, είτε σε καταστάσεις pick’n’roll. Καταφέρνουν έτσι να αναγκάζουν τους αντιπάλους τους σε πολλά midrange shots, σε βάρος προσπαθειών κοντά στο καλάθι, πέφτοντας στην παγίδα του Clifford. Η στόχευση στην χωρίς foul άμυνα και το αμυντικό rebound αποδίδει καρπούς, με τους Hornets να δέχονται τις λιγότερες βολές μετά τους Spurs και τους Mini-Spurs, και να καθαρίζουν τις περισσότερες κατοχές μετά τους Cavs2)τα λιγότερα επιθετικά rebounds αντιπάλων στη λίγκα, έστω και σε βάρος του δικού τους transition. Η έμφαση στην σωστή, μα όχι εντυπωσιακή, άμυνα αποδεικνύεται και από τα χαμηλά (στο τελευταίο τρίτο της κατάταξης) νούμερα σε κλεψίματα και τάπες, την ώρα που έχουν την τρίτη καλύτερη άμυνα απέναντι σε isolations.

Οι Hornets βρίσκονται στη δεύτερη θέση της Ανατολής, παρά την κάκιστη χρονιά του υποτιθέμενου star τους, του προστατευόμενου των παραδοσιακών παλαιοντολάγνων του NBA, Al Jefferson. Τα νούμερά του είναι τα χειρότερα την τελευταία δεκαετία και μέχρι την ήττα του Σαββάτου από τους εξαιρετικούς Celtics, το ρεκόρ τους χωρίς αυτόν ήταν 4-1, έναντι 10-7 με αυτόν στη σύνθεσή τους. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι αγωνίζεται κατά μέσο όρο 24 λεπτά στις νίκες τους έναντι 29 στις ήττες.

Αντίθετα ο Clifford, δεν στέκεται στην πτώση του Big Al και τον τραυματισμό του Gilchrist, γιατί βλέπει τον Batum να οργιάζει, κάνοντας μια top-30 χρονιά στο NBA, κοντά στο 17/7/5 και τον ασύδοτο Kemba Walker να μετατρέπεται εν μια νυκτί από εκνευριστικός chucker με κακό τρίποντο σε έναν οικονομικό σκόρερ. Οι πόντοι του παραμένουν σταθεροί στους 17-18 ανά παιχνίδι, αλλά η εκτόξευση του ποσοστού ευστοχίας του στα τρίποντα από το 32% της καριέρας του στο 40% φέτος τον καθιστά έναν τελείως διαφορετικό παίκτη, με μια νέα βαρύτητα όταν έχει την μπάλα. Πλέον οι άμυνες δεν μπορούν να πάνε κάτω από τα screens στα p’n’rs που παίζει και με καλή κυκλοφορία οι Hornets εκμεταλλεύονται τα νέα δεδομένα.

Είναι διατηρήσιμη η θέση των Hornets; Εγώ απαντάω όχι, καθώς η risk-free λογική τους σιγά-σιγά θα ξεκλειδώνεται από τους αντιπάλους, οι οποίοι με τον καιρό θα βρίσκουν τον ρυθμό και τους αυτοματισμούς τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, 25 παιχνίδια στη σεζόν, η ομάδα του Michael Jordan έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία και κάνει όνειρα για τα playoffs.

The Streak is Over

Μέσα σε ένα πανδαιμόνιο από ιαχές και χαρτάκια, οι παίκτες των Milwaukee Bucks πανηγύρισαν και αντάλλαζαν αγκαλιές και χαμόγελα με τους αντιπάλους τους από το Golden State, λίγες στιγμές αφού είχαν προσθέσει το πολυαναμενόμενο “1” στην στήλη με τις ήττες τους. Οι Bucks πέτυχαν μια εντυπωσιακή νίκη σε μια προβληματική έως τώρα σεζόν, και οι Warriors είδαν το σερί τους φέτος να σταματά στις 24 νίκες, και να γράφεται στην ιστορία ως το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία του NBA, και το δεύτερο καλύτερο σερί με 28 νίκες, συνέχεια από την προηγούμενη σεζόν.

