Το “Fuck”/”Marry”/”Kill” είναι ένα διαδεδομένο παιχνίδι, παίζεται από ομάδα φίλων, όπου ένας παίχτης δίνει σε έναν άλλον τρία ονόματα γνωστών τους ή διασημοτήτων και του ζητάει να διαλέξει από την τριάδα ποιον/α θα παντρευόταν, με ποιον/α “θα συνευρισκόταν ερωτικά”, και τέλος ποιον/α θα σκότωνε από την τριάδα.
Την ιδέα την έριξε ο Μαυράκης, οι δικηγόροι (του διαβόλου…) Μαντζούκας και Χάτσιος την έπιασαν στον αέρα, κι έτσι βρεθήκαμε στρογγυλοκαθισμένοι στην αίθουσα συνεδριάσεων των κεντρικών γραφείων του Ball Hog να περιμένουμε τις τριάδες που θα μας ανατεθούν.
“Anthony Davis, Karl-Anthony Towns, DeMarcus Cousins”
Νίκος Ραδικόπουλος:
Fuck: Anthony Davis. Είναι εύθραυστος και στο γάμο θες μια σχέση ισότιμη, όχι να είσαι μονίμως πάνω από τον άλλον υπερπροστατευτικά μην και σου σπάσει. Καμία σχέση δεν αντέχει έτσι στον χρόνο. Παρόλα αυτά, το βράδυ που θα γράψει 50+ πόντους, 20 rebs, εφτά assists, άλλα τόσα κοψίματα, τρία κλεψίματα, με τρία εύστοχα τρίποντα και 12 βολές θέλω να το περάσει μαζί μου.
Marry: ΚΑΤ. Ό,τι και ο Davis, με ελάχιστα λιγότερα λιπαρά ενδεχομένως (για κακό το λέω), αλλά ξέρεις πως θα είναι εκεί για σένα. Για πάντα.
Kill: Boogie. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά (και τα στατιστικά) franchise παίχτη, αλλά στην έβδομη σεζόν του στη λίγκα, και παρά τους εφτά επίσης προπονητές που έχει αλλάξει, δεν έχει οδηγήσει ποτέ την ομάδα του, όχι στα playoffs, αλλά καν πάνω από τις 33 νίκες. Κάθε βράδυ στα όρια του triple double, κάθε βράδυ κι ένα ξέσπασμα ή μια αστεία τεχνική ποινή. Μέλι-μέλι κι από τηγανίτα τίποτα. Είσαι ο αδύναμος κρίκος φίλος. Sorry…
“Stan Van Gundy, Doc Rivers, Tom Thibodeau”
Μήτσος Μαυράκης:
Fuck Doc Rivers: Ο Doc μπορεί να είναι ένας φριχτός General Manager, που προς τιμήν του μας έχει χαρίσει άπειρες στιγμές διασκέδασης με τη χολή που εχει χυθεί για την μεταγραφή του γιου του που τελικά όμως αποδεικνύει πως δεν είναι άσχημος combo guard, αλλά οι προπονητικές αρετές του δεν τίθενται υπό αμφισβήτηση. Χτίζει στρωτές επιθέσεις με όμορφες συνεργασίες και μασκαρεύει τις επιθετικές αδυναμίες παικτών του. Και το κυριότερο είναι εξαιρετικός ηγέτης και ιδανικός στο να χτίζει ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό. Επιπλέον μπορεί αυτά τα περί Ubuntu να ακούγονται σαν Coehlo για πρωτάρηδες, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πως αποτελεί μια πηγή έμπνευσης για τους παίκτες του και ο τρόπος που διαχειρίστηκε την τοξική κρίση με τον Donald Sterling εν μέσω playoffs τον κατοχύρωσε στην συνείδησή μας σαν ένα πραγματικό ηγέτη από τον πάγκο. Αρκεί να κόψει τις διπλοβάρδιες.
