Ball Hog’s Roundtable NBA Finals 2017 Preview: Golden State Warriors vs Cleveland Cavaliers

Αυτό ήταν το συναίσθημα που μας κατέκλυσε όλους όταν στις 5 Ιουλίου 2016, ο Kevin Durant πρωταγωνίστησε σε ένα από τα μεγαλύτερα «μπαμ» στην Ιστορία.

Here’s the catch: δεν είμαστε σίγουροι αν συνεχίζουν να νιώθουν όλοι που τότε πανηγύριζαν ή σιχτίριζαν, ότι «το μπάσκετ τερματίστηκε και ο ανταγωνισμός τελείωσε». Οk, το ΝΒΑ έχει αναπτύξει διαχρονικά την ικανότητα να δημιουργεί προστιθέμενη αξία -με όρους marketing- σε σειρές, ακόμα και αν αυτές είναι αδιάφορες, όπως το Spurs – Nets το 2003, ή άνισες, όπως το Sixers – Lakers το 2001. Όμως εδώ μιλάμε για άλλο πράγμα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, λίγο πριν το πρώτο tip-off, είναι πως κανείς δεν ξέρει σε τι ακριβώς κατάσταση είναι και οι δύο ομάδες -ή, για την ακρίβεια, τι σημαίνει «ιδανική κατάσταση». Διότι σε αυτήν ακριβώς δείχνουν να βρίσκονται. Δηλαδή, φτάνοντας σε Τελικούς με ελάχιστη κούραση και μηδέν τραυματισμούς και χωρίς να έχουν αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις από κάποιον αντίπαλο (για παράδειγμα, οι Spurs και οι Celtics σφυρηλατήθηκαν και μάλιστα, πολλές φορές, σε διάφορες συνθήκες στην postseason), κανείς δεν ξέρει ποιος είναι καλύτερος, όντας, όχι μόνο πάνοπλος, αλλά και διατεθειμένος να ρίξει ό,τι έχει και δεν έχει, μέχρι να εξοντώσει τον αντίπαλο.

Σίγουρα κανείς δεν νιώθει άνετα να δώσει προγνωστικά. Οι Warriors είναι το φαβορί, καθώς έρχονται για τρίτη σερί χρονιά με το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ, συνεχίζουν και σπάνε ρεκόρ ακόμα και στα «σβηστά» τους (τελευταίο επίτευγμα το 12-0), είναι ξεκούραστοι, δεν έχουν χτυπητές αδυναμίες (τουλάχιστον από αυτές που κάνουν να τρέχουν τα σάλια στον αντίπαλο) και περιμένουν πως και πως αυτή τη σειρά. Θεωρητικά, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τους Dubs.

Τι έχουν οι Cavs; LeBron James σε πραγματική ψύχωση με το GOAT, καλύτερα κατανεμημένους ρόλους από πέρυσι (τρομερά απελευθερωμένοι οι Kevin Love – Tristan Thompson) και μικρότερο ψυχολογικό βάρος. Το project των Warriors πρέπει να δικαιωθεί φέτος. Των Cavs όχι, διότι είχε τέτοιες σκοτούρες το 2016 -πέραν του ότι δεν υπάρχει project, εδώ που τα λέμε.

Ω σκατά, ζούμε μεγάλες στιγμές!

 Η προϊστορία

• Minneapolis/Los Angeles Lakers – New York Knicks: 1952-53, 1972-73
• St. Louis Hawks – Boston Celtics: 1957-58, 1960-61
• Boston Celtics – Los Angeles Lakers: 1962-63, 1965-66, 1968-69, 1984-85
• Seattle SuperSonics – Washington Bullets: 1978-79
• Los Angeles Lakers – Philadelphia 76ers: 1982-83
• Los Angeles Lakers – Detroit Pistons: 1988-89
• Chicago Bulls – Utah Jazz: 1997-98
• Miami Heat – San Antonio Spurs: 2013-14
• Cleveland Cavaliers – Golden State Warriors: 2015-

Τα παραπάνω ζευγάρια με αστερίσκο το τελευταίο, είναι όλες οι φορές στα 71 χρόνια ζωής του ΝΒΑ που είχαμε επανάληψη των ίδιων Τελικών για δυο συνεχόμενα χρόνια. Φέτος δημιουργείται Ιστορία, καθώς για πρώτη φορά οι ίδιες ομάδες βρίσκονται για τρίτη συνεχή φορά να παλεύουν για το Larry O’Brien Trophy. Ακόμα και η σύγκρουση Celtics-Lakers στη δεκαετία του ’80 δεν μέτρησε τρία συνεχόμενα ραντεβού, αφού οι Rockets το ’86 και οι Pistons το ’88 απέτρεψαν τη συνάντηση Bird-Magic για πάνω από δύο φορές σερί. Είναι δε και οι πιο αναμενόμενοι Τελικοί, σίγουρα της πιο πρόσφατης Ιστορίας, καθώς ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη θα πόνταραν τον Οκτώβρη σε μια τρίτη ομάδα να μπει σφήνα σε αυτές τις δυο. Οι τρεις τελευταίες, μάλιστα, είναι και οι μοναδικές φορές που οι δυο ομάδες κοντραρίστηκαν σε επίπεδο postseason με τις νίκες/πρωταθλήματα τη διετία 2015-16 να είναι μοιρασμένα.

