Η φετινή σεζόν συνεχίζεται απρόβλεπτη και γεμάτη στιγμές έκπληξης από μέρα σε μέρα, πατώντας πάντως πάνω στην προβλεπόμενη βάση. Υπάρχουν δηλαδή οι τέσσερις ομάδες, οι Cavs, οι Clips, οι Dubs και οι Spurs, που είναι εμφανώς -και μακράν- μπροστά από τις υπόλοιπες, ενώ πίσω τους οι υπόλοιποι playoff hopefulls βράζουν στο ίδιο καζάνι, καθιστώντας προς το παρόν τις προβλέψεις από επικίνδυνες έως ανέφικτες. Πραγματικά, κανείς δεν μπορεί αυτή την στιγμή να πει αν οι Hawks, για παράδειγμα, είναι καλύτεροι από το Chicago και από το – ελλείψει Reggie Jackson – απογοητευτικό Detroit, ούτε αν οι δραματικοί Pelicans των πρώτων 12 παιχνιδιών είναι πραγματικά λιγότερο επικίνδυνοι από τους ανέλπιστα τέταρτους Grizzlies. Η σούπα αυτή θολώνει ακόμα περισσότερο με την απουσία μιας πραγματικά ανέλπιδης ομάδας που δεν μπορεί να κερδίσει ούτε τη δεύτερη ομάδα της. Ακόμα και ομάδες όπως οι Sixers, οι Nets και οι Suns, που θεωρητικά θα πάτωναν ανερυθρίαστα, βρίσκονται στις τέσσερις νίκες έκαστη, αποτελώντας αξιόμαχα σύνολα, ανεβάζοντας το bottom line της λίγκας, και προμηνύοντας μια σεζόν χωρίς ντροπιαστικό tanking. Στον πάτο βρίσκονται οι καταραμένοι φέτος Mavericks, που αποσυντίθενται δίχως την συγκολλητική ουσία που λέγεται Dirk Nowitzki. Ας δούμε λίγο όμως την εβδομάδα που μας πέρασε.
Κλασικές Απέθαντες Αρκούδες
O Andrew Harrison και ο Wade Baldwin (ο Τέταρτος) θα μπορούσαν να βγουν στο τσιμέντο για ένα μονάκι στα 21 το οποίο δεν θα τελείωνε ποτέ, δεδομένης της αιμοβόρας δίψας τους για την μπάλα στην άμυνα και τα rebounds, αλλά κυρίως την αδυναμία τους να σκοράρουν. Ο James Ennis παίζει 30λεπτα, ο Tony Allen και ο Chandler Parsons έχουν παίξει ελάχιστα, με τον δεύτερο να κουβαλάει λογικό βάρος μετά τους συνεχείς τραυματισμούς. Οι Grizzlies έχουν συνολικά τρεις άνω του μετρίου ψηλούς, αν υπολογίσουμε σε αυτούς και τον JaMychael Green, κι ο 40χρονος Vince Carter είναι μάλλον ο εκρηκτικότερος και σταθερότερος περιφερειακός τους μετά τον Mike Conley. Ο Dave Joerger δεν είναι εδώ. Κι όμως! Οι Memphis Grizzlies είναι καλοί! Βρίσκονται στο 9-5, έχουν κάνει ένα σερί πέντε νικών, κερδίζοντας ενδιάμεσα και την καλύτερη ομάδα του κόσμου φέτος, σε ένα παιχνίδι που τίποτα δεν έμοιαζε αληθινό:
Now THIS is an insane sequence you should watch pic.twitter.com/Kfdv6SaLJA
— BBALLBREAKDOWN (@bballbreakdown) November 17, 2016
Μέρος της επιτυχίας τους είναι η αποδοχή των αδυναμιών τους και η μετατροπή τους σε πλεονέκτημα. Γνωρίζοντας ότι έχουν μεγάλο κενό στο “1” πίσω από τον Conley και τρομακτική έλλειψη επιθετικού ταλέντου πίσω από τους Conley, Gasol, Randolph, εξαπολύουν τα σκυλιά που προαναφέραμε και αφήνουν τους τρεις συν τον Carter to go to work, και, ως στιγμής, το κόλπο πιάνει. Περισσότερα (και) γι’ αυτούς θα δούμε μέσα στην εβδομάδα.
