Την ίδια ημέρα που πέρσι διαδραματίστηκε “η μέρα που και οι τυφλοί είδαν”, το πνεύμα του Martin Luther King ανακάτεψε και φέτος τα κάρβουνα της φωτιάς/παράνοιας που σιγοκαίει στα σωθικά του NBA. Το πρόγραμμα ξεκινούσε από τις 20:00 το απόγευμα και τελείωνε, για τους χομπίστες, περίπου στις 08:00 το πρωί. Και έγιναν τα πάντα.
Μόλις την προηγούμενη μέρα είχαμε γράψει στο Ball Hog για τα ανυπέρβλητα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι Cavs αν αναγκαστούν να βρεθούν απέναντι στους Warriors, και την επομένη ήρθε ο πέλεκυς του reality check.
Οι Warriors είχαν έναν Curry να αυτοσχεδιάζει ως συνήθως, κάτι που ανάγκαζε το κανάλι που επιμελείται την μετάδοση του αγώνα να προσπαθεί πανικόβλητο να τον προλάβει και να κόβει replays ίσα ίσα για να τον δείχνει να εξαπολύει σουτ με προδιαγεγραμμένο προορισμό το δυχτάκι του καλαθιού και να σκοράρει τελικά 35 σε 28′. Οι πρωταθλητές διέλυσαν τους Cavaliers, με τρόπο αποκαρδιωτικό για την ομάδα του Cleveland. O David Blatt1)τότε που ήταν προπονητής τους ακόμα θα πρέπει να βουτήξει πολύ βαθιά στο σεντούκι με τα τεχνάσματα που έχει για να ξεκλειδώσει τον γρίφο που του παρουσιάζουν οι Warriors.
Το τελικό αποτέλεσμα; Cavaliers 98 – 132 Warriors. Η ομάδα των Walton/Kerr προηγήθηκε μέχρι και με 43 πόντους στην αρχή της τέταρτης περιόδου, οι Cavs ισοφάρισαν για πρώτη -και τελευταία φορά- στο 2-2 και ξεκοκαλίστηκαν από τα σουτ των Splash Brothers και την, συνηθισμένη πλέον, ιδιοφυΐα του Draymond Green που τελείωσε με 10 assists, βλέπoντας μέσα από τις ίνες της άμυνας των Cavs.
Στην μάχη των superstars, o Curry πήρε δύο λιγότερα σουτ από τον LeBron για να σκοράρει 19 περισσότερους πόντους και η όλη εμπειρία συνοψίζεται στην παρακάτω φάση και τις συσπάσεις του προσώπου του James.
Ήταν η ευρύτερη εντός έδρας ήττα στην καριέρα του LeBron, και είχε το χειρότερο +/- της καριέρας του, με -35.
Το παιχνίδι είχε χάσει το ενδιαφέρον του από το 104-64 της τρίτης περιόδου, και το μόνο που σε κρατούσε στην οθόνη ως παρατηρητή ήταν η διεστραμμένη έλξη και προσήλωση που ο άνθρωπος αισθάνεται ενώπιον της φρίκης μιας τραγωδίας. Εκτός αν είσαι fan των Cavaliers και βρίσκεσαι στο γήπεδο. Τότε αυτό το σκοτεινό συναίσθημα που ενώνει την ανθρωπότητα δεν σε αγγίζει. Καθόλου.
Steph Curry has 35 points which is more than LeBron James, Kyrie Irving, Kevin Love and Tristan Thompson combined (29).
— Tom Haberstroh (@tomhaberstroh) January 19, 2016
Mario kart σχόλιο:
“One does not just dunk over Cole WallDrich”:
“Be like Kemba”
Ναι στην ομάδα του MJ το λέμε χωρίς ντροπή. Οι Hornets έχουν αφεντικό και τον λένε Kemba Walker. Ο οποίος κόντρα στην Utah, μεταξύ άλλων, θέλησε να δείξει γιατί θεωρείται ένας από τους καλύτερους scoring point guards της εποχής μας. Έφτασε στα όρια του triple double, με 52 πόντους, 9 rebounds και 8 assists, ενώ σαν να μην έφτανε αυτό, τέσσερις μέρες μετά φόρτωσε το καλάθι του Orlando με άλλους 40 πόντους. Οι επιδόσεις του κόντρα σε Oklahoma και Νέα Υόρκη, με 21 και 26 πόντους αντίστοιχα σε κάνουν να πεις απλά ένα “meh”.
