Το παρόν κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Τεύχος #4 του εβδομαδιαίου περιοδικού M2M (Man to Man) που κυκλοφορεί κάθε Τρίτη μαζί με την εφημερίδα Live Sport.
Pacific: California Love (& Arizona Dream)
Η θρυλική Pacific επιστρέφει! Ανέκαθεν αυτή ήταν η περιφέρεια των μεγάλων αντιθέσεων – των “θηρίων” και των “ουραγών”. Στη δεκαετία του ’80, για κάθε Lakers υπήρχαν οι τραγικοί Clippers και Warriors. Στη δεκαετία του ’90, κυριαρχούσαν οι Blazers, Suns και Sonics και δεν βλέπονταν οι Clippers και οι Kings. Στην δεκαετία των ’00s, εποχή άφησαν οι κόντρες των Lakers με τους Kings και τους Suns, ενώ Clippers και Warriors έκαιγαν ό,τι καλό έφτιαχναν κάθε δύο χρόνια. Τέλος, στη δεκαετία που διανύουμε, έχουμε τους Warriors και τους Clippers να κυμαίνονται σταθερά σε επίπεδα franchise record και από την άλλη, βλέπουμε Kings, Suns και Lakers περνάνε μια παρατεταμένη περίοδο, εχμ, ας πούμε, αναδόμησης.
Η Pacific, όμως, ήταν και η περιφέρεια του διαχρονικού θεάματος: Οι “showtime” Lakers κέρδιζαν, οι “Run TMC” Warriors ή οι SuperSonics (δεν χρειάζονται καν παρατσούκλι, ξερωγώ) όχι. Οι Lakers των Shaq-Kobe-Phil κέρδιζαν, οι Kings των Webber-Williams-Peja και οι οι “7 seconds or less” Suns όχι. Οι “Splash Brothers” Warriors κέρδιζαν, οι “Lob City” Clippers όχι. Όμως, ήταν όλοι τους θεαματικοί. Και πάρα πολύ cool, σαν τον Ειρηνικό.
Golden State Warriors
Τι είπαμε ότι κάνετε “05:00 το πρωί”; Εκεί που πράγματι χάνεται η διαφορά ανάμεσα στο “ξενύχτι” και στο “ξημέρωμα”, βρίσκεται η αυγή μιας νέας εποχής.
Οι Warriors δεν χρειάζονταν να κάνουν “μπαμ” το καλοκαίρι με την απόκτηση του Kevin Durant, αφού και πάλι από τη θέση του φαβορί θα ξεκινούσαν φέτος. Δεν είναι ότι οι Cavaliers δεν το πήραν δίκαια και πανάξια το περσινό – είναι ότι όλες οι δικαιολογίες, το ψυχοσωματικό “λιώσιμο” των Splash Brothers, η απουσία του Bogut από τα τρία τελευταία παιχνίδια και του Green από το πέμπτο, είναι ακόμα πολύ πειστικές. Διότι αυτό που είδαμε πέρυσι και πρόπερσι δεν θα το ξεχάσουμε, αλλά φέτος έγινε ακόμα καλύτερο! Χρειάστηκε βέβαια να αποψιλωθεί η frontline για να χωρέσει ο Durant στο Oakland, και φυσικά το κενό θα υπάρχει, παρά τις προσθήκες των Zaza Pachulia και JaVale McGee.
Όμως, τα άκρα και το πολυδιάστατο ατομικό ταλέντο του KD, συγκρινόμενο μόνο με το αντίστοιχο του LeBron James επιτρέπουν στην νέα “lineup of death” των Curry-Thompson-Iguodala-Durant-Green, να βρίσκεται στο παρκέ πολύ περισσότερο από ότι η παρουσία του “προκάτοχου” του, Barnes. Επιτρέπουν να δούμε πέρα από την θεωρητική κατάργηση των θέσεων ή την ισοκατανομή του επιθετικού βάρους. Μιλάμε για ένα άθροισμα γρήγορων και εγκεφαλικών παικτών με all-around χαρακτηριστικά, οι οποίοι χάρη στο μακρινό σουτ τους στην επίθεση και το wingspan τους στην άμυνα, θα ευνοούν συνεχείς περιστροφές, “ξεχείλωμα” του spacing και αναδιάρθρωση των συμβατικών ρόλων κατά το δοκούν. Όλοι σουτάρουν. Όλοι μαρκάρουν. Όλοι τρέχουν. Όλοι νικάνε.