Je ne regrette rien
I want to apologize…. TO ABSOLUTELY NOBODY!#GrindCity pic.twitter.com/JN6p8YdV0G
— Marc Gasol (@MarcGasol) November 17, 2016
… or should I?
Η εκδίκηση του midrange
“When they zig, you zag”
Σε μια λίγκα που έχει ασπαστεί τους κανόνες του μπασκετικού Moneyball (και “Moreyball” να το πείτε, μέσα είμαστε) και να αναζητεί με θρησκευτική προσήλωση αποκλειστικά προσπάθειες είτε από το τρίποντο, είτε μέσα από τη ρακέτα, και τα σουτ από την μέση απόσταση αποφεύγονται με φανατισμό, παίκτες-αρτίστες του midrange, όπως ο DeRozan, o Wade και ο Butler, φαίνονται σαν απομεινάρια του παρελθόντος, ή θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν παρίες στην κοινωνία του σύγχρονου μπάσκετ.
Κι όμως ο DeRozan με τον Butler είναι μέσα στην πρώτη δεκάδα των σκόρερ και ο Wade προσφέρει με την σειρά του άλλους 18 πόντους, επί το πλείστον από τα 5-6 μέτρα. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, αλλά κάποιες από τις τελευταίες κατοχές της νίκης του Chicago μέσα στην Utah μας έδειξαν κάτι διαφορετικό.
Με τους Jazz να έχουν πλησιάσει στους πέντε πόντους, οι Bulls έπαιξαν παραδοσιακά. Ένας με έναν, με τους Wade και Butler να παίρνουν προσπάθειες -που μετατράπηκαν σε εύκολα καλάθια- από μέση απόσταση. Σαν και αυτούς τους μεσήλικες που στα τσιμεντένια γηπεδάκια κατηχούν τα παιδάκια στην αίρεση του ταμπλό. Με όλες τις άμυνες να έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου στους παίκτες τους να μην παραχωρούν άνευ όρων τρίποντα ή διεισδύσεις, οι δυο guards των Bulls χρειάστηκαν απλά δυο προσποιήσεις και τρία βήματα για να πάρουν το εύκολο σουτάκι που ήθελε η ίδια η άμυνα να τους παραχωρήσει.
DeRozan is the Copernicus of his time. He's making me question everything I've believed in.
— Haralabos Voulgaris (@haralabob) November 16, 2016
Indiana Defense
Την ίδια στιγμή που ο πρώην προπονητής της, Frank Vogel, διέπραττε την μέγιστη μπασκετική ύβρη, ξεκινώντας τον Jeff Green και αφήνοντας στον πάγκο τον Aaron Gordon, επιλογή που του την ξεπλήρωναν οι θεοί του μπάσκετ με τα 0/9 σουτ του σεσημασμένα εκνευριστικού forward, στην πρώην του ομάδα γεύονται τους καρπούς του λίφτινγκ που επιχείρησε ο Larry Bird το καλοκαίρι.
Στο παιχνίδι εναντίον του Phoenix μπορούμε να πούμε πως ήταν η χειρότερη στιγμή τους για φέτος. Η αρχή του παιχνιδιού έγινε με τις δύο ομάδες να τιμωρούν την παρουσία των νεαρών Alex Len και Myles Turner στη θέση του Center σε αλληλουχία φάσεων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν βίντεο-προπαγάνδα υπέρ της υποχρεωτικής φοίτησης των παικτών για ολόκληρη την τετραετία στο κολέγιο, καθώς οι πιτσιρικάδες, μπορεί να είναι χαρισματικοί επιθετικά, άλλα αποτελούν κενό στο κέντρο της ρακέτας. Στην συνολική αμυντική συμπεριφορά δηλαδή γιατί στατιστικά ο Turner είναι τέταρτος blocker της λίγκας.
