Το 1773 η Μαρία Αντουανέτα εμφανίστηκε επίσημα για πρώτη φορά στον λαό του Παρισιού σαν σύζυγος του Λουδοβίκου του 16ου και μέλλουσα Βασίλισσα της Γαλλίας. Η απαράμιλλη ομορφιά της, το εξαίσιο καλλιτεχνικό της γούστο, η εξέχουσα ικανότητά της για τον χειρισμό της μπάλας, η χειρουργική ακρίβεια των διεισδύσεων της, το παντοδύναμο triple threat της, ενθουσίασαν τόσο πολύ τους 50 χιλιάδες Παριζιάνους, που λόγω της ασυγκράτητης έκστασης για το νέο τους σύμβολο, πάνω από τριάντα άτομα ποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου.
Μέχρι το 1792 που παρέμεινε στο θρόνο, η άλλοτε επιρροή της εκτυφλωτικής παρουσίας της άρχισε να υποχωρεί. Η ακατάπαυστη σπατάλη σε πολυτέλειες, οι ενδυματολογικές υπερβολές, η επιδεικτική αδράνεια στην άμυνα, που δεν πήγαζε από έλλειψη ικανότητας, αλλά από την βασιλική αδιαφορία για θέματα που μόνο ρολίστες του πάγκου απασχολούν, οδήγησαν στον χλευασμό, στην πτώση του μύθου, και στον τελικό αποκεφαλισμό της.
Επειδή ο ταυτόχρονος παραλληλισμός της Μαρίας Αντουανέτα και του James Harden κάνει τον διαχωρισμό τους πολύ δύσκολο, θα ήταν καλό να επισημάνουμε πως η Βασίλισσα της Γαλλίας έγινε γνωστή μεταξύ άλλων, για την τεράστια κώμη που έφτανε μέχρι και 90 cm σε ύψος πάνω από το κεφάλι (pouf), ενώ ο captain των Rockets, για το πελώριο μούσι που φτάνει 90 cm κάτω από το κεφάλι.
Που σας αφήσαμε
Ο λόγος της παραπάνω παρομοίωσης, έχει σκοπό να καταδείξει πως όσο στο Houston παίζει αυτός ο παίχτης, είναι πρακτικά αδύνατο να καταφέρουν κάτι αξιόλογο. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με το εξαιρετικό ατομικό skill του που όλοι ξέρουμε, αλλά με τη νοοτροπία του ως συμπαίχτης: την παντελή έλλειψη ομαδικού πνεύματος (που δεν μετριέται σε assists) και την πλήρη ανικανότητα παραδειγματικής ηγεσίας.
Ένα χαρακτηριστικό καθημερινό συμβάν περιγράφτηκε σε άρθρο του ESPN, μια μέρα πριν το Game 5 και τον αποκλεισμό τους από τους Warriors τον Απρίλιο:
Ο James Harden έφτασε στην Oracle Arena σε ένα μαύρο SUV με τον προσωπικό του σωματοφύλακα, τον marketing rep του, και τέσσερις φίλους που αποτελούσαν το entourage του. Οι υπόλοιποι συμπαίχτες του, κατέφθασαν στο γήπεδο με τα δύο λεωφορεία των Rockets. Στη συνέχεια, όταν ήρθε η ώρα να περάσει από τους ανιχνευτές μετάλλου, έβγαλε το κινητό από την τσάντα του κι αντί να τα τοποθετήσει σε πλαστικό κουτί και να περιμένει περίπου δέκα δευτερόλεπτα για να περάσουν από τον έλεγχο, τα παρέδωσε στον πιο κοντινό σεκιουριτά κι έφυγε απευθείας για τα αποδυτήρια, με τη σιγουριά ότι κάποιος υπηρέτης θα του τα φέρει σε λίγο.
Η προκλητική εντράνς της ντίβας του Houston δεν ήταν κάτι απρόσμενο στο τελευταίο παιχνίδι της περσινής χρονιάς. Ήταν μια νόρμα, η καθιερωμένη διαδικασία μιας game day, όπως γινόταν κι όλη την υπόλοιπη σεζόν. Κι αυτό είναι που μαρτυρά πως το πρόβλημα στους Rockets δεν ήταν πως είχαν μία από τις χειρότερες άμυνες στο NBA, όντας τελευταίοι σε αμυντικά rebounds, και μια άκρως μονόπλευρη επίθεση. Αυτά ήταν η φυσική συνέπεια ενός διαλυμένου locker room, χωρίς συνοχή κι αίσθηση αλληλεγγύης, με τον Harden να δίνει το παράδειγμα της υπεροψίας, που όπως κι ο ίδιος είχε δηλώσει παλιότερα “εγώ κι ο Howard είμαστε οι ακρογωνιαίοι λίθοι, όλοι οι υπόλοιποι είναι ρολίστες. Κάποια κομμάτια έφυγαν, κάποια ήρθαν”.