My goodness: San Antonio is the first team in NBA history to post a 10-game (or more) winning streak in six successive seasons
— Marc Stein (@ESPNSteinLine) January 18, 2016
Kelly Olynyk : O Βασιλιάς του +/-
Εντάξει, αναμενόμενο είναι ο παίκτης με το καλύτερο defensive rating σε ολόκληρο το ΝΒΑ να βγάζει εκπληκτικά νούμερα στο plus/minus ενός κλειστού παιχνιδιού. Δεν είναι δα, ότι είμαστε και φειδωλοί στους ύμνους μας για τον Καναδό σούπερσταρ.
Αλλά το +27 σε ήττα της ομάδας του με πέντε πόντους είναι εντυπωσιακό ακόμη και για Αυτόν.
Με συγκινείς ρε μπαγάσα.
O Rondo Μπεκενμπάουερ
Το παιχνίδι μεταξύ Sacramento και Atlanta βάδιζε προς το τέλος του. Η Atlanta ήταν τρεις πόντους πίσω και είχε βγάλει με χαρακτηριστική ευκολία ένα ξεμαρκάριστο τρίποντο από την κορυφή για να ισοφαρίσει ο Korver. Οι Kings επανήλθαν μετά το timeout, με ένα απλό give and go μεταξύ Cousins Rondo, το οποίο όμως είχε την μικρή λεπτομέρεια πως ολοκληρωνόταν με ένα screen του Boogie που ισοπέδωσε ολοκληρωτικά τον δύσμοιρο Schroder και έδωσε Rondo το μοναδικό σουτ στο οποίο έχει πάνω από 50%, ένα ανενόχλητο lay-up.
Στην άλλη μεριά του γηπέδου,ο Milsap ξαφνιάστηκε τόσο πολύ από το isolation που προέκυψε, που έδωσε την μπάλα στον Casspi και ο Collison ευστοχώντας σε μία βολή έφερε τη διαφορά στους τρεις πόντους δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη.
H Atlanta χρειαζόταν ένα τρίποντο για να στείλει τον αγώνα στην παράταση και όλοι όσοι έχουν παρακολουθήσει την ομάδα του Budenholzer και το Sacramento τα τελευταία χρόνια ήξεραν πως θα το έβρισκε.
O Rajon Rondo έχει λοιδωρηθεί αρκετά από την σελίδα μας, αλλά αυτή τη φορά ενέργησε σαν πραγματικός ηγέτης σε μία φάση που αποτέλεσε την ίδια στιγμή το ζενίθ και ταυτόχρονα το ναδίρ της άμυνας του Sacramento.
Πολύ έγραψαν πως προέβλεψε το τελευταίο play των Hawks, αν και το σωστότερο μάλλον θα ήταν πως απλά προέβλεψε ότι, όπως στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, θα κυνηγούσαν το τρίποντα από την γωνία. Άρπαξε τον Cousins που περιφερόταν άκοπα στο high post και τον έστειλε να βαράει σκοπιά στη γωνία. Παράλληλα, έβαλε τον Casspi να κολλήσει πάνω στον Bazemore. Οι παίκτες των Hawks σάστισαν και αυτό φαίνεται στο πρόσωπο του Millsap, ο οποίος έκανε το screen και μετά έτρεξαν στην αγκαλιά του Boogie.
Και όμως η κατοχή δεν είχε τελειώσει εκεί. Ο Sefolosha βλέποντας πως το σύστημα δεν βγαίνει, αποφάσισε να βγει στην σέντρα για να πάρει το σουτ. Ο Collison πρέπει να μπέρδεψε τον Ελβετό για τον Curry και έτρεξε προς το μέρος του αφήνοντας ολομόναχο τον Korver στο τρίποντο! Η σέντρα-σουτ του όμως αλλοιώθηκε από τα δάχτυλα του Cauley-Stein, που έπαιζε στη φυσική του θέση, αυτή του τερματοφύλακα, και το έμφραγμα αποφεύχθηκε για το πολυπαθές κοινό των Βασιλιάδων.
Τα ρούκια της Ιντιάνας
Ο Steph είχε άλλη μια μέρα στο γραφείο με ένα triple double, με 39 πόντους, 10 rebounds, 12 assists και 2/2 στα κλασσικά πλέον σουτ του πίσω από τη σέντρα (ένα μέτρησε μονάχα, αλλά ας όψονται οι ξενέρωτοι οι χρονομέτρες). Η πραγματική, όμως, αποκάλυψη στο ευρύ κοινό εκείνου του παιχνιδιού ήταν οι δύο φανταστικοί rookies των Pacers που ήρθαν από τον πάγκο και κράτησαν το παιχνίδι ανταγωνιστικό μέχρι τέλους, υποχρεώνοντας τον Curry να βγάλει διάφορους λαγούς από το καπέλο του.