Στη συνέχεια είδαμε τους Pacers να τρώνε αιφνιδιασμό από τον Leandrinho Barbosa μετά από πετυχημένο καλάθι τους και κατόρθωσαν σαν ομάδα να δικαιολογήσουν την παρουσία του Alan Williams σαν κάτι παραπάνω από ένα απλό βύσμα, καθώς του επέτρεψαν να τους πάρει οχτώ επιθετικά rebounds (με τον Tucker να αρπάζει άλλα πέντε τρομοκρατώντας την frontline των Pacers), απλά επειδή το ήθελε περισσότερο. Συνολικά επέτρεψαν στους αναπληρωματικούς των Suns να σκοράρουν 78 (Ολογράφως: εβδομήντα οχτώ) πόντους, βρίσκοντας διαρκώς αμαρκάριστα σουτ στα οποία και να αστοχούσαν, μόνο και μόνο για να μαζεύουν οι ίδιοι τα rebounds.
Όλο αυτό οδήγησε σε υπαρξιακή κρίση τον Teague που δήλωσε:
“All you can do is look in the mirror and say, ‘What did I do? What can I do to be better?’ That’s what I have to do, and everybody else on this team.”
Αλλά καλύτερα να κοιτάνε τον καθρέφτη γιατί αν γύριζαν να αντικρίσουν προς τον πάγκο θα έβλεπαν τον εμφανώς ξενερωμένο Paul George. Αυτόν τον superstar που δεν έχει υπογράψει ακόμα την ανανέωση του συμβολαίου του.
Εθνική πλειοδοσία: ένα βήμα εμπρός…
…δύο βήματα πίσω
Lowest eFG% from outside the paint (minimum 50 FGA)
Antetokounmpo: 25.5%
E.Payton: 28.7%
Hezonja & D.Rose: 29.0%
Ish Smith: 29.6%— John Schuhmann (@johnschuhmann) November 17, 2016
Τις ει; Jonathan Gibson
Ίσως τον θυμάστε να παλεύει σκοράροντας το καλοκαίρι για μια θέση στο ρόστερ των Τεξανών. Πιθανότατα όχι, εδώ που τα λέμε. Στο Dallas οι guards πέφτουν σαν τους Ρωμαίους προ της ανέμελης γροθιάς του Οβελίξ, όπως έγραψε κι ο Gus, με τους Devin Harris, Deron Williams, J.J. Barea να επισκέπτονται κατά σειρά το τραπέζι του γιατρού της ομάδας και στη συνέχεια να βγάζουν τα κοστούμια από την ντουλάπα. Τούτο άφησε τον Carlisle με μόνη επιλογή στο “1” τον combo guard Seth Curry, που μέχρι το παιχνίδι κόντρα στους Spurs τα χαράματα της Τρίτης, όπου και είχε 9/16 με πέντε τρίποντα και τέσσερις assists, μάλλον απογοήτευε με τις εμφανίσεις του, και σίγουρα δεν τον μπέρδεψε κανείς με floor general στις απόπειρές του να στήσει τα plays του Carlisle. Οπότε ο νονός Carlisle κατέφυγε στην προσφιλή του τακτική, της προσθήκης ενός άσημου ερωτηματικού και της διασφάλισης της παραγωγικότητάς του σε χρόνο μηδέν. Αυτό το άσημο ερωτηματικό; Ο Jonathan Gibson που προαναφέραμε. Άσημο; Τρόπος του λέγειν. Ο Gibson ήταν superstar στο κινεζικό πρωτάθλημα. Πρώτος σκόρερ το 2014, πέρσι έφτασε τους 42 πόντους κατά μέσο όρο, χάνοντας εντυπωσιακά ένα δεύτερο βραβείο πρώτου σκόρερ από τον υπέροχα πείσμωνα και εγωιστή Jordan Crawford που σταμάτησε στους 43, σε έναν αδιανόητο διαγωνισμό προσωπικών shows, που σίγουρα κάνει διασκεδαστική την CBA, αλλά το ίδιο σίγουρα διαλύει και κάθε πιθανότητα να την πάρουμε στα σοβαρά. Η κινεζική λίγκα είναι το αντίστροφο των καθρεφτών στα αυτοκίνητο, όπου τα αντικείμενα είναι μεγαλύτερα από όσο φαίνονται, καθώς οι μέσοι όροι της Κίνας είναι μικρότερης σημασίας από όσο αφήνουν να εννοηθεί.
