Man2Man Τεύχος #6: Indiana Pacers: Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια

Posted on Nov 11 2016 - 10:07am by The Ball Hog

Το παρόν κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Τεύχος #6 του εβδομαδιαίου περιοδικού M2M (Man to Man) που κυκλοφορεί κάθε Τρίτη μαζί με την εφημερίδα Live Sport.

Indiana Pacers: Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια

Οι Pacers παρουσιάζονται ως τώρα απογοητευτικοί, με μια εικόνα σαν να πληρώνουν την συμπεριφορά του Larry Bird, η οποία μπορεί να παρομοιαστεί μονάχα με αυτή μεσήλικα κυρίου που η συνάντησή του με barely legal καλλονή τον οδηγεί σε μια κρίση μέσης ηλικίας όπου αναθεωρεί τη ζωή του του και σαν απάντηση βάφει το μαλλί κομοδινί, βάζει το σπίτι στην υποθήκη για να πάρει κάμπριο αυτοκίνητο και παρατάει τη γυναίκα του για να καταλήξει με τη γραμματέα του.

Πιο συγκεκριμένα, ο έρωτας που οδήγησε τον Bird σε παλιμπαιδισμούς είναι ο υπέροχος νεαρός Myles Turner. Μετά την παρουσία του Turner στα περσινά playoffs ο “Larry Legend” πείστηκε πως βρήκε τον Robin δίπλα στον Batman του, τον Paul George, και αποφάσισε να χτίσει μια καινούργια ομάδα γύρω τους. Η αίσθηση της ματαιότητας που ένοιωσε βλέποντας τους Pacers να αποκλείονται νωρίς στα playoffs αποτέλεσε την κρίση μέσης ηλικίας, που οδήγησε και στην απόλυση του Frank Vogel (ο οποίος ήταν η προσωποποίηση της πιστής, τίμιας, φιλότιμης συζύγου) με την εξοργιστική δήλωση του Bird ότι “κάθε ομάδα πρέπει να αλλάζει τον προπονητή κάθε τρία χρόνια, γιατί οι παίκτες επαναπαύονται”. Οι καινούργιες προσθήκες στην ομάδα του φαντάζουν μεν εντυπωσιακές, τουλάχιστον βλέποντας τα επιμέρους στατιστικά των παικτών (σε αντιστοιχία το cabrio), αλλά είναι κενές περιεχομένου. Θυμίζουν περισσότερο επιλογές manager σε ομάδα στο fantasy, που διαβάζει μονάχα τα boxscores δίχως να υπολογίζει τη χημεία μεταξύ των παικτών. Η επιλογή του McMillan σαν πρώτου προπονητή φαίνεται ως απέλπιδα, καθώς ο McMillan από τον οποίο ζητείται να αλλάξει την επιθετική ταυτότητα της ομάδας, στις εννέα από τις δέκα χρονιές του σαν πρώτος προπονητής είχε τις ομάδες του στον πάτο των κατοχών ανά παιχνίδι.

Με αυτόν τον τρόπο ο Bird έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια βασικά πεντάδα με πληθώρα ταλέντου και αναγνωρίσιμα ονόματα, που όμως δεν φαίνονται να κολλάνε μεταξύ του. Το backcourt των Jeff Teague και Monta Ellis έχει δυο ίδιους παίκτες, οι οποίοι στην επίθεση χρειάζονται την μπάλα στα χέρια τους προκειμένου να δημιουργήσουν. Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, παρουσιάζεται στην άμυνα, όπου απλά με την παρουσία τους δημιουργούν ένα mismatch από το τζάμπολ του αγώνα. Προς το παρόν έχουν γίνει η χαρά των αντιπάλων περιφερειακών, καθώς σβήνουν μετά από κάθε screen, βοηθώντας ακόμα και τον Snell να περάσει την πρώτη του audition σαν αντι-Middleton, και επιτρέποντας στο Dallas να γυρίσει ένα παιχνίδι παίζοντας με το δίδυμο Deron Williams και J.J. Barea. Με τους Hill-αίους (George & Solomon) και τον Mahinmi σε άλλες πολιτείες, έχει μείνει μονάχα ο Turner να προσπαθεί να καλύψει την ρακέτα μαζί με το βαλσαμωμένο πτώμα του Al Jefferson. O νεαρός κύριος Myles, όμως, είναι εντυπωσιακός μπλοκέρ, αλλά στερείται της σοφίας που απαιτείται για να αντιμετωπίσει ένα pick’n’roll, ενώ ο Jefferson δεν ήταν καλός αμυντικός όταν είχε σφυγμό, ποσό μάλλον τώρα.

Το αποτέλεσμα είναι αντί να δούμε μια ομάδα που θα μπορέσει να απειλήσει το Cleveland τον Μάιο, να βλέπουμε ένα ακόμα ταλαντούχο, αλλά μπερδεμένο σύνολο, μια από αυτές τις ομάδες που θα απέκλειαν με χαρακτηριστική ευκολία στα playoffs οι παλιοί καλοί Pacers.

indiana-pacers