The Ball Hog’s 2017-18 NBA Previews: New York Knicks

Posted on Oct 2 2017 - 11:34am by Giannis Chatsios

Οι New York Knicks κάνουν την πρώτη τους σοβαρή προσπάθεια να αναβαθμιστούν σαν franchise, καθώς θυμίζουν μαγαζί που μαζεύει κόσμο επειδή είναι γωνία, αλλά το τρέχει ένας μπάρμπας που νερώνει το κρασί και βάζει σόδα στο φαγητό για να χορταίνει. Η πρόσληψη ενός πιο νέου manager και η καινούρια φωτεινή ντιζαϊνάτη πινακίδα δεν είναι εχέγγυα επιτυχίας, αλλά είναι ένα πρώτο απαραίτητο βήμα, και όσο αναβαθμίζονται και οι πρώτες ύλες και εξορθολογίζεται η διοίκηση, το μέλλον θα φαντάζει λιγότερο νεφελώδες. Το μόνο που μένει είναι οι εργαζόμενοι να δώσουν πόδι στο αφεντικό και η επιχείρηση θα εκτοξευτεί.

Τι κάνατε πέρσι;

Η χρονιά ξεκίνησε με την ανάληψη του συμβολαίου του πάλαι ποτέ MVP, Derrick Rose, και συνεχίστηκε με το ακατανόητο συμβόλαιο που δόθηκε στον Joakim Noah. Ο πρώτος έβγαλε μια σχετικά υγιή και καλή χρονιά, ο δεύτερος ήταν κτηνώδης στα rebounds για 46 παιχνίδια, και παντελώς νεκρός οπουδήποτε αλλού. Ο Kristaps Porzingis, εν μέσω μιας ανεξήγητα κρύας συμπεριφοράς του franchise απέναντί του, αλλά και της κατά διαστήματα περιθωριοποίησής του στο παιχνίδι από τους δύο τέως superstars, έκανε μια χρονιά ονειρική για έναν random 21χρονο, αλλά σχεδόν απογοητευτική για τις υποσχέσεις που άφησε ως rookie, και με βασικό παράγοντα την πραγματικά αδιάφορη χρονιά του Carmelo Anthony, οδήγησαν τους Knicks του Hornacek σε άλλο ένα πενηντάρι στη στήλη με της ήττες. Γενικότερα ρε παιδί μου, ο Sasha Vujacic έπαιξε 42 παιχνίδια στα 32 του, και πόσο καλό μπορεί να είναι αυτό για ένα franchise;

Ο Lance Thomas επανήλθε στη γη, αφού υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο εξαργυρώνοντας την εξαιρετική προπέρσινη χρονιά του, αν και το “προσγειώθηκε” δεν ξέρω κατά πόσο είναι το κατάλληλο ρήμα καθώς δεν έσπασε και τη στρατόσφαιρα. Πάντως πέρσι έβαζε γκολ μόνο με πέναλτι.

Knicks Depth Chart

Καλοκαιρινός σχεδιασμός

knicks melo hat fur

Η Carmelo Anthony no-trade clause Saga έλαβε επιτέλους ένα πολυαναμενόμενο τέλος στα τέλη του Σεπτέμβρη, και πλέον οι Knicks μπορούν να ατενίσουν το μέλλον χωρίς τον ψυχαναγκασμό ενός μάταιου κυνηγιού τον playoffs για χάρη του superstar τους. Μαζί με το υποχρεωτικό κυνήγι των playoffs αίρεται και η προστατευτική κουβέρτα από τους ώμους του Kristaps Porzingis, o οποίος πλέον είναι το αδιαφιλονίκητο cornerstone του οργανισμού. Όσο στην πόλη κυκλοφορούσε o ως άνω Κοζάκος, οι Knicks ήταν “καταδικασμένοι” να κυνηγάνε τα playoffs. Καταδικασμένοι διότι το λαχείο του Porzingis θα μπορούσε να πλαισιωθεί ιδανικά με ψηλά picks τα επόμενα δύο drafts. Το tanking το 2016, βέβαια, θα ήταν ανούσιο καθότι είχαν φροντίσει να δώσουν αυτό το pick στους Raptors για να ενισχύσουν την σκηνή της κωμωδίας στην πόλη με τον Andrea Bargnani. To #8 πριν από λίγους μήνες, τους άφησε ακριβώς έξω από την πόρτα του top ταλέντου του draft, και έτσι σε μια διετία μηδενικής επιτυχίας, το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι ο Frank Ntilikina.