Για τον LeBron James είναι η όγδοη φορά στην καριέρα του που θα βρεθεί σε Τελικούς ΝΒΑ¹⁾Αριθμός που τον φέρνει στο club που είναι οι Elgin Baylor, Frank Ramsey, John Havlicek, K.C. Jones, Michael Cooper, Tom Sanders.. Μπροστά του είναι οι Jerry West, Magic Johnson και Tom Heinsohn με εννέα, ο Jabbar με δέκα, ο Sam Jones με 11 και φυσικά ο Bill Russell με 12 παρουσίες σε Τελικούς. Επιπλέον, είναι o έβδομος Τελικός στη σειρά για τον LeBron, που έπιασε στη σχετική λίστα στον Bob Cousy. Στους οχτώ σερί Τελικούς βρίσκουμε τους Frank Ramsey, K.C. Jones και τον ρολίστα Jim Loscutoff, στους εννέα τους Tom Heinsohn και Sam Jones και στους δέκα συνεχείς Τελικούς τον Bill Russell. Φυσικά όλοι πλην του LeBron είναι μέλη των Celtics της δεκαετίας του ’60 που έπαιξαν 12 Τελικούς σε 13 χρόνια. Κι επειδή μαζί με κάθε “βασιλικό” ποτίζεται και η “γλάστρα”, είναι η έβδομη σερί παρουσία σε Τελικούς και για τον James Jones.

Στην Κανονική Διάρκεια

• LeBron James: 31 pts, 13 rebs // Kyrie Irving: 25 pts, 10 ass, 7 stl
• Kevin Durant: 36 pts, 15 rebs // Klay Thompson: 24 pts, 5 3pts

• Draymond Green: 11 pts, 13 reb, 11 ass, 5 blk // Stephen Curry: 20 pts, 11 ass, 4 stl
• LeBron James: 20 pts, 8 reb

Drive to the Finals

Οι Warriors έως τώρα

1st Round: 4-0 vs Blazers

Western Semifinals: 4-0 vs Jazz

Western Finals: 4-0 vs Spurs

“Fo’, fo’, fo’ ” είχε απαντήσει ο τεράστιος Moses Malone λίγο πριν τα playoffs του 1983, προβλέποντας ότι οι 76ers θα κατακτήσουν άχαστοι το Πρωτάθλημα. “Fo’, fi’, fo’ ” ήταν ο τελικός απολογισμός, μιας και έχασαν ένα παιχνίδι στους ανατολικούς τελικούς από τους Bucks, που τους στέρησαν το απόλυτο και πήραν τον Τίτλο με ρεκόρ 12-1²⁾Δεν έπαιξαν στον πρώτο γύρο σαν νικητές της Ανατολής.. 18 χρόνια μετά οι Sixers πήραν τον ρόλο των Bucks και στέρησαν από τους Lakers το απόλυτο. Το δίδυμο Shaq-Kobe, κυρίως ο Superman βέβαια, ήταν “too much” για οποιονδήποτε εκείνη την περίοδο. Στα playoffs του 2001 σκούπισαν κατά σειρά Blazers, Kings, Spurs, φτάνοντας στους Τελικούς με 11-0³⁾Τότε ο πρώτος γύρος ήταν στις τρεις νίκες.. Τελικά κατέκτησαν το δεύτερο από τα τρία σερί Πρωταθλήματα που πήραν στις αρχές της χιλιετίας κερδίζοντας με 4-1 τους Sixers, και χρειάστηκε ένα μυθικό παιχνίδι του Allen Iverson με 48 πόντους για να φανούν τρωτοί έστω και για λίγο οι Lakers, που με 15-1 επίδοση και 93,8% έχουν ακόμα το σχετικό ρεκόρ του ΝΒΑ. Οι Lakers του 2001 ήταν η δεύτερη χρονικά ομάδα που έφτασε με 11-0 στους Τελικούς, μετά τους Lakers του 1989, αλλά εκεί ήταν η σειρά των Pistons να μην χάσουν, και με 4-0 να πάρουν τον πρώτο τους Τίτλο.

Οι Warriors έσπασαν πέρσι το ρεκόρ των Bulls του 72-10, φτάνοντας τις 73 νίκες, αλλά το πλήρωσαν ακριβά στα playoffs, χάνοντας το Πρωτάθλημα, καθώς στην post season τους βρήκε η κούραση και οι τραυματισμοί. Φέτος, ήταν ξεκάθαρο από νωρίς, πως ό,τι ρεκόρ τους ενδιαφέρει, αφορά την postseason. Μαζί με τους Cavs έγιναν το πρώτο δίδυμο ομάδων που ξεκινά με 8-0, ενώ εκείνοι αξιοποίησαν τον τραυματισμό του Kawhi Leonard και πέρασαν με 4-0 και από τους τελικούς της Δύσης, μπαίνοντας στους Τελικούς του ΝΒΑ με ρεκόρ 12-0, το καλύτερο που έχει επιτευχθεί ποτέ.