Τέλος πάντων, ο Gibson ντεμπουτάρισε στα 29 του στο NBA, κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα. Δηλαδή πυροβολώντας. Έπαιξε 52′ στα δύο πρώτα του παιχνίδια, σούταρε την μπάλα 22 φορές και πήγε στη γραμμή για 14 βολές, πιάνοντας ένα αδιανόητο 34,5 USG%. Η παρουσία του στο παρκέ είναι η απόδειξη της δραματικής κατάστασης των Dallas Mavericks, που στα δύο πρώτα του παιχνίδια δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τους 80 πόντους, αλλά ο Gibson έκανε ό,τι μπορούσε, προσπαθώντας σαν άλλος Iverson δονκιχωτικά να βγάλει το κάρο από τη λάσπη. Αν ήμασταν στη Νέα Υόρκη θα μιλούσαμε για Linsanity. Για τον Gibson δεν μιλάει κανείς, και είναι χρέος του Ball Hog να χαράξει το όνομά του στη μνήμη όσων το διαβάζουν: Jonathan Gibson, may you play long and prosper.
Boogie saves the day
Στο παιχνίδι της Κυριακής οι Kings έγιναν η πρώτη και μοναδική ομάδα για φέτος που κράτησε τον DeRozan με πολύ χαμηλά επίπεδα, μιας κι έβαλε μόλις 12, έχοντας 3/15 σε 19′. Έχοντας τον superstar τους σε κακή μέρα, οι Καναδοί τα βρήκαν σκούρα από τους Βασιλιάδες, που είδαν τον Rudy Gay να κάνει ένα πολύ μεστό παιχνίδι μετά από καιρό, έχοντας 23/9/4 με τρεις τάπες και 9/13 σουτ. Βάζοντας αυτά στο μίξερ, το παιχνίδι έφτασε να κρίνεται στην τελευταία κατοχή με το σκορ στο 99-102 για το Sacramento και 2,4” να απομένουν για τη λήξη του αγώνα. Στην επαναφορά της μπάλας, ο Terrence Ross παίρνει την μπάλα από τον Carroll και με ένα τρίποντο από τα 10 μέτρα ισοφαρίζει και “παγώνει” το νεόδμητο Golden 1 Center. Κι ενώ οι Raptors πανηγυρίζουν και ο coach Casey στήνει τα πλάνα του για την παράταση, ο DeMarcus Cousins τρίβει στην κυριολεξία τα δάχτυλά του, δείχνοντας στους διαιτητές ότι ακούμπησε στην επαναφορά. Το instant replay δικαιώνει τον Cousins κι επομένως τα 2,4” θα έπρεπε να αρχίσουν να πέφτουν από την στιγμή που η μπάλα βρίσκει τα δάχτυλα του center των Kings, πράγμα που σημαίνει πως ο Ross δεν θα είχε το χρόνο καν να σουτάρει.
