Ωραία πράγματα στη δεύτερη βδομάδα. Λίγο η πολυαναμενόμενη -πρώτη- κόντρα μεταξύ Westbrook και Durant, λίγο η δακρύβρεχτη αποχώρηση του Ray Allen από την ενεργό δράση, δεν θέλει και πολύ για να ξενυχτήσεις. Μας τα χάλασε λίγο ο Ray, επειδή βαθιά -πολύ βαθιά- μέσα μας πιστεύαμε ότι θα τον δούμε για ένα encore, αλλά anyway που λένε και στα χωριά μας. Παρόλα αυτά οι εξωπραγματικές επιδόσεις και τα απίθανα statlines συνεχίζονται, κάνοντάς μας όλους/ες να αναρωτιώμαστε κάθε βράδυ “τι γίνεται ρε παιδιά απόψε πάλι;!”.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την πρωτεύουσα.
Save the D in DC
Aν νομίζετε πως ο εφιάλτης της Washington είναι να δει τον Trump κάτοικο του Λευκού Οίκου, γελιέστε1)Οκ, προφανώς και είναι ο χειρότερος εφιάλτης, απλά θέλουμε να τονίσουμε την υπερβολή.. Αν υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό, είναι η αμυντική ανισορροπία που δείχνουν οι Wizards σε αυτά τα πρώτα -στα όρια του στατιστικού λάθους- παιχνίδια της σεζόν, που θα έκαναν ομάδες παιδικού να χαμογελούν από ικανοποίηση. Από επίθεση πάμε καλά, κάτι που σαφώς πιστώνεται στον Scott Brooks, όμως η άμυνα πρέπει να βελτιωθεί και πρέπει να βελτιωθεί χτες. Kαι κυρίως η περιφερειακή άμυνα. Το “Defense in a nutshell” των Wizards μπορεί να το δει κανείς στο παρακάτω:
Αργές αλληλοκαλύψεις, βοήθειες που σε πολλές περιπτώσεις δεν έρχονται ποτέ, στοιχεία που οδηγούν σε πολλά ελεύθερα σουτ των αντιπάλων, έπειτα από ένα καλό passing game. Χαρακτηριστικό της ως τώρα κακής περιφερειακής άμυνας στων Wiazrds είναι το γεγονός ότι στα τρία πρώτα παιχνίδια της σεζόν έχουν επιτρέψει στους αντιπάλους τους 82 τρίποντα, δηλαδή 27,3 ανά παιχνίδι, με το ποσοστό ευστοχίας να ανέρχεται στο 45,1%2)Στατιστικά στοιχεία από το basketball-reference.com.. Μέχρι και οι Nets παίζουν καλύτερη άμυνα αυτή την στιγμή.
Ωστόσο, για κάθε σκοτεινή πλευρά, υπάρχει και η φωτεινή, και προς το παρόν ακούει στο όνομα του Otto Porter. Προφανώς οι Wall και Beal κάνουν το κουμάντο, ωστόσο η εμφάνιση του νεαρού με τους Raptors θύμισε εν πολλοίς τους λόγους για τον οποίους τον draftαραν. O 23χρονος έκανε ένα από τα statlines of the week, με 23 πόντους, 13 rebounds (τα τέσσερα επιθετικά), 11/13 σουτ και μια διάθεση να πέφτει πάνω στην μπάλα όπως ο καρχαρίας μυρίζεται το αίμα. Αν συνεχίσει σε αυτά τα επίπεδα, το νέο συμβόλαιο δεν είναι μακρυά.
