Το βαρύ εξωballhogικό πρόγραμμα του Γιάννη Χάτσιου, με την συνεπακόλουθη απουσία αυτού, εκμεταλλεύεται αυτή τη βδομάδα ο Μήτσος Μαυράκης, παρουσιάζοντας μία απολαυστική δική του version της ΝΒΑικής βδομάδας που μας πέρασε.
Creed
Ο Blake Griffin έσπασε το χέρι του, δέρνοντας έναν φίλο του. Οι φετινοί Clippers είναι μια αστείρευτη πηγή ψυχαγωγίας, αλλά ας δούμε που κατατάσσεται ο τραυματισμός του Bad Blake στη λίστα μας με τα σημαντικότερα εξω-αγωνιστικά σπασίματα χεριών στην ιστορία του ΝΒΑ:
5) Rajon Rondo: Δεν είχε βάλει το πλαστικό χαλάκι στο ντουζ, πάτησε το σαπούνι και έπεσε, και στο τέλος το χτύπημα ήταν τόσο σοβαρό που κατέληξε στο Dallas.
Το ατύχημά του έχει το πλεονέκτημα ότι εκτροχίασε τη σεζόν του Dallas. Mου θυμίζει κάτι μακάβριες απειλές της γιαγιάς μου για τα φριχτό τέλος που με περιμένει αν είμαι αμέριμνος στο ντουζ και επιπλέον έχει αναπαραχθεί με ανατριχιαστική ακρίβεια στον κινηματογράφο από το “Βλέπω το Θάνατο Σου”.
4) Kevin Love: Δεν μιλάμε για τον τραυματισμό που επηρέασε τα περσινά playoffs, μιας που αν το Cleveland είχε τον Love στους τελικούς το sweep από τους Warriors θα ήταν δεδομένο. Για αυτόν τον τραυματισμό έχουμε γράψει και ολόκληρο άρθρο που έχει και link με remix LCD Soundsystem σε David Bowie, συνεπώς είναι διαχρονικό.
Μιλάμε για το σπασμένο χέρι του Love που συνέβη επειδή ο γυμναστής των Timberwolves τον υποχρέωσε να κάνει knuckle push-ups στα πλαίσια της εκγύμνασης του με σκοπό να γίνει πρωταθλητής του Μ.Μ.Α. ή τιμωρός της παρανομίας που λυμαίνεται την πόλη της Minnesota. Tα έλεγε το Fargo κι εσείς κοροϊδεύατε. Ή, έστω, πρωταγωνιστής στο ρόλο της Demi Moore σε remake του G.I. Jane.
Όχι τρομερά σημαντικός τραυματισμός μιας που απλά μας επιβεβαίωσε πως αυτή η ομάδα πήγαινε κατά διαόλου και έσπρωξε τον Love προς την πόρτα της εξόδου μια ώρα αρχύτερα.
3) Amar’e Studemire: Οι Knicks είχαν μόλις βρεθεί πίσω με 2-0 απέναντι στους Heat στον πρώτο γύρο των playoffs και ο Amar’e είχε αποφασίσει να δείξει την οργή του ξεσπώντας πάνω σε έναν πυροσβεστήρα.
Σαν τραυματισμός δεν ήταν πολύ σοβαρός, καθώς ο Amar’e επέστρεψε στο τέταρτο παιχνίδι και ούτως ή άλλως η μοίρα της Νέας Υόρκης ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη, αλλά ήταν από τους πρώτους τους οποίους είχαν αναλύσει και παρωδήσει εις βάθος οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οπότε μπαίνει ψηλά λόγω και της ψυχαγωγίας που μας έχει προσφέρει.
2) Latrell Sprewell: Ξέρασε γκόμενος καλεσμένης στο γιοτ του και ο Sprewell προσπαθώντας να τον συνετίσει με τις γροθιές του, αστόχησε κι έσπασε το χέρι του.
