The BallHog NBA Mock Draft (Lottery Picks) pt. II

Οι συντάκτες του Ball Ηog, Μήτσος Μαυράκης και Δημήτρης Μαντζούκας, αντί να γράψουν ένα βαρετό άρθρο για τις προοπτικές των παικτών που ανοίγονται στο draft, αποφάσισαν να κάνουν ένα συνδυασμένο mock draft, το οποίο ενδέχεται να αποδειχθεί εξίσου βαρετό, αλλά τουλάχιστον εκείνοι πέρασαν καλά. Μας παρουσιάζουν το τί θα επέλεγαν εκείνοι αν ήταν στην θέση των ομάδων που διαλέγουν, αναλύοντας τις επιλογές τους και προσφέροντας μας την ευκαιρία να εξοικειωθούμε με τα ονόματα που θα ακουστούν τα ξημερώματα της Πέμπτης.

• Οι επιλογές έγιναν εναλλάξ, με τα μονά picks να είναι του Μαυράκη και τα ζυγά του Μαντζούκα, ώστε να εξασφαλιστεί ότι δεν θα επηρεαστεί η τελική σειρά από τις εμμονές κάποιου από τους δύο, αλλά μονάχα από τις συνδυασμένες εμμονές και των δύο.
• Σε κάθε επιλογή, ο επιλέγων την τεκμηριώνει και παρουσιάζει τον παίκτη, ενώ ο έτερος κάνει σχόλιο για τον παίκτη που επελέγη.
• Το σημερινό post είναι συνέχεια των χτεσινών επιλογών των πρώτων 14 picks.

#15 Atlanta Hawks: Bobby Portis  (PF, Arkansas, 20)

Ο πιο ταιριαστός παίκτης για την frontline της Atlanta. Αρκετά ψηλός για 4άρι, μπορεί να επιτεθεί κατά μέτωπο, έχει καλό σουτ, που μπορεί να το δουλέψει ως το τρίποντο, και μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ σκοράροντας μετά από ντρίπλα. Παράλληλα είναι καλός και οξυδερκής passer και σκίζεται για κάθε rebound. Οι Hawks θα χαρούν πολύ να τον έχουν και θα τον αξιοποιήσουν στο έπακρο.

Σχόλιο Μαντζούκα: Aπό τους καλύτερους ψηλούς του draft. Ίσως να κάναμε λάθος που τον αφήσαμε να πέσει στο #15. Τεράστια χέρια, γρήγορα πόδια, σουτ, ευκίνητος στην άμυνα, εξαιρετικός στην αντιμετώπιση pick n roll, αρκετά δυνατός, ντριπλάρει καλά για ψηλός. Όταν πάει στην Atlanta θα πρέπει να αρχίσουν να τον παχαίνουν επειγόντως. Βασικά έχει τα πάντα, εκτός από ένα πολύ δυνατό κορμί. Όντως, τελικά έπρεπε να τον είχαμε πάρει πιο νωρίς.

#16 Boston Celtics: Kelly Oubre  (SF, Kansas, 19)

Στην πραγματικότητα δύσκολα θα επιλέξουν οι Celtics με αυτό το pick, μιας και θεωρείται δεδομένο πως την μέρα του draft θα εξετάσει κάθε πιθανή ανταλλαγή με το πακέτο των 4 συνολικά picks που διαθέτει, αλλά στην περίπτωση που μείνει εδώ, δεν έχω την παραμικρή ιδέα προς ποια κατεύθυνση θα πάει. Με δεδομένο ότι έχει ήδη ένα αρκετά γεμάτο ρόστερ, θα επιλέξω έναν παίκτη που μπορεί να περιμένει την σειρά του δουλεύοντας πάνω στο παιχνίδι του μέχρι να ωριμάσει. Ο Kelly Oubre είναι ένας υπερταλαντούχος νεαρός SF, με τρομακτικά φυσικά προσόντα, τεράστιο άνοιγμα χεριών, κ.τ.λ., αλλά ακόμα δείχνει να μπερδεύεται μέσα στο γήπεδο. Μια χρονιά στην D-League ίσως είναι επιβεβλημένη, αλλά η απόδοση του στοιχήματος αυτού είναι πολύ μεγάλη για να την αγνοήσουν οι Celtics και ο Danny Ainge.

