BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North”

Posted on Jun 14 2019 - 12:18pm by Nicolas Radicopoulos
Categorized as
1292
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Με την κορύφωση της σεζόν του NBA να έχει φτάσει με τους Τελικούς του 2019, το Ball Hog βρίσκεται πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα NBA Finals 2019.

(4) Toronto Raptors 114 vs 110 Golden State Warriors  (2)
Game 6:
Η Ιστορικότητα της Κατάστασης

Η Δυναστεία των Warriors ξεκίνησε με νίκη επί των Cavaliers με 4-2, με τους τελευταίους να παίζουν χωρίς τον τραυματία Kevin Love σε όλη τη σειρά1)Συνέπεια του αλήστου μνήμης αντιαθλητικό του Olynyk κόντρα στους Celtics. και με τον Irving να τραυματίζεται στον πρώτο αγώνα της σειράς και να μην επιστρέφει.

Η Δυναστεία των Warriors “πέφτει” (ή απλά “διακόπτεται”, αυτό θα το δείξει ο χρόνος -ενδεχομένως και σύντομα) με 4-2 κόντρα στους Raptors, με τον Durant να αγωνίζεται σαν σύγχρονος El Cid για 12 λεπτά όλα κι όλα στη σειρά και τον Thompson να χάνει ένα παιχνίδι, αλλά και να αποχωρεί με πατερίτσες στο πλέον κρίσιμο.

Το μπάσκετ, η ζωή, τα πάντα, φαίνεται πως κάνουν κύκλους.

Και οι κύκλοι έχουν αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό: κλείνουν.

Έτσι, στο τελευταίο παιχνίδι των Warriors στο Oracle, μετά από 47 χρόνια, ο κύκλος της ομάδας στην παρούσα της μορφή (five all stars) και κατάσταση (Πρωταθλητές) δείχνει να κλείνει ταυτόχρονα με την παρουσία τους στην ιστορική τους έδρα.

Σε μία σειρά που δεν κατάφεραν να κερδίζουν κανένα από τα τρία παιχνίδια στο γήπεδό τους, για το συνολικά πρωτοφανές σε Τελικούς, πέντε σερί νίκες για τις εκτός έδρας ομάδες.

Ένας ακόμα κύκλος που έκλεισε, βέβαια, είναι αυτός της χαζομάρας, με το ερώτημα “Είναι οι Warriors Καλύτεροι Χωρίς τον Durant“ να μας αφήνει -επιτέλους- οριστικά (την στιγμή που μόλις 10 μέρες πριν μετράγαμε το σερί των Dubs με αυτόν απόντα, θυμάστε;).

Έτσι, η star heavy-λειψού βάθους ομάδας τους, χτισμένη αποκλειστικά πάνω στους πέντε superstar της, και στο ό,τι είχε απομείνει μπασκετικά από τους Iguodala και Livingston, δεν μπόρεσε να κάνει την υπέρβαση με 2,5 superstars και ό,τι άλλο είχε απομείνει υγιές, για να πάει τη σειρά σε έβδομο παιχνίδι, παρά το ηρωικό της προσπάθειας.

Αντίθετα, μόνο ως υπέρβαση μπορεί να θεωρηθεί η διαδρομή του Πρωταθλητή πλέον 52χρονου coach Nick Nurse, του πρώτου coach της Ιστορίας που καταφέρνει να κατακτήσει τόσο Πρωτάθλημα στην G-League, όσο και στο NBA.

O coach Nurse δεν κατάφερε απλά να πάρει για πρώτη φορά το Πρωτάθλημα εκτός ΗΠΑ, μα κατάφερε και να συντηρήσει την παράδοση που θέλει την τελευταία πενταετία τον rookie coach να κατακτά το Πρωτάθλημα, παίρνοντας σειρά μετά τους Kerr και Lue.

Και αν το three-peat αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά το “χρυσό δισκοπότηρο” του NBA, καθώς ακόμα και η λαμπρότερη super team της Ιστορίας απέτυχε να το κατακτήσει, αφήνοντας μόλις τρεις ομάδες να επαίρονται πως το έχουν καταφέρει, δεν ισχύει το ίδιο και για τον Patrick McCaw, που στην τρίτη του σεζόν στη Λίγκα το κατάφερε, αυτή τη φορά με τους Raptors. Και ακόμα και αν φαντάζει λαθρεπιβάτης στη λίστα με τους Russell, Jordan, Shaq και Kobe, μάλλον δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα με αυτό.

Όμως, ας περάσουμε σιγά-σιγά στα του αγώνα.

Ο Αγώνας Καθεαυτός

Οι Warriors, τόσο οι φίλαθλοι, όσο και οι παίχτες, με τον Klay να το εκφράζει ευθέως στο instagram, ήταν “ψημένοι” για τη νίκη “για τον KD”. Όμως οι Raptors, και, από όλους τους παίχτες τους, ο έχων χάσει το τελευταίο σουτ που θα τους χάριζε από τον προηγούμενο αγώνα το Πρωτάθλημα, ο Kyle Lowry, ήταν που μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια. Συγκεκριμένα, ο Lowry ήταν μαγικός στο ξεκίνημα, πέτυχε τους 11 πρώτους πόντους της ομάδας του και μαζί με τον Siakam είχαν τους 20 από τους πρώτους 22, με τους Καναδούς να έχουν πετύχει έξι τρίποντα στα πρώτα εννέα λεπτά, την ώρα που οι Warriors είχαν ήδη πέντε λάθη.

