Η τρίτη φαντασιακή βδομάδα ξεκινάει, και οι λίγκες σιγά-σιγά αρχίζουν να παίρνουν φωτιά. Οι πρώτες αναμετρήσεις είναι στην καλύτερη περίπτωση ενδεικτικές, και σίγουρα όχι προάγγελος για τη συνέχεια. Ενώ πάντως όλοι το ξέρουν, ελάχιστοι καταφέρνουν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους σε ένα πιθανό κακό ξεκίνημα. Οι πρώτες σφαλιάρες συνήθως ακολουθούνται από σπασμωδικές αντιδράσεις, όπως η παρακάτω, βγαλμένη από την ζωή ιστορία: Πέρσι είχα ποντάρει πάρα πολλά στο ξεπέταγμα του Kent Bazemore, τον οποίον επέλεξα στο draft, και ξεκινώντας η χρονιά τον παρακολούθησα έντρομος στα πρώτα παιχνίδια των Hawks να μην μπορεί να σημαδέψει καν το ταμπλό, να γράφει κακά νούμερα και να διαψεύδει τις προσδοκίες μου. Θεωρώντας ότι η αποκαρδιωτική αυτή εικόνα δεν θα αλλάξει, τον άφησα ελεύθερο σαν σήμερα, παραμονές τρίτης αγωνιστικής. Από το ίδιο βράδυ και έπειτα ο Bazemore άρχισε να σημειώνει μια διαρκώς ανοδική πορεία στην απόδοση του, αντιστρόφως ανάλογη με τη δική μου στην λίγκα και την ψυχολογία μου.
Αν ξεκινήσατε άσχημα, μην καταφύγετε στις προαναφερθείσες σπασμωδικές αντιδράσεις. Κάντε υπομονή, και πηγαίνετε μόνο για κάτι σίγουρο. Αν από την άλλη ξεκινήσατε καλά, πηγαίνετε να εκμεταλλευτείτε τις σπασμωδικές αντιδράσεις των υπολοίπων, είτε στοχεύοντας σε παίκτες που dropάρουν, είτε προτείνοντας τους ληστρικές ανταλλαγές, που στον πανικό τους για άμεση ανάκαμψη, αποδεχτούν. Όχι υπερβολικά ληστρικές όμως, μην ανατινάξουμε και την λίγκα ε;
Υψηλές Πτήσεις
Έχουμε ξαναπεί ότι τα λεπτά συμμετοχής στο fantasy είναι το κλειδί που ανοίγει το σεντούκι του θησαυρού των στατιστικών, σε μία μάλλον γραφική παρομοίωση. Αυτός που αυτή τη στιγμή έχει τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής ανά αγώνα, δεν είναι άλλος από ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα του καλοκαιριού, αλλά για τους εντελώς λάθος λόγους: ο Harrison Barnes. Mε 38,5 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι, ο Barnes βγαίνει από την βασική πεντάδα μόνο για να μπορεί να ξαναμπεί μετά από λίγο. Προφανώς δεν είναι γεννημένος σκόρερ και αυτό δικαιολογεί τις αυξομειώσεις στην απόδοση του στον τομέα αυτό, αλλά γενικά είναι safe επιλογή, καθώς δεν εκβιάζει προσπάθειες, μαζεύει rebounds, και το ιστορικό του δείχνει πως είναι θέμα χρόνου να συνεισφέρει και στις υπόλοιπες κατηγορίες. Οι 20,8 πόντοι του ανά παιχνίδι κρίνονται υπεράνω προσδοκιών.
Εξαιρετικός εμφανίζεται μέχρι στιγμής ο Rodney Hood, ο οποίος με το παιχνίδι κόντρα στους Knicks την Κυριακή έκλεισε ιδανικά την εβδομάδα. Ο νεαρός guard δείχνει να είναι σε πολλές περιπτώσεις ο “go to guy” του Quin Snyder, κάτι που το συνδυάζει με ποσοστά που είναι βγαλμένα από τα πιο όνειρα των GMs στο fantasy. 22 πόντοι και 9/16 σουτ με το Dallas (56,3%), 18 με 7/12 (58,3%) με τους Spurs και 18 με 7/13 (53,8%) με τους Knicks. Σαν να μην έφταναν αυτά, βοηθάει σε μεγάλο βαθμό και στον τομέα των rebounds (έξι μ.ο. τη δεύτερη βδομάδα), ενώ μετράει τρεις assists και ένα κλέψιμο. Ίσως να βρισκόμαστε προ μιας δημιουργίας all around παίχτη.