Σχόλιο  Μαυράκη: Δεν ξέρω αν θα πρέπει να πιστέψω τα μάτια μου ή αυτά που βλέπω. Ο Oubre θα έπρεπε να ήταν στη θέση του Winslow μέσα στις πρώτες επιλογές του draft. Έχει όλα τα απαραίτητα φυσικά προσόντα και το ένστικτο για γίνει σπουδαίος αμυντικός. Επιπλέον, το σουτ του φαίνεται καλό, μπορεί να βγει με ευκολία στον αιφνιδιασμό και είναι καλός rebounder. Απλά τα καλά του στοιχεία τα βλέπουμε μονάχα σε σποραδικές εκλάμψεις και στο τέλος μένουν οι λάθος αποφάσεις όταν βάλει την μπάλα στο παρκέ. Τίμιο ρίσκο για τους Celtics μιας και έχει πραγματικά δυνατότητες.

#17 Milwaukee Bucks: Frank Kaminsky  (PF, Wisconsin, 22)

Το ιδανικό θα ήταν να έψαχνε να ανακαλύψει ο Kaminsky τις ρίζες του και να ερχόταν στα μέρη μας να σηκώσει 7-8 ευρωλίγκες και να βαφτίζονται τα παιδάκια Frank the Tank.

Αφού θέλει να παίξει στο ΝΒΑ, μια ομάδα σαν τους Bucks θα ήταν ιδανική. Ο Kaminsky είναι καλός στην ομαδική άμυνα, απλά πολύ αργός για τα Power Forwards και πολύ αδύναμος για τα Centers. O Kidd θα μπορούσε να καμουφλάρει τις αμυντικές αδυναμίες του Kaminsky πίσω από το δάσος με χέρια που έχει χτίσει στις άλλες τέσσερις θέσεις της πεντάδας. Kαι στην επίθεση, ο Kaminsky είναι φανταστικός σουτέρ, ευρηματικός σκόρερ με πλάτη στο καλάθι και βοηθάει στην κυκλοφορία της μπάλας, ώστε να ανοίξει διαδρόμους αναπληρώνοντας το ανύπαρκτο σουτ του Carter-Williams και το μέτριο σουτ του Αντετόκουμπο.

Σχόλιο Μαντζούκα: Ακριβώς όπως τα λέει ο Μήτσος. Το μπάσκετ που έπαιξε φέτος ο Kaminsky ήταν μία όαση σε σχέση με τον μ.ο. ποιότητας στο κολεγιακό. Χαιρόσουν να τον βλέπεις. Αλλά μπορεί να κάνει τα ίδια απέναντι στα θηρία του ΝΒΑ; Μεγάλο στοίχημα. Επίσης πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι εξάντλησε την τετραετία στο κολέγιο, παίζοντας φέτος απέναντι σε παίκτες τρία χρόνια μικρότερους του συνήθως. Τα πρώτα του δύο χρόνια στο κολέγιο έπαιζε κατά μ.ο. 10 λεπτά σημειώνοντας  περίπου 3 πόντους μέσο όρο. Προφανώς βελτιώθηκε, και η βελτίωση είναι καλό σημάδι, αλλά πόσα περιθώρια βελτίωσης έχει ακόμα;

#18 Houston Rockets: Jerian Grant  (PG, Notre Dame, 23)

Από τους αγαπημένους μου παίκτες στο φετινό draft. Ο ορισμός του εκρηκτικού, θεαματικού point guard. Μετά την προπέρσινη περιπέτεια του με τα μαθήματα στο κολέγιο, έβαλε μυαλό, δούλεψε και είναι από τις πιο σίγουρες επιλογές για άμεσα αποτελέσματα, καθώς είναι άλλωστε ήδη 23 ετών. Στο Houston θα μπορούσε να αναλάβει άμεσα χρέη βασικού point guard, καθώς οργανώνει σωστά το παιχνίδι, ενώ και η έφεση του στα τελειώματα μετά από διείσδυση κοντά στα καλάθι θα βοηθήσει να βγουν ακόμα περισσότερα ελεύθερα τρίποντα για την ομάδα του Harden. Επιπλέον δεν διστάζει να πυροβολήσει από την περιφέρεια μόλις μείνει ελεύθερος, χωρίς βέβαια η έλλειψη άμυνας να είναι προυπόθεση. Η επιλογή του Grant έχει λογική και ταιριάζει στο Houston, για αυτό και πιθανότατα δεν θα είναι αυτή που θα δούμε τελικά την Πέμπτη! Περιμένουμε με αγωνία να δούμε τί έχει αυτή τη φορά στο μυαλό του ο Morey.

