The Ball Hog’s NBA Playoff Sessions: #8

Τα καλά νέα είναι ότι τα Playoffs του ΝΒΑ επιτέλους ξεκίνησαν.

Τα κακά νέα είναι ότι η απόδοση μας στη δουλειά θα είναι ελαφριά μειωμένη, γιατί στο ΝΒΑ επιμένουν να μην υπολογίζουν τις οργισμένες επιστολές μας για να μεταθέσουν τα παιχνίδια σε πρωινές ώρες ώστε να τα βλέπουμε με την άνεση μας, αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας σταματήσει.

Πιστοί στο ραντεβού μας με την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για άλλη μια χρονιά θα βλέπουμε τα πάντα και θα γράφουμε ό,τι μας έρχεται.

Κυριολεκτικά.

Clippers @ Utah

Η κυρίαρχη σκέψη κατά τη διάρκεια του μοναδικού έβδομου παιχνιδιού του πρώτου γύρου, ήταν ότι έγινε απλά και μόνο επειδή θα ήταν περίεργο να μην γίνει κανένα έβδομο παιχνίδι, αλλά και το ότι είναι αδύνατον ο Chris Paul να τελειώσει σεζόν υγιής ή με καλό παιχνίδι.

Εφόσον οι Clippers είχαν υποκύψει στα έξι παιχνίδια, κανείς δεν θα τολμούσε να γράψει κάτι κακό για τον Chris Paul, ο οποίος ήταν συγκινητικός. Σκόραρε 21 ή περισσότερους πόντους σε όλα τα παιχνίδια, έβαλε εννέα ή περισσότερα σουτ σε όλα, είχε πάνω από οκτώ assists σε όλα, και πάνω από 10 σε τέσσερα από τα έξι, με μόνο σε ένα να είχε αρνητικό συντελεστή +/-, ενώ ήταν οργιώδης σχεδόν σε όλες τις τέταρτες περιόδους. Ωστόσο την Κυριακή τελείωσε με 6/19 σουτ και 13 πόντους, με 1/7 τρίποντα, δίχως κλέψιμο, με συντελεστή +/- στο -10. Χωρίς να είναι φυσικά η αιτία του αποκλεισμού, έγραψε άλλο ένα παιχνίδι όπου δεν μπόρεσε να πιάσει τα standards του σε close out game, για να γίνει μάλλον ο βασιλιάς του “close, but no cigar”.

Ή, τέλος πάντων, κάτι τέτοιο λέει η κυρίαρχη αφήγηση της θητείας του στο L.A., που τροφοδοτεί για μια ακόμη φορά το ότι δεν είναι αρκετός, το ότι είναι υπερβολικά κοντός και λοιπές κριτικές.

Ας δούμε όμως τα επί Clippers παιχνίδια αποκλεισμού:

• Πέρσι φεύγει τραυματίας στο τέταρτο παιχνίδι με τους Blazers, και οι Clippers υποκύπτουν, χάνοντας στην πορεία και τον Blake Griffin.
• Πρόπερσι γράφει 26/5/10/4 με τέσσερα λάθη και 45% εντός παιδιάς, σε μια σειρά που γίναμε μάρτυρες της πιο αλλόκοτης ανατροπής των τελευταίων ετών, με αποκλεισμό στον δεύτερο γύρο από τους Rockets και παρά το προβάδισμα με 3-1 στη σειρά και 25 πόντους στο πέμπτο παιχνίδι.
• Τη σεζόν 2013/14 απέναντι στην Oklahoma γράφει 25/7/11/1 με τρία λάθη και 50%.
• Το 2013, όταν οι Grizzlies πήραν τέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια, μετά τις δύο εκτός έδρας ήττες τους, ο Chris έχει 28/4/8/1 με 11/16 σουτ δίχως να κάνει λάθος.
• Τη σεζόν 2011/12, απέναντι στους Spurs που εκείνη τη σεζόν απέναντι στους Clippers έπαιξαν πραγματικά όμορφο και αποτελεσματικό μπάσκετ, ο Chris Paul χαιρέτησε τη σεζόν με 23/6/11/2 και δύο λάθη με 50% FG.

