The Ball Hog’s NBA Playoff Sessions: #22 – The Finals Game 3

Posted on Jun 8 2017 - 11:15pm by The Ball Hog
Categorized as
1111
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα καλά νέα είναι ότι τα Playoffs του ΝΒΑ επιτέλους ξεκίνησαν.

Τα κακά νέα είναι ότι η απόδοση μας στη δουλειά θα είναι ελαφριά μειωμένη, γιατί στο ΝΒΑ επιμένουν να μην υπολογίζουν τις οργισμένες επιστολές μας για να μεταθέσουν τα παιχνίδια σε πρωινές ώρες ώστε να τα βλέπουμε με την άνεση μας, αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας σταματήσει.

Πιστοί στο ραντεβού μας με την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για άλλη μια χρονιά θα βλέπουμε τα πάντα και θα γράφουμε ό,τι μας έρχεται.

Κυριολεκτικά.

Another day, another record

Καταρχάς, επιτρέψτε μας να γίνουμε λίγο εμπορικοί.

Με τη νίκη τους με 118-113 στην Quicken Loans Arena, οι Warriors έγραψαν Ιστορία, όντας η πρώτη ομάδα που έχει 15-0 ρεκόρ στα playoffs και πλέον κυνηγούν το “Fo’ – Fo’ – Fo’ – Fo’ ” -το γνήσιο, το ορθόδοξο. Παράλληλα, έγιναν η πρώτη ομάδα τα τελευταία δέκα χρόνια που ξεκινάει τελικούς με 3-0 (με την προηγούμενη να είναι οι San Antonio Spurs απέναντι στους…Cavaliers και τον LeBron James το 2007).

Καθοριστικοί ήταν οι τρεις κύριοι παραπάνω που άθροισαν 87 πόντους, την στιγμή που οι “Big-3” του Cleveland άθροισαν μόλις…86 (αστειάκι για την φτωχή συνεισφορά αυτή τη φορά του Love).

Ο μόνος που στέκεται ανάμεσα στους Warriors και στο απόλυτο ρεκόρ στην postseason είναι η μαυρόγατα Stephen Smith -κάθε φορά που λέει “bring out the broomsticks”, το αίμα του Steve Kerr θα πρέπει να παγώνει. Σίγουρα πάντως παγώνει το μυαλό μας, αν τον ακούσουμε πάνω από 30”.

Από το τέλος προς στην αρχή

Τρεισήμιση λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα, η διάνοια του LeBron James στο court vision πιάνει στο ραντάρ της τον J.R. Smith ακροβολισμένο στο τρίποντο και εντελώς ανοιχτό μετά το διπλό double team που επιφύλαξαν στο «Βασιλιά» οι Warriors. Ο JR το «ένιωθε» γενικώς σε όλο τον αγώνα και αφού ευστοχεί, ανοίγει τα χέρια – πιστόλια του και τα ξαναβάζει στις φανταστικές του θήκες, κοιτάζοντας βλοσυρά προς το κοινό. Στην πραγματικότητα έψαχνε να βρει τους τιμητές του, μεταξύ των οποίων και εμείς, για να αποστομώσει με το βλέμμα του, αφού τον είχαμε «περιποιηθεί» λίγες ώρες πριν στο PodHog S01E02. Για να είμαστε ειλικρινείς, περιμέναμε να βγάλει τη φανέλα του, όπως κάνει συνήθως, αλλά και πάλι, τίμιος.

Διάλειμμα: προτού σπεύσει κάποιος να μας πει ότι τον αδικούμε, έρχεται το τέλος του αγώνα για να βάλει αυτή η βασανισμένη ψυχή τα πράγματα στη θέση τους και τον εαυτό του πρώτο τραπέζι πίστα σε μπαρμπέρικο του μέλλοντος, όπου ηλικιωμένοι μαύροι τσακώνονται για τα σπορ, ξεπερνώντας ο ένας τον άλλον σε γραφικότητα.

(Το τι ακολούθησε, βέβαια, φανταζόμαστε πως ήταν κάπως έτσι:

Παρόλα αυτά, ο τρισμέγιστος JR βρήκε τρόπο να το ξεπεράσει κι αυτό:

Πίσω στα αγωνιστικά.

Αμέσως μετά τη βόμβα του JR, λοιπόν, ακολουθεί ένα λεπτό με αλλεπάλληλες αστοχίες και οι Cavs συνεχίζουν να είναι έξι μπροστά εντός έδρας, ο LeBron φτάνει διψήφιο αριθμό σε rebounds και του μένει μια assist για ένα ακόμα triple double.

