Αποχαιρετισμός στα Όπλα: Sacramento Kings (#21)

Posted on Jun 17 2016 - 10:40am by Stavros Marinos

Το 1190 μ.Χ., ο Κόμης της Φλάνδρας, Φίλιππος της Αλσατίας, είχε στην αυλή του έναν ταπεινό αλλά και ιδιαίτερα καλλιεργημένο κληρικό. Τις ελεύθερες ώρες του ανάμεσα στις λειτουργίες, στοχάζονταν πάνω στις απλές καθημερινές αλήθειες της ζωής, κι από αυτές έπαιρνε έμπνευση για να γράφει ποιήματα. Σε ένα από αυτά, αναλογιζόμενος την αξία της Υπομονής, που πάντα χρειάζεται για να φτιαχτεί κάτι σπουδαίο, έγραψε τη φράση “Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα“. Ένα απόφθεγμα που έμεινε στην ιστορία, παρότι το όνομα του ίδιου χάθηκε για πάντα. Έτσι και στο NBA, για να χτιστεί μια αυτοκρατορία, είναι απαραίτητη η υπομονή, η πίστη, το μακροπρόθεσμο όραμα, κι όχι η μυωπική ανυπομονησία.

SACRAMENTO

Κάπως έτσι γραφικά και ψευτό-κουλτουριάρικα θα μπορούσε να ξεκινάει ο λόγος του ιδιοκτήτη των Kings, Vivek Ranadivé, προς παίχτες και οπαδούς την φετινή offseason, για να καλύψει τα απανωτά λάθη της διοίκησης τα τελευταία χρόνια. Κι ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να του στήσουν μνημείο στο κέντρο της πόλης, μιας και έσωσε την ομάδα από βέβαιη μετακόμιση στο Seattle το 2013, οι πνευματώδεις δηλώσεις του δεν μαγεύουν πλέον το κοινό. Ο μήνας του μέλιτος έχει περάσει, και μπορεί πλέον να κατηγορηθεί για όλα του τα παραπτώματα, χωρίς ενοχές.

Οι Kings τελείωσαν την σεζόν με 33-49 (.402), αποχαιρετώντας τις ελπίδες για τα playoffs που τόσο ήθελαν, κάπου στα μέσα του Ιανουαρίου. Το γεγονός ότι πέρασαν τις 30 νίκες μετά από επτά χρόνια, δεν είναι λόγος γιορτής. Ο απολυμένος κι αποτυχημένος προπονητής, George Karl, δεν δίστασε να δηλώσει πως “η ομάδα είχε καλύτερο ρεκόρ από πέρυσι, οπότε θεωρείται επιτυχημένη η χρονιά“. Εκτός από αυτόν, δύσκολα υπάρχει άλλος που να μοιράζεται την ίδια άποψη, ειδικά όταν το franchise βρίσκεται 12 χρόνια εκτός playoffs κι έχει αθροιστικά το δεύτερο χειρότερο ρεκόρ από το 2005.

Βαθμολογία: D

NBA teams combined record 2005-2015

Αθροιστικό ρεκόρ ομάδων 2005-2015.

Τί πήγε στραβά με τον George Karl;

O George Karl είναι ένας Hall of Famer coach, με περισσότερες νίκες από τον Phil Jackson, και αυτή την στιγμή είναι 65 ετών. Εξήντα πέντε!1)Σημείωση Κοσμά: Για την ακρίβεια Σταύρο, γεννήθηκε όταν οι αγαπημένοι σου Kings πήραν το πρώτο και μοναδικό τους πρωτάθλημα. Ας μας συγχωρήσουν οι συνομήλικοί του που τυχαίνει να διαβάζουν Ball Hog, αλλά σε ένα χώρο που διαρκώς εξελίσσεται, είναι πολύ δύσκολο και σπάνιο για έναν ηλικιωμένο άνθρωπο να αναπροσαρμόζεται και να αλλάζει αρχές σε τέτοια ηλικία. O Karl είναι ένα κλασικό παράδειγμα προπονητή παλαιάς κοπής, που κοουτσάρει συναισθηματικά με tough love, αγνοώντας τα τεχνοκρατικά μέρη του μπάσκετ που τόσο έχουν αναπτυχθεί, αλλά και το ότι δεν βρισκόμαστε πλέον στην προ-ιντερνετική ζούγκλα των ’90s, όπου μπορούσες να την “γλιτώσεις” με ανακρίβειες κι εντυπωσιασμούς.