Marry Stan Van Gundy: Ένα κεντρικό pick’n’roll και τρεις σουτέρ ακροβολισμένοι στο τρίποντο για να ανοίγουν το γήπεδο. Το μπερδέμενο forward που μετατοπίστηκε στο τέσσερα κι έγινε το απαραίτητο αξεσουάρ κάθε επιτυχημένης ομάδας. Αυτά που έκανε ο Van Gundy δεν ήταν πρωτόγνωρα, αλλά το Orlando του που έφθασε ένα βήμα από τον τίτλο αποτελεί μια από τις πιο επιδραστικές ομάδες της τρέχουσας χιλιετίας. Μπορεί προς το παρόν να μην έχει κατορθώσει να επαναλάβει τη συνταγή με την ίδια επιτυχία (είτε γιατί ο Drummond δεν είναι ακόμα κυρίαρχος ή γιατί μάλλον ο Reggie Jackson είναι υπερεκτιμημένος), αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ο Stan the Man έχει το blueprint έχει και το swag για να χτίσει μια σύγχρονη ομάδα.
Kill Tom Thibodeau: OK, ας του αναγνωρίσουμε πως άλλαξε τον τρόπο που παίζουν άμυνα στο ΝΒΑ. Αξιός, είναι ο απόλυτος defensive coordinator. Ενώ οι αρετές του στην άμυνα τον καθιστούν πρωτοπόρο, δεν έχει καταφέρει σε καμία του ομάδα του να χτίσει μια καλή επίθεση που να μην βασίζεται αποκλειστικά στη διάθεση των scoring-first guard του. Δηλαδή ακριβώς το είδος της επίθεσης που έχει μικρή προσδόκιμο ζωής των Μάιο. Και μιλώντας για το νήμα της της ζωής που κόβεται τόσο άδικα δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε για την κατάχρηση που επιφυλάσσει στους παίκτες του και πως τους οδηγεί σε εξαιρετικές επιδόσεις στις κρύες και αδιάφορες νύχτες του χειμώνα όταν ο Thibs θέλει τη νίκη περισσότερο από κάθε άλλον στο γήπεδο, αλλά αφήνει πίσω του ναυάγια στα playoffs και διαλυμένες καριέρες.
“Elfrid Payton, Emmanuel Mudiay, Ricky Rubio”
Marry Emmanuel Mudiay. Γιατί έπεσε σε κίνηση στην περιφέρεια των Nuggets και μέχρι να ξεφορτώσουν σε κάποιο trade, χρειάζεται την αγάπη μας.
Kill Ricky Rubio. Κάθε φορά που τολμάει να σουτάρει, ένας φίλαθλος του μπάσκετ κάπου στον κόσμο, πεθαίνει. Οκ, υπάρχουν και νεκραναστάσεις.
Μήτσος Μαυράκης:
Fuck: Elfrid Payton. Και όχι αποκλειστικά γιατί είναι κάτοχoς της πιο εντυπωσιακής κόμης που έχει κοσμήσει τα παρκέ μετά το afro του “Dr. J”. Oι αρετές του Elfrid σαν δημιουργού είναι δεδομένες. Η προσπάθεια που ρίχνει για να βελτιώσει το πρόβλημα του στην επίθεση έχει περάσει απαρατήρητη μέσα στα χάλια των Magic. O Payton έχει αναπτύξει ένα σχετικά αποτελεσματικό floater, έχει γίνει απλά κακός στις βολές, ενώ ήταν άθλιος και μπορεί να μην σουτάρει καλύτερα από μακρυά, αλλά είναι τουλάχιστον πιο θρασύς. Συνολικά μια βελτίωση που μπορεί να μην είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, αλλά αφήνει ελπίδες για το μέλλον. Και είναι χρέος μας να τον επιβραβεύσουμε για αυτό.
