Τα καλά νέα είναι ότι τα Playoffs του ΝΒΑ επιτέλους ξεκίνησαν.
Τα κακά νέα είναι ότι η απόδοση μας στη δουλειά θα είναι ελαφριά μειωμένη, γιατί στο ΝΒΑ επιμένουν να μην υπολογίζουν τις οργισμένες επιστολές μας για να μεταθέσουν τα παιχνίδια σε πρωινές ώρες ώστε να τα βλέπουμε με την άνεση μας, αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας σταματήσει.
Πιστοί στο ραντεβού μας με την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για άλλη μια χρονιά θα βλέπουμε τα πάντα και θα γράφουμε ό,τι μας έρχεται.
Κυριολεκτικά.
Clippers @ Jazz
Joe Jesus
Ο τραυματισμός του Blake Griffin φαίνεται καταδικαστικός για τους Clippers για τους λόγους που δεν φανταζόμαστε.
Joe Johnson, power point forward, has been a huge problem for the Clippers.
— Tim MacMahon (@espn_macmahon) April 24, 2017
Δίχως τον Blake να τιμωρεί τον “Iso Joe” στην άλλη πλευρά του γηπέδου, οι Jazz περνάνε τον βετεράνο -και εφτά φορές All Star- σαν power forward και τότε ξαφνικά γίνονται σουπερνόβα, σκοράροντας 132 πόντους ανά 100 κατοχές, σουτάροντας με 58% στα σουτ και 54% στα τρίποντα! Με τον Johnson να παίρνει την ομάδα στην πλάτη του, η αργή επίθεση της Utah γίνεται πραγματικά ασταμάτητη παίζοντας με τον, σχεδόν ράθυμο, ρυθμό του.
Μέσα σε έξι μόλις λεπτά γύρισαν ένα παιχνίδι που φαινόταν στα χέρια των Clippers, βγάζοντας ένα απίθανο σερί 21-7 και μετατρέποντας το 81-87 σε 102-94. Ο “Joe Jesus” σκόραρε 11 συνεχόμενους πόντους μόνος του σε έξι διαδοχικές επιθέσεις και μετά, σαν το κερασάκι στην τούρτα, έτσι σαν να θέλει να απολογηθεί από τους συνειρμούς που φέρνει το ψευδώνυμό του ως “Iso Joe”, έβγαλε και δύο assists στο τρίποντο για τους Rodney Hood και Joe Ingles, ολοκληρώνοντας τον αγώνα με 28 πόντους και πέντε assists.
Sneaky underrated part of this big game from Joe Johnson – he's gonna get paid 3-5 years from now by Doc Rivers.
— Haralabos Voulgaris (@haralabob) April 24, 2017
O άλλος Joe Jesus
Με την απουσία του Blake, και παρά το πολύ καλό παιχνίδι του Felton και το φανταστικό αριστούργημα, που δυστυχώς πέρασε στην αφάνεια του Jamal Crawford, οι Clippers στερούνται έναν δημιουργό στον οποίο μπορούν να ακουμπήσουν την μπάλα στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού. Συνεπώς όλα περνάνε από τα χέρια του Chris Paul, ο οποίος καλείται να πάρει και τη μερίδα του λέοντος από τα πάνω-κάτω 20 σουτ που θα έπαιρνε ο συμπαίκτης του.
Οι Jazz, παρά την επιστροφή του Gobert, και μάλλον για να προφυλάξουν τον Γάλλο που επέστρεφε από τραυματισμό, αγωνίστηκαν με τον Favors σαν center στα τελευταία λεπτά. Αλλά με νωπές τις αναμνήσεις από τα όργια του CP3 από το προηγούμενο παιχνίδι, αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν διαφορετικά. Ενώ ο Favors μετά το σκριν τραβιόταν πίσω για να αποτρέψει τη λόμπα στον DeAndre, αφήνοντας στον Paul το σουτ από μέση απόσταση, πλέον στο τέταρτο παιχνίδι είχε εντολές να βγαίνει δυναμικά και να μην αφήνει κανένα σουτ στον “point god”, μπλοκάροντας έτσι την -υπέρμετρα εξαρτημένη από τα κέφια του- επίθεση των Clippers.
Σε αντίθεση με τους Clippers, που η δημιουργία του εξαρτάται από τον άσο τους, οι Jazz μας έδειξαν το βάθος του ρόστερ τους, βγάζοντας τον George Hill μακριά από την μπάλα και δίνοντας την μπαγκέτα στον Joe Ingles. Και ο Αυστραλός είναι ένας φανταστικός δημιουργός που έκανε την καλύτερη επίδοση για φέτος στην Utah, μοιράζοντας 11 assists και τεμαχίζοντας την άμυνα του Los Angeles με χειρουργική ακρίβεια.
Ένα πραγματικά σπουδαίο παιχνίδι, επιβράβευση για τη φανταστική χρονιά του Ingles, που μαζί με τις 11 assists, προσέθεσε και οχτώ πόντους, εκ των οποίων και το τρίποντο που κλείδωσε το παιχνίδι, έξι rebounds και φυσικά την φανταστική του σκυλίσια άμυνα που κλείδωσε για άλλη μια φορά τον Redick.
Με ένα τέτοιο πολυεργαλείο στις θέσεις των forwards, πιστεύω πως ακόμα και οι καταραμένοι οι Clippers θα γίνονταν διεκδικητές του Tίτλου. Αλλά αγωνίζεται στους Jazz κάνοντας μια φανταστική σειρά αγώνων και παίζοντας με περίσσιο πάθος.
