Θα έχουμε τη φετινή χρονιά την ομάδα έκπληξη, που θα ανατινάξει τις προβλέψεις, όπως έκαναν πέρσι οι Suns;
Billy Hoyle: Οι Detroit Pistons, μετά από χρόνια στη lottery, αμφιλεγόμενες επιλογές παικτών και άστοχες προσλήψεις προπονητών, βρέθηκαν με έναν μελλοντικό superstar center στο δυναμικό τους. Ο Drummond μπαίνει στην τρίτη του σεζόν και δεν είναι καιρός για πειράματα, οπότε έδωσαν τα κλειδιά της ομάδας στον Stan Van Gundy, o οποίος μετέτρεψε στο Orlando τον Howard από uber αθλητικό center, σε superman. Έχει και πάλι dominant ψηλό, μαζεύει σουτέρ και εφόσον καταφέρει να βάλει μυαλό στο κεφάλι του Smith και του Jennings, τα πιστόνια έχουν την ευκαιρία να τρυπώσουν στα playoff.
Νικόλας Ραδικόπουλος: Δύσκολο. Μετά τις περσινές seasons τόσο των Suns, όσο και τoυ Portland, όλοι φέτος είναι πολύ πιο υποψιασμένοι και δε δείχνει καμία ομάδα να έχει περάσει τόσο under the radar. Αν, ντε και καλά, υπάρχει μία ομάδα που θα πάει καλύτερα από το αναμενόμενο, προσωπικά θα έλεγα τους Pistons. Δεν έκαναν εντυπωσιακές κινήσεις στην offseason, αλλά και μόνο η παρουσία του Stan Van Gundy στον πάγκο τους με κάνει να πιστεύω πως θα παρουσιαστούν αισθητά βελτιωμένοι. Αν μη τι άλλο, θα παίξουν ορθολογικό μπάσκετ. Κι όσο κι αν διαθέτουν ιδιόρρυθμα ταλέντα (Josh Smith, Br. Jennings), δεν παύουν να είναι ταλέντα.
Gus Χρυσοχού: Μόνο μία επιλογή αξίζει εδώ: Οι New York Zen Master Fisher Knicks. Γιατί; Γιατί μετά από καιρό ο Carmelo Anthony βρήκε στο πρόσωπο του Jose Calderon ένα point guard που μπορεί να του δίνει πάσες “πάρε-βάλε”. Τέρμα το παιχνίδι “παίρνω τη μπάλα στα οχτώ-εννιά μέτρα και πάω για το isolation”. Αν ο Calderon κάνει τα δικά του, ο Amar’e θυμηθεί, μέρος έστω, του πόσο dominant ήταν κάποτε (θυμηθείτε πως όλοι περνάνε – και έχουν δικαίωμα σε – μια δεύτερη νιότη), συμμαζευτούν τα μυαλά του J.R. Smith και βοηθήσουν οι υπόλοιποι, τότε οι Knicks μπορούν να ανατινάξουν τις προβλέψεις. Πολλά τα «αν», αλλά αξίζει το ρίσκο της επιλογής.
Πέτρος Καούνης: Την περασμένη χρονιά οι Suns παίξανε ωραίο επιθετικό μπάσκετ, με δυνατό backcourt αλλά δεν καταφέρανε να μπουν στα playoffs, μόνο και μόνο επειδή παίζουν στην ισχυρή Δύση. Φέτος δεν πιστεύω πως θα δούμε τόσο ωραίο μπάσκετ από την ομάδα έκπληξη, αλλά θα τη δούμε να καταφέρνει να μπαίνει στην 8αδα της Ανατολής τη στιγμή που οι περισσότεροι τους έχουν ξεγραμμένους. Φυσικά και αναφέρομαι στους Detroit Pistons και κυρίως στην προπονητική ικανότητα του Stan Van Gundy. Ίσως ο μόνος coach που έχει την προσωπικότητα που χρειάζεται για να μαζέψει το περυσινό χάλι της ομάδας. Μπορεί ο Brandon Jennings να ξανακάνει χρονιά επιπέδου 2012; Μπορεί ο Josh Smith να σταματήσει να σουτάρει από όπου να’ναι, και να παίξει σοβαρά, όπως στην Atlanta, τη θέση 4; Μπορούν τα λεπτά στη θέση 5 να μοιράζονται, αναλόγως με τον αντίπαλο, στους Drummond και Monroe; Πιστεύω πως ναι, ακόμα και αν χρειαστεί το χρώμα στο πρόσωπο του Van Gundy να αλλάζει πάνω από 69 φορές σε κάθε παιχνίδι.