You’re still 46th man3)αναφέρεται στο ESPNRank του DeMar
Το 1986 ο Michael Jordan ξεκίνησε την -όπως απεδείχθη- πιο παραγωγική χρονιά της καριέρας του, σκοράροντας 30+ πόντους στα έξι πρώτα παιχνίδια της σεζόν. Τρία χρόνια αργότερα, γεννήθηκε στο Compton στην Καλιφόρνια ο DeMar DeRozan, o οποίος φέτος, 30 χρόνια μετά, έγινε ο πρώτος παίκτης μετά τον MJ που ξεκινάει σκοράροντας 30+ στα πρώτα πέντε παιχνίδια που έχουν δώσει οι Καναδοί. Ο DeRozan είναι αυτή την στιγμή πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ με 33,7 ppg οδηγώντας την ομάδα στο 4-2 που έχει στο ξεκίνημα.
The Bay Area ShowDown
Πόσες φορές έχετε βρεθεί σε μια κατάσταση που περιμένατε καιρό; Όχι απαραίτητα για να περάσετε καλά, αλλά για να “την πείτε” σε κάποιον. Αυτό περίμενε ο Russell Westbrook. Kαι μπορεί η ήττα των Thunder από τους Warriors να ήταν εκκωφαντική, ωστόσο η παρακάτω φάση ίσως να άξιζε όλες τις ήττες του κόσμου για τον point guard της Oklahoma:
Φυσικά δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν και o Durant ένιωθε λίγο το αίσθημα της εκδίκηση ως προς τα κατά καιρούς λόγια του πρώην συμπαίκτη του, προς τον ίδιο, όμως στο ματς αυτό φάνηκε πως ο KD ήταν σε triggered mode, καθώς τελείωσε με 39 πόντους (7/11 τρίποντα). Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη αυτού του παιχνιδιού όμως, ίσως δεν ήταν η εμφάνιση των Warriors αυτή καθ’ αυτή, αλλά το γεγονός ότι ίσως και να κατάλαβαν πως ο Durant δεν μπορεί να είναι το sidekick κανενός. Και ο Curry είναι αρκετά έξυπνος για να το καταλάβει αυτό. Α και κάτι τελευταίο, οι οπαδοί των Sonics δεν ξεχνούν:
Great job @KDTrey5 on the 39 points and victory over OKC. Seattle Sonics fans love having you back on the West Coast and no longer in OKC.
— Seattle SuperSonics (@BringBackSonics) November 4, 2016
Lakers
Οι Warriors πάντως ακόμα ψάχνονται στο γήπεδο. Όταν ένας από τους superstars είναι αφιονισμένος, όπως ο Durant απέναντι στην παλιά του ομάδα, όλα είναι καλά. Όταν όμως η μηχανή ρετάρει είναι ευάλωτοι. Παράδειγμα;
Η (παραδοσιακή θα λέγαμε με βάση και την περσινή σεζόν) ήττα -με τίποτα λιγότερο από 20 πόντους- από τους -και καλά- tanking Lakers ανέδειξε όλα τα προβλήματα που δημιουργούν ανησυχία και σιγά σιγά ο Kerr και το επιτελείο του θα πρέπει να διορθώσουν.
Οι Warriors ελλείψει Bogut-Barnes( που μπορεί να μην ήταν κάτι ιδιαίτερο σαν rebounder ατομικά, αλλά σκιζόταν σε κάθε φάση απασχολώντας τους παίκτες τους) αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα στην εξασφάλιση του αμυντικού rebound, σιγουρεύοντας μόλις το 72% των διαθέσιμων rebounds, ευρισκόμενοι στην προτελευταία θέση της λίγκας με αυτό το ποσοστό τους, και δεδομένου του ρυθμού των παιχνιδιών τους, τελευταίοι σε επιθετικά rebounds αντιπάλων με 13,2 ανά αγώνα σε έξι αγώνες.
Κατά δεύτερο λόγο, όπως προβλεπόταν από την στελέχωση της ομάδας το καλοκαίρι, οι Warriors θα δέχονταν πλήγμα στο rim protection και την in the paint άμυνά τους. Μέχρι ώρας βρίσκονται στο bottom-5 της λίγκας σε πόντους αντιπάλου στο ζωγραφιστό με περίπου 48 ανά αγώνα.