Απέναντί τους, βέβαια, στεκόταν ένας μυθικός Klay Thompson, που κρατούσε τους Warriors κοντά με δικούς του 10 πόντους, την στιγμή που ο Curry δεν είχε επιχειρήσει καν σουτ, κλεισμένος εξαιρετικά από την άμυνα των Raptors, αρχικά του Green και στη συνέχεια του VanVleet, πάντα μαζί με τις βοήθειες που αυτοί έπαιρναν. Στη λήξη της πρώτης περιόδου είχε εφτά πόντους με δύο σουτ όλα κι όλα (το τρίτο του ήταν ένα σουτ στη λήξη από τη γραμμή των βολών της άμυνας των Warriors) και με τέσσερις βολές, ενώ μετά την αδυναμία Looney και Bogut να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, τρίτος center που χρησιμοποιήθηκε στην περίοδο ήταν ο Cousins, ο οποίος κατάφερε να προσφέρει πέντε σερί πόντους και μία assist, για τρίποντο του Draymond (που κακώς το μέτρησαν δίποντο).

Αμυντικά, για να σταματήσει κάπως την βγάζουσα φλόγες επίθεση των Raptors, ο Kerr επιστράτευσε μία ζώνη 2-3, με θετικά αποτελέσματα.

Kάπως έτσι, και παρά τα 7/14 τρίποντα των Raptors και τους 15 πόντους του Lowry, με 5/6 σουτ και 4/4 τρίποντα (!) στο 12λεπτο (περισσότερους από όσους είχε στα Game-1 και Game-4), η διαφορά ήταν μόλις στον έναν πόντο στη λήξη του πρώτου δωδεκαλέπου, στο 33-32.

Ωστόσο, αν κάτι ακόμα πρέπει να σημειωθεί από την πρώτη περίοδο, είναι πως το κοινό στην Oracle ήταν τόσο δυνατό που ο πάγκος των Raptors, και συγκεκριμένα ο assistant Jamaal Magloire, χρησιμοποίησε ακόμα και των κάτωθι τρόπο για να ακούσουν οι παίχτες των Καναδών τις οδηγίες, παρότι ήταν μόλις τέσσερα μέτρα μακριά:

Η δεύτερη περίοδος ξεκίνησε με ακόμα δύο γρήγορα λάθη από τους Warriors, που, έλλειψη πλέον επιλογών, έπαιζαν τον Cousins μαζί με τον Looney, σε μία πεντάδα που συμπλήρωναν οι Livingston, Cook και Klay, και που δεν είχε παίξει δευτερόλεπτο -προφανώς- μαζί όλη τη σεζόν. Και ξαφνικά έπρεπε να κρατήσει τους Raptors σε έκτο παιχνίδι Τελικών.

Και με τους Raptors να συνεχίζουν να ευστοχούν πίσω από τα 7,25 με την ευκολία που ρίχνει κανείς βότσαλα στη θάλασσα, παρότι είχαν  τον Leonard σε χαμηλή πτήση, κατάφερναν μεν να έχουν προβάδισμα με 43-38, στα 16 λεπτά του αγώνα, αλλά μάλλον αυτό ήταν μικρό δεδομένης της ευστοχίας τους, της πεντάδας των αντιπάλων τους, αλλά και της άμυνάς τους, η οποία, απουσία Curry που έπαιρνε ανάσες, έκλεισε αποτελεσματικά τον Thompson.

Και σε αυτό το σημείο υπήρξε ιδιαίτερα κρίσιμος, ως και συγκινητικός, ο Cousins, προσφέροντας πολύτιμους πόντους στην επίθεση, με τους Warriors να καταφέρνουν να κρατηθούν στο παιχνίδι στα λεπτά ξεκούρασης του Curry, με αυτόν να επιστρέφει στα μέσα της περιόδου. Και με την είσοδό του, παράλληλα με το αθόρυβο του Kawhi επιθετικά (αμυντικά περιόρισε σημαντικά τον Τhompson στο δεύτερο μαζί με τον VanVleet), οι Warriors ξαναπήραν προβάδισμα με 44-43. Κλειδί σε αυτό το σημείο η επίθεση με pick’n rolls στον Gasol και το χαμηλό σχήμα τους.

Έτσι, με τον Green στο “5” και supersmall, με τους McKinnie και Iggy στα forwards και τους Splash Brothers στο παρκέ (μία πεντάδα που επίσης είχε όλα κι όλα οχτώ non-garbage λεπτά όλη τη σεζόν μαζί στη regular), έδεσαν την άμυνα και δημιούργησαν τρεις διαδοχικές φάσεις που κατέληξαν σε alley-oop καρφώματα.

Ο ίδιος ο Gasol αναγνώρισε την αδυναμία του απέναντι στην συγκεκριμένη σύνθεση των Warriors, και ζήτησε μόνος του να αποσυρθεί, με τον Ibaka που μπήκε στη θέση του να βάζει έξι σερί πόντους και να δίνει εκ νέου το προβάδισμα στους Raptors με 53-51, την ώρα που ο Leonard παρέμενε εντελώς εκτός επιθετικού παιχνιδιού. Οι Lowry με 19, Siakam με 13 και Ibaka με 10, ήταν αυτοί που, όχι απλά κράταγαν τους Raptors επιθετικά, αλλά έδειχναν πραγματικά ασταμάτητοι.

Ωστόσο, με goal-foul του Kawhi οι Raptors μπήκαν στο τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου με διαφορά τεσσάρων πόντων, 58-54, μόνο και μόνο για να κερδίσει ο Thompson το τρίτο του foul σε προσπάθεια για τρίποντο (κάπως εύκολα δοσμένα τα δύο από αυτά), από τον ίδιο τον Leonard, του οποίου ήταν το τρίτο και να μειώσει στον πόντο.