Το ερώτημα που θα πρέπει να απασχολεί τους Rockets, είναι αν η κατάσταση αυτή οφείλεται στον στατιστικολάγνο GM, Daryl Morey, που πιθανώς να αγνοεί τις ανθρώπινες παραμέτρους και τα intangibles για να χτίσει ένα ρόστερ ή στην απλή ατυχία πως ο James Harden είναι ένας κοινός μαλάκας ανώριμος.
Καθόλου τυχαία, μετά τους 30 ppg του Harden, και τα 20 σουτ που έπαιρνε σε κάθε αγώνα, δεύτερος σκόρερ ήταν ο Dwight Howard με 14 πόντους σε μόνο 8,5 σουτ. Καθ’όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ο DH12 άφηνε υπονοούμενα πως δεν παίρνει αρκετά την μπάλα. Οι προπονητές του το επιβεβαίωναν λέγοντας πως το usage του πρέπει να αυξηθεί. Αντίθετα, με το πέρασμα του All-Star, οι προσπάθειες του μειώθηκαν περαιτέρω, με αποκορύφωμα την σειρά με τους Warriors που στα τελευταίο quarters ελάχιστα άγγιζε την μπάλα, κι όταν ρωτήθηκε το γιατί, απάντησε “πρέπει να ρωτήσετε τους κατάλληλους ανθρώπους”. Φυσικά βρίσκεται πλέον στους Hawks.
Παράδειγμα της αστείας επιθετικής οργάνωσης των Rockets είναι το γεγονός πως τρίτος και πέμπτος σκόρερ στην ομάδα, ήταν ο Michael Beasley (13 ppg) κι ο Marcus Thornton (10 ppg). Ο πρώτος, γνωστός για το σοβαρά προβλήματα χαρακτήρα, ήρθε στο Houston για 20 μόνο αγώνες στο τέλος της σεζόν, αφού η πρώην ομάδα του στην Κίνα αποκλείστηκε. Ο Thornton, ενώ υπογράφτηκε το καλοκαίρι του 2015, αφέθηκε ελεύθερος τον Φεβρουάριο, παρότι ήταν ο μόλις τρίτος παίχτης με διψήφιο αριθμό πόντων μέχρι τότε. Και οι δύο φυσικά, ήδη βρίσκονται σε άλλες ομάδες.
Μέσα σε μια κωμικοτραγική σεζόν που περιγράφεται άψογα από το παρακάτω βίντεο, και συνοψίστηκε τον Ιούνιο στον “Αποχαιρετισμό” μας, οι Rockets προσπάθησαν το καλοκαίρι να πετύχουν μια μίνι αναγέννηση νοοτροπίας με πλαστικές εγχειρήσεις, που φυσικά δεν θα οδηγήσουν σε καμιά ουσιαστική αλλαγή, παρά σε μια εξέλιξη του παραλογισμού.
Καλοκαιρινά ειδύλλια και αποχαιρετισμοί
Ο Morey ποτέ δεν ήταν ασαφής στις κινήσεις του. Έτσι και φέτος έδειξε ακριβώς τι ήθελε να κάνει, κι ο καλοκαιρινός σχεδιασμός χτίστηκε γύρω από δύο απλούς άξονες. Ο πρώτος ήταν η επέκταση του συμβολαίου του Harden για άλλα τέσσερα χρόνια για $118 εκατ. (μετά το φόβο που δημιούργησε η προδοσία του Durant). Με αυτόν τον τρόπο εμφατικά η διοίκηση των Rockets έδειξε απεριόριστη εμπιστοσύνη στον “Μούσια”, αγνοώντας όλες τις ενδείξεις που προαναφέραμε. Ο δεύτερος ήταν η αλλαγή προπονητή.