Τί να μην λατρέψεις σε αυτό;! Πάρτι σε γιοτ και ο κλασσικός τύπος που δεν αντέχει το ποτό. Το γιοτ ονομάζεται “Milwaukee’s Best”! Και ο Latrell αποφασίσει αντί να πιάσει την σφουγγαρίστρα να αρχίσει τα μπουκέτα. Ποιος τον αδικεί;
1) Larry Bird: Εν μέσω των τελικών της Ανατολικής Περιφέρειας, ο Larry Bird πήγε για ένα χαλαρωτικό ποτό σε ένα τοπικό μπαρ της Βοστόνης, ονόματι Chelsea, και άρχισε να μαλώνει με τον μπάρμαν, που πέρα από μπάρμαν ήταν επίσης και πρώην παίκτη του αμερικάνικου ποδοσφαίρου. Ο Bird του τράβηξε ένα ξαφνικό μπουκέτο στα μουλωχτά, χτύπησε τον αντίχειρά του και σαν αποτέλεσμα οι μισητοί Los Angeles Lakers σήκωσαν τον τίτλο δυο βδομάδες μετά μέσα στο Boston Garden. Το μίσος για τον μπάρμαν που με το ζυγωματικό του έσπασε το δάχτυλο του Larry Legend κρατάει μέχρι σήμερα.
Οι Lakers πήραν το πρωτάθλημα μέσα στη Βοστόνη. Εκτός αν παίκτης ΝΒΑ γρονθοκοπήσει τον Kim Jong-un και αυτός πατήσει το κουμπί σκορπώντας τον πυρηνικό όλεθρο, αυτός είναι και θα είναι ο σημαντικότερος τραυματισμός στην ιστορία.
The Big Short
Και μέσα σε αυτό το τσίρκο που είναι για άλλη μια φορά οι Clippers περνάει απαρατήρητη η συγκλονιστική χρονιά που έχει κάνει μέχρι τώρα ο J.J. Redick.
Χρόνιο θύμα προκαταλήψεων, ή μάλλον της γενικότερης αντιπάθειας που προκαλεί η προϊστορία του στο Duke και το ειδεχθές παρουσιαστικό του, παρουσιαστικό που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε χαμηλόμισθο υπάλληλο συμβουλευτικής εταιρίας που έχει περάσει από την ΔΑΠ της ΑΣΟΟΕ και φλώρο τραγουδιστή ελληνοpop συγκροτήματος που χτύπησε tattoo μανίκι για φανεί σκληρός στον fan club του από ενήλικες πρώην ρουβίτσες, ο Redick αποτελεί καταλύτη της επιθετικής λειτουργίας των Clippers, κάνοντας μια χρονιά που θα έπρεπε να ανταμειφθεί με θέση στο All-Star game.
Κάτι σιχαμένα ΔΑΠιτάκια σαν κι αυτόν έφταιγαν για τη φούσκα με τα στεγαστικά δάνεια.
Sicario
Τα νούμερα του είναι φανταστικά: 16,3 πόντοι, φλερτάροντας στο να γίνει μόλις ο ένατος1)Larry Bird, Steve Nash, Kevin Durant, Mark Price, Reggie Miller Dirk Nowitzki είναι επίσημα οι έξι που το έχουν καταφέρει. Βάζουμε και χαριστικά -χωρίς να έχουν συμπληρώσει το minimum των εκτελεσμένων βολών- τους Kyle Korver και Jose Calderon. Θα κάναμε το ίδιο για τον Meyers Leonard, αλλά μας έχει απογοητεύσει φέτος παίκτης στην ιστορία που μπαίνει στο 50-40-90 club, δηλαδή το club των παικτών που τελειώνουν τη χρονιά με πάνω από 50% στα δίποντα, 40% στα τρίποντα και 90% στις βολές)). Το EFG%2)(Εύστοχα σουτ + 0,5 x Εύστοχα Τρίποντα)/(Προσπάθειες) είναι το αδιανόητο 60,5%, το οποίο συγκρίνεται μονάχα με τα centers που σκοράρουν αποκλειστικά με καρφώματα και ντροπιάζει οποιαδήποτε άλλο σουτέρ στο ΝΒΑ που δεν λέγεται Steph Curry (ή Omri Casspi). Ο ίδιος υπολείπεται μονάχα του -καμία έκπληξη- Steph Curry σε οποιαδήποτε μονάδα μέτρησης ευστοχίας και αποτελεσματικότητας. Σουτάροντας ειδικά σε spot up καταστάσεις έχει κατά μέσο όρο 1,88 πόντους ανά προσπάθεια, με τον Curry να ακολουθεί έχοντας μόλις 1,45 πόντους ανά προσπάθεια!