O Carmelo Anthony παραμένει ένας από τους καλύτερους σκόρερ της λίγκας, αλλά αποτελούσε εμπόδιο σε ένα ελεύθερο παιχνίδι γρήγορου ρυθμού με πολλές πάσες που ταιριάζει στη φιλοσοφία του Hornacek, αλλά και το ρόστερ της ομάδας. Η φανερή ανάγκη να αλλάξει περιβάλλον, σε συνδυασμό με το no-trade clause του, καθιστούσαν πολύ δύσκολο ένα fair deal για τους New York Knicks, κι έτσι έγινε. Ο Melo μετακόμισε στην Oklahoma και το αντίθετο δρομολόγιο ακολούθησαν ο Enes Kanter, ο οποίος προσθέτει άλλη μια επιλογή στην πολυεθνική παλέτα της frontline των Knicks, και παράλληλα άλλο ένα περίεργο fit δίπλα στον Porzingis, ο Doug McDermott, έτοιμος να δώσει μάχη με τον Michael Beasley για τον ρόλο του πρώτου forward σκόρερ της ομάδας, αλλά και το pick δευτέρου γύρου των Bulls από το trade του Cameron Payne.

 It all makes sense…

Η ομάδα ξεφορτώθηκε δύο ανθρώπους που μονάχα βάρος αποτελούσαν γι’ αυτήν και δεν είχαν λόγο να βρεθούν εκεί in the first place, χωρίς αυτό να είναι προσωπική κριτική εναντίον τους. Ο Phil Jackson θα καπνίσει ό,τι δεν έχει καπνίσει με τα πόδια ψηλά στη Montana, και ο Derrick Rose θα κυνηγήσει ένα δαχτυλίδι πλάι στον άνθρωπο που ποτέ δεν μπόρεσε να υπερκεράσει, ακόμα κι αν για ένα μικρό διάστημα μας έκανε να ελπίζουμε πως θα μπορούσε. Ο Frank Ntilikina δεν είναι απαραίτητα το καλύτερο pick εκεί που έγινε αλλά κρύβει πίσω του μια σωστή στρατηγική, δηλαδή μια μακροπρόθεσμη λύση στο ταλαιπωρημένο “1” της ομάδας. Τα σταθερά -ας πούμε- χέρια των βετεράνων Sessions και Jack είναι ό,τι πρέπει να για να μπει χαλαρά στο κλίμα ο Ntilikina, και αν αποδειχτεί διαμάντι να παίζει όσο αντέχει.

…until it doesn’t

Λέγαμε, λοιπόν, ότι το πρόσημο της εποχής Phil Jackson era δεν είναι απόλυτα αρνητικό, καθώς, τουλάχιστον, οι Knicks βαδίζουν μπροστά με τον Kristaps Porzingis και τα picks τους στη θέση τους από εδώ και πέρα. Ταλανίζονται ακόμα, όμως, από το ανεξήγητο no trade clause του Carmelo Anthony και θα έχουν μόνιμο γρίφο στο salary cap τους το μυθικό συμβόλαιο του Joakim Noah, που σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στα πολυετή συμβόλαια που θα προσφέρουν από εδώ και πέρα, αν θέλουν να χτίσουν έναν contender γύρω από τον φτάνει-πια-με-τον-χαρακτηρισμό-μονόκερος Kristaps Porzingis. Αλήθεια, θα πρέπει να είναι πιο καχύποπτοι και από πατέρα που ο 14χρονος γιος του ζητάει λεφτά για να αγοράσει βιβλία για το σχολείο.