Οι Warriors ταξίδεψαν στο Milwaukee ευάλωτοι μετά την συγκλονιστική μονομαχία με τους Boston Celtics, μόλις το προηγούμενο βράδυ. Ο Curry ήταν εμφανώς κουρασμένος, με τα πόδια βαριά στα μακρινά σουτ του, ο Thompson περιορισμένος από το πρόβλημα που είχε αποκομίσει στον αστράγαλο την Τετάρτη στην Indiana, κι ο Harrison Barnes απών. Oι Warriors σούταραν με 8/48 μακριά από το καλάθι, η χειρότερη επίδοση της 15ετίας γι’ αυτούς:

Η ευκαιρία παρουσιάστηκε και ο Jason Kidd δεν σκόπευε να την αφήσει να πάει χαμένη. O.J. Mayo και Greg Monroe χτύπησαν νωρίς για να δώσουν το προβάδισμα στους Bucks από την πρώτη περίοδο, για να αναλάβει έπειτα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, που με ένα all-around game ηγήθηκε της προσπάθειας των “Eλαφιών”. Το ημίχρονο έληξε με τους Bucks να προηγούνται με 11 και τον Άντε να μας κάνει να παραληρούμε σαν χαζοί σε δωμάτια, facebook και τηλέφωνα, με 9 πόντους, 8 rebounds και 7 assists, προδιαγράφοντας το triple-double από νωρίς. Στο δεύτερο ημίχρονο οι Warriors έκαναν την καθιερωμένη τους αντεπίθεση, που βάζουν καμιά δεκαριά πόντους σε 1′, έφεραν τη διαφορά στο -1, αλλά δεν είχαν τη δύναμη να προσπεράσουν, και ο Michael Carter-Williams έβαλε επτά τσαμπουκαλεμένους διαδοχικούς πόντους για να ξαναδώσει διαφορά “ασφαλείας” στους Bucks. Oι Warriors, μη βλέποντας προκοπή από τον πάγκο τους, πέρα από τον Shaun Livingston, επιστράτευσαν την “lineup of death” με τον Green στη θέση του center, αποφασισμένοι να ανατρέψουν άλλο ένα παιχνίδι στην τέταρτη περίοδο (σε 8 από τα 24 παιχνίδια του σερί βρέθηκαν να υπολείπονται στο σκορ στο τελευταίο δωδεκάλεπτο).

Κάπου εκεί εμφανίστηκε η ογκώδης φιγούρα του Greg Monroe να δείξει τη χρησιμότητά του στους φετινούς Bucks και να γίνει ο πρώτος παίκτης που καταφέρνει να τιμωρήσει το small-ball των Warriors. Έβαλε 11 πόντους σε 6′ λεπτά, που τους ταίριαξε με 3 rebounds και 1 assist για μια τελική statline της τάξης του 28/10/5. Πάνω του έπεσαν Green και Livingston, αλλά ο center από τη Νέα Ορλεάνη τους έβαλε στα καλάθια με σχετική ευκολία, αποτελώντας άλυτο πρόβλημα για την ομάδα του Walton. Ο Moose αποτέλεσε σταθερά για την επίθεση των Bucks, δίνοντας της διέξοδο να ακουμπήσει η μπάλα πάνω του χωρίς περιπέτειες, και απελευθερώνοντας τoν Carter-Williams ώστε να οργανώσει και να τρυπήσει την άμυνα των Warriors. Με 17 πόντους, 5 assists, 5 κλεψίματα και game-high +22 o Carter-Williams ήταν ο δεύτερος πυλώνας του θριάμβου των Bucks.

Τρίτος φυσικά, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, o oποίος σημείωσε το πρώτο triple-double της καριέρας του με 11 πόντους, 12 rebounds, 10 assists, 1 κλέψιμο και 2 blocks, βγάζοντας και μια καθοριστική άμυνα πάνω στον Curry στο τέλος του παιχνιδιού. O Wes Edens είχε κάθε λόγο να χαμογελάει στην πλάγια γραμμή.