Οι Cavaliers έως τώρα

1st Round: 4-0 vs Indiana Pacers

Eastern Semifinals: 4-0 vs Toronto Raptors

Eastern Finals: 4-1 vs Boston Celtics

Οι Cleveland Cavaliers σπανίως χρειάστηκε να βάλουν πάνω από τρίτη για να ποδοπατήσουν τους αντιπάλους τους στον δρόμο για τους Τελικούς, κι ας τους στέρησαν οι Celtics το 12-0 που απολαμβάνουν οι Warriors. Αυτή η μια ήττα σήμανε περισσότερα παιχνίδια και λιγότερη ξεκούραση, κάτι που ο LeBron θεωρεί καλό για τον ρυθμό του, οπότε κακό για τους Warriors.

Το γεγονός πως οι Pacers ήταν μέσα σε όλα τα παιχνίδια, και δεν έχασαν με περισσότερους από οκτώ πόντους σε καμία από τις τέσσερις ήττες τους, είναι μάλλον απλά ένα όμορφο στατιστικό για όταν μετά από χρόνια, κάποια καμένα πιτσιρίκια, θα γυρνάνε στις κατακόμβες του basketball reference για να δουν τα κατορθώματα του LeBron James. Η πραγματικότητα είναι πως οι μικρές διαφορές ήταν κάτι σαν ελεγχόμενο ρίσκο για την ομάδα του Tyronn Lue, που έπρεπε να αναγκαστεί κάπως να παίξει με ένταση, καθώς περπατούσε για κανένα τρίμηνο μέχρι τα playoffs. Ο LeBron μάρσαρε σηκώνοντας σκόνη και βγάζοντας γείτονες στα μπαλκόνια με 33/10/9/3/2, και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της σειράς ήταν ο playoff Stephenson. Οι Raptors φόρεσαν την στολή μιας παραδοσιακής Καναδέζικης Piñata που συναντά στο διάβα της ένα ρόπαλο με καρφιά και δεν έδειξαν ούτε στιγμή πως μπορούν να απειλήσουν, πως μπορούν να χτυπήσουν τους Cavs, όπως ευαγγελίζονταν τους προηγούμενους εννιά μήνες. Οι Celtics βρέθηκαν στη δυστυχή θέση να είναι η ομάδα που οι Cavaliers βρήκαν μπροστά τους την ώρα που άρχισαν να ρολάρουν. Ο κρύος Kyrie βρήκε τα πατήματά του, ο Kevin Love το χέρι του, και οι Cavs σκόραραν κατά μέσο όρο 120 πόντους στις πέντε αναμετρήσεις. Και πέντε επειδή στο τρίτο παιχνίδι ο Smart αποφάσισε να αφήσει μια παρακαταθήκη με ένα από τα μεγαλύτερα playoff upsets, με επτά τρίποντα μέσα στο Cleveland.

The Ball Hog’s NBA Finals 2017 Roundtable

Γιατί η κούπα θα επιστρέψει στο Golden State;

Πέτρος Καούνης: Γιατί το να έχεις τη δυνατότητα να κατεβάζεις τέσσερις all star παίχτες στην πρώτη 5αδα σου, από μόνο του σε κάνει φαβορί για οποιονδήποτε τίτλο. Από τον τίτλο του Πρωταθλητή NBA μέχρι τον τίτλο του καλύτερου chef του κόσμου. Γιατί ο KD υπόμεινε καρτερικά το walk of shame και αναζητά τη λύτρωση μέσω του δαχτυλιδιού του Πρωταθλητή. Γιατί θες να κάνεις το 2-1 στις σειρές των Τελικών απέναντι στους Cavs και να έχεις το πάνω χέρι για τους επόμενους 4-5 που θα ακολουθήσουν.

Νίκος Ραδικόπουλος: Γιατί το Cleveland δεν διαθέτει την άμυνα να σταματήσει την επιθετική τους μηχανή. Οι Cavs κόντρα στους Κέλτες άφησαν πάρα πολλά ελεύθερα σουτ που οι τελευταίοι δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν. Αλλά οι Dubs δεν είναι Celtics. Επιπλέον, οι Cavs είναι αρκετά αδύναμοι στην transition defense και οι Warriors τρέχουν στον αιφνιδιασμό. Σαν διάολοι. Ακόμα, ο Curry παίζει σε ρυθμούς back2back ΜVP κι όχι στις δύο ταχύτητες κάτω που εμφανίστηκε στους περσινούς Τελικούς. Και δίπλα του φέτος υπάρχει και ένας εξαιρετικός Durant. O LeBron, παρότι είναι ένα φαινόμενο παίχτη και αθλητή μοναδικό και απλησίαστο, δεν μπορεί να μαρκάρει όλους τους Dubs. Γενικά, οι Warriors έχουν προβλήματα να θέσουν σε ό,τι λύση ο Βασιλιάς προσπαθήσει να βρει. Το Πρωτάθλημα είναι δικό τους να το χάσουν και όχι το αντίθετο.

