Τρεις εβδομάδες και καμιά ντουζίνα παιχνίδια έμειναν για κάθε ομάδα πριν κλείσει μία από τις πιο γεμάτες και απρόβλεπτες regular seasons των τελευταίων ετών. Η πρώτη θέση σε κάθε περιφέρεια είναι -θεωρητικά- up for grabs, στη μέση της Ανατολής γίνεται χαμός με συνεχείς ισοβαθμίες, και στην ουρά των playoffs και των δύο περιφερειών παλεύουν από τέσσερις ομάδες που τους χωρίζει μιάμιση νίκη. Μια περίοδος που έχουμε συνηθίσει να είναι στην πλειονότητά της βαρετή, φέτος είναι φωτιά σε όλα τα επίπεδα, κι εμείς παρακολουθούμε με αγωνία τις κοκορομαχίες ανάμεσα σε ομάδες εκπλήξεις και απογοητεύσεις.
Το παιχνίδι που όλοι περιμέναμε
Ήταν τέλη Δεκέμβρη όταν στο weekly εκείνης της εβδομάδας αναγράφαμε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που απασχολούσαν Ραδικόπουλο και Μαυράκη αναφορικά με τους φετινούς Spurs και το πώς αυτοί θα ματσάρουν το τρένο των Warriors:
Αφορμή για το άρθρο και την αναζήτηση αποτέλεσε η κουβέντα που τρέχουμε με τον Μαυράκη εδώ και δύο και παραπάνω βδομάδες η οποία συνοψίζεται στην κάτωθι απορία (γνώμες σας σχετικά παραπάνω από δεκτές στα comments):
Από την στιγμή που οι Spurs αποτελούν το prototype του σύγχρονου pace & space, που οι Warriors τελειοποίησαν, η επιλογή τους να ρίξουν ρυθμό και να σφίξουν την άμυνα έχει να κάνει με την ένταξη στην ομάδα του Aldridge και την παράδοση των σκήπτρων της ομάδας στον Kawhi, οπότε μιλάμε για μία early/mid-season τακτική, που όταν -κυρίως- οι προαναφερθέντες δύο παίχτες ενταχθούν πλήρως στο σύστημα και στους ρόλους τους θα ξαμοληθούν μετά το All Star, στα συνήθη φρενήρη επίπεδα ρυθμού και απόδοσης ή έχει να κάνει με τη διαπίστωση πως οι Warriors είναι ανίκητοι σε αυτό το στυλ παιχνιδιού οπότε, αφού δεν μπορούν να τους outrun, πάνε να τους στραγγαλίσουν?
Θεωρητικά μια πρώτη γεύση σχετικά θα παίρναμε στις 25 Γενάρη που θα αναμετρηθούν πρώτη φορά για τη σεζόν, αλλά τα εσωτερικά στοιχήματα με τον Μήτσο έχουν πέσει πως ο Popovich θα γράψει όλη την υφήλιο στα παπάκια του και θα βάλει τα δεύτερα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ξεκουράζοντας όλους τους παίχτες κλειδιά.
Οι απαντήσεις και στα δύο ερωτήματα που έθεταν οι συντάκτες του Ball Hog δόθηκαν το Σάββατο που μας πέρασε στο AT&T Center. Όταν οι δύο ομάδες πρωτοσυναντήθηκαν για φέτος στην Oracle Arena, οι Warriors φιλοδώρησαν με μια 30άρα, αποδεικνύοντας στον Popovich πως η ομάδα του δεν μπορεί να τους ακολουθήσει σε pace & space παιχνίδι. Συνεπώς, δεν έμενε άλλη επιλογή, παρά να επιχειρήσει να στραγγαλίσει τους Dubs.
Πριν δούμε, όμως, πώς ακριβώς το πέτυχε αυτό, αξίζει μια αναφορά στο βεληνεκές της αναμέτρησης.