Οι Bucks θα πρέπει να ευχαριστούν τους Celtics, οι οποίοι ξυλοκόπησαν μέχρι εξαντλήσεως τους Warriors την προηγούμενη νύχτα, αναγκάζοντας Green και Curry να παίξουν περί τα 50 λεπτά σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε στη δεύτερη παράταση. Ο αγώνας Celtics -Warriors δικαίωσε κάθε προσδοκία που τον συνόδευε, με δύο παρατάσεις και τελικό σκορ 119-124, τον Curry να βάζει 38, παρά την εξουθένωσή του, που τον οδήγησε να πατήσει τρεις φορές εκτός γηπέδου και να μαζέψει δύο τάπες από τον Evan Turner. Κι όμως, οι 38 του Curry με 6/13 τρίποντα δεν είναι καν η δεύτερη πιο αξιοπρόσεκτη statline του παιχνιδιού. Ο Kelly Olynyk, το πυρηνικό όπλο, και ο άνθρωπος που θα κάνει τον Καναδά να ξεχάσει τον Dirk Nowitzki, φόρτωσε το καλάθι των Warriors με 28 πόντους, βγάζοντας έναν μπασκετικό εγωισμό που αν μπορούσε να ενεργοποιήσει κάθε βράδυ, δεν θα συζητούσαμε σήμερα για τον συνωστισμό στην frontline της Βοστόνης. Σε αυτούς πρόσθεσε 6 rebounds, 3 assists, 3 κλεψίματα και 1 τάπα, μα η ποσότητα δεν λέει τίποτα αφ’ εαυτής. Ο Olynyk σκόραρε 8 πόντους στην κρίσιμη τέταρτη περίοδο, και πήγε να κλέψει μόνος του το παιχνίδι στην πρώτη παράταση, βάζοντας και τους 7 πόντους της ομάδας του, και κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε γατί σουτάρει οποιοσδήποτε άλλος σε αυτή την ομάδα.

Μεγάλος πρωταγωνιστής όμως στο match του Σαββάτου, δεν ήταν άλλος από τον υπέροχο Draymond, ο οποίος πέτυχε επιτέλους το πολυαναμενόμενο 5×5, το πρώτο από τον Batum το 2012, και με 24 πόντους, 12 rebounds, 8 assists, 5 κλεψίματα και 5 τάπες μπήκε σε ένα πολύ κλειστό κλάμπ που συνδυάζει το 5×5 με 24+ πόντους και 10+ rebounds, και αριθμεί δύο ανθρώπους. Tον Hakeem the Dream και τον Derrick Coleman.

Κοίτα τα καλέ πως μεγαλώνουν… Σαν χτες ξεχνιόταν στην άμυνα και έμοιαζε χαμένος στην επίθεση.

“Otto Porter is slowly becoming the kind of player many thought he could be. Perfect timing, too, just as the Wizards are falling apart around him. John Wall’s jumper is busted, Bradley Beal’s legs are busted, Garrett Temple has never been not busted, Nene is dead, Ryan Hollins, Marcin Gortat is old, and Jared Dudley, well, you get the picture.”

Triple-Double Watch:

Δύο οριακά μεν, triple-doubles δε, κόσμησαν το Σάββατο αυτό τα boxscores του NBA, και έφεραν για ένα βράδυ κοντά τις έννοιες του αναπόφευκτου και του αναπάντεχου. Αν για τον Γιάννη ήταν θέμα χρόνου το πρώτο του triple double3)θα συντηρήσω τον μύθο της ύπαρξης του, παρ’ ότι οι assists του ήταν 8, όποιος το δει εδώ το είδε, το triple-double του Raymond Felton ήταν τόσο προβλέψιμο όσο και οι 51 πόντοι του Terrence Ross πέρσι. Κρίμα που οι 10 πόντοι, τα 11 rebounds και οι 11 assists του δεν συνοδεύτηκαν από νίκη της ομάδας του μέσα στην Washington.

Το τρίτο4)δεύτερο TD της εβδομάδας ήρθε δια χειρός KD, ο οποίος στη νίκη απέναντι στους Hawks πέτυχε 25/12/10.

Το τέταρτο, από τον προαναφερθέντα Nic Batum με 10/11/11 την Τρίτη που μας πέρασε.

Weirdest Statline:

O Dave Joerger έκανε την έκπληξη και κάθισε τον Zach Randolph στον πάγκο για πρώτη φορά την τελευταία τετραετία, ξεκινώντας στην θέση του τον Matt Barnes, σε μια προσπάθεια να ανακινήσει τα πράγματα στο Memphis, καθώς οι starters βρίσκονται μονίμως σε παθητικό. Ο 35άρης Matt απάντησε με 13 πόντους, 13 rebounds, 3 assists, 2 κλεψίματα και 1 block, θυμίζοντας τον Barnes μιας άλλης εποχής.

