Ευτυχώς που υπήρξε και το Dallas-OKC και νιώσαμε μια κάποια αγωνία κάπου. Οι Mavs χρωστούν πολλά (πάρα πολλά) στην αστοχία των παιχτών του Billy Donovan, αλλά φαίνεται πως εκεί έχουμε σειρά. Κατά τα άλλα, Warriors, Spurs και Clippers έκαναν μια ευχάριστη βόλτα στα πάρκα των πόλεών τους, κερδίζοντας εύκολα και τα δεύτερα παιχνίδια.
Ας δούμε όμως αναλυτικότερα τί συνέβη σε κάθε παιχνίδι
Dallas Mavericks @ Oklahoma City Thunder : 85 – 84
Απαίσια Επίθεση
Το πόσο αποκρουστικό μπάσκετ έπαιξαν οι Thunder φαίνεται απλά από ένα και μόνο στατιστικό στοιχείο. Σε όλο τον αγώνα, αλλάξαν 206 πάσες. Οι 206 πάσες μεταξύ συμπαικτών ήταν 16 λιγότερες από τις 222 πάσες που ήταν το μικρότερο νούμερο που είχαν για οποιονδήποτε αγώνα μέχρι σήμερα. Φυσικά η Oklahoma με έναν μέσο όρο 286 πασών ανά αγώνα, είναι τελευταία και καταϊδρωμένη σε ολόκληρο ΝΒΑ.
Ο Durant τελείωσε συνολικά με 42 κατοχές και σκόραρε μονάχα 21 πόντους. Τα 26 χαμένα σουτ του, ήταν τα περισσότερα την τελευταία 20ετία από οποιονδήποτε άλλο παίκτη, αφού αντίστοιχη επίδοση είχε πιάσει μονάχα ο Michael Jordan το 1997. Αλλά αυτό που κανείς δεν τόνισε ήταν πως και οι 42 κατοχές τις οποίες πήρε ο KD ήταν με κρεμασμένη πάνω του ολόκληρη την άμυνα του Dallas. Το μοναδικό πράγμα που έκαναν οι Thunder ήταν ένα isolation μετά από screen, με τους υπόλοιπους τέσσερις παίκτες απλά να κοιτάνε παθητικά τον εκάστοτε σταρ, Westbrook ή Durant, που ήταν η σειρά του να πάρει την προσπάθεια.
The Thunder run late-game offense like they’re forced to give it to their opponents in discovery.
— Mike Prada (@MikePradaSBN) April 19, 2016
Ακόμη χειρότερη άμυνα
Συγχαρητήρια Enes Kanter! Για πρώτη φορά στην καριέρα σου δεν είσαι ο χειρότερος αμυντικός της ομάδας σου. Και όχι, δεν θα δώσω τις πρώτες θέσεις στους Morrow και Singler. Με διαφορά οι χειρότεροι αμυντικοί στην ομάδα -και στο γήπεδο- ήταν οι Westbrook και Durant, και οι 85 πόντοι παθητικό είναι τουλάχιστον κολακευτικοί για την προσπάθειά τους.
Shoutout to whoever dropped the confetti. #fired
— Chandler Parsons (@ChandlerParsons) April 19, 2016
Η κατάρα είναι ζωντανή
Ένα παιχνίδι που στο τέλος κρίνεται από τον Raymond Felton παρέα με τον Salah Mejri και κάπου εκεί να μπαίνει η εικόνα του κολληταριού του Mark Cuban, Devin Harris, μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως πείραμα επιπέδου Dr. Frankenstein.
Οι Dallas Mavericks, εκτός από τον μόνιμα απόντα Parsons, θα έπαιζαν χωρίς το δυναμιτάκι τους, τον J.J. Barea και με τον Deron Williams να αντιμετωπίζει πρόβλημα.
Κι όμως, ο Deron μπήκε στο παιχνίδι φρέσκος από τη χρονομηχανή, βάζοντας 11 πόντους με 3/3 τρίποντα, γεμίζοντας αυτοπεποίθηση όλη την ομάδα των Mavs. Ωστόσο το περίσσιο ατομικό ταλέντο της Oklahoma έφερε το παιχνίδι στα μέτρα της τις επόμενες δύο περιόδους.
Όταν ο Dirk αστοχούσε σε buzzer beater στο τέλος της τρίτης περιόδου και οι Thunder έμπαιναν στο τέταρτο δεκάλεπτο με προβάδισμα 62-59, η πρώτη σκέψη ήταν “δεν μπορεί να αυτοκτονήσουν πάλι”. Κι όμως, έκαναν ακριβώς αυτό.
