Επτά παιχνίδια έχουν περάσει από την στιγμή που ξεκίνησε το NBA και τα πρώτα φρύδια έχουν αρχίσει και σηκώνονται καχύποπτα. Οι Cavaliers οργανώνουν καλύτερα πάρτυ από άμυνα, οι Warriors είναι ακόμα σε hang-over και οι Pistons πραγματοποιούν καλύτερες εμφανίσεις -και αποτελέσματα- του αναμενομένου. Είναι αρχή ακόμα; Προφανώς και δεν περιμένουμε να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ειδικά με τις δύο κορυφαίες ομάδες της λίγκας. Ωστόσο, όσο βλέπουμε το -κάθε- Detroit να αφήνει πίσω του καμμένη γη1)Οk, υπερβολή αλλά και πότε δεν ήμασταν υπερβολικοί σε κάποια θέματα;, χαμογελάμε. Το ίδιο και οι φίλοι της ομάδας.
Καθώς ξεκινούσε η σεζόν στο NBA, ομολογούμε πως στα γραφεία του Γουρουνιού, υπήρξε έντονος προβληματισμός: “Θα βλέπουμε μόνο Δύση2)Με εξαίρεση τον Μαντζούκα που βλέπει αποκλειστικά Ανατολή.”, “η Ανατολή είναι η G-League της Δύσης;” ακούστηκαν μεταξύ άλλων, με τον γράφοντα να συμφωνεί κυρίως στη δεύτερη φράση. Το καλό βέβαια είναι πως σε αυτήν την αποδυναμωμένη Ανατολή υπάρχει αρκετός χώρος για κάποιες ομάδες να πραγματοποιήσουν μια θετική πορεία. Ή, τέλος πάντων, μια πιο θετική πορεία σε σχέση με πέρυσι. Μία εξ αυτών είναι η ομάδα που δείχνει από την αρχή να έχει συγκεκριμένο game plan, με τον Stan Van Gundy να έχει βάλει -επιτέλους- κι άλλα στοιχεία πέραν του “ζω και πεθαίνω από το τρίποντο”. Στο πρώτο road trip της σεζόν, το πρόσημο του Detroit ήταν παραπάνω από θετικό, καθώς κέρδισαν back2back Clippers και Warriors, με την ήττα από τους Lakers να αποτελεί την επιβεβαίωση του πόσο ωραία είναι η νύχτα στο L.A. για τις εκεί διανυκτερεύσεις των επισκεπτόμενων παικτών. Ας μην ξεχνάμε, όμως, πως αμφότερες οι νίκες έγιναν μέσα σε διάστημα 24 ωρών. Πάμε να δούμε μερικά στοιχεία που ξεχωρίσαμε μέχρι τώρα στο Detroit:
1) Τα Baseline Cuts – O Avery Bradley
Μετανοείτε άπιστοι! Ο Van Gundy αποφάσισε να δώσει λίγο flavor στην επίθεσή του, μιας και απόκτησε τον Avery Bradley. To versatility που προσφέρει ο “Poison”3)Όπως είναι το παρατσούκλι του. δίνει την δυνατότητα στον SVG να σχεδιάζει plays τα οποία δεν περιέχουν μόνο -ή τέλος πάντων δίνουν βάρος στο- περιφερειακό σουτ, αλλά καταλήγουν με απειλή κοντά στο καλάθι. Η off ball κίνηση του Bradley είναι -από πέρυσι- από τις καλύτερες στη λίγκα και μέχρι στιγμής αυτό το εκμεταλλεύεται στο έπακρο ο προπονητής του – και απ’ότι φαίνεται θα συνεχίσει να το εκμεταλλεύεται. Ας μιλήσουμε λίγο πιο συγκεκριμένα όμως. Το παιχνίδι απέναντι στην Minnesota, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των “κοψιμάτων”. Για παράδειγμα, λίγο πριν την λήξη της δεύτερης περιόδου, ο Bradley καταλαβαίνει πως ο Wiggins έχει τα μάτια και το μυαλό του στην μπάλα και βρίσκει την ευκαιρία να “κόψει” στην baseline, με τον Henry Ellenson να του σερβίρει μια σκαστή πάσα. Η προσπάθεια του Bradley δεν κατέληξε σε καλάθι, ωστόσο κατάφερε να δημιουργήσει ανισορροπία στην άμυνα των “Λύκων”, με τον Jon Leuer να παίρνει το επιθετικό και να πηγαίνει στις βολές, έπειτα από φάουλ του Gibson:
Παράλληλα, η παρουσία του Bradley φαίνεται να συμπαρασέρνει και τους υπόλοιπους σε μια διαρκή κίνηση της επίθεσης, την στιγμή που μέχρι πέρυσι οι Pistons επέλεγαν σχεδόν αποκλειστικά τις set επιθέσεις και το αργό τέμπο4)22οι σε pace την σεζόν 2016-17 – Πηγή: basketball-reference.com. Kαι ενώ προς το παρόν το pace έχει ανέβει κατά μόλις δύο κατοχές, ας έχουμε κατά νου πως υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα μπροστά μας. Τι εννοούμε, λοιπόν, με το “συμπαρασέρνει και τους υπόλοιπους”; Ότι μέχρι και ο Leuer επιδίδεται σε baseline cuts, με αποτέλεσμα αυτήν την ομορφιά στην κυκλοφορία της μπάλας από Smith->Leuer->Galloway->Harris->Bang!