Chucker of the Week: 

Το Phoenix συνεχίζει την πτωτική του πορεία, και το 0/12 με 0/8 τρίποντα του Brandon Knight στην ήττα απέναντι στους Blazers δεν βοηθά και πάρα πολύ τις πιθανότητές του στη διεκδίκηση μιας θέσης στην post-season.

Random Big Game:

Φεστιβάλ για τη λατρεμένη αυτή κατηγορία!

Ο Μarcus o Thornton, ναι, ο ίδιος που πέρσι βρισκόταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας στους Celtics5)της εκτός playoffs περιόδου και Suns, και αποτελούσε ερωτηματικό το αν θα έχει θέση φέτος σε κάποιο ρόστερ, έβαλε 32 με 6 rebounds, 3 assists και 3 κλεψίματα στην έδρα των Nets:

H περιγραφή του video συνοψίζει απόλυτα τον θίασο Marcus Thornton.

Σε άλλα, ενδεχομένως σχετικά νέα, οι Rockets έχασαν από τους θλιβερούς Nets. Ο Brewer έκανε κι αυτός το καλύτερό του παιχνίδι με 22.

Την ίδια μέρα, Terrence Ross έθεσε υποψηφιότητα με τους δικούς του 22 πόντους για μια θέση στην κατηγορία, 22 πόντους που προήλθαν από τις δύο μεθόδους που χρησιμοποιεί για να περάσει την μπάλα μέσα από το στεφάνι, το τρίποντο και το κάρφωμα, όμως όταν έχεις θέσει τον πήχη στους 51, δεν αξίζεις αναφορά με τέτοιες μέτριες επιδόσεις. Ούτε βέβαια όταν είσαι ο παίκτης που επελέγη πριν τον Drummond στο draft…

Ross και Brewer μοιράζονται το ίδιο career high, με 51 πόντους αμφότεροι, και σκόραραν από 22 το ίδιο βράδυ. Τί βρώμικο σχέδιο εξυφαίνεται πίσω από την πλάτη μας; Είναι οι φορείς της νέας τάξης πραγμάτων; Είναι Illuminati; Λέω εγώ τώρα, ο κόσμος πιστεύει και πιο παράλογες θεωρίες.

Ο Boban Marjanovic εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Tim Duncan, ίσως για ξεκούραση, ίσως απλά από άρνηση στα 40 του να κάθεται και να τρέχει απέναντι στη Philadelphia, σκοράροντας career high 18 πόντους, και δείχνοντας τον Jahlil ακόμα πιο χαζό από ότι τα βιντεάκια που κυκλοφορούν με τα νυχτερινά κατορθώματά του. Μπράβο και στους δύο.

Να πούμε και ότι ο Gary Neal βρίσκεται στο ετήσιο hot streak του; Να το πούμε. Όποιος πρόλαβε φαντασιακά, πρόλαβε.

Τελειώσαμε; Φυσικά και όχι. Όσο προχωράμε στο πανηγύρι, συναντάμε τον T.J. McConnell σε scoring mode. Ναι. Υπάρχει!

Τί βλέπουμε;

Μόλις δύο παραστάσεις αυτή τη βδομάδα για τους πρωταθλητές. Το menu του ΝΒΑ, έχει ορεκτικά με αρκετά παιχνίδια ανατολικού ενδιαφέροντος, κι ένα δυνατό κυρίως πιάτο. Raptors-Pacers τη Δευτέρα όπως και Pistons-Clippers, στη μάχη των δύο πρώτων rebounder της λίγκας. Cavs-Celtics την Τρίτη, Raptors-Hornets την Τετάρτη, Hawks-Celtics και Clippers-Spurs την Παρασκευή.

Το παιχνίδι της εβδομάδας όμως, ελπίζουμε να γίνει την Τετάρτη στις 3, στο Cleveland, με τον LeBron να υποδέχεται τον Durant, τον Westbrook και την παρέα τους.