Ο Chris Paul ηγείται του NBA στα κλεψίματα με 3,2, έχοντας κάνει από έξι σε δύο κολλητά παιχνίδια αυτή την εβδομάδα.
O Devin Booker ξεκίνησε κάπως νωθρά την φετινή καμπάνια, αλλά στα τελευταία παιχνίδια ήταν καυτός, κάνοντας career high σε συνεχόμενα παιχνίδια, βάζοντας 38 και 39 πόντους σε Pelicans και Lakers αντίστοιχα. Είναι σταθερή πηγή τριπόντου, τώρα που βρήκε ρυθμό σπάνια αστοχεί στις βολές, ενώ και σε rebounds/assists δεν είναι αμελητέα η συμμετοχή του.
Χαμηλές Πτήσεις
Το πιάνουμε από εκεί που αφήσαμε την προηγούμενη ενότητα, τους Phoenix Suns. Ο Brandon Knight ξεκίνησε -τουλάχιστον- μέτρια, αλλά με τους Lakers έπιασε ναδίρ. Δύο πόντοι με 1/8, ένα rebound, τέσσερις assists και μόλις 17′ συμμετοχής για ένα παίκτη που κι ο προπονητής του ονόμασε υποψήφιο για το 6th Man of the Year είναι limit down.
Ο D’Angelo Russell προς το παρόν δεν κάνει τα παιχνίδια που έκανε στην preseason, πράγμα λογικό, μιας και εκεί έπαιζε κόντρα σε αναπληρωματικούς ως επί το πλείστον. Η παρουσία του δεν είναι αρνητική, ωστόσο έχει ξεκάθαρο πρόβλημα να βάλει την μπάλα στο καλάθι, σουτάροντας με το πενιχρό 35,6% ως τώρα, εκβιάζοντας και μερικές προσπάθειες, χάνοντας και αρκετά ελεύθερα σουτ. Η εμπειρία θα τον βοηθήσει να βελτιώσει το shot selection, αλλά θα πρέπει να βελτιώσει και το ίδιο του το σουτ και την ψυχολογία του. Τον πιστεύουμε ακόμα προφανώς.
Ο Elfrid Payton ξεκίνησε με 10/10 βολές στα πρώτα δύο παιχνίδια, κάνοντας μας να πιστέψουμε στον Άγιο Βασίλη. Τελικά κάποιες συνήθειες δύσκολα σπάνε, μιας και στα επόμενα τέσσερα παιχνίδια του είχε 2/8.
Το “χαμηλές πτήσεις” ίσως να αποτελεί understatement για αυτά που είδαμε από τον Wesley Matthews αυτήν την εβδομάδα. Βασικά ίσως θα έπρεπε να υπάρχει μια κατηγορία “εξτρά” στο παρόν άρθρο με την ονομασία “Οι Άθλιοι”. Ο 30χρονος guard πήρε 32 σουτ κόντρα σε Utah, Portland και Milwaukee, εκ των οποίων τα 21 ήταν τρίποντα, ευστοχώντας στα οχτώ. Wesley, get your shit together στο σουτ γιατί βλέπουμε τους GMs που σε έχουν να έρχονται περπατώντας μέχρι το Dallas για να “συζητήσετε”.
ΝΑ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΩ????!!!??
Lance Stephenson: ΝΑΙ. Μπορεί να ξεκίνησε καλά, αλλά ο τραυματισμός του που απαιτεί χειρουργείο πράγμα που σημαίνει πιθανότατα και την αποδέσμευση του από τους Pelicans (όπως και συνέβη). Με δεδομένο ότι πουθενά δεν θα βρει τον χρόνο που έβρισκε στους ρημαγμένους από τραυματισμούς Pelicans, ακόμα και αν επιστρέψει μέσα στη χρονιά εγκαίρως, ο Stephenson μπορεί με ασφάλεια να αποχαιρετήσει κάθε ομάδα στο fantasy.
