Στη Νέα Ορλεάνη η φετινή χρονιά θα είναι μία ”make or brake” χρονιά, όπως λέμε στα χωριά της αποσκιερής Μάνης. Ή το τέλος της σεζόν θα τους βρει στα playoffs ή θα τους βρει να διαλύονται και να πατάνε το restart. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε μια χαρακτηριστική, καθημερινή στιγμή της πόλης που αντιπροσωπεύει τέλεια και την κατάσταση των Pelicans.
Οι Pelicans θέλουν να επιστρέψουν στην post season μετά από τρία χρόνια, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν θα είναι march to the playoffs ή march σαν το παραπάνω.
Πού σας αφήσαμε;
Οι Pelicans ολοκλήρωσαν τη σεζόν που μας άφησε με ρεκόρ 34-48, επτά νίκες μακριά από την 8η θέση της Δύσης. Tο διοικητικό επιτελείο έβγαλε το trade της δεκαετίας χρονιάς, κατά τη διάρκεια του All-Star Weekend (Boogie για έναν Curry από τα Lidl, έναν πρώην παίκτη, έναν γυρολόγο και δύο picks) γεγονός που μας χάρισε μια αξέχαστη στιγμή, αλλά το ονειρικό δίδυμο ”Fire and Ice” δεν πρόλαβε να δέσει μέσα στο παρκέ, με αποτέλεσμα να μην προλάβουν τα playoffs. Πλέον στη Νέα Ορλεάνη υπάρχει και δεύτερος παίκτης για να στηριχτεί πάνω του η ομάδα, καθώς μόνο ο Davis ξεχώριζε πριν από το roster. Παρόλο που τα πρώτα δείγματα συνύπαρξης δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά, με ρεκόρ 11-14 μετά το trade, είχαν όλο το χρονικό διάστημα του καλοκαιριού την ευκαιρία να βελτιώσουν τη συνεργασία τους. Οι Pelicans, με το mega trade, αποφάσισαν να επενδύσουν cap space, νέους παίκτες και μελλοντικά picks στο τώρα, με σκοπό την 8η θέση και το ματσάρισμα με τους Dubs στον πρώτο γύρο. Αυτό δεν τους βγήκε, οπότε φέτος είναι η τελευταία τους ευκαιρία, πριν χάσουν και τους δύο αστέρες τους.
Καλοκαιρινός σχεδιασμός
Στους ρυθμούς της Νέας Ορλεάνης φέτος θα χορεύουν οι: Tony Allen, Rajon Rondo, Ian Clark, Darius Miller και Frank Jackson. Αυτοί που άφησαν την ομάδα είναι οι: Tim Frazier, Donatas Matiejunas και Quincy Pondexter (περαστικά btw στον παίκτη).
Η πρώτη διορθωτική κίνηση που έκανε ο Dell Demps, GM των Pelicans, ήταν να αντικαταστήσει κάποιους παίκτες που δεν θα έπρεπε να παίζουν στο NBA, με κάποιους υπερήλικες που αντέχουν να παίζουν ακόμα στο NBA. Αν θυμηθούμε πως η προηγούμενη χρονιά βρήκε το roster της ομάδας με πολλά 10μερα συμβόλαια, οι Allen και Rondo είναι αναβάθμιση, ακόμα και εν έτη 2018. Ο Clark είναι σίγουρα καλύτερος παίκτης από τον Hollis Thompson και ο Frazier ήταν χρήσιμος όσο έλειπε ο Holiday.
Η δεύτερη κίνηση που έγινε το καλοκαίρι ήταν το νέο συμβόλαιο του Jrue Holiday. Μετά την απουσία του από την περυσινή χρονιά για μεγάλο διάστημα (αυτή τη φορά για προσωπικούς λόγους και όχι για τραυματισμό) ο Demps ήξερε πόσο σημαντικό είναι να τον πείσει να παραμείνει. Ο παίκτης συμφώνησε για πενταετές συμβόλαιο, συνολικής αξίας $ 126 εκατ. και θα είναι ο παίκτης-κλειδί για τη φετινή χρονιά. Η κίνηση αυτή, όμως, εξάντλησε όλο το εναπομείνον cap space των Pelicans και τους άφησε με κενά και μπαλώματα στο roster, αλλά δεν είναι κάτι που δεν ήξεραν οι διοικούντες όταν έκαναν την πρόταση στον παίκτη.