Δημήτρης Μαυράκης: Πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε για την άμυνα του Cleveland. H 20η μόλις άμυνα τις κανονικής περιόδου και προτελευταία μετά το All Star game, ήταν παράλληλα και προτελευταία στις assists που επέτρεπε στις αντίπαλες ομάδες (με τους αντιπάλους των Cavs να έχουν μέσο όρο σχεδόν 25 assists ανά παιχνίδι) και παρουσιάζεται εξίσου κακή και στα playoffs. Αποκρουστικά rotation, παντελής έλλειψης συγκέντρωσης, με αποτέλεσμα να βγάζουν ένα σκασμό ελεύθερα τρίποντα για τους αντιπάλους, αλλά όλα αυτά να έχουν μασκαρευτεί από την αδυσώπητη φλεγόμενη επίθεσή τους και την παροιμιώδη αστοχία όλων των ομάδων της Ανατολής. Ο Tyronn Lue εξακολουθεί να παίρνει ρίσκα και να κυνηγάει τα double teams αφήνοντας προκλητικά ελεύθερα σουτ, αλλά απέναντί του δεν θα έχει τους Marcus Smart και Montas Ellis αυτού του κόσμου. Ο Harrison Barnes δεν μένει πια εδώ, και ο “αδύναμος κρίκος” της περιφέρειας των Warriors είναι ο Klay Thompson, ενώ την ίδια στιγμή πρέπει να περιμένουμε από το ανδροειδές κλώνο που έχει αντικαταστήσει τον Richard Jefferson⁴⁾Mια πιο λογική εξήγηση για τη νεκρανάστασή του στο Cleveland… να τα βγάλει πέρα με τον KD, ενώ ο yolo στην άμυνα Kyrie θα σταματήσει τον ξεκούραστο Steph; Ναι, καταλαβαίνω ημίθεος ο LeBron, αλλά μάλλον ζητάμε υπερβολικά πολλά ακόμη και για Αυτόν.

Γιατί η κούπα θα παραμείνει στο Cleveland;

Πέτρος Καούνης: Γιατί όταν μπαίνει σε beast mode o King τρομάζει τους πάντες. Δεν είναι τυχαίο πως οι Cavs αποκαλούν τους εαυτούς τους The Monstars. Και μην πεταχτεί κάποιος να πει πως οι The Monstars στο τέλος ηττήθηκαν, γιατί θα ξεκινήσω κουβέντα περί ”no call”.

Κοσμάς Καψάλης: Από τις 11 Μαρτίου, και την ήττα τους από τους Spurs, οι Warriors μετράνε 27-1, έχοντας μια ήττα από τους Jazz στην προτελευταία αγωνιστική της regular. Αν υπάρχει μια ομάδα που μπορεί να τους κερδίσει τέσσερις φορές σε δυόμιση βδομάδες, είναι οι LeBron’s Cavaliers.

Νίκος Ραδικόπουλος: Όπως απάντησα και ανωτέρω, οι Cavs δεν μπορούν να κερδίσουν το Πρωτάθλημα. Οι Warriors ίσως το χάσουν. Η απουσία του Kerr από τον πάγκο τους χαλάει το mojo και την ρομποτική ηρεμία που τους προσφέρει. Ο Mike Brown δεν είναι Kerr και όσο κι αν υπάρχουν αυτοματισμοί στους Warriors, μιλάμε για τους Τελικούς της λίγκας κόντρα στον πληρέστερο ενδεχομένως παίχτη που πάτησε παρκέ. Κι αυτός είναι κι ο σημαντικότερος λόγος που γίνεται ακόμα συζήτηση για τον Πρωταθλητή: ο LeBron James.

Μετά από τρία χρόνια υπάρχουν πλέον κρυμμένα όπλα στις φαρέτρες των δύο coach;

Πέτρος Καούνης: Ένα τρικ που είναι πιθανό να δοκιμάσει ο coach των Warriors στους φετινούς Τελικούς είναι να μοιράσει τους stars του μεταξύ βασικών και second unit. Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκινάει κάποιον εκ των τεσσάρων από τον πάγκο, αλλά υπάρχει περίπτωση να αποσύρει νωρίς τον KD ή τον Curry, ώστε μαζί με τον Klay, να αποτελούν τον κορμό του second unit. Ένα μεγάλο στοίχημα φέτος για τον Kerr, ή τον Brown, είναι να έχει κάποιον να τραβήξει στο σκοράρισμα την ομάδα για 48 λεπτά, ώστε να μην υπάρχει πτώση του ρυθμού. Από την άλλη, ολόκληρο το second unit των Cavs μπορεί να προβληματίσει τους Warriors. Μπορεί να απλώσει τόσο πολύ το γήπεδο που να κουράσει με τις απαιτούμενες περιστροφές στην άμυνα. Περιμένω να δω σύστημα για αρκετά λεπτά με LeBron και τέσσερις σουτέρ στο παρκέ.