Όταν o Redick αγωνίζεται, οι Clippers είναι καλύτεροι των αντιπάλων τους κατά 12,6 πόντους , ενώ όταν κάθεται χάνουν με τέσσερις πόντους ανά εκατό κατοχές. Και όσο κι αν όλα αυτά εν μέρει θα πρέπει να χρεωθούν στην αξεπέραστη ιδιοφυΐα του Chris Paul, που είναι εύκολα ο καλύτερος παίκτης αυτών των διαστάσεων που έχει παίξει ποτέ αυτό το άθλημα3)Μονάχα ο Isaiah Thomas συζητιέται ανταγωνιστικά, αλλά η βελτίωση του Redick φαίνεται στις αναπάντεχες αμυντικές του επιδόσεις. Ο Redick, δίχως να έχει τα απαραίτητα φυσικά προσόντα, έχει κατορθώσει από αδύναμος κρίκος να γίνει αξιοπρεπής αμυντικός. Η άμυνα του L.A. είναι καλύτερη κατά τρεις πόντους ανά εκατό κατοχές κατά την παρουσία του στο παρκέ και η προσπάθεια του αντανακλάται στο γεγονός πως έχει κρατήσει τους προσωπικούς του αντιπάλους σε 0,312 πόντους ανά κατοχή, όταν τους κυνηγάει μέσα από screen.
Φυσικά όλα αυτά τα νούμερα δεν έχουν την παραμικρή σημασία καθώς, οι Clippers γενικότερα και ο Redick ειδικότερα παραμένουν αντιπαθέστεροι κι από ψηφοφόρους του “Ναι” στο δημοψήφισμα, οπότε παρόλο που αναγνωρίζουμε την αξία του, λατρεύουμε στιγμές σαν την ακόλουθη:
Τα Μυαλά που Κουβαλάς
Το καλύτερο κομμάτι με τον τραυματισμό του Griffin και την εκδίωξη του J-Smoove έναντι πινακίου φακής ήταν ότι άνοιξε χώρος στο rotation των Clippers για τον Lance Stephenson και την ολοκληρωτική παραφροσύνη που φέρνει μαζί του. Ο απολαυστικότερος παίκτης για να παρακολουθεί κανείς κάθε στιγμή που βρίσκεται στο παρκέ ο “Born Ready” φέρνει ένα συνδυασμό μπασκετικής ποιότητας και slapstick κωμωδίας σε κάθε κατοχή. Ακόμη κι ο Curry, μέσα στην τελειότητα της φετινής χρονιάς, έχει καταντήσει προβλέψιμος, τουλάχιστον ως προς το αποτέλεσμα κάθε προσπάθειας του. Από την άλλη, κάθε φάση στην οποία αγωνίζεται ο Stephenson είναι μια σουρεαλιστική καταβύθιση στα άδυτα ενός διαταραγμένου μυαλού.
Δεν ξέρεις τί μπορεί να κάνει την επόμενη στιγμή. Αν θα είναι κάτι υπέροχο ή κάτι πανηλίθιο.
Απλά δείτε προσεκτικά το video με τα highlight του απέναντι στους Lakers. Πόσες αχρείαστες τρίπλες, προσποιήσεις μέχρι να δώσει μια πάσα ή να σουτάρει. Πόση πόζα, ακόμη και στις απλούστερες των κινήσεων; Κάπως έτσι περιέγραφε ο Poe τον χορό των τρελών, όταν αυτοί κατέλαβαν το άσυλο.
Δεν ξέρω αν τελικά τον λατρεύω ή τον μισώ, αλλά δεν μπορώ να τραβήξω τα μάτια από το performance του Lance Stephenson. Είναι για το μπάσκετ, ότι ακριβώς ο Nicolas Cage για την υποκριτική.
Fury Road
Καταλαβαίνω πως οι Knicks ουσιαστικά αγωνίζονται χωρίς point guard, καθώς ο Jose Calderon έχει την ενέργεια και τη ζωτικότητα του El Cid στο φινάλε της ταινίας, όταν το πτώμα του ήταν απλά απάνω στο άλογο. Η απουσία του Carmelo στο παιχνίδι εναντίον της Oklahoma είχε στερήσει από την ομάδα του Fisher τον καλύτερο δημιουργό της και δεν επέτρεπε στην ομάδα της Νέα Υόρκης να παίξει το αγαπημένο σύστημα σε κάθε κρίσιμη επίθεση, που είναι το “δίνω την μπάλα στον Melo, τον αφήνω να προσποιείται για την μισή επίθεση μέχρι να πάρει το σουτ υπό πίεση”.
Οπότε μετά από κάθε time-out o “Πολυζωγόπουλος του ΝΒΑ” Dereck Fisher κατέφευγε στην εναλλακτική λύση με την οποία θα προσπαθούσε να σκοράρει στην -όχι και τόσο αποτελεσματική- άμυνα των Thunder:
Η μπάλα στο χέρια του Afflalo στο μπλοκ, υπερφόρτωση, και μετά αφήνουμε τον shooting guard των Knicks να παίξει με πλάτη μέχρι να σουτάρει ένα fadeaway σουτ υπό πίεση.