Σφηνάκια

Ο Ilyasova σκόραρε για τους Pacers. Τί πτυχίο χρειάζεται για να δουλέψεις στη γραμματεία;… JaVale “the Dream” McGeeCare for a bit of showboating?…Ο Barea σουτάρει με την αυτοπεποίθηση ύστερου Kobe Bryant…O Dirk Nowitzki και το κολατσό που κουβαλάει για να φάει μετά τον αγώνα, ήταν κάτι που δεν περίμενα να δω…Αυτή η βδομάδα δεν με άφησε σε χλωρό κλαρί από πλευράς μεγάλων επιδόσεων: 23/5/9/4/4 για τον Eric Bledsoe απέναντι στους Timberwolves! Μιας και πιάσαμε αυτήν την αναμέτρηση, ”Γιατρέ μου τα βλέπω διπλά”Λίγος Ricky δεν βλάπτει ποτέΟ Westbrook έκανε τον Kalnietis με 0,7 στο ρολόι…O Nick Young έβγαλε την πρώτη του assist στον Kobe Bryant. Ever…

The following two tabs change content below.
Ήταν και για πάντα θα είναι ο πρώτος πρωταθλητής της fantasy league που έφερε τους συντάκτες του Ballhog κοντά, και αυτός είναι ένας τίτλος που κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει.Όχι τυχαία. Παρακολουθεί live τους περισσότερους αγώνες, διαβάζει τα πάντα γυρω από το ΝΒΑ και το μπάσκετ γενικότερα, μπορεί να περιγράψει τον μηχανισμό του σουτ κάθε παίκτη και θυμάται στατιστικά και πληροφορίες αγώνων περασμένων δεκαετιών, σαν μία σωστή κινητή εγκυκλοπαίδεια του μπάσκετ που είναι. Παλαιότερα τα εξηγούσε στο δικό του blog, τώρα τα εξηγεί στο Ballhog. Τα απαιτητικά ωράρια του ΝΒΑ δεν τον αφήνουν να ασχοληθεί με την Νομική την οποία έχει τελειώσει. Προλαβαίνει όμως να παίζει μπασκετάκι κάθε απόγευμα στα γήπεδα των Αμπελοκήπων,με ένα απαράμιλλο στυλ όπου ο ίδιος πιστεύει ότι μοιάζει στον Ginobili. Δεν μοιάζει, αλλά δεν του το λέμε για να μην τον πληγώσουμε.

References
1 Keep It Simple, Stupid
2 τα λιγότερα επιθετικά rebounds αντιπάλων στη λίγκα
3 θα συντηρήσω τον μύθο της ύπαρξης του, παρ’ ότι οι assists του ήταν 8, όποιος το δει εδώ το είδε
4 δεύτερο
5 της εκτός playoffs περιόδου

2 Comments so far. Feel free to join this conversation.

  1. 74 December 16, 2015 at 18:39 -

    Που σε αρχηγέ; Έχω μπλέξει με δουλειές και τρεχάματα, αλλά διαβάζω πάντα (και μένω και με το στόμα ανοιχτό πολλές φορές. Μπράβο σας! )Έγραψα ένα σχόλιο για την ανάρτηση της στρογγυλής τραπέζης, αλλά κάπου χάθηκε στο διαδίκτυο. Κρίμα.

    ( Έτσι για να σε ιντριγκάρω θα σου πω πως για μάνατζερ της χρονιάς υποστήριζα
    τον G.M. των clippers).:p

    Υ.Γ. πόσο τρομερό είναι να γυρνάς από την δουλειά να μπλέκεις στην κίνηση να σηκώνεις το βλέμμα σου βαριεστημένα πάνω και να βλέπεις μια ταμπέλα που γραφεί
    «ΟΤΟΚΑΡ» (έτσι ακριβώς)

    και συ να διαβάζεις… «ΟΚΑΦΟΡ». :p

    • Billy Hoyle December 17, 2015 at 11:28 -

      Μάλλον ήταν θετική για την ψυχική υγεία όλων μας η απώλεια του σχολίου στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του ίντερνετ.

      Όσο για το δεύτερο κομμάτι, ένα θα σου πω. Σκέφτηκα αυτόν:

      https://pbs.twimg.com/profile_images/2353622819/skgg5t9rvsn0ey4kt5my.jpeg