Οι Raptors τρία χρόνια πριν ήταν υποψήφιοι για “ξήλωμα” και μετά για tanking. Το ναυάγιο της αναταλλαγής του Lowry τους υποχρέωσε να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στο υπάρχον roster και φέτος “σκότωσαν” τα φαντάσματα του αποκλεισμού στον πρώτο γύρο και έφθασαν μέχρι τον τελικό της Ανατολής στην καλύτερη σεζόν στην ιστορία της ομάδας. Είναι όμως αυτή τους η επιτυχία μια παγίδα που παγίδα που θα τους καθηλώσει στην μετριότητα ή βλέπουμε μπροστά ένα από τα μεγαλύτερα success story του ΝΒΑ;
Grade: A-
Η πρόοδος για τους πρεσβευτές του Καναδά συνεχίστηκε και φέτος, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, κάτω από την καθοδήγηση του Dwane Casey. Από τις 23 νίκες το ’11-’12, τις 34 το ’12-’13, τις 48 το ’13-’14 και τις 49 το ’14-’15, φέτος εκτοξεύτηκαν στις 56 νίκες, τη δεύτερη θέση της Ανατολικής Περιφέρειας, και σε ένα εξαιρετικά ευχάριστο κλίμα όλη τη χρονιά, που κορυφώθηκε με τη διοργάνωση του All Star Game και τη συμμετοχή του διδύμου του backcourt της ομάδας σαν All Stars. Οι DeRozan και Lowry συνέχισαν να βελτιώνονται και είχαν γίνει ένα από τα άλυτα προβλήματα για τις αντίπαλες άμυνες, ενώ το Toronto συνέχιζε να παίζει συνεπή άμυνα. Αν προσθέσουμε σε αυτό και μερικές μεγαλειώδεις ατομικές εμφανίσεις, όπως αυτή του Lowry στο θρίαμβο απέναντι στους Cavs, η δεύτερη θέση στην Ανατολική περιφέρεια ήταν αναμενόμενη. H διαφορά, όμως, της φετινής χρονιάς από το παρελθόν, ήταν το blackout του Frank Vogel, που ξέχασε να περάσει μέσα τη βασική του πεντάδα στον πέμπτο παιχνίδι του πρώτου γύρου των playoffs, επιτρέποντας στους Raptors να διατηρήσουν το πλεονέκτημα έδρας και να περάσουν στον δεύτερο γύρο, οπού κι εκεί η έδρα των Καναδών και η κακοδαιμονία των Heat τους βοήθησαν να φθάσουν στον τελικό της ανατολής για πρώτη φορά στην Ιστορία τους. Εκεί, ενώ είχαν χάσει τα δύο πρώτα παιχνίδια με κατεβασμένα τα χέρια από τους μετέπειτα πρωταθλητές, κατόρθωσαν, χρησιμοποιώντας σαν καύσιμο τη θέρμη του κοινού τους, να πετύχουν δυο παλικαρίσιες νίκες που θα συζητιούνται για πολλά χρόνια στο Βορρά και να πέσουν τελικά έχοντας τιμήσει τη φανέλα και με το παραπάνω.
“Started From the Bottom, now we’re here
Started From the Bottom, now my whole team fucking here”
Oι Raptors δεν είναι οι πιο γνωστοί εκπρόσωποι της πόλης του Toronto. Αυτή η τιμή ανήκει στον Drake και στον Abel Makonnen Tesfaye, γνωστότερο και ως “The Weeknd”. Όπως και η μπασκετική ομάδα της πόλης το 2016 γνώρισαν την μεγαλύτερη τους επιτυχία, αλλά αυτή η επιτυχία αποτελεί ένα δίκοπο μαχαίρι που τους δημιουργεί λανθασμένες προσδοκίες και τους στερεί τη δυνατότητα να εξελιχθούν.