Marry: Ricky Rubio. Ούτε οι πλέον εμπαθείς συμπατριώτες μας δεν μπορούν να παραναγνωρίσουν πως ο “Μάγος του Masnou” είναι η μεγαλύτερη ιδιοφυΐα σαν δημιουργός που έχει πατήσει τα παρκέ από την εποχή του Pete Maravich. Ο απόλυτος σύντροφος, καθώς ζει για να κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίκτες, τόσο αλτρουιστής, σε σημείο που έγινε το μεγάλο του ελάττωμα. Υποτιμημένος αμυντικός, ξεκάθαρα ένας από τους καλύτερους στο ΝΒΑ στη θέση του, ίσως υπερβολικά καλός αμυντικός για το καλό του, καθώς η προσήλωσή του τον κάνει να μην έχει την απαιτούμενη ενέργεια για να τελειώνει τις φάσεις. “Ο Ricky σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας”.
Kill: Emmanuel Mudiay. O Γκανέζος έχει ξεκάθαρα μεγαλύτερο ταβάνι από τους προαναφερθέντες, αλλά αγωνίζεται σαν να οδηγάει ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο παίζοντας το Destruction Derby. Αποτελεί την κόπια σε αθλητικά προσόντα του John Wall, αλλά προς το παρόν δεν έχει δείξει την στοιχειώδη αίσθηση του ρυθμού και του γηπέδου που οφείλουν να επιδεικνύουν οι σπουδαίοι point guards. Ακόμη πιστεύω πως δια μαγείας θα του εμφυσήσει την μπασκετική του σοφία ο Jokic, αλλά προς το παρόν σαν δίδυμο θυμίζουν τους “Pinky & Brain”.
“Tyus Jones, Shabazz Napier, Tyler Ulis”
“James Dolan, Vivek Ranadive, Mikhail Prokhorov”
Σταύρος Μαρίνος: Αγχώνομαι ιδιαίτερα με τέτοιου είδους διλήμματα, διότι έμμεσα φέρνουν στην επιφάνεια βαθιά ψυχολογικά τραύματα κι επιθυμίες. Με το ένα χέρι με κουτάλι και παγωτό σοκολάτα για βοήθεια αποφασίζω λοιπόν, να απαντήσω.
Marry: Το μόνο που έχω ξεκάθαρα στο μυαλό μου είναι πως θα παντρευόμουν τον Vivek. Θα μπορούσα να επικαλεστώ το ότι υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα, αλλά μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όταν κοιμούνται όλοι σπίτι, βλέπει κάθε νύχτα αγώνες των Warriors φορώντας φανέλα Baron Davis. Θα μπορούσα να ισχυριστώ πως είμαστε ομόθρησκοι, αλλά είναι ξεπλυμένος Ινδουιστής που δεν έχει κάνει ποτέ του διαλογισμό και τρώει μοσχάρι, ενώ εγώ βρίσκομαι πιο κοντά στο αιρετικός Βουδιστής και είμαι χορτοφάγος. Αλλά δεν έχουν σημασία αυτά, διότι ο Vivek έχει όραμα, είναι ιδιοφυής, παθιασμένος, αποφασισμένος, οικογενειάρχης και πρόεδρος εταιρείας software (φανταστείτε gadgets στο σπίτι).
Kill: Είμαι διχασμένος ανάμεσα στην μέγιστη ηλιθιότητα του Dolan και την επικινδυνότητα ενός Ρώσου μεγαλομαφιόζου. Νομίζω πως πρέπει να σκοτώσω τον Prokhorov, μιας και στο σεξ είμαι ιδιαίτερα συναισθηματικός, ενώ ο Prokhorov ένας άπληστος εργένης που ενδιαφέρεται μόνο για τη διόγκωση του εγώ του. Συν ότι ο κόσμος θα γινόταν καλύτερος με τον θάνατο ενός ανθρώπου που πατάει επί πτωμάτων για να επιβιώσει.