Υποστηρικτής του γρήγορου μπάσκετ, σε βαθμό που σιχαίνεται ακόμα και τις προσποιήσεις, διότι “καθυστερούν” τον ρυθμό, εξανάγκασε τους Kings να τρέχουν σαν τρελοί στα 29 μέτρα του παρκέ (1οι σε pace στο NBA), αδιαφορώντας για την κοινή λογική που λέει:

  1. Όταν ο πρώτος σκόρερ και καλύτερος σου παίχτης είναι βαρύς center, είδος το οποίος έχει εμφανιστεί σε τέτοιο επίπεδο μόνο τρεις φορές αυτό τον αιώνα (Shaquille O’Neal, Yao Ming, DeMarcus Cousins), δεν τρέχεις.
  2. Όταν ο βασικός σου point guard, ο Rajon Rondo, είναι αποδεδειγμένα ιδιοφυΐα και λειτουργεί άψογα σε control μπάσκετ, χάρη στο μοναδικό του court vision, δεν τρέχεις.

Αποτέλεσμα ήταν το Sacramento να τερματίσει με την 23η χειρότερη άμυνα, και 25ο σε λάθη.

Αυτό βέβαια ήταν μόνο η μία πτυχή της καταστροφικής θητείας του στην πρωτεύουσα της California. Εκτός παρκέ, βρισκόταν σε μόνιμη κόντρα με τον Cousins που έφτασε μέχρι και σε τιμωρία του παίχτη για περιστατικό σε time out, ενώ ποτέ δεν κέρδισε την εύνοια στα αποδυτήρια. Μέχρι κι ο φετινός “κομπάρσος”, Marco Belinelli, δήλωσε πως “δεν είχαμε εμπιστοσύνη στον coach, και όλη τη χρονιά η προπόνηση δεν ήταν καλή“. Ενώ την πιο παραστατική αλήθεια είπε ο Caron Butler, ο οποίος εξομολογήθηκε πως οι παίχτες περίμεναν την απόλυση του Karl με ανυπομονησία κατά το All-Star break, κι όταν αυτή απρόσμενα δεν ήρθε, η ομάδα “ξεφούσκωσε ψυχολογικά” κι έχασε κάθε κίνητρο για την υπόλοιπη σεζόν.

Πραγματικά, η λίστα με τις αποτυχημένες επιλογές του Karl είναι μεγάλη και η περαιτέρω ανάλυσή της περιττή, σε έναν οργανισμό που, ούτως ή άλλως, δεν τον υποστήριξε όπως έπρεπε.

Οκ, ο DeMarcus Cousins είναι παιχταράς. Αλλά πώς τον αξιοποιούμε;

Η περίπτωση του DeMarcus Cousins είναι πολύ σπάνια και χρίζει προβληματισμού και ιδιαίτερης μεταχείρισης από τον εκάστοτε coach, και δεν αναφέρομαι στον εύφλεκτο χαρακτήρα του και τον μεγάλο του εγωισμό, αλλά στο είδος του παίχτη που έχει εξαφανιστεί από το σύγχρονο μπάσκετ. Φέτος ήταν ο μόνος στο NBA που τελείωσε τη χρονιά στο top 5 σε points και rebounds per game, με 26,9 και 11,5 αντίστοιχα. Μαζί με πέντε ακόμα στην ιστορία της λίγκας, είχε μέσους όρους πάνω από 26 ppg, 11 rpg, 3 apg, 1 spg, κι αυτό 15 χρόνια μετά τον Chris Webber και 22+ μετά τους Olajuwon, Karl Malone, Jabbar, Barkley, McAdoo.