Τα Kaiju films είναι παραδοσιακό μέρος της κινηματογραφικής διασκέδασης στην Ιαπωνία, χρησιμοποιώντας υπερφυσικά τέρατα, τα οποία κατά κανόνα στρέφονται κατά αβοήθητων πόλεων και τις κάνουν έρμαιο των ορέξεών τους. Το γνωστότερο παράδειγμα του είδους στη Δύση είναι φυσικά ο Godzilla, τον οποίο υιοθέτησε το Hollywood με μεγάλη προθυμία. Καθώς, όμως, οι Aσιάτες φίλοι μας φαίνεται να μην χορταίνουν εφέ και CGI, ένα μόνο κτήνος με καταστροφική οργή δεν είναι αρκετό, και αυτό έχει οδηγήσει σε διάφορα films που βάζουν δύο τέτοια τέρατα να μετρήσουν τις εξωπραγματικές δυνάμεις τους.
Το μπασκετικό αντίστοιχο μιας τέτοιας τιτανομαχίας, ήταν ο αγώνας του Σαββάτου ανάμεσα σε Warriors και Spurs, στο San Antonio. Για να δούμε μερικούς αριθμούς:
- Οι Warriors είχαν το καλύτερο ρεκόρ της ιστορίας με 62-6 μετά από 68 αγώνες.
- Ταυτόχρονα, έχουν το μεγαλύτερο εντός έδρας σερί νικών, με 50.
- Στην αντίπερα όχθη, το τρίτο καλύτερο εντός έδρας σερί ανήκε στους φετινούς Spurs, με 43 νίκες.
- Οι Warriors είχαν να κερδίσουν στο San Antonio από το 1997, όταν ο Popovich μετρούσε μόλις 9 νίκες ως head coach.
Ήταν ένα παιχνίδι με φόντο την ιστορία.
Και ο Popovich έστησε την σκακιέρα έτσι, ώστε να μπορέσει να εκμεταλλευτεί κάθε αδυναμία των Warriors, και όπως λέγαμε, να τους στραγγαλίσει. Και το πέτυχε, κρατώντας τους στους 79 πόντους, τους λιγότερους που έχουν πετύχει οι Dubs στην Kerr Era.
Ας δούμε όμως βήμα βήμα, πως ξετυλίχθηκε η στρατηγική των Spurs:
Πρώτο σημείο κλειδί, και λεπτομέρεια που έκανε εφικτή την τακτική του Popovich να οδηγήσει το παιχνίδι σε χαμηλό ρυθμό με πολύ inside game, ήταν τα καίρια προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπιζαν οι Warriors. O Festus Ezeli βρίσκεται στα pits εδώ και καιρό, αλλά για το παιχνίδι του Σαββάτου, τέθηκε νοκ-άουτ και ο αμυντικός ογκόλιθος, αποδέκτης των alley-oops του Curry και γενικός facilitator της ρακέτας, Andrew Bogut, αφήνοντας σαν μόνη ρεαλιστική (παραδοσιακή) λύση στο 5 τα απομεινάρια του Anderson Varejao.
Ο Steve Kerr επέλεξε να ξεκινήσει με τους Rush-Barnes-Green στο 3-4-5, και ο Popovich όρμηξε κατευθείαν στην καρωτίδα. Δίπλα στους Kawhi και Aldridge επέλεξε να ξεκινήσει τον -από κάθε άποψη- τεράστιο Boris Diaw, στριμώχνοντας από την αρχή στη γωνία τον Steve Kerr, έστω και αν για να το κάνει αυτό κράτησε στον πάγκο, για τρίτη μόλις φορά στην καριέρα του, τον Tim Duncan.
Hearing Tim Duncan will not start. Boris Diaw will start in his place. Pop's response to Warriors' small ball.
— Jeff McDonald (@JMcDonald_SAEN) March 20, 2016
Αν η φάση σας θυμίζει μονάκι και την έκφραση “έλα, να ξαναχωριστούμε, έχετε πάρει όλους τους ψηλούς”, σωστά σας την θυμίζει.
Η δεύτερη επιλογή, ήταν το ξεκίνημα του 3&D Green πάνω στον Curry, παράλληλα με συνεχείς αλλαγές πάνω του στα screens, ακόμα και στα off-ball. Εδώ βλέπουμε και τους πέντε Spurs να μαρκάρουν τον MVP σε ένα διάστημα 10 δευτερολέπτων:
Πολύ λίγες φορές οι Warriors κατάφεραν να αναγκάσουν τον LaMarcus Aldridge να πέσει πάνω στον Curry, και όταν το κατάφεραν, γίνονταν πράγματα σαν κι αυτό:
Κι όταν δεν έπεφτε πάνω του ο Green, οι Patty Mills και Tony Parker τον έπαιζαν στα όρια της σεξουαλικής παρενόχλησης από τη στιγμή που περνούσε το κέντρο ή και νωρίτερα, αδιαφορώντας για τα τεκταινόμενα της άμυνας πίσω τους.