Ή μάλλον, βρήκαν μπροστά τους τον Justin Anderson, τη μεγαλύτερη απειλή για την προοπτική του Durant να κατακτήσει τίτλους. Το χτιστό σκαρί του, το αξιοπρεπές ύψος, μαζί με την δίψα για καθιέρωση -που θυμίζει τον Raja Bell στους τελικούς του 2001-, και ένας πανούργος προπονητής, κάνουν τον Anderson ιδανικό Durant-stopper. Ο rookie άλλαζε σκυτάλη με τον Wesley Matthews, που έβγαλε εκτός εαυτού τον star των Thunder, και τον Raymond Felton, που για κάποιον ανεξήγητο λόγο τον σταματούσε εύκολα όποτε βρισκόταν πάνω του, λες και είχε να κάνει με τον 12ο παίχτη μιας ομάδας από την D-League. Κάπως έτσι φτάσαμε στο εκπληκτικό… 7/33 σουτ. Επιπλέον, ο rookie των Mavericks επιστρατεύτηκε από τον Carlisle για την τελευταία άμυνα και πέταξε από το πουθενά για να αλλοιώσει την προσπάθεια του Durant να κερδίσει το παιχνίδι1)στο τέλος του παρακάτω βίντεο.
Πόσος μαγικός ζωμός απομένει στο ασκί του Carlisle;
Houston Rockets @ Golden State Warriors: 106 – 115
Είναι ένας μπασκετικός μύθος του Αισώπου. Είναι μια θρησκευτική παραβολή για τους πιστούς του πανέμορφου μπάσκετ, που ισοπεδώνει τους απίστους.
Είναι ένα διδακτικό παραμύθι για να διαβάζουμε στα παιδάκια και να ονειρεύονται πως θα κατατροπώνουν τους ανεγκέφαλους κακούς ατομισταράδες, αναγνωρίζοντας την αξία της ομαδικής δουλειάς.
Mike Fratello, like all of us, is taking every opportunity to complain about the Rockets.
— Mike Prada (@MikePradaSBN) April 19, 2016
Είναι ένας μύθος που θα διδάσκεται σε σχολεία και στα καλοκαιρινά μπασκετικά camps.
Είναι μια σύγκρουση που μπορεί να ερμηνευτεί μονάχα με μανιχαϊστικούς όρους και δεν ήταν ποτέ πιο εμφανές από το δεύτερο παιχνίδι.
"It kind of feels like playing a scrimmage in practice," Andre Iguodala said of a playoff game. pic.twitter.com/fBWXRvMlgO
— Kenny Ducey (@KennyDucey) April 19, 2016
Με τον Curry απόντα είναι προφανές πως οι Warriors έχουν λιγότερο ατομικό ταλέντο από τους Rockets. Αλλά κάθε κατοχή μεταξύ των δύο ομάδων είναι σαν την μέρα με τη νύχτα. Είναι σαν το παράδειγμα προς μίμηση να παίζει ενάντια προς το παράδειγμα προς αποφυγή.
Rockets have been within 3 with the ball at least 5 separate times in second half and have done something dumb every time. #heroball
— Eric Patten (@EricPatten) April 19, 2016
Η τέχνη της Απάτης
Harden 0 for 1 for 10 points in the second quarter.
— Jonathan Feigen (@Jonathan_Feigen) April 19, 2016
O Harden κρατούσε την ομάδα του μέσα στο παιχνίδι, χρησιμοποιώντας αυτή τη μαγεία που κατέχει καλύτερα από τον οποιοδήποτε άλλο: την μαύρη, σκοτεινή τέχνη του να εκμαιεύει φάουλ από τους αντιπάλους και να πηγαίνει στις βολές. Σαν τον Martin Shkreli, τον πιο σιχαμένο άνθρωπο του πλανήτη, ο οποίος έγινε πολυεκατομυριούχος σορτάροντας φαρμακευτικές εταιρίες, για τις οποίες προηγουμένως είχε κάνει ανώνυμες καταγγελίες στις αρχές, που και να μην ήταν αληθινές οδηγούσαν στην κατηφόρα την αξίας των μετοχών τους, κάνοντάς τον ζάμπλουτο στην πορεία. Ο James Harden κινείται στα όρια μεταξύ νομίμου και ηθικού, και έχοντας ανακαλύψει διάφορα κενά, εκμεταλλεύεται τις ασάφειες των κανονισμών για να κερδίζει εύκολους πόντους από τη γραμμή της φιλανθρωπίας.