Δημήτρης Μαντζούκας: Οι πιθανότητες να ξεπεταχτεί κάποιος βαθιά κρυμμένος άσσος από το μανίκι κάποιου προπονητή έχουν μειωθεί αισθητά, αν και έχω την αίσθηση ότι ο ρόλος του Korver θα είναι αναβαθμισμένος. Ωστόσο, ας μην γελιόμαστε, οι προηγούμενες δύο σειρές των Tελικών δεν θα έχουν καμία σχέση με την φετινή από άποψη τακτικής, καθώς η έλευση του KD ανατρέπει κάθε προηγούμενη ισορροπία. Η επιλογή Harrison Barnes δεν υπάρχει φέτος στη ρουλέτα, για να ποντάρουν εκεί οι Cavaliers τα λεφτά τους παίζοντας με τις πιθανότητες. Φέτος η δυνατότητα για βοήθειες δεν υπάρχει, και η άμυνα των Cavaliers, που οριακά ως τώρα δοκιμάστηκε σε αυτά τα playoffs, θα πρέπει να ανταπεξέλθει στο ύψιστο επίπεδο, την ώρα που στο μέτριο επίπεδο της Ανατολής τα πήγε απλά αξιοπρεπώς, χωρίς όμως να εντυπωσιάσει. Δύο δείγματα γραφής έχουμε, τα δύο παιχνίδια της κανονικής περιόδου, τα οποία δεν μπορούμε να πούμε ότι μας έκαναν πολύ σοφότερους, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, αλλά φαίνεται ότι τα περσινά και προπέρσινα blueprints έχουν πάει στο ντουλάπι.

The Richard Jefferson Award: Υπάρχει κάποιος X-Factor για αυτούς τους Tελικούς;

Γιάννης Χάτσιος: Δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί ο MVP των προπέρσινων Τελικών να θεωρηθεί x-factor, αλλά αν οι Cavs προσπαθούσαν να τον αγνοήσουν στην άμυνα την τελευταία διετία, φέτος είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν. Η προσθήκη του Durant σημαίνει ότι, όχι μόνο δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για cheating στην άμυνα, αλλά ελαττώνονται και τα λεπτά κατά τα οποία οι Warriors δεν θα ψεκάζουν πυρ από τον ουρανό στους Τελικούς. Ο Iguodala δεν αποτελεί μόνο το ασφαλέστερο spot στις “lineups of death”, λόγω του αγωνιστικού του προφίλ, αλλά και επειδή φέτος είναι μάλλον σβηστός και με προβλήματα τραυματισμών στα playoffs, ενώ έχει 3/27 τρίποντα μέχρι ώρας. A, ναι, θα παίξει και άμυνα στον LeBron.

Gus Χρυσοχού: Η περιέργεια και η προσοχή μου στρέφεται στον Deron Williams. Ο D-Will ερχόμενος με την second unit μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες -εφόσον δεν γίνει καμιά στραβή και πάρει τα πόδια του στο χέρι. Για πρώτη φορά στην επαγγελματική του καριέρα δεν είναι βασικός, δεν είναι καν ένα από τα “βαριά” ονόματα μιας ομάδας και δεν περιμένει κανείς από εκείνον να πάρει πάνω του καταστάσεις που “καίει η μπάλα”. Ακριβώς γι’αυτό είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για τον βετεράνο να εμφανιστεί απελευθερωμένος και να βάλει ακόμα έναν γρίφο στον Mike Brown, όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι των Warriors.

Δημήτρης Μαυράκης: Με τους άλλους centers των Warriors να είναι ακατάλληλοι για αυτή τη σειρά αγώνων, καθότι o Pachulia είναι πολύ αργός και με το σουτ του από μέση απόσταση να μην είναι αξιόπιστο, και ο JaVale δεν θα μπορέσει ποτέ να αμυνθεί στο pick’n’roll, αλλά και τις small ball πεντάδες να αδυνατούν να κρατήσουν τον Tristan μακριά από το rebound, ο David West είναι η μοναδική αξιόπιστη επιλογή του Golden State για το “5”. Παράλληλα, ο West έχει αναλάβει ρόλο Draymond-lite, σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης για τους περιφερειακούς που δέχονται παγίδες, και κυρίως σαν δημιουργός από το high post με εκπληκτική χημεία με τους McCaw, Clark και Iguodala που θα χρειαστεί να βγουν μπροστά. Οι 6,4 assists ανά 36 λεπτά της κανονικής περιόδου, έχουν γίνει 6,9 assists ανά 36 λεπτά στα playoffs, τη δεύτερη καλύτερη επίδοση σε όλο το roster των Warriors. Ο West θα αποτελέσει την καλύτερη επιλογή για μούσκουλα και τσαμπουκά στη ρακέτα και είναι παράλληλα και το βασικό γρανάζι που κρατάει την επιθετική λειτουργία των Warriors στη βέλτιστη λειτουργία όταν οι βασικοί θα ξεκουράζονται.