Αμφότεροι αγωνίστηκαν για 28 λεπτά, κατορθώνοντας να έχουν θετικό +/- απέναντι σε αυτή την μηχανή παραγωγής θανάτου, μονοκέρων, αστερόσκονης και highlights που αποτελούν οι πρωταθλητές.
Ο Jo Young (νούμερο 25 στο mock draft του BallHog και μόλις 41 στο κανονικό του ΝΒΑ) είχε 16 πόντους και 8 assists, αλλά, το κυριότερο, έδειξε σημαντική πρόοδο στην μετάβαση του στο point. Αν ο Vogel κατορθώσει να μετατρέψει τον χαρισματικό σκόρερ σε -αξιοπρεπή έστω- point guard, τότε θα έχουμε ένα παίκτη με πολύ μακριά καριέρα στη λίγκα.
O Myles Turner είχε στην αρχή της εβδομάδας βάλει 25 πόντους εναντίον της επιτροπής Ευρωπαίων ψηλών του Denver, είχε προσθέσει αλλά 15 ποντάκια στο ναυάγιο (ή μήπως όχι;!) του Phoenix, αλλά επειδή δεν είχε προκαλέσει αρκετό σούσουρο γύρω από το όνομά του αποφάσισε να βάλει 31 πόντους μέσα σε 28 λεπτά στους πρωταθλητές. Και τώρα όλοι ξέρετε.
Η ιστορία του Myles Turner στο μυαλό μου αποτελεί μία από τις αδιανόητες κλοπές που έχει κάνει ο Larry Bird την ημέρα του draft και η επιλογή του στο νούμερο #11 θα μνημονεύεται στα χρόνια που θα έρθουν δίπλα σε αυτές των Paul George -επίσης στο #11- και του Kawhi Leonard στο #15. Ο Myles Turner έβγαζε νούμερα Karl-Anthony Towns στο πανεπιστήμιο του Texas, αλλά κανείς δεν τα πρόσεχε γιατί δεν έπαιρνε αρκετά λεπτά συμμετοχής. Ενώ είχε όλα τα φυσικά προσόντα που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος από τα centers του 21ου πρώτου, όλοι είχαν επικεντρωθεί στο ότι έτρεχε σαν το ζαβό και είχαν βγει όλοι αυτοί οι ειδήμονες και έλεγαν πως ο παικταράς είναι bust. O Larry Legend άρχισε να δηλώνει πως ο Willie Cauley-Stein παίζει τόσο καλή άμυνα που του αξίζει να βραβευτεί με Nobel και να γίνει ισόβιος άρχοντας στα Barbados ή τουλάχιστον κάτι παρόμοιο, παραπλανώντας ουσιαστικά τους άλλους μανατζαραίος και με αυτά έπεσε στο νούμερο #11 ο Turner. Στο Summer League ήταν ο Porzingis πριν τον Porzingis, αλλά ένα τραυματισμός στην αρχή της κανονικής περιόδου τον έβγαλε εκτός συζήτησης για το βραβείο του Rookie της Χρονιάς.
Τώρα ο Myles Turner είναι καλά. Και βάζει και 31 πόντους στους πρωταθλητές.
Η τάξη του 1996 στο βαθύτερο draft όλων των εποχών έβγαλε 10 παίκτες που αγωνίστηκαν σε All-Star game. Δεν θα ήταν υπερβολή (ή έστω, δεν θα ήταν ιεροσυλία) να ισχυριστούμε ότι η τάξη του 2015 θα τους φθάσει στέλνοντας διψήφιο αριθμό παικτών στην μεγάλη γιορτή.
The Suns Rises In The West2)απλά μια αφορμή για να μπει αυτό
Ναι, ναι, ξέρουμε πως το Phoenix κάνει μια άθλια σεζόν και από κύριος διεκδικητής του LaMarcus Aldridge και των playoffs βρίσκεται στον πάτο σε όλα τα Power Rankings και ετοιμάζεται για χοντρό tanking. Απλά αυτή η βδομάδα ήταν ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στην ομάδα από την Arizona τα τελευταία τρία χρόνια.
Ναι, δεν έχουμε παραφρονήσει τελείως και επιτρέψτε μας να εξηγηθούμε:
Devin Booker
Θα μπορούσαμε παρακαλώ να στερήσουμε το προσωνύμιο Baby-faced assassin από τον Stephen Curry και να το παραδώσουμε στον Devin Booker; Θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε μια τελετή παράδοσης των σκήπτρων στον παιδότοπο του Goodys του Phoenix, όπου, αφού πάρει το χρίσμα ο μικρός Devin, θα παίζει με την Riley σε αυτό το παρκέ με τις χρωματιστές μπάλες.