Η κίνηση – σήμα κατατεθέν του είναι φυσικά οι διεισδύσεις του, με τις οποίες έχει ξεχειλώσει την έννοια του gather provision, ώστε να κάνει επιπλέον δύο βηματάκια πριν ξεκινήσει το μπάσιμο που το δίνουν το απαραίτητο πλεονέκτημα για να αλλάξει κατευθύνσεις, όσο χρειάζεται μέχρι να τρακάρει με κάποιον ανύποπτο αμυντικό και να κερδίσει βολές.
That last Houston possession was 1 pass (Howard to Harden) and 15 Harden dribbles before drawing a foul
— Dan Woike (@DanWoikeSports) April 19, 2016
Αλλά ακόμη εντυπωσιακότερη είναι η στιγμή στην οποία θα βρεθεί έξω από το τρίποντο και δει τον προσωπικό του αμυντικό να μην έχει κατακόρυφη στάση του σώματός του, αλλά αντ’ αυτού να έχει γείρει με το κορμί του λίγο μπροστά. Ή ακόμη χειρότερα να βλέπει τον αμυνόμενο να μην κρατάει τα χέρια του στο πλάι, αλλά να τα φέρνει μπροστά από το κορμί του σε μια προσπάθεια για κλέψιμο. Μόλις ο Harden δει τον αμυνόμενο να παρεκκλίνει έστω και χιλιοστό από τη βέλτιστη στάση σώματος, τότε με ανακλαστικά που θυμίζουν αιλουροειδές που έχει εντοπίσει και ετοιμάζεται να χυμήξει στην ανυπεράσπιστη λεία: μαζεύει το κορμί του και εκτινάσσεται ξαφνικά προς τα άκρα μέλη, αποφύσεις του αντιπάλου του που δεν βρίσκονται εντελώς κατακόρυφα, για να προκαλέσει την επαφή σε μια προσπάθεια να σουτάρει. Με αυτό τον τρόπο είχε πάρει τρία φάουλ πάνω σε προσπάθεια για τρίποντο μέσα σε ένα ημίχρονο.
Είναι γεγονός πως κάτι τέτοιο είναι απλά εξοργιστικό, αν δεν είσαι φαν των Rockets ή φαν της στρογγυλής θεάς που το αγαπημένο του κομμάτι στο ποδόσφαιρο είναι τα κερδισμένα πέναλτι από μακροβούτια στην περιοχή. Όμως, αν έρθει κάποιος σε ειρήνη με την παντελή ανικανότητά του Houston να παίξει μπάσκετ της προκοπής και καταλάβει την ματαιότητα των προσπαθειών του Μούσια όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα, τότε θα μπορέσει να δει την εξαιρετική του αντίληψη και τον αθλητισμό που χρειάζεται για να κερδίσει το ταξίδι ως τη γραμμή των ελευθέρων βολών και να εκτιμήσει αυτό το μοναδικό του ταλέντο.
Όχι, απλά ένας από τους καλύτερους σουτέρ όλων των εποχών
Ο Klay Thompson μπήκε στην λιγκά μετά από τρία χρόνια στο Washington State και συστήθηκε σαν ένας πολύ καλός σουτέρ, που στην τελευταία του χρονιά στο κολέγιο είχε δείξει σημάδια αξιόλογου αμυντικού. Κάθε χρόνια που περνάει, όμως, ο shooting guard των Warriors βελτιώνει το παιχνίδι του και μας παρουσιάζει καινούργιες πτυχές, έχοντας καταλήξει – πιθανότατα – να είναι το πιο ολοκληρωμένο δυάρι του ΝΒΑ.
Την πρώτη του χρονιά μας έδειξε σημάδια εξαιρετικού σουτέρ από τα 7,25, κάτι άλλωστε που ήταν και το χαρακτηριστικό που τον συνόδευε. Τη δεύτερη χρονιά απέδειξε πως, παρά την έλλειψη αθλητικών προσόντων, μπορεί να είναι ένα σπουδαίος αμυντικός πάνω σε shooting guards και small forwards, γεγονός που τον έκανε τον πιο σταθερό παίκτη της ομάδας του στις δύο πρώτες του σειρές στα playoffs. Την τρίτη χρονιά γίναμε μάρτυρες της εμμονής του Mark Jackson με το να ποστάρει ο Klay τους αντιπάλους του, κάτι που φυσικά αυτός έμαθε να το κάνει άψογα. Την περσινή χρονιά, όπως και οι υπόλοιποι συμπαίκτες του, απογειώθηκε προσθέτοντας παιχνίδι με ντρίπλα στο ρεπερτόριο του. Μόλις βελτίωσε τις ικανότητές του να δημιουργεί βάζοντας την μπάλα στο παρκέ έγινε ένας ασταμάτητος σκόρερ. Και φέτος αποφάσισε να βάλει μία ακόμη πτυχή στο παιχνίδι του, η οποία έλειπε από τους πρωταθλητές και στο παιχνίδι απέναντι στο Houston μας έκανε μια πρώτη τάξεως επίδειξη των ικανοτήτων του.