Κοσμάς Καψάλης: The Knickerbockers!! Βέβαια με τέτοιο ταλέντο και αυτό το roster δεν θα είναι μεγάλη έκπληξη, όμως τους έχουμε συνδυασμένους με την αποτυχία εδώ και πολλά χρόνια. Οι συνθήκες παρόλα αυτά έχουν ωριμάσει για κάτι καλό. Νέος προπονητής, η αύρα του Phil, ο Amar’e έχει πάψει να ασχολείται με πυροσβεστήρες, περιφέρεια με Smith, Hardaway, Calderon, Shumpert και ο Carmelo μπροστάρης. Let’s go Knicks!!
Λουκάς Μοσχούλας: Κάθε μέρα Πασχαλιά; Δεν νομίζω. Ίσως είναι η χρονιά που θα κυλήσει χωρίς την μεγάλη έκπληξη. Παρ’όλα αυτά αν μπορούμε να πούμε για δύο ομάδες που έχουν τα φόντα να δείξουν στοιχεία που πολύς κόσμος δεν περιμένει από αυτές, είναι οι Pistons και οι Pelicans. Οι πρώτοι κυρίως λόγω Drummond και νέου coach (Stan Van Gundy) και οι δεύτεροι λόγω της γεμάτης front line με μπροστάρη τον –κατά πολλούς νέο Tim Duncan- Antony Davis.
Δημήτρης Μαντζούκας: Στον βαθμό που το έκαναν οι περσινοί Suns όχι. Δεν θα υπάρξει ομάδα που θεωρητικά πάει για tanking και θα φτάσει να διεκδικεί το εισιτήριο των playoffs. Υπάρχει ομάδα όμως που πέρυσι διεκδίκησε το εισιτήριο για playoffs και φέτος θα διεκδικήσει το εισιτήριο των τελικών της περιφέρειας. Η Atlanta, με την προϋπόθεση να μείνει o Horford υγιής, θα παλέψει με τους χτυπημένους από τραυματισμούς Bulls στα ημιτελικά σε επτά παιχνίδια. Εντάξει, κι εγώ θα εκπλαγώ αν πραγματοποιηθεί αυτό, αλλά μου βγήκε πολύ αυθόρμητα για να το απορρίψω.
Δημήτρης Μαυράκης: Toronto Raptors: Πέρυσι τερμάτισαν τρίτοι στην Ανατολή, αλλά εξακολουθούν να είναι ακόμη εγκληματικά υποτιμημένοι. Ο Masai Ujiri έχει μαζέψει το πιο πλήρες roster στο NBA, o Dwayne Casey φροντίζει να εκτελείται το αμυντικό πλάνο με συνέπεια, και είναι κοινό μυστικό πως ίσως το καλύτερο backcourt της λίγκας κατοικοεδρεύει στον Καναδά. Μπορεί μεν η καταξή τους στην κανονική περίοδο να μην είναι διαφορετική, αλλά στα playoffs η επιδρομή, των μέχρι πρότινος φιλειρηνικών Καναδών, θα τους οδηγήσει μέχρι τα σύνορα με το Μεξικό: στο Τέξας.
Σταύρος Μαρίνος: Δε θα στοιχημάτιζα κάτι παραπάνω από μια κρέπα σοκολάτα με ένα φίλο, αλλά η πρώτη μου επιλογή μου για την έκπληξη της χρονιάς είναι οι New Orleans Pelicans. Δεν είναι νωρίς για να παραδεχτούμε πως ο πιο ξεκάθαρος Hall of Famer αυτής της γενιάς είναι ο Anthony Davis, αρκεί πάντα να παραμείνει υγιής. Έχει αρκετό ταλέντο γύρω του αλλά και βάθος για να κάνουν το βήμα παραπάνω.