Ο Rondo είναι ο Rondo και έχουν γραφτεί πλέον τόσα πολλά για αυτόν που δεν μου αφήνουν περιθώριο για περαιτέρω ανάλυση. Παραθέτω απλά τρία links για την ιστορία:
– Ο Αναχρονιστικός κος Rondo
– Φιλανθρωπία και Assist: Η Τέχνη της Κοινωνικής Εξαπάτησης από τον Rajon Rondo
– Ο Bill Simmons με ψευδώνυμο στο forum των Celtics
Ο Tony Allen, εκτός από την εμπειρία και τη γοητεία ενός ώριμου άντρα, θα προσφέρει και τα πνευμόνια βγαλμένα από την κούραση, του κάθε παίκτη που μαρκάρει. Σκοπός της απόκτησής του είναι και να καλύψει το κενό του άοσμου, άχρωμου, υπερβολικά πληρωμένου Solomon Hill, που αναμένεται να χάσει όλη τη χρονιά λόγω τραυματισμού. Στόχος των φετινών Pelicans είναι όποιος ξεφεύγει από τον Allen να τρακάρει πάνω στους Δίδυμους Πύργους, Davis και Cousins. Και μόλις κατάλαβα πόσο άκομψη είναι αυτή η φράση…. Σε μια ομάδα που καλύτεροι σουτέρ της μέσα στο παρκέ θα είναι οι παίκτες στις θέσεις “4” και “5”, καθώς ο Holiday έλειπε το μεγαλύτερο κομμάτι της season, η προσθήκη του Ian Clark είναι η μόνη ελπίδα να ανοίξουν λίγο το γήπεδο στην επίθεση και να μην μαζεύονται δέκα παίκτες μέσα από τη γραμμή των 7,25 μέτρων με αποτέλεσμα να μοιάζει με το 608 σε ώρα αιχμής. Για μια ομάδα που το spacing και το περιφερειακό σουτ αποτέλεσαν μεγάλο πρόβλημα την προηγούμενη χρονιά, οι προσθήκες του καλοκαιριού δεν γεμίζουν κανέναν με αισιοδοξία.
Η υπογραφή του Rondo δείχνει ένα σκεπτικό να παίζει μαζί με τον Holiday, ώστε να έχει ο τελευταίος περισσότερο χρόνο off the ball για να εκμεταλλευτεί το περιφερειακό σουτ του. Ελπίζουμε να είναι αυτή η σκέψη του Demps και να μην είναι ακόμα ένα θύμα που υπερεκτίμησε τις δυνατότητες του Rondo. Πιθανότερο σενάριο είναι να αρχίσουν με σχήμα Rondo-Holiday και να καταλήξουν να παίζουν με σχήμα Rondo-Clark, με τον Jrue να αποτελεί τον ηγέτη της second unit team. Το αξιόπιστο σουτ του Clark το αναφέραμε και παραπάνω. Σουτ που τον κάνει ιδανικό για μια ομάδα που παίζει με αρκετό ball handling και passing. Αυτό που τον κάνει αναξιόπιστο είναι το μέγεθός του, που δεν ξέρουμε να θα του επιτρέπει να παίζει καλή άμυνα στη θέση “2”.
Στις πτέρυγες είναι η μόνη θέση που οι Pelicans δείχνουν να έχουν το σωστό δίδυμο. Τόσο ο Moore, όσο και ο Miller είναι ιδανικοί για να απλώσουν το γήπεδο, να παίξουν άμυνα και να ψηλώσουν ακόμα περισσότερο το σχήμα της ομάδας. Κανείς από τους δύο όμως δεν είναι παίκτης που θα δώσει το κάτι παραπάνω στην περιφέρεια και στο παιχνίδι από έξω προς τα μέσα.