Σοβαρά, αυτό το έκαναν οι Knicks μετά από κάθε γαμημένο timeout!
Μόνο και μόνο για να τελειώσει ο Afflalo των αγώνα με 6/21 σουτ.
aaron afflalo seems like a good dude and his game makes me want to walk up and down the street breaking car windows
— ☕netw3rk (@netw3rk) January 27, 2016
somewhos afflalo has become the more melo than melo. he's the ubermelo.
— ☕netw3rk (@netw3rk) January 27, 2016
Just watched a bunch of the 4th and OT again and…man, I’m good with Afflalo posting up as that secondary option but the man does *not* pass
— Seth Rosenthal (@seth_rosenthal) January 27, 2016
aaron, what play should we run
a post up for me
aaron what time is it
a post up for me
what should we do about ISIS
I should post up
— ☕netw3rk (@netw3rk) January 27, 2016
Turnaround jumper over two defenders. Can't ask for a better shot than that. https://t.co/BqehS31Yvc
— Haralabos Voulgaris (@haralabob) January 27, 2016
Δεν έχει η ομάδα, point guard; Δεν πειράζει, απλά δώστε την μπάλα στα χέρια του Porzingis και αυτός θα φροντίσει και για τους συμπαίκτες του και για το πολύπαθο κοινό
The Revenants (H γαλλική σειρά με τα ζόμπια, όχι το άλλο με την Aρκούδα)
Ερχόμενο από τρεις συνεχόμενες ήττες, στην 7η θέση της Ανατολικής περιφέρειας, και μία μόλις ήττα μακριά από το να βρεθεί εκτός των προνομιούχων θέσεων, με μια λίστα τραυματιών που συμπεριλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη τη βασική τους πεντάδα και ένα σχετικά αδύναμο πάγκο, το Miami ερχόταν να παίξει εννέα παιχνίδια σε 16 μέρες, έξι εξ’ αυτών μάλιστα εκτός έδρας, όντας πρώτο φαβορί για μια εκκωφαντική κατάρρευση.
Και οι απέθαντοι με την πλάτη στον τοίχο, απάντησαν με τέσσερις συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες, απέναντι σε ομάδες της Ανατολής με ίδιους με τους δικούς τους στόχους, και με συνολική διαφορά 13 πόντων στις τρεις πρώτες.
O Dwayne Wade, παρά τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετωπίζει, έχει σηκώσει την ομάδα στους πονεμένους του ώμους, σκοράροντας 97 πόντους και δίνοντας μαζί και 28 assists στις τέσσερις τελευταίες νίκες. Σε κάθε παιχνίδι η υπερπροσπάθεια που καταβάλει αποδίδεται και σε συναισθηματική φόρτιση με διαφορετική αφορμή. Για παράδειγμα στο Chicago έπαιζε στη γενέτειρά του και στο Milwaukee έβλεπε την εμφάνιση του από το Marquette που κρέμεται από το ταβάνι του Bradley Center. Απλά στην πραγματικότητα ο Wade αρνείται να χάσει και θέλει να παίξει σαν τρελός φέτος στα playoffs εναντίον του Cleveland. Στο πλάι του είναι ο εξαιρετικός φέτος Bosh, που παίζει σαν να είναι το καλύτερο stretch-4 της λίγκας. Αν και αυτό τον αδικεί, μιας και η δυνατή πεντάδα των Heat είναι αυτή με τον Bosh στο center.
Dawn of Justise
H πληθώρα τραυματισμών εμφανίζει στον Justise Winslow 35 λεπτά ανά αγώνα και η παρουσία στο παρκέ ατσαλώνει την άμυνα των Heat, καθώς ο rookie αποτελεί αυτή την στιγμή από τους καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς στο ΝΒΑ. Εναντίον των Bulls έβγαλε ένα +17 στα λεπτά που αγωνίστηκε, βιδώνοντας ολοκληρωτικά τον Jimmy Butler.