Μιλάμε, δηλαδή, για την πρώτη φορά στην εν Los Angeles καριέρα του, κατά την οποία ο CP3 εμφανίζεται κατώτερος των περιστάσεων στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, με μια φορά να τη χάνει λόγω τραυματισμού και τις υπόλοιπες να παίζει πάνω από τους μέσους όρους του. Αν έπρεπε να μοιράσουμε την ευθύνη της αποτυχίας των Clippers να φτάσουν έστω μέχρι τους τελικούς περιφέρειας όλα αυτά τα χρόνια, ο Paul θα έπρεπε να είναι ο τελευταίος στη λίστα των υπευθύνων, και είναι ατυχές και άδικο να λεκιάζει το στατιστικό αυτό το legacy του. Mπορούμε να μιλήσουμε για ατυχία, για τα ελλείμματα του supporting cast, προπονητικές και διοικητικές αστοχίες, πριν τον κατακεραυνώσουμε. Ο Chris Paul είναι όντως ο καλύτερος point guard της γενιάς του, ο παίκτης ίσως με το πιο κοφτερό μπασκετικό μυαλό αυτή την στιγμή στο NBA, ένας καταπληκτικός μάστορας της πορτοκαλί μπάλας, ο οποίος ταυτόχρονα έχει τον σαφή περιορισμό του ύψους του, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται στην ικανότητά του να βρίσκει προσπάθειες με μια πεντάδα συγκεντρωμένη επάνω του στην άμυνα, ξανά και ξανά, ο οποίος παίζει μονίμως χωρίς ουσιώδες back-up και χωρίς έναν δεύτερο δημιουργό στα φτερά που να μπορεί να οργανώσει και να δώσει στον Paul ευκολότερες προσπάθειες. Παίζει ρόλο η αποπνικτική προσωπικότητά και οι φωνές του σε αυτό; Ίσως ναι, αλλά αυτό δεν είναι αγωνιστικό κριτήριο. Στα μάτια μου μοιάζει με το “LeChoke” για τον LeBron James, όταν ο “Βασιλιάς” αδυνατούσε να πάρει πρωτάθλημα στο Cleveland με τον Jamison, τον Delonte West και τον Ilgauskas.

Wizards @ Boston

Freak Game

Ας πάρουμε το χρονικό ενός από τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια των φετινών playoffs.