Τέλος, κατά καιρούς στις μεταδόσεις ακούμε παλιούς παίκτες και προπονητές να αναφέρονται στην transition defense σαν δείκτη δεσίματος της ομάδας. Οι Warriors βρίσκονται επίσης στο bottom-5 σε πόντους αντιπάλου στον αιφνιδιασμό.
Και αν η άμυνα κοντά στο καλάθι είναι ένα θέμα που είναι καταδικασμένοι να αντιμετωπίζουν στο βάθος της χρονιάς, εφόσον δεν συμβεί κάποια αξιοσημείωτη αλλαγή στο υλικό, οι άλλοι δύο τομείς είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα hustle και ομοιογένειας, και η λογική λέει ότι δεν θα αργήσουν να ευθυγραμμιστούν με τα “θέλω” του Steve Kerr. Οι Lakers όμως, σαν γνήσιοι καιροσκόποι, χτύπησαν ακριβώς σε δύο από τις τρεις αυτές αδυναμίες των Πρωταθλητών του ’15 για να πετύχουν μια εμφατική νίκη, και μια νίκη που διογκώνει την αυτοπεποίθησή τους και αυξάνει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Walton. Ο Randle καταβρόχθισε τους Warriors στα rebounds, κατεβάζοντας έξι από τα δεκαέξι επιθετικά της ομάδας, και οι Lakers χτύπησαν στο ζωγραφιστό με 64 points in the paint. Τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα στην περιφέρεια, με τον Green να απηυδεί από την έλλειψη προσπάθειας, ουρλιάζοντας προς τον Klay Thompson για την άμυνά του στο p’n’r.
Στον Luke Walton πάντως θα πρέπει να πιστωθεί η δημιουργική αξιοποίηση των δύο power forwards του ρόστερ του, που σε κάποιους άλλους θα προκαλούσε πονοκέφαλο. Ο πιθανώς συνωστισμός λύνεται με έναν θρασύ πειραματισμό, που μέχρι τώρα αποδίδει και φέρνει τους Lakers για πρώτη φορά με θετικό ρεκόρ εδώ και μια τριετία (4-3). Ο Julius Randle έχει το ελεύθερο να πάρει την μπάλα έξω από τη γραμμή των 7,25 και να φτιάξει plays για τον εαυτό του ή για τους συμπαίκτες του, σε έναν ρόλο μεταξύ point forward και bruiser, καθώς τα drives του μοιάζουν κάπως awkward, αλλά εξοστρακίζοντας τους αντιπάλους του με σώμα και αγκώνες του επιτρέπουν να φτάσει στην προσπάθεια που θέλει. Έτσι, επιτρέποντας του να κάνει λάθη και να μάθει, καλλιεργεί την επιθετική του ευελιξία. Από την άλλη πλευρά, η αμυντική ευελιξία είναι αυτή που δίνει λεπτά στον Larry Nance Jr., που ο coach Nick τιτλοφόρησε ως τον καλύτερο παίκτη των Lakers in terms of winning basketball. Ο απόφοιτος του Wyoming είναι ένας τύπος που θα κάνει κάθε δουλειά που υπάρχει στο παρκέ και δεν φαίνεται στην τηλεοπτική ροή του παιχνιδιού ή τα boxscores, και αποτελεί πασπαρτού στην άμυνα, με τη δυνατότητα να κάνει switch σε οποιονδήποτε και -κατά δοκιμή του Walton- να παίξει σποραδικά λεπτά σαν small-ball center, καθιστώντας αναλώσιμο τον μόνιμο κάτοικο ζωγραφιστού Timofey Mozgov. Είναι εντυπωσιακό για τον Larry Nance ότι παρά τα 20′ του και τους “αδιάφορους” μέσους όρους των 7,3 πόντων και 4,6 rebounds έχει PER μεγαλύτερο του 20. Επίσης, δεν θα διστάσει να ξεσηκώσει το Staples Center με “like father like son” καρφώματα, όταν η άμυνα του δώσει φόρα.