Έτσι, παρά τα 10 λάθη των Warriors και τα 9/18 τρίποντα των Raptors, οι φιλοξενούμενοι ήταν μπροστά με μόλις τρεις πόντους στην ανάπαυλα, με 60-57.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν εξαιρετικό, με ένταση, με εκπληκτικές άμυνες και από τις δύο ομάδες, και με το υψηλό σκορ να είναι αποτέλεσμα της επιθετικής ποιότητας και εκτελεστικής δεινότητας των παιχτών των δύο ομάδων, με το προβάδισμα να έχει αλλάξει ήδη 14 φορές χέρια. Και αυτό παρά τα ήσυχα βράδια των μεγάλων πρωταγωνιστών των δύο ομάδων, Curry και Leonard. Χαρακτηριστικό των αμυνών των δύο ομάδων -και πως δεν άφηναν τίποτα απολύτως στους πρωταγωνιστές που είχαν επιλέξει να κλείσουν- είναι το γεγονός πως τα περισσότερα σουτ για τους Dubs ως την ανάπαυλα τα είχε ο Iggy με εννέα, προσφέροντας τρομερή βοήθεια με τους 11 πόντους που οι Warriors είχαν πάρει από αυτά, αποτελώντας την απαραίτητη βοήθεια στον Klay, που με 18 πόντους διέψευδε όσους θεωρούσαν πως μπαίνοντας στον αγώνα με 57% από το τρίποντο στους Τελικούς αυτό ήταν ένα μη διατηρήσιμο ποσοστό, ανεβάζοντάς το μάλιστα με τα 2/3 του πρώτου ημιχρόνου στο ασύλληπτο για τέτοιο επίπεδο 58% από τα 7,25. “Τα κάνω όλα και συμφέρω” φυσικά και πάλι ο εξαιρετικός Draymond, με τέσσερις πόντους, εννέα rebounds και οχτώ assists, ένα κόψιμο, αλλά και τέσσερα λάθη.

Από την άλλη, ο Lowry, με 21 πόντους έξι assists και έξι rebounds έκανε μακράν το παιχνίδι της ζωής του, σε μία κατάθεση ψυχής και διάψευσης άπαντων των επικριτών του, έχοντας συμβάλει στους 35 από τους 60 πόντους της ομάδας του, παίζοντας ταυτόχρονα εξαιρετική άμυνα και στην άλλη πλευρά του παρκέ.

Με το ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου, ο Curry χάνει ένα εντελώς  ελεύθερο τρίποντο και στην επόμενη άμυνα αρχίζει να κουτσαίνει μετά τη γονατιά που έφαγε σε screen του Gasol, με όλους μας να κρατάμε ανάσες και με γουρλωμένα μάτια με το που το βλέπουμε. Όλα αυτά, ίσα-ίσα για να βάλει ένα από τα εννιά μέτρα δυο φάσεις αργότερα, κάνοντας όμως παράλληλα τρία γρήγορα, αχρείαστα, fouls πάνω στον VanVleet.

Κάπου εκεί έκανε και την πρώτη του ηχηρή εμφάνιση στο παιχνίδι και ο Leonard, που με έξι πόντους, από τρίποντο και goal foul έδωσε προβάδισμα έξι πόντων στους Raptors με 72-66. Στο foul που του κάνει ο Looney, του κατεβάζει όλη τη χερούκλα του στη μούρη του, με τον Leonard να αντιδρά σαν να πέρασε απλά κουνουπάκι από μπροστά του.

Από την άλλη, νωρίς έκανε το τρίτο του foul και ο Lowry, μόλις στην τρίτη φάση στην τρίτη περίοδο, οδηγώντας την επίθεση των Warriors ως αποτέλεσμα αυτού σε απανωτά ποσταρίσματα πάνω του από τον Klay, αναγκάζοντας τους Raptors να στέλνουν βοήθεια. Κάπως έτσι οι Warriors προσπάθησαν να γυρίσουν την μπάλα και να βρουν ελεύθερα σουτ, ανοίγοντας την εξαιρετική -και χτες- άμυνα των Raptors.

Όσο εξαιρετικοί λόγω ταλέντου είναι οι Klay και Curry, τόσο υποδειγματική είναι και η άμυνα των Raptors πάνω στον Klay όμως, αναγκάζοντας τον, όχι μόνο όταν σουτάρει να το κάνει υπό δύσκολες συνθήκες, μα κυρίως κλείνοντάς του τους διαδρόμους πάσας προς τον Curry, που έκανε έναν σκασμό sprints για να ελευθερωθεί, χωρίς εν τέλει να παίρνει καν την μπάλα. Ο Curry αντιμετώπιζε double, ως και triple teams σε όλον τον αγώνα.

Ο μόνος παίχτης που έβρισκε αέρα να ανασάνει επιθετικά από την άμυνα των Καναδών ήταν ο Iguodala, που πήρε άλλες τρεις γρήγορες προσπάθειες, δικαιώνοντας τους Raptors για την επιλογή τους ωστόσο στο συγκεκριμένο σημείο και αστοχώντας σε όλες, καθώς και σε τέσσερις σερί βολές, έχοντας 41% από τη γραμμή στα Playoffs, πριν απαντήσει δυναμικά, και με ένα τρίποντο και ένα δίποντο δώσει προβάδισμα για πρώτη φορά στην τρίτη περίοδο στους Dubs με 78-76.

Mε 18 λεπτά αγώνα να απομένουν, από τρία fouls είχαν Curry, Leonard και Gasol και τέσσερα ο Lowry.

Στα παράδοξα ως εκείνο το σημείο του αγώνα, η παρουσία του Danny Green, που με μηδέν πόντους, χωρίς να έχει πάρει καν σουτ, έχει σε 13 αγωνστικά λεπτά +11 στο plus/minus, το υψηλότερο από κάθε άλλον παίχτη, λόγω της εξαιρετικής αμυντικής του παρουσίας πάνω σε Curry και Thompson. Παράλληλα, εξαιρετικός είναι και ο Siakam με 19 πόντους, με 8/13 σουτ ως τότε.

