Αποχαιρετισμός στα Όπλα: Milwaukee Bucks (#23)

Posted on Jun 14 2016 - 11:13am by Kosmas Kapsalis

Η σεζόν που τελείωσε δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για τους Bucks: ο Monroe ποτέ ουσιαστικά δεν εντάχθηκε στην ομάδα, ο Carter-Williams δεν βελτιώθηκε, τραυματισμοί πάρα πολλοί, περιφερειακό σουτ δεν βρέθηκε ποτέ, η άμυνα-γρανίτης της προηγούμενης σεζόν κατέρρευσε. Παρόλα αυτά το project βρίσκεται κανονικά στην πορεία εξέλιξής του: ο Giannis εκτοξεύτηκε στην elite των παικτών του ΝΒΑ, o Jabari επανήλθε, o Middleton ήταν σταθερά καλός, το νέο στάδιο ετοιμάζεται, χώρος στο salary cap υπάρχει, τόσο για φέτος, όσο και για το επόμενο καλοκαίρι. Και τα νιάτα εξακολουθούν να είναι εδώ. Εδώ θα είναι και το μέλλον;

Ας το δούμε κάπως αναλυτικότερα.

των Κοσμά Καψάλη, Νίκου Ραδικόπουλου και Γιάννη Χάτσιου.

MILWAUKEE

Τί βαθμό παίρνετε;

Θα βάλουμε ένα C+, όλως επιεικώς, απλά και μόνο για να περάσετε την τάξη, αλλά του χρόνου θα είμαστε αυστηρότεροι. Είχαμε πολλές προσδοκίες από εσάς, με τους περισσότερους να θεωρούν πως οι Bucks εύκολα ή δύσκολα θα κλειδώσουν μια θέση στις οκτώ πρώτες ομάδες της Ανατολής. Αντ’ αυτού, είχατε το όγδοο χειρότερο στη λίγκα1)μαζί με Denver και Kings. Θα το αποδώσουμε στο άγχος για άμεσα αποτελέσματα, την απειρία, την έλλειψη χημείας, και, γενικότερα, επειδή μας εξιτάρει πολύ το project που έχει στηθεί στο Wisconsin θα περιμένουμε υπομονετικά να δούμε τα αποτελέσματα.

Τα κλειδιά της ομάδας σε έναν 21χρονο franchise player;

Ναι. Ξεκάθαρα ναι. Και για όσους μας γνωρίζετε, ξέρετε ότι δεν το λέμε λόγω της “ονομασίας προέλευσης”. Το αξίζει και με το παραπάνω. Πιθανότατα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη, αλλά στα επόμενα χρόνια η επιλογή του Γιάννη στο #15 του draft θα μνημονεύεται σαν ένα από τα μεγαλύτερα steals της νεότερης εποχής. Το δε μέγεθος της κλοπής γιγαντώνεται ακόμα περισσότερο αν θυμηθούμε πολλές από τις πιο πάνω από εκείνον επιλογές.

Φέτος ο Γιάννης τερμάτισε τρίτος στην ψηφοφορία για τον πιο βελτιωμένο παίκτη της σεζόν, πίσω από τον Kemba Walker και τον νικητή του βραβείου C.J. McCollum, και η θέση του εκεί ήταν απολύτως δικαιολογημένη. Για την ακρίβεια, ο Γιάννης δεν είχε μονάχα καλύτερα νούμερα σε σχέση με πέρσι, αλλά τα νούμερά του ανέβηκαν και κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Το 2015 τελείωσε τη χρονιά έχοντας 12,7/6,7/2,6/0,9/1. Ξεκίνησε τη σεζόν εμφανώς βελτιωμένος, και μέχρι το All Star Game είχε 15,9/7,1/2,8/1/1,2. Μετά τη διακοπή άρχισε να παίρνει ολοένα και περισσότερες οργανωτικές πρωτοβουλίες και ήρθε η εκτόξευση. Τελείωσε το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος έχοντας 18,8/8,6/7,2/1,4/1,9 για να κλείσει τη χρονιά με μέσους όρους 16,9/7,7/4,3/1,2/1,4 έχοντας πέντε triple doubles (τέταρτος στη σχετική λίστα για φέτος πίσω από Westbrook, Green, Rondo) και πετυχαίνοντας τα καλύτερα νούμερα της καριέρας του και στις πέντε στατιστικές κατηγορίες. Τελείωσε μάλιστα τη χρονιά όντας πρώτος στην ομάδα σε assists και blocks ταυτόχρονα κι αυτό από μόνο του δείχνει το πόσο ξεχωριστός είναι2)Σε λίγες μέρες, θα ακολουθήσει εκτενές αφιέρωμα στην βελτίωση του Γιάννη τη φετινή χρονιά. Παρουσιασμένο με τον τρόπο μας.