Reminder: Clips waived Ingles while his wife was on plane from AUS to watch him play in the NBA for the first time https://t.co/cEvPiFEgKA
— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) April 24, 2017
Ουπς!
Raptors @ Bucks
Σαν παππούς που πάσχει από Αλτσχάιμερ, ή καλύτερα σαν τον θείος στο οικογενειακό τραπέζι που λέει την ίδια ιστορία και το ίδιο αστείο κάθε χρόνο, σαν να προσπαθεί να σε πείσει πως οι οικογενειακές συναντήσει είναι η Μέρα της Μαρμότας, δεν θα κουραστούμε ποτέ να λέμε και να γράφουμε με κάθε ευκαιρία πως η μοίρα των Raptors και η ψυχοσύνθεση της πόλης του Toronto, ή ακόμα καλύτερα ολόκληρου του Καναδά όσον αφορά το μπάσκετ, άλλαξε σε μία φάση.
Ο Norman Powell, rookie τότε, μόλις ένα χρόνο πριν, έσωσε τη σεζόν των Raptors με την φανταστική του άμυνα στον Paul George που πυροδότησε το σερί 21-2 που γύρισε τον πέμπτο αγώνα, και ουσιαστικά του χάρισε τη σειρά απέναντι στους Pacers του Frank Vogel, που ήταν σαν τους φετινούς Pacers, αλλά τότε είχαν και προπονητή στον πάγκο.
Αν υπάρχει κάτι άλλο που δεν θα κουραστούμε ποτέ να λέμε είναι πως ο Dwane Casey, μπορεί να είναι σεβάσμια φιγούρα, αλλά έχει χτίσει μια βαρετή επίθεση και τρώει κολλήματα στη διαχείριση του υλικού της ομάδας του. Ο Powell είχε ξεχαστεί στον πάγκο του Toronto, μέχρι να μπει στα τελειώματα του τρίτου παιχνιδιού και να θυμίσει στον Casey πως στον πάγκο του έπιανε σκόνη ένας παίκτης που είναι πλασμένος για playoff basketball.
Στον επόμενο αγώνα ο Powell ξεκίνησε αφήνοντας τον Valanciunas στον πάγκο, σε μια προσπάθεια των Raptors να προσαρμοστούν στα γρήγορα πόδια των Bucks, που ουσιαστικά απειλούν μόνο με πρόσωπο στο καλάθι με την βασική τους πεντάδα. Ο Λιθουανός έμεινε στον πάγκο για να ματσάρει με τον Monroe, τον παραδοσιακό ψηλό του Milwaukee που απειλεί με πλάτη στο καλάθι και χρειάζεται σπρώξιμο.
Το Toronto με τον Powell στην πεντάδα, και το χαμηλότερο σχήμα με τον Ibaka στο center, ξεκίνησε με το σχήμα με το οποίο έκλεινε τα παιχνίδια στην κανονική περίοδο και την έκανε καλύτερη ομάδα στο τέταρτο δωδεκάλεπτο σε ολόκληρο το ΝΒΑ, και κάπως έτσι τιμώρησε τους Bucks με το ίδιο τους το όπλο. Αλλαγές σε όλο τα σκριν, διατηρώντας το rim protection λόγω του Ibaka, σε μια άμυνα που έπνιξε το Milwaukee. Οι επιστροφές τους ήταν γρήγορες, κρατώντας την ομάδα του Kidd μόλις στους 13 πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, κατεβάζοντας τον ρυθμό του παιχνιδιού και αναγκάζοντας το Milwaukee να ματώσει για να σκοράρει στο πέντε εναντίον πέντε, σε ένα σκληρό ματς playoffs Ανατολής.
Πέρα από την άμυνα του, ο Powell προσέφερε και 12 πόντους με 3/3 τρίποντα και τέσσερις assists, αλλά ένα επιπλέον κέρδος από αυτό το παιχνίδι ήταν ο φρέσκος Valanciunas, που σκόραρε κι αυτός 12 πόντους και ήταν πολύτιμος στο φινάλε του παιχνιδιού απέναντι σε έναν εξαντλημένο Monroe, που μπορεί να αγωνίστηκε με την σειρά του 24 λεπτά, αλλά είχε φθαρεί από την κούραση να βγαίνει σκληρά στο σκριν και να κυνηγάει τον Lowry στην περιφέρεια, όπως προστάζει το αμυντικό σύστημα του Kidd.
Και συγνώμη που ξύνω πληγές αλλά θυμάστε πως απέκτησε τον Powell το Toronto; Ναι, ήταν το pick του δευτέρου γύρου που έλαβαν μαζί με το pick πρώτου γύρου από το Milwaukee για να στείλουν στο Wisconsin τον Greivis Vasquez.
Το πιο ανησυχητικό για τους Bucks είναι πως ο Lowry έδειξε πως βρήκε πως να επιτεθεί απέναντι στην άμυνα του Milwaukee. Στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς άρχισε να δίνει την μπάλα στον συμπαίκτη του, που έβγαινε δίπλα του αντί να την στέλνει στην γωνία που παγίδευαν οι Bucks και πλέον αντί να αρκείται σε σουτ από μέση ή μακρινή απόσταση κατάλαβε πως αν πηγαίνει μέχρι το καλάθι με αντίπαλο τον Monroe μπορεί να σκοράρει με πολύ μεγαλύτερη ευκολία και να χτυπήσει τα Ελάφια στην κρυφή τους αδυναμία: ότι πέρα του Γιάννη δεν έχουν αποτελεσματικό rim protection.