Και μετά πάνε και δίνουν $ 72 εκατ. για τέσσερα χρόνια στον Tim Hardaway Jr.. Ναι, τον ίδιο που είχαν στείλει στην Atlanta προ διετίας ως ένα prospect που δεν πίστεψαν για να πάρουν πίσω ένα prospect που δεν στήριξαν.

Και υπάρχει και ο Ron Baker. Φαίνεται συμπαθές παλικάρι, δεν λέω, και μοιάζει και λίγο βγαλμένος από fraternity των ’50s ή βιβλίο του Tolkien. Δεν θέλω να πω ότι του αρμόζει μια καριέρα σε tribute band των Beatles, γιατί θα ήταν άδικο όσο και απόλυτα ταιριαστό. Αλλά, και από την άλλη, δεν βλέπω πώς δικαιολογεί το διετές συμβόλαιο αξίας $ 9 εκατ. που του έδωσαν οι Knicks με τον δεύτερο χρόνο μάλιστα να είναι player option. Όπως και στην περίπτωση του Hardaway, ποιος ήταν ο ανταγωνισμός;

Εκτός των τεσσάρων γραμμών

Παραδόξως και περιέργως αρκετά καλά. Ο Jackson θα αντικατασταθεί από τον GM με το λευκότερο όνομα στην ιστορία, και χωρίς το ειδικό βάρος να δίνει χαρτάκι με τα θέλω του στο προπονητικό τιμ. Θα είναι, δηλαδή, πρώτη χρονιά που ο Hornacek μπορεί να εφαρμόσει αυτά που θέλει, τις υποσχέσεις που άφησε οδηγώντας μια ομάδα με τον Miles Plumlee βασικό center σε 49 νίκες πριν μερικά χρόνια. Η Νέα Υόρκη δεν φημίζεται ακριβώς για την υπομονή και την ψυχραιμία του fanbase της, και αμφότεροι θα πρέπει να δείξουν πολλά, σύντομα.

Ένοχη Απόλαυση

Αυτή τηn στιγμή, οι θέσεις των forwards στη Νέα Υόρκη επανδρώνονται από έναν ανατέλλοντα επίδοξο superstar και έναν κατά φαντασίαν στη δύση του. Πίσω από αυτούς βρισκόταν το απόλυτο γκρίζο. Ο Mindaugas Kuzminskas προσαρμόστηκε απαλά σαν μαγιονέζα στο περιβάλλον του NBA, αλλά δεν είναι ακριβώς το φανταχτερό, φαντεζί πρόσωπο που η Νέα Υόρκη διψάει, και ο Lance Thomas είναι ένας τύπος που ποτέ δεν αποστράφηκε τον ιδρώτα, αλλά νομίζω ότι ανά πάσα νύχτα το μισό Madison Square Garden δεν θα τον αναγνώριζε αν καθόταν με πολιτικά δίπλα τους στην κερκίδα. Ο Kyle O’Quinn έχει το flash στο κεφάλι του για να γίνει αυτό το quirky ή larger than life που ζητά το κοινό ακόμα κι από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, αλλά δεν έχει μάλλον το ταλέντο να το βγάλει στα παρκέ του NBA και, στο κάτω-κάτω, δεν είναι power forward και δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Αν η μεθοδευμένη αποχώρηση του Phil Jackson ελάφρυνε την δίωξη του NYPD από το patrol έξω από το MSG, τα άσπρα-μπλε σεντάν με την πορτοκαλί σειρήνα θα πρέπει να ξαναβγούν στους δρόμους εσπευσμένα με την υπογραφή του Michael Beasley. Κι αν το αστείο με τα ναρκωτικά και τον “Cool Beas” έχει κουράσει, ας παραδεχτούμε κάπου εδώ ότι στα 28 του ο τρελάκιας από το Maryland έκανε, αν όχι την καλύτερη, τότε σίγουρα την πιο μεστή και σοβαρή σεζόν της καριέρας του, ερχόμενος από τον πάγκο για τους Bucks και δίνοντας το απαραίτητο σκορ σε έναν καθ’ όλα μέτριο πάγκο, σαν reformed alcoholic που βγαίνει για πρώτη φορά με την παλιοπαρέα και καταφέρνει να μην είναι βαρετός χωρίς να γίνει ντέφι. Κι αν τα 56 παιχνίδια είναι μικρό δείγμα γραφής, τουλάχιστον είναι τα περισσότερα που έχει παίξει την τελευταία τετραετία. Ο πάγκος τον Knicks έχει αρκετή σοβαρότητα (Sessions, Thomas) και ένα αντίβαρο στο σκοράρισμα (Hardaway Jr. ή Courtney Lee, διαλέξτε) ώστε ο Beasley να συνεχίσει το δεύτερο μισό της καριέρας του ως μια χρυσή εφεδρεία αντί να γίνει ο δεύτερος Marbury για την Κίνα, και παραμένει ένας υπερταλαντούχος αριστερόχειρας σκόρερ που χαίρεσαι να βλέπεις όταν μπαίνει in the zone.