Σε συνδυασμό με την εκρηκτική του προσωπικότητα, η ομάδα που έχει τον Cousins είναι καταδικασμένη να χτίσει το ρόστερ και το game style της αποκλειστικά γύρω του. Οποιαδήποτε απόκλιση από την κεντρική, στιβαρή κολόνα, θα οδηγούσε σε βέβαιο γκρέμισμα του οικοδομήματος.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορείς να επενδύσεις σε ένα τέτοιο ρίσκο, σε μια λίγκα που έχει απορροφήσει πολύ βία στο παρελθόν και πλέον δεν “σηκώνει” έντονους χαρακτήρες. Αλλά και σε έναν παίχτη που σε σπρώχνει να παίξεις διαφορετικά από τις υπόλοιπες καλές ομάδες, που λειτουργούν σε κανόνες long ball (= small ball με μακρείς παίχτες) και αδιάκοπου passing game.

Η απάντηση είναι πως το ταλέντο του DMC είναι τόσο πληθωρικό που δεν έχεις άλλη επιλογή από το να τον στηρίξεις όσο μπορείς μέχρι τέλους. Παρά τα παράπονά, τους καυγάδες, τις τεχνικές ποινές, τα προβλήματα με τους περισσότερες προπονητές, ο Cousins επανειλημμένα δηλώνει και δείχνει πιστός στο Sacramento. Δεν είναι ο συνηθισμένος ανώριμος 25άρης που μόλις βγήκε από το γκέτο και τρώει τα λεφτά του συμβολαίου του στα clubs, άλλα ένας ευαίσθητος και ηφαιστειακός χαρακτήρας που ψάχνει ένα πατρικό πρότυπο για να αποδείξει ότι αξίζει.

Με το ρίσκο στον Rajon Rondo πώς πήγαμε;

Ένα γνωμικό λέει πως η ευφυΐα και η τεμπελιά είναι ευθέως ανάλογες ιδιότητες, κι αυτό δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει καλύτερα τον Rajon Rondo, που άλλωστε έχει αναλυθεί πιο εύστοχα από όλους στο παρελθόν από το Ball Hog. Βλέποντας τα φετινά του νούμερα και μερικά από τα πραγματικά εντυπωσιακά highlights μπασκετικής χάρης, δίνει την εντύπωση πως είναι ο καλύτερος οργανωτής στο σημερινό NBA, τελειώνοντας τη σεζόν πρώτος σε assists per game (11,7). Ιστορικά, στα δάχτυλα μπορούν να μετρηθούν οι παίχτες με την γνώση μπασκετικής γεωμετρίας που έχει ο Rondo. Σχολιαστής των Kings περιέγραψε το παιχνίδι του σαν “σκάκι, όταν όλοι οι υπόλοιποι στο παρκέ παίζουν ντάμα“, και πόσο εύκολα αποδεικνύεται αυτό παρακολουθώντας το πως έστησε τους συμπαίχτες του στην τελευταία άμυνα του αγώνα, επειδή θυμόταν το σύστημα των αντιπάλων.

Θα ήταν ευτυχές αν μπορούσαμε να μείνουμε σε αυτά, αλλά ο Rondo έχει την αντίθετη σκοτεινή πλευρά που δεν φοβάται να κρύψει. Συχνά, παίζει επιδεικτικά Χαρντένια (ala James Harden) άμυνα, κάτι που δεν δίστασε να παραδεχθεί κι ο ίδιος πέρυσι, και το χειρότερο είναι πως δεν έδειξε φέτος τη θέληση να τη διορθώσει. Ενώ δεν κομπιάζει στο να δίνει προστακτικές οδηγίες στους συμπαίχτες του, ο ίδιος αρκετές φορές “παρατάει” φάσεις, δείχνοντας την ψυχολογική δέσμευση γάτας που γενικότερα τον διακατέχει. Αν “δεν περνάει καλά”, το δείχνει με κάθε κύτταρο του οργανισμού του σε συμπαίχτες, προπονητή και λίγκα, κι αδιαφορεί πλήρως για τις συνέπειες. Φέτος, δεν ξέχασε να κερδίσει τιμωρία μιας αγωνιστικής, επειδή αποκάλεσε διαιτητή “fucking faggot” (πούστη), αναγκάζοντάς τον τελευταίο να αποκαλύψει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις δημοσίως λίγες μέρες μετά.