Και εναντίον του Brooklyn είχε πιο εύκολη αποστολή στην άμυνα, οπότε έλαμψε στην επίθεση σκοράροντας 13 πόντους, δύο εκ των οποίων με την ακόλουθη σπόντα…
Brooklyn
Το συγκεκριμένο καλάθι ήταν οι μοναδικοί δύο πόντοι, που διέκοψαν μια μονομαχία μεταξύ Chris Bosh και Andrea Bargnani που διήρκεσε έξι αγωνιστικά λεπτά που θα έκαναν τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη να δακρύζει που δεν διέσχισε ποτέ τον Ατλαντικό. Το επιμέρους σκορ ήταν 13-9 για τον Ιταλό, που έχει αναλάβει το ρόλο του επιθετικού δυναμό από το πάγκο για τους Nets και που μαζί με τον Bojan Bogdanovic έχουν σχηματίσει ένα δίδυμο ευλογία για τις αντίπαλες επιθέσεις. Οι δύο παίκτες του Brooklyn με την παρουσία και την προκλητική τους άρνηση να παίξουν άμυνα έχουν φροντίσει για την αναπαραγωγή όλων των στερεοτύπων περί των Ευρωπαίων καλαθοσφαιριστών. Στερεότυπα τα οποία πασχίζει να καταρρίψει ο Kristaps Porzingis μόνος του. Αν τυχόν το ερχόμενο καλοκαίρι, μόλις ανακοινωθεί πως με την τρίτη επιλογή στο draft οι Lakers επιλέγουν τον Dragan Bender, και παρά την τελειότητα του ονόματός του αρχίσει κάποιος νεαρός φίλος των Λιμνανθρώπων να κλαίει, ο Κροάτης forward δεν θα έχει πάρα να κατηγορήσει τον έμπειρο συμπατριώτη του.
Και να πεις πως οι δύο συγκεκριμένοι είναι κάτι σαν τον Lou Williams, που μπορεί να μπάζουν από πίσω, αλλά τουλάχιστον σκοράρουν κατά βούληση; Ολόκληρος ο πάγκος του Brooklyn σκόραρε μονάχα δύο (ναι, ΔΥΟ) πόντους ενάντια στο Dallas, στο παιχνίδι κατά το οποίο o Dirk έκανε τέσσερα κοψίματα, επίδοση που είχε ξαναπιάσει άλλες δύο φορές τα τελευταία πέντε χρόνια…
The 100-year-old Man Who Climbed Out the Window and Disappeared
Πριν από αυτό το παιχνίδι, στο οποίο ο Dirk είχε βρει στο πρόσωπο του Bargs τον μοναδικό μπασκετμπολίστα με λιγότερη φυσική δύναμη από αυτόν, η άμυνα του Dallas είχε βγάλει ολόκληρη την εβδομάδα έχοντας μονάχα ένα (ναι, ΈΝΑ) κόψιμο.
Το Dallas έχει κατορθώσει να έχει την 16η συνολικά και 13η καλύτερη άμυνα ανά κατοχή σε ολόκληρο το ΝΒΑ, αγωνιζόμενο με ένα rotation παλαιμάχων στον άσσο, που συμπεριλαμβάνουν έναν καλικάντζαρο και έναν υπέρβαρο κύριο, με τους δύο καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς τους να προσπαθούν να επανέλθουν από εξαιρετικά σημαντικούς τραυματισμούς, τον Dirk να αδυνατεί να τρέξει, στρίψει ή να σηκωθεί από το έδαφος, και τον πιο σκληροτράχηλο άνθρωπο που ακούει στο όνομα “Zaza”.
Αυτή η ομάδα είχε μόλις ένα κόψιμο ολόκληρη την εβδομάδα, το οποίο δεν είναι βέβαια σοκαριστικό, αν αναλογιστούμε πως έχει μονάχα 3,5 ανά αγώνα κατά μέσο όρο και παρόλα αυτά κατόρθωσε να πάρει δύο νίκες και να παίξει στα ίσια τους πρωταθλητές.
Suicide Squad
Πριν το draft του περασμένου Ιουλίου το Sacramento είχε στα χέρια την έκτη επιλογή, ένα κάποιο κενό στη θέση του point guard (συγγνώμη Darren Collison, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς…) και στον πάγκο του τον George Karl. Στο draft θα ήταν διαθέσιμος ο Emmanuel Mudiay που θα αποτελούσε την μακροχρόνια λύση στον άσσο και θα ήταν η γεροντική καψούρα του George Karl. Ο μόνος λόγος που θα μπορούσε να κρατήσει τον Mudiay μακριά από το Sacto θα ήταν ο φόβος μην και δεν αντέξει η γεροντική καρδιά του βετεράνου προπονητή τον ενθουσιασμό με τον νεαρό Κονγκολέζο.