O Drake ξεκίνησε αντιγράφοντας την περσόνα του ειλικρινή και συναισθηματικά ευάλωτου rapper που ξεκίνησε ο Kanye στο 808 & Heartbreak. Τα πρώτα του mixtape, όπως το “So Far Gone” και το πρώτο του album το “Thank Me Later” ήταν hip hop που απευθυνόταν στα συναισθηματικά προβλήματα της μέσης και μεσαίας τάξης. Το 2016 έβγαλε το τέταρτό του album, το “Views From the 6” που είναι και η μεγαλύτερή του εμπορική επιτυχία. Καλλιτεχνικά, βέβαια, το γεγονός πως έχει επαναπαυτεί και επαναλαμβάνει την ίδια φόρμουλα σε κάθε τραγούδι, τον έχει κάνει τον πιο βαρετό καλλιτέχνη του δυτικού ημισφαιρίου, καθώς πόσες φορές μπορείς να ακούσεις από έναν μαϊντανό να γράφει κομμάτια που να προσπαθεί να πατρονάρει τις κοπέλες του που επιβίωσαν παρά την συναισθηματική του αναπηρία ή γενικά να κάνει ένα πάρτι στο μέγαρό του και να γκρινιάζει δίπλα στην πισίνα γιατί το χλώριο του πείραξε τα μάτια ή για το πόσο έχει ανέβει ο ΕΝΦΙΑ;
Παρομοίως και ο The Weeknd, έβγαλε το “House Of Balloons”, μια ηδονιστική κατάβαση σε ένα νοσηρό κόσμο γεμάτο σεξ, ναρκωτικά και ενοχές, και πέντε χρόνια είναι σούπερσταρ βγάζοντας το “Beauty Behind the Madness”, την ξεδοντιασμένη εκδοχή των ίδιων ιστοριών σε συσκευασίας άρλεκιν για βαριεστημένους μεσήλικες.
Ας παραβλέψουμε το παράδειγμα του Tory Lanez, που έγραφε για τον Diego πριν τον Ύπο, και τώρα γράφει κάτι “χαριτωμένα” κι ας έρθουμε στους Raptors. Από την στιγμή που ανέλαβε ο Masai Ujiri τα ηνία της ομάδας ως GM, πρώτος του στόχος ήταν να διαλύσει τον υπάρχοντα κορμό για να πάρει τον τοπικό ήρωα Andrew Wiggins στο draft και να χτίσει μια ομάδα πάνω του. Έχοντας βιώσει τον εξευτελισμό της ανταλλαγής του Bargnani, οι Knicks κώλωσαν να δώσουν ένα draft pick πρώτου γύρου για τον Lowry και ο Ujiri αναγκάστηκε να κρατήσει τον κορμό της ομάδας. H επιτυχία στην κανονική περίοδο, και κυρίως οι δέκα νίκες στα playoffs, ανέβασαν την τιμή του Biyombo, κάνοντας αδύνατο να τον κρατήσουν, μετέτρεψε τον Dwane Casey σε τοπικό ήρωα και, το κυριότερο, υποχρέωσε τους Raptors να προσφέρουν ένα συμβόλαιο στον DeRozan που ίσως θα προτιμούσαν να προσφέρουν στον Batum ή ίσως να διέθεταν για την περαιτέρω ενίσχυση της ομάδας. Οι Raptors πήραν δύο νίκες από τους μετέπειτα Πρωταθλητές στους Τελικούς της ανατολικής περιφέρειας, οπότε η συνταγή έπρεπε να μείνει ίδια γιατί οποιαδήποτε αλλαγή θα θεωρείτο ιεροσυλία.