Σε ένα σχετικό άρθρο ανάλυσης για τον πάλαι ποτέ πρωταθλητή Rondo, η βαθμολογία που του δίνουν φέτος είναι C-, κι αυτό γιατί “there is no D (defense) in Rondo“.

Ο rookie που πήραν πέρσι από το draft, o Willie Cauley-Stein, πώς πήγε;

Οι 7 πόντοι, τα 5 rebs και το ένα block, δεν “βγάζουν” μάτια για τον rookie τον Kings, αλλά κανείς άλλος δεν χάρισε περισσότερα στοιχεία χαράς και αισιοδοξίας στους οπαδούς αυτής της βασανισμένης ομάδας. O 22χρονος PF, έδειξε σημάδια μπασκετικής κατανόησης κι ωριμότητας παρά το νεαρό της ηλικίας του. Τα αμυντικά του προσόντα μαρτυρούν παίχτη που κάποια στιγμή μπορεί να καθιερωθεί σε all-defensive συζητήσεις. Θετικό γεγονός ήταν πως παρότι δεν φημίζονταν για τις επιθετικές του αρετές από το κολέγιο, κάποιες κινήσεις του γύρω από το καλάθι έδειξαν πιο γυαλισμένο παιχνίδι από αυτό που περιμέναμε.

Ίσως να φταίει ότι φοράνε και οι δύο headband ή ότι είναι απόφοιτοι του Kentucky, αλλά ακόμα πιο σημαντικό για τους Kings είναι ότι ο Stein ήταν εξαίρετος όσο έπαιζε δίπλα στον Cousins. Μια θέση ενός sidekick που χρόνια ψάχνουν, για να συμπληρωθεί ο επιθετικός όλεθρος του DMC κάθε βραδιά.

Στα αρνητικά της σεζόν μπορεί να καταλογιστεί μόνο το ότι έπαιζε 22 λεπτά ανά αγώνα. Ο Karl, σε ένα ακόμα φάουλ του το να μην εμπιστεύεται νέους, δεν άφησε ελεύθερο τον WCS να “ψηθεί”.

Αχρείαστη ελληναράδικη μνεία: Κώστα Κούφος.

Οκτώ χρόνια έχουν ήδη περάσει από το ντεμπούτο του Κουφού στο NBA, και με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πως έχει πιάσει ταβάνι. Σίγουρα σε καλύτερες συνθήκες θα μπορούσε να είναι πιο παραγωγικός, αλλά ακόμα και φέτος, οι 7 του πόντοι και τα 5 rebs με 54% σε 19 λεπτά, φανερώνουν τιμιότητα. Ο Κουφός και φέτος ήταν απολύτως εργατικός, επαγγελματίας και σταθερός στη δουλειά του. Έχει πλέον καθιερωθεί σαν backup center, και δεν θα φύγει από την λίγκα για αρκετά χρόνια. Η δυνατή άμυνα χαμηλά στο post και η όχι-εντελώς-ανεπαρκής επίθεση, τον καθιστά χρήσιμο. Είναι ο παίχτης που ποτέ δεν έπαιξε πάνω από “8” και ποτέ δεν έπεσε κάτω από “6”. Κανείς δεν θα ζητωκραυγάσει για την εργατικότητά του στο paint, και κανείς δεν θα τον χλευάσει για τις πολλές άστοχες εύκολες προσπάθειες από το ένα μέτρο. Δυστυχώς για αυτόν, στα λεπτά που μοιράστηκε με τον Cousins, ποτέ δεν συνεργάστηκαν καλά και η εικόνα του φέτος μπορεί να περιγραφεί από την φράση: ο ψηλός λευκός που έτρωγε τα λεπτά του Stein.