• Οι Wizards ξεκινούν το παιχνίδι με 16-0 και κατεβάζοντας εννέα rebounds έναντι κανενός των Celtics στο πρώτο τετράλεπτο.
• Ο Isaiah Thomas χάνει ένα δόντι, βάζει κολλητά τρίποντα, όσο ακόμα ψάχνει να δει τι έχει συμβεί στο στόμα του και σαλπίζει την αντεπίθεση των Κελτών, με τον σπίκερ να εκστομίζει την πιο πετυχημένη αυθόρμητη ατάκα των φετινών playoffs, καθώς ο Thomas οδεύει προς τον πάγκο μετά το time out του Scott Brooks: “You want the tooth? You can’t handle the tooth!”, φτύνοντας στην μούρη της σοβαροφάνειας και του politically correct.
• Ο Kelly Olynyk γίνεται το επίκεντρο της πράσινη επίθεσης.
• O Terry Rozier ντύνεται Marcus Smart και περνά στο παιχνίδι στην αρχή της δεύτερης περιόδου. Σε διάστημα τεσσεράμισι λεπτών κατεβάζει έξι rebounds, τα δύο εκ των οποίων επιθετικά, παίζει συγκλονιστική άμυνα, με κερασάκι ένα block διακοπή ρεύματος στον John Wall. Ο original Marcus Smart είναι παντού, δαγκώνει, και με την έντασή του βοηθάει την ομάδα του Stevens να κοπάσει την μπόρα.
• Στο ίδιο διάστημα ο Markieff Morris γυρίζει τον αστράγαλό του και ο Scott Brooks αναγκάζεται για άλλο ένα παιχνίδι να στερηθεί των υπηρεσιών και της λύσσας του.
• O Jae Crowder θυμάται ότι σούταρε με 40% από το τρίποντο στη regular season, φορτώνει με δύο τρίποντα στην δεύτερη και τρία τρίποντα στην τρίτη περίοδο το καλάθι των Wizards. Ο Thomas προσθέτει 12 πόντους στους 11 του Crowder στην τρίτη περίοδο, ενώ ο Al Horford παίζει σαν πασπαρτού-δεύτερος star, και οι Celtics ολοκληρώνουν την περίοδο με 36-16 και βρίσκονται πλέον μπροστά με +15.
• Οι Wizards χωρίς τον Markieff μετατρέπονται σε βούτυρο. Ολοκληρώνουν την τρίτη περίοδο με τον απίστευτο αριθμό 0 στα fouls, αριθμός που δεν θα αλλάξει μέχρι και 4:10 πριν από τη λήξη του παιχνιδιού.
• Ο Bojan Bogdanovic βάζει 10 συνεχόμενους πόντους στην αρχή της τελικής περιόδου και ξαναφέρνει τους Wizards σε απόσταση βολής, 98-101.
• H απάντηση είναι ο ξεχασμένος Jaylen Brown.

Rookie Jaylen Brown is stepping up!

3-pointer & an assist after sitting for first 43 minutes of game: https://t.co/i8Y5RNESpn #Celtics pic.twitter.com/zx0pReWsR0

— NBA.com (@NBAcom) April 30, 2017

• Τελικά οι Celtics είναι εύστοχοι και ο Horford αψεγάδιαστος και στις δύο άκρες του παρκέ, και οι Celts δεν ξανακινδυνεύουν.

Τα κλειδιά του παιχνιδιού ήταν τρία.

Κατ’ αρχάς Thomas, Horford και Crowder έπαιξαν σαν πραγματικοί “big-three”, πράγμα που δεν συνέβη ποτέ στον πρώτο γύρο. Ο Crowder σκόραρε αφειδώς, και τα 6/8 τρίποντά του είναι μαρτυρία και αιτία της εύρυθμης λειτουργίας της επίθεσης του Brad Stevens. Ο Isaiah Thomas έκανε το απόλυτο “Isaiah Thomas game”, σκοράροντας 33 πόντους με μικρά σερί, εκμεταλλευόμενος ταυτόχρονα τους διαδρόμους για να φτάσει τις εννέα assists, ενώ ο Horford ήταν αυτός που είναι στον υπερθετικό βαθμό. Ξέχασε το παθητικό κοστούμι στα αποδυτήρια και τελείωσε με 21 πόντους, πέντε επιθετικά rebounds (εννέα σύνολο) και δέκα assists, φιλετάροντας την άμυνα των Wizards και κάνοντας το “πολωνικό σφυρί” να νοσταλγεί τον Dwight Howard. Το γεγονός πως έχασε το triple-double για ένα rebound είναι το πιο Al Horford thing ever.

Κατά δεύτερο λόγο, ο τραυματισμός του Markieff έκανε ευκολότερη τη δουλειά του Brad Stevens στο rotation, καθώς δεν υπήρχε PF ικανός να τιμωρήσει το small-ball.

Τέλος, όπως είχαμε υπογραμμίσει και στο preview της σειράς, ένα από τα κρισιμότερα στοιχεία είναι το κατά πόσον οι Wizards θα μπορέσουν να παίξουν ικανοποιητική περιφερειακή άμυνα, είτε στερώντας το δικαίωμα να εκτελούνται τρίποντα από τους Celtics, είτε κάνοντας επιτυχές contest στις προσπάθειες.  Τελικά οι Celtics βρήκαν τα σουτ που ήθελαν, εκτελώντας 39 τρίποντα και ευστοχώντας σε 19 από αυτά.