Η μέρα που ο Conley πείστηκε ότι είναι star
H πειστική νίκη του τρίτου αγώνα απέναντι στους Spurs, το ξανασμίξιμο του διδύμου Gasol – Randolph -που είχε τρομοκρατήσει για χρόνια τις αντίπαλες frontlines-, και η διατήρηση της υφής του grit ‘n’ grind σε κάποιο βαθμό, και μάλιστα δίχως τον Tony Allen, ξανάδωσαν στην αρένα του Memphis τον παλμό που ακολουθεί την αγαπημένη ομάδα της πόλης και την έξτρα ώθηση που τροφοδοτεί τον δυναμισμό των Grizzlies.
Does your arena chant "Whoop That Trick" or nah? 😂😂 #MyMemphis pic.twitter.com/mcTMw4oL07
— TAKE THAT FOR DATA (@ChrisVernonShow) April 23, 2017
Είναι περίεργο το πως η συνειδητοποίηση μιας κατάστασης είναι πολύ πιο αργή και υπολείπεται της εξέλιξης της, καθώς όταν μια διαδικασία βιώνεται κάθε μέρα, βήμα με βήμα, η προσοχή εξαντλείται στις λεπτομέρειες και όχι στην μεγάλη εικόνα που σχηματίζεται. Έτσι, ξαφνικά, κάποια στιγμή ξυπνάς, ο φακός κάνει ένα απότομο unzoom, και καθώς η εικόνα ξεθολώνει, βρίσκεσαι ενώπιον μιας πραγματικότητας που μοιάζει αδύνατον να σου είχε διαφύγει, κι όμως συνέβη, και στέκεις έκπληκτος μπροστά σε μια πραγματικότητα που θα πρέπει πλέον να συνηθίσεις. Κάπως έτσι ξυπνάς και βλέπεις ότι έχεις βάλει δέκα κιλά, συνειδητοποιώντας πως όλα αυτά τα “έλα μωρέ, μια μπύρα ακόμα” και “πότε φάγαμε τελευταία φορά πίτσα;” συσσωρεύονται, όταν είσαι έφηβος ξυπνάς και έχεις βάλει δέκα πόντους, ξυπνάς και είσαι 30, ή συνειδητοποιείς πως πλέον μιλάς σαν θείος σε ανθρώπους που θεωρείς πάνω-κάτω συνομηλίκους σου.
Ο Gregg Popovich είναι από τους σημαντικότερους κήρυκες της δύναμης της ομάδας έναντι του ατόμου, είναι ο άνθρωπος που μια ζωή φαινόταν να βάζει φρένο στους stars του για το καλό του συνόλου, και πιθανότατα αν τον ρωτήσει κάποιος αν πιστεύει πως είναι καλό να έχει έναν superstar στην ομάδα του, ο οποίος θα αναλαμβάνει να σηκώσει μόνος του το βάρος των προσδοκιών, θα ρουθούνιζε θυμωμένα και θα περνούσε με απαξιωτικό ύφος στην επόμενη ερώτηση.
Ακόμα και σήμερα, ο LaMarcus Aldridge υποτίθεται πως είναι εκ περιτροπής με τον Leonard ο star της ομάδας, και πως οι δύο τους είναι πλαισιωμένοι από άλλους δύο παίκτες που γερνούν μεν, stars και οι ίδιοι δε. Στην πράξη, ο Kawhi είναι ο μόνος από αυτόν τον όμιλο παικτών που έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει προσωπικές φάσεις και να πάρει την ευθύνη του -μερικές φορές απαραίτητου- “κάντε στην μπάντα” – iso, και ταυτόχρονα ο καλύτερος σουτέρ των Spurs. Ίσως, νομοτελειακά περισσότερο παρά βάσει σχεδίου, ο Kawhi κάνει take over στο τέλος των παιχνιδιών την τελευταία διετία, προοδευτικά περισσότερο και με πιο δεσπόζοντα χαρακτήρα. Ο χειμαρρώδης αγωνιστικός χαρακτήρας του SF των Spurs έχει συμπαρασύρει τη νοοτροπία του coach Pop, περισσότερο σαν βραδυπορούσα παχύρρευστη λάβα, παρά σαν παλιρροϊκό κύμα, και κάπως έτσι, σε αυτά τα playoffs, οι Spurs ξύπνησαν και συνειδητοποίησαν πως είναι μια superstar led team.
O Kawhi Leonard σκοράρει πάνω από το 1/3 των πόντων των Spurs κι ας παίζει ένα πολύ νορμάλ διάστημα 36,7 λεπτών ανά αγώνα, ενώ σκοράρει περισσότερο από τους δύο επόμενους συμπαίκτες του, τους LaMarcus και Parker, αθροιστικά.
Ενδέχεται οι Spurs να είχαν καθαρίσει τη σειρά, αν ο Popovich ήταν διατεθειμένος να προσδέσει τις τύχες των Spurs στην υπερφόρτωση του Kawhi, όπως έκανε ο Lue με τον LeBron James, αλλά ακόμα κι αν έχει αλλάξει ο χαρακτήρας των Spurs, ορισμένες δομές παραμένουν σταθερές.
Θυμάστε που γράψαμε πιο πάνω ότι οι Grizzlies διατήρησαν μερικώς την grit ‘n’ grind ταυτότητά τους;
When did the Grizz become the RUN AND GUN Grizzlies? They outscored the Spurs 26-6 in transition tonight.