The big hope
Ntilikina Knicks

GREENBURGH, NY – AUGUST 11: Frank Ntilikina of the New York Knicks poses for a portrait during the 2017 NBA Rookie Photo Shoot at MSG Training Center on August 11, 2017 in Greenburgh, New York. NOTE TO USER: User expressly acknowledges and agrees that, by downloading and or using this photograph, User is consenting to the terms and conditions of the Getty Images License Agreement. (Photo by Elsa/Getty Images)

Μπορεί να βγάζει την αίσθηση που έχεις ένα τέταρτο μετά την παραγγελία σου (ένα φιλέτο κοτόπουλο) την ώρα που έχουν περάσει από μπροστά σου κάτι burgers που και υγιή άνθρωπο θα τον έστελναν στον τάφο, και συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ αργά για να εμπιστευθείς το αρχικό ένστικτό σου, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα του ίδιου του Frank Ntilikina. O Γάλλος έχει ένα πληρέστατο πακέτο και καντάρια μέλλοντος και υποσχέσεων να τον ακολουθούν. Ο Dennis Smith Jr. κάνει τους σιελογόνους αδένες να κάνουν τη δουλειά τους με πάθος, και σίγουρα αν μιλάμε για αυτή την στιγμή είναι σε θέση να προσφέρει μεγαλύτερη γαστριμαργική ηδονή, αλλά το ιατρικό του ιστορικό διαβάζεται σαν αυτά τα μακάβρια ταμπελάκια στη συσκευασία των εδεσμάτων του McDonald’s. Η Νέα Υόρκη μπορεί να νιώθει πως καταπίνει το πικρό ποτήρι της δίαιτας τώρα, αλλά ελπίζει πως ο Frank είναι το θρεπτικό πιάτο που θα βασιστεί μια βιώσιμη στρατηγική τα επόμενα χρόνια. Ο ίδιος πάντως -θα πρέπει να- αδιαφορεί για όλα αυτά και θα σουτάρει μέχρι το πρωί.

https://www.instagram.com/p/BX4peWVDSMT/

Keep an eye on

Αν ο Kristaps Porzingis είναι η εικόνα του franchise και ο Frank Ntilikina η μεγάλη ελπίδα/μεγάλο άγχος (ανάλογα με την οπτική γωνία), τότε η κόλλα του μελλοντικού κορμού έχει κι αυτή ταμπελάκι “made in EU” και είναι το βουνό με το παιδικό πρόσωπο, o Wily Hernangomez. Ο Ισπανός center ήταν solid as hell μετά το all-star game τη σεζόν 2016-17, παίζοντας γύρω στο 12/9/2, μαθαίνοντας ακόμα τα κόζια του NBA, αλλά ικανός από την πρώτη μέρα να εκμεταλλεύεται το θεόρατο κορμί του και να αξιοποιεί τα μαλακά χέρια του γύρω από το καλάθι, χωρίς να μένει πίσω στο παιχνίδι, παρά την μέτρια ταχύτητά του. Δύσκολα θα γίνει ποτέ all-star o ίδιος, αλλά έχει το skill-set να επιβιώσει στο σύγχρονο NBA και το touch του δεν είναι απαγορευτικό για να δουλέψει το τρίποντο και να γίνει ένας Marc Gasol lite. Μπορεί να υπερβάλλω επειδή τον είδα να γλεντά το απαθητικό σαρκίο του Dwight Howard, αλλά ο συνδυασμός σωματικής ρώμης και γνώσης των fundamentals στο μυαλό μου τον καθιστούν δομικό συστατικό των νέων Knicks. Για να μην μιλήσουμε τώρα για τα per 36 νούμερά του.