“Ναι, αφεντικό; Είμαι στο κρεβάτι με 40 πυρετό και είναι κολλητικό. Ναι, ναι. Ίσως το καλύτερο είναι να μην έρθω αύριο στο γραφείο και κολλήσουν και οι υπόλοιποι”. Ποια θα είναι η πιο fun to watch ομάδα φέτος;
Billy Hoyle: Phoenix Suns. Η ομάδα που είχε πέρσι το καλύτερο δίδυμο pg, έτρεχε και πίεζε σαν μανιακή πρόσθεσε φέτος και τον Isaiah Thomas; Είναι αρκετό για μένα. Ο Dragic με την απίθανη αίσθηση του χώρου και του χρόνου στα drive του, το pit bull που λέγεται Bledsoe, ο καλύτερος «κοντός» του ΝΒΑ τα τελευταία πολλά χρόνια, δύο δίδυμοι που δεν ξεχωρίζεις μέσα στο γήπεδο και το ανθρώπινο ελατήριο Gerald Green στην επίθεση του Hornacek είναι ένα απολαυστικό ξενύχτι, κάθε φορά. Και η φυλακόβια φάτσα του PJ Tucker.
Νικόλας Ραδικόπουλος: Lob-City’s Clippers, new era Warriors, οι αναγεννημένοι Cavaliers, οι σκληροτράχηλοι Bulls του αναστημένου (?) D. Rose, oι το-πόδι-μονίμως-στο-γκάζι Suns. Πολλές οι ομάδες που χαίρεσαι να τις βλέπεις. Αλλά! Το μπάσκετ που παίζουν οι Spurs την τελευταία διετία, είτε παίζουν τα βασικά γερόντια, είτε οι second unit players, είτε ακόμα-ακόμα και τις cheerleaders τους να βάλει ο Pop, αποδεικνύει περίτρανα γιατί to basket είναι ομαδικό άθλημα κι όχι one-man show, αλλά και ποιος είναι ο ρόλος του προπονητή σε μια ομάδα. Τα επιθετικά τους συστήματα είναι ό,τι κοντινότερο έχει παρουσιαστεί σε παρκέ σε τέλεια συγχρονισμένη χορογραφία, ενώ δεν υστερεί σε τίποτα και το αμυντικό τους effort, ως προς την προσήλωση, τις αλλαγές και την αλληλοκάλυψη. Much more than just fan to watch!
Gus Χρυσοχού: Golden State Warriors. Η ομάδα που μπορεί να αναγκάσει τους μελλοντικούς προπονητές να διδάσκουν το run ‘n’ gun παιχνίδι ως fundamental στοιχείο. Stephen Curry και Klay (και τσουρουφλάει) Thompson να τρέχουν στο γήπεδο και να εκτελούν, είτε εν στάσει, είτε εν κινήσει. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; (Υπάρχει μια αδυναμία στα guards, τι να κάνουμε;)
Πέτρος Καούνης: Η Lob-City θα παραμείνει Lob-City αν και σε χαμηλότερους ρυθμούς τώρα που ο στόχος του πρωταθλήματος φαντάζει πιο ρεαλιστικός από ποτέ. Αλλά ανυπομονώ να δω την ομάδα που έχουν φτιάξει φέτος οι Wolves, ειδικά μετά το Love-trade-saga, που έφερε στη Minnesota Wiggins και Thaddeus Young. Στον άσσο Rubio – Mo Williams, στο 2 Wiggins – LaVine που στην preseason δώσανε ένα δείγμα από τη δικιά τους εκδοχή του Lob-City, στο 3 Brewer – Muhammad γιατί κάποιος πρέπει να μαρκάρει σε κάθε ομάδα, στο 4 Thaddeus Young και Bennett στην προσπάθεια του να μας πείσει πως πέρυσι δεν έγινε λάθος με την επιλογή του στο Νο.1 του draft και στο 5 Pekovic με Dieng. Μπορεί να μην καταφέρουν να πάνε μακριά αλλά σίγουρα έχουν ένα σύνολο που θα προσπαθήσει να παίξει ωραίο μπάσκετ.