Η ένοχη απόλαυση του να βλέπεις τον Cody Zeller
Ναι το λέμε και δεν ντρεπόμαστε. Βασικά και εσείς το λέτε, αλλά για κάποιο λόγο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, δεν το παραδέχεστε. Λες και δεν γουστάρετε που βλέπετε έναν ψηλό που κατά γενική ομολογία είναι στην κατηγορία “meh” να χρησιμοποιεί τους αγκώνες του, να επιδίδεται σε box outs δίχως αύριο και να τα βάζει με πιο μυώδεις τύπους από τον ίδιο. Η παρουσία του Zeller είναι η προσωποποίηση του πάθους της Charlotte μέχρι τώρα, αλλά λίγο πιο ειδικά αυτή την βδομάδα. Η Charlotte έπαιξε με την Atlanta σε ένα match-up που το μπάσκετ και οι αγκωνιές είχαν την τιμητική τους:
Cody, plz, don't let them disrespect your face like this. Plz. @CodyZeller #Hornets #BuzzCity #SaveCodysFace pic.twitter.com/wjzTCrNbRe
— HornetsGIFs (@HornetsGIFs) November 19, 2016
Ξεπερνάμε το bullying του Howard πάνω στον Zeller, και απλά αραδιάζουμε τα κατορθώματα του δεύτερου στο ματς αυτό: 23 πόντοι, τρία rebounds (για τον όποιον θεό), τρεις τάπες, δύο κλεψίματα και 9/10 σουτ. Με αυτό το 90% έπιανε στην κορυφή του πίνακα τον Mike Muscala, στην λίστα με εκείνους που σουτάρουν με το υψηλότερο ποσοστό μέχρι στιγμής (Αμήχανη παύση). Την όλη επίδοση κάνει ακόμα καλύτερη το τελευταίο καλάθι του “Big Handsome” σε αυτό το ματς:
💪 @CodyZeller TAKES IT IN FOR ANOTHER SLAM!!! #ATLatCHA #BuzzCity #HornetsSocialNight pic.twitter.com/W3QxQQljdp
— Charlotte Hornets (@hornets) November 19, 2016
Το 12/11 με τέσσερα blocks του επόμενου αγώνα συνοδεύτηκε με βαριά ήττα από τους Sixers.
Ενότητα “Συστατικά“
Weirdest Statline
Πώς οι απογοητευτικοί Pacers κράτησαν τους LeBron-less Cavaliers στους 93 πόντους και κέρδισαν εύκολα το παιχνίδι; Μα φυσικά με 11 blocks από τη βασική τους πεντάδα. Τα τέσσερα από αυτά προήλθαν από τον φανταστικό Myles Turner. Δεν ήταν όμως game high, καθώς ο διαβόητος rim protector Monta Ellis σταμάτησε στα πέντε (γουάτ;). Μόντα Έλι τρούλι χαβ ιτ ολ.1)Μια πιο προσεκτική ματιά ξαναγυρίζοντας στο video του αγώνα, βέβαια, θα οδηγούσε στο σχόλιο πώς ο Monta έβαλε τον κολλητό να δουλέψει το play by play του αγώνα, δίνοντας του τουλάχιστον τέσσερα αμφιλεγόμενα strips στο ύψος της μέσης ως blocks, αλλά ξέρετε, ποτέ μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία… Και από κοντά το ίδιο βράδυ, η στατιστική υπηρεσία μοίραζε blocks απλόχερα δίνοντας δύο και στον Terry Rozier.
Οι Joe Ingles και Aron Baynes σημείωσαν από 20 πόντους έκαστος το ίδιο βράδυ και από εδώ και πέρα η 14η του Νοέμβρη θα αποτελεί εθνική επέτειος στους Αντίποδες και στο νου μας θα εορτάζεται με παρέλαση από κοάλα ντυμένα με τα φθαρμένα δερμάτινα του Mad Max.
Random Career Highs
Ο Alan o Williams, γέννημα-θρέμμα του Phoenix της Arizona, ήταν κάτι σαν mercy signing πέρσι στην tanktastic σεζόν των Suns, παίρνοντας παρόλα αυτά κάποια λεπτά και αποδίδοντας συμπαθητικά2)as in δεν γελοιοποιήθηκε σε αυτά προς το τέλος της χρονιάς. Το κόψιμό του μπορεί να θεωρείτο λίγο πολύ βέβαιο πριν το καλοκαίρι, αλλά το double-double του στους μέσους όρους του Summer League, η εντοπιότητά του και η αγάπη του κόσμου του έδωσε και φέτος μια θέση στο roster του Earl Watson. Μπορεί να τρέχει σαν να φοράει παπούτσια τρία νούμερα μεγαλύτερα, και να κουνάει τα χέρια δώθε κείθε σαν τον Henry Sims, αλλά ο πραγματικά undersized ψηλός των Suns θα είναι έτοιμος να δώσει κάθε σταγόνα του ιδρώτα του, κάθε λεπτό που θα βρεθεί στο παρκέ και να σκοράρει ευκαιριακά, με τους αντιπάλους του να αναρωτιούνται “πώς διάλο βρέθηκε αυτός εδώ;” μετά από ένα ακόμα επιθετικό rebound. Αρχικά συνέλεγε DNP-CDs, μέχρι να πάρει από το πουθενά 25′ απέναντι στην Indiana, να κάνει ένα 15/15 και μαζί με το φανταστικό ζιζάνιο Tyler Ulis να ηγηθούν του διασυρμού των Indiana Pacers, για τους οποίους το ρήμα “ψάχνονται” ωχριά μπροστά στην αγωνιστική σύγχυση που παρουσιάζουν.