Οι σχεδόν συνομήλικοι και ομοϋψείς forwards του LA έπαιξαν από 30′ απέναντι στους Warriors, αθροίζοντας 32 πόντους (με 16/24), 23 rebounds, τέσσερις assists, ένα κλέψιμο, δύο blocks και τα πέντε λάθη του Randle.
PS: Βοήθησε και το γεγονός πως οι παλιά φρουρά των Warriors (Curry, Thompson, Green) είχε 2/23 τρίποντα.
In their last 2 games at the Lakers, Stephen Curry & Klay Thompson are a combined 3-38 from 3 (8%)
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) November 5, 2016
Το θέατρο ενός τεράστιου σουτέρ
Και για να μας αποδείξει ο Curry πως ό,τι κι αν γίνει, είναι ο καλύτερος σουτέρ της ιστορίας, στο καπάκι μετά το τραγικό 0/10, την τρίτη χειρότερη επίδοση όλων των εποχών, έρχεται και εκπληρώνει την ουράνια αποστολή του, αυτή της αποκαθήλωσης των Donnyel Marshall και Kobe Bryant από την κορυφή της λίστας με τα εύστοχα τρίποντα σε ένα παιχνίδι, με το παρακάτω αριστούργημα:
Το παλικάρι αποδεικνύει ότι είναι ολότελα βλαμμένο και πιθανότατα αυτή την στιγμή είναι μπροστά σε μια οθόνη με ένα σημειωματάριο και κάνει έρευνα να δει τι random και ανούσια ρεκόρ τριπόντων έχουν απομείνει άθραυστα.
Χαρούμενα Ελάφια
Έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι στο Milwaukee. Σημείωσαν τρεις νίκες κόντρα σε Nέα Ορλεάνη, Indiana και Sacramento σκοράροντας μέσο όρο μια ιδέα κάτω από 120 πόντους, σε μια αναπάντεχη επιθετική έκρηξη. Ο Jabari Parker δείχνει έτοιμος από τώρα να δικαιολογήσει την επερχόμενη επέκταση του συμβολαίου του, ο Matthew Dellavedova κουβαλάει πιο πολύ την μπάλα σε σχέση με το παρελθόν, αποδεικνύοντας το καλό court vision που διαθέτει, και μέχρι και ο Tony Snell δείχνει επιθετικές αρετές που δεν τις είχαμε συνηθίσει στο Chicago, δείχνοντας γρήγορα το μεσαίο του δάχτυλο στους πρώην προπονητές του. Για τον Antetokounmpo απλά θα πούμε πως βρίσκεται σε μια λίστα παιχτών με καταπληκτικούς μέσο όρο:
Full list of players averaging 24 points, 9 rebounds, 6 assists and 2 blocks:
Giannis Antetokounmpo
— HoopsHype (@hoopshype) November 4, 2016
Ok, βασικά ο ίδιος είναι η λίστα, δείχνοντας αποφασισμένος να κάνει την πρώτη του ολοκληρωμένη μεγάλη σεζόν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Την Κυριακή βέβαια ήρθε η ανώμαλη προσγείωση, όταν μέσα στο American Airlines Center απέναντι στους αποδεκατισμένους (minus Dirk και Deron) Mavericks πέτυχαν μόλις 75 πόντους σε 53 αγωνιστικά λεπτά, πετυχαίνοντας την τέταρτη χειρότερη επίδοση στην shot clock era.
Εν τω μεταξύ στην Oklahoma
Ο Ραδικόπουλος εδώ εξακολουθεί να θεωρεί πως δύσκολα θα μπούνε playoffs και πως δεν περνάνε τις 42 νίκες, αλλά…
The Thunder are now 6-1. Fun fact: This is their best start through seven games in team history.
— Royce Young (@royceyoung) November 8, 2016
Spurious Correlations ή αλλιώς “πώς να χτίσετε μια άμυνα γύρω από έναν κώνο”
Per our guys @ESPNStatsInfo, the Clippers' 73 first-half points were the most in a first half against the Spurs in the Gregg Popovich era.