Κι όμως στις μέρες πριν το ντραφτ άρχισε να κυκλοφορεί πως οι κύκλοι γύρω από τον DeMarcus Cousins είχαν θέσει βέτο και ζητούσαν πάση θυσία να επιλεγεί ο φίλος του Willie Cauley-Stein, όπως και έγινε.
Γιατί ο Cousins ζητούσε διακαώς τον Cauley-Stein στους Kings; Αν πραγματικά ενδιαφερόταν για τη φιλία τους θα τον άφηνε να πέσει ως το #11, όπου τον περίμενε η Indiana με ανοιχτές αγκάλες για να τον χρίσει διάδοχο του Roy Hibbert. Και ποιος άνθρωπος θα ήθελε ο φίλος του να πάει να μείνει στο Sacramento, σε ένα τόσο κωμικά δυσλειτουργικό οργανισμό, αν δεν είχε υστερόβουλα κριτήρια;
Ο λόγος για τον οποίον ο DeMarcus ήθελε τον WCS αποκαλύπτεται στο Vine που ακολουθεί.
O Rondo, αρκετά προβλέψιμα, εκτίθεται από τον Lillard, ο οποίος κόβει στην πλάτη του. Ο Boogie αμέσως αντιλαμβάνεται το κενό στην άμυνα και σαν σωστός ηγέτης, αντί να πάει ο ίδιος να βοηθήσει, δείχνει τον ξεμαρκάριστο Lillard και αμέσως ο Trill σπεύδει πρόθυμα από τη weak side να βοηθήσει. Ο Plumlee δέχεται την assist και καρφώνει ολομόναχος, αλλά υποθέτω ο νεαρός rookie θα υπόμεινε αγόγγυστα τις φωνές για την μη αποτελεσματική βοήθεια που έδωσε.
Η στελέχωση της ομάδας φέτος είναι ιδανική, τουλάχιστον στα μάτια του Cousins. O Cauley-Stein είναι ο ιδανικός rookie γιατί προτίθεται να μαρκάρει τα αντίπαλα center αντί του Cousins και γενικότερα σκίζεται στην άμυνα ώστε να μπορεί το αστέρι τις ομάδας να είναι λιγότερο επιμελής με τα δικά του καθήκοντα, ενώ στην επίθεση περίμενε ήσυχος στη γωνία μπας και πάρει κανά επιθετικό rebound. Για point guard είναι ο Rondo, για τον οποίον τα έχουμε ξαναγράψει εδώ και εδώ, που ζει για να κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του να μαζεύει assists και δεν επιχειρεί σουτ εκτός αν πρόκειται πραγματικά για λύση απελπισίας. Δηλαδή όλα τα σουτ για τον Boogie, που με τη σειρά του έχει αδράξει την ευκαιρία και έχει ξεκινήσει να σουτάρει τρίποντα για να βοηθήσει το spacing της ομάδας και επιπλέον είναι πρώτος σε αριθμό προσπαθειών ανά παιχνίδι!
Bridge of Spies
Σύμφωνα τουλάχιστον με το ΝΒΑ, μετά την ανακοίνωση των παικτών που θα λάβουν μέρος στο Rising Stars Challenge, η μαρτυρική νήσος της Δομινικανής Δημοκρατίας, από όπου κατάγεται ο Karl-Anthony Towns, και οι Φιλιππίνες, χώρα καταγωγής του Jordan Clarkson, υπάγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποτέλεσμα πιθανότατα κάποιου επεκτατικού πολέμου που θα έλαβε χώρα κάποια στιγμή στα μουλωχτά και δεν θα έβγαλε ούτε οκτάστηλο στις εφημερίδες.
Αποτέλεσμα της επεκτατικής πολιτικής των Η.Π.Α. ήταν να μείνει λειψή η διεθνής ομάδα και να καλεστεί ο αναπληρωματικός του Charlie Vilanueva, Dwight Powell και να μείνει εκτός ο καλύτερος ανήλικος μπασκετμπολίστας στον πλανήτη, ο Devin Booker!
Αλλά μην ανησυχείτε fans των Ήλιων, το Phoenix δεν θα μείνει δίχως εκπροσώπηση στη γιορτή του Toronto. Στο All-Star game της D-League θα λάβει μέρος o πρώτος παίκτης στα 15 χρόνια ύπαρξης της λίγκας που πέτυχε πάνω από 60 πόντους σε ένα παιχνίδι -και νυν παίκτης των Suns- Jordan McRae.