Κοσμάς Καψάλης: Τα παιχνίδια στην California ξεκινάνε 5:30 ώρα Ελλάδας. Σε κάποιο από αυτά τα παιχνίδια λοιπόν φτάνουμε στην 4η περίοδο, οι Warriors έχουν ανοίξει το γκάζι και ο _____ (συμπληρώστε Stephen/ Klay) είναι στους 35 με 9/14 τρίποντα. Αν έχει έρθει η ώρα να σπάσει το ρεκόρ των Kobe και Marshall (με 12 τρίποντα σε ένα παιχνίδι), στην Ελλάδα έχει ήδη ξημερώσει, το παραπάνω τηλεφώνημα προς το αφεντικό βγαίνει αβίαστα.
Λουκάς Μοσχούλας: Αν και από μικρός δήλωνα φανατικός του ανατολικού τρόπου παιχνιδιού δεν θα μπορούσα να μην παραδεχτώ ότι στην Δύση παίζεται πιο θεαματικό basket. Οι Warriors είναι η ομάδα που μου έχει κλέψει την καρδιά τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά από εκείνη την αξέχαστη σειρά στον πρώτο γύρο των playoffs με τους Mavericks. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Steve Kerr μαζί με το ερώτημα που αυτή η πρόσληψη φέρνει, αναφορικά με το επίπεδο που μπορεί να φτάσει το run ‘n gun παιχνίδι τους, η τρομερή συνεργασία των Curry – Thompson και η πλαστικότητα των κινήσεων του David Lee είναι μερικά από τα στοιχεία που σε κάνουν να θέλεις να αγοράσεις διαρκείας στην Oracle Arena. Πόσο δε να πεις ένα «αφεντικό, άκυρο για σήμερα»!
Δημήτρης Μαντζούκας: Εγώ Μagic και Βucks θα βλέπω, καθώς καλύπτουν την προσωπική μου προσέγγιση του “fun”, και μάλιστα τους συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ακόμα πιο fun θα είναι οι φετινοί Lakers που θα προσφέρουν άφθονο γέλιο σε όλο τον φίλαθλο κόσμο (απαραίτητη προϋποθεση να μην είσαι οπαδός τους). Σε μία πιο αντικειμενική προσέγγιση της “fun to watch” ομάδας, νομίζω ότι το Portland καλύπτει όλα τα κριτήρια. Η ομάδα με τους πιο ευδιάκριτους ρόλους στο ΝΒΑ έχει τα πάντα, επίθεση – φωτιά, τρύπια άμυνα, ένα δίδυμο που σκοτώνει (Lillard, Aldridge), τον πιο all-around παίκτη (Batum), έναν βάναυσο ξυλοκόπο με μακριές ξανθιές μπούκλες για πεντάρι (Lopez), και έναν 3pt specialist να βομβαρδίζει από την περιφέρεια (Matthews). Εγγυημένο θέαμα, ψηλά σκορ, και η ευκαρία να γυρίσεις να δεις τι συμβαίνει στα άλλα ματς όταν μπαίνει ο πάγκος τους.
Δημήτρης Μαυράκης: Milwaukee Bucks: Και όχι μονάχα για λόγους ανάτασης του εθνικού μας φρονήματος (αν και είναι γεγονός πως η προοπτική ενός point guard ύψους 2.11 είναι μια ανίερη μπασκετική ονείρωξη). Ο Jabari Parker μπορεί να σκοράρει με κάθε πιθανό τρόπο σαν ένας κοκκαλιάρης Carmelo, ο Larry Sanders κάνει τον Keneth Farried να φαντάζει διακριτικός, με την δυσβάστακτη ένταση που φέρνει σε κάθε κατοχή. Και στον πάγκο ο Dr. Evil Jason Kidd, φρέσκος από το αποτυχημένο πραξικόπημα του Brooklyn, να σκαρφίζεται δαιμόνια σχέδια για να κατακτήσει τον κόσμο.