Και τότε ακριβώς λαμβάνει χώρα η φάση που σημάδεψε τον αγώνα και έγειρε ανεπιστρεπτί τη σειρά υπέρ των Raptors. Με τον Klay να έχει ήδη 28 πόντους σε 12 σουτ τρία λεπτά πριν τη λήξη του τρίτου, σε αιφνιδιασμό για κάρφωμα και από την άμυνα (απλό foul, τίποτα αντιαθλητικό ή ακραίο) του Green πάνω του, προσγειώνεται άσχημα και τραντάζει το γόνατό του. Αποτέλεσμα το να φεύγει κουτσαίνοντας και υποβασταζόμενος για τα αποδυτήρια. Το γήπεδο σώπασε, η έκφραση του Curry, που είχε κάτσει στην άλλη γωνιά του παρκέ και με άδειο βλέμμα κοίταγε το τίποτα, τα έδειχνε όλα. Είναι κάποια χτυπήματα της μοίρας που δεν λειτουργούν απλά ως προοικονομία των μελλούμενων, αλλά ως οριστική επιβεβαίωσή τους.

Ακόμα και έτσι, όμως, ο Klay καταφέρνει να επιστρέψει στο παρκέ δευτερόλεπτα μετά απλά για να σουτάρει -και να ευστοχήσει- στις δύο βολές, πριν οι Warriors κάνουν εσκεμμένα foul στον Siakam στην επόμενη φάση για να ξαναφύγει για τα αποδυτήρια για να εξεταστεί. Η παρουσία του ήταν μία κλασσική “Game-6 Klay” εμφάνιση, που αποχώρησε από τον αγώνα άδοξα, έχοντας προλάβει να συνεισφέρει ωστόσο 30 πόντους, με 8/12 σουτ και 10/10 βολές, προτού, όπως έγινε γνωστό στο τέλος του αγώνα, υποστεί ρήξη χιαστών, και εύλογα δεν επιστρέψει ξανά στο παρκέ.

Το παιχνίδι είχε πια ξεκάθαρο φαβορί, μιας και ο τραυματισμός του Thompson έδωσε τη δυνατότητα στους Raptors να επαναφέρουν την box and one άμυνά τους, με τον “έναν” προφανώς πάνω στον Curry παντού, η οποία λειτουργεί και πάλι αποτελεσματικότατα, μπλοκάροντας την επίθεση των Dubs. Ο Cousins στην παρουσία του στο τρίτο δεν κατάφερε να βοηθήσει όπως στο πρώτο, παρότι βρέθηκε με αρκετά mismatches στο ζωγραφιστό.

Οι Warriors κατάφεραν εκ νέου να βρουν ανάσα με ένα απίθανο τρίποντο του Iguodala ένα λεπτό πριν τη λήξη της περιόδου, αποκτώντας μάλιστα προβάδισμα πέντε πόντων για πρώτη φορά και με τον Iggy να έχει σε εκείνο το σημείο 20 πόντους με 8/14 σουτ, εκ των οποίων 3/6 τρίποντα.

Επόμενο κορμί που πέφτει σε αυτή τη μάχη μέχρι εσχάτων είναι αυτό του Danny Green, που αποχωρεί με τράβηγμα στους κοιλιακούς μετά από προσπάθεια για κλέψιμο πάνω στον Curry και στη θέση του μπαίνει ο Powell.

Mπαίνοντας στο τέταρτο, η διαφορά είναι στους δύο πόντους και οι Warriors παρατάσσονται με ακόμα πιο περίεργη πεντάδα, με τους Jerebko, Cook, Livingston, Cousins και Green στο παρκέ και τον Curry στον πάγκο για ανάσες. Και ενώ η σκέψη που κάνουμε είναι εύλογα “Αν καταφέρουν να πάρουν έτσι αυτό το παιχνίδι, τα λόγια και οι λέξεις μας θα έχουν στερέψει για αυτούς…”, κατάφεραν να μην χάσουν το προβάδισμα ώσπου να επιστρέψουν οι Curry και Iguodala, με έναν τρομερό Draymond Green που έκανε τα πάντα. “Τα πάντα” όμως: έκοβε πάνω από την στεφάνη, κατέβαζε ό,τι rebound ήταν διαθέσιμο, κατέβαζε και μοίραζε μπάλες. Για ένα ακόμα παιχνίδι ήταν αδιανόητα καλός.

Ωστόσο, τα λεπτά για τους τρεις, Curry, Draymond, Iggy, άρχισαν να γίνονται σοβαρά πολλά, η άμυνα συνέχισε να είναι στραμμένη πάνω στον Curry και λύσεις ιδιαίτερες δεν υπήρχαν. Έτσι ακόμα και δύο καλάθια του Livingston, που έδειχνε ξαφνικά να επιστρέφει από τους νεκρούς, ήταν υπερπολύτιμα, την ώρα που ο Cook αστοχούσε ελεύθερος σε δύο κρισιμότατα τρίποντα.

Και ήταν κρισιμότατα γιατί στην άλλη πλευρά του παρκέ, ο έτερος αναπληρωματικός pg και τεράστιος πρωταγωνιστής τον τελευταίο έναν μήνα, ο Fred VanVleet, έπαιρνε φωτιά και με 12 δικούς του πόντους, εννέα από το τρίποντο (με 3/4 στο τέταρτο) και τρεις από βολές (σε fouls επίσης πάνω σε σουτ τριών πόντων), όχι μόνο καταφέρνει να ισοφαρίσει, μα και να δώσει προβάδισμα μετά από ώρα στους Raptors.

[Παρένθεση: με το παιχνίδι να έχει τέτοια ένταση, να έχουν συμβεί όσα έχουν συμβεί μες στο παρκέ, να κρίνεται το Πρωτάθλημα, να είναι το τελευταίο παιχνίδι στην Oracle μετά από 47 χρόνια, δεν αντέχεται σε time out να βλέπεις κάποιους φιλάθλους να τους νοιάζει αποκλειστικά να κάνουν όσο πιο σαν μαλάκες μπορούνε για να τους δείξει για πέντε γαμημένα δευτερόλεπτα η κάμερα. Κλείνει η παρένθεση.]