— Paul Garcia (@PaulGarciaNBA) April 23, 2017
Οι απολύτως στοχευμένη προσέγγισή τους τα προηγούμενα χρόνια, σταδιακά μπολιάζεται με στοιχεία οπορτουνισμού υπό τον David Fizdale, ο οποίος -σημειωτέον- αν είχε αναλάβει μια διετία πριν τους Grizzlies θα είχα τρομερή περιέργεια να δω που θα βρίσκονταν σήμερα, και παρότι το υλικό είναι σχεδόν ίδιο, καθώς ο Chandler Parsons καίει καρδιές στα νοσοκομεία της πόλης, πλέον μπορούν και παίζουν ρόλο χαμαιλέοντα, ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού, πράγμα που έκαναν στο game 4, τρέχοντας τους Spurs. Το τρέξιμο, βέβαια, φαίνεται να τους αποσυντόνισε στο half-court, με το δεύτερο ημίχρονο να κυριαρχείται από λάθη στην επίθεσή τους. Τελείωσαν το παιχνίδι με season high 22 λαθών, αλλά τα πολύ δύσκολα καλάθια των Conley και Gasol, και το καταλυτικό block του Andrew Harrison, που οδήγησε σε καλάθι στην άλλη πλευρά, δεν το άφησαν να γίνει μοιραίο.
Αιχμή του δόρατος ο Mike Conley που, απελευθερωμένος και πάλι κατά διαστήματα από το βάρος του playmaker, έπαιξε με εγωισμό και αυτοπεποίθηση ανάλογη αυτής που του αναγνώρισαν οι Grizzlies το καλοκαίρι και τελείωσε το παιχνίδι με 35/9/8. Υπήρξε θεμελιακής σημασίας για να πάρουν οι Grizzlies το προβάδισμα στη δεύτερη περίοδο, όχι μόνο σκοράροντας, αλλά επηρεάζοντας κατοχές στο αμυντικό κομμάτι και οδηγώντας Aldridge και Anderson σε λάθη που κεφαλαιοποιήθηκαν στην άλλη πλευρά, αλλά και βάζοντας και το σουτ που έστειλε το παιχνίδι στην παράταση.
Silver Alert
Το τεχνικό επιτελείο των San Antonio Spurs έχει ριχτεί εναγωνίως στην αναζήτηση της ψυχής του Manu Ginobili. Μετά από μια χρονιά συντήρησης περιμέναμε (ο γράφων τουλάχιστον) ένα vintage playoff Manu να καβαλάει ένδοξα το άλογό του στο ηλιοβασίλεμα, δίνοντας τις τελευταίες μπασκετικές του παραστάσεις, μαγεύοντας αδύναμα αντίπαλα second units. Αντ’ αυτού μέχρι στιγμής βλέπουμε το φάντασμα του Manu να περιφέρεται στο παρκέ, ψάχνοντας ακόμα τους πρώτους του πόντους μετά από τέσσερα παιχνίδια και 15 σουτ. Από τους παίκτες που έπαιξαν αρκετά λεπτά ήταν ο δεύτερος πιο αρνητικός σε +/- με -7 (το -15 του David Lee είναι ένδειξη της γιορτής που στήνει ο Z-Bo όταν βλέπει τον λευκό ξάδελφό του από την πόλη απέναντι του και εκμεταλλεύεται τη μαλθακότητά του) και μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει στιγμή να βοηθήσει τους Spurs στα playoffs. Προσδοκούμε ανάσταση.
Rockets @ Thunder
Το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο κυλούσε όπως και ο προηγούμενος αγώνας, ο Westbrook δεν πήρε πολλά σουτ για τα δικά του δεδομένα, έχοντας 5/12, και κατάφερε να κάνει triple double μετά το πέρας των δύο πρώτων περιόδων, τελειώνοντας το ημίχρονο με 17 pts, 10 asts, 10 rebs και φτάνοντας τα τρία συνεχόμενα στα playoffs. Οι Thunder μετά το 5-4 του πρώτου δίλεπτου δεν ξαναέχασαν το προβάδισμα, έχοντας και 14 blocks σε ένα ημίχρονο! O Harden έδειχνε εκτός κλίματος αγώνα, με την άμυνα του Robertson να είναι για σεμινάριο.
Mr. Triple-Double keeps finding records to break.
Russ is now the 1st player to have a 30+ pt triple-double in 3 consecutive Playoff games. pic.twitter.com/OfK9AsYYLE
— NBA on TNT (@NBAonTNT) April 23, 2017
Αν κάποιος δεν είχε δει τον αγώνα και διάβαζε την παραπάνω παράγραφο θα νόμιζε ότι οι Thunder θα είχαν δημιουργήσει μία διαφορά ασφαλείας. Όμως αυτό δεν έγινε, το παιχνίδι μπορεί να πήγαινε όπως το ήθελαν, όμως δεν μπορούσαν να διατηρήσουν διαφορά, μία φορά μόνο ανέβασαν τη διαφορά πάνω από τους δέκα πόντους, όμως και πάλι έπεσε πολύ γρήγορα. Ο βασικός λόγος που οι Rockets έμεναν στο παιχνίδι λέγεται Nene Hilario. Ο βραζιλιάνος center πήγε στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα του ημιχρόνου όντας ο μόνος διψήφιος σε πόντους (14) για την ομάδα του, μην έχοντας χάσει ούτε ένα σουτ (7/7).