Depth Chart
Yπερατού
Να δούμε αν η συνύπαρξη του ”Fire and Ice” duo πετύχει και αν η γεύση που θα αφήσει είναι σαν μία από αυτές που αφήνει η creole κουζίνα (αγαπημένη αμαρτία) ή αν το δίδυμο αποτελέσει ένα κακέκτυπο, παλιού, αγαπημένου διδύμου. Το δίδυμο “Boogie” και “Brow” έχουν την ίδια προβληματική με τους παίκτες της περιφέρειας. Δεν ταιριάζουν στο παιχνίδι του coach Gentry. Τουλάχιστον αυτού που είχε αρχικά στο μυαλό του όταν ανέλαβε. Ο μεγάλος προβληματισμός είναι να έχεις το καλύτερο δίδυμο ψηλών στο NBA και να μην ξέρεις πως να το ενώσεις με την περιφέρεια σου. Ο καθένας από τους δύο παίκτες, είναι παίκτης-φόβητρο τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Εξαιρετικοί rebounders, scorers, αμυντικοί (ε, ο Boogie όσο και τόσο, αλλά καταλαβαίνετε το νόημα) και με καλό σουτ από μακριά. Αλλά πέρα από αυτούς δεν υπάρχει άλλο ταλέντο στην ομάδα ικανό να τους δέσει ως σχήμα. Μεμονωμένα τα νούμερα τους είναι καταπληκτικά, όταν συνδυάζονται, όμως, απέχουν παρασάγγης από αυτό που πραγματικά είναι: το καλύτερο ζευγάρι ψηλών στο NBA. Ίσως μια λύση θα ήταν να έρχεται ένας από τους δύο από τον πάγκο, ώστε μαζί με τον Jrue να αποτελούν τη δεύτερη ομάδα, αλλά σε μια περιφέρεια όπως η φετινή Δύση, δεν υπάρχει τέτοια πολυτέλεια. Επίσης, όταν πίσω από αυτούς τους δύο υπάρχουν οι Ajinca και Asik, οποιαδήποτε τέτοια σκέψη καθίσταται απαγορευτική.
Το ότι κάθε βράδυ οι Pelicans θα παίρνουν 48 ποιοτικά λεπτά παιχνιδιού από τη θέση του center είναι δεδομένο. Το ζητούμενο είναι να μεγιστοποιήσουν το όφελος από τη συνύπαρξη των δύο παικτών, μεγιστοποιώντας έτσι το όφελος από την πολυτέλεια του να έχεις δύο τέτοιους παίκτες. Δεν μπορεί ο Cousins να είναι μόνο ένα strech-4 και ο Davis να εκτελεί pick-n-roll. Δεν μπορεί ο Davis να στέκεται έξω από τη ρακέτα, ενώ ο Cousins κάνει παιχνίδι από το post. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί ο σωστός συνδυασμός, πράγμα όχι εύκολο αφού το υπόλοιπο roster δεν φαίνεται απειλητικό.
Panic Button
Τα φτερά της ομάδας και το περιφερειακό σουτ. Οι Pelicans παρουσιάζουν εξαιρετικό βάθος στις θέσεις “1” και “5” και εξαιρετικά τίποτα στις υπόλοιπες. Όταν θεωρείς πως τους χώρους κίνησης των υπερατού σου στο γήπεδο θα τις προσφέρει ο “έγινε spot shooter το καλοκαίρι” Jrue Holliday του 35,6% από το τρίποντο πέρσι, τότε μάλλον κάτι προμηνύεται να μην πάει καλά στην ομάδα.
Βγάζουν το ThanksGiving ο Προπονητής και o GM?
Αν ο Demps είναι καλός GM ή όχι θα κριθεί από το αποτέλεσμα της συνύπαρξης των Boogie-Brow. Όταν έκανε το trade, ήξερε το ρίσκο που αναλάμβανε. Ένα ρίσκο που ανέλαβε με γνώμονα περισσότερο το προσωπικό του μέλλον, παρά το καλό της ομάδας. Γνωρίζοντας πως αν δεν έφτιαχνε το supporting cast του Davis, αυτός θα την έκανε για αλλού μετά το τέλος του συμβολαίου του, αποφάσισε να σπαταλήσει μέλλον, χρήμα και assets για να φέρει τον Cousins και να σώσει παράλληλα τη θέση του. Η κίνηση δεν του βγήκε άμεσα, καθώς οι Pelicans δεν προχώρησαν στα playoffs και τώρα θα έχει και το συμβόλαιο του Cousins, που λήγει το καλοκαίρι να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του. Πρόβλεψη για κίνηση πανικού είναι η ανταλλαγή του Cousins για δεύτερο συνεχόμενο All-Star Weekend, με στόχο μελλοντικά picks και κάποιον καλό παίκτη στην περιφέρεια. Το καλοκαίρι τα εναπομείναντα χρόνια συμβολαίου του Davis θα γίνουν δύο και το δύο έχει αποδειχθεί επικίνδυνο νούμερο για πολλούς GM (περιπτώσεις Butler, Irving, Anthony).
