Oι Cavs Aπέναντι στην Tρομπέτα του Miles Davis

Posted on Jun 2 2016 - 1:14pm by Mitsos Mavrakis

To παρόν κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο site του Basketball Guru

Κανονικά, θα έπρεπε να γράψουμε για τους Warriors, αλλά ο θάνατος από τα τρίποντα των Splash Brothers αποτελεί πλέον μια αναπόδραστη νομοτέλεια για τους αντιπάλους τους, με συνέπεια η όποια προσπάθεια να αναλυθεί αυτό το μεταφυσικό φαινόμενο να είναι καταδικασμένη. Για να μην αποκτήσει το κείμενο, συνεπώς, χαρακτήρα θρησκευτικού παροξυσμού. ας αποφύγουμε οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα Τους επί ματαίω.

Αντ’ αυτού ας ξεκινήσουμε από τους περσινούς Τελικούς. Οι Cavaliers, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τα χτυπήματα της μοίρας, απενοχοποιήθηκαν πλήρως, εγκαταλείποντας την ανάγκη να δικαιολογήσουν το χρυσοποίκιλτο roster τους παίζοντας εντυπωσιακό μπάσκετ. Βιώνοντας μια εμπειρία τύπου “Μοναχός που Πούλησε τη Ferrari του”, σφυρηλάτησαν μια ταυτότητα συνεπή στην προλεταριακή καταγωγή της ομάδας και έφθασαν τους Warriors στα έξι παιχνίδια μέχρι που υπέκυψαν.

Αυτή η ομάδα μπορεί να πλήρωσε την ένδεια ταλέντου, αλλά είχε τσεκάρει όλα τα κουτάκια που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα στους μετέπειτα Πρωταθλητές. Ζούσε τρεφόμενη από το επιθετικό rebound, το βασικό μειονέκτημα της ομάδας του Kerr , όχι μόνο κερδίζοντας δεύτερες επιθέσεις, άλλα και μην επιτρέποντας στο Golden State να ανοίξει τον ρυθμό. Με αυτόν τον τρόπο οδηγούσε τους αγώνας σε όσο το δυνατόν λιγότερες κατοχές (να σημειώσουμε εδώ πως ο Tristan Thompson αποτελεί την μπασκετική μετενσάρκωση του Jim Bilba) και η μονολιθική επίθεσή της ,βασισμένη αποκλειστικά στο μπρουταλ ποσταρίσματα του LeBron. με τη μηδαμινή κυκλοφορία της μπάλας, αφενός δεν έκανε λάθη που να οδηγούν σε αιφνιδιασμούς, και αφετέρου έκανε την εξαιρετική άμυνα του Golden State να φαντάζει περιττή πολυτέλεια.

Εν ολίγοις, οι περσινοί καθόλου ταλαντούχοι Cavs ήταν μια ομάδα που θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στους Warriors. Τα φετινά playoffs έχουν αποδεχτεί σαν μια σχετικά ανέμελη κρουαζιέρα για την αυλή του “Βασιλιά” και, μάλιστα, το παιχνίδι στο οποίο σκόραραν τα 25 τρίποντα απέναντι στην Atlanta αποτελεί το λαμπερό αυτό φως που οδηγεί τις μύγες στο επώδυνο θάνατο στην αυλή επαρχιακού κρεοπωλείου. Σαν τον γάιδαρο που νόμιζε πως παίζει φλάουτο, το Cleveland ζει μια φενάκη πιστεύοντας πως θα μπορέσει να χαμηλώσει το σχήμα του και να σκοράρει αφειδώς ώστε να κερδίσει τον τίτλο βασισμένο στην ποιότητα της επίθεσής του. Οι ψευδαισθήσεις μεγαλείου που δημιούργησε στην ομάδα του Lue η αδύναμη Ανατολή, τους στερεί το πολύτιμο ένστικτο του κινδύνου, και βαδίζουν προς το σκληραγωγημένο Golden State έτοιμοι να παίξουν οικειοθελώς το παιχνίδι του.

Από την άλλη, η εύλογη, αλλά εμμονοληπτική, καταδίωξη του ρεκόρ των 73 νικών έστειλε τους Warriors στα Playoffs αρκετά φθαρμένους σωματικά, αλλά με μια απίστευτη αύρα αυτοπεποίθησης που φαίνεται ιδιαίτερα στα κλειστά παιχνίδια, όπου παρουσίασαν μία απόλυτη ψυχραιμία ως αποτέλεσμα της εμπιστοσύνης στις δυνάμεις τους. Η σειρά απέναντι στους Thunder μπορεί να απαίτησε από τον Iguodala να αντιμετωπίσει επτά φορές τον Durant, κι αυτό λίγες μόλις μέρες πριν βρεθεί αντιμέτωπος με το κτήνος της φύσης LeBron James. Με απλά λόγια, ο Iggy έχει τρέξει έναν αγώνα μοντέρνου τριάθλου πριν πάει στον στίβο για το δέκαθλο. Παρόλα αυτά η όλη διαδικασία έχει ακονίσει το ένστικτο της επιβίωσης των Πρωταθλητών.