Στο ξεκίνημα του δεύτερου μισού του παιχνιδιού οι Thunder συνέχισαν το ίδιο τροπάριο και κατάφεραν να φτιάξουν μια διαφορά που έφτασε και τους 14 πόντους. Η ομάδα του Donovan χτυπούσε πολύ με pick’n’roll του Westbrook με τον Roberson, και με τις αλλαγές των Rockets έμενε ο Harden πάνω στον αστέρα των Thunder, τον οποίον δεν μπορούσε να τον αντιμετωπίσει.
Στα 8:19 όμως για το τέλος της τρίτης περιόδου παθαίνουν black out, κάνουν 4:35 να σκοράρουν και το 70-56, γίνεται 70-68. Σε αυτό το σημείο η ομάδα του Billy Donovan έχει 0/10 σουτ με τον Westbrook να επιχειρεί τα έξι από αυτά. Η κίνηση του D’Antoni να χρησιμοποιήσει τον Ariza στη θέση “4” επιτέλους έδειχνε να πιάνει, οι χώροι για τους Rockets άνοιξαν και στο κενό διάστημα των Thunder μπόρεσαν με κάποια τρίποντα να μαζέψουν την διαφορά. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Nene συνέχιζε να είναι αλάνθαστος, τελειώνοντας το ματς ως πρώτος σκόρερ (28) και πρώτος ριμπάουντερ (10) της ομάδα του με 12/12 σουτ και όλα αυτά σε 25 λεπτά συμμετοχής.
Σαν γερασμένος ιππότης τον μεσαίωνα με πληγωμένη τιμή που βρίσκει μέσα του την τελευταία σπίθα και εφορμά να υπερασπιστεί τις αξίες της παλιάς γενιάς, πριν ξαναχαθεί σε ένα χάνι που μυρίζει υγρασία και ποτισμένο από το κρασί ξύλο και πέτρα να εξιστορεί τις περιπέτειες της ζωής του, σκουπίζοντας το ποτό του από το γκριζαρισμένο μούσι του και τρίβοντας με το άλλο χέρι το σημείο ενός παλιού τραύματος στο πόδι.
Η κίνηση που έδωσε την ευκαιρία στους Rockets να πάρουν κεφάλι στο σκορ όταν έφτασαν τους Thunder στον πόντο, ήταν η εντολή του D’Antoni για Hack-a-Roberson. Ο καλύτερος αμυντικός των Thunder ήταν και ο μοιραίος παίκτης, καθώς σούταρε 2/8 βολές μέσα σε ένα λεπτό, για την ακρίβεια από το 4:11 μέχρι και το 3:09, όπου τον έβγαλε ο Donovan για να μην τον σημαδεύουν.
The Rockets bench laughing at Roberson at the free throw line gotta be some of the biggest disrespect ive ever seen in the NBA pic.twitter.com/KkzPKKK0jb
— Rob Perez (@World_Wide_Wob) April 23, 2017
Game, Set, Go
Δεν ξέρω αν οι Cavaliers κέρδισαν δύσκολα τέσσερα εύκολα παιχνίδια, ή κέρδισαν εύκολα τέσσερα δύσκολα παιχνίδια, η ουσία είναι όμως πως ενώ νίκησαν με έναν, πέντε, έξι και τέσσερις πόντους αντίστοιχα, βρέθηκαν σε δύο παιχνίδια ένα βήμα από την ήττα και σε άλλο ένα βρέθηκαν πίσω μέχρι και με 26 πόντους, δεν διαφάνηκε σε κανένα σημείο κανενός αγώνα πως δεν έχουν τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού και της σειράς.
Αυτό το sweep είχε ονοματεπώνυμο, κι έγραφε “LeBron James”, με τον superstar των Cavs να γράφει 33/10/9/3/2 κατά μέσο όρο στη σειρά, κι αυτή του η επίδοση, που είναι ίσως τα καλύτερα playoff numbers της καριέρας του αν συνυπολογίσουμε και το 54% FG και 45% 3pt. Ταυτόχρονα όμως, η κυριαρχία αυτή κόβει κι από τις δύο πλευρές. Από τη μια αποδεικνύει το playoff mode του LeBron και την ετοιμότητά του να γράψει ιστορία. Από την άλλη όμως, ειδομένη μέσα από το πρίσμα των 44 λεπτών που έπαιζε κατά μέσο όρο, μιλά για την ανετοιμότητα των co-stars του να αναλάβουν μερικό από το φορτίο, πριν τα πραγματικά ζόρια, ή για το δεσποτικό της παρουσίας του King James, που ευνουχίζει κατά διαστήματα τους συμπαίκτες του, και κυρίως τον Kevin Love. Εφόσον ο James έχει δυνάμεις, και δεδομένου ότι το sweep σημαίνει ξεκούραση, μιλάμε για ένα ψευδεπίγραφο πρόβλημα, αν όμως στην πορεία ο James αναγκάζεται να παίζει 44 λεπτά σε πιο βαθιές σειρές, η Δύση περιμένει με τα νύχια ακονισμένα.