Έβαλε μεν τρία τρίποντα, αλλά την πραγματική ζημιά την έκανε επιτιθέμενος πάνω στη νωχελική άμυνα του Houston. Με την απουσία του Curry να μην του εξασφαλίζει το μερίδιο των ελεύθερων σουτ που του αναλογούν συνήθως, έπαιρνε την μπάλα στα χέρια του και επιδίωκε διαρκώς να φθάσει ως το καλάθι. Με το παιχνίδι στο εύθραυστο 88-85 δέκα λεπτά πριν την λήξη, ο Thompson σκότωσε τους Rockets με το δικό τους όπλο. Πήρε την μπάλα, έκανε διεισδύσεις και κέρδιζε φάουλ κατά βούληση. Έξι συνεχόμενες βολές από τον Klay αποκατέστησαν την διαφορά και με την λήξη του παιχνιδιού ο Thompson “έγραφε” 34 πόντους με 15/16 βολές για το Golden State που εκτελούσε συνολικά λιγότερες από 22 ανά αγώνα στην κανονική περίοδο.
Memphis Grizzlies @ San Antonio Spurs: 68 – 94
Από αποτρόπαιες επιδόσεις έχουμε να φάνε και οι κότες. Το Portland στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας και η Atlanta στον δεύτερο γύρο της Ανατολικής Περιφέρειας αντιστοίχως, είναι μερικά από αυτά τα παραδείγματα. Ακόμα και τότε όμως, υπήρχε η δικαιολογία πως έγινε την χρονιά του lock out, κατά την οποία όλες οι ομάδες του ΝΒΑ είχαν βρεθεί εκτός ρυθμού. Το Memphis όμως πάει να κάνει κάτι το εκπληκτικό, αφού κινδυνεύει να πιάσει τις επιδόσεις του Detroit το 2008, που είχε αποκλειστεί από το Cleveland με sweep και μέσω όρο σκοραρίσματος 78 πόντους ανά παιχνίδι, με την σειρά να βάζει και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο για αυτή τη σπουδαία ομάδα της προηγούμενης δεκαετίας. Οι Grizzlies έχουν σκοράρει προς το παρόν 164 πόντους στα πρώτα 96 λεπτά και θα χρειαστούν υπερβάσεις από τους παίκτες τους για να καταφέρουν να σύρουν το κουφάρι της επίθεσης τους μέχρι το τέρμα.
Οι Grizzlies στο δεύτερο παιχνίδι σούταραν με ποσοστά αγχωμένης ομάδας κολεγιακού πρωταθλήματος που βρίσκεται απέναντι σε άλυτη άμυνα ζώνης, με 32,6% εντός πεδιάς, 14,3% από το τρίποντο και 55,6% από τη γραμμή της φιλανθρωπίας.
Αλλά, παρόλ’ αυτά, σε αντίθεση με τους προκλητικά αδιάφορους Rockets, το Memphis αγωνίζεται όσο καλύτερα μπορεί, τιμώντας τη φανέλα και τους φιλάθλους, παρουσιάζοντας ένα αξιόμαχο σύνολο, που παρά τις απουσίες δεν τα παρατάει στιγμή.
Ο Joerger έχει μελετήσει την επίθεση του San Antonio και οι παίκτες του είναι συγκεντρωμένοι και αμύνονται σωστά. Υποχρέωσαν τους Spurs σε 16 λάθη, κατάφεραν στο πρώτο παιχνίδι να τους κρατήσουν μακριά από τις ελεύθερες φορές, δεν χαρίζουν καμία στιγμή εύκολους πόντους και δεν επιτρέπουν επιθετικά rebounds στους αντιπάλους τους (αν και παραδοσιακά το San Antonio προτιμάει να επιστρέφει στην άμυνα παρά, να κυνηγά να ανανεώσει την επίθεση). Με λίγα λόγια, είναι μια διαβασμένη ομάδα που έχει αρχές και αγωνίζεται τίμια.