Raptors @ Cleveland

Δεν ξέρω αν είχατε κι εσείς ένα φιλαράκι που παίζατε τακτικά μονά μεγαλώνοντας. Το φιλαράκι στην περίπτωση μου ήταν μονίμως ψηλότερο, πιο δυνατό και – κακά τα ψέματα – έπαιζε καλύτερο μπάσκετ από εμένα, ή τουλάχιστον, πιο αποτελεσματικό στο ένας εναντίον ενός. Το αποκαρδιωτικό είναι ότι σε όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθούσα να βελτιώσω κομμάτια του παιχνιδιού μου, να προσθέσω στοιχεία, να βρω τρόπους, ειδικά για να χτυπήσω αυτά τα μονάκια. Κι όμως, για όλα αυτά τα χρόνια, ο άλλος φαινόταν να βρίσκεται ήδη εκεί, έτοιμος να αντιμετωπίσει τις νέες ιδέες μου, πριν καν τις παρουσιάσω ως πρόβλημα στο τσιμέντο. Σύμφωνοι, έπαιρνα κατά καιρούς νίκες που ξαναπυροδοτούσαν την προσπάθειά μου, ωστόσο ποτέ, μα ποτέ, δεν κατάφερα να διαλύσω στην ψυχολογία μου, ή στην πράξη, το σύννεφο του underdog. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους Raptors απέναντι στο κεφάλαιο LeBron στην Ανατολή.

Όχι μόνο οι Cavs κέρδισαν με σχετική άνεση, αλλά κι όταν οι Raptors έτρεξαν ένα ψυχωμένο 19-3 στην δεύτερη περίοδο (φυσικά με τον Powell μέσα, βλ. παρακάτω) φτάνοντας το παιχνίδι στο καλάθι, ο Lue επανέφερε τους βασικούς του, κι εκείνοι επανέφεραν την τάξη πραγμάτων στα φυσιολογικά, και το ημίχρονο έληξε στο +14, με το παιχνίδι, χωρίς να έχει λήξει τυπικά, να έχει ουσιαστικά λήξει.

Είναι φανερό πλέον ότι δεν μπορούν να αναζωπυρώσουν τη φλόγα της regular season στην επίθεση, κι έτσι ο δρόμος προς την ελπίδα περνάει από την άμυνα και το νεοαποκτηθέν grit για τους Raptors. Στο game 1 δεν κατάφεραν ούτε να κρατήσουν τους Cavs μακριά από το καλάθι τους, ούτε να τους τρέξουν εκτός γραμμής τριπόντου, ούτε και να γλιτώσουν κάτι στο transition, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας τακτικών διαλείψεων στην προσοχή και στην συγκέντρωσή τους.

Το κρυφό χαρτί με το ζόρι

O Norman Powell επέστρεψε στον πάγκο, και για άλλη μια φορά ξεχάστηκε εκεί μέχρι το παιχνίδι να είναι απρόσιτο για τους Raptors, ακόμα κι αν το πεντάλεπτο που εμφανίστηκε στη δεύτερη περίοδο συνέπεσε με το 19-3 των Raptors. Ο Powell είχε και πάλι το καλύτερο +/- της ομάδας, και, όσο συγκυριακό στατιστικό κι αν είναι, κάποια στιγμή θα πρέπει να ψήσει τον Dwane Casey να εμπιστεύεται τον Powell πριν το τρίτο-τέταρτο παιχνίδι της σειράς.

