Όλοι εμείς οι πιστοί οπαδοί των Orlando Magic, από την ευλογημένη στιγμή που έφυγε ο Dwight Howard κι έπειτα, περιμένουμε την επόμενη μεγάλη φουρνιά παικτών που θα ξαναφέρει τους Magic στο βεληνεκές των contenders. Τα καλά νέα είναι ότι τα τελευταία χρόνια η ομάδα πράγματι βελτιώνεται από χρονιά σε χρονιά. Τα κακά νέα είναι ότι, με τους ρυθμούς με τους οποίους βελτιώνεται, θα είναι έτοιμη να διεκδικήσει το πρωτάθλημα περίπου το 2028, σύμφωνα με κάποιους γρήγορους υπολογισμούς. Η χρονιά που μας πέρασε δεν διέφερε πολύ από τις προηγούμενες, αφού, όπως είπαμε, σημειώθηκε βελτίωση, η οποία ωστόσο δεν ήταν τόσο ελπιδοφόρα όσο μαρτυρούν οι 10 παραπάνω νίκες σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν.
Grade: C
Ξεκίνησαν την σεζόν εντυπωσιακά, φτάνοντας τέλη Δεκέμβρη να βρίσκονται στο 19-13 και δημιουργώντας προσδοκίες για την πολυαναμενόμενη σεζόν της έκρηξης. Ωστόσο ένας καταστροφικός Ιανουάριος, με 12 ήττες σε 13 αγώνες, γρήγορα προσγείωσε τους φίλους των Magic, οι οποίοι, από εκείνο το σημείο και έπειτα, ποτέ δεν κατάφεραν να ξαναβρούν τους ρυθμούς που είχαν πιάσει στην αρχή της χρονιάς. Ολοκλήρωσαν την κανονική περίοδο με ρεκόρ 35-47, τερματίζοντας ενδέκατοι στην Ανατολή και μένοντας για άλλη μια χρονιά εκτός playoffs. Μας έδωσαν, ωστόσο, ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της σεζόν κόντρα στους Thunder, σε μια αναμέτρηση που έληξε 139-136 μετά από δύο παρατάσεις, και με εξέλιξη απολύτως παρανοϊκή.
Πως γίνεται να βελτίωσαν το ρεκόρ τους κατά δέκα νίκες και να παίρνουν “C”;
Η αγωνιστική βελτίωση των Magic ήταν σχεδόν προδικασμένη. Αφενός γιατί θα ήταν αντικειμενικά δύσκολο να πάνε χειρότερα από την προηγούμενη σεζόν, αφετέρου γιατί το ρόστερ είχε ισχυροποιηθεί και τα ηνία της ομάδας είχαν πάει σε κανονικό προπονητή και όχι σε μαθητευόμενο μάγο. Οπότε η βελτίωση του ρεκόρ, αλλά και της αγωνιστικής εικόνας της ομάδας συνολικά, ήταν σχετικά αναμενόμενες, ωστόσο δεν είναι αυτός ο λόγος της χαμηλής τους βαθμολογίας φυσικά.
Πέρα από τις νίκες αυτές καθ’ αυτές, εξετάζοντας το αποτύπωμα αυτής της σεζόν στην μακροπρόθεσμη πορεία του Orlando μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να πω ότι η ομάδα τελειώνει αυτή τη χρονιά σε καλύτερη κατάσταση από ότι ξεκίνησε. Τα δύο μεγάλα στοιχήματα των Magic, o Elfrid Payton και ο Victor Oladipo, δεν μπόρεσαν να κάνουν το ξεπέταγμα το οποίο περιμέναμε από αυτούς, μένοντας, αν είμαστε επιεικείς, σχετικά στάσιμοι. Ο Payton είχε κάποια εξαιρετικά παιχνίδια, αλλά ήταν συνολικά ασταθής, και αν και βελτίωσε σχετικά τα ποσοστά του σε σχέση με την πολύ κακή πρώτη χρονιά, απείχε αρκετά από το να χαρακτηριστούν αυτά αξιοπρεπή: 32,6 % στα τρίποντα και 58,9% στις βολές. Επιπρόσθετα, δεν βελτιώθηκε καθόλου στο υπόλοιπο κομμάτι του παιχνιδιού, έχοντας μάλιστα επιδείνωση των μέσων όρων του σε assists, rebounds και κλεψίματα, τα στοιχεία δηλαδή στα οποία θεωρητικά είναι ο τομέας του. Ο δε Oladipo, αν και ξεκίνησε τη χρονιά με το γκάζι πατημένο, γρήγορα ξεφούσκωσε και κατέληξε να ξεκινάει από τον πάγκο για 20 ολόκληρα παιχνίδια, γράφοντας νούμερα ελαφρώς χειρότερα από τα περσινά.