Ο McRae ανήκει σε μια λίστα πολύ καλών επιλογών στο δεύτερο γύρο του Sam Hinkie (K.J. McDaniels, Richaun Holmes, Jerami Grant, Vasilije Micić), καθώς επιλέχθηκε από τους Philadelphia Sixers στο #58 του προπέρσινου draft. Δεν είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί ποτέ με την αρμάδα του Brett Brown, καθώς πήγε στην Αυστραλία, αλλά μετά από δύο χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία απέναντι σε μια άλλη σεμιναριακή δουλειά στο tanking.
Και κρίνοντας από πρώτο του καλάθι είναι έτοιμος να την αρπάξει από τα μαλλιά.
Και η παρουσία του ήταν τόσο καταλυτική στο πρώτο του παιχνίδι που προκάλεσε την απόλυση του Jeff Hornacek
Ξεψαχνίζοντας τα boxscores Spotlight
Weirdest Statline
13 πόντοι με τρία τρίποντα. Έξι rebounds, δύο assists και δύο κλεψίματα εν έτει 2016 από τον Sasha Vujacic σε αγώνα του ΝΒΑ.
Παραφράζοντας τον σπουδαίο Μήτσο Μαντζούκα:
“Πως βρήκε δουλειά στο ΝΒΑ το 2016 o Sasha Vujacic;
Πως βρήκε δουλειά στο ΝΒΑ το 2016 o Sasha Vujacic;
Πως βρήκε δουλειά στο ΝΒΑ το 2016 o Sasha Vujacic;
Πως βρήκε δουλειά στο ΝΒΑ το 2016 o Sasha Vujacic;
Πως βρήκε δουλειά στο ΝΒΑ το 2016 o Sasha Vujacic;”
Και στο αμέσως επόμενο παιχνίδι βάζει και buzzer beater από εκεί που σουτάρει μονάχα ο Curry:
Random Big Game:
20 πόντους με 9/13 σουτ και εφτά rebounds, με επιπλέον έξι κοψίματα, ο Jordan Hill κατάφερε να αποσπάσει τα βλέμματά μας από τον Myles Turner στο παιχνίδι με το Denver.
Ο “Psycho-T” έκανε double double με 12 πόντους και 14 rebounds στο Moda Center, αλλά δεν τραυμάτισε κανέναν οπότε δεν έπιασε τα στάνταρ απόδοσης που μας έχει συνηθίσει. Ο Sean Killpatrick είχε 11 πόντους εναντίον Hawks, αλλά με τον Korver να παίζει σαν βαλσαμωμένος δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Οι 26 πόντοι του Archie Goodwin θα επαναληφθούν και σύντομα.
Συνεπώς μία είναι η επιλογή:
Troy Daniels!!
Ναι, το βράδυ που συγκρούστηκαν οι δύο καλύτερες ομάδες του γαλαξία, με τους Warriors να ξεφτιλίζουν τους Spurs, κάνοντας μας να αναθεωρήσουμε τα σχέδια μας, το ίδιο βράδυ που ο Boogie Cousins έβαλε 56 πόντους, την παράσταση έκλεψε ο Troy Daniels με τους 28 πόντους (10/15 σουτ, 8/11 τρίποντα και 0/2 βολές), οι τρεις τελευταίοι του οποίον σημειώθηκαν με το buzzer beater μαχαιριά στην πλάτη των Βασιλιάδων στην παράταση.
Αλλά όμως προσέξτε τις αντιδράσεις του μόλις βάζει το νικητήριο καλάθι. Βαδίζει αργά προς την άμυνα παγώνοντας το βήμα του, δίχως τις παραμικρές συσπάσεις που να φανερώνουν συναισθήματα στο πρόσωπο του, ενώ όλοι οι υπόλοιποι συμπαίκτες έχουν τρελαθεί και δικαίως, αν λάβουμε υπ’όψιν που το καλάθι έχει μπει στις 01.30 π.μ. της Δευτέρας τοπική ώρα.
Και γιατί ο Troy Daniels είναι τόσο ψύχραιμος;
Γιατί αυτά τα έχει ξανακάνει στα playoffs, οπότε τί να του πει ένα αδιάφορο παιχνίδι κανονικής περιόδου;
Chucker of the Week:
Στήλη που αυτή την εβδομάδα θα ονομαστεί “Η Κατάρα του Moda Center”.
Τί παθαίνουν όλοι απέναντι στο Portland;!
O Boogie μία μέρα μετά τους 56 πόντους είχε 4/21 σουτ και 9/17 βολές.