Οι ύμνοι πλέον είναι διαρκείς, όπως το αφιέρωμα του ESPN στον Γιάννη, όπου λέγεται πως έχει το ιδανικό σώμα στο ΝΒΑ, μέχρι την στιγμή που οι Bucks ανακοίνωσαν ότι ο Γιάννης θα είναι ο βασικός point guard της ομάδας. Όταν έγινε αυτό, ούτε ένας ψίθυρος δεν υπήρξε πως δεν θα τα καταφέρει. Απεναντίας, το internet γέμισε άρθρα που χαριτολογώντας έλεγαν ότι θα είναι ”άδικο” για τις υπόλοιπες ομάδες. Οι Bucks ήθελαν να μην αφήσουν τον Γιάννη να αγωνιστεί με την Εθνική ομάδα φέτος το καλοκαίρι, ώστε να δουλέψει ακόμα περισσότερο τις αγωνιστικές του αδυναμίες, και μάλλον θα κληθεί ένα χρόνο νωρίτερα να υπογράψει επέκταση συμβολαίου (max το λογικότερο) κι αυτά τα δύο από μόνα τους δείχνουν τις προσδοκίες που έχουν τα Ελάφια από εκείνον.

Κι αν ο Giannis θα είναι PG, τί τρέχει με τον Carter-Williams;

Στην τρελή και παλαβή trade deadline του 2015, φάνηκε ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι ήταν οι Bucks. O Brandon Knight ήταν στα μισά της καλύτερης χρονιάς της καριέρας του, αλλά δεν έδειχνε να ταιριάζει με το γενικότερο concept της ομάδας, και το καλοκαίρι ερχόταν και θα πληρωνόταν αδρά για αυτές τις εμφανίσεις3)όπως κι έγινε στο Phoenix, άλλωστε, υπογράφοντας $70 εκατ. για πέντε χρόνια. Τον δρόμο για το Milwaukee πήρε ο Michael Carter-Williams, καλύτερος rookie για το 2014, κι ένας παίκτης που στα χαρτιά έμοιαζε ιδανικός για τα Ελάφια. Μακρύς guard, με έφεση στην άμυνα, ό,τι έπρεπε για τα σχέδια του Kidd. Κι αν ο MCW ερχόταν από ένα μικροτραυματισμό και δεν κατάφερε να μπει στο κλίμα της ομάδας στα εναπομείναντα παιχνίδια εκείνης της περιόδου, η περσινή του -πλήρης- χρονιά, κρίνεται μάλλον αποτυχημένη. Δεν είναι μονάχα ότι είχε σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες τα χειρότερα νούμερα της καριέρας του. Είναι η γενικότερη έλλειψη χημείας που έδειχνε με τον υπόλοιπο νεανικό κορμό της ομάδας, αλλά και η αδυναμία του να τρέξει ικανοποιητικά την επίθεση του Milwaukee, καθώς και η μη βελτίωση του περιφερειακού σουτ του. Προφανώς και η ηλικία του, το μάκρος του και οι ικανότητές του δείχνουν πως δεν είναι ένα project που θα εγκαταλειφθεί εύκολα από τον οργανισμό των Bucks, αλλά μάλλον τα στοιχεία είναι αρκετά και εμφανή ως τώρα για να δείχνουν πως δεν θα είναι ο παίκτης γύρω από τον οποίο θα στηθεί το μέλλον του οργανισμού. Σαν συμπλήρωμα, όμως, ενός νεανικού, ταλαντούχου κορμού μπορεί -και πρέπει- να αποτελεί μέρος.

Από το τρίποντο, όμως, γιατί δεν σουτάρουμε;

Τα τελευταία χρόνια οι Bucks έχουν πληγεί από μια διαρκή, σχεδόν επιδημιακή έλλειψη σουτέρ, με εξαίρεση το σύντομο διάστημα κατά το οποίο ο J.J. Redick φόρεσε τη φανέλα τους4)Για την ακρίβεια για τον εξάμηνο “δανεισμό” του -μιας και το συμβόλαιό του έληγε στο τέλος της σεζόν και εκείνος υπέγραψε στους Clippers- χαρίστηκε στο Orlando ο Tobias Harris. Όχι, φανταστείτε δίπλα σε Giannis και Jabari και τον Harris για λίγο…, αλλά και τις συγκλονιστικές προσπάθειες του Khris Middleton να βγάλει από τον βούρκο της αστοχίας ένα ολόκληρο ρόστερ. Η απελπισία στην αναζήτηση μιας τρίποντης απειλής έχει ενσαρκωθεί από το χαλαρό, μποέμ στυλάκι του Chris Copeland, έως την -κατ’ ευθείαν από το λογιστήριο- μορφή του Steve Novak, χωρίς αποτέλεσμα.