(Σημείωση: Δείτε οπωσδήποτε τουλάχιστον την πρώτη φάση του βίντεο.
-Where was the weakside defense?
-Where was the gravity?!                                                                                      )

Σχόλιο  Μαυράκη: Ψηλός και αθλητικός, ακριβώς σαν τον αδερφό του τον Jerami των Sixers, με μόνη ουσιαστική διαφορά πως αυτός είναι πραγματικός μπασκετμπoλίστας και όχι υπό κατασκευή. Δεν έχει το σουτ που θα ήθελε ο Morey στους Rockets, ούτε την μανιακή ενέργεια στην άμυνα του Beverley. Αλλά είναι πραγματικά καλός δημιουργός, που φτιάχνει τους συμπαίκτες του και τελειώνει πολύ εύκολα κοντά στο καλάθι. Αμυντικά χρησιμοποιεί τα μακριά του χέρια για κλεψίματα και κοψίματα και μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ αποτελεσματικό αμυντικό ακόμη και σε shooting guard, τις νύχτες που παίρνει ο Harden off από τα αμυντικά του καθήκοντα.

#19 Washington Wizards: Delon Wright  (PG, Utah, 23)

Με τον Wright η Washington θα περνάει πίσω από τον Wall έναν ακόμη δίμετρο point guard που μπορεί να τρέξει την ομάδα και να πάρει τις σωστές αποφάσεις και στο σετ παιχνίδι και στο ανοιχτό γήπεδο. Δεν είναι τόσο γρήγορος και αξιόπιστος σουτέρ, αλλά ξέρει να εκμεταλλεύεται το μπόι του απέναντι σε πιο κοντούς αντιπάλους για να τελειώνει κοντά στο καλάθι και κυρίως για να βρίσκει τους συμπαίκτες του. Στην άμυνα δε, βάζει τα χέρια του διαρκώς για κλεψίματα που μπορούν να δημιουργήσουν καλάθια στον αιφνιδιασμό.

Σαν μέγεθος ταιριάζει και δίπλα στον Wall, αλλά είναι πολύ πιο αποτελεσματικός όταν τρέχει ο ίδιος την επίθεση, παίρνοντας pick’n’roll αντί να περιμένει για να σουτάρει από απόσταση.

Σχόλιο Μαντζούκα: Αρκετά όμοια περίπτωση με τον Grant, τόσο στην ηλικία και στα προσόντα, όσο και στον ρόλο. Είναι καλύτερος αμυντικος και αρκετά χειρότερος οργανωτής. Μπορεί να βρει εύκολα την πάσα μετά από διείσδυση, όπως ακριβώς και ο Grant, αλλά δεν έχει την ίδια αντίληψη για να στήσει την επίθεση από την αρχή, ενώ είναι και λίγο χειρότερος σουτέρ. Από την στιγμή που θα πάρει φόρα, πάντως, δύσκολα σταματιέται. Πολύ καλός παίκτης και έτοιμος να συνεισφέρει άμεσα.