— Michael C. Wright (@mikecwright) November 6, 2016
Η Ζωή του Anthony Davis στους Pelicans σε 52 Χαρακτήρες
Anthony Davis has to be Superman just to be Sisyphus
— Ethan Strauss (@SherwoodStrauss) November 8, 2016
Φύρα
Το Σαββατόβραδο αναμετρήθηκαν τα δύο άκρα του NBA. Οι Πρωταθλητές και αήττητοι μέχρι στιγμής Cleveland Cavaliers, απέναντι στους ταλανισμένους και δίχως νίκη ακόμα Sixers. Κι αν η πρόγνωση του αγώνα διάβαζε άνετη νίκη των Cavs, αυτή πόρρω απείχε από την αγωνιστική πραγματικότητα. Η μεγαλύτερη έκπληξη δεν είναι το +5 των Sixers δυο-τρία λεπτά πριν το τέλος, ούτε το τελικό 102-101 για τους Cavs, αλλά το γεγονός πως χρειάστηκαν ένα αμφισβητήσιμο και ένα εξοργιστικό (μη) σφύριγμα για να φτάσουν εκεί. Αν μπορούμε να συζητήσουμε το no call στον Henderson στην τελευταία φάση, το foul-κάρτα εξόδου από τη φυλακή όταν σκοντάφτει ο Kyrie, το οποίο σφύριξαν (πάλι) εναντίον του Henderson ήταν μια παρωδία, και οδήγησε στο μεγάλο τρίποντο του LeBron που έφερε το παιχνίδια αντί για ένα πιθανό +7, στο +2 για τους Sixers. Δεν το λέμε για τίποτα περισσότερα, παρά μόνο για να δείξουμε πόσο κοντά έφτασαν στη νίκη οι Sixers. Τόσο κοντά, όσο και τόσο μακριά, που μάλλον θα είναι ένα μοτίβο που θα δούμε αρκετές φορές φέτος στη Philadelphia, και συνοψίζεται σε τρία σημεία, που συναντιέται η βελτίωση και η προοπτική της ομάδας, με τους αναμενόμενους πόνους που αντιμετωπίζει όσο ψηλώνει.
- O Sergio Rodriguez
Δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος ότι ένας τριαντάρης Ισπανός χωρίς τρομακτικά σωματικά προσόντα θα μπορούσε στο παρκέ να βελτιώνει τόσο δραστικά μια ομάδα άπειρη δίχως αγωνιστική κατεύθυνση. Ο Chacho έχει πάρει την ορφανή μπαγκέτα του οργανωτή και κάνει τα δικά του στη Philadelphia. Έχει πάρει από το χέρι τον Joel Embiid, σαν νεαρός καθηγητής που πιάνει στον φιλότιμο τον νταή της τάξης του, κι όχι μόνο τον πείθει να ψιλοανοίξει κάνα βιβλίο, αλλά τον οδηγεί και σε δακρύβρεχτη συγγνώμη απέναντι σε όσους είχε τρομοκρατήσει τα προηγούμενα χρόνια, καταλαβαίνοντας πως οι άνθρωποι δεν είναι εκ φύσεως κακοί και αντιμετωπίζοντάς τον σαν συνειδητό ων και όχι με το μαστίγιο. Ο Chacho λοιπόν δίνει την μπάλα στον Joel εκεί που νιώθει άνετα, αλλά όχι με το ζόρι, τον κατευθύνει στο παρκέ, και φροντίζει ώστε να παίρνει επαναλήψεις από το post μέχρι το τρίποντο, γνωρίζοντας παράλληλα πότε πρέπει να του δώσει ανάσες. Είναι ο βοηθός του Brett Brown στο παρκέ, και θα μνημονεύεται, αν όλα πάνε καλά με τον Καμερουνέζο, από τις μελλοντικές γενιές σαν αστάθμητος παράγων στην Ιστορία. Ωστόσο, αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο Ισπανός μάγος είναι να γίνει και ο closer της ομάδας, καθώς του λείπει η δύναμη πυρός για να πάρει προσωπικές προσπάθειες στα τελευταία λεπτά.