Ο γενικός διευθυντής Dell Demps έχει δημιουργήσει ένα ρηχό και άσχημο roster. Αν η τριάδα Cousins-Brows-Holiday βγάλει μάτια και οδηγήσει τους Pelicans στην post season, τότε ο Demps θα έχει λιγότερα προβλήματα μπροστά του το καλοκαίρι. Αν όχι, τότε η θέση του δεν θα είναι καθόλου ασφαλής, ιδίως γιατί δεν μπορεί να σχηματίσει το supporting cast που αρμόζει στους stars του, λόγω των εξαμβλωματικών συμβολαίων των Asik, Ajinka, Solomon Hill, που μαζί οι τρεις θα παίρνουν $ 30 εκατ. φέτος για να μην προσφέρουν απολύτως τίποτα.
Αν ο Gentry συνεχίσει να παρουσιάζει εικόνα όπως αυτή των τελευταίων 25 παιχνιδιών πέρυσι, οι Pelicans θα παλέψουν για μια θέση στην 8άδα της Δύσης. Χρειάζεται σαφές και ξεκάθαρο σχέδιο για να αξιοποιήσεις τη δημιουργικότητα του Rondo, την άμυνα του Allen και να καλύψεις παράλληλα τις αδυναμίες τους. Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Gentry ακόμα δεν έχει κλονιστεί αλλά αν η χρονιά προχωράει και η απόδοση των δύο ψηλών δεν είναι αναμενόμενη, τότε θα προχωρήσουν σε αλλαγή προπονητή.
X-Factor
Η θέση “2”. Πέρα από τον Jrue Holliday που από ό,τι φαίνεται θα ξεκινάει στη θέση, υπάρχουν ο Jordan Crawford και ο Ian Clark. Ο Crawford πέρσι γύρισε στα μέσα της σεζόν από την Κίνα συνεισφέροντας 14,1 πόντους με 38,9% από το τρίποντο στα 19 παιχνίδια που έπαιξε. Αν καταφέρει και φέτος να έχει αντίστοιχη συνεισφορά από τον πάγκο, καθώς και ο Clark αξιποιηθεί από τον πρώην προπονητή του στους Warriors αντίστοιχα, τότε οι Pelicans θα μπορέσουν να έχουν αξιοπρεπές spacing και ισορροπία μεταξύ first και second units.
Keep an eye on
Δεν τον υπολογίζουμε φέτος για break out season, αλλά ένα πολύ ενδιαφέρον prospect στο roster είναι ο 21χρονος PF από το Μάλι, Cheick Diallo, ύψους 2,06. Πέρσι αγωνίστηκε μόλις σε 17 παιχνίδια και μάλιστα μόλις 11 λέπτα κατά μέσο όρο σε αυτά, αλλά φέτος περιμένουμε να έχει πιο αναβαθμισμένο ρόλο, ενώ σε περίπτωση αποχώρησης των Brow και Boogie, είναι ό,τι ποιοτικότερο διαθέτει η ομάδα στην frontcourt της.
Μαντάμ Ζαϊρα
Μόνο εύκολη φαντάζει η πρόβλεψη πως η ομάδα δεν θα καταφέρει να προχωρήσεις στα playoffs σε μια τέτοια Δύση. Η τελική κατάταξη θα τους βρει κάπου μεταξύ 10ης και 12ης θέσης και το καλοκαίρι θα μοιάζει επώδυνο.
Petros Kaounis
Latest posts by Petros Kaounis (see all)
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Milwaukee Bucks - October 1, 2018
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Los Angeles Clippers - September 25, 2018
- Στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα: Οι χειρότερες επιλογές σε All Star Game - February 16, 2018
- Players to Watch: Euroleague 2017-18 - October 15, 2017
- The Ball Hog’s 2017-18 NBA Previews: New Orleans Pelicans - September 29, 2017