Σαφώς θέλει δουλειά ακόμα πάντως, και δεν είναι απόλυτα σίγουρο ότι το ταβάνι του είναι πάνω από τριτοτέταρτος ψηλός σε καλή ομάδα. Ακόμα δυσκολεύεται να ακολουθήσει στα pick and rolls και ένας εκρηκτικός guard μπορεί εύκολα να τον εκμεταλλευτεί αν αυτός βγει ψηλά. Ταυτόχρονα δεν είναι shot blocker, στερείται έτσι ακριβώς αυτό το κομμάτι εξειδίκευσης στην άμυνα που θα τον κάνει σίγουρο prospect. Μπορεί ο Porzingis να καταλήξει να κάνει και τα δύο αυτά τέλεια, αλλά αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να κλωνοποιήσει τον εαυτό του -μάλλον, κι έτσι είναι αναγκαίο για τον Ισπανό να βελτιωθεί.

Μαντάμ Ζαΐρα

Πέρσι σταμάτησαν σε μια απόλυτη μετριότητα της τάξης των 31 νικών. Πόσες από αυτές αναλογούν στον Derrick Rose; Καμία σύμφωνα με το VORP1)Value over replacement player, ακολουθήστε την ατραπό προς το nerdgasm. του. Ntilikina και Sessions είναι ο ορισμός αυτού του replacement. Η παρουσία του Hernangomez και του Hardaway, αντί του -τιμωρημένου αρχικά και παλαίμαχου λογικά- Noah και του Lee, που ίσως να έρχεται από τον πάγκο, αντίστοιχα, τους αφήνει πάνω-κάτω στα ίδια. Με δεδομένο το γεγονός πως η τοξική παρουσία του Phil Jackson αποτελεί παρελθόν, και πως ο Carmelo δεν είναι πια εδώ, ένα πλήγμα είναι πιθανό στη στήλη με τις νίκες. Μπορούν να είναι καλύτεροι; Η απάντηση είναι “Kristaps Porzingis”, και ενώ δύσκολα θα τους δούμε στα playoffs πιστεύω πως χωρίς τα χτικιά του παρελθόντος μπορούν να παραμείνουν στα ίδια επίπεδα με πέρσι, πράγμα που φέτος όμως θα είναι σχεδόν επιτυχία. Εκτός αν ο Hardaway γίνει ο πρώτος σκόρερ τους με 23ppg και τέσσερα τρίποντα. Τότε ναι, playoffs. Λέμε τώρα…

The following two tabs change content below.
Ήταν και για πάντα θα είναι ο πρώτος πρωταθλητής της fantasy league που έφερε τους συντάκτες του Ballhog κοντά, και αυτός είναι ένας τίτλος που κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει.Όχι τυχαία. Παρακολουθεί live τους περισσότερους αγώνες, διαβάζει τα πάντα γυρω από το ΝΒΑ και το μπάσκετ γενικότερα, μπορεί να περιγράψει τον μηχανισμό του σουτ κάθε παίκτη και θυμάται στατιστικά και πληροφορίες αγώνων περασμένων δεκαετιών, σαν μία σωστή κινητή εγκυκλοπαίδεια του μπάσκετ που είναι. Παλαιότερα τα εξηγούσε στο δικό του blog, τώρα τα εξηγεί στο Ballhog. Τα απαιτητικά ωράρια του ΝΒΑ δεν τον αφήνουν να ασχοληθεί με την Νομική την οποία έχει τελειώσει. Προλαβαίνει όμως να παίζει μπασκετάκι κάθε απόγευμα στα γήπεδα των Αμπελοκήπων,με ένα απαράμιλλο στυλ όπου ο ίδιος πιστεύει ότι μοιάζει στον Ginobili. Δεν μοιάζει, αλλά δεν του το λέμε για να μην τον πληγώσουμε.