Το ματς ισορροπούσε σε μία κλωστή, 6’30” για τη λήξη, με το σκορ να είναι στο 97-96, τον Draymond να έχει ήδη 8/18/12 και τους δύο προπονητές να επιμένουν σε δύο λάθος επιλογές. Ο μεν Kerr στον Cook, που έκανε μία σειρά από λάθη και στις δύο πλευρές του παρκέ και ο δε Nurse στον Gasol , που ως εκείνο το σημείο είχε μόλις έναν πόντο, με 0/5 σουτ και -10 στο plus/minus.

Πρώτος που διορθώνει την κατάσταση είναι ο προπονητής των Raptors, με τον Ibaka να μπαίνει και πάλι γεμάτος ενέργεια και να παίρνει μία σειρά από κρισιμότατα επιθετικά rebounds. Και εκεί κάπου κρίνεται και το παιχνίδι: παρότι οι δύο ομάδες είχαν από 11 επιθετικά rebounds και οι Warriors τρία περισσότερα συνολικά (42-39), οι Raptors ανανεώνουν πέντε κρισιμότατες επιθέσεις στο τελευταίο εξάλεπτο του αγώνα. Ταυτόχρονα, οι Warriors είναι απελπιστικά άστοχοι από τη γραμμή των βολών, και μετά τις 13/14 στο πρώτο ημίχρονο (κυρίως λόγω Klay και τις 10/10 του), έχουν μόλις 8/16 στο δεύτερο. Αυτοί οι δύο παράγοντας κρίνουν εν τέλει και το παιχνίδι.

Aκόμα και έτσι, ένα τόσο ιστορικό παιχνίδι όφειλε στους πρωταγωνιστές του, στους θεατές, στην ίδια την Ιστορία, ένα δραματικό φινάλε.

Και τέτοιο είχαμε.

Με 30 δευτερόλεπτα να απομένουν ο Siakam παίρνει την μπάλα, ο Draymond πάει για ένα ρισκαδόρικο -και κατ’επέκταση εύλογα ανεπιτυχές- κλέψιμο, ο Καμερουνέζος διατηρεί την ψυχραιμία του, τον περνάει και με ένα floater δίνει προβάδισμα τριών πόντων στους Raptors, με 111-108, 26″ για τη λήξη του αγώνα, ήτοι με την ομάδα του να έχει ακόμα μία κατοχή.

Στη συνέχεια ο ίδιος κάνει foul στον Curry, ο οποίος ευστοχεί σε δύο βολές για το 111-110 και τους Raptors να καλούν το τελευταίο τους time out για να προωθήσουν την μπάλα. Εκεί η άμυνα του Draymond είναι υποδειγματική, οδηγώντας τον Danny Green, που είχε μόλις ξαναμπεί στο παρκέ μετά τον τραυματισμό του, σε λάθος πάσα. 9″6′” για τη λήξη, time out Warriors.

Και εκεί ο Kerr σχεδιάζει ένα Stevens-ικό play, που καταφέρνει να βγάλει από τα πλάγια ένα ημι-ελεύθερο τρίποντο για τον Curry.

Όμως, “δοκάρι”.

Τα τελευταία 0,9″ του αγώνα κρατάνε τρομακτικά παραπάνω από όσο χρειάζεται, απλά καθυστερώντας την απονομή.

Οι Raptors είναι για πρώτη φορά στην ιστορία τους Πρωταθλητές NBA.

Οι Warriors αγωνίστηκαν και πάλεψαν και αυτοί ως τέτοιοι, έπεσαν ως Πρωταθλητές και δικαίωσαν κάθε αγωνιστικό χαρακτηριστικό που έχει σημαδέψει την πενταετία της αγωνιστικής τους κυριαρχίας, βρίσκοντας λύσεις από όσους παίχτες αγωνίστηκαν, μα στο τέλος έπεσαν από το βασικότερο χαρακτηριστικό τους: ένα τρίποντο του Curry, που αυτή τη φορά δεν βρήκε στόχο.

The Aftermath

Να το ξαναγράψουμε, να το πιστέψουμε όλοι: οι Toronto Raptors, το franchise που 12 μήνες πριν όλος ο κόσμος χλεύαζε πως μπορούν να αποκλειστούν από τον LeBron ακόμα και αν αυτός αγωνίζεται με το ένα χέρι δεμένο στην πλάτη, είναι Πρωταθλητές NBA 2019.

Και αυτό το οφείλουν σε συντριπτικό βαθμό στον GM τους Masai Ujiri και στις “ωμές” αποφάσεις που πήρε, όχι τόσο όλα αυτά τα χρόνια, μα ιδίως τους τελευταίους μήνες. Σε μία Λίγκα που όλοι μας (εμείς κι αν το κάναμε, δηλαδή) κήρυτταν τη συνέχεια των rosters και την αγωνιστική ωρίμανση, εκείνος πήγε κόντρα σε αυτό, όταν συνειδητοποίησε πως η συγκεκριμένη διαδικασία είχε πιάσει το ταβάνι της. Έτσι, δεν δίστασε να απολύσει τον Coach of the Year Dwane Casey, παρότι είχε μόλις καταγράψει το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του franchise, και να βάλει στη θέση του έναν βοηθό του, που ως τα 52 του γυρόφερνε ως παίχτης-προπονητής στην Αγγλία και στην G-League. Να διώξει τον αγαπημένο παίχτη των οπαδών και Toronto loyal, τον DeMar DeRozan, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να τον αναβαθμίσει σε έναν από τους top-5 παίχτες της Λίγκας, στο πρόσωπο του Kawhi Leonard. Να δώσει το βάθος και την ποιότητα του πάγκου του, τους Jonas Valanciunas, στην καλύτερη σεζόν του ως Raptor, αλλά και τους Delon Wright και C.J. Miles, για να αναβαθμίσει ακόμα περισσότερο την ποιότητα των βασικών του με τον Marc Gasol. Έδωσε στο peak των αξιών και αγόρασε στον πάτο αυτών.