Το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στην επίθεση, όπου η ένδεια ταλέντου δεν γίνεται να ξεπεραστεί, ιδιαίτερα απέναντι στην -πιθανότατα- καλύτερη άμυνα στην ιστορία του αθλήματος. Βλέποντας τον Jordan Farmar ευχόμαστε η Maccabi να είχε αφήσει ελεύθερο τον Taylor Rochestie, μπας και έβλεπε η επίθεση των Grizzlies άσπρη μέρα. Ο Z-Bo μόλις πάρει την μπάλα τραβάει τα πάνδεινα από τα double teams των Spurs, οι οποίοι μετά κλείνουν τη ρακέτα, ενώ στέλνουν τον Kawhi να στοιχειώσει τους εφιάλτες όποιου παίκτη του Memphis είναι ζεστός και του αφήνει μονάχα μακρινά σουτ – απονενοημένα διαβήματα.
Η υπερπροσπάθεια -στο μέτρο του δυνατού- των Grizzlies όμως δεν δείχνει να προκαλεί την συμπάθεια του νυν σχολιαστή Reggie Miller προς τους ίδιους, καθώς δήλωσε πως η ομάδα σχολιαστών του ESPN θα μπορούσε να τους κερδίσει σε ένα παιχνίδι, προσβάλλοντας, και παράλληλα προκαλώντας, την δικαιολογημένη αντίδραση του Randolph, ο οποίος απάντησε το ακόλουθο:
“Yeah, I do [take it personally]. Ι know he was probably joking, but we work hard and we’ve been through a lot. We’re not whining or nothing. We go out every night and play hard with what we got. It has a lot to do with pride. Even though we are short. Pride is playing hard and leaving it all out there on the court so the fans and everybody else can say, ‘You know what? These guys gave it all they got under the circumstances.”
Και να προσθέσουμε πως ακόμα και ο Tony Allen, όντας φιμωμένος με τις βρώμικες κάλτσες του Birdman στο στόμα, θα έκανε καλύτερο σχολιασμό από τον Reggie Miller.
Πάντως, η κατάσταση είναι τόσο δραματική που το κεντρικό άρθρο μιας από της σημαντικότερες σελίδες για τις “Αρκούδες” εν μέσω playoffs είναι το “What if Kobe Bryant Went to the Memphis Grizzlies?“.
O Boban
Συμπάσχουμε Ναύαρχε μας
https://twitter.com/NBAonTNT/status/722633244634718208/photo/1
Portland Trail Blazers @ Los Angeles Clippers: 81-102
Με το πρώτο ημίχρονο να πλησιάζει προς το τέλος του, η αμυντική στρατηγική των Clippers παρέμενε η ίδια με το πρώτο παιχνίδι: σκληρά hedge μόλις δεχόταν screen o Lillard και συνεχόμενα double teams για να φύγει η μπάλα μακριά από τα χέρια των δύο guards του Portland. Ο Lillard και ο McCollum για να βρουν σουτ έπρεπε να παίξει ένας εναντίον ενός τους προσωπικούς τους αντιπάλους και αυτό δεν ήταν το ιδεατό, ειδικά αφού o Dame είχε μπροστά του τον καλύτερο αμυντικό point guard εδώ και χρόνια, τον Chris Paul. Από την άλλη, και ο C.J. τα είχε βρει μπαστούνια από τον Mbah a Moute, και αν τυχόν έφθανε ένας από τους δύο στο καλάθι είχε περιπολία ο DeAndre Jordan.
Οι Clippers υποχρέωναν τους Blazers να μοιράσουν την μπάλα και προκαλούσαν τους Aminu, Harkless, Henderson, Crabbe να σουτάρουν από μακριά. Μέχρι το τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου, το μοναδικό σουτ που κατέληξε στο καλάθι ήταν ένα τρίποντο του Harkless, το οποίο δεν ήταν καν εμπρόθεσμο.
Αναπάντεχοι συνειρμοί
Λοιπόν, ακολουθεί μια σειρά σκέψεων που δεν περίμενα ποτέ να κάνω και μετουσιώθηκαν σε μία πρόταση που δεν περίμενα ποτέ να γράψω:.