Ο Ryan Anderson είναι ένας καλός σουτέρ και αυτό ήταν ήδη γνωστό. Όμως μέχρι στιγμής φαίνεται να αδυνατεί να προσφέρει οπουδήποτε αλλού. Με εξαίρεση το παιχνίδι κόντρα στο Dallas όπου μάζεψε 12 rebounds, και κατάφερε να τελειώνει φάσεις παίρνοντας επιθετικά rebounds και σπρώχνοντας την μπάλα στο καλάθι, σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια δείχνει ιδιαίτερα μονότονος στην στατιστική του προσφορά. Δυσκολεύεται στη διεκδίκηση των σκουπιδιών καθώς, όντας σχετικά αδύναμος, αδυνατεί να πάρει καλή θέση στη ρακέτα, ενώ στο επιθετικό κομμάτι προσφέρει μόνο τρίποντα, κάτι σίγουρα θετικό, το οποίο όμως αποβαίνει αρνητικά τόσο στην τελική του ευστοχία, όσο και στα FGM του. Ο τρόπος ανάπτυξης του παιχνιδιού των Rockets τον θέλει στημένο σε γωνίες περιμένοντας κάποια πάσα του Harden, οπότε αν δεν αλλάξει δομικά η ανάπτυξη των Rockets, δύσκολα ο Anderson θα εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη προσφέρει. Η average draft position του δεν έχει δικαιολογηθεί ως τώρα.
Όταν μαθεύτηκαν τα νέα για τον τραυματισμό του Jared Sullinger, ένα σεβαστό ποσοστό ιδιοκτητών πίστεψαν στο άστρο του Patrick Patterson, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ήταν πολύτιμο γρανάζι στη μηχανή του Toronto, κυρίως λόγω της ανυπαρξίας ανταγωνισμού. Η ανακήρυξη του rookie Pascal Siakam ως βασικού δεν μας ανησύχησε ιδιαίτερα, καθώς ο “Pat Pat” θα μπορούσε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να έρχεται από τον πάγκο και να γράφει στατιστικά, με αυξημένο μάλιστα χρόνο συμμετοχής. Τον αυξημένο χρόνο συμμετοχής τον πετύχαμε, τα υπόλοιπα όχι. Ο Patterson ακόμα κινείται σε ρηχά φαντασιακά νερά, και παρά τα 30 λεπτά ανά παιχνίδι δεν έχει καταφέρει να προσφέρει κάτι παραπάνω από 5,2 πόντους και έξι rebounds. Παρόλα αυτά, πρόκειται για ποιοτικό παίκτη, αναλογικά με τον ρόλο που του αντιστοιχεί πάντα, και νομίζω ότι αξίζει να γίνει στόχος trade με την προοπτική τα στατιστικά του να βελτιωθούν.
Ο Jamal Murray ξεκίνησε αστοχώντας στα πρώτα 16 σουτ που πήρε στην καριέρα του στο ΝΒΑ. Στα δύο τελευταία παιχνίδια έβαλε από εννιά πόντους. Σίγουρα δεν είναι φαντασμαγορικές επιδόσεις, αλλά είναι ένα σημάδι ανάκαμψης για τον rookie που εμφανιζόταν από τους πιο έτοιμους αυτής της φουρνιάς.
Ο χρόνος δείχνει να βρήκε τον Dirk Nowitzki, ο οποίος μετά την πρεμιέρα έχει παίξει σε άλλα δυο παιχνίδια με πενιχρά για τα δεδομένα του νούμερα, ενώ θα λείψει σίγουρα για την επόμενη βδομάδα και βλέπουμε. Ο πατέρας χρόνος είναι αμείλικτος, οπότε ένας λόγος πανικού ναι, υπάρχει.
“Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία”
Ο Tyson Chandler περνάει τη δεύτερη νιότη του στις πρώτες μέρες της φετινής σεζόν, όντας τρίτος rebounder σε όλο το ΝΒΑ, έχοντας πάρει τρεις φορές από 18 rebounds, τις δυο από τις οποίες σε back2back παιχνίδια της περασμένης εβδομάδας. Αν υπάρχει στιγμή για να δοθεί σε trade, είναι ακριβώς αυτή.