Φυσικά τα περισσότερα βράδια η ομάδα θα μοιάζει ασύνδετη, αλλά θα υπάρξουν μαγευτικές στιγμές που θα παρακολουθούμε ψήγματα από το λαμπρό μέλλον της καλύτερης ομάδας που έχει αγωνιστεί στο Seattle (it’s coming..!) εδώ και 20 χρόνια (Ναι, θυμάμαι ότι είχαν τον Durant στο 2 και το Γλυνιαδάκη στο 5).
Σταύρος Μαρίνος: Το αγγελάκι πίσω από τον ένα μου ώμο με ωθεί να απαντήσω για τους Warriors και τους Suns. Γρήγορο pace, πολλοί αιφνιδιασμοί και πολλά τρίποντα. Πάρα πολλά τρίποντα. Κι όλα αυτά στη γοητεία της ζούγκλας της Δύσης.
Το διαβολάκι στο άλλο μου αυτί είναι πιο προκλητικό. Θες “fun”; Δες το συνολύθευμα των μισητών σου Lakers να γίνεται ρεζίλι κάθε νυχτα και τον Kobe να χάνει την υπερηφάνια του από τις συντριπτικές ήττες, εκνευρισμένος με τους συμπαίχτες του, κι όχι με τον εαυτό του που στα 36 συνεχίζει να παίρνει 25 σουτ ανά αγώνα.
Εντελώς υποκειμενικά και με γνώμονα πάντα τα οπαδικά συναισθήματα, ποιο θα είναι το ζευγάρι των τελικών;
Billy Hoyle: Cleveland Cavaliers – Los Angeles Clippers. Πριν μια δεκαπενταετία μια τέτοια πρόβλεψη θα σου έκλεινε εισητήριο μιας διαδρομής για το δαφνί. Σήμερα σε ένα match-up που θα πρωταγωνιστούν Lebron James, Kyrie Irving, Kevin Love, Blake Griffin και Chris Paul αποτελεί μπασκετική ονείρωξη.
Νικόλας Ραδικόπουλος: Αν δεν υπάρξει έκπληξη, αναμένονται: το σύστημα των Spurs να ρολλάρει, οι βετεράνοι τους να βγάλουν ξεκούραστα την χρονιά και, από την άλλη, ο Blatt να καταφέρει να ξεδιπλώσει στο παρκέ όλο το σωρευμένο ταλέντο των Cavs. Σε αυτή την περίπτωση πάμε για 3η σερί χρονιά στο LeBron – Spurs. Θα ήθελα πάντως να δω, και δίνω μάλιστα κι αρκετές πιθανότητες, ενδεχόμενη κόντρα μιας πολύ επιθετικής ομάδας της Δύσης, όπως οι Clippers ή οι Warriors ενάντια στους σκληροτράχηλους Bulls.
Gus Χρυσοχού: Dallas Mavericks – Chicago Bulls. Αν υπάρχει μια ομάδα που μπορεί να νικήσει τους Spurs στα playoffs, αυτοί είναι οι Mavericks. Από την άλλη, αν ο Rose μείνει υγιής, οι Bulls έχουν κάθε δικαίωμα να ονειρεύονται την επιστροφή τους σε σειρά τελικών. Και τέλος πάντων, φανταστείτε το match-up Noah-Chandler σε τελικούς (δεν περιγράφω άλλο).
Πέτρος Καούνης: Αν δεν ακουστεί πάλι κανένα κρακ από τα γόνατα του Rose ή από τον ώμο του CP3, τότε μια σειρά τελικών μεταξύ των Bulls και των Clippers φαντάζει μια ρεαλιστική επιλογή για φέτος.
Κοσμάς Καψάλης: Cavaliers – Rockets. Στην ανατολή, αν ο Rose δεν μπει σε χρονοκάψουλα και γυρίσει όπως πριν 3 χρόνια, αργά η γρήγορα ο LeBron θα φτάσει στον 5ο συνεχόμενο τελικό. Στο Texas o Hakeem βγήκε και είπε ότι ο Howard ετοιμάζεται να κάνει χρονιά σε τροχιά MVP. Hakeem είναι αυτός, εμπιστευόμαστε. (μόνο μη δικαιολογήσει το παρατσούκλι που βγήκε για εντελώς άλλους λόγους και γίνει dream απατηλό).