References
1 Value over replacement player, ακολουθήστε την ατραπό προς το nerdgasm.

3 Comments so far. Feel free to join this conversation.

  1. Spike October 2, 2017 at 16:23 -

    Καλησπέρα καλησπέρα . Ωραία δουλειά για μια ακόμη φορά μαν , γενικώς με τις μεταφορές και τις παρομοιώσεις το έχετε σε πολύ μεγάλο βαθμό εδώ στην ιστοσελίδα χαχα , μπράβο . Στα των Knicks τώρα . Δεν ξέρω αν το έχει η ατμόσφαιρα της πόλης , το ποιον των ανθρώπων του οργανισμού ή το νερό που πίνουν ,πάντως μιλάμε για ίσως τον πιο απρόβλεπτο οργανισμό στο ΝΒΑ αν κρίνω από τα γεγονότα στα της διοίκησης , GM , τοποθετήσεις πρώην πλέον παιχτών , συνεχείς γιούχες του κοινού προς παίχτες κλπ. Προφανώς η λέξη υγεία θα κάνει χρόνια να ακουστεί στο Μεγάλο Μήλο και να εννοείται σαφώς , αλλά η αποχώρηση του Καραμέλο και του Φίλιππου Ιακωβογιού (Phil Jackson) μετά τα όσα προηγήθηκαν είναι μια αρχή . Μακάρι να πάρει τα πάνω του το franchise μπας και στρώσει κάπως η φάση στην Ανατολή ,για τα μέτρια προς κατώτερα στρώματα ανταγωνισμού για την είσοδο στα play offs εννοώ. Στα του υλικού , η προσθήκη του Hardaway δεν είναι κακή επ ουδενί , απλά μάλλον το παραείδαν κουβαρντάδες και έδωσαν το ποσό αυτό . Τώρα τα 9 μύρια για έναν παίχτη με συγκεκριμένες δυνατότητες και ταβάνι όπως ο Baker (καλό στατικό σουτ , κατέβασμα μπάλας αν χρειαστεί και απλή συμμετοχή στην κυκλοφορία από τα όσα έχω δει και διαβάσει) τα λες και πολλά . Μιλάμε αν γινόταν στην Ελλάδα κάτι τέτοιο , θα είχαν κάνει εισβολή στα γραφεία οι οπαδοί .. Anyway , εύχομαι να δέιξουν ένα αξιοπρεπές αγωνιστικό πρόσωπο την ερχόμενη χρονιά και επιτέλους περιορισμένες γρίνες από τον τύπο για τα πεπραγμένα τους .
    Υ.γ: Είχε πέσει στο τραπέζι σενάριο για αποδέσμευση ή ανταλλαγή του Noah μέσα στη χρονιά ;

    • Billy Hoyle October 2, 2017 at 17:34 -

      Ακριβώς αυτό είναι με τον Hardaway, δεν φαίνεται να υπήρχε λόγος για τόσο, τώρα το τί παίχτηκε δεν θα το μάθουμε. Αυτοί οι μανατζαραίοι θα μας φάνε.

      Κάτι για τον Noah δεν είχα/έχω ακούσει. Τον βλέπω να στρογγυλοκάθεται στο συμβόλαιο. Και όχι άδικα δλδ.

      • Spike October 2, 2017 at 17:47 -

        Πες το ψέματα ..Αν είναι κάθε καλοκαίρι το salary cup να αυξάνεται , πίστεψέ με -αν και θα το σκέφτεσαι ήδη- μέχρι και παίχτες τύπου Josh Powell θα είναι σε θέση -και δικαίως- να διεκδικούν κουφά συμβόλαια σε συνάρτηση με την πραγματική αγωνιστική τους αξία. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αιωνίως αυτό το πράγμα , έλεος δηλαδή … Σε λίγο θα κατεβάζουν εικοσιπεντάδες συνολικά και όχι σχεδόν με εγγυημένο συμβόλαιο ..