Ο Scott Skiles παραιτήθηκε από την τεχνική ηγεσία της ομάδας, χωρίς να μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον ακριβή λόγο. Εικάζουμε ότι ο λόγος δεν ήταν η εκπλήρωση της αποστολής να καταστρέψει το μέλλον του Tobias Harris και στην δεύτερη ομάδα της καριέρας του δεύτερου, μετά από την απομάκρυνσή του και από το Milwaukee, όταν στο τιμόνι των Bucks ήταν και πάλι ο Skiles. Kάτι τέτοιο είναι εντελώς παράλογο φυσικά, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε και σίγουροι. Πάντως, ασχέτως του αν η αλλαγή του προπονητή μπορεί να βγει σε καλό, αντικειμενικά η παραίτηση Skiles αποδεικνύει πως το περσινό project έμεινε ημιτελές.
Την μεγαλύτερη πληγή για μένα ωστόσο, συνιστά η απομυθοποίηση – μέχρι αποδείξεως του εναντίου- του General Manager της ομάδας, Rob Hennigan, ο οποίος, ως το προηγούμενο καλοκαίρι έδειχνε να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους της θέσης του στο ΝΒΑ. Μέσα στη χρονιά, όμως, πήρε αρκετές αποφάσεις που είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξηγηθούν, και αυτές οι αποφάσεις μας οδηγούν και στο επόμενο ερώτημα.
Μήπως ο Rob Hennigan ήταν μαστουρωμένος κατά τη διάρκεια της σεζόν;
Αυτό θα ήταν μια πειστική εξήγηση. Όλοι1)Εditor’s note: Όχι όλοι Mήτσε! έχουμε βρεθεί στο σημείο αυτό όπου μετά από ένα – δύο τσιγάρα η σκέψη θολώνει, και ιδέες, θεμελιακά βλακώδεις, εκείνη την στιγμή μοιάζουν ιδιοφυείς, αφήνοντας σε με ένα ηλίθιο βλέμμα ικανοποίησης να συγχαίρεις τον εαυτό σου. Δυστυχώς, δεν μπορώ να βρω μία πειστικότερη εξήγηση για το σύνολο των κινήσεων του Hennigan από τον Σεπτέμβρη και μετά.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή όμως, όταν ακόμα το τσιγάρο δεν είχε χτυπήσει πολύ άσχημα τον GM του Orlando, αλλά απλά τον χαλάρωσε και τον έκανε κάπως αφηρημένο. Τόσο αφηρημένο που αμέλησε να ανανεώσει το συμβόλαιο του Evan Fournier, πριν αυτός εκτοξευθεί τη φετινή σεζόν, αγγίζοντας τους 15,5 πόντους μ.ο. Για να είμαστε δίκαιοι, δεν το αμέλησε εντελώς, καθώς σύμφωνα με τις πληροφορίες του έκανε πρόταση ανανέωσης με $ 32 εκατ. για τέσσερα χρόνια, μια προσφορά που τότε έμοιαζε πολύ καλή, αλλά ο παίκτης αποφάσισε να ρισκάρει και, όπως η σεζόν απέδειξε, δικαιώθηκε. Προφανώς εδώ δεν μιλάμε για έγκλημα, ωστόσο, με δεδομένο ότι ο Skiles είχε από πολύ νωρίς ενημερώσει για τη χρήση που προόριζε τον Fournier, ο Hennigan θα μπορούσε να ρισκάρει με μία καλύτερη προσφορά – που με το νέο salary cap πάλι κλοπή θα ήταν– και να πείσει τον Γάλλο να υπογράψει πριν και ο ίδιος καταλάβει πόσο σημαντικός θα ήταν.