Λουκάς Μοσχούλας: Chicago Bulls-Dallas Mavericks. Ο Derrick Rose κάνει μια χρονιά για MVP, ο Joakim Noah είναι ο ογκόλιθος στην άμυνα των Ταύρων και με τον καλύτερο προπονητή της Ανατολής σε μεγάλα κέφια η ομάδα κερδίζει με 4-2 τους Cavaliers στον τελικό της Ανατολικής Περιφέρειας. Οι Τεξανοί με τον Dirk να ξεκουράζεται στην Regular Season κατακτούν την 6η θέση στην Δύση και παίρνουν εκδίκηση με το ίδιο νόμισμα από τους San Antonio Spurs στους τελικούς της περιφέρειας (4-3).
Δημήτρης Μαντζούκας: Αν μιλούσαν τα οπαδικά συναισθήματα θα έβλεπα τους Magic να επικρατούν των Timberwolves 4-3. Δυστυχώς πιο πιθανό είναι να δω τους Thunder να κερδίζουν τους Cavaliers, στην ρεβάνς του 2012 με τον James αυτήν την φορά σε άλλη ομάδα. Χρήσιμη διευκρίνιση: καλύτερη ομάδα αυτήν την στιγμή στην Ανατολή είναι οι Bulls, αλλά κάπου στον εικοστό έβδομο τραυματισμό της χρονιάς θα χάσουν την ευκαιρία να φτάσουν στους τελικούς.
Δημήτρης Μαυράκης: Chicago Bulls – Memphis Grizzlies
Ακολουθεί συρραφή από αθλητικά κλισέ:
– To Ξύλο βγηκε από τον Παράδεισο.
– Η επίθεση φέρνει κόσμο, η άμυνα φέρνει πρωταθλήματα.
– Η αρκούδα βρυχάται.
– Σαν Ταύροι σε υαλοπωλείο.
– Η βαριά φανέλα του Chicago.
– Το μυαλωμένο παιχνίδι του Gasol (και των δύο στην περιπτωσή μας).
– Ο Vince Carter είναι σαν το παλιό κρασί.
– Zach Randolph, τα πάχη μου, τα κάλλη μου.
– Ο Derrick Rose αναγεννάται από τις στάχτες του.
– Joakim Noah, το αστείρευτο δυναμό του Chicago.
– Mike Conley, ο ιθύνων νους των Grizzlies.
– Jimmy Butler, το μηχανάκι στον χώρο του κέντρου.
– Ο αμυντικός εξολοθρευτής Tony Allen.
– Στου Κουφού την πόρτα.
– Είναι τρελός ο καραφλός ή Nick the Greek.
Σταύρος Μαρίνος: «Εντελώς υποκειμένικά»; Μα ποιος βρίσκει τέτοιες ερωτήσεις; Ο τελικός φυσικά και θα είναι: Sacramento Kings – Washington Wizards (4-2), με τον DeMarcus Cousins MVP, με 33 ppg, 14 rpg, 5 apg.
Ποια ομάδα θα αναγκαστεί να καταφύγει σε special days προκειμένου να μαζέψει τον απογοητευμένο κόσμο της στο γήπεδο;
Billy Hoyle: Δε θα πάω με την Indiana ή τους Sixers, γιατί δεν κλωτσάς τον άλλον όταν είναι πεσμένος. Οι Brooklyn Nets του Prokhorov από την άλλη, έχουν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους για να πετύχουν, αλλά με μια σειρά από κωμικοτραγικές κινήσεις η ομάδα τους με το ζόρι θα είναι στην κούρσα για τα playoff. Ωραίο μπάσκετ δεν παίζουν, ο Deron Williams έχει πέσει εντυπωσιακά μέσα σε μια διετία, ο Lopez πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να παίξει μπάσκετ σταθερά για περισσότερο από ένα μήνα, η ποιότητα του Johnson είναι σε αντιδιαστολή με το θέαμα που προσφέρει και άφησαν να φύγει ο παίκτης που ανέστησε την περσινή τους σεζόν, ο Shaun Livingston.