Μήπως, όμως, οι Raptors, όπως και οι προαναφερθέντες συντοπίτες τους, πέφτουν θύμα της επιτυχίας τους, επιτυχία που τους δένει τα χέρια, εμποδίζοντάς τους από το να εξελιχθούν; Μήπως αυτοί οι τελικοί της ανατολικής περιφέρειας μακροπρόθεσμα έβλαψαν την ομάδα του Toronto, παρόμοια όπως και οι Warriors βγήκαν ενισχυμένοι από την ήττα τους στους Τελικούς;
Είναι ο Dwane Casey θαυματοποιός;
Ο Dwane Casey συμπλήρωσε την πέμπτη του χρονιά σαν βασικός προπονητής των Raptors και για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά η ομάδα του Καναδά βελτίωσε το ρεκόρ της την κανονική περίοδο. Φέτος, μάλιστα, κάτω από την καθοδήγηση του Casey, κατέληξε στο να κερδίζει δύο παιχνίδια στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας και να βιώνει την σημαντικότερη στιγμή στην Ιστορία του συλλόγου. Μονάχα από αυτό το πρόχειρο και ελλιπές βιογραφικό θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει πως ο Casey θα πρέπει να λατρεύεται με θρησκευτικούς όρους στο Toronto. Η σκληρή πραγματικότητα, όμως, είναι πως ο Casey, ενώ είναι ικανότατος στο να χτίζει αξιοπρεπείς άμυνες με ελάχιστο υλικό, όπως στο Dallas, στους Τελικούς του 2011, που ήταν υπεύθυνος της άμυνας της ομάδας του Carlisle, από την άλλη παραμένει ο πλέον ανέμπνευστος επιθετικός προπονητής που επέμενε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στα playoffs σε μια γνωστή δίαιτα από isolations, μετά από αναιμικά screens που κατέληγαν σε τραβηγμένα από τα μαλλιά σουτ από τους αστέρες της ομάδας. Η επίθεση των Raptors στα playoffs ήταν ένα gifακι κακού μπάσκετ που έπαιζε σε μια ατέρμονη λούπα για 48 λεπτά ανά αγώνα, όποτε ήμασταν τυχεροί όποτε υπήρχε νικητής στην κανονική διάρκεια. Η όποια επιτυχία των Καναδών στα playoffs περισσότερο ήρθε ανεξάρτητα από το tabula rasa playbook του Casey, παρά εξαιτίας αυτού.
Αλλά η βλοσυρή φυσιογνωμία του Casey στον πάγκο αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους παίκτες των Raptors και ο ίδιος αποτελεί μια πατρική φιγούρα που ενέπνευσε τους δύο αστέρες της ομάδας του να κάνουν τα απαραίτητα άλματα στην καριέρα τους, συνεπώς, γνωρίζοντας τους εμφανείς περιορισμούς που έχει στη διαχείριση του αγώνα, έγινε η επιλογή να μείνει για να μην διαταραχθούν οι ισορροπίες της ομάδας.
Ο Masai παρέδωσε τα όπλα;
Η πορεία των Raptors playoffs αποτέλεσε με το τρόπο του ένα βραχνά, έδεσε τα χέρια του Masai Ujiri, που ένοιωσε ο ίδιος υποχρεωμένος να πράξει σύμφωνα με τον πρέπον, προδίδοντας τη φύση του σαν πολεμιστής. Ο Ujiri, επικηρυγμένος στο Μεγάλο Μήλο, και φιγούρα πιο τρομακτική και από τον “Son Of Sam” για τους Νεοϋορκέζους, μετά την λεηλασία του πάγκου των Knicks στο trade του Carmelo Anthony από τον καιρό που ήταν στο Denver, αλλά και τη χυδαιότητα της ανταλλαγής του μπασκετικού κουφαριού του Bargnani για draft pick πρώτου γύρου, ετοιμαζόταν, με την ομάδα να έχει αγωνιστεί στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας, να δρέψει τα οφέλη που του είχε αποφέρει η αποχώρηση του Ιταλού Center. Με τα pick #9 και #28 ο GM που, μόλις δύο χρόνια πριν είχε κάνει κεφάλια να γυρίζουν στο άκουσμα του ονόματος του “Bruno Caboclo”, αποφάσισε να ευνουχίσει τη φαντασία και να κάνει τις δύο πιο διαδικαστικές επιλογές, βλέποντας στα πρόσωπα των Jakob Poetl και Pascal Siakam δύο ρολίστες που θα συνεισφέρουν στην ομάδα, δίχως την προοπτική να γίνουν τίποτα παραπάνω από δύο φιλότιμα ψηλά αθλητικά κορμιά.