Danny Green guarding Steph almost the full length of the court: pic.twitter.com/QCOyvvaOgZ
— Paul Garcia PS (@PaulGarciaPS) March 20, 2016
Parker and Mills right in front or by Steph's side way beyond the 3-point line: pic.twitter.com/b7DF2Th0Nm
— Paul Garcia PS (@PaulGarciaPS) March 20, 2016
Με αυτόν τον τρόπο, τον περιόρισαν στα 1/12 τρίποντα και 4/18 σουτ συνολικά, εξουδετερώνοντας ουσιαστικά την κινητήριο δύναμη των Warriors.
Επιπλέον, ακολουθώντας τη λογική της εκμετάλλευσης του συγκριτικού πλεονεκτήματος του ύψους, ο Gregg Popovich δεν δίστασε να μετακινήσει το παιχνίδι της ομάδας του ακόμα βαθύτερα στη ρακέτα. Η αναζήτηση των Kawhi, LaMarcus και -σε μικρότερο βαθμό- Boris για post-ups ήταν συνεχής, ακόμα και σε βάρος της συνηθισμένης κυκλοφορίας των Spurs. Δεν δίστασαν να ρίξουν ακόμα περισσότερο τον ρυθμό τους, προσπαθώντας και επιτυγχάνοντας να αποσυντονίσουν τους παίκτες του Steve Kerr.
To me, the Spurs-Warriors takeaway??
Game 1: fastest pace the Spurs played all season.
Game 2: slowest pace the Warriors played all season.— Tom Haberstroh (@tomhaberstroh) March 20, 2016
Oι τρεις σωματοφύλακες της frontline ήταν υπεύθυνοι για 46 από τα 78 σουτ των Spurs, και 58 από τους 87 πόντους τους.
Όσο και αν προσπαθούσαν οι Rush, Barnes και Green να περιορίσουν τους αντιπάλους τους, ο συσχετισμός ύψους και δύναμης ήταν τόσο κατάφορα εναντίον τους που η προσπάθειά τους θύμιζε μωρό που παλεύει να αρπάξει την κουδουνίστρα του από τα χέρια σαδιστή συγγενή.
Επιλογή τέταρτη: κυνήγι του επιθετικού rebound. Ο Popovich είναι θιασώτης της λογικής των γρήγορων επιστροφών, θυσιάζοντας διαχρονικά το επιθετικό rebound στο βωμό της transition defense. Ταυτόχρονα όμως, όπως ξανά και ξανά έχει αποδείξει, είναι άνθρωπος που θα κάμψει τις αρχές του για να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο. Έτσι το Σάββατο Aldridge και Leonard έπεφταν με μανία στις μάχες για το επιθετικό rebound με αποτέλεσμα να τελειώσουν τον αγώνα με 35 rebounds -τα 10 επιθετικά- (μαζί με τον Diaw) έναντι μόλις 14 για τους αντιπάλους του στις θέσεις 3 έως 5, και κάπως έτσι οι Warriors έχασαν την μάχη του rebound με 53-37. Ο μέσος όρος 23% των Spurs σε ORB% έγινε 31,8% το Σάββατο, η πέμπτη καλύτερη επίδοση της σεζόν για την ομάδα του Popovich.
Eιδική αναφορά πρέπει να γίνει στον LaMarcus Aldridge. Η σημαντικότερη καλοκαιρινή προσθήκη εντάχθηκε στον οργανισμό Spurs όπως ακριβώς αναμενόταν: αργά, αλλά πλήρως αποτελεσματικά. Όπως έγραφε πριν τον αγώνα με τους Warriors o Paul Garcia στο projectspurs, o LaMarcus Aldridge, ξεκίνησε “αργά” τη σεζόν, σκοράροντας γύρω στους 16 πόντους μέσο όρο, με λιγότερο από 50% FG, όσο συνήθιζε το κλίμα της επίθεσης των Spurs, και ο Popovich μάθαινε τα χούγια του, τόσο για να στήσει το gameplan (και) επάνω του, όσο και για να τον διαμορφώσει με βάση τα θέλω του.