Μόνο που δεν θα του την χαρίσει κανείς.

Σε εκείνο το σημείο, το “juggernaut” των Warriors αρχίζει και κάνει takeover. Ο Curry, και ειδικά ο Durant, τελειώνουν μόνοι τους με ένα σερί 11-0 το ματσάκι, την στιγμή που ο LeBron δεν καταφέρνει ούτε σουτ να βγάλει, αφού η μόνη προσπάθεια που κατάφερε να πάρει κόπηκε από τον Iguodala (“Iguoblock”;!; Ή “too soon?”). Τέλος.

Κι εδώ φτάνουμε στο πρώιμο συμπέρασμα – μέσα σε αυτά τα περίπου 200” φαίνεται η διαφορά στο πως έφτασαν οι δύο ομάδες στους Τελικούς. Οι μεν Cavs χάνουν διαφορά έξι πόντων στο 3’09”, έξι πόντων στο 2’19” και τεσσάρων πόντων στο 1’15” εντός έδρας σε παιχνίδι “do or die”, γράφοντας 0/7 σουτ σε αυτό το διάστημα.

Και για να συνεννοηθούμε, αν πέρυσι η επιστροφή από το 1-3 ήταν πρωτοφανής, μια αντίστοιχη από το 0-3 φέτος θα συνοδευτεί με βροχή από βατράχια, έξι μήνες παραπάνω χειμώνα και πιθανότατα θανάτους πρωτότοκων γιων.

Από την άλλη, οι Warriors αποδεικνύουν ότι, αν κατάφερναν να διαχειριστούν το λογικό άγχος των προσδοκιών και απαιτήσεων αυτών των Τελικών, αγωνιστικά δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στις δύο ομάδες. Μόνο που χτες πήραν για τα καλά και την ψυχολογική μάχη. Μέσα σε 5”, ο Durant παίρνει το rebound, κατεβάζει την μπάλα και χώνει ένα μεγαλοπρεπέστατο τρίποντο πάνω στη μούρη του «Βασιλιά», ο οποίος σχεδόν κουτούλησε πάνω του με το χέρι μηχανικά σηκωμένο από την κούραση.

Αυτό ήταν το τρίποντο που έβαλε οριστικά τους Warriors μπροστά, και στο βαθμό στον οποίο το τρίτο ματς θα είναι καθοριστικό, ο Durant φαίνεται να πήρε για πρώτη φορά στην συνύπαρξη τους στη λίγκα το “mental edge” από τον James. Αυτό φυσικά δεν είναι καθόλου ασήμαντο, αφού τα τεχνικά και φυσικά προσόντα του James ήταν αυτά που τον καθιστούσαν τον καλύτερο παίκτη στη λίγκα, αλλά τα πνευματικά του ήταν αυτά που τρομοκρατούσαν τους πάντες στην postseason. Την ίδια ώρα που η ομάδα που «έπρεπε» να κουβαλάει το περισσότερο άγχος, καταφέρνει και είναι έτοιμη γιατί διαχειρίστηκε εσωτερικά και προστατεύτηκε από όλους τους εξωτερικούς αντιπερισπασμούς, οι Πρωταθλητές λιώνουν σωματικά τον αρχηγό τους (και τον υπαρχηγό). Το Πρωτάθλημα του 2016 πάτησε αποκλειστικά στα σωματικά και πνευματικά όρια του LeBron James -όμως, το σύνολο που λέγεται Cleveland Cavaliers δεν απέκτησε ποτέ pedigree Πρωταθλητή. Τόσο απλά.

Εκτός αν μας διαψεύσουν απόλυτα στα τέσσερα επόμενα ματς. Απόλυτα όμως.

Περί κούρασης

Αλλά στο σημείο αυτό αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω στην πρόταση που τελείωνε την προπροηγούμενη παράγραφο: “το μηχανικά σηκωμένο χέρι του “Βασιλιά” από την κούραση”.

Ο LeBron κάνει και φέτος εξαιρετικούς Τελικούς.

Σε PER όχι στο δυσθεώρητο ύψος των αντίστοιχων περσινών εμφανίσεων, αλλά, και πάλι, πάρα πολύ κοντά:

Παρόλα αυτά, στα τέταρτα δωδεκάλεπτα αδυνατεί να είναι ο συνήθης εαυτός του, και συνεπακολούθως αδυνατεί να ακολουθήσει τον KD στην τελική ευθεία.