Κι όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι, για μια ομάδα με φανέλα που έχουν φορέσει οι μεγαλύτεροι σουτέρ που έχουν δοξάσει τα μπασκετικά παρκέ. Από τον Craig Hodges τη δεκαετία του ’80, στην καλύτερη σεζόν του πατρός Curry από τα 7,25, παράλληλα με τα πρώτα βήματα του δεύτερου (ή τρίτου;) καλύτερου σουτέρ ever, Ray Allen, και τον φλεγόμενο, αλλά άτυχο, Michael Redd, που τέντωνε αντίπαλες άμυνες μέχρι την αυγή της τρέχουσας δεκαετίας, όταν και οι τραυματισμοί τον υπέταξαν.

Από τα χρόνια του τελευταίου έχουν οι Bucks να συνδυάσουν πλήθος προσπαθειών και αξιοπρεπή ποσοστά. Ο πάτος του βαρελιού ήταν η περσινή χρονιά, όταν oi Bucks ευστόχησαν σε 440 τρίποντα σε όλη τη χρονιά, την ίδια στιγμή που ο Steph Curry σε 79 παιχνίδια ευστόχησε σε 4025)με βάση τον μέσο όρο του, σε 82 παιχνίδια θα είχε 417. Ο Curry μαζί με τον Josh Smith δηλαδή, έβαλαν περισσότερα τρίποντα από όλη την ομάδα των Bucks σε μια ολόκληρη σεζόν. Πέρα από τον Middleton (143 τρίποντα με 40%) και τον -συχνά τραυματία και αμυντική μαύρη τρύπα- Jerryd Bayless (101 με 43%), μονάχα ο O.J. Mayo ξεπέρασε το 30% (συγκεκριμένα 32%) μεταξύ των παικτών που σούταραν τρίποντα με κάποια συχνότητα για τους Bucks. Γιάννης, Jabari, Vasquez, MCW και Rashad Vaughn κινήθηκαν όλοι μεταξύ 24% και 29%.

Ενώ οι San Antonio Spurs για άλλη μια φορά πήγαν κόντρα στη νόρμα του πρωταθλήματος, στήνοντας μια επίθεση με αργό τέμπο, post-ups και isos, απαξιώνοντας το τρίποντο, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει από τον καθένα. Οι Spurs οδηγούνται από τον Gregg Popovich και ένα από τα καλύτερα και εμπειρότερα προπονητικά επιτελεία του NBA, και έστησαν την επίθεσή τους πάνω στον LaMarcus Aldridge και τον -απρόσμενα φονικό στα isos- Kawhi Leonard, την ώρα που δεν ξέχασαν το θρυλικό τους passing game. Και, φυσικά, την ώρα που κανείς δεν διανοείτο να τους δώσει χώρο μακριά από το καλάθι, καθώς, παρά την τραγική σεζόν του Danny Green και την 26η θέση σε απόπειρες τριών πόντων, οι Spurs στρογγυλοκάθισαν στη δεύτερη θέση σε ευστοχία. Αυτό που για τους Spurs αποτέλεσε επιλογή, για τους Bucks είναι μια σκληρή πραγματικότητα, που θυμίζει λίγο το κοντράστ ανάμεσα στην -συχνά επωφελή- συνειδητή αποχή από το κρέας και την ωμοφαγία από ανθρώπους που μπορούν να τη διαχειριστούν, και ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε τρόφιμα που χρειάζονται συντήρηση ή επεξεργασία για να καταναλωθούν. “Και γιατί δεν σουτάρετε τρίποντα από την κορυφή;” θα μπορούσε να λέει η Becky Hammon σαν άλλη Μαρία Αντουανέτα.

Πολλά έχουν ειπωθεί για το άλμα που οι Bucks δεν έκαναν το καλοκαίρι, χωρίς φαινομενικά να χάσουν κάποιο δομικό υλικό του κορμού τους, ωστόσο οι απώλειες των Brandon Knight (41% σε 52 αγώνες πέρσι), Ersan Ilyasova (39%) και Jared Dudley (38,5%), στραγγάλισαν τις διεξόδους της επίθεσης των Bucks.