Και δικαιώθηκε.

Ο Kawhi Leonard έκανε μαγευτική post season. Πέτυχε τους τρίτους περισσότερους πόντους σε μια σειρά Playoffs, με 732, πίσω αποκλειστικά από τους 759 του Jordan και τους 748 του LeBron και έγινε μόλις ο τρίτος παίχτης, μετά τους Kareem και (πάλι) LeBron που κερδίζει το MVP των Τελικών με δύο διαφορετικές ομάδες. Μάλιστα, είναι επίσης ο μόλις τρίτος παίχτης με δύο τέτοια βραβεία μέχρι τα 27 του χρόνια, επίτευγμα που έχουν καταφέρει πέραν αυτού μόνο οι Tim Duncan και Magic Johnson.

Και όλα αυτά, κάνοντας τα πάντα με τον τρόπο του, χωρίς να παίξει παιχνίδι ρόλων και χαρακτήρων, παιχνίδι που τα Media έχουν σύρει άλλους και άλλους. Ο Kawhi χαίρεται το παιχνίδι, χαίρεται τη ζωή, με τον δικό του, εντελώς μοναδικό τρόπο:

(Και ποιος να το περίμενε πως η εταιρεία χορηγός του, η New Balance, θα βρισκόταν μέσα σε δύο βδομάδες να έχει τόσο τον νικητή του Champions League, όσο και τον MVP του NBA, ε;!)

Παράλληλα, το άλλο μεγάλο trade του GM της ομάδας, ο Gasol, παρότι αρνητικός στο μεγαλύτερο μέρος του τελευταίου αγώνα, ήταν καταπληκτικός (και καταλυτικός) σε όλη τη διαδρομή της post season. Στο Game-6 παίρνει δύο επιθετικά rebounds και ευστοχεί ψύχραιμα σε δύο βολές στο δεύτερο μισό της τελευταίας περιόδου, μα -σημαντικότερα- χωρίς την παρουσία του, οι Raptors ενδεχομένως δεν θα είχαν καταφέρει να ξεπεράσουν το εμπόδιο του δυσκολότερου αντιπάλου που συνάντησαν, αυτό των Sixers. Αυτή αποτελεί μία τεράστια δικαίωση για τον εξίσου τεράστιο Marc, που πέρσι το καλοκαίρι, όταν οι υπόλοιποι έκαναν διακοπές ή προετοιμασία, αυτός έσωζε ανθρώπους από πνιγμό στη Μεσόγειο, και πλέον είναι μέλος της μοναδικής λίστας των αδερφών που έχουν κατακτήσει Πρωτάθλημα NBA, λίστα που περιέχει αποκλειστικά αυτόν και τον αδερφό του Pau (Πρωταθλητής με τους Lakers το 2009 και 2010), επιβεβαιώνοντας περίτρανα, κάτι που και παλαιότερα είχαμε γράψει, πως δηλαδή είναι γόνοι της πιο μπασκετικής μήτρας της Ιστορίας της Ανθρωπότητας.

Από την πλευρά των ηττημένων αξίζει να σημειωθεί πως το μυθικό 11/19/13 σε πόντους/rebounds/assists που τελείωσε ο Draymond είχε να λάβει χώρα σε Playoffs από τον καιρό του Wilt Chamberlain, ενώ παίχτης είχε να κάνει triple-double σε παιχνίδι που κρίνει Πρωτάθλημα και να το χάσει από τον “Logo” Jerry West το 1969. O δε μεγάλος άτυχος της βραδιάς, ο Klay Τhompson, με τα τέσσερα τρίποντα που πρόλαβε να βάλει πριν τραυματιστεί, πέρασε τον LeBron και τα 370 του τρίποντα στη λίστα με τα περισσότερα τρίποντα σε Playoffs, όντας πίσω πλέον μόνο από τους Ray Allen και Steph Curry, με 373.

Κλείνοντας αυτή την ενότητα, να σημειωθούν και τα κάτωθι:

These Finals’ Legacy

Με την ολοκλήρωση των Τελικών του 2019 και ακόμα και αν μπορεί να θεωρηθεί πρόωρο, μπορούμε να βγάλουμε ορισμένα πολύ κρίσιμα συμπεράσματα για τη Λίγκα και το μέλλον αυτής, όπως η φετινή σεζόν και οι Τελικοί της θα τη διαμορφώσουν.