Σε κάθε περίπτωση, το Cleveland θα σκοράρει. Ειδικά στις αρχές της δεύτερης και τέταρτης περιόδου, όταν ο Kerr θα βάζει μέσα τους Βραζιλιάνους και οι Cavs θα παίζουν το Horns, με τον James να ρολάρει στην μπασκέτα και τον Frye, που σουτάρει με αδιανόητα ποσοστά στα φετινά playoffs, να περιμένει στο τρίποντο. Και θα σκοράρουν γιατί ο LeBron είναι ο μοναδικός ελέω θεού Μονάρχης στην υφήλιο. Θα σκοράρουν από επιθετικά rebounds, αλλά και γιατί είναι πιο φρέσκοι στα πόδια, Και με τον J.R. Smith, που θα βιαστεί να λήξει έναν αγώνα νωρίς προκειμένου να βγει για τα ποτά του. Αλλά η υποτιμημένη άμυνα του Golden State, με τους τέσσερις παίκτες που αλλάζουν σε όλα τα μαρκαρίσματα και κινούνται με την κρυστάλλινη ακρίβεια του pre-game handshake της Oklahoma χορογραφημένο από την Pina Bausch, δεν θα επιτρέψει στους Cavs να βρουν αρκετά ελεύθερα σουτ κατά τη διάρκεια της σειράς, και θα αποτελέσει την ειδοποιό διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων.

Tο ουσιαστικό πρόβλημα βρίσκεται στην άμυνα του Cleveland, που αυτά τα δύο χρόνια, με την εξαίρεση των περσινών playoffs, παρουσιάζεται αρκετά μπλαζέ. Όπως έγραφε και ο Zach Lowe, το δίδυμο Irving και Love δεχόμενο 1.207 πόντους ανά κατοχή αποτέλεσε το χειρότερο αμυντικό δίδυμο στο pick-and-roll από τα 119 δίδυμα που αντιμετώπισαν τουλάχιστον 250 προσπάθειες στην κανονική περίοδο. Το βίντεο με τον Love να θυμίζει το meme με τον Travolta ενώ ο Curry έπαιζε τυφλόμυγα μαζί του στον αγώνα της κανονικής περιόδου μεταξύ των δύο ομάδων, αποτελεί ένα ενδεικτικό ντοκουμέντο. Δεν είναι τυχαίο πως ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν είχε προχωρήσει ο GM των Warriors, Bob Myers, στo trade με τους Wolves, που θα έφερνε τον ταλαντούχο forward στη Δυτική Ακτή έναντι του Klay Thompson, ήταν ο φόβος του για το αν θα μπορούσε να αμυνθεί το pick’n’roll με παρτενέρ τον Steph. Αν στην μαύρη τρύπα του Love στην άμυνα, προσθέσουμε αρχικά τη σχέση εξ’ αποστάσεως που διατηρεί ο Kyrie μαζί της, κοινώς μία maximum προσπάθεια σε μία φάση, ίσα-ίσα για να τηρεί τα προσχήματα, αλλά από μακριά κι αγαπημένοι κάθε άλλη στιγμή, και στη συνέχεια τις εσωτερικές περιπλανήσεις των -κατά τα άλλα καλών αμυντικών- J.R. Smith και Iman Shumpert, που απλά έχουν μία τάση να καταπιάνονται με τα βαθύτερα νοήματα της ζωής κατά τη διάρκεια αμυντικών κατοχών, κατοχών που συνήθως ολοκληρώνονται με τον παίκτη που (θεωρητικά) μάρκαραν να σκοράρει στην πλάτη τους, μπορούμε εύκολα να δούμε πως οι Cavaliers στερούνται της αμυντικής συνοχής που θα τους επιτρέψει να σταματήσουν με συνέπεια τους Warriors. Των Warriors που θα νιώσουν απελευθερωμένοι επιτέλους από το βραχνά διάρκειας 336 λεπτών που τους επιφύλασσε η Oklahoma. Και η επίθεση των Warriors είναι η απόλυτη μορφή τελειότητας εν μέσω χάους. Είναι η μουσική που θα συνέθετε ο Miles Davis αν αντί για τρομπέτα κρατούσε φλογοβόλο.

The following two tabs change content below.

Mitsos Mavrakis

Χαζοχαρούμενος κουλτουριάρης για τους Τζιτζιφιώτες, χυδαίος κάγκουρας για όλους τους άλλους, ένα κιτς, παρτσακλό πολύχρωμο αγόρι, που γίνεται ένας λαϊκός καργιόλης όταν βλέπει/παίζει μπάσκετ (ή ακούει hip hop) o Μήτσος Μαυράκης νοιώθει απολύτως άνετα μόνο όταν είναι ανάμεσα στις γάτες ή όταν παραληρεί για το BallHog.