- Η απουσία closer
Την -ορθή- αναζήτηση ενός καλού σουτ μέσα από passing game στα τελευταία λεπτά των παιχνιδιών, καταστρέφει η έλλειψη μιας βαλβίδας ασφαλείας που θα ήταν ένας bucket-getter που θα μπορούσε να επωμιστεί μια προσπάθεια σε περίπτωση που δεν βγει η επίθεση. Κάπως έτσι οι Sixers κατέληξαν ψάχνοντας κάτι, οτιδήποτε, σε πέντε λάθη στις τελευταίες έξι επιθέσεις τους, και στον Henderson να επιχειρεί ένα τυφλό drive ψάχνοντας το game winning shot. Δίκαιος ο εκνευρισμός του, αλλά απελπισμένη και η προσπάθειά του.
- Φύρα (aka Robert Covington)
Σουρεαλιστικό όσο κι αν φαίνεται, οι Sixers είχαν ευκαιρίες να βάλουν το παιχνίδι στο σακούλι και να φύγουν με το ροζ φύλλο χωρίς να χρειαστεί να φτάσουμε στο τελευταίο σουτ. Ο Robert Covington έχει ξεκινήσει να μαζεύει ένσημα οικοδόμου, και σουτάρει στις σεζόν με 17% εντός παιδιάς και από το τρίποντο (6/26 και 5/30 αντίστοιχα). Το Σάββατο συγκεκριμένα είχε 1/9 τρίποντα, με τα δύο απολύτως ελεύθερα πέναλτι που έχασε προς το τέλος του αγώνα να πιέζουν την κατάσταση για τους Sixers. Το επιθετικό foul σε μια φαινομενικά εύκολη προσπάθεια με τους Sixers στο +2, 1:20 πριν το τέλος έδωσε την ευκαιρία στον Frye να δώσει στην επόμενη φάση το προβάδισμα και τη νίκη στους Cavs. Ο 26χρονος undrafted forward είναι ο by default floor spacer της ομάδας και θα σουτάρει ό,τι κι αν γίνει, αλλά μέχρι στιγμής μόνο ως τέτοιος δεν έχει λειτουργήσει.
- Joel Motherfucking Embiid
Το πρώτο αριστούργημα του JoJo θα είχε ήδη γραφτεί στα κατάστιχα της Ιστορίας εφόσον οι Sixers κατάφερναν να κρατήσουν τη νίκη που γλίστρησε από τα χέρια τους. Ο τελικός του απολογισμός ήταν 22 πόντοι με 4/4 τρίποντα και τέσσερις τάπες. Το αδιανόητο, όμως, είναι, ότι με το παιχνίδι στην κόψη του ξυραφιού, στο τελευταίο πεντάλεπτο, ο Embiid έκανε το αδύνατο. Δύο μεγαλοπρεπή blocks σε εφορμήσεις του Βασιλιά προς το καλάθι, τόσο winning plays, όσο και statements για το μέλλον. Είναι αμφίβολο αν υπάρχει άλλος παίκτης που να έχει σταματήσει δύο φορές τον King James κοντά στο καλάθι in the clutch. Τα 4/4 τρίποντα, στην εβδομάδα των ψηλών που ανοίγουν καρέ του τρία είναι μόνο το κερασάκι στην τούρτα. Ο Joel είναι εδώ, και είναι έτοιμος να αναλάβει την ομάδα στις πλάτες του.