Όπως και παραπάνω, στην περίπτωση του Wiggins που πιάστηκε στον ύπνο, εδώ ήταν η σειρά του Karl-Anthony Towns να δημιουργήσει το κενό σε βάρος της άμυνας της ομάδας του. Στο σημείο αυτό πάντως, καθώς θα το δούμε και παρακάτω, θα πρέπει να σταθούμε και να κάνουμε μια ωδή στο -κατά όπως φαίνεται- εξαιρετικό court vision του Leuer, ο οποίος προς το παρόν έχει μετατραπεί σε ένα υπερπολύτιμο εργαλείο στα χέρια του Van Gundy και η δικιά μας εκτίμηση είναι πως η παρουσία του Bradley έχει “ξεκλειδώσει” και αυτόν. Δείτε και την παρακάτω φάση, αυτή την φορά από το παιχνίδι με τους Clippers. Προφανώς το τεχνικό επιτελείο της ομάδας του LA, είδε τις κινήσεις του Bradley που κυνηγάει το βγαίνει στις γωνίες, εκμεταλλευόμενος, είτε την ταχύτητά του, είτε τα down screens που παίρνει από τους ψηλούς. Εδώ βλέπουμε τον Leuer να δίνει καθυστερημένα το screen στον συμπαίκτη του, ωστόσο η εντολή του Doc Rivers είναι να γίνει over play στο screen αυτό. Ο αμυντικός του Bradley βγαίνει πολύ ψηλά για να αντιμετωπίσει αυτό το screen, με αποτέλεσμα αυτό:
Και πάλι, το court vision του Leuer είναι εξαιρετικό. Και για να μην φανούμε υπερβολικοί, προφανώς υπάρχουν και στιγμές ασυνεννοησίας, γεγονός όμως που είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως μιλάμε για καινούριο game plan.
2) O Stanley Johnson
Δεν θα σταματάμε να τονίζουμε πως το δείγμα είναι μικρό, αλλά αυτά που δείχνει μέχρι στιγμής στην σεζόν ο “Stanimal”, είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά, μιας και επιτέλους παίζει σύμφωνα με το potential που έβλεπαν οι Pistons όταν τον draft-αραν το 2015 στο #8. Μην παρεξηγηθούμε, ο Johnson ίσως να αποτελεί τον καλύτερο αμυντικό του Detroit, καθώς τα σωματικά και αθλητικά του προσόντα του επιτρέπουν να μαρκάρει κάθε λογής αντίπαλο. Επιπλέον, ακόμα και όταν βγαίνει να μαρκάρει κοντύτερους αντιπάλους, το εξαιρετικό του footwork του δίνει την δυνατότητα να τους κυνηγάει σε κάθε μήκος και πλάτος του παρκέ. Συνεπώς, το ότι ήταν ανέκαθεν εξαιρετικός αμυντικός το ξέραμε. Ωστόσο, αυτό που έχει αλλάξει φέτος είναι το ότι δείχνει να είναι πολύ πιο άνετος στην επίθεση των Pistons.