Σεμιναριακού επιπέδου εκτέλεση, ένας μεγάλος σκόρερ ανατέλλει στο Phoenix, με ένα jump shoot τόσο γλυκό και απαλό που αποτελεί το αντίστοιχο σιντριβανιού σοκολάτας και είναι ό,τι κοντινότερο έχουμε δει σε Ray Allen εδώ και χρόνια.
Competition at the company BBQ father son game gonna be tight this year pic.twitter.com/8E443aJquD
— ☕netw3rk (@netw3rk) January 22, 2016
Ειδικότερα, η εμφάνιση στο παιχνίδι με τους Pacers θα μνημονεύεται στα ιστορικά κιτάπια του ΝΒΑ καθώς είχε 32 πόντους, με 9/16 σουτ εκ των οποίων 6/11 τρίποντα και 8/8 βολές. Δεν ήταν απλά η καλύτερη επίδοση μέχρι τώρα για τη φετινή χρονιά των rookies, αλλά στα 19 του χρόνια και 81 ημέρες έγινε ο τρίτος νεαρότερος παίκτης στην ιστορία που πετυχαίνει τριαντάρα, με τους άλλους δύο να είναι ο Lebron και ο KD. Επιπλέον, έγινε ο νεαρότερος παίκτης που πετυχαίνει ποτέ έξι τρίποντα σε αγώνα ΝΒΑ, σπάζοντας το μοναδικό αγωνιστικό ρεκόρ που κατείχε ο J.R. Smith (οι εξωαγωνιστικές επιδόσεις του J.R. προς το παρόν δεν κινδυνεύουν).
Archie Goodwin
O Archie Goodwin μπήκε στην λίγκα ως ένα εξαιρετικά αθλητικό δυάρι με μέτριο σουτ από μακριά, αλλά πολύ ικανός να φτάνει στο καλάθι και να δημιουργεί με την μπάλα στα χέρια.
Επειδή έπεσε στα χέρια του Phoenix, που εκείνη την εποχή θα ξεκινούσε το πείραμα με τα δύο βασικά point guard και τον Kendall Marshall, στους οποίους την επόμενη χρονιά θα προστίθετο οι Isaiah Thomas και Tyller Ennis και θα περνούσε από εκεί μέχρι και ο Ish o Smith, ο Goodwin βρέθηκε να προσπαθεί να αγωνίζεται σαν καθαρό shooting guard που κινείται μακριά από την μπάλα και βρίσκεται εκεί για να τιμωρεί τις άμυνες με το μακρινό του σουτ.
Δυόμιση σχεδόν χρόνια βρέθηκε να προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε Kyle Korver, πασχίζοντας να πιάσει την μπάλα στα χέρια του με την αναμενόμενη επιτυχία. Εκλάμψεις του ταλέντου του υπήρχαν σε μεμονωμένους αδιάφορους αγώνες, αλλά πιθανότερο αυτό που τον κρατούσε στην έρημο ήταν η νεαρή του ηλικία σε συνδυασμό με τα αθλητικά του προσόντα και η ζήτηση που είχε από GMs άλλων ομάδων που ήθελαν να ρισκάρουν μαζί του.
H supernova, που αποτέλεσαν οι Suns, έκαψε έντονα για λίγο, αλλά διαλύθηκε εντυπωσιακά, με την ομάδα να μπαίνει στο 2016 σε full tank mode. H ομάδα που στο παρελθόν είχε φθάσε να έχει μέχρι και έξι pointguards στο roster βρέθηκε δίχως κανέναν διαθέσιμο και πάνω στην απελπισία τους είπαν “δεν γαμιέται, ας βάλουμε τον Archie να παίξει άσος, όπως έλεγαν οι scouters ότι είναι η θέση του τόσα χρόνια”
Alex Len
O Hornacek, βρισκόμενος αντιμέτωπος διαδοχικά με τους Spurs, που αντιβαίνουν στο παράδειγμα της υπόλοιπης λίγκας, βασικά επειδή μπορούν, και ξεκινάνε με Aldridge και Duncan, και τους δίχως Millsap Hawks, που είχαν για δίδυμο ψηλών τους Hοrford και Splitter, αποφάσισε να ξεκινήσει στην πεντάδα με τον Tyson Chandler στο center και τον Alex Len σαν power forward. Το δίδυμο πύργων είχε χρησιμοποιηθεί για μόλις εφτά λεπτά σε ολόκληρη τη σεζόν, παρά τις εξαγγελίες περί του αντιθέτου το καλοκαίρι, αλλά έμεινε μαζί στο παρκέ για 55 ολόκληρα λεπτά στα δύο τελευταία παιχνίδια.