Από τότε, το σκοράρισμά του LMA έχει αυξηθεί στους 21 πόντους περίπου, ανεβάζοντας τον μέσο όρο σεζόν τους στους 18, διάγοντας την καλύτερη shooting season της καριέρας του με 51% FG και 56% TS, την ώρα που ο Popovich τον έχει κάνει στυλοβάτη της αδιανόητης άμυνας των Spurs, εκμεταλλευόμενος το μάκρος και την αίσθηση του χώρου του, κρύβοντας τα αργά πόδια του και την αδυναμία του να βγει στην περιφέρεια να μαρκάρει. Έτσι, έχει την άνεση να ανεβάσει τα λεπτά του από τα 29′-30′ που έπαιζε μέχρι τα μέσα Φλεβάρη, στα 32′-33′, όχι μόνο καλύπτοντας, αλλά και κεφαλαιοποιώντας την απαραίτητη ξεκούραση του Duncan.
Παράλληλα, όπως βλέπουμε και στα shotcharts του άρθρου, ο LMA έχει ξεκολλήσει από την αγαπημένη του θέση στο αριστερό μπλοκ, και απειλεί από κάθε πλευρά μέσα από το τρίποντο.
LaMarcus Aldridge's last 10 games: 26.6 ppg, 10.6 rpg, 94.3 percent from the foul line. He's been pretty good.
— Jeff McDonald (@JMcDonald_SAEN) March 20, 2016
Παράλληλα, οι Spurs μοιάζουν να έχουν ξεκλειδώσει το σεντούκι με τα μυστικά των βασικών ανταγωνιστών τους στη Δύση, κρατώντας Clips, Thunder και Warriors κάτω από τους 90 πόντους.
The Spurs' Defense over the last 4 games:
OKC 85 points
Clippers 87 pts
Blazers 110 pts
Warriors 79 pts— Paul Garcia PS (@PaulGarciaPS) March 20, 2016
Spurs played the Thunder Clippers and Warriors this last week. The Spurs Defense In the 4th quarter held Westbrook CP3 & Curry to ZERO pts
— Isaac (@lsaacHoffman) March 20, 2016
Η ανωμαλία του tweet είναι οι Blazers, κι όμως, και αυτό το παιχνίδι γράφει ένα κομμάτι ιστορία, καθώς με τη νίκη τους αυτή, οι Spurs πλέον έχουν winning record απέναντι σε όλες τις ομάδες του NBA. Γεγονός, όπως και να το δει κανείς, τρομερά εντυπωσιακό.
Κι όμως, ο Kawhi, εκτός από αγωνιστικός ηγέτης, σιγά-σιγά, επωμίζεται τον ρόλο και του ψυχολογικού τσοπάνη της ομάδας, με σχόλια όπως αυτό:
Kawhi Leonard putting regular season games into perspective: pic.twitter.com/owGLcxM6LW
— Paul Garcia PS (@PaulGarciaPS) March 20, 2016
Μεγάλη εντύπωση μου προκαλεί η βελούδινη μεταφορά του αγωνιστικού βάρους και star power από τους παλιούς big-three στο δίδυμο Kawhi-LaMarcus. Είναι μακράν του τρίτου οι δύο πρώτοι scorers των Spurs, και αν και Duncan και Ginobili έχουν περιορίσει την δράση τους λόγω ηλικίας, ο Tony Parker έχει δεχτεί αγόγγυστα έναν νέο ρόλο που περιλαμβάνει αρκετό playmaking, λίγη εκτέλεση, και περισσότερη δουλειά στην άμυνα. Τέτοια μετάβαση από κομμάτι σε κομμάτι μόνο οι Tool στο Lateralus.