Αυτό δείχνει να είναι περισσότερο μέρος του σχεδιασμού των Warriors, αλλά και του διαρκούς λάθους που συντελέστηκε στην regular season, με την εξάντληση του LeBron, όταν και αυτός έπαιζε αδικαιολόγητα από 37,8 λεπτά σε κάθε παιχνίδι και 2794 σύνολο, την στιγμή που ο Durant έπαιζε 4,5 λεπτά λιγότερα ανά παιχνίδι (33,4) και -λόγω και του τραυματισμού του- μόλις 2070 λεπτά σύνολο.

Δεν χρειάζεται συνεπώς και κάποια σοφία για να καταλάβει κανείς πως το game plan των Warriors έχει και κάτι από (μ)Πανα’ώτη Γιαννάκη: “Υπομονή”. Πολύ υπομονή.

Και, λοιπόν, παραβλέποντας τα όσα εμπειρικά στοιχεία έχουμε μαζέψει τόσο χρόνια, ας δεχθούμε πως ο LeΒron James παραμένει θνητός. Και σαν θνητός χρειάζεται ανά τακτά διαστήματα να ξεκουράζεται. Ή τουλάχιστον πρέπει για λίγα δευτερόλεπτα τουλάχιστον να αποσύρεται στον πάγκο, προκειμένου να τηρούνται τα προσχήματα και να προσποιείται ότι είναι και αυτός άνθρωπος.

Το πρόβλημα είναι η λειτουργία των Cavaliers αυτά τα λίγα λεπτά που ο LeΒron ξεκουράζεται. Στον τρίτο Τελικό βρέθηκε στον πάγκο μόλις για 145″. Σε αυτά τα 145″ η ομάδα του που είχε στο παρκέ δύο νυν All Stars, δύο πρώην All Stars, και τον σύζυγο της Teyana Taylor και παρόλ’ αυτά, κατόρθωσε και δέχθηκε 12 πόντους δίχως να να σημειώσει ούτε έναν.

Στα τρία παιχνίδια με τους Warriors συνολικά, o LeBron έχει τολμήσει να μην βρίσκεται στο παρκέ μόλις 19 λεπτά, και σε αυτές τις στιγμές η ομάδα του σκοράρει μόλις 66,8 πόντους ανά εκατό κατοχές ,ενώ παράλληλα δέχεται 112,2, επιδόσεις που συναντιούνται σε μια ομάδα που κατέβηκε απλά για τη συμμετοχή στο σχολικό πρωτάθλημα. Αυτή η κατηγορία βαρύνει περισσότερο από όλους τον “Uncle Drew”, που μπορεί να είναι ίσως ο πιο ευρηματικός σκόρερ στο ΝΒΑ, αλλά αποδεικνύεται πως δεν μπορεί να σηκώσει μια ομάδα στις πλάτες του δίχως την προστασία του «Βασιλιά», ακόμη και σε στιγμές που επιλέγει να του παραχωρήσει το σκήπτρο.

Την ίδια στιγμή που ο Lue βλέπει την ομάδα του να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα δίχως τον ηγέτη της, ο Kerr έχει την πολυτέλεια να αποσύρει στον πάγκο αμφότερους τους δυο μεγάλους αστέρες της ομάδας του, δημιουργώντας καρδιοχτύπια στους οπαδούς της, αλλά πάντα με ένα καλά υπολογισμένο ρίσκο. Αποτέλεσμα είναι ο λάκκος στον οποίο βρέθηκε η ομάδα του, ειδικότερα με την απόλυτα αρνητική παρουσία του Clark που είχε αμυντικές επιδόσεις κώνου, να είναι ένα μικρό τίμημα προκειμένου να έχει την καλή του πεντάδα φρέσκια απέναντι στους σκασμένους Cavaliers, που δέχονταν να χτυπήματα δίχως να μπορούν να αντιδράσουν, ακριβώς λόγω της εξάντλησης -κάτι σαν τον George Foreman στο “Rumble in the Jungle”.