Jerian Grant vs Portland 18 pts, δύο assists, τρία rebounds και πέντε steals > Rajon Rondo
Chucker(s) of the Week
Δεν αποτελεί είδηση, αλλά ο Jeff Green, συνεχίζοντας την περιοδεία κατά τη διάρκεια της οποίας έχει ως στόχο να γνωρίσει το μίσος από όλη την Αμερική, κατάφερε να γίνει persona non grata και από την πολιτεία της Florida ξεκινώντας βασικός μπροστά από τον Aaron Gordon και έχοντας 0 πόντους με 0/9 σουτ, μαζί με δύο rebounds, με μόλις μία assist.
Ο Justin Anderson αγωνίστηκε 23 λεπτά απέναντι στην περιφέρεια των Knicks, και όχι απλά δεν πέτυχε πόντο, αλλά με τα 0/11 σουτ πλησίασε να σπάσει το στοιχειωμένο ρεκόρ του Dino Radja.
Στο Milwaukee, Malcolm Brogdon και Matt Dellavedova πρωταγωνίστησαν στο ensemble της δυστοκίας απέναντι στους Heat, μετρώντας επτά άστοχα σουτ έκαστος, για ένα υπέροχο 0/14.
O Bob Covington λέει ένα μακρόσυρτο αντίο στο διαφαινόμενο οχταψήφιο συμβόλαιο ενός από τα επόμενα δύο καλοκαίρια3)Oι Sixers έχουν team option το καλοκαίρι του ’17., και κάνει τις καλοκαιρινές “φήμες” περί Παναθηναϊκού να φαντάζουν αναδρομικά φυσιολογικές, διάγοντας το χειρότερο shooting slump που μπορούμε να θυμηθούμε. Οι επιδόσεις του σε τρία παιχνίδια αυτή την εβδομάδα; 3/24 (12%) σουτ συνολικά, και 1/16 (6%) τρίποντα, με ανέλπιστο όμως απολογισμό δύο νίκες για τους Philadelphia Sixers.
Σφηνάκια
Larry Nance, έχεις κατακτήσει τις καρδιές μας, λιώνουμε σε κάθε σου κίνηση…
Το πιο μακρινό άκυρο τρίποντο με “σπάσιμο” που το alzheimer μας επιτρέπει να θυμηθούμε…
PREVIOUSLY, on NBA’s “KAT vs The Process“…
Τι είναι καλύτερο από εννιά παιχνίδια ως τώρα με 30+ assists;…
Τα δέκα παιχνίδια (και να δικαιώνεται ο Μαυράκης για την άμυνα της Indiana)…
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Μια πιο προσεκτική ματιά ξαναγυρίζοντας στο video του αγώνα, βέβαια, θα οδηγούσε στο σχόλιο πώς ο Monta έβαλε τον κολλητό να δουλέψει το play by play του αγώνα, δίνοντας του τουλάχιστον τέσσερα αμφιλεγόμενα strips στο ύψος της μέσης ως blocks, αλλά ξέρετε, ποτέ μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία… |
|---|---|
| ↑2 | as in δεν γελοιοποιήθηκε |
| ↑3 | Oι Sixers έχουν team option το καλοκαίρι του ’17. |