Κλείνουμε το παιχνίδι και τις σκέψεις μας πάνω στο ζήτημα “Spurs-Warriors, θα τρελαθούμε τελείως φέτος;”, με το σχόλιο του φίλου και μέλους στο groupάκι The Greek NBA Fantasy Community Αλέξανδρου Χαριζάνη:
Aν κάτι χαρακτήριζε τους περσινούς Warriors είναι η ευκολία με την οποία έλυσαν κάθε εξίσωση που τους τέθηκε σε κάθε σειρά best of seven, ανεξαρτήτως αν χρειάστηκαν τρία παιχνίδια για να την λύσουν, όπως συνέβη με Grizzles και Cavs. Το ερώτημα, συνεπώς, που γεννιέται από την αναμέτρηση με τους Spurs είναι το κατά πόσον η ήττα του Σαββάτου ενεργοποίησε εκ νέου την περσινή δίψα για τον τίτλο, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την επίτευξη ή μη του καλύτερου ρεκόρ της κανονικής περιόδου, αρχίζοντας από τώρα την επίλυση της εξίσωσης “άμυνα Spurs”, ειδικά με δύο ακόμα τεστ απέναντί της, πριν την ώρα της κρίσης1)ας είμαστε ρεαλιστές, καμία ομάδα δεν δείχνει ικανή να αποτρέψει την πολυαναμενόμενη συνάντησή τους στον τελικό της Δύσης ή αν αυτή ακριβώς η σκέψη και ο προβληματισμός θα λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά ως τότε, επηρεάζοντας ψυχολογία και συγκέντρωση. Οι επόμενες τρεις βδομάδες και οι εναπομείνασες δύο αναμετρήσεις μεταξύ των δύο ομάδων, στις 7/4 και 10/4, ίσως έχουν τις απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Εκτός κι αν ο Pop, θέλοντας να πειράξει κι άλλο το μυαλό το πρωταθλητών, δεν κατεβάσει βασικούς σε αυτές ώστε να μείνουν το ερώτημα κι η εξίσωση αναπάντητα μέχρι τα τέλη Μάη. Σε κάθε περίπτωση, η αγωνία για το ποιος θα είναι φέτος ο πρωταθλητής ξαφνικά ξαναζωντάνεψε. Κι εμείς δεν έχουμε παρά να αναμένουμε να απολαύσουμε ένα από τα playoffs match ups που φαντάζει all time classic πριν καν ξεκινήσει!
…στα χαμηλά
Μαρτυρία του πόσο στραγγίζει η προσπάθεια αντιμετώπισης των Warriors κάθε επίδοξο αντίπαλο, αποτέλεσε το επόμενο παιχνίδι των Spurs. Απέναντι στους Hornets, μπήκαν με τη φόρα που τους είχε ξεμείνει από το Σάββατο, και τους στραγγάλισαν και αυτούς στο ξεκίνημα.
Spurs hold the Hornets to 7 points in the first quarter, an opponent season low, and lead 28-7. Previous 1Q low was 11 at Houston 2/27.
— Jordan Howenstine (@AirlessJordan) March 21, 2016
Ωστόσο, ο Jeremy Lin, σαν γνωστό attention whore που είναι, αποφάσισε να κάνει το καλύτερό του παιχνίδι για φέτος και να σκοτώσει τους ονειροβάτες από το Texas.
The Spurs' 23-point lead was their biggest blown lead in a loss in the Tim Duncan era (since 1997-98).
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) March 22, 2016
From Out of Nowhere
Μαμά, μπαμπά, η αδυναμία μου, ο Gerald Henderson.
B-Easy
“You can’t stop Beas”, είπε με στραβό, υπεροπτικό χαμόγελό και σηκωμένο φρύδι στην ρεπόρτερ, κλείνοντας το μάτι σε νεαρή ευειδή και ευκατάστατη κορασίδα στην πρώτη σειρά του γηπέδου, δίπλα στον κόκκινο από τα νεύρα και τη ζήλια, και ταυτόχρονα παγωμένο από τον τρόμο, fan των Warriors δίπλα της. Η Oracle Arena έχει σιγήσει. Οι Rockets ξυπνούν μνήμες του 1995, πετυχαίνοντας μια ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη από την κατάκτηση του τίτλου από το έκτο seed εκείνη τη χρονιά, μπαίνοντας στα playoffs με ρεκόρ κάτω από το .500 και αποκλείοντας τους Warriors του 74-8 στα επτά παιχνίδια, με τον Michael Beasley να οργιάζει, σκοράροντας κατά μέσο όρο 25 πόντους από τον πάγκο και τον Pat Beverley να σβήνει τον Stephen Curry. MVP στην Κίνα και MVP τελικών του NBA την ίδια χρονιά; Όχι κι άσχημα, σκεφτόταν την ώρα που σιγοπερπατούσε προς τα αποδυτήρια, δείχνοντας τη φανέλα με το όνομά του με τους αντίχειρες στο αποσβολωμένο κοινό του Oakland.