Ταυτόχρονα, σφυρίγματα aside, ο Joel ήταν και πάλι αυτός που κόστισε το παιχνίδι στην ομάδα του. Η υπερφυσική του αθλητική ικανότητα, το γλυκό του χέρι από τα 7,25, η Παπαδοπούλεια πλαστικότητα στο post, είναι όλα στοιχεία του ατομικού ταλέντου του Embiid, στοιχεία που βοηθούν να ξεδιπλωθούν στο παρκέ ο Brett Brown και ο Sergio Rodriguez. Ιδίως ο δεύτερος, μοιάζει με τον σαραντάρη με την κοιλιά και την καραφλίτσα στο ανοιχτό, που κρύβει όμως κιλά εμπειρίας και μπασκετοσύνης, και όταν παίζει με τον πανύψηλο πιτσιρικά που πηδάει στον θεό και μπορεί να σπρώξει οποιονδήποτε, αλλά καταλήγει να μπλέκεται μόνος του, του λέει που ακριβώς να κινηθεί και τι να κάνει. Σε μια μεγαλειώδη αντιστροφή αξιών, ο Kennedy όταν ορκίστηκε είπε “Μην αναρωτιέστε τι μπορεί να κάνει η πατρίδα για εσάς, αλλά τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την πατρίδα“. Ο Joel Embiid ακόμα μοιάζει αδαής στο πώς να κινηθεί στα πλαίσια της halfcourt επίθεσης, πέρα από το να ανοιχτεί για το δικό του σουτ. Το concept πάσα από το double team του προκαλεί ίλιγγο και είναι εύκολη λεία για την άμυνα. Το Σάββατο είχε τρία λάθη στα τελευταία τρία λεπτά, κι όλα ήταν πάσες που έγραφαν πάνω ονοματεπώνυμο και διεύθυνση παραλήπτη, και έγιναν βορά στα χέρια του Smith και του LeBron που τις είχαν δει να έρχονται πριν καν το double team πάει πάνω στον Embiid. Ο Joel παίρνει άριστα στην πρακτική, αλλά τα θεωρητικά κομμάτια ακόμα τον ξεσκεπάζουν.
Ενότητα “Συστατικά”
Ο ψηλότερος χορός της βροχής
Σας αρέσουν οι big men που σουτάρουν – εσχάτως- και τρίποντα; Η βδομάδα είναι αφιερωμένη σε εσάς. Amir και Embiid είχαν 4/4, o Gasol που ποτέ δεν έβαλε πάνω από τρία σε μια σεζόν είχε 4/6 απέναντι στην Washington, ο Brook Lopez των τριών σε 490 παιχνίδια, άντε τεσσάρων σε 503 αν προσθέσουμε και τα playoffs, έβαλε τέσσερα στο Detroit ενώ άλλα τόσα έβαλε και ο Domantas Sabonis στη χτεσινή επικράτηση της Oklahoma απέναντι στους Miami Heat.
Ρε, τι γίνεται ρε;
The “Jason Kidd”
Βλέποντας το boxscore της νίκης των Kings απέναντι στους Raptors, και τον Ty Lawson να έχει 0 εύστοχα σουτ και 11 assists σε 36′, αναρωτήθηκα πόσες φορές έχει παίξει κάποιος 35+ λεπτά, φτάνοντας διψήφιο αριθμό σε assist δίχως fields goal. Αποδείχθηκαν ουκ ολίγοι, με τον Jason Kidd να κυριαρχεί στην κατηγορία.
Πιο ιδιαίτερος από όλους όμως; Ο τέως προπονητής των Magic και καριερίστας back-up guard Jacque Vaughn ο οποίος το 2004 με τη φανέλα των Nets μοίρασε σε 38′ 12 assists χωρίς να επιχειρήσει ούτε μια προσπάθεια!
Super Solid Statline
Αν το προηγούμενο ήταν το “The Jason Kidd”, το επίτευγμα του Mike Conley, δηλαδή το 30p/10ast/0TO, το οποίο επίσης δεν αποδείχθηκε όσο σπάνιο ήλπιζα, θα έπρεπε να ονομάζεται “The Stephon Marbury”, το οποίο είναι σοβαρά περίεργο. Πάντως μόλις σε έξι από τις 45 περιστάσεις του 30/10/0 η ομάδα του οργιάζοντος ηττήθηκε, και το παιχνίδι της Παρασκευής απέναντι στους Clippers ήταν μία από αυτές.