Νικόλας Ραδικόπουλος: OKC. Μετά τους τελικούς του 2012, ένιωθες πως ήταν μία γωνία μακριά από την κατάκτηση του τίτλου. Κι αντί να στρίψουν σε αυτή τη γωνία, την προσπέρασαν επιδεικτικά! Έδωσαν φτηνά τον Harden, διατηρούν ακόμα, άνευ λόγου, τα πιο πεταμένα $ 9 εκατ. του ΝΒΑ, τoν Perkins, και, ενώ το roster τους διαθέτει δύο διαμάντια (K.D. και R.W.), μετά από αυτά, και πέρα από τους Ibaka και Reggie Jackson, είναι φτωχότατο. Ξεκινάνε τη season, έχοντας πετάξει το #29 του draft στην D-League και η καλύτερη μεταγραφή τους το καλοκαίρι, ο Morrow, θα χάσει 2 μήνες. Τους ίδιους δύο μήνες που θα χάσει κι ο περσινός MVP Durant, τον οποίο θα αναπληρούσε. Σε αυτά προστίθενται οι τραυματισμοί των Jeremy Lamb και Reggie Jackson. On top of all these, διαθέτουν έναν μέτριο ως κακό προπονητή, τον Brooks. Είναι ήδη δεδομένο πως ο Westbrook, μέχρι την επιστροφή του Durant, θα μπει σε ρυθμό Kobe, με 30+ FGA per game και το παιχνίδι τους θα είναι τρομακτικά προβλέψιμο και μονοδιάστατο. Προσωπικά πιστεύω πως δεν θα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες και να είναι και φέτος στα φαβορί της Δύσης. Και μάλλον θα το χαρώ κιόλας. Άλλο ορθολογική οικονομική διαχείριση κι άλλο φτήνια. Karma is a bitch OKC, and this will be your payoff year!
Gus Χρυσοχού: Αν οι Pacers ήταν σε οποιαδήποτε άλλη πολιτεία, θα επέλεγα αυτούς. Αλλά… Το κοινό τους ξέρει πολύ μπάσκετ και αναγνωρίζει πως η φετινή σεζόν θα έχει πολλές δυσκολίες. Συνεπώς, ο κλήρος πέφτει στους εκπροσώπους του πιο χυδαίου tanking των τελευταίων ετών, των Philadelphia 76ers. Να ξανακάνουν μια τελετή για να αποσύρουν εκ νέου τη φανέλα του Allen Iverson, να προβάλλουν κλιπάκια του Julius Erving κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών στο Wells Fargo Center, προβολές ταινιών γενικώς, κλόουν, θηριοδαμαστές κλπ κλπ. Με αυτά, ίσως και να ξεχαστούν οι οπαδοί τους.
Πέτρος Καούνης: Φυσικά αυτή θα είναι οι Sixers. Ακόμα μια χρονιά χαμένη, ακόμα ένα δηλωμένο tanking, ακόμα ένα σύνολο που μόνο μπασκετική ομάδα δεν θυμίζει . Θα πρέπει να σκαρφιστούν τουλάχιστον 30 τρόπους για να μαζέψουν κόσμο στο γήπεδο τους. Το καλό είναι πως το κοινό τους έχει γνώση του όλου εγχειρήματος και δείχνει να το στηρίζει, αλλά δεν φαντάζει απίθανο να δούμε τον Iverson να πατάει πάλι παρκέ έστω και για μερικά λεπτά μήπως και γεμίσει το γήπεδο σε κάποιο παιχνίδι τους.