Οι υπόλοιπες κινήσεις στο ρόστερ χτίστηκαν με κέντρο τη φιλοσοφία του προπονητή, που, όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, χρωστάει τους μισθούς του στον Steve Nash. Όποια άλλη ομάδα τόλμησε να κοουτσάρει o Mike D’Antoni, την σκόρπισε στους πέντε ανέμους με κακό μπάσκετ, αφήνοντας πίσω συντρίμμια. Προς ελαφρυντικό του, θα παραδεχτούμε πως τόσο οι Knicks (2008-2012), όσο και οι Lakers (2012-2014), ποτέ δεν στήθηκαν στα μέτρα των Suns (2003-2008), που διέπρεψαν μέχρι τους τελικούς της Δύσης. Κάτι που ο Morey δείχνει να λαμβάνει υπόψη του, προσπαθώντας να περιβάλλει τον Harden με μια πλειάδα σουτέρ, που θα πυροβολούν κατά βούληση από την περιφέρεια, τελειώνοντας τις επιθέσεις όσο γρηγορότερα γίνεται.
Αν και χωρίς καθαρό οργανωτή, μιας και φέτος θα δοκιμαστεί ο Harden σαν full time PG, οι Rockets πρόσθεσαν δύο “εξαδάτους” σουτέρ. Από τη μία, έφεραν τον εύθραυστο Eric Gordon, ο οποίος λόγω τραυματισμών, ποτέ δεν κατάφερε να γίνει ο franchise player που θα ήθελε, και κατέληξε στα 27 του να είναι ένας χρήσιμος -πιθανώς- 6ος παίχτης. Μπορεί ποτέ στην καριέρα του να μην έβγαλε μάτια από μακρινή απόσταση, αλλά σταθερά σουτάρει με πάνω από 38% τα τελευταία χρόνια, παίρνοντας τουλάχιστον 4-5 προσπάθειες. Από την άλλη, υπέγραψαν ένα κλασικό PF της λευκής φυλής, τον Ryan Anderson, ο οποίος ανήκει στους μόλις 14 παίχτες στην ιστορία του NBA με μέσο όρο καριέρας πάνω από δύο εύστοχα τρίποντα σε κάθε αγώνα.
Σοφά ενίσχυσαν και τον αδύναμο πάγκο των τελευταίων ετών, προσθέτοντας στο ρόστερ τα πολλά κιλά μπάσκετ του Nene (που αν δεν είχε τόσους τραυματισμούς, η καριέρα του θα είχε μεγαλειώδη πορεία), αλλά και τους ρολίστες Hairston και Bobby Brown (Besiktas). Ο αιωνόβιος Pablo Prigioni θα επιστρέψει στα 39 του σε ρόλο μέντορα, αλλά κυρίως για να λέει ιστορίες στον 23χρονο Kyle Wiltjer (που εντελώς αυθαίρετα πιστεύουμε ότι ξέρει) για τον πατέρα του Greg, που έπαιζε συμπαίχτης με τον Γκάλη στον Άρη. Ενώ παραδίπλα θα τις ακούνε οι δύο νέοι guards με ενδιαφέρον: ο γιος του Gary Payton (o Gary Payton II), κι ο Isaiah Taylor. O Chinanu Onuaku θα βρίσκεται ήδη στο παρκέ προπονώντας το underhand στυλ τους στις βολές, ήσυχος με το συμβόλαιο τριών ετών που υπέγραψε, σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες συνομήλικούς του που ακόμα δεν ξέρουν αν θα βρίσκονται στο ρόστερ την πρεμιέρα.
Depth Chart
Τι περιμένουμε φέτος
Ο Mike D’Antoni φαίνεται να τρίβει τα χέρια του με χαρά, σαν μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη που ετοιμάζεται να ξαναπάρει ΕΣΠΑ εξουσία1)Ok, that was creepy… οκτώ χρόνια μετά την τελευταία του ουσιαστικά επιτυχημένη χρονιά με τους Suns. Φέτος θα έχει το υλικό να παίξει το περίφημο SSOL (Seven Seconds Or Less), να τρέξει την ομάδα σε ανεξέλεγκτο pace, και να δώσει το ελεύθερο για αμέτρητα τρίποντα. Ήδη στα δύο πρώτα pre-season games, οι Rockets σούταραν 82 τρίποντα (41+41) με 41% ευστοχία. Όχι πως λέει κάτι αυτό, αφού αντίπαλοί τους ήταν οι Knicks και οι Καρχαρίες της Σανγκάης του Jimmer Fredette, αλλά μας προδιαθέτει για μια τρελή σεζόν με την καλή και την κακή έννοια.