Από την άλλη μεριά, είναι άδικο να αποδώσουμε στον Paul George την ευθύνη του sweep για τους Pacers, καθώς η ομάδα του ήταν συνολικά overmatched στη σειρά, έχοντας στον πάγκο έναν απλά διεκπεραιωτικό προπονητή, που δεν φάνηκε καν να προσπαθεί να αλλάξει τις ισορροπίες. Ακόμα κι έτσι, εφόσον για οποιονδήποτε λόγο οι Pacers βρίσκονταν στη διεκδίκηση της νίκης σε όλα τα παιχνίδια, θα περιμέναμε κάτι περισσότερο από το 20% (2/10) σε clutch situations (το χειρότερο ανάμεσα σε παίκτες με 5+ προσπάθειες, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει σε τόσο μικρό sample, αλλά αυτό είναι αναγκαστικά το δείγμα στα playoffs) και το 9/27 στις τέταρτες περιόδους, με τον τρίτο μεγαλύτερο όγκο προσπαθειών μέχρι στιγμής στα playoffs. Μόνο Westbrook και Irving είχαν χειρότερο ποσοστό σε ανάλογες προσπάθειες, ενώ ο LeBron James, ο άμεσος ανταγωνιστής του, είχε 40% και τον εκπληκτικό αριθμό 0 (μηδέν) λάθη σε τέταρτη περίοδο. Τα 33% δεν είναι τραγικό για την ποιότητα των σουτ που επιχείρησε, καθώς, όπως είπαμε και στα προηγούμενα παιχνίδια, αναγκαζόταν να παίρνει προσπάθειες από κάκιστες προϋποθέσεις, και το ερώτημα που τίθεται για το μέλλον του franchise και του ίδιου είναι αν αυτές οι προσπάθειες είναι αποτέλεσμα συγκυριών ή τάση και ελάττωμα του ίδιου του George.
Θα τα πούμε του χρόνου…
Μια μπάλα, ένα γήπεδο, μια κάμερα, τον Lance Stephenson και τον Jordan Crawford. Ζητάω πολλά;
Celtics – Bulls game 4
Είναι δύσκολο αυτές τις μέρες να είσαι ο Fred Hoiberg. Ο προπονητής των Bulls είναι σε απόγνωση για το ποιον να βάλει στην θέση του play maker. Έχασε τον Rajon Rondo για άγνωστο διάστημα μετά το κάταγμα στον αντίχειρα και από το τρίτο παιχνίδι παλεύει να βρει ποιος είναι ο ιδανικός pg δίπλα σε Wade και Butler. Στο τέταρτο παιχνίδι ξεκίνησε στην θέση του βασικού τον Jerian Grant, ο οποίος σε μόλις 4:41 λεπτά συμμετοχής εκτέθηκε αρκετές φορές στο pick’n’roll των Isaiah Thomas και Al Horford, και αν συνυπολογίσουμε και τα 0/3 σουτ του, τότε μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο που δεν αγωνίστηκε ούτε δευτερόλεπτο στο υπόλοιπο παιχνίδι.
Τη θέση του πήρε ο Michael Carter-Williams, όμως ούτε αυτός έδειξε να μπαίνει στο κλίμα του αγώνα. Καθώς υπέκυψε σε δύο γρήγορα φάουλ, μόλις σε πέντε λεπτά συμμετοχής, και παίζοντας άλλα τρία στο δεύτερο ημίχρονο τελείωσε το παιχνίδι με μία assit, δύο λάθη και δύο φάουλ. Μετά από όλα αυτά όπως ήταν αναμενόμενο ο Hoiberg αναγκάστηκε να κοιτάξει βαθιά στον πάγκο του και να βάλει στο παρκέ τον Isaiah Canaan. Δεν θα αναφέρουμε πολλά, απλά θα αφήσουμε το tweet του Nick Friedell να μιλήσει από μόνο του.
To understand how desperate Hoiberg is at PG, consider that Canaan has played just 21 minutes in March and April combined. 19 DNPs.
— Nick Friedell (@NickFriedell) April 23, 2017
Η μοναδική απειλή των Bulls ήταν τα γιουρούσια του Butler, όπου κέρδιζε πολλά φάουλ και σούταρε 14 βολές στο πρώτο ημίχρονο. Κατά τα άλλα, το 38% που σούταραν οι γηπεδούχοι δεν τους επέτρεψε να πετύχουν τίποτα καλύτερο στο πρώτο ημίχρονο. Οι Celtics ξεκίνησαν από την αρχή στα κόκκινα και δεν επέτρεψαν σε πολλά σημεία στους Bulls να κάνουν το παιχνίδι τους. Οι Al Horford και Gerald Green στάθηκαν άξιοι συμπαραστάτες στον Isaiah, και ακόμα και όταν στο τρίτο δεκάλεπτο οι “Ταύροι” προσπέρασαν για πρώτη και μοναδική φορά στο παιχνίδι, οι “Κέλτες” έτρεξαν ένα 12-0 σερί και επανέφεραν την διαφορά σε διψήφιο αριθμό. Στοιχείο που κρατάμε από το παιχνίδι είναι ότι ο Thomas έδειξε για πρώτη φορά σε αυτή την σειρά να διασκεδάζει το παιχνίδι και το χαμόγελο του να ζωγραφίζεται ξανά.
Τα νεύρα και οι αψιμαχίες δεν έλειψαν, βέβαια, με ουκ ολίγες δυάδες να βρίσκονται έτοιμοι να αρπαχτούν σε σημεία του παιχνιδιού. MCW και Isaiah Thomas, ο Mirotic που αρπάχτηκε με τον Joe Crowder, o Canaan με τον Bradley, όμως το highlight ήταν όταν ο “8χρονος” Robin Lopez να λύνει τα κορδόνια του Joe Crowder για να μην ξεκινήσει γρήγορα το παιχνίδι σε κάποιο σημείο της τέταρτης περιόδου.