Με τον Mason Plumlee, έναν ιδιαίτερα κατά τα άλλα αθλητικό center να μην μπορεί να σταματήσει το θαύμα της φύσης DeAndre Jordan, ο oποίος απογειωνόταν από πάνω του για να μαζεύει επιθετικά rebounds ή να καρφώνει, ο Terry Stotts κοίταξε το βάθος του πάγκου και αποφάσισε να περάσει στο παιχνίδι τον Chris Kaman. Με τον Kaman να βρίσκεται μέσα στο παιχνίδι, οι Clippers προσπάθησαν να βρουν τον DeAndre με συνεχόμενα alley oops πάνω από το κεφάλι του καταδικασμένου από τη βαρύτητα center του Portland. O πρώην center των Clippers τότε απλά άρχισε να σπρώχνει διακριτικά τον εν ενεργεία center της ομάδας του LA, την ώρα που o τελευταίος βρισκόταν στον αέρα και απέτρεψε και τις τρεις φορές το εύκολο καλάθι. Με τον Kaman να κυριαρχεί απέναντι στον προσωπικό του αντίπαλο, ο Doc Rivers αποφάσισε να τιμωρήσει τις αμυντικές του αδυναμίες διαφορετικά. Πέρασε στο παιχνίδι τον Austin Rivers, με σαφή σκοπό να παίξει pick’n’roll και να πάει μέχρι τέλους απέναντι στον βραδύπου center. Ο Rivers ο νεώτερος έβαλε έξι γρήγορους πόντους και το πείραμα Kaman έλαβε τέλος.
Η παράγραφος, κατά την οποία θα νομίζετε πως θα κάνω κωλοτούμπα
Ο Austin Rivers έχει γίνει ανέκδοτο σαν ο ορισμός του νεποτισμού στο ΝΒΑ, αν και η πρόσληψη του Bryan Colangelo ως General Manager των Sixers ίσως του στερήσει το χρυσό μετάλλιο του πιο ανάξιου υιού. Φέτος, έχει γίνει αντικείμενο πλείστων πειραγμάτων, ακόμη και από τους ίδιους τους συμπαίκτες του, αλλά παρουσιάζεται πολύ πιο συμμαζεμένος και αποτελεσματικός. Όποτε αποφασίσει να μην μας αποδεικνύει πόσο παικταράς είναι, μας πείθει για το πόσο εν δυνάμει χρήσιμος παίκτης είναι. Όταν δεν χρησιμοποιεί τις επιθέσεις για να μας αποδείξει το επιθετικό του ρεπερτόριο, είναι ένας αποτελεσματικός ρολίστας από τον πάγκο, που παίζει σκυλίσια άμυνα και εκμεταλλεύεται τα κενά της αντίπαλης άμυνας με συνετές προσπάθειες.
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ Los Angeles και Portland είναι ο πάγκος που στελέχωσε ο Doc, με το επιμέρους σκορ σε αυτό το παιχνίδι να είναι 40-10. O Crawford μπορεί να παίρνει το βραβείο του Καλύτερου Έκτου Παίκτη τιμής ένεκεν, και μάλλον επειδή η λίγκα νομίζει πως έτσι θα εξιλεωθεί για την κλοπή των Sonics από Seattle, αλλά παραμένει ένας αδιανόητος σκόρερ. Ο Rivers είναι, όπως προείπαμε, χρήσιμος, και ο Jeff Green από τον πάγκο αγωνιζόμενος απέναντι σε αναπληρωματικούς των άλλων ομάδων φαίνεται σαν να είναι πραγματικά καλός παίκτης. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε τον καλύτερο παίκτη που έχει φέρει ο Doc στην καριέρα του σαν General Manager: τον Cole Aldrich.
Στο δεύτερο γύρο θα συναντήσουν το Golden State αν δεν κάνω λάθος…
Και η τέχνη της αγάπης2)aka next-level motivation
Για να κλείσουμε, το leitmotif της Δύσης είναι, μέχρι στιγμής, η βία:
Grizzlies coach Dave Joerger got more than he bargained for when he slapped hands with Birdman. https://t.co/sM46jwhYdV
— NBA on ESPN (@ESPNNBA) April 20, 2016
Επόμενα Παιχνίδια Δυτικής Περιφέρειας:
Παρασκευή 22/4, 02:00 – Oklahoma City Thunder @ Dallas Mavericks
Παρασκευή 22/4, 04:30 – Golden State Warriors @ Houston Rockets
Σάββατο 23/4, 04:30 – San Antonio Spurs @ Memphis Grizzlies
Κυριακή 23/4, 05:30 – Los Angeles Clippers @ Portland Trail Blazers