Και αυτό δεν φαίνεται μόνο στις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο, αλλά και από τα νούμερά του. Στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια των Pistons, αυτά του road trip δηλαδή συν της Minnesota, ο Johnson “έγραψε” κατά μέσο όρο 12 πόντους, 3,2 rebounds, 1,5 κλεψίματα, 18/40 σουτ (45% ευστοχία), με το τρίποντά του να είναι 9/21 (42%). Επιπλέον, οι κακές περσινές μέρες από την γραμμή της φιλανθρωπίας (67,9%) φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν, καθώς μέχρι στιγμής σουτάρει με 83,3%. Σε αυτό το αρχικό στάδιο της σεζόν παίζει με αυτοπεποίθηση και τα 30,9 λεπτά που του εμπιστεύεται ο Van Gundy στο γήπεδο αντικατοπτρίζουν πλήρως τις παραπάνω γραμμές. Μετά το καταστροφικό 0/13 του εναρκτήριου παιχνιδιού, δείχνει συνεπώς να βρίσκει τον αγωνιστικό ρόλο και επιθετικά.
3) Η αντιμετώπιση στο “πι κε ρο”
Οι Pistons πέρυσι ήταν αναποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση στο pick ‘n roll, δεχόμενοι 0,86 πόντους/pnr. Μέρος αυτού του προβλήματος ήταν ο Andre Drummond, ο οποίος δεν μπορούσε(;) να ακολουθήσει. Φέτος, το Detroit επέλεξε να κυνηγήσει μια διαφορετική προσέγγιση σε αυτό το κομμάτι. Enter Avery Bradley. Ο 26χρονος, όντας από τους καλύτερους αμυντικούς του πρωταθλήματος, έχει την ικανότητα να κάνει icing στα pick ‘n roll των αντιπάλων του, καθυστερώντας τους σημαντικά στο να εκδηλώσουν επίθεση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φάση με Wigging και Towns:
Want to know why Avery Bradley is one of the best defenders in the league? He completely disrupts this set and PNR for Wiggins and Twolves pic.twitter.com/2iQsL8c1w8
— Brian Sampson (@BrianSampsonNBA) October 26, 2017
Το ερωτηματικό στην παραπάνω παρένθεση, σε σχέση με τον Drummond, έχει να κάνει με το γεγονός ότι φέτος, δείχνει να επιδίδεται σε μερικά αποτελεσματικά hedge out και όχι όπου κι όπου, αλλά πάνω στον Steph Curry:
Και εδώ είναι που δημιουργείται η απορία: Ήταν όντως κακός ο Drummond πέρυσι, ή απλά χρειάζεται έναν παίχτη όπως ο Bradley δίπλα του ώστε να αντιμετωπίζει σωστά τις pick ‘n roll καταστάσεις; Την απάντηση προφανώς θα την δούμε όσο προχωράει η σεζόν. Mικρή άσχετη παρένθεση στο σημείο αυτό, μιας και μιλάμε για τον Andre: Μας κάνει να καταπίνουμε την γλώσσα μας με το 70% που σουτάρει από τη γραμμή των βολών φέτος. Keep it up “Big Penguin”! Κλείνει η παρένθεση. Σε κάθε περίπτωση, η φετινή πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση ως τώρα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία του Bradley. Mάλιστα, αυτά που κάνει μέχρι στιγμής το θρέμμα της Tacoma, μας κάνουν να ξεχνιόμαστε για το πόσο κακός αμυντικός είναι ο Reggie Jackson.
Δεύτερη παρένθεση στο σημείο αυτό: οι φήμες που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες ημέρες θέλουν τους Pistons να στέλνουν τον Reggie Jackson μαζί με ένα pick πρώτου γύρου στους Suns για τον εκεί παροπλησμένο Eric Bledsoe. Ενδεχόμενη ευόδωση του συγκεκριμένου trade θα αποτελεί τεράστια αναβάθμιση στην περιφερειακή άμυνα των Pistons, μιας και ο Bledsoe έχει wingspan πάνω από 7 ft και έχει δείξει μεγάλη αποτελεσματικότητα στην άμυνα όποτε είχε διάθεση ή έπαιζε σε ομάδα με σκοπό να κερδίσει. Επιπλέον, η απομάκρυνση του bad blood Jackson θα βελτιώσει και την ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων. Kλείνει κι η δεύτερη παρένθεση και πάμε παρακάτω.