Δημήτρης Μαντζούκας: Αυτή την στιγμή η ζυγαριά φαίνεται να γέρνει σαφώς προς τη μεριά του Golden State, αν και ο LeBron τραβάει από την άλλη με όλη του την δύναμη. Ο X-factor, ο παίκτης που μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες, ο παίκτης που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε από πριν το τι θα μπορέσει να προσφέρει, είναι κατά πάσα πιθανότητα ο J.R. Smith. To δίδυμο James και Irving είναι δεδομένο ότι θα προσπαθήσει να τρυπήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την άμυνα των Warriors, όπως κάνει δηλαδή κατά κόρον, τόσο στην κανονική διάρκεια, και ακόμα περισσότερο στα playoffs, αλλά με τους Durant και Green να κλείνουν προς τα μέσα, ακολουθώντας τις διεισδύσεις αυτές, τα σουτ που θα προκύπτουν θα είναι αναρίθμητα. Όλοι οι υπόλοιποι παίκτες του ρόστερ των Cavs -πλην του Thompson- θα περιμένουν στημένοι για να πάρουν κάποια από αυτά τα σουτ, με προεξάρχοντα τον Korver, αλλά η περίπτωση του J.R. Smith παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για δύο λόγους. Aφενός γιατί μέχρι τώρα είναι κακός και σουτάρει με άσχημα ποσοστά, αλλά όλοι ξέρουμε τι μπορεί να γίνει αν ξεμπουκώσει απότομα, κυρίως όμως γιατί είναι από τους λίγους παίκτες των Cavs -πέραν της τριάδας- που να μπορεί να δημιουργήσει φάσεις για τον εαυτό του για να ξεμπλοκάρει την επίθεση όταν αυτή δεν μπορέσει να βγάλει τα συστήματα που επιθυμεί.

Κοσμάς Καψάλης: Θα συνεχίσει ο Kevin Love σε αυτή τη φοβερή κατάσταση που βρίσκεται στα playoffs, αντέχοντας παράλληλα και το bullying του Draymond;

The Festus Ezeli Award: Ποιος παίκτης δεν πρέπει να πατήσει το παρκέ;

Γιάννης Χάτσιος: Εδώ θα κλέψω λίγο, και δεν θα πω για παίκτη που δεν πρέπει να πατήσει στο παρκέ, αλλά για παίκτη που οι Warriors μπορούν και δεν πρέπει να αφήσουν να μείνει στο παρκέ. Ο Kyle Korver μπορεί να έχει εμφανώς πέσει αθλητικά την τελευταία διετία, αλλά το χέρι του παραμένει ένα θαύμα ανθρώπινης μηχανικής, και είναι κλειδί για τις unguardable πεντάδες των Cavs, είτε απέναντι σε βασικούς, είτε απέναντι σε παγκίτες. Η ανεπανάληπτη ικανότητα του James να τροφοδοτεί με κουταλάκι τους συμπαίκτες ελεύθερα τρίποντα είναι το κλειδί της αξιοποίησης του σωσία του Ashton Kutcher, αλλά ο Mike Brown θα πρέπει να βρει τον τρόπο να τον χτυπήσει αμυντικά και να αναγκάσει τον Lue να παίξει περισσότερο με πιο συνεπείς αμυντικά επιλογές, όπως είναι ο Shumpert, ή απλά με τους βασικούς του, μειώνοντας τον χρόνο ξεκούρασης τους και κερδίζοντας τα λεπτά που αυτοί κάθονται στον πάγκο.

Λουκάς Μοσχούλας: Μιας και το συγκεκριμένο βραβείο έχει το όνομα ενός πρώην ψηλού των Warriors θα συνεχίσω την παράδοση, πιστεύοντας ότι ο Zaza Pachulia δεν θα πάρει πολλά λεπτά συμμετοχής στους Τελικούς για δύο λόγους. Ξεκινώντας από τον προφανή που ακούει στο όνομα “small ball”. Τα πράγματα σοβαρεύουν τώρα, και ο Γεωργιανός δεν θα μπορέσει να κλέψει λεπτά από το σχήμα που δίνει τα παιχνίδια στους Warriors. Επίσης, τα λίγα λεπτά που η ομάδα από το Oakland θα έχει καθαρό center εντός του παρκέ, το λογικότερο είναι ότι θα παίζει ο Javale McGee, που έδειξε αρκετά ορεξάτος στις προηγούμενες σειρές και θα μπορέσει να χτυπήσει περισσότερο τον Tristan Thompson στην αθλητικότητα μέσα στη ρακέτα.

Σταύρος Μαρίνος: Κρύψτε τον Pachulia για να μην σπάσουν τηλεοράσεις.