Με έχεις κάνει ξενύχτη
Οι οιωνοί δείχνουν προς μια τρελή χρονιά με πολλά ευτράπελα, bloopers, αμέτρητα τρίποντα, τρέξιμο, συχνά σκορ με πάνω από 130 πόντους και φυσικά αποκλεισμό στον πρώτο γύρο των playoffs, αν καταφέρουν να φτάσουν μέχρι εκεί. Κερασάκι στην τούρτα: όταν η διαφορά παίρνει διαστάσεις, θα περιμένουμε τον Onuaku να μπει μέσα και να κερδίσει κάποιο φάουλ, για να τον παρακολουθήσουμε να σουτάρει βολές με underhand. Για την ιστορία, ενώ την πρώτη χρονιά του στο κολέγιο σούταρε με “κανονικό” στυλ 47%, σαν sophomore άκουσε τη συμβουλή του Rick Pitino στο Louisville και με underhand έφτασε στο 59%.
Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης
Όλοι πλέον έχουμε παρακολουθήσει και γελάσει με τα βίντεο αμυντικής ανυπαρξίας του Harden τα τελευταία χρόνια. Πόσο αισιόδοξοι μπορεί να είμαστε για βελτίωση, όταν προπονητής αναλαμβάνει ο D’Antoni, ο άνθρωπος που ομολογουμένως δεν δίδασκε ποτέ άμυνα2)“Mike Antoni”, τον αποκαλεί ο γνωστός αρθρογράφος Charlie Rosen, μιας και, όπως λέει: there is no “D” in him”.; Η διαφορά φέτος είναι πως ο Morey του παρέχει παίχτες με το κατάλληλο skillset για να καλύψουν σε ικανοποιητικό βαθμό την ανάγκη αυτή. Ο Clint Capela, με ατελείωτη ενέργεια και πλαστικότητα στην κίνηση που κάνουν τον Howard να θυμίζει Χρήστο Τσέκο, θα αποτελέσει την κολόνα στην ρακέτα, σε μια χρονιά που αναμένεται να πραγματοποιήσει το μεγάλο breakout. Στα φτερά, τόσο ο Ariza, όσο και οι Brewer, McDaniels, έχουν αμυντικογενή προσόντα που ποτέ όμως δεν είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν σε team defense. Το ίδιο ισχύει και για το power project ονόματι Montrezl Harrell. Ενώ ο Beverley στα guards, παραμένει περισσότερο “σκυλί” κι ενοχλητικός από ποτέ.
Η επίθεση θα είναι εκεί, ειδικά φέτος. Αν, ως εκ θαύματος, το Houston μετατραπεί σε ομάδα με άμυνα άνω του μέσου όρου, τότε σίγουρα κάτι τέτοιο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη σαν πιθανό σημάδι Δευτέρας Παρουσίας το λιγότερο.
Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)
Η ιδέα ότι μια ομάδα θα τολμήσει να αψηφήσει τα μπασκετικά στερεότυπα και θα το παίξει όλα-για-όλα επίθεση, ακούγεται άκρως διασκεδαστική. Η πραγματικότητα πιθανώς θα προσγειώσει τους Rockets που δεν αποκλείεται να αυτοκαταστραφούν, είτε επειδή δεν θα τους βγει η συνεργασία νοοτροπίας D’Antoni/Harden, είτε γιατί η επίθεσή τους δεν θα είναι τόσο καλή, έτσι ώστε να καλύψει τα τεράστια αμυντικά κενά.
Best case scenario: 7ο seed
Worst case scenario: 11ο seed
Most likely scenario: Θα είναι η καλύτερη ομάδα παραγωγής παιχτών για το NBA Fantasy, χάρη στα διογκωμένα box scores των πολλών possessions.
Latest posts by Stavros Marinos (see all)
- TheBallHog Watch: Phoenix Suns και Aron Baynes - December 2, 2019
- 2019-20 Previews: Washington Wizards - October 27, 2019
- 2019-2020 Previews: Sacramento Kings - October 20, 2019
- Deep Για Deep Fantasy Sleepers 2019-20 - October 8, 2019
- Ο καλύτερος παίχτης του Κόσμου για 10 μέρες - March 14, 2018
Το μουστακι ειναι για πολυ κραξιμο. Απορω πως βρισκει ομαδα αυτος και ο Τεννες καθε χρονο να κοουτσαρουν.
Το μουστάκι δεν υπάρχει πια!