Στο Dallas υπάρχει -λογική- κατήφεια για την μέχρι τώρα αγωνιστική κατάσταση της ομάδας, ωστόσο υπάρχει μια αχτίδα φωτός στην πιο απρόσμενη περίπτωση. Ο J.J. Barea έχει αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά, εκμεταλλευόμενος στο 100% την απουσία του Devin Harris, και αποτελεί έναν από τους καλύτερους παίχτες των Mavericks στα πρώτα έξι παιχνίδια τους. Αυτό ενδεχομένως να λέει κάτι για το μέχρι τώρα ρεκόρ τους (1-5), αλλά οι ιδιοκτήτες του κοντούλη Πορτορικάνου διόλου ενδιαφέρονται γι’ αυτό. Πιο συγκεκριμένα, ο Barea έγραψε 17,6 πόντους μ.ο., πέντε assists, 3,6 rebounds, ενώ το ποσοστό του στα σουτ έφτασε το 40,9%. Ε τι άλλο να ζητήσει κάποιος;
Τρία συνεχόμενα παιχνίδια με double- double, μαζεύοντας τα rebounds μανιασμένα, ο Marcin Gortat έχει κάνει ξεκίνημα που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των ιδιοκτητών του, έχοντας 10,6 πόντους και 12,4 rebounds ανά παιχνίδι. Θα συνεχίσει έτσι όμως; Μας προβληματίζει ο υψηλός χρόνος συμμετοχής του, καθώς αυτήν την στιγμή είναι 14ος στο ΝΒΑ σε λεπτά συμμετοχής με 36,2 ανά αγώνα, κάτι το οποίο μπορεί να είναι σχετικά εύκολα διαχειρίσιμο για τους κατά πέντε χρόνια περίπου μικρότερους του αθλητές, αλλά για τον 32 ετών πλέον Gortat με το βαρύ κορμί ενδεχομένως να αποτελέσει πρόβλημα. Ούτως ή άλλως η επιστροφή του Mahinmi στους αγώνες μέσα σε έναν περίπου μήνα, προδιαγράφει αισθητή μείωση των λεπτών του.
Thinking ahead
O Jeremy Lin θα απουσιάσει για -τουλάχιστον- δυο εβδομάδες. Θα μπορέσει ο Greivis Vasquez να αρπάξει την ευκαιρία, επιστρέφοντας εγκαίρως από τους τραυματισμούς του; Για την ώρα, η θέση του βασικού δείχνει να πηγαίνει στον Isaiah Whitehead.
O Jae Crowder αναστάτωσε τους ιδιοκτήτες του χάνοντας την προηγούμενη βδομάδα, αλλά εκτός απροόπτου θα επιστρέψει μέσα στην διανύουσα εβδομάδα. Aν και τέρας fitness, άρα υποψήφιος για επάνοδο αστραπή, καλό θα ήταν να μην ξεκινήσει στα εβδομαδιαία formats. Υπερβολικό ρίσκο.
O Τραυματισμός του Stephenson δημιουργεί ένα κενό στην κατεκερματισμένη περιφέρεια της Νέας Ορλεάνης, και ο στόχος είναι να ποντάρουμε σοφά τα ρέστα μας σε αυτόν που θα ευνοηθεί. O Archie Goodwin που φαίνεται να είναι ο αντικαταστάτης του στο ρόστερ σίγουρα αποκτά κάποια αξία, ωστόσο η πραγματική μάχη λογικά θα δοθεί ανάμεσα στον Buddy Hield και τον Langston Galloway. Ο rookie των Pelicans μέχρι τώρα καταφέρνει μέσα από εκρήξεις να προσφέρει στην ομάδα, κυρίως με το σουτ του, αλλά παραμένει συνολικά άστοχος και σχετικά ασυνεπής. Ο πρώην παίκτης της Νέας Υόρκης από την άλλη, παραγκωνισμένος αδικαιολόγητα στους πρώτους αγώνες, πήρε την ευκαιρία που αναζητούσε και δεν απογοήτευσε, έχοντας στα δύο τελευταία παιχνίδια 18 και 14 πόντους αντίστοιχα, με τέσσερα τρίποντα σε κάθε παιχνίδι. Και αν στον αγώνα ενάντια στο Memphis συνέβη μία ολική παραδοξότητα, με τον Gentry να προτιμά στο παιχνίδι την αναπληρωματική του πεντάδα που έδειξε να ματσάρει καλύτερα στις ανάγκες του παιχνιδιού, στο Phoenix ο Galloway έπαιξε στο μεγαλύτερο κομμάτι με τους βασικούς, συμπεριλαμβανομένων και των κρίσιμων λεπτών της αναμέτρησης. Νομίζω πως έχει κερδίσει τον ρόλο με το σπαθί του, και όσο παραμένει ανάλογα φονικός από την περιφέρεια θα έχει ενεργό ρόλο στο rotation. Εγώ πάντως σε λίγκες με πάνω από 16 παίκτες τον ξεκινάω.