Weirdest Statline
Οκ, μπορεί να κλέβουμε λίγο γιατί δεν είναι παραδοσιακή statline, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι ο Kyle Anderson στον διασυρμό των Spurs από τους Clippers, “έγραψε” ένα μεγαλοπρεπές 0 στο Usage Rate σε 16′ ως βασικός, γεγονός διπλά εντυπωσιακό για παίκτη του θιασώτη του passing game Gregg Popovich.
Με 8/8 σουτ συνέβαλε ο Ian Clark στη νίκη των Warriors επί των Blazers.
A, ναι, και οι τέσσερις τάπες του Dante Exum σε λιγότερα από 15′ την πρώτη του Νοέμβρη. Μόλις η τρίτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο από guard.
Random Career Highs
The Double:
After putting up 39 tonight, @DevinBook becomes the youngest player in #NBA history to record back-to-back games w/ at least 38 Pts. pic.twitter.com/fiE900ugjy
— Phoenix Suns (@Suns) November 7, 2016
38 στην έδρα των Pelicans και στο καπάκι 39 στο Staples Center;;; Not bad Devin, not bad…
Chucker of the Week
O παίκτης formerly known as “Iron Man” Wesley Matthews σούταρε μόλις 3/17 σουτ σε αυτό το φεστιβάλ τούβλων που ήταν η αναμέτρηση εναντίον του Milwaukee, το οποίο όσοι το βλέπαμε ξεπληρώσαμε τις κακές μας πράξεις καθώς αναγκαστήκαμε να υποστούμε το μαρτύριο πέντε παραπάνω λεπτών από το κανονικό. Από αυτά τα σουτ 3/14 ήταν για τρεις πόντους, το οποίο δεν αποτελεί καν τη χειρότερη επίδοση του Wes για φέτος καθώς έχει προλάβει να σουτάρει 3/15 και 1/8 τρίποντα εναντίον του Houston. O Κyrie βρήκε απέναντι τον Sergio Rodriguez και παραδόξως σαν μαγεμένος σούταρε μόλις 3/17, ενώ o Marc Gasol είχε μεν 3/18 σουτ, αλλά τουλάχιστον κόντρα στον Anthony Davis. Για τον Covington που έχει 6/36 στο ξεκίνημα της χρονιάς τα αναφέραμε και πιο πάνω, αλλά το πλέον δηλωτικό είναι τα γιουχαΐσματα που άκουσε από το κοινό της ομάδας του μετά το όγδοο άστοχό του τρίποντο κόντρα στους Cavaliers. Δεν φάνηκε να τον επηρεάζει πάντως καθώς πήρε την επόμενη προσπάθεια κάνοντας επιθετικό φάουλ στον αιφνιδιασμό.
Σφηνάκια
Get that weak ass shit outta here…Το revenge κόψιμο του Dwight σε έναν vicious dunker…Αμόνι Vs Coyote…Η εξέλιξη του Steven Adams σε έναν από τους καλύτερους no look passers του NBA είναι από τα αγαπημένα subplots του τελευταίου χρόνου…Dennis the Menace…Έχω φάει ωριαία στο λύκειο για την ίδια ακριβώς κίνηση…Για όποιον δεν το θυμάται, ο Ron Metta Panda’s Friend World Peace Artest είναι ψυχοπαθής…Ο Jaylen Brown αφιονίζεται απέναντι στον LeBron και ο LeBron ρίχνει αλάτι στην πληγή του Brooklyn.
1st time in #NBA history that six players (Harden, Lillard, Durant, Westbrook, DeRozan, Davis) have averaged 30+ points through 5 games.
— Oliver Maroney (@OMaroneyNBA) November 5, 2016
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
O Covington μεγάλη απογοήτευση στο fantasy. Δύο εβδομάδες έκλαιγα για το χαμένο pick