4) Η Second Unit
Μόνο καλά λόγια για την απόδοση των παιχτών που έρχονται από τον πάγκο. Φαινομενικά οι Pistons έχουν ένα rotation οχτώ παιχτών5)Το μεγάλο rotation, άλλωστε, δεν ήταν ποτέ το φόρτε του Van Gundy., και μετά τους Ish Smith, Jon Leuer και Langston Galloway, επικρατεί το χάος. Ωστόσο, μερικές δουλειές πάνω στο παρκέ δεν μπορούν να μετρηθούν σε νούμερα. H παρουσία του Ellenson, για παράδειγμα, σε αυτά τα 12,6 λεπτά που αγωνίζεται, είναι κάτι παραπάνω από θετική. Ο πρώην αθλητής του Marquette, βάζει το κορμί του στη φωτιά, σπρώχνει, παίζει καλή άμυνα, τρέχει εξαιρετικά το γήπεδο, στοιχεία που ο Van Gundy λατρεύει. Οι έξι πόντοι κατά μέσο όρο, προφανώς δεν λένε κάτι, αλλά υπάρχουν μερικές νύχτες όπως αυτή απέναντι στους Timberwolves που τους φόρτωσε με 14 πόντους. Παράλληλα, δείχνει να “δένει” πολύ καλά με τον Leuer. Για να μην σας κουράζω με παραπάνω λόγια, δείτε το καθαρόαιμο να τρέχει:
Ακόμα όμως και να μιλούσαμε για νούμερα, είναι υπέρ του πάγκου των Pistons σε αυτή την φάση της σεζόν: Ish Smith 8,5/4,1, Langston Galloway 7,6/50% στα τρίποντα, Jon Leuer 5,5/4 με 86,7% στις βολές, Anthony Tolliver 7/3. Σύμφωνοι, δεν υπάρχει ένας Jamal Crawford ή ένας Lou Williams για να τραβήξει όλο το σκορ για τον πάγκο, η αλήθεια είναι όμως ότι ο Van Gundy έχει μικρές αξιόπιστες απειλές από κάθε θέση και αυτό μακροπρόθεσμα μάλλον θα του βγει σε καλό. Σημειώστε ότι υπάρχει και ο Luke Kennard, ο οποίος έχει ξεκινήσει εμφανώς τρακαρισμένος, αλλά το rookie cold feet είναι κάτι που έχουν περάσει αρκετοί, οπότε μια πίστωση χρόνου την δικαιούται.
Το πρόσημο
Αν δεν καταλάβατε από τις παραπάνω γραμμές, ναι, αυτό είναι θετικό. Με τον κίνδυνο να γίνουμε κουραστικοί, θα επαναληφθεί για μια ακόμα φορά πως τα οχτώ παιχνίδια είναι ένα πολύ μικρό δείγμα, οριακά κάτω από το 10% της σεζόν, όσον αφορά το που μπορεί να φτάσει το Detroit -ή οποιαδήποτε ομάδα πλην των φαβορί- αλλά μέχρι στιγμής ο Van Gundy δείχνει να βρίσκει τρόπους για να κάνει τους Pistons πολύ πιο ανταγωνιστικούς και αποτελεσματικούς σε σχέση με πέρυσι και αυτό από μόνο του είναι μια πρόοδος. Το σημαντικότερο δε, για τον ίδιο τον προπονητή είναι πως για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια φαίνεται διατεθειμένος να αφήσει το απλοϊκά γραμμένο “γύρω γύρω όλοι από τον ψηλό” και στηριζόμαστε αποκλειστικά στο περιφερειακό σουτ. Ναι προφανώς θα ενθαρρύνει τους παίχτες του να πάρουν ό,τι ελεύθερο σουτ έχουν από το τρίποντο, αλλά φαίνεται πως φέτος θα υπάρξουν επιθετικές εκπλήξεις. Και αυτό για τους αντιπάλους των Pistons μόνο καλό δεν είναι.
ΥΓ: Προφανώς ο Tobias Harris είναι ο “Go-to-Guy” του Detroit, αλλά κάτι τέτοιο το περιμέναμε και γι’αυτό -σκοπίμως- δεν γίνεται αναφορά σε αυτόν, ως κάτι που ξεχωρίζουμε.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
| ↑1 | Οk, υπερβολή αλλά και πότε δεν ήμασταν υπερβολικοί σε κάποια θέματα; |
|---|---|
| ↑2 | Με εξαίρεση τον Μαντζούκα που βλέπει αποκλειστικά Ανατολή. |
| ↑3 | Όπως είναι το παρατσούκλι του. |
| ↑4 | 22οι σε pace την σεζόν 2016-17 – Πηγή: basketball-reference.com |
| ↑5 | Το μεγάλο rotation, άλλωστε, δεν ήταν ποτέ το φόρτε του Van Gundy. |