Τι ανυπομονούμε να δούμε;

Άρης Τόλιος: Σε πολλές λίστες, το όνομα του Robert Horry μπαίνει πολύ συχνά (συχνότερα από ό,τι θα περιμένατε) στα ονόματα των καλύτερων όλων των εποχών. Ο λόγος; Εφτά δαχτυλίδια με τρεις ομάδες. Ήταν καλός παίκτης ο “Big Shot Bob”; Σαφώς. Ήταν elite; Σαφώς και όχι. Στις ίδιες λίστες βρίσκει προφανώς κάποιος και τα ονόματα των Charles Barkley, Karl Malone, John Stockton, Reggie Miller, Allen Iverson, Tracy McGrady, Vince Carter, Steve Nash, Chris Webber, και λοιπά. Η ζωή είναι άδικη, αλλά αγαπημένε μου Kevin Durant αυτοί οι Τελικοί είναι η ως τώρα μεγαλύτερη ευκαιρία να μην γίνεις κάποιος από τους δεύτερους. Το τι θα κάνεις είναι ο πρώτος λόγος με διαφορά για να δει κάποιος αυτούς τους τελικούς.

Γιάννης Χάτσιος: Ούτε η regular season, ούτε και τα playoffs έδωσαν απάντηση στο -έτσι κι αλλιώς ανούσιο- ερώτημα “ποιανού ομάδα είναι οι Warriors;”. Το ερώτημα είναι ανούσιο ακριβώς επειδή οι Warriors δεν έφεραν τον Durant για να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, αλλά αντιθέτως να καταφέρουν το παράδοξο: να υποβιβάσουν το εγώ των πρωταγωνιστών τους, αυξάνοντας την αποτελεσματικότητά τους. Έστω και άτυπα, οι Cavs θα στοχεύσουν έναν από τους δύο superstars, είτε πετώντας πάνω του το σκυλί που λέγεται Shumpert, είτε προσπαθώντας να τον κουράσουν βάζοντάς τον συχνά σε θέση άμυνας. Η λογική λέει ότι αυτός θα είναι ο Curry λόγω της λιγότερης σχετικά σωματικής του ρώμης και των χειρότερων αμυντικών του επιδόσεων, αλλά δεν αποκλείεται να τους δούμε να στέλνουν μανιασμένα κόσμο να ξυλοφορτώσει τον Durant, ο οποίος για πρώτη φορά θα βρεθεί ως φαβορί σε σειρά Τελικών, με ένα narrative να έχει στηθεί γύρω από το ψυχολογικό του μέταλλο. Φυσική συνέπεια του παραπάνω σχολίου: O Klay Thompson έχει playoff lows σχεδόν σε κάθε στατιστική κατηγορία, με βασική αιτία τα άσχημα ποσοστά του. Αδημονώ για την έκρηξή του.

Νίκος Ραδικόπουλος: Περιμένουμε να δούμε “το μέλλον”, για το οποίο γράφαμε από τον Οκτώβρη, να γίνεται παρόν και μάλιστα επιβλητικά.

Gus Χρυσοχού: Την ώρα που άπαντες θα κοιτάνε το splash των Warriors, την κυριαρχία του LeBron, τον Love να ακροβολίζεται και να σουτάρει ακατάπαυστα, και τον Kyrie να κάνει τα Uncle Drew του, εγώ θα ρίχνω μια ματιά στα box out του θανάτου, των Draymond Green και Tristan Thompson. Γιατί καλά τα κανόνια των ομάδων, αλλά κάποιος πρέπει να εκθειάσει και τους χαμάληδες.

Σταύρος Μαρίνος: Με ενθουσιάζει πως από το ένα στρατόπεδο οι LeBron, Irving και Love διανύουν τα καλύτερα playoffs της καριέρας τους από ατομικής άποψης. Γεγονός που δείχνει πως είναι πιο δεμένοι από ποτέ σαν ομάδα. Ενώ, από την άλλη πλευρά, Durant και Curry έχουν αγγίξει απίστευτα επίπεδα ευστοχίας (56% και 50% στα playoffs) για πρώτη φορά σε τέτοιο επίπεδο. Μιλάμε για δύο ομάδες που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ετοιμάζονται να συγκρουστούν κατά μέτωπο.

Δημήτρης Μαντζούκας: Τον Klay Thompson να κλέβει τον τίτλο του MVP από τους Kevin Durant και Stephen Curry

Ο MVP των φτωχών

Πέτρος Καούνης: Deron Williams από την πλευρά των Cavs και Andre Iguodala από την πλευρά των Warriors.

Άρης Τόλιος: Δεν μπορώ να δω κάποιον από τους Frye, Jefferson ή Williams, και δεν θεωρώ πως αυτή η σειρά είναι για τα «δοντάκια» των McCaw, Looney, Clark. Θα ήθελα τον Shaun Livingston να φωνάζει “guess who didn’t get amputated” κρατώντας το Larry O’ Brien, ακριβώς δέκα χρόνια από τον φριχτό τραυματισμό του. Θα ήθελα τον David West να λυγίζει επιτέλους, για όλα τα χρόνια αυταπάρνησης που επιτέλους δικαιώθηκαν. Αλλά, περισσότερο απ’ όλα, θα ήθελα τον Shaq να κλωτσάει πράγματα στο σπίτι, επειδή ο JaVale McGee χάρισε στους Warriors το Πρωτάθλημα.