Καλώς ήλθατε στο απόλυτα σύγχρονο μπάσκετ, στην ανώτερη μορφή του αθλήματος -μέχρι την επόμενη- και στην καλύτερη ομάδα όλων των εποχών – τίτλο τον οποίο αποδίδουμε μόνο δημοσιογραφικά, καθώς, για την προστασία της νοημοσύνης μας, τέτοιες έννοιες καλό είναι να μην ποσοτικοποιούνται…
Los Angeles Clippers
Πως μπορείς να ντυθείς “Clippers” στις απόκριες; Φοράς αθλητικά παπούτσια, ένα άσπρο σορτσάκι, παίρνεις ένα πιστόλι και πυροβολείς τα πόδια σου.
Μα, θα αναφωνήσετε «έχουν έναν από τους καλύτερους PGs όλων των εποχών» ή «έχουν έναν MVP Candidate και έναν από τους καλύτερους στη θέση του» ή «έχουν έναν center μέλος των All-NBA και All-Defensive ομάδων την τελευταία διετία» ή «έχουν τον μόνιμο πλέον νικητή του “6th man award”» ή «έχουν τον coach με τη φλόγα του νικητή» ή όλα μαζί.
Ναι, βέβαια, δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Ο GM Rivers είναι ο χειρότερος εχθρός του coach Rivers, o Jamal Crawford ρουφάει την ενέργεια από οποιοδήποτε lineup των Clippers για να κερδίζει τα βραβεία του, ο Jordan, σαν έφηβος που τώρα αποκτά ύψος και αλτικότητα, δεν μπορεί με τίποτα να ξεπεράσει πως μπορεί να κάνει περισσότερα από το να καρφώνει, ο Griffin έχασε πόντους πέρυσι όταν κοπάνησε ένα μέλος του βοηθητικού staff της ομάδας, και ο Paul είναι βέβαιο ότι δεν έχει ακριβώς και όλο το μέλλον μπροστά του.
Γενικώς, οι Clippers δεν άλλαξαν στρατηγική, έφεραν στο L.A. κοντά μια ολόκληρη backup πεντάδα, στους Felton, Anderson, Bass και Speights, είναι από τις λίγες πραγματικά πλήρεις ομάδες της λίγκας και δύσκολα θα είναι χειρότεροι από πέρυσι. Όμως, όλοι ξέρουν πως δεν πρόκειται να πάνε ψηλότερα από τους τελικούς της Δύσης. Θα πείτε, αυτοί φταίνε που είναι τόσο καλοί οι Warriors; Σωστό και λάθος, ταυτόχρονα.
Το χειρότερο είναι πως είναι στάσιμοι, προβλέψιμοι και η φάση της “Lob City” έχει πλέον χρονίσει. Σε αυτό το αγωνιστικό και στρατηγικό πλάνο, ο “floor general” Paul και ο καλύτερος “number 2” του ΝΒΑ χαραμίζονται ξεκάθαρα. Και κάπως έτσι, θα πάει στράφι η τελευταία χρονιά του Paul Pierce στην ομάδα.