Ο Alex Len φαντάζει παραδόξως άνετος στο ρόλο του power forward και δεν μοιάζει τελείως σαν ψάρι έξω από το νερό από μέση απόσταση, ενώ έχει βγάλει ένα εξαιρετικά ενθαρρυντικό double double σε αυτούς τους δύο αγώνες, δείχνοντας επίσης λίγο περισσότερη συναίσθηση της θέσης του αμυντικά, αποτέλεσμα φυσικά των ιδιαιτέρων μαθημάτων που δέχεται από τον Chandler.
Και χρειάζεται πολύ ανατολικοευρωπαικό θράσος για να τολμήσει κάποιος να κάνει αυτό στον Boban Marjanovic.
Ξεψαχνίζοντας τα boxscores
Weirdest Statline και Random Big Game:
13 πόντοι, 13 επιθετικά και 14 αμυντικά rebound, 5 assists! Πάνω που αρχίσαμε να τον ξεγράφουμε σαν τελειωμένο, ο Tyson Chandler έπιασε επιδόσεις που δεν έχουν ξαναγίνει3)τουλάχιστον από το 1985-86 που έχει καταγεγραμμένα στατιστικα το basketball reference. Μια απέλπιδα προσπάθεια να κερδίσει μια μεταγραφή μακριά από το καράβι που βυθίζεται;
Chucker of the Week:
Η επιστροφή του Josh Smith στο Houston εορτάστηκε δεόντος, με τον ίδιο να εκτοξεύει 1/10 ρουκέτες. Ο Evan Fournier αποτέλεσε μοντέλο συνέπειας έχοντας 2/11 απέναντι στην Atlanta και 3/14 Philadelphia (συνολικά 1/16 δίποντα στις δύο αναμετρήσεις). O John Wall με 4/17 εναντίον του Portland έθεσε σοβαρή υποψηφιότητα για τον τίτλο, αλλά τον αξίζει και δικαιωματικά ο Andre Drummond που με τις 13/36 ελεύθερες βολές ανυψώθηκε σε επίπεδο μύθου.
Triple Double Alert:
Από δύο για τους Rondo (11 πόντοι, 10 rebounds, 11 assists εναντίον της Atlanta και 11 πόντοι, 10 rebounds, 10 assists με την Indiana), αλλά σχετικά διαδικαστικά. Από δύο είχε και ο Harden (23 πόντοι, 15 rebounds, 10 assists στο ντέρμπι για την καρδιά του Chandler Parsons, και 33 πόντοι, 17 rebounds, που αποτέλεσαν και ρεκόρ καριέρας, και 14 assists εναντίον του Milwaukee), και ο Steph προσέφερε 39 πoντάκια, με 10 rebounds και 12 assists στο παιχνίδι που βρισκόταν στην σκιά του Myles Turner.
Τι βλέπουμε;
Θέλει και ερώτημα;!
Το παιχνίδι μεταξύ της ομάδας με το καλύτερο ρεκόρ απέναντι στην ομάδα με τον καλύτερο συντελεστή πόντων στην ιστορία του αθλήματος (σε αυτό το σημείο της περιόδου τουλάχιστον) ξεκινάει απόψε στις 05:30. Αν δουλέυετε/σπουδάζετε/έχετε σχολείο μετά τις 08:30 λογικά είστε μια χαρά. Για εσάς τους υπόλοιπους που πιάνετε δουλειά νωρίτερα συνιστώ ξυπνημα στις 05:30 και αποχώρηση από το σπίτι στα μέσα στης δεύτερης περιόδου για να δείτε το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα στον εργασιακό σας χώρο, εφόσον είναι εφικτό.
“Tim Duncan (right knee soreness) has been ruled out for Monday’s game vs. Golden State.”
Σφηνάκια
Highlights του τοπικού πρωταθλήματος της Arizona:
Δεν είναι πεινασμένο lama στα Ιμαλάια, είναι ο ξεμαρκάριστος Enes Kanter κάτω από τη ρακέτα
Ο Archie Goodwin που λέγαμε πιο πάνω
Ο,τι καλύτερο έχει βγάλει το σέρβικο μπάσκετ εδώ και χρόνια.
This is a story all about how, my life got twister turned upside down… O Kobe κάνει ένα tribute στον Will Smith, που ακολούθησε κι αυτός τη διαδρομή από το Los Angeles στην Philadelphia και κάνει το σουτ από τους τίτλους της αρχής του Fresh Prince.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