Αμέσως μετά, στη συνέντευξη τύπου, ο Thompson και ο Kerr λένε μια μεγάλη αλήθεια: ότι οι Warriors έχουν επιλέξει να μην δίνουν τα ελεύθερα σουτ στους Cavs και αν είναι να πεθάνουν, ας πεθάνουν από τα iso του LeBron και του Kyrie -αλλά αλήθεια, πόσο πιθανό είναι να επιτευχθεί κάτι τέτοιο επί 44-45′ όταν επιτίθενται δύο παίκτες “one-on-one” και βρίσκουν συνέχεια αμυντικούς μπροστά τους; Αξίζει δε να δει κάποιος όλες τις δηλώσεις του Kerr, ειδικά αυτές που αφορούν στον Durant, για να αρχίσει να βγάζει νόημα το χτίσιμο μιας ομάδας με ταυτότητα Πρωταθλητή όπως οι Warriors, πέρα από οποιοδήποτε καινοφανές οπαδιλίκι:

 Defense

Και εδώ χρειάζεται να τονίσουμε και κάτι ακόμα. Όσο κι αν το 16/33 και 48,5% των Warriors από το τρίποντο είναι εξωφρενικό (αλλά, σοβαρά τώρα, δεν το περιμένατε από μια ομάδα που έχει Curry-Thompson-Durant και αρκετούς αξιοπρεπείς σουτέρ;), οι Warriors δεν κερδίζουν από την επίθεση -εκτός αν επίθεση των Warriors εννοούμε την κακή άμυνα των Cavs, οπότε πάσο. Στα δύσκολα, όμως, οι Warriors καταφέρνουν και υποστηρίζουν τα μεγάλα σουτ, που μισά θα βάλουν και μισά θα χάσουν, με τρομερή άμυνα.

Αλλά μιας και αναφερθήκαμε στην επίθεσή τους, να αφήσουμε κι αυτό εδώ σε μια γωνίτσα:

The Rise of Klay

Και ήρθε η στιγμή των playoffs που ο Klay Thompson αξίζει να αναφερθεί και για κάτι παραπάνω από την “ιστορική τοστιέρα” που υπέγραψε στα τέλη Φλεβάρη, αλλά και την τρομακτική άμυνά του. Στο τρίτο παιχνίδι των Τελικών, λοιπόν, ο Klay ήταν φοβερός και τρομερός, πετυχαίνοντας την πρώτη του τριαντάρα σε playoffs μετά το «καταραμένο» πέμπτο παιχνίδι των περυσινών Τελικών.

Φυσικά, ο Thompson απολαμβάνει το προνόμιο που δεν έχει ο James: να μπαίνει λίγο στη συντήρηση, μέχρι να ξαναξεκινήσουν να μπαίνουν τα σουτ. Έτσι, την ώρα που έβρισκε σίδερο (και αν), ειδικά στο πρώτο ματς, ο Thompson μπορούσε να συγκεντρωθεί αποτελεσματικά σε οποιονδήποτε άλλο τομέα του παιχνιδιού, χωρίς να έχει το άγχος πως στερεί πόντους από την ομάδα του.

Τι βρίσκεται στην αντίπερα όχθη;

Από την άλλη υπάρχει ένας Tyronn Lue που το μόνο πλάνο που έχει είναι να επιτίθενται μέχρι το καλάθι οι αστέρες του, κάνοντας τον σταυρό του πως ο LeBron θα αντέξει γιατί είναι… επαγγελματίας και πως ο Durant δεν θα βάλει όλα τα σουτ.

Ένας Kyrie Irving, που στη συνέντευξη τύπου έχει ρίγη, μουρμουρίζει και σχεδόν τραυλίζει από την κούραση.

Και ένας LeBron James, που με την ελάχιστη αξιοπρέπεια που του επιτρέπει η κόπωση του, συγκρατείται να μην παραδεχτεί πως είναι θνητός και έχει όρια απέναντι στην ομάδα με το μεγαλύτερο “firepower” που έχει αντιμετωπίσει.

Δηλαδή, ας είμαστε σοβαροί, πως επανέρχεσαι έτσι για να κάνεις 4-0 σερί και να πάρεις το Πρωτάθλημα;

Ειδικά απέναντι στην πληρέστερη και τρομακτικότερη μπασκετική μηχανή που είναι οι φετινοί Warriors. Κι αφού όλοι μας, λίγο-πολύ, έχουμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, η μόνη ερώτηση που μένει να απαντηθεί είναι:

Έχουμε ήδη τον MVP των Τελικών;

Κι η απάντηση μάλλον είναι “πολύ πιθανόν”.

Για την ακρίβεια, τον έχουμε και μάλιστα με τρόπο αρκετά αντισυμβατικό για την εποχή, με ένα shot chart που θα έκανε το front office κάθε moneyball (ή “morey”ball) ομάδας του ΝΒΑ να φρίξει:

Αλλά για ακόμα μια φορά, θα επαναλάβουμε το αυτονοήτο, κι ας γινόμαστε κουραστικοί:

‘The freaking Warriors last summer signed the freaking KD”

(Kι όταν λέμε “unbeatable”, εννοούμε “un”-beatable…)