Αλλά οι επιλογές του στο draft ήταν πταίσμα συγκρινόμενες με την ατολμία του Ujiri να προχωρήσει στην ανταλλαγή, που όχι μόνο θα κάλυπτε το χάσκον κενό στη θέση της ομάδας, αλλά και που θα βοηθούσε στους Raptors να ανέβουν επίπεδο. Οι Thunder πλησίασαν τους Raptors με μια πρόταση που είχε σαν κύριο αντάλλαγμα, το draft pick που έμελλε να ξοδευτεί στο center που ούτε ο πιο καλοπροαίρετος εθισμένος στα κλισέ αθλητικογράφος δεν θα σκεφτεί ποτέ να χαρακτηρίσει, όχι απλά σαν Mozart, αλλά ούτε καν Christoph Waltz του μπάσκετ, τον Αυστριακό Poetl, και το bench mob των Cory Joseph, Patrick Patterson, και Norman Powell. Ο Masai, προκαλώντας μας απογοήτευση, δεν άδραξε την ευκαιρία για να διασώσει ένα από τους προαναφερθέντες και στέλνοντας στη θέση του, την μηχανή παραγωγής facepalms Terrence Ross να πάρει τον Garbajosa από το Brazzaville, τον Serge Ibaka, ταρακουνώντας ουσιαστικά την ανατολική περιφέρεια.
Και στο τέσσερα;
Η θέση του power forward παραμένει μια θλιβερή ιστορία για τους Raptors και τείνει να εξελιχθεί στο εθνικό τραύμα του Καναδά. Kαι όχι απλά επειδή είχε θέσει υποψηφιότητα για να αναπληρώσει αυτό το κενό ο Anthony Bennett, σε μια φευγαλέα απόπειρα ανύψωσης του εθνικού τους φρονήματος. Ο Luis Scola παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους μπασκετικούς μας ήρωες, αλλά οι επιδόσεις του σαν βασικός power forward του Toronto ανήκουν περισσότερο σε μια ταινία της Marvel σκηνοθετημένη από τον Michael Haneke, που ενώ περιμένουμε για μια ηρωική τελευταία παράσταση, η υπόθεση δίνει έμφαση στα αρθριτικά και το πρόωρο αλτσχάιμερ που είχε κληροδοτήσει ο ήρωάς μας, μετά από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που είχε φάει στο κεφάλι του στα νιάτα του. Ο Patrick Patterson είναι αξιοπρεπέστατος σαν αναπληρωματικός, ειδικότερα όταν μπορεί να ανοίξει το γήπεδο με το μακρινό του σουτ, αλλά το χαϊδευτικό του εκφράζει ολοκληρωτικά την πραγματική του αξία. Είναι ο “Pat Pat”, ένα διπλό χτύπημα στην πλάτη που γίνεται για ενθάρρυνση, αλλά προδίδει μια έλλειψη προσδοκιών και τη συνθηκολόγηση με το αναπόφευκτα χλιαρό αποτέλεσμα.
Με κάτι προσπάθειες για τα μάτια του κόσμου, να πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί τον Noel από τους Sixers, προσπάθειες που τράκαραν στην επιθυμία της Philadelphia να ξεφορτωθεί τον Okafor πρώτα, η λύση για το τέσσερα φαίνεται πως θα καλυφθεί εσωτερικά για τους Raptors από τον DeMarre Carroll.
Και τρία και τέσσερα και Future αλλά και Freddy Krueger. Ελβετικός σουγιάς ο Junkyward Dog.
Έκτακτο δελτίο: Είναι ο Jarred Sullinger, ο power forward του μέλλοντος;
Όσο περιμέναμε, λοιπόν, να βγει αυτό το κείμενο το καλοκαίρι των εξωφρενικών μισθών, ο Masai Ujiri πονηρά έσπευσε και έκλεισε τον Jarred Sullinger για μία χρόνια έναντι $ 6 εκατ., σε μία οντισιόν για τη θέση του power forward του μέλλοντος για το Toronto. Η επιτυχία, γιατί το αναμφισβήτητο ταλέντο υπάρχει, θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες:
i) Πώς μπορεί ο Sullinger να παίρνει κιλά κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου;
Διάολε παίζει 82 παιχνίδια υψηλής έντασης, ενώ έχει καθημερινές προπονήσεις και σχεδόν καθημερινά ταξίδια! Πώς γίνεται να παχαίνει κατά τη διάρκεια της σεζόν;!