Ok. Νεανικό κορμό έχουμε, μέλλον έχουμε, καμιά μεταγραφή θα κάνουμε;

Τα μόνα ακριβά συμβόλαια για του χρόνου είναι του Khris Middleton στα $ 15,2 εκατ. και του John Henson στα $ 12,28 εκατ.. Όχι, προφανώς δεν ξεχνάμε το συμβόλαιο του Greg Monroe που τρέχει στα $ 17,15 εκατ., αλλά ακριβώς εκεί θέλουμε να καταλήξουμε: πως μάλλον του χρόνου δεν θα βρίσκεται στο salary των Bucks το συγκεκριμένο συμβόλαιο. Η παρουσία του στην πρώτη του χρονιά με τα Ελάφια ήταν μάλλον απογοητευτική, αφού όχι μόνο δεν κατάφερε να είναι η απειλή που περίμεναν στην επίθεση, αλλά, επιπρόσθετα, η κακή του αμυντική αντίληψη δημιουργούσε πολλές δυσλειτουργίες στο αμυντικό κομμάτι, σε μία χρονιά, που σε defensive rating οι Bucks έπεσαν από 4οι στη λίγκα τη σεζόν 2014-15, σε 24οι τη σεζόν 2015-16! Καθόλου τυχαίες, συνεπώς, δεν μπορούν να θεωρηθούν οι φήμες που θέλουν τον Monroe να αναχωρεί προς άλλες πολιτείες, αλλά ούτε και οι φήμες για το έντονο ενδιαφέρον των Ελαφιών για τον Dwight Howard κατά το φετινό trade deadline. Και ο συνδυασμός D’Antoni νέος προπονητής στους Rockets και player’s option στο συμβόλαιο του Howard δείχνει τον δεδομένο δρόμο της αποχώρησής του από το Houston. Θεωρούμε, λοιπόν, πως το Milwaukee θα κινηθεί και πάλι για την απόκτησή του. Και καθώς, πέρα των αρχικά αναφερθέντων συμβολαίων, όλα τα υπόλοιπα εγγυημένα συμβόλαια της ομάδας για τη σεζόν 2016-17 τρέχουν ακόμα στη rookie σκάλα τους, και με δεδομένο πως το salary cap θα πάει πάνω από τα $ 90 εκατ. την επόμενη σεζόν, οι Bucks έχουν τον χώρο για ένα ακόμα οκταψήφιο συμβόλαιο. Ιδανικός για εμάς θα ήταν ένας ακόμα μακρύς παίκτης για την περιφέρειά τους, που να διαθέτει καλό σουτ τριών πόντων, και για το λόγο αυτό ιδανική περίπτωση φαντάζει ο Kent Bazemore σε ένα συμβόλαιο κοντά στα $ 15 εκατ. Με τις δύο αυτές -ή κάποιες αντίστοιχες- προσθήκες οι Bucks ενισχύονται σημαντικά στις βασικές φετινές τους αδυναμίες (περιφερειακό σουτ, rebound, άμυνα στο ζωγραφιστό), επιτρέποντας, παράλληλα, στον οργανισμό να έχει την ευελιξία στο cap να ανανεώσει σε max συμβόλαια τόσο τον Giannis το καλοκαίρι του 2017, όταν και το cap του NBA αναμένεται να ξεπεράσει τα $ 120 εκατ., όσο και τον Jabari Parker ένα χρόνο αργότερα, όταν κανείς δεν ξέρει ακόμα σε ποιο διαστημικό νούμερο θα φτάσει το salary.

Τα λέμε στην παραλία

Μιας και είστε οι πιτσιρικάδες της λίγκας, καλοκαίρι δεν θα έχει μόνο παραλία, αλλά θα κάνετε κατασκήνωση. Παιχνίδι, ξεγνοιασιά, δέσιμο μεταξύ σας και γενικά θα αποκτήσετε εφόδια που θα βρείτε μπροστά σας το χειμώνα.

cover-e1425213626871

The following two tabs change content below.
Τίμιος αιώνιος φοιτητής, θα ψάχνει κάθε ευκαιρία να γράψει σε άρθρα τις λέξεις Tracy και McGrady. Όταν δεν παρακολουθεί με νοσταλγία videos του πάλαι ποτέ superstar, τρομοκρατεί τα εργαστήρια χημείας της συμπρωτεύουσας. Φημολογείται ότι είναι εξαιρετικός post player, αλλά ακόμα δεν είχαμε την ευκαιρία να τον θαυμάσουμε. Σιγουράκι για τις άγριες ώρες, το NBA ήρθε σαν φυσικό αποτέλεσμα του τρόπου ζωής του.

References
1 μαζί με Denver και Kings
2 Σε λίγες μέρες, θα ακολουθήσει εκτενές αφιέρωμα στην βελτίωση του Γιάννη τη φετινή χρονιά. Παρουσιασμένο με τον τρόπο μας
3 όπως κι έγινε στο Phoenix, άλλωστε, υπογράφοντας $70 εκατ. για πέντε χρόνια
4 Για την ακρίβεια για τον εξάμηνο “δανεισμό” του -μιας και το συμβόλαιό του έληγε στο τέλος της σεζόν και εκείνος υπέγραψε στους Clippers- χαρίστηκε στο Orlando ο Tobias Harris. Όχι, φανταστείτε δίπλα σε Giannis και Jabari και τον Harris για λίγο…
5 με βάση τον μέσο όρο του, σε 82 παιχνίδια θα είχε 417