Η συνέχεια, όμως, δεν ήταν τόσο χαλαρή. Λίγο πριν το trade deadline το Orlando προχώρησε στην ανεξήγητη απόφαση, να δώσει τον Tobias Harris και το εξαιρετικά οικονομικό του συμβόλαιο στο Detroit. Η απόφαση να δοθεί o Harris από μόνη της δεν είναι παράλογη. Μιλάμε για έναν παίκτη με τρομακτικές δυνατότητες μεν, οι οποίες περιορίζονται δε από το γεγονός ότι βρίσκεται αιώνια χαωμένος ανάμεσα στις θέσεις του small και του power forward, χωρίς να μπορεί να αγγίξει το ταβάνι του σε καμία από τις δύο. Στις δύο αυτές θέσεις οι Magic έχουν δύο μεγάλα ταλέντα, τους Mario Hezonja και Aaron Gordon, τα οποία θέλουν να αναπτύξουν, και για να συμβεί αυτό, χρειάζονται χρόνο στο παρκέ. Ωστόσο, είναι νομίζω προφανές, ότι θα μπορούσαν να βρουν κάτι καλύτερο ως αντάλλαγμα από το πακέτο Brandon Jennings – Ersan Iyasova, με το συμβόλαιο του πρώτου να λήγει μάλιστα φέτος. Με δεδομένο ότι και το συμβόλαιο του Ilyasova είναι εγγυημένο για την νέα σεζόν μόνο για $ 400.000 από τα $ 8.400.000 συνολικά, γίνεται αντιληπτό ότι πρωταρχικός στόχος των Magic ήταν πιθανότατα να ανοίξουν χώρο στο salary cap, κάτι που κατάφεραν, αφού έχουν πέσει στα $ 44 εκατ., χωρώντας μέχρι και δύο πολύ μεγάλα συμβόλαια. Το θέμα είναι ότι αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει εγγύηση για το ότι θα καταφέρουν να προσελκύσουν κάποιο μεγάλο όνομα, καθιστώντας τη κίνηση αυτή ακατανόητη.
Κερασάκι στη τούρτα η αποπομπή του Channing Frye, με αντάλλαγμα ένα pick δεύτερου γύρου. Ο Frye, όπως έδειξε και στο Cleveland, είναι πολύτιμος ως συμπληρωματικό κομμάτι σε μία επίθεση, όντας φονικός από την περιφέρεια, ίσως ο καλύτερος center στο πρωτάθλημα πίσω από το τρίποντο. Για μία ακόμα φορά ο Hennigan πούλησε πολύ φτηνά στην προσπάθεια να αδειάσει το salary cap.
Υπάρχει περίπτωση να έχει δίκιο ο Paolo Coelho;
Ήταν ο Βραζιλιάνος συγγραφέας που κέρδισε το βραβείο μεγαλύτερης μπαρούφας του 20ου αιώνα με την διάσημη ρήση του “όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει πραγματικότητα“. Και φυσικά όχι, δεν είχε δίκιο.
Ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση, το σύμπαν συνωμότησε ώστε οι πιο βαθιές επιθυμίες μου να γίνουν πραγματικότητα. Είχαμε από την αρχή της χρονιάς εκφράσει τις αντιρρήσεις μας για το κατά πόσο ταιριάζει ο Scott Skiles, τον οποίο επί της αρχής συμπαθούμε, στην συγκεκριμένη ομάδα των Magic, στην συγκεκριμένη συγκυρία. Οι αντιρρήσεις περιστρέφονταν, όχι τόσο γύρω από την ικανότητα του να κάνει την υπέρβαση με τις προηγούμενες ομάδες του, με τις οποίες ακολουθούσε σταθερά ανοδική πορεία μέχρι που σε κάποιο σημείο έσκαγε και απολυόταν, όσο γύρω από την αδυναμία του να στηρίξει μία ομάδα νεανική, προτάσσοντας το κυνήγι του αποτελέσματος πάνω από τα μακροπρόθεσμα οφέλη του οργανισμού, μια φιλοσοφία που δεν ταίριαζε στην παρούσα φάση του Orlando. Ύστερα πάντως από μία χρονιά με άνοδο 10 νικών, και έχοντας εγγυημένο συμβόλαιο, ήμασταν σίγουροι πως και τη νέα χρονιά θα τον βλέπαμε στην άκρη του πάγκου.