Επιστρέφει στο Sacramento μετά την τιμωρία ο Darren Collison, οπότε η χρησιμότητα του Ty Lawson τερματίζει κάπου εδώ για φέτος, εκτός κάποιου τραυματισμού βεβαίως.
Λίγο προσοχή στο Houston παρακαλώ. Το rotation του D’Antoni είναι φιξαρισμένο, και ελάχιστες φορές ανατρέπεται από τις ανάγκες του αγώνα. Βλέπουμε επομένως πολύ συχνά μία πεντάδα με τους Corey Brewer – K.J. McDaniels – Sam Dekker στις θέσεις 2-3-4. Προς το παρόν αυτός που ξεχωρίζει είναι ο McDaniels, ο οποίος παίρνει και κάποια λεπτά με τους βασικούς, και έχει καταφέρει να φτάσει τους 7,3 πόντους ανά αγώνα, ενώ τα τρομακτικά του φυσικά προσόντα του δίνουν την ευχέρεια να δίνει και μία τάπα ανά αγώνα, νούμερο καλό για την θέση του. Πάντως όσο ο Sam Dekker ξεψαρώνει, μπορεί να εκμεταλλεύεται το mentality καμικάζι με το οποίο μπαίνει σε κάθε φάση και να αρχίσει να προσφέρει αρκετά περισσότερα από όσο τώρα, ειδικά σε rebounds, κλεψίματα και κοψίματα. Έχει και το τρίποντο, καλό είναι να κρατάμε τα μάτια καρφωμένα πάνω του. Προς το παρόν πάντως, στις μεγάλες λίγκες, κυνηγήστε τον McDaniels.
Η επιστροφή του Josh Richardson, να’ναι καλά ο άνθρωπος, σηματοδοτεί εξελίξεις στο rotation του Miami. Μπορεί στο πρώτο παιχνίδι να μην κατάφερε να σκοράρει, αλλά σιγά-σιγά και αφού βρει τα βήματα του, ο ρόλος του θα μεγαλώσει. Ποιος θα την πληρώσει? Dion Waiters και Τyler Johnson είναι οι βασικοί υποψήφιοι, με φαβορί μάλλον τον πρώτο.
H κατάσταση στην frontcourt της Charlotte χρήζει προσοχής, μιας και πέρα από τον Roy Hibbert που θα μείνει εκτός δράσης για τέταρτο συνεχόμενο παιχνίδι, ο Marvin Williams ταλαιπωρείται από ίωση και είναι αμφίβολη η συμμετοχή του για το ματς της Δευτέρας. Σημειωτέον, οι Hornets έχουν τέσσερα παιχνίδια τη βδομάδα που ετοιμαζόμαστε να διανύσουμε. Λογικά οι Frank Kaminsky και Spencer Hawes θα δουν αυξημένα λεπτά.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, μέσα στη βδομάδα θα επιστρέψει ο Danny Green στο rotation των San Antonio Spurs, οπότε οι μετοχές των Kyle Anderson και Jonathan Simmons πέφτουν αυτόματα. Ο Green θα χρειαστεί χρόνο για να συνδεθεί με το καλάθι, αλλά πρόκειται για παίκτη που πρέπει να κυνηγήσετε σε οποιαδήποτε λίγκα άνω των 12-14 ατόμων, παρά την εντυπωσιακά κακή περσινή χρονιά του.
Για αυτή την εβδομάδα, το μειονέκτημα των δύο παιχνιδιών έχουν οι Dallas Mavericks, Memphis Grizzlies και Milwaukee Bucks.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
){kind=link}