Robin Lopez with the assist? 👟#NBAPlayoffs pic.twitter.com/7XBiFXWTDW
— NBA on TNT (@NBAonTNT) April 24, 2017
Και σε όλα αυτά να προσθέσουμε ότι ο Rajon Rondo, είτε παίξει, είτε όχι στη σειρά θα κληθεί να πληρώσει πρόστιμο 25.000 δολαρίων για την κίνηση του να βάλει τρικλοποδιά στον Joe Crowder στο τρίτο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων.
Michael Carter Williams avg'd 17, 6, and 6 for a season. remember that next time you quote stats for a player on a crap team
— TAKE THAT FOR DATA (@ChrisVernonShow) April 24, 2017
La la la life goes full circle
Πριν από 11 χρόνια ο Gerald Green μπήκε στο NBA ως rookie για τους Boston Celtics, παίζοντας σποραδικά κατά μέσο όρο 11 περίπου λεπτά, βάζοντας κάτι παραπάνω από πέντε πόντους. Φέτος ο Green επιστρέφει στους Celtics, ως βετεράνος πια, αν και όχι απαραίτητα σοφότερος. Παίζει σποραδικά, μέσο όρο περίπου 11 λεπτά και βάζοντας κάτι παραπάνω από πέντε πόντους. Τότε οι Celtics μένουν εκτός playoffs με 33-49. Σήμερα μπαίνουν από το πρώτο seed της Ανατολής στα playoffs, με τον Green εκτός rotation. Σε ανάγκη σκοραρίσματος και τριπόντου, ο Brad Stevens καταφεύγει στη λύση του Gerald Green, που κανείς δεν πίστευε ότι θα είναι η απάντηση, τον βάζει στην αρχική πεντάδα, και στο δεύτερό του παιχνίδι ο ομοχρώματος των Celtics απαντάει με 18 πόντους και 7/13, με τους Celtics να ξαναμπαίνουν στη διεκδίκηση της πρόκρισης. Η ζωή δεν είναι ακριβώς όμορφη στη Βοστόνη, αλλά συν τω καιρώ, θα προσπαθήσουν να την οδηγήσουν εκεί, πατώντας σε ένα κομμάτι του παρελθόντος τους.
Section “Take that for Data”
- O Kawhi Leonard έχει 40/40 βολές στα playoffs, και αν ξεκινήσουμε να μετράμε από την κανονική περίοδο, έχει 46 συνεχόμενες εύστοχες βολές. O Kawhi ξεπέρασε τις 39 συνεχόμενες του Dirk τη χρονιά του τίτλου, και ενδεχομένως να έχει σπάσει κάποιο ρεκόρ, το οποίο θα ψάξουμε και θα βρούμε.
Kawhi Leonard is the first player in NBA history to have 40+ points, 5+ three-pointers and 5+ steals in a playoff game.
— Jordan Howenstine (@AirlessJordan) April 23, 2017
- Ο Andre Roberson σουτάρει με 59% εντός παιδειάς στην σειρά με τους Rockets (23/39 από τα οποία τα 7/14 είναι τρίποντα), ενώ στις βολές έχει το τρομακτικό 11,8% με 2/17, τις 2/12 τις είχε στο τελευταίο παιχνίδι.
- Τα 0/15 του Manu Ginobili.
- Bradley Beal, fourth quarter assassin με 13/20 FG.
- Ο Nene δεν κάνει ρεκόρ με τα περισσότερα εύστοχα σουτ χωρίς αστοχία στα playoffs με 12, αλλά γίνεται ο μόνος παίκτης που πετυχαίνει 12/12 τόσο στην κανονική διάρκεια, όσο και στα playoffs.
Μικρές εκπλήξεις:
O καλύτερος προπονητής στην ιστορία (λέγε με Poppovich) δένεται κόμπο σε δύο σερί ματς από τον David Take That for Data Fizdale o οποίος χτύπησε τους Spurs στις λίγες αλλά πάγιες αδυναμίες τους με την κυριότερη να είναι η έλλειψη ενός pg που θα δημιουργήσει ευκαιρίες για τους συμπαίκτες του.Από εκεί νομίζω προκύπτει και η αναγκαστική “υπερφόρτωση” Leonard.Το αποτέλεσμα είναι ότι στην επίθεση των Spurs μαζεύονται 4 στους 5 στη μία πλευρά είτε για να σκρινάρουν είτε για βοήθεια,με ένα ξεχασμένο στην άλλη πλευρά.Όχι ακριβώς η επιτομή του ομαδικού παιχνιδιού.Στην άμυνα ο Aldridge έχει κάκιστα switch κάτι που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο ο Conley αναγκάζοντάς τον σε περιστροφές “το ξενύχτι φτάνει στο τέλος του θα ρίξω ένα ζειμπέκικο”
Oι Cavs έπαιξαν πολύ καλύτερα όταν οι Love και Irving κάθονταν στον πάγκο κι ο Lue ξαναέγινε προπονητής(;).Η αστοχία τους αποκάλυψε, ειδικά στην περίπτωση του Irving το φαινόμενο της μαύρης τρύπας που με την τεράστια βαρυτική της έλξη καταπίνει κάθε ομαδική αμυντική προσπάθεια.Ο Kyrie έχει δύο μοναδικές ικανότητες.Μπορεί να σκοράρει με κάθε πιθανό τρόπο και να βρεθεί εκτός θέσης στα αμυντικά pick n’ roll επίσης με κάθε πιθανό τρόπο.Έστω και κατά λάθος θα έπρεπε κάποια στιγμή να καλύπτει σωστά, ωστόσο με συνέπεια αρνείται να το κάνει.Το αποτέλεσμα είναι πως όταν δεν σκοράρει 40 πόντους, φαίνονται πάρα πολύ οι 50 που τρώνε οι Cavs εξαιτίας του.Πάγκο μέχρι να στρώσεις και να συγκεντρωθείς Kyrie, είπε ο coach (!!!) Lue.Και λειτούργησε αφενός χάρις στην goat παρουσία Lebron κι αφετέρου χάρις στις καλές εμφανίσεις του Deron Williams.