After tonight, Raptors are…
+58 in 141 min. w/ Norman Powell on the floor &
-65 in 195 min. w/ Powell off the floor
… in the playoffs

— John Schuhmann (@johnschuhmann) May 2, 2017

Υπάρχει το αντεπιχείρημα, πως ο Powell είναι χρησιμότερος στον πάγκο, ώστε ο Lowry με τα bech units να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον αδύναμο αμυντικά πάγκο των Cavs, και να καλύπτουν το έδαφος που χάνεται από τους starters, αλλά αναρωτιέμαι κατά πόσον αυτό είναι μια βιώσιμη στρατηγική, όταν ο Lue ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξαναρίξει στο παρκέ τους ξεκούραστους βασικούς του και να ξανακερδίσει με τη σειρά του το χαμένο έδαφος.

Rockets @ Spurs

Σε ένα παιχνίδι που θα μείνει στην ιστορία σαν μια παραφωνία στην διαχρονική κυριαρχία του San Antonio στα playoffs, οι Rockets κυριάρχησαν ολοκληρωτικά επί των αντιπάλων τους.

Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για τον αγώνα, ας δούμε την condensed περίληψη από ότι διαδραματίστηκε στο AT&T center.

Η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται, και η αρχική πεντάδα με την οποία ξεκίνησαν οι γηπεδούχοι φαινόταν να είχε μείνει στην προηγούμενη σειρά αγώνων. Αντί, όμως, για το έβδομο παιχνίδι με τις δυσκίνητες Αρκούδες, απέναντι στην frontline των οποίων θα μπορούσαν να κρυφθούν τα αργά πόδια του David Lee, είχαμε τις Ρουκέτες¹⁾Μπορεί να μην υπάρχουν αρκούδες στο Memphis, αλλά τα ονόματα αυτών των δύο ομάδων ταιριάζουν ιδανικά στο στυλ παιχνιδιού τους! και ο βετεράνος forward είχε κληθεί να μαρκάρει το p’n’r των Harden-Capela.

can't believe i lived long enough to see the spurs starting david lee at center

— Shea Serrano (@SheaSerrano) May 2, 2017

Με ένα κάρφωμα του Capela μετά από assist του Harden και ένα τρίποντο του “Μούσια” στα απλωμένα χέρια του Lee στις δύο πρώτες επιθέσεις, χρειάστηκαν να περάσουν μόλις 80 δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει ο  Popovich πως κάτι πάει στραβά και να καλέσει το πρώτο του time out.

O Capela, θύμα του Adams στον πρώτο γύρο, ο οποίος με τη δύναμή του τον είχε βγάλει εξ’ολοκλήρου εκτός παιχνιδιού, αχρηστεύοντας μαζί με την άμυνα του Roberson το κεντρικό pick’n’roll που αποτελεί τον άξονα της επίθεσης των Rockets, παρουσιάστηκε μεταμορφωμένος στο πρώτο παιχνίδι. Οι ψηλοί των Spurs δεν ήταν ούτε αρκετά δυνατοί, μήτε γρήγοροι και ο Ελβετός , όπως και οι συμπαίκτες του, μπορούσε να φθάνει ανενόχλητος στο καλάθι των αντιπάλων του, σημειώνοντας 20 πόντους και μαζεύοντας 13 rebounds, επιδόσεις που μετά βίας έφθασαν οι τέσσερις βασικοί ψηλοί του San Antonio αθροιστικά.

O Lee έγινε αλλαγή νωρίς, και αντικαταστάθηκε από τον ακόμη πιο αργό Gasol, και οι Rockets δεν άργησαν να πάνε τη διαφορά στους 15 πόντους, στο 28-13, και να κατεβάσουν τον Ariza στο “4”, προκειμένου να δούμε τον Pop να κάνει την βασικότερη προσαρμογή που μπορεί να είναι καταλυτική για τη σειρά των Τελικών.

Ο Popovich μπορεί να έχει αποδεχθεί το τρίποντο σαν όπλο της ομάδας, αλλά είναι ιδεολογικά αντίθετος στην χρήση κοντών πεντάδων, όπως προστάζουν τα small-ball σχήματα που ακολουθούν οι υπόλοιπες διεκδικήτριες του Τίτλου, καθώς το San Antonio είναι η κατ’εξοχήν ομάδα που νοιώθει πιο άνετα να αγωνίζεται με δύο ψηλούς σε όλον τον αγώνα, ίσως και ελλείψει ενός παίκτη όπως ο Boris Diaw, που είχε περάσει την Κυριακή του στη Δυτική Ακτή, αποκλείοντας τους Clippers.