ii) Είναι ο Sully stretch ψηλός ή τζάμπα ματαιοπονούμε;
Κάποιος άνθρωπος με απροσδιόριστους σκοπούς έχει δημιουργήσει την πεποίθηση στον Sullinger ότι είναι καλός σουτέρ από το τρίποντο. Μπορεί να είναι κάποιος/α από το οικογενειακό του περιβάλλον που απλά τον υπεραγαπάει. Μπορεί να είναι ένας προπονητής που βλέπει στον power forward των Raptors έναν stretch ψηλό. Το γεγονός είναι πως με την φανέλα της Βοστόνης ο Sully σούταρε 500 τρίποντα στην κανονική περίοδο, στα οποία ευστόχησε μόλις στα 138 από αυτά, με ποσοστά που δεν είχαν υπερβεί ποτέ το 28%. Αυτά τα νούμερα δεν δικαιολογούν τον αριθμό προσπαθειών που παίρνει και επιπλέον τον απομακρύνoυν από τη ρακέτα, ενώ είναι ένας φανταστικός επιθετικός rebounder.
Κάνα διαμαντάκι διαθέτει το ρόστερ;
Πέρα από την εμπνευσμένη παρουσία του Cory Joseph, που επέστρεψε στη γενέτειρά του σαν ένας εξαιρετικός νεαρός επιστήμονας, που έχοντας θητεύσει στο πανεπιστήμιο του San Antonio, γυρνάει στην πατρογονική εστία για να μεταδώσει το know how του ”πρωταθληματισμού”, ίσως υπάρχει στο υπάρχον roster των Raptors ακόμα ένας παίχτης που να μπορεί να βοηθήσει την ομάδα να κάνει το επιπλέον βήμα και να δικαιολογεί την άρνησή τους να πάρουν τον Ibaka.
Φυσικά δεν εννοούμε τον Terrence Ross, τον παίκτη που μπορεί να αφήσει το σαγόνι μας να κρέμεται κάθε δευτερόλεπτο που βρίσκεται στο παρκέ, είτε με τα θεαματικά του highlights του, είτε με τις στιγμές αγνής ηλιθιότητάς του, είτε πάλι με τις στιγμές που απλά αράζει σε μια γωνία εκτός κάδρου και νομίζουμε πως το Toronto αγωνίζεται με τέσσερις παίκτες.
Ο παίκτης από τον οποίον έχουν τις μεγαλύτερες προσδοκίες στο Toronto είναι η περσινή επιλογή δευτέρου γύρου στο draft, ο Norman Powell. O rookie ήταν από την πρώτη μέρα που πάτησε στο παρκέ ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός των Raptors. Για την ακρίβεια, είναι από αυτούς τους τύπους που μπαίνουν μέσα από τη φανέλα του προσωπικού τους αντιπάλου και δεν σταματάνε να τον παρενοχλούν δευτερόλεπτο, με τα μακριά του χέρια να αναπληρώνουν για το χαμηλό του ύψος. Είναι σκυλί αυτής της εκλεκτής μπασκετικής ράτσας που είναι και ο Avery Bradley. Στα playoffs, μάλιστα, ήταν ο μοναδικός παίκτης των Καναδών που μπορούσε να σταματήσει τον Paul George. Η έκπληξη, όμως, είναι πως, αλλάζοντας τελείως το στυλ του, έδειξε ένα αναπάντεχα καλό σουτ από μακρινή απόσταση, το οποίο μπορεί να τον καθιερώσει στην πεντάδα, επιτρέποντας στον Carroll να κατέβει στο τέσσερα δίχως να υποχωρήσει η ομάδα αμυντικά.
Βασικά είναι ο άνθρωπος που άλλαξε το momentum των playoffs και άλλαξε ολοκληρωτικά τον ψυχισμό της ομάδας του με μία φάση και μόνο:
Τα λέμε στην Παραλία
Θα είναι αυτοί οι βόρειοι τουρίστες που θα κυκλοφορούν με εγκαύματα τρίτου βαθμού (και ο Pöltl με λευκή κάλτσα μέσα από σανδάλι) και θα φωνάζουν “We, The North” τελείως αναίτια, ενώ το βράδυ θα βλέπουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Βραζιλία περιμένοντας μάταια να ξεκινήσει επιτέλους ο τελικός του curling, παρότι δεν είναι άθλημα αυτών των αγώνων.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
){kind=link}