Ένα κουδούνι διέλυσε τη γαλήνη του ύπνου του Michael Beasley, που ανοιγόκλεισε τα μάτια του για να συνειδητοποιήσει που βρίσκεται. Κοίταξε το ρολόι του, μετά την πόρτα και τέλος ένα γεμάτο τασάκι που είχε ακουμπισμένο στην κοιλιά του, με ένα μισοτελειωμένο επιλήψιμο τσιγάρο στην άκρη του. Την πόρτα θα πρέπει να χτυπούσε ο λακές που ο Daryl Morey έχει βάλει να παρακολουθεί τον Beasley, να τον κρατά μακριά από ύποπτες ουσίες και ανθρώπους και να τον τραβολογάει στην προπόνηση όταν αυτός ξεχνιέται. Άδειασε το τασάκι στην τουαλέτα, φόρεσε τα παπούτσια του και βγήκε από την πόρτα λούζοντας με βρισιές τον άτυχο υπάλληλο των Rockets…
Για λίγα λεπτά τουλάχιστον, είχε δικαιώσει το ταλέντο του…
Η χώρα των θαυμάτων
Ή αυτό, ή μαζί με το μικρόβιο των τραυματισμών στο Memphis εγκαταστάθηκε και το σιντριβάνι της νιότης. Λίγες μέρες αφού ο Matt Barnes έκανε το πρώτο triple-double του σε ηλικία 36 ετών, ήρθε αυτή τη βδομάδα και ο Zach Randolph, διαβόητος ως μαύρη τρύπα όποτε παίρνει την μπάλα για τη συνήθειά του να μην ξαναπασάρει, να πετύχει και αυτός, λίγο πριν τα 35, το πρώτο triple-double της καριέρας του. Έως τότε, σε 1033 παιχνίδια σε regular season και playoffs είχε να επιδείξει επτά αγώνες με επτά assists και άλλο ένα με οκτώ2)Παιδιά, να θυμηθούμε του χρόνου να μαζέψουμε όλοι κουλές προβλέψεις, δεν γίνονται αυτά….
Παράλληλα, στους Grizzlies υπέγραψε ΚΑΙ ο Jordan Farmar, ντεμπουτάροντας την Δευτέρα κόντρα στους Suns, φτάνοντας τον αύξοντα αριθμό της λίστας “παίκτες που έπαιξαν στους Grizzlies τη σεζόν 2015-16” στο 27. Άλλοι 23 για τους Suns, και οι δύο ομάδες που αναμετρήθηκαν χτες έχουν χρησιμοποιήσει 50 παίκτες σε μία σεζόν.
Tyler Ennis and Jason Kidd’ Lineups
Ο Καναδός Tyler Ennis αποτελεί κρυφό έρωτα μεγάλου μέρους του Ball Hog, και η αδυναμία του να βρει ρόλο σε Phoenix και Milwaukee ένα ξεχασμένο σαράκι που μας κατατρώει.
Μέχρι που ο Jason Kidd μας χάρισε την καλύτερη στιγμή της σύντομης καριέρας του Ennis, όταν αποφάσισε να κερδίσει το σκληροτράχηλο Memphis με μια πεντάδα που θα έκανε σύσσωμο το ελληνικό κοινό να βγάζει κραυγές απελπισίας και να ζητά το κεφάλι του Kidd για τη μη χρησιμοποίηση του Αντετοκούνμπο. Tyler Ennis-Rashad Vaughn-Damien Inglis-John Henson-Miles Plumlee ήταν η πεντάδα που έκαμψε την αντίσταση των αρκούδων, με τον Tyler να σκοράρει 13 πόντους στην τέταρτη περίοδο, όντας ο καθοριστικός παράγοντας της νίκης.
Salah
Γιατί όταν είσαι οι Mavericks του Carlisle, και έχεις επτά ήττες σε οκτώ παιχνίδια, πού θα στραφείς παρά στον Τυνήσιο τιραμόλα;
Παράλληλα, ο Dirk μοιάζει έτοιμος για playoffs, με συγκλονιστικούς μέσους όρους στα τελευταία οκτώ παιχνίδια, έστω κι αν αυτά συνδυάστηκαν με έξι ήττες για τους Mavs.