Fuck: Θα ήταν μια αποτυχημένη σεξουαλικά εμπειρία, αλλά νομίζω μετά το σεξ θα μου άνοιγε την καρδιά του κλαίγοντας για το πόσο loser νιώθει, πως τον κακομεταχειρίζονται τα media και πως ήταν θύμα bullying στο σχολείο. Αυτό βέβαια θα μου έδινε την ευκαιρία να του δώσω συμβουλές για τους Knicks, και το πως πρέπει να πείσει τον Hornacek να δώσει παραπάνω χρόνο στον Jennings, τον οποίο έχω στο fantasy.
“DeAndre Jordan, Rudy Gobert, Hassan Whiteside”
“Gasol Bros, Lopez Bros, Morris Bros”
“Jaylen Brown, Marquese Chriss, Dragan Bender”
“DeJounte Murray, Wade Baldwin IV, Aaron Harrison”
“Jon Leuer, Mike Muscala, Frank Kaminsky”
Πέτρος Καούνης: Με αυτή την τριάδα έφτασα πάρα πολύ κοντά στο να αποδεχθώ την πρόταση του Μαρίνου για απαγόρευση των λευκών στο ΝΒΑ… Το λοιπόν…
Fuck: Jon Leuer. Έλα αγόρι μου, πέρασε έξω που θες να έχεις και θέση στους απόγονους των Bad Boys…
Marry: Frank Kaminsky. Τον συμπάθησα από το NCAA αλλά όταν βρέθηκε μπροστά μου σε fantasy league draft, προτίμησα να πάρω κάποιον κουτσό στη θέση του.
Kill: Mike Muscala. Η Ατλάντα φέτος έχει πάρα πολλούς λόγους να χαίρεται. Migos, Childish Gambino, και λοιπά. Ο Muscala είναι ίσως ο μόνος λόγος για να ντρέπονται.
“Mario Hezonja, Ben McLemore, Nik Stauskas”
Marry: Nik Stauskas. Δεν είναι εύκολο να δεσμευτώ, αλλά ο Nik έχει δείξει ότι αν μη τι άλλο είναι δουλευταράς. Πέρασε δύσκολα στην αρχή, έξυσε τον πάτο, και από τότε δουλεύει για να ξανανέβει αργά -πολύ αργά- αλλά σταθερά. Αναπτύσσεται παντού, σε κάθε τομέα του παιχνιδιού, έχει πλέον ντρίπλα, παίζει άμυνα, βλέπει γήπεδο, και προσπαθεί να ανταποκριθεί στον τίτλο του σουτέρ που είχε από μικρός. Όσο δουλεύει, θα ανταμείβεται. και αυτό προσδίδει μια σιγουριά, απαραίτητη για τον έγγαμο βίο.
“Enes Kanter, Greg Monroe, Nikola Vucevic”
Λουκάς Μοσχούλας:
Fuck: Nikola Vucevic. Όχι μόνο γιατί είναι ο ομορφότερος από τους τρεις, αλλά γιατί είναι και ο πιο μπασκετικός. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προσωπικά ο Nikola είναι ένας ψηλός που ευχαριστιέμαι να βλέπω: γλυκό σουτάκι, εξαιρετικό pick ‘n’ pop και όμορφες κινήσεις κοντά στο καλάθι. Τόσο απλά.
Marry: Enes Kanter. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι είναι από τους αυτούς που δεν μασάνε τα λόγια τους απέναντι στο καθεστώς Ερντογάν όντας υποστηρικτής του κινήματος Gulen. Καθώς επίσης και για να τον προσέχω στο σπίτι μην κάνει την χαζομάρα να τραυματιστεί (την οποία τελικά έκανε) καθώς τον έχω και σε μία λίγκα στο fantasy.
Kill: Greg Monroe. Τα πράγματα εδώ είναι πολύ απλά, ακόμα και ο Jason Kidd θα ήταν μαζί μου σε αυτή την επιλογή. Ο λόγος; ότι στο πρόσωπο του οι Bucks ΔΕΝ βρήκαν τον βαρύ center, τον άνθρωπο που θα έκλεινε τους διαδρόμους στην ρακέτα και θα τους βοηθούσε να γίνουν ανταγωνιστική ομάδα στην Ανατολική περιφέρεια.