Ο Batum, νοιώθοντας τρακ στην πρώτη του επιστροφή στο για οχτώ σερί χρόνια σπίτι του, τα έσπασε με 1/11 για μόλις τρεις πόντους, προσθέτοντας και οχτώ assists με έξι λάθη.
Η κατάρα επηρέασε και τον Andrew Wiggins, που με την σειρά του είχε 3/18.
Κι αυτά τα νούμερα απέναντι στην ομάδα του Dame Lillard, που δεν μπορεί να μαρκάρει ούτε κώνο, και τον λιλιπούτειο C.J. McCollum, που μοιάζει σαν παιδάκι μπροστά στα άλλα shooting guards της λίγκας.
Triple Double Alert
O Russell Westbrook είχε 26 πόντους, 10 rebounds και 14 assists εναντίον των Rockets και φλέρταρε με ένα ιδιότυπο quadrοuble figure, έχοντας από δίπλα και οχτώ λάθη. Τέτοιες επιδόσεις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχει πιάσει μονάχα…ο Russell Westbrook στην περσινή υπερηρωική του εκστρατεία “μόνος εναντίον όλων”.
Και ένα στρογγυλό triple double Draymond Green που με τους 20 πόντους, τα 10 rebounds και τις 10 assists αλλά και 100% ευστοχία, είχε άλλη μια μέρα στο γραφείο, οπού απλά είπε να προσπαθήσει λίγο παραπάνω γιατί του είχε ξεφύγει το triple double το προηγούμενο βράδυ εναντίον της Φιλαδέλφεια.
Τί βλέπουμε;
Η Oklahoma, μετά από το εναρκτήριο παιχνίδι της σεζόν όπου και νίκησε στον San Antonio, δοκιμάζεται για πρώτη φορά ουσιαστικά φέτος απέναντι σε διεκδικητή του τίτλου, στην Oracle Arena στις τέσσερις το πρωί της Κυριακής. Ό,τι πρέπει για συνέχεια από το σαββατιάτικο ξενύχτι. Ένα παιχνίδι που θα δείξει τον χαρακτήρα και θα καθορίσει τις βλέψεις της ομάδας. Ή για να το θέσουμε καλύτερα, η σύγκρουση των δύο άκρων, του παίκτη με το καλύτερο PER για φέτος και ένα από τα καλύτερα στην ιστορία, του Steph Curry, να βρίσκεται αντιμέτωπος με τον παίκτη που έχει τρελάνει τα στατιστικά, τον Kyle Singler που, έχοντας ξεφουσκώσει τελευταία, και με το PER να έχει εκτοξευθεί στο 5,85, δεν είναι πια στο δρόμο να κάνει την χειρότερη σεζόν στην ιστορία του αθλήματος.
Ετοιμαστείτε για πληθώρα από memes που θα προκύψουν όταν η άμυνα του Enes Kanter συναντήσει την επίθεση των Warriors.
Σφηνάκια
Αισίως για τρίτη συνεχόμενη βδομάδα έχουμε τον Τυνήσιο της καρδιάς μας, Salah Mejri, σε ένα εμφατικό chasedown block και τον αγαπητό σε όλους, Cole Aldrich, να αποφεύγει με περισσή πλαστικότητα τον Bizz. Ο Ish Smith τηλεμεταφέρθηκε στο καλάθι, λίγος C.J. McCollum και ο Bobby Portis δεν κρατιέται.
Επίσης, στο παιχνίδι που οι Philadelphia 76ers του 7-40, υποδέχτηκαν τους Golden State Warriors του 42-4, είχαμε την αναμέτρηση μεταξύ δυο ομάδων με τη μεγαλύτερη διαφορά στο ρεκόρ τους στην ιστορία της λίγκας.
Για τέλος, ο KAT:
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
| ↑1 | Larry Bird, Steve Nash, Kevin Durant, Mark Price, Reggie Miller Dirk Nowitzki είναι επίσημα οι έξι που το έχουν καταφέρει. Βάζουμε και χαριστικά -χωρίς να έχουν συμπληρώσει το minimum των εκτελεσμένων βολών- τους Kyle Korver και Jose Calderon. Θα κάναμε το ίδιο για τον Meyers Leonard, αλλά μας έχει απογοητεύσει φέτος |
|---|---|
| ↑2 | (Εύστοχα σουτ + 0,5 x Εύστοχα Τρίποντα)/(Προσπάθειες |
| ↑3 | Μονάχα ο Isaiah Thomas συζητιέται ανταγωνιστικά |
Απολαυστικο!
Ωραίο άρθρο! Εύγε!