Είναι η νίκη απέναντι στους Blazers το σημείο καμπής που το Dallas θα ανακάμψει, νιώθοντας την παγωμένη ανάσα της Utah στην πλάτη του; Μιάμιση νίκη χωρίζει Portland, Rockets, Mavericks και Jazz, και κάθε πρόβλεψη είναι από παρακινδυνευμένη ως αποστολή αυτοκτονίας. Ο Dirk και ο Williams έδωσαν πάντως το “παρών”. Ο Γερμανός έβαλε 40, ενδεχομένως για τελευταία φορά,3)εδώ η πρώτη: https://www.youtube.com/watch?v=Jh4aFNpvOSo για να γίνει μόλις ο τέταρτος παίκτης που σκοράρει τόσους μετά την ηλικία των 37 ετών, και μπαίνοντας στο σαλόνι μαζί με τον Jordan, τον Malone και τον Kareem. O Deron έκανε με 31/16 το καλύτερο παιχνίδι του ως Maverick.
Στο ίδιο παιχνίδι, οι Blazers ισοφάρισαν την τρίτη μεγαλύτερη επίδοση της ιστορίας εκτελώντας 46 τρίποντα. Το ρεκόρ με 49 (ήμαρτον), ανήκει στους Mavericks του 1996, σε μια νίκη τους απέναντι στους Nets, που σούταραν πέντε.
Chicago Vs Raptors
Με βάση την τρέχουσα εικόνα των playoffs της Ανατολής, ένα ζευγάρι Raptors-Bulls φαντάζει πολύ πιθανό στον πρώτο γύρο. Κι αν οι Raports είναι μια από τις πιο καυτές ομάδες στο NBA και οι Bulls παραπατούν στις τελευταίες προνομιούχες θέσεις τις περιφέρειάς τους, το ματσάρισμα με τους Καναδούς φαντάζει ιδανικό. Οι Ταύροι ολοκλήρωσαν και φέτος με sweep απέναντι στους Raptors και μετρούν εννέα συνεχόμενες νίκες απέναντί τους. Ο Dwayne Casey θα πρέπει να μελετήσει λίγο καλύτερα το match-up, γιατί ο φόβος φυλάει τα έρμα.
Μια βόλτα από Miami
Μένοντας στην Ανατολή, το μεγάλο ερωτηματικό για τον Erik Spoelstra είναι αν θα έχει στη διάθεσή του τον Chris Bosh ενόψει playoffs. Μέσα σε αυτή την αβεβαιότητα πάντως, ο Luol Deng έχει αναγεννηθεί:
Ο οποίος Chris Bosh απολαμβάνει την αποθεραπεία του παρέα με τα δίδυμα που έφερε πριν μια εβδομάδα στον κόσμο η γυναίκα του, Adrienne. Τα ονόμασαν Lennox-Noel και Phoenix-Every. Ορφέα-Ερνέστο, δεν θα ανέβεις τον Γολγοθά μόνος σου. Αλληλεγγύη στα παιδιά με ψωνισμένους γονείς.
ΝΤΡΑΖΕΝ ΝΤΡΑΖΕΝ το κουδούνι…
iamamiwhoami?
Αναγνωρίζεται το παλικάρι αυτό;
Αν όχι, είστε απολύτως δικαιολογημένοι. Ο φίλος είναι ο Jared Cunningham, ένας μάλλον άχρωμος guard από το Oregon State.
Γιατί μας απασχολεί στο weekly report; Μα φυσικά γιατί έχουμε ένα τρυφερό σημείο στην καρδιά για τους γυρολόγους αυτού του κόσμου.
Ο Jared Cunningham βρίσκεται στο NBA από το 2012 όταν οι Cavaliers τον επέλεξαν μαζί με τον Bernard James και τον Jae Crowder για να τους στείλουν όλους μαζί πακέτο στο Dallas για τον Kellenna Azubuike και τον Tyler Zeller. Τότε ξεκίνησε το ταξίδι του.
Σε μια τετραετία έχει φορέσει τη φανέλα έξι διαφορετικών ομάδων, με πιο πρόσφατο το κυπαρίσσι των Milwaukee Bucks, αγωνιζόμενος σε 81 παιχνίδια. Παίζει, δηλαδή, 13,5 παιχνίδια ανά ομάδα. Οι προσδοκίες μου είναι μεγάλες, έχει χρόνια να σπάσει το ρεκόρ περισσότερων σταθμών σε NBAική καριέρα, αλλά θα πρέπει να δείξει και κάτι περισσότερο από ενέργεια.