Μήτσος Μαυράκης:
Fuck: Nikola Vucevic. Αταίριαστος ψηλός για το σημερινό guard dominated παιχνίδι αλλά πραγματικά πόσο γλυκό χέρι. Μηχανή παραγωγής double double που κάνει δύο πράγματα εξαιρετικά να βάζει την μπάλα στο καλάθι και να μαζεύει το αμυντικό rebound. Καλός αμυντικός δεν θα γίνει ποτέ, αλλά είναι δυο βήματα (προς τα πίσω) μακριά από τα γίνει συνεπής σκόρερ από το τρίποντο και αν είναι υπερχρήσιμο επιθετικό όπλο για κάθε ομάδα.
Marry: Greg Monroe. Ο κατεξοχήν παίκτης που προκαλεί ονειρώξεις στον Phil Jackson2)αν και είμαι βέβαιος πως ο Zen Master βλέπει μονάχα εφιάλτες πως ο Carmelo του καίει το ράντσο στην Montana με την ικανότητα να δημιουργεί από τον «αγκώνα», όντας ο τέλειος ψηλός για την τριγωνική επίθεση. Δεν είναι απλά καλός σκόρερ, αλλά είναι κυρίως ένας εξαιρετικός πασέρ με εκπληκτική αντίληψη του γηπέδου για center. Κακός αμυντικός όπως οι προαναφερθέντες, αλλά με αναλαμπές όπου δείχνει έντονο ζήλο και πολύ «έξυπνα» χέρια που του αποφέρουν πολλά κλεψίματα. Στους Bucks δεν ταίριαξε στην επιθετική άμυνα που ονειρεύεται ο Kidd, αλλά σε έναν κόσμο που ο Jokic αποτελεί αντικείμενο λατρείας, ο Moose θα έχει πάντα την εκτίμησή μας και κάποια στιγμή θα βρεθεί σε μια ομάδα που μπορεί να τον χρησιμοποιήσει στην εντέλεια.
Kill: Enes Kanter. Μαύρη τρύπα στην άμυνα, όπου αποφεύγει συνειδητά κάθε είδους επαφή. Στην επίθεση έχει μέσους όρους καριέρας ανα 36 λεπτά 15 σουτ και σκάρτη μία assist. Όπως είπε καλύτερα από εμάς ο Trevor Booker
Trevor Booker on Enes Kanter: He did what he always does. He got his stats. He didn't defend. He took an L (a loss)
— Tony Jones (@Tjonessltrib) March 29, 2015
Άντε και ορίστε μια μικρή λίστα με τους παίκτες που αγωνίζονταν κατά μέσο όρο πάνω από 20 λεπτά ανα παιχνίδι και έχοντας πάνω από 23% Usage Rate, είχαν λιγότερο από 6% Assist rate, στην οποία ο Τούρκος είναι μοναδικός εν ενεργεία παίκτης
*** BONUS: All Star Voting Tweak edition ***
“Yao Ming του 2011, Yi Jianlian του 2009, Zaza Pachulia του 2017”.
Μπορώ να φανταστώ τον Zaza με οποιαδήποτε από τις δύο φορεσιές.
Άντε βρε και στα δικά σας!
*** BONUS: Toxic Masculinity edition ***
“Donald Trump, Vladimir Putin, Silvio Berlusconi”
Marry: Vladimir Putin. Άντρας με ισχυρή προσωπικότητα που γεννάει την ελπίδα και αυτοκράτορας του ξανθού γένους που θα μας βοηθήσει να πάρουμε πίσω την Πόλη. Αυτή ακριβώς την πρόταση είχα γράψει και στο CV που έστειλα για αρθρογράφος στην Ελεύθερη Ώρα, αλλά μπερδεύτηκα και έστειλα προκήρυξη της ΟΑΚΚΕ και τώρα η φάτσα μου είναι τοιχοκολλημένη σε Α0 στους τοίχους της Αθήνας με λεζάντα: Ρωσόδουλος Πράκτορας.