Αρκετά σίγουροι ήμασταν, ειδικά μετά την σειρά των προημιτελικών με το Toronto, πως ο Frank Vogel, ένας εξαιρετικός προπονητής, θα έμενε στον πάγκο των Pacers και τον επόμενο χρόνο. Κι όμως, έναν μήνα μετά, ο Frank Vogel καταστρώνει σχέδια για τους Magic και ο Skiles καταστρώνει σχέδια για να αναλάβει τους Pistons στην θέση του Van Gundy, ώστε να μπορέσει να διώξει και από τρίτη ομάδα τον Tobias Harris.
O Vogel μοιάζει πραγματικό κελεπούρι για τους Magic. Καταρχάς συνδυάζει αυτά τα δύο χαρακτηριστικά: της maximum αποτελεσματικότητας με το υλικό που έχει στα χέρια του, και της εξέλιξης των παικτών. Δεν είναι μυστικό πως πρόκειται για προπονητή που ειδικεύεται στην άμυνα, έναν τομέα που οι νεαροί παίκτες του Orlando έχουν προβλήματα και σίγουρα θα χρειαστούν βελτίωση. Οι Pacers του Vogel ήταν διαχρονικά μία από τις καλύτερες αμυντικές ομάδες του πρωταθλήματος, και βάσει στατιστικών, δύο χρονιές ήταν η καλύτερη. Βέβαια, στην Indiana είχε υπό την καθοδήγηση του παίκτες οι οποίοι ήταν εξαιρετικοί στις αμυντικές τους ικανότητες, ωστόσο και στη νέα του ομάδα υπάρχει καλή πρώτη ύλη για εκμετάλλευση. Αν καταφέρει να λύσει το πρόβλημα της ρακέτας, εκεί όπου ο Vucevic, όσο κυρίαρχος και αν είναι επιθετικά, αντιμετωπίζει προβλήματα όταν χρειάζεται να αμυνθεί σε 1 vs 1, ή, ακόμα χειρότερα, να κόψει διείσδυση περιφερειακών. Η άμυνα της Indiana ήταν δομημένη πάνω στην ύπαρξη ενός γιγάντιου σκιάχτρου μέσα στη ρακέτα, το οποίο έκλεινε τους διαδρόμους και επέτρεπε στους περιφερειακούς αμυντικούς να έχουν πρώτο μέλημα την περιφερειακη άμυνα, εκεί που η Indiana ήταν πραγματικά ξεχωριστή, περιορίζοντας τα ποσοστά των τριπόντων των αντιπάλων σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Όσον αφορά την επίθεση, ο νέος προπονητής των Magic δήλωσε πως δεν θα ακολουθήσει την πεπατημένη των Pacers, καθώς κάθε ομάδα προφανώς έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αποκάλυψε ότι θα εκμεταλλευτεί το υλικό του Orlando για να παίξει ένα πιο γρήγορο παιχνίδι σε σχέση με την Indiana, κάτι το οποίο αναμένεται με ενδιαφέρον.
“We’re also going to play a style offensively that adapts to the way the game is played on the offensive end,” said Vogel. “We’re going to play with pace. We’re going to take advantage of the athleticism we have on this roster, run the floor and space similarly to the way a lot of these teams are playing in today’s NBA.”
O Vogel καταφέρνει να παίρνει από τους παίκτες του παραπάνω από όσα δείχνουν ικανοί να αποδώσουν, κάτι που αναμένεται απαραίτητο στους Magic που είναι γεμάτοι με under-achievers. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Lance Stephenson, τον οποίο ο Vogel κατόρθωσε να ξεκλειδώσει και να μετατρέψει σε μία μηχανή παραγωγής triple-doubles, πριν αποχωρήσει από την Indiana και χάσει πλέον μια για πάντα την αξιοπρέπεια του, αλλά και τόσα άλλα παραδείγματα, όπως τον George Hill, τον Roy Hibbert και άλλους, νιώθουμε μια σχετική ασφάλεια πως τα πράγματα θα είναι καλύτερα από τη νέα σεζόν.