Πρώτα και κύρια, δικαιώνεται το “load management”. Και πάλι. Κάτι που πρώτοι οι Spurs και στη συνέχεια οι Warriors είχαν ενστερνιστεί στο σύγχρονο NBA, για έναν περίεργο λόγο φαίνεται σαν να είναι ακριβώς αυτές οι δύο οι ομάδες που το ξέχασαν, επηρεάζοντας και το μεγαλύτερο -πλην Raptors- σύνολο. Γιατί τα εξαιρετικά Playoffs και το MVP Τελικών του Kawhi οφείλονται στην εμπιστοσύνη της ομάδας του στο “πονάω” του και στη φροντίδα του να είναι υγιής όταν πρέπει. Έτσι, όταν ο Embiid έπαιζε σε δύο παρατάσεις τον Νοέμβρη ή οι Warriors ξεζούμιζαν μες στη σεζόν τους Durant και Thompson, σπάζοντας τη δική τους παράδοση για έλεγχο λεπτών και αγωνιστικού χρόνου, πέφτοντας και αυτοί με τη σειρά τους στα κρίσιμα ξεζουμισμένοι, ο Kawhi ήταν φρέσκος και υγιής. Και κάθε άλλο παρά τυχαία δεν είναι η δήλωσή του μετά τη λήξη του αγώνα πως “νόμιζαν πως δεν ήθελα να παίξω, πως απέφευγα το παιχνίδι, πως προσποιούμουν τραυματισμό“. Ό,τι περίπου συνέβη και με την περίπτωση του Durant. Λες και ξαφνικά πάθαμε όλοι, και ιδίως οι παράγοντες της Λίγκας αποβλάκωση και ξεχάσαμε πως αυτά τα παιδιά (γιατί παιδιά είναι στα 27 και τα 30 τους), οι Leonard και Durant, και όποιος άλλος, αν κάτι αγαπούν είναι το ίδιο το παιχνίδι. Αν κάτι θέλουν όσο τίποτα άλλο, είναι η συμμετοχή τους σε αυτό, ο ανταγωνισμός, η ένταση, η δικαίωση, η νίκη. Μόνο που στην περίπτωση του Durant (ίσως και του Thompson) ο παίχτης δεν προστατεύτηκε από την ομάδα, ενώ στην περίπτωση του Kawhi και τους Raptors συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Και ο ένας τώρα θα λείψει έναν χρόνο και ο άλλος είναι ο νέος MVP Τελικών στη θέση του πρώτου.

Το κόστος αυτό είναι τεράστιο. Η απώλεια του Durant για έναν χρόνο στο peak του, τόσο αγωνιστικά, όσο και εμπορικά για την εικόνα της Λίγκας. Και είναι ένα κόστος παράλογο, να απαιτείται, δηλαδή εν έτη 2019, να πρέπει να τραυματιστεί τόσο σοβαρά ο μάλλον καλύτερος παίχτης του Πρωταθλήματος την συγκεκριμένη στιγμή για να αρχίσει να υπάρχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους αθλητές και στα κορμιά τους. Ο Mark Cuban ήταν ο πρώτος που δήλωσε μετά τον τραυματισμό του KD πως πρέπει η Λίγκα να αρχίσει να δίνει μεγαλύτερη σημασία σε τραυματισμούς μυών, συνδέσμων και τενόντων και μακάρι να γίνει αυτό καθολικό. Ήδη άργησαν.

Και μακάρι πλέον να καταλάβουν, πως όσο όμορφα κι αν είναι τα 82 παιχνίδια τη σεζόν, τόσο για εμάς τους fans, όσο και για τους ιδιοκτήτες και τα έσοδά του, αλλά και για τη Λίγκα και την ιστορικότητα και συγκρισιμότητα των στατιστικών της, πλέον είναι κάτι παράλογο ως απάνθρωπο. Να πρέπει δηλαδή να παίζουν και να ταξιδεύουν τόσο πολύ μέσα σε έξι μήνες. Πως περιμένουμε να αντέξουν τα κορμιά των παιχτών; Δεν είναι όλοι τους LeBron ή Giannis να μην τραυματίζονται. Που και για αυτούς πια είναι συζητήσιμο.
Και πρέπει πλέον να γίνει σαφές πως το 2019 οι παίχτες δεν πάνε περπατώντας ως το ζωγραφιστό να ανταλλάξουν 10 “κωλιές” και όποιος το βάλει. Η ενέργεια, η ταχύτητα και τα τρεξίματα που απαιτούνται στο σύγχρονο NBA είναι περισσότερα και εντονότερα από ποτέ. Και αρκεί κανείς να ακούσει σχετικά να το λέει ο J.J. Redick στο podcast του στο The Ringer2)Ή όταν τον είχε φιλοξενήσει ο Zach Lowe, να με συμπαθάτε τέτοια ώρα. για το πόσο πιο απαιτητικό είναι πλέον το NBA σε σχέση με το ξεκίνημα της καριέρας του. Τα 82 παιχνίδια τέτοιας έντασης, πόσο δε τα 100 ως το Πρωτάθλημα, είναι υπερβολικά πολλά.

Επίσης, φέτος αποδείχτηκε πως δεν λειτουργούν σε όλους και κάτω από οποιαδήποτε κατάσταση, “μαγικά κουμπάκια” και άνοιγμα νιτρομπουκάλων. Αν το κατάφερε ο LeBron τρεις συνεχόμενες σεζόν και οι Warriors πέρσι, οι Warriors, Celtics, μα και ο LeBron ο ίδιος, φέτος απέτυχαν παταγωδώς να ανέβουν επίπεδο αγωνιστικά όταν μέσα άνοιξης κι ύστερα είπαν “τώρα ας παίξουμε σοβαρά”. Αντίθετα, οι Raptors κερδίζουν το Πρωτάθλημα όντας με συνέπεια μία από τις καλύτερες ομάδες της Λίγκας όλη τη σεζόν. Το μόνο που θυσίασαν ήταν η πρώτη θέση της Ανατολής (και της Λίγκας συνολικότερα), όπου την έχασαν για μία μόλις νίκη από τους Bucks, επιλέγοντας να έχουν έναν φρέσκο και υγιή Kawhi στην post season. Αλλά μέχρι εκεί. Κανείς δεν χρειάστηκε να χάσει 10 κιλά, όπως ο Green, κανείς δεν χρειάστηκε να παραδεχτεί πως μέχρι κάποιο σημείο έπαιζε χάλια και τώρα θα ενεργοποιηθεί, όπως οι Irving και LeBron.