Λουκάς Μοσχούλας: Ξεκάθαρα JaVale McGee. Αυτό το αγαθό παιδί που έχει 7 pts, 2,3 rebs και σουτάρει με 74% στα 10,5 λεπτά που βρίσκεται στο παρκέ στα 16 παιχνίδια των playoffs δείχνει ότι θα είναι ένας παίκτης που όσο παίξει θα βοηθήσει τους περσινούς φιναλίστ.

Gus Χρυσοχού: Ο Tristan Thompson. Όχι ότι θα τον μνημονεύσει κανείς, αλλά ανεξαρτήτου αποτελέσματος θα είναι εκείνος που θα παλεύει για κάθε μπάλα, για κάθε επιθετικό rebound, για κάθε box out. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από έναν αντί-σταρ;

Δημήτρης Μαυράκης: Τα’παμε και πιο πάνω: ο David West θα κληθεί να σταματήσει την αρκούδα με μεταμφεταμίνες, που αρπάζει το ένα επιθετικό rebound μετά το άλλο, και με τις πάσες είναι αυτός που θα διαλύσει την τρυφερή άμυνα των Cavs. Ετοιμαστείτε για κτηνώδη +/- στα 15-20 λεπτά που θα πατάει παρκέ. Αλλά το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη μάλλον θα πάει προς τον μειλίχιο Klay Thompson που είναι έτοιμος να επωφεληθεί του Attention-deficit/hyperactivity disorder της άμυνας των Cavaliers.

Κοσμάς Καψάλης: MVP των φτωχών ε; Δηλαδή παίκτη που δεν παίζει συνήθως καλά στα playoffs, αλλά θα μπορούσε φέτος να κάνει το κάτι παραπάνω. Αν πω τον Curry πιάνεται (μεγάλη κακία όμως!);

Το πρόγραμμα

Game 1: Παρασκευή 2 Ιουνίου 04:00, Cavaliers @ Warriors

Game 2: Δευτέρα 5 Ιουνίου 03:00 πμ, Cavaliers @ Warriors

Game 3: Πέμπτη 8 Ιουνίου 04:00 πμ, Warriors @ Cavaliers

Game 4: Σάββατο 10 Ιουνίου 04:00 πμ, Warriors @ Cavaliers

Game 5 (Μακάρι να χρειαστεί): Τρίτη 13 Ιουνίου 04:00 πμ, Cavaliers @ Warriors

Game 6 (Μακάρι να χρειαστεί): Παρασκευή 16 Ιουνίου 04:00 πμ, Warriors @ Cavaliers

Game 7 (Μακάρι να χρειαστεί): Δευτέρα 19 Ιουνίου 03:00 πμ, Cavaliers @ Warriors

Η πρόβλεψη του κάθε συντελεστή του Ball Hog;

Πέτρος Καούνης: Cavaliers σε εφτά.

Άρης Τόλιος: Κάπου αμυδρά, σαν οφθαλμαπάτη σε πυρακτωμένο από τη ζέστη ορίζοντα, βλέπω Warriors σε έξι. Αλλά ειλικρινά, μπορεί να γελιέμαι κιόλας.

Λουκάς Μοσχούλας: LeBron Finals MVP και Cavs σε έξι παιχνίδια, με break σε ένα από τα δυο πρώτα.

Gus Χρυσοχού: Cavs στα επτά με LeBron MVP.

Σταύρος Μαρίνος: Μου φαίνεται ακόμα ασύλληπτο που έχασαν και πέρσι oι Warriors, πόσο μάλλον να χάσουν και φέτος. Αλλά ο Λεμπρονάκος είναι out of this world. Δεν το λέω σαν fanboy. Αλλάζουν τα δεδομένα με τέτοιους παίχτες. Όπως και με Kawhi. Παρόλα αυτά 80-20 Warriors δίνω.

Κοσμάς Καψάλης: Πίστευα ότι θα είχαμε φουλ των Warriors εδώ και να την σπάμε εγώ κι ο Σταύρος. Γελάστηκα. Ελπίζω να μην πάμε κουβά, γιατί παρότι οι Warriors είναι η “ασφαλής επιλογή”, θέλω Cavs. Κι ας είναι και στα εννιά!

Δημήτρης Μαυράκης: Ας σταματήσουμε με τη μεταφυσική. Warriors 4-1.

Δημήτρης Μαντζούκας: Warriors 4-2

Νίκος Ραδικόπουλος: Σκούπα οι Warriors. 

Γιάννης Χάτσιος: Περίπου όπως δεν μπορείς να ποντάρεις το ίδιο με τον αντίπαλο αν χάνεις σε ένα παιχνίδι προβλέψεων, έτσι κι εγώ θα πάω με την high risk/high reward επιλογή. Sweep για τους Warriors, και αμηχανία με το ποιος πρέπει να είναι ο MVP των τελικώνε.