Los Angeles Lakers
Στην Minnesota αποσύρθηκε ο Garnett και άφησε πίσω του μια τρομερή παρέα πιτσιρικάδων που αποτελείται από τους Towns, Wiggins, Dunn, LaVine, και Muhammad. Στο Los Angeles αποσύρθηκε ο Kobe και άφησε πίσω του μια αντίστοιχη παρέα που αποτελείται από τους Russell, Ingram, Clarkson, Randle, και Nance Jr. Γιατί λοιπόν οι Wolves θεωρούνται η μεθεπόμενη μεγάλη ομάδα, ενώ οι Lakers η ομάδα με τα πολλά assets;
Το πρόβλημα είναι πως στην post-Kobe εποχή, δεν υπάρχει εκείνος ο κορμός βετεράνων που θα συμπληρώσουν το νεανικό roster, ώστε να γίνει μια ομαλή μετάβαση, πάνω σε έναν δρόμο με νίκες. Έτσι κατέληξαν να χρυσοπληρώνουν παίκτες όπως τον Mozgov ή τον λατρεμένο, αλλά παρηκμασμένο Luol Deng. Εκτός, λοιπόν, αν οι πιτσιρικάδες δημιουργήσουν κάτω από τις οδηγίες του Walton ένα καινούργιο θαύμα, τότε σε δύο χρόνια μόνο κανα-δύο θα βρίσκονται στο LA, αφού οι άλλοι θα έχουν γίνει τα δολώματα που θα φέρουν τους επόμενους μεγάλους superstars στα “purple and gold” χρώματα της ομάδας. Κατά τα άλλα, η απαλλαγή από το Farewell Tour του Kobe και του -συντηρητικού σε βαθμό καρικατούρας- Byron Scott, και η ταυτόχρονη παρουσία Walton, με το εξαιρετικό δείγμα γραφής πέρσι στους Warriors αναπληρώνοντας τον Kerr, των εξαιρετικών ιδεών των οποίων έχει γίνει κοινωνός, μαζί με το πλούσιο υλικό που εκεί συνάντησε (το ταλέντο και τα χέρια του Ingram αυτομάτως καθιστούν τους Lakers «μέλλον»), προϊδεάζουν για τα καλύτερα.
Phoenix Suns
Λίγο θολά μοιάζουν τα πράγματα στο Phoenix – μάλλον εξαιτίας του καυτού ήλιου της Arizona (λογοπαίγνιο #30231 για τους Suns και τον Ήλιο).
Στο “1” συνυπάρχουν δύο εξαιρετικές επιλογές, με διαμέτρημα οριακά all-star, οι Brandon Knight και Eric Bledsoe, οι οποίοι επιστρέφουν αμφότεροι από τραυματισμούς. Βασικός SG θα είναι το «θείο βρέφος» στην ηλικία και στο πρόσωπο, Devin Booker, ο οποίος δεν αποκλείεται από τώρα να καπαρώσει το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη. Στο “3” ο T.J. Warren και ο εργάτης P.J. Tucker καλύπτουν τη θέση, όντας πολύ καλοί all-around ρολίστες και στο “4”, μετά τη φυγή και του δεύτερου αδερφού Morris, τα πράγματα έχουν ηρεμήσει αφού τη θέση θα καλύψουν o παλλινοστούντας υπερπολύτιμος Jared Dudley και οι δύο rookies των Suns Dragan Bender (#4) και Marquese Chriss (#8). Τέλος, μια χαρά ακούγονται στη θέση του center οι Tyson Chandler και Alex Len.
Όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, καθώς οι Suns μάλλον έχουν too much στο backcourt και too little στην frontline. Τι σημαίνει αυτό; Δύο ειδών ζητήματα.
Το πρώτο είναι πως οι παραπάνω από μία επιλογές σε κάθε θέση είναι πραγματικά ισάξιες και «κλωτσάνε» η μία πάνω στην άλλη. Chandler – Len δεν μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο lineup, ενώ ο ένας γερνάει και ο άλλος έχει μια τελευταία ευκαιρία να πείσει πως μπορεί να κατέχει θέση βασικού σε ομάδα ΝΒΑ. Οι Bender και Chriss θα μπορούσαν να είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα αν μπορούσαν να παίξουν άλλη θέση ικανοποιητικά ή αν ήμασταν δεκαπέντε χρόνια πίσω, όταν τα draft κατακλύζονταν από τους επόμενους “Nowitzki” και “Garnett”. Τέλος, στην περιφέρεια, η ήδη διακηρυγμένη σταθερά που ακούει στο όνομα Devin Booker θα περιορίσει ριζικά κάποιον εκ των Knight και Bledsoe στο rotation, χώρια που υπάρχει και ο ικανότατος floor general Tyler Ullis.