Όλη τη φετινή σεζόν ο Kawhi αγωνιζόταν σαν small forward στο 93% των περιπτώσεων, και σαν power forward μόλις το 7% του χρόνου παρουσίας του στο παρκέ. Και αυτό συνέβαινε σχεδόν αποκλειστικά στις αναμετρήσεις του San Antonio απέναντι στο Houston. Μόλις ο Ariza πέρασε στο “4”, οι Spurs ακολούθησαν, με τον Leonard, και διόλου συμπτωματικά έτρεξαν ένα σερί 8-0 για να μαζέψουν τη διαφορά, και, γενικά, για όσο και οι δύο ομάδες έπαιζαν small ball, αυτή παρέμενε στα ίδια επίπεδα.

Αλλά όταν ο Kawhi έκατσε να ξεκουραστεί ταυτόχρονα με τον Harden, τότε φάνηκε και η ουσιαστική διαφορά των δύο ομάδων.

Kawhi Leonard: 21 Pts, 11 Reb, 6 Ast

Rest of Spurs starters: 27 Pts, 19 Reb, 5 Ast combined

— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) May 2, 2017

Με τον Leonard εκτός παιχνιδιού, το παιχνίδι των Spurs έπρεπε να κινηθεί γύρω από την παρουσία στο post του LaMarcus Aldridge. Εκεί πέρα ο LMA, επιβεβαίωσε κάτι που ψιθυρίζεται κάθε φόρα που κάποιος κάθεται να παρακολουθήσει παιχνίδι του San Antonio φέτος. Πώς σε μια γερασμένη ομάδα, αντί για δεύτερο πυλώνα της, αποτελεί τον νεαρότερο βετεράνο της, και σταθερά την πιο απογοητευτική παρουσία αναλογικά με την αξία του. Ο D’Antoni, παρόλο που το αποφεύγει ιδεολογικά, επέλεξε να κάνει διαρκώς double team στον LaMarcus, ο οποίος δεν μπορούσε ούτε να εκμεταλλευτεί τη δύναμή του, και να βάλει τους αντιπάλους του στα καλάθια, ή έστω να πάρει αυτά τα επιθετικά rebounds που σκότωσαν το Memphis, μήτε έσπρωχνε την μπάλα γρήγορα στην περιφέρεια για να βγάλει ελεύθερα σουτ. Η επίθεση των  Spurs κόλλησε, αλλά ακόμα χειρότερη ήταν η εικόνα στην άμυνα.

Εκεί η μπάλα είχε περάσει στα χέρια του Lou Williams, που μπορούσε για πλάκα να χτυπάει στα πόδια τους παίκτες των Spurs και να φθάνει στη ρακέτα, ενώ οι ψηλοί του San Antonio έφθαναν διαρκώς αργοπορημένοι στα ελεύθερα τρίποντα του Houston. Το σκορ είχε πάει στο 49-25, όταν και επέστρεψε στο παιχνίδι ο ξεκούραστος και υγιέστατος, σε σχέση με τον προηγούμενο γύρο, Harden. O πραγματικός MVP χρειαζόταν μόλις ένα καλό σκρην από τον Anderson για να βρίσκει μπροστά του τον Aldridge, ο οποίος τον δυσκολεύει όσο και ένας κώνος. Παράλληλα, η άμυνα των Spurs είχε δραματικές επιστροφές, επιτρέποντας στο Houston τους 15 πόντους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο στην δεύτερη και καταλυτική περίοδο. Το παιχνίδι έφθασε το 69-39 στο ημίχρονο, που ήταν και η τρίτη μεγαλύτερη διαφορά σε ημίχρονο στην ιστορία των playoffs, μεγαλύτερη στην ιστορία των Spurs.