Τέλος, το Πρωτάθλημα που κερδίζουν οι Raptors μάλλον θα οριοθετήσει μία αλλαγή στον στρατηγικό σχεδιασμό πολλών ομάδων. Η λογική των Celtics, των Nets, των Clippers, ομάδων με υγιέστατα rebuilding processes, αποδεικνύουν πως έχουν συγκεκριμένο ταβάνι. Το Πρωτάθλημα με MVP τον Kawhi αποδεικνύει και πάλι περίτρανα το ότι το NBA είναι μία star driven Λίγκα, και πως κάθε ομάδα είναι τόσο καλή όσο ο superstar της. Έτσι, εκεί που η Λίγκα τα τελευταία χρόνια είχε στραφεί στον απόκτηση και σταδιακή ωρίμανση παιχτών-prospects, το φετινό προσπέρασμα όλων από τους Raptors ενδέχεται να οδηγήσει τη Λίγκα σε ένα νέο κυνήγι των top-10 παιχτών, ανεβάζοντας τις τιμές των trades στα ύψη, ενδεχομένως και άμεσα, ιδίως ως προς την απόκτηση του Anthony Davis. Τα -πετυχημένα- στοιχήματα των Paul George από τους Thunder3)Οι Lakers δεν ήθελαν να δώσουν τότε το #2 pick που είχαν που έγινε Lonzo Ball. Φαντάζομαι συμφωνούμε πως αν γύριζαν τον χρόνο πίσω θα το έκαναν με κλειστά τα μάτια. και των Raptors με τον Kawhi4)Οι Celtics φοβήθηκαν να δώσουν τον Jaylen Brown για αυτόν, και να έχουν τόσο τον Leonard, όσο και τον Hayward να επιστρέφουν από τραυματισμούς. Κάπως πιο λογικό, αλλά και πάλι…, θα είναι σημεία αναφοράς στο τι θα δούμε στο άμεσο μέλλον ως προς στοιχήματα και επιλογές. Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε πως οι δυσκολότεροι αντίπαλοι των Raptors σε αυτή τη διαδρομή τους, πέρα φυσικά των Warriors, που αποτελούν ειδική συνθήκη, λόγω των τραυματισμών τους, αποτέλεσαν οι Sixers, που τους έφτασαν ως τα τέσσερα γκελ στη στεφάνη σε έβδομο παιχνίδι σειράς. Μία ομάδα, δηλαδή, που ακολούθησε ακριβώς την ίδια διαδρομή, μαζέματος εν τέλει top tier ταλέντου, έναντι της αναμονής και της εξέλιξης, διαδικασίας που και αν είχε κηρύξει το franchise της Philadelphia.
Και εδώ θέλει φυσικά προσοχή. Γιατί για κάθε καλό GM, όπως είναι οι Presti και Ujiri, υπάρχουν τα front offices των Suns, των Lakers, των Wizards, των Bulls. Το ότι θα δούμε και trades που θα τραβάμε τα μαλλιά μας πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο επακόλουθο της τάσης που θα δημιουργηθεί.

Κλείνοντας, η κατάκτηση του Πρωταθλήματος από τον coach Nurse, πρώην προπονητή και πρωταθλητή της G-League, σε συνδυασμό με την παρουσία στο All Star του, επίσης πρώην G-Leaguer, Khris Middleton φέτος, αποτελούν την επιβεβαίωση της ορθότητας της λειτουργίας της βοηθητικής Λίγκας, αλλά και της αποτελεσματικότητας αυτής, ως προς την ποιότητα της δουλειάς της.

Με αυτά στο νου, αποχαιρετούμε τη σεζόν αγωνιστικά, προετοιμαζόμενοι για το draft και την free agency, καθώς ως γνωστόν το NBA είναι εδώ και χρόνια μία all year Λίγκα. Τα καλύτερα, όπως πάντα, είναι μπροστά μας.

The following two tabs change content below.
My Twitter profile

Nicolas Radicopoulos

Επαγγελματίας auditor, εδώ βρέθηκε ως editor. Μέγας μάγιστρος του excel και neat freak, Νομίζει λόγω δουλειάς πως η δημιουργική γραφή δεν του ταιριάζει αλλά κάνει λάθος. Τον συναρπάζει το γρήγορο, αλλά ομαδικό, μπάσκετ, το παιχνίδι του Magic, κάθε point-forward, προεξάρχοντος του μερακλή Boris Diaw, οι αριθμοί του παιχνιδιού, είτε αυτοί αφορούν τα in game stats, είτε τα οικονομικά πίσω από αυτό (και μεταξύ μας ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σου απαντήσει από μνήμης στην ερώτηση "Πόσα παίρνει ο Wayne Selden;", εφόσον δηλαδή η ερώτηση δεν είναι "Ποιος είναι ο Wayne Selden;"), αλλά περισσότερο από όλα το τσίπουρο (με γλυκάνισο!) παρέα με τους υπόλοιπους συντελεστές του Ball Hog στα χωριουδάκια του Πηλίου. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

 

References
↑1 Συνέπεια του αλήστου μνήμης αντιαθλητικό του Olynyk κόντρα στους Celtics.
↑2 Ή όταν τον είχε φιλοξενήσει ο Zach Lowe, να με συμπαθάτε τέτοια ώρα.
↑3 Οι Lakers δεν ήθελαν να δώσουν τότε το #2 pick που είχαν που έγινε Lonzo Ball. Φαντάζομαι συμφωνούμε πως αν γύριζαν τον χρόνο πίσω θα το έκαναν με κλειστά τα μάτια.
↑4 Οι Celtics φοβήθηκαν να δώσουν τον Jaylen Brown για αυτόν, και να έχουν τόσο τον Leonard, όσο και τον Hayward να επιστρέφουν από τραυματισμούς. Κάπως πιο λογικό, αλλά και πάλι…

1 Comment so far. Feel free to join this conversation.

  1. Panos Con June 14, 2019 at 13:44 -

    Μείωσε τα ματς ρε Adam, κρίμα να κλατάρουν τα αστέρια εκεί που μετράει.