Το δεύτερο είναι ότι η επίθεση των Suns θα είναι σαφέστατα ετεροβαρής και ανισόρροπη προς όφελος της περιφέρειας, στοιχείο, που, σε συνδυασμό με την έλλειψη versatility, κάνει την ομάδα να μοιάζει με κακέκτυπο κολεγιακής ή ευρωπαϊκής ομάδας της δεκαετίας των ‘00s. Τέλος πάντων, κάτι μακριά από αυτό που θα ήθελε ο εθισμένος στα analytics coach Earl Watson.
Sacramento Kings
Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τον καζαμία για τη φετινή σεζόν.
Ο DeMarcus Cousins που πέρυσι κατά λάθος (;) δεν ανταπέδωσε high-five του Κουφού, φέτος, περιμένουμε να μουτζώσει τον Γιώργο Παπαγιάννη, τον οποίον φαίνεται πως έχει βάλει στο μάτι από την ημέρα του draft.
Ο Matt Barnes θα τσακωθεί με τον Cousins. Σίγουρα πράγματα, μιας και άλλο το Memphis που εκεί μοιράζονταν όλοι την «πετριά» με την σκληρή άμυνα και τα έβρισκαν, και άλλο το Sacramento, που μοιάζει να είναι όλα στην τύχη τους. Aν, πάντως, τσακωθούν, φαντασιώνομαι η σύρραξη να γενικεύεται ανάμεσα στους προερχόμενους από το UCLA (Barnes, Afflalo, Collison, Farmar) και τους αντίστοιχους από το Kentucky (Cousins, Cauley – Stein, Labissière).
Ο Garrett Temple θα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο για το πως εξαργύρωσε την μεστή περσινή σεζόν του και δεν πήγε με περισσότερα χρήματα σε καλύτερη ομάδα.
Οι Cauley-Stein, Labissière, Κουφός και Παπαγιάννης θα κουτουλάνε μεταξύ τους, αφού κανένας δεν έχει συμπληρωματικά στοιχεία ως προς τον Cousins, ενώ είναι και όλοι ψηλότεροι, με χειρότερο footwork.
Ο Darren Collison, στα οκτώ πρώτα παιχνίδια που θα χάσει λόγω τιμωρίας για “domestic violence”, θα έχει τον χρόνο να σκεφτεί πως θα ξαναπιάσει το νήμα του βασικού PG που άφησε δυο χρόνια πριν, όταν τραυματίστηκε. Μόνο που πλέον είναι 29.
Οι Rudy Gay, Arron Afflalo, Ben McLemore και Ty Lawson μάλλον θα συζητούν τι στην ευχή έχει συμβεί στις καριέρες τους τα τελευταία δύο χρόνια πάνω από μια παρτίδα ταβλάκι, που λογικά θα τους μάθουν οι Έλληνες.
Όσο για αυτούς, περιμένουμε με ανυπομονησία να αρχίσουν τα επόμενα vine που θα τους δείχνουν να οδηγούν παρέα ακούγοντας σκυλάδικα, να ντυθούν τσολιάδες σε κάποια “greek day” που θα σκαρφιστούν στο Sacramento και να ποζάρουν σε κάποιο περιοδικό, εγχώριο ή της ομογένειας με τίτλο «Τιτάνες» ή «Κολοσσοί».
Γενικώς, η ομάδα θα πάει χάλια, αλλά τουλάχιστον, θα βγει κάνα φράγκο από την διαφήμιση.
){kind=link}