Στο δεύτερο ημίχρονο, μία προσπάθεια του San Antonio να επιστρέψει στο παιχνίδι κρατώντας τους Rockets στους τέσσερις πόντους στα πρώτα τέσσερα λεπτά της τρίτης περιόδου, αντιμετωπίστηκε ιδανικά από το Houston και την αδικημένη ιδιοφυΐα που λέγεται Mike D’Antoni. O προπονητής των Rockets, βλέποντας τη διαφορά να πέφτει στους 28 πόντους (!), κάλεσε ένα time out για να αφυπνίσει την ομάδα του, και αυτή αμέσως έτρεξε ένα σερί 7-0, για να ανέβει η διαφορά στους 35 πόντους και να δοθεί εμφατικά το μήνυμα πως οι Rockets δεν αστειεύονται καθόλου και είναι αποφασισμένοι να μην δώσουν στους Spurs τη δυνατότητα να διανοηθούν πως μπορούν να επιστρέψουν στο παιχνίδι.

Seems like the only obvious adjustments for the Spurs right now are to 1) Get faster, and 2) Stop being old. Otherwise, woof.

— Mike Finger (@mikefinger) May 2, 2017

Ο υπόλοιπος αγώνας ήταν σχεδόν τυπική διαδικασία, με την εξαίρεση του τέλους του τρίτου δωδεκαλέπτου, όπου ο Dedmon, εμφανώς εκνευρισμένος, προσπαθούσε απεγνωσμένα να ξεκινήσει κάποιο καυγά με τον Harden προκαλώντας την αντίδραση του Nene, που δέχθηκε την τεχνική ποινή. Η αποβολή του Dedmon έπειτα ήταν μόλις η πρώτη για το San Antonio από τον τέταρτο ημιτελικό της Δυτικής περιφέρειας, όταν και ο Horry είχε προσπαθήσει να τραυματίσει τον Nash, προκαλώντας τον καβγά που οδήγησε στις αποβολές του ιδίου, αλλά και των Stoudemire και Diaw, που χάρισαν τη νίκη στον πέμπτο αγώνα της σειράς, και μετέπειτα το πρωτάθλημα στο San Antonio, στερώντας με αυτόν τον τρόπο τον Τίτλο από την καλύτερη ομάδα του ΝΒΑ εκείνη τη χρονιά, τους “7 Seconds Or Less” Suns του D’Antoni, που φαίνεται έτοιμος να πάρει την εκδίκησή του.

Το παιχνίδι ήρθε στο φινάλε του με μοναδικό γεγονός άξιο αναφοράς τη συμμετοχή του Sam Dekker από την μεριά των Rockets, που φαίνεται να έχει επανέλθει από τον τραυματισμό του και αποτελεί τη μοναδική λύση της ομάδας του στο “3” πίσω από τον Trevor Ariza, που τα πήγε περίφημα στον πρώτο του αγώνα απέναντι στις μηχανές, αλλά και τη συμμετοχή του Davis Bertans για το San Antonio, που αποτελεί τον μοναδικό ψηλό που μπορεί να παίξει στο “4”, κουμπώνοντας ιδανικά απέναντι στα σχήματα του Houston με τον Ryan Anderson. Ο Λετονός, μαζί με τον Simmons, ίσως αποτελέσουν μία λύση για τον Popovich, καθώς οι Gasol και Lee δύσκολα θα μπορέσουν να μείνουν εντός παρκέ για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αλλά, και πάλι, για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αναστηθεί ο Aldridge, ένας Aldridge που έγραψε -36 στα 25 λεπτά που αγωνίστηκε. Το θάψιμο που έτρωγε στο twitter αποτέλεσε σίγουρα καλύτερη ψυχαγωγία από το ίδιο το ματς.

i would trade lamarcus for michael myers https://t.co/eUO3KxLuZ0

— Shea Serrano (@SheaSerrano) May 2, 2017