Παρά τον εντυπωσιακό Giannis και τις εκτιμήσεις για τις ιικανότητες των Raptors η σειρά εξελίσσεται σε επίπονη διαδικασία για τα μάτια μας.Τα σουτ των Μπακς βρίσκονται στο επίπεδο ελληνικού ντέρμπυ των 90’s κι όταν οι Raptors κάνουν τα στοιχειώδη επιθετικά,η διαφορά είναι πάνω από τους 10.Είναι γνωστό το ότι οι Bucks δεν έχουν σουτέρ αλλά η κάκιστη παρουσία του Middleton που έχει χτίσει πολυκατοικία έως τώρα στη σειρά, είναι μία μικρή αρνητική έκπληξη
Ο αξιομίσητος Rajon Rondo αποδείχτηκε κλειδί για τη σειρά των Bulls-Celtics.Όσες φορές κι αν γραφτεί θα παραμείνει αξισημείωτο πώς αυτή η κλινική περίπτωση έχει την ικανότητα όταν αντιμετωπίζει σοβαρά το παιχνίδι, να δίνει στην ομάδα του όσα χρειάζεται εκεί που τα χρειάζεται.Νο Rondo no party για τους Bulls με τους Wade και Butler να “μην μπορούν να σηκώσουν το βάρος της απουσίας του”(βλέπε μικρά δημοσιογραφικά κλισέ που αγαπήσαμε)
Θύμισέ μου, εσύ γιατί δεν γράφεις στο ball hog? :p
Στα τον Cavs. Ο Kyrie είναι ένα συγκλονιστικό επιθετικό ταλέντο, που μου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει απλά πάρα πολλά σουτ στο ρεπερτόριο του, αλλά ότι κάθε σουτ είναι το ρεπερτόριο του. Ιδανικά θα τον ήθελα να παίζει μόνο στους τελικούς. Αν πάρουμε όλη τη λίγκα, είναι σίγουρα μέσα στους 10 που θα έπαιρνα αν μου έλεγαν να φτιάξω ομάδα τίτλου.
Ο Rondo είναι playoff παίκτης, όχι απαραίτητα because the stakes are higher και είναι πιο συγκεντρωμένος, αλλά το πιο deliberate στυλ των playoffs του ταιριάζει, και η εμμονή του να κάνει αυτό που αυτός θέλει στην επίθεση, σε βάρος πολλές φορές του ρυθμού και του αυθορμητισμού, μετατρέπεται σε πλεονέκτημα. Είναι κι από τους παίκτες που έχουν εντυπωσιακά καλύτερα playoff numbers από ότι regular season. Είναι ο anti-Lou Williams.
Για τον Middleton είναι σαν να έχουν αναγνωρίσει οι Raptors ότι μπορεί ο Γιάννης ο καλύτερος παίκτης, αλλά ο Khris είναι η συνεκτική ουσία της ομάδας. Η είσοδος του Powell τον έχει γονατίσει. Ακόμα κι έτσι, με σταθερό Snell και Brogdon, κάποια contributions από Maker και Monroe, θέλουν άλλον έναν να την παλέψει μπροστά, ιδίως από μακριά. Όταν βγήκε το ματς του Beasley, μια χαρά. Αν βγει του Delly, το ίδιο. Ο Teletovic παίζει σαν κουφάρι, ο Vaughn δεν χωράει. Αν κάποιος ζεσταθεί έχουμε game 7, και εκεί πια, αίμα κι άμμος.
Δεν μου το έχετε προτείνει γι’αυτό όχι ότι δεν θα το ήθελα(ακούς ballhog; :p. )
Συμφωνώ με όσα έγραψες για Rondo-Bucks, μία μικρή υποσημείωση για Kyrie.Στους περσινούς τελικούς κατέβαλλε σημαντικά μεγαλύτερη προσπάθεια αμυντικά στα τελευταία παιχνίδια της σειράς.Φέτος παραμένει νωθρός έως τώρα.Για τους έτσι κι αλλιώς πολύ ευάλωτους αμυντικά Cavs, αυτό σημαίνει ότι ο Kyrie με μέτρια και κάτω του μετρίου ποσοστά, γίνεται αυτόματα liability.
Celtics-Bulls και 4 στα 4 για τους φιλοξενούμενους μέχρι τώρα,να κάτι που είχαμε να δούμε καιρό.Από εκείνη τη σειρά Rockets-Mavs με το επικό δίδυμο McGrady-Yao Ming(fun times) και την αρμάδα του Dirk,τότε που πιστέψαμε για λίγο ότι μπορεί ο T-Mac να περάσει πρώτο γύρο playoff αλλά τελικά έφαγε μια ξεγυρισμένη 40άρα στο game 7(πως περνάνε έτσι τα χρόνια γαμώτο!)..