Ξεψαχνίζοντας τα boxscores
Thank god it’s Chucker Day: Δευτέρα 21 Μαρτίου. Μία -όπως και να το δει κανείς- σημαντική ημέρα. Η εαρινή ισημερία. Το κλείσιμο του Αλκατράζ. Και γεννήσεις. Γεννιέται ο Gary Oldman, αλλά και ο Μανώλης Χιώτης, που πεθαίνει την ίδια μέρα μετά από 50 χρόνια. Γεννιέται ο Ayrton Senna, αλλά και ο Κώστας Πολίτης. Το άκρο όριο της τέχνης, ο Ronaldinho, αλλά και το καμάρι της Βαρβακείου, Bruno Cirillo. Και μεγάλα ονόματα της διανόησης, όπως ο Slavoj Zizek και ο Πίτερ Οφορίκουε.
Και στο NBA, σουτάρουν χωρίς αναστολές. 0/7 ο Danny Green. Από 1/11 οι δύο PGs που κάνουν τον Ricky Rubio να μοιάζει Petrovic, ή έστω Kudelin, ο Marcus Smart και ο Emmanuel Mudiay. Ο Kemba Walker έχει 2/11 απέναντι στους Spurs, και ο Big Al το ντροπιαστικό για center 1/94)και παρόλα αυτά, οι Hornets κερδίζουν με 29 πόντους και 4/4 τρίποντα του Jeremy Lin. Ο Ish Smith ανέβασε το στοίχημα στο 2/15 και ο Brandon Knight μπήκε στη λίστα για δεύτερη συνεχή εβδομάδα, με 4/17.
Crazy Statline: O Bismack Biyombo, ο οποίος στις 17 του Μάρτη έκανε σε 42′ λεπτά ρεκόρ καριέρας σε πόντους και rebounds με 16 και 25 αντίστοιχα. Τα 25+ rebounds αποτελούν επίδοση που φέτος έχουν πετύχει μόνο Howard, Drummond και Chandler.
Εύφημος μνεία στον Kendall Marshall, το point guard που έχει γκρεμίσει τα όνειρά μας γι’ αυτόν και το court vision του και δεν μπορεί να βρει λεπτά ούτε στην Philadelphia, ενώ ταυτόχρονα δεν μας κάνει το χατίρι να έρθει στην Ευρώπη. Την Πέμπτη πρόλαβε να κάνει 4 κλεψίματα σε 9′ απέναντι στην Washington, σε μια καταπληκτική μίμηση του Πύρρου από το Κωνσταντίνου και Ελένης.
Random Career Highs:
(Στο 1:15, συγκλονιστικό block του Russell Westbrook)
Σφηνάκια
Μόνο αγάπη, Kiwi…Tί κάνει ο διάολος;…Τι γίνεται όταν συναντηθεί μια νταλίκα με ένα zastava;…Ρε σιχαμένε Markieff…O πανάκριβος ασυντόνιστος…Paul Millsap, αυτός ο πορτιέρης...Εχμ, φάουλ;;…Ξύλο τις αρρώστιες…Ξέρω ένα γκρουπ που θα εκτιμήσει την κίνηση του Nurkic…Γιατί δεν έπαιξε ο Faried είπαμε;;…
Current Wolves starters: 116.4 points/100 possessions (would beat any team #), +5.5 margin/100 possessions. (Just ignore the defense)
— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) March 17, 2016
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | ας είμαστε ρεαλιστές, καμία ομάδα δεν δείχνει ικανή να αποτρέψει την πολυαναμενόμενη συνάντησή τους στον τελικό της Δύσης |
|---|---|
| ↑2 | Παιδιά, να θυμηθούμε του χρόνου να μαζέψουμε όλοι κουλές προβλέψεις, δεν γίνονται αυτά… |
| ↑3 | εδώ η πρώτη: https://www.youtube.com/watch?v=Jh4aFNpvOSo |
| ↑4 | και παρόλα αυτά, οι Hornets κερδίζουν με 29 πόντους και 4/4 τρίποντα του Jeremy Lin |