Θα εξιλεωθεί ο Rob Hennigan στην off-season;
Έχω την αίσθηση ότι σε αυτή την off-season κρίνεται το μέλλον του Hennigan στον οργανισμό των Magic. Δεν έχω απολύτως καμία ιδέα αν θα τα καταφέρει, ωστόσο το παρελθόν του γενικά μου επιτρέπει να του παραχωρήσω το περιθώριο της αμφιβολίας, και μέχρι αποδείξεως του εναντίου, θα λειτουργούμε με το σκεπτικό ότι οι αλλοπρόσαλλες κινήσεις του 2016 είχαν κάποιο σκεπτικό από πίσω που δεν καταφέραμε να αντιληφθούμε.
Είναι σαφές ότι με δεδομένο πως παραχώρησε σημαντικά assets της ομάδας έναντι πινακίου φακής, με σκοπό να ανοίξει χώρο στο salary cap, το βασικό κριτήριο με βάση το οποίο θα αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητά του θα είναι το κατά πόσο θα καταφέρει να εκμεταλλευτεί αυτόν τον χώρο που άνοιξε. Αν, δηλαδή, θα προσελκύσει στη Florida έναν καλό free agent, ώστε να μπορούμε να πούμε ότι άξιζαν οι θυσίες. Ονόματα έχουν ακουστεί διάφορα, από τον Al Horford ως τον Chandler Parsons, αθλητές που και οι δύο έχουν δεσμούς με την Florida, ωστόσο μέχρι να ανοίξει επίσημα η free agency θα μένουμε με την απορία.
Όσον αφορά το draft, το #11 δεν δίνει τεράστια περιθώρια να πετύχει κάτι εξαιρετικό, οπότε λογικά θα ρισκάρει για κάποιον αθλητή με ψηλό ταβάνι. Το όνομα του Skal Labissiere, ενός ψηλού που αναμενόταν να είναι πρωταγωνιστής φέτος, αλλά απέδωσε ελάχιστα σε σχέση με τις προσδοκίες αυτές, είναι αυτό που αναφέρεται στα περισσότερα mock drafts να καταλήγει στο Orlando. Ο Labissiere ταιριάζει στο προφίλ του Myles Turner, αθλητή τον οποίο επέλεξε πέρσι ο Vogel (μαζί με το front office των Pacers προφανώς), συνεπώς οι φήμες μπορεί να έχουν μια βάση. Δεν αποκλείεται, πάντως, το pick να δωθεί ως αντάλλαγμα σε κάποιο πακέτο για κάποιον πιο έτοιμο παίκτη.
Είπες ότι η καλύτερη στιγμή του Orlando ήταν μία ήττα τους ή δεν κατάλαβα καλά;
Ναι Γιάγκο, είπα ότι η καλύτερη στιγμή του Orlando πέρσι ήταν η ήττα τους από τους Thunder, σε ένα αδιανόητο παιχνίδι. Ωστόσο ίσως έκανα λάθος, καθώς ξέχασα τη συμμετοχή του Aaron Gordon στον καλύτερο τελικό καρφωμάτων που έχω δει. Ελπίζουμε του χρόνου να μπορούμε να παραθέσουμε και κάποια νίκη.
Υπάρχει χειρότερη εμφάνιση στο ΝΒΑ από την πυτζάμα του Orlando;
Υπάρχουν τα σακάκια του Craig Sager. Κατά τα άλλα όχι.
Τα λέμε στην παραλία
Θα μείνουν στην περιοχή και θα την βοηθήσουν να ξεπεράσει τα τραύματα της από την ομοφοβική, τρομοκρατική επίθεση στο club με τους 50 νεκρούς και τους ακόμα περισσότερους τραυματίες. Γιατί απλά δεν γίνεται αλλιώς.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
| ↑1 | Εditor’s note: Όχι όλοι Mήτσε! |
|---|
){kind=link}
“Show me the money” είπε ο KD στον Hennigan και όλα πήραν το δρόμο τους.
ps: Μετά ξυπνήσαμε..