Κοσμάς Καψάλης: Με τους 76ers το κακό είναι ότι και οι special days τελειώνουν. Τη φανέλα του Iverson την απέσυραν, οι παλιότεροι έχουν ήδη τιμηθεί, το παιχνίδι των 100 πόντων του Chamberlain το γιόρτασαν, δεν μένουν και πολλά. Πολύ φοβάμαι πως η επόμενη special day για εκείνους, θα είναι η μέρα που θα πετύχουν την πρώτη νίκη τους. Και θα πλησιάζει το 2015 τότε…
Λουκάς Μοσχούλας: Αν κάναμε μία δημοσκόπηση στην πόλη της Philadelphia για την δημοφιλέστερη λέξη που να αντιπροσωπεύει τους 76ers τα τελευταία χρόνια, τότε η λέξη “Tanking” θα κέρδιζε με ποσοστά που θα ζήλευε κι ο Παναγιώτης Ψωμιάδης τις μέρες της δόξας του. Το μόνο σίγουρο για τους φετινούς Sixers είναι ότι το τμήμα marketing θα έχει πολύ δουλειά για να σκεφτεί έξυπνες ιδέες και να φέρει τον κόσμο στο γήπεδο.
Δημήτρης Μαντζούκας: Οι Sixers έχουν ήδη καταφύγει σε special days από πέρυσι, άρα δεν μετράνε. Οι Lakers όμως, μετράνε, γιατί πέρυσι η μισή ομάδα ήταν τραυματισμένη, άρα οι προσδοκίες ήταν μειωμένες. Φέτος, με τον Kobe να παίζει κανονικά, ελπίζουν σε κάτι καλύτερο από ένα καλό πλασάρισμα για το draft lottery. Δυστυχώς για αυτούς, ευτυχώς για όλους εμάς, η μπασκετική δικαιοσύνη θα θριαμβέυσει, και το μόνο που θα εξασφαλίσουν θα είναι ένα καλύτερο πλασάρισμα από πέρυσι στο draft lottery. Δυστυχώς για αυτούς, ευτυχώς για όλους εμάς, πιθανότατα θα αλλάξουν οι κανονισμοί του lottery, οπότε και το καλύτερο πλασάρισμα θα έχει λιγότερες πιθανότητες να τους δώσει κάτι εξαιρετικό.
Δημήτρης Μαυράκης: Το πιο διαβολικό και συγκεκαλυμμένο tanking λαμβάνει χώρα στην πόλη των Αγγέλων, με έπαθλο την επιλογή πρώτου γύρου του χρόνου, το οποίο αν είναι στην πρώτη πεντάδα μένει στους Lakers, ειδάλλως καταλήγει στο Phoenix.
Τα 25 εκατομμύρια τον χρόνο είναι καλή αποζημίωση για το γεγονός ότι ο Kobe θα σπαταλήσει τα τελευταία του 2 χρόνια με συμπαίκτες μαζεμένους από τα πανέρια του ΝΒΑ, με μόνη κοινή συνισταμένη την έλλειψη άμυνας.
Αλλά η εικόνα των διάσημων φίλων του, να φεύγουν νωρίς από το γήπεδο για να προλάβουν να φάνε κάτι πριν το jumpball των Clippers, θα είναι τουλάχιστον τραυματική για τον ψυχισμό του Black Mamba.
Είναι τουλάχιστον βέβαιο, συνεπώς, πως θα πρέπει να παρελάσουν όλες οι (ζούσες τουλάχιστον) «κρεμασμένες φανέλες» in purple & gold του Staples Center για να μπορέσει να βγει η χρονιά χωρίς έκτροπα.
Σταύρος Μαρίνος: Ήδη έχω φανταστεί τις διαφημίσεις στα time out των αγώνων των Lakers: Χαμογελαστά παιδάκια να πανηγυρίζουν με ένα burger στο χέρι, με μια τοιχογραφία του Jabbar στο background και λεζάντα: Burger Tuesday – Με κάθε εισιτήριο, δώρο ένα Double Killer! Σε υποσημείωση με μικροσκοπικά γράμματα: Η προσφορά δεν ισχυεί σε περίπτωση ήττας άνω των 20 πόντων.
Κι όμως… με τέσσερεις κονσέρβες λαχανικών, παίρνεις δύο εισιτήρια των Minnesota Timberwolves δώρο.