Το Μέλλον τί επιφυλάσσει για τους Kings;
A. Dave Joerger

Λόγω της δυσλειτουργικής κατάστασης των Kings, δεν ήταν λίγες οι φορές που παίχτες και προπονητές τους απέρριψαν για να υπογράψουν σε άλλη ομάδα με λιγότερα χρήματα (μετακύ αυτών και οι  Monta Ellis και Wesley Matthews το περασμένο καλοκαίρι). Για αυτό και η απόκτηση του Joerger για head coach πριν λίγες εβδομάδες, ήταν μια μεγάλη επιτυχία που πιθανώς ούτε και οι ίδιοι περίμεναν. Ο πρώην προπονητής των Grizzlies θεωρείται από τα καλύτερα σύγχρονα μυαλά του NBA σε νέα ηλικία (42). Προπονητής που πάντα “έσπρωχνε” ένα πιο μοντέρνο σύστημα, με πιο γρήγορα sets και περισσότερα mid-transition plays, χωρίς αυτό να σημαίνει υψηλό pace. Κουβαλάει την εμπειρία του κοουτσαρίσματος των ψηλών Marc Gasol και Zach Randolph σε μια πολύ αμυντικογενή ομάδα στο Memphis, που δεν θα μπορούσε να φανεί θεωρητικά σαν καλύτερο fit στον Sacramento.

B. Arena

Πολλές φορές για να επιτευχθεί η αναγέννηση σε μια κατάσταση, δεν χρειάζεται κάποια τεχνική αλλαγή αλλά ένα συμβολικό ορόσημο. Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο, από ένα νέο γήπεδο. Η νέα αρένα των Kings θα είναι έτοιμη την πρεμιέρα της επόμενης σεζόν, σε ένα συγκρότημα που ανυπομονούν οι πάντες να απολαύσουν κυρίως λόγω της τεχνολογικής του εξέλιξης. Ο Renadivé, σαν πρωτοπόρος πληροφορικής και ιδιοκτήτης της TIBCO, αναμένεται να το υποστηρίξει με κάθε νέα τρελή τεχνολογική εφεύρεση, που λογικά θα θυμίζει επεισόδιο Jetsons.

Kings Arena

Τα λέμε στην παραλία

Λογικά στην παραλία θα προσπαθήσουν να περάσει καλά ο DeMarcus, θα τον φροντίζουν και θα τον περιποιούνται. Αν καταφέρουν, σε αυτές τις στιγμές χαλάρωσης, να έρθουν και πιο κοντά σαν ομάδα, τόσο μεταξύ τους οι παίχτες, όσο και με τον νέο προπονητή, ακόμα καλύτερα.

cover-e1425213626871

The following two tabs change content below.
Αιρετικός Βουδιστής, θεοσεβούμενος αθεόφοβος, σκληροπυρηνικός συνομωσιολόγος, vegan αστρολόγος, αντικοινωνικός κοινωνιολόγος, πιστεύει στους εξωγήινους. Έχει περάσει περισσότερες ώρες ξύπνιος τη νύχτα βλέποντας NBA απ’ότι στο φως του ήλιου. Εμμονικός Fantasy Commissioner από το 2002, στις πιο «βαθιές» λίγκες του πλανήτη. Αν έπαιζε στο NBA, θα έστηνε αγώνες για να κερδίσει η ομάδα του στο fantasy. ΝΒΑ blogger από το 2007. Ακόμα πιστεύει πως ο Donté Greene θα γίνει All-Star.

References
1 Σημείωση Κοσμά: Για την ακρίβεια Σταύρο, γεννήθηκε όταν οι αγαπημένοι σου Kings πήραν το πρώτο και μοναδικό τους πρωτάθλημα.