Man2Man Τεύχος #6: Brooklyn Nets: Κάτι Διψασμένα Παλικάρια

Posted on Nov 11 2016 - 10:42am by The Ball Hog

Το παρόν κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Τεύχος #6 του εβδομαδιαίου περιοδικού M2M (Man to Man) που κυκλοφορεί κάθε Τρίτη μαζί με την εφημερίδα Live Sport.

Brooklyn Nets: Κάτι Διψασμένα Παλικάρια

O Mikhail Prokhorov, σαν κακός βγαλμένος από ταινία του James Βond, απέτυχε παταγωδώς στο σχέδιό του για την κατάκτηση του κόσμου, αφήνοντας μάλιστα τους Nets δίχως καν το δικαίωμα στην ελπίδα που παρέχουν τα draft picks, picks που πλέον κοσμούν σαν λάφυρα από την προ τριετίας λεηλασία του Brooklyn το γραφείο του Danny Ainge.

O Sean Marks παράτησε την ασφάλεια της εργασίας για τον οργανισμό των Spurs και ανέλαβε την πιο απέλπιδα δουλειά σε όλο το NBA, αυτήν του να αναγεννήσει την ομάδα με έδρα το Barclays Center. O ίδιος επέλεξε τον Kenny Atkinson σαν προπονητή, θέτοντας ως αυτοσκόπο την εκ βάθρων αλλαγή της ταυτότητας του συλλόγου.

Αντί να επενδύσει μονάχα σε μειράκια, όπως έκαναν τόσα χρόνια οι Sixers, έδωσε προτεραιότητα στο να φέρουν στην ομάδα παίκτες που είτε ήταν διψασμένοι για συμμετοχή, είτε έμπειρους βεταράνους που θα λειτουργούσαν σαν μέντορες προς τους νεώτερους.

Πρώτη κίνηση ήταν υπογραφή του Jeremy Lin. Ο Lin έτρεφε από πριν μια σχέση λατρείας για τον Atkinson, από τον καιρό που ήταν ο δεύτερος βοηθός προπονητή στους Knicks και έβαλε το λιθαράκι του για το “Linsanity”. Ο Ταιβανέζος ανέλαβε τον ρόλο του προπονητή στο παρκέ, σε μία τιμή που ήταν χαμηλότερη της τρέχουσας αξίας του στην αγορά. Παράλληλα, στο πρόσωπό του βρήκαν και μια παρουσία που φέρνει θετική διαφήμιση και καθιστά ελκυστική για τα media μια ομάδα που ειδάλλως θα μαράζωνε στο παρασκήνιο.

Στη συνέχεια ο Marks υπέγραψε τον ημίθεο Luis Scola, τον “Bear Grylls του low post”, για να παραδίδει μαθήματα επαγγελματισμού και επιβίωσης δίχως αθλητικά προσόντα στο NBA. Μαζί προσέθεσε τον Greivis Vasquez, που σαν Βενεζολάνος έχει μάθει να επιβιώνει και δίχως κωλόχαρτο, καθώς και τον έμπειρο Foye. Η σημαντικότερη προσθήκη σε θέμα νοοτροπίας ήταν αυτή του Trevor Βooker, ενός pitbull terrier σε στεροειδή που καταθέτει την ψυχή του στο παρκέ, με πιο πρόσφατο παράδειγμα όταν χάρισε τη νίκη απέναντι στο Detroit με τα hustle plays του στο τελευταίο λεπτό. Kαι υπέγραψε και παίκτες που είχαν περάσει απαρατήρητοι  από τη λίγκα, όπως οι Sean Kilpatrick, Joe Harris και o Justin Hamilton, αλλά είχαν δεξιότητες που χρειαζόταν η νέα επίθεση που έχτισε ο Atkinson.

Σε αντίθεση με τον Lionel Ηollins που είχε χτίσει μια αργόσυρτη επίθεση γύρω από τα post παιχνίδι του Lopez με πολλά isolation, ο πρώην βοηθός του Budenholzer στην Atlanta ήρθε πιο εμπνευσμένος στους Nets, με αποτέλεσμα να έχει στήσει μια υπέροχη – κόπια της απολαυστικής επίθεσης των Hawks. Οι Nets παίζουν με πέντε παίκτες με πρόσωπο στο καλάθι, με πρώτη επιλογή το σουτ από μακριά ή τη διείσδυση. Αν αυτό δεν βγει, πάσα σε συμπαίκτη που θα ψάξει ακριβώς τις ίδιες επιλογές. Δεν μιλάμε για το τσουνάμι που προκαλούν οι επελάσεις ενός Westbrook, αλλά περισσότερο για τις σταγόνες που καταλήγουν να διαλύσουν τον βράχο μιας άμυνας που δεν έχει την απαραίτητη συγκέντρωση.

Η χρονιά ξεκίνησε με το comeback στο τέταρτο δωδεκάλεπτο απέναντι στη Βοστόνη, που έδειξε στους φιλάθλους αλλά και τους ίδιους τους παίκτες, πως αν παίξουν το ευχάριστο, μοντέρνο, γρήγορο μπάσκετ που ευαγγελίζεται ο προπονητής τους δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Και ο Attkinson τους στηρίζει όσο περισσότερο μπορεί. Έχει δώσει σε όλους το ελεύθερο να σουτάρουν από μακριά και να παίρνουν επιθέσεις. Αφήνει τον Brook Lopez να σουτάρει, και αυτός ανταποκρίνεται βάζοντας τέσσερα τρίποντα σε ένα ημίχρονο. Ο Rondae Hollis-Jefferson μπορεί να μην έχει ξεκινήσει καλά, αλλά του επιτρέπεται να δημιουργήσει μετά από ντρίπλα. Επιβραβεύει τον μανιακό Trevor Βooker, αφήνοντάς τον να ξεκινήσει τον αιφνιδιασμό αφού μαζέψει το rebound. Δούλευε το καλοκαίρι τον Sean Kilpatrick σαν PG, ώστε να εμφανιστεί φέτος μεταμορφωμένος σαν πολυεργαλείο στην περιφέρεια, και έχει επιστρέψει στον Bogdanovic το status του αστέρα που είχε στην Ευρώπη.

Το φετινό Brooklyn μπορεί μεν να στερείται ταλέντου, αλλά η ομάδα αποπνέει υγεία και ο προπονητής έμπνευση και σεβασμό στους παίχτες. Και επιτέλους τα μαύρα χρώματα των Nets δεν φαίνονται ζοφερά ή πένθιμα, αλλά θυμίζουν τα χρώματα μιας αρμάδας πειρατών που ξεκινούν το ρεσάλτο δίχως αναστολές, όποιον και να έχουν απέναντί τους.

brooklyn-nets