#20 Toronto Raptors: Justin Anderson  (SF, Virginia, 21)

Μου αρέσει πολύ και νομίζω πως έχει ό,τι χρειάζεται το Τοronto, αυτό το κάτι το οποίο δεν μπορεί να προσφέρει ο αδύναμος κρίκος της πεντάδας, ο Terrence Ross. Ο Anderson θα συνεισφέρει σε δύο τομείς του παιχνιδιού, στην σκλήρυνση της άμυνας, καθώς πρόκειται για καλό αμυντικό με εξαιρετικό μέγεθος για τη θέση, και στο σουτ. Η αλήθεια είναι πως έχει μόνο μία χρονιά με πραγματικά καλά ποσοστά από το τρίποντο, ωστόσο αυτή είναι η τελευταία, και οφείλεται ξεκάθαρα σε πολλή δουλειά. Στο βιντεάκι μπορούμε να δούμε με ποιον τρόπο αλλάζει ολόκληρος ο μηχανισμός του σουτ του μέσα σε ένα καλοκαίρι, με ορατά αποτελέσματα τη χρονιά που πέρασε. Λαμβάνοντας υπόψιν αυτό το δεδομένο, ανακηρύσσω την περσινή χρονιά ως χρονιά-μη-πυροτέχνημα και ως αντιπροσωπευτική του τί μπορεί να προσφέρει. Και για αυτούς τους λόγους τον προσφέρω στο Τoronto για να υπάρχει ένας αποτελεσματικός σουτέρ να ανοίγει χώρους για τον Demar DeRozan.

Σχόλιο  Μαυράκη: Είναι δεδομένο πως θα είναι πραγματικά καλός αμυντικός και στις δύο θέσεις στα φτερά. Το ερώτημα είναι αν θα συνεχίσει να σουτάρει τόσο καλά από το τρίποντο όσο την τελευταία του χρονιά στο κολέγιο ή τα νούμερα ήταν πλασματικά λόγω των λίγων προσπαθειών που έπαιρνε. Αν ναι, τότε οι Raptors θα έχουν βρει έναν υπερπολύτιμο παίκτη για την ταλαντούχα μεν, αλλά με διαρκή ροπή στην ηλιθιότητα, περιφερειακή τους γραμμή.

#21 Dallas Mavericks: Tyus Jones  (PG, Duke, 19)

Το Dallas έχει παράδοση σαν το μέρος που ανθίζουν κοντοπίθαροι point guards. O Jones θα πάρει τα ιδιαίτερα από τον Barea και δεν θα δυσκολευτεί να αναπτύξει pick’n’roll χημεία με τον Dirk. Είναι πολύ πιο ώριμος από την ηλικία του και θα απορροφήσει σαν σφουγγάρι τα μαθήματα του Carlisle. Επιπλέον, είναι ο κατεξοχήν παίκτης, από όλο το draft, που θα ήθελα να έχει την μπάλα στα χέρια του στις κρίσιμες επιθέσεις. Θα δυσκολευτεί στην άμυνα, αλλά έχουμε δει στο Dallas κατά καιρούς και χειρότερους αμυντικούς να επιβιώνουν με αξιοπρέπεια.

Σχόλιο Μαντζούκα: Δεν ξέρω τι να πω. Τον θαυμάζω σίγουρα. Αλλά παραείναι κοντός, και δεν το αναπληρώνει με τα υπόλοιπα φυσικά του προσόντα. Ο ορισμός του εγκεφαλικού παίκτη πάντως. Τον Μάρτη έκανε παπάδες, αλλά θα τα καταφέρει και στο επίπεδο του ΝΒΑ; Μου θυμίζει πολύ την περίπτωση του Napier, που έκανε αντίστοιχα πράγματα πέρυσι και φέτος κόντρα στους επαγγελματίες έδειξε να δυσκολεύεται πολύ. Δεν ξέρω πόσο τον πιστεύω, αλλά θα ήθελα πολύ να τα καταφέρει. Έχει τσαγανό πάντως όσο ελάχιστοι σε αυτή την φουρνιά.

#22 Chicago Bulls: R.J. Hunter  (SG, Georgia St. 21)

Οι Bulls χάλασαν πέρυσι δύο picks πρώτου γύρου για να ανέβουν θέσεις και να επιλέξουν έναν περιφερειακό σουτέρ. Δεν τους βγήκε πολύ καλά, μιας και ο McDermott χάθηκε κάπου στην πορεία. Δεν ξέρω αν τον πιστεύουν ακόμα, αλλά μπορούν να δοκιμάσουν με άλλον έναν καθαρόαιμο σουτέρ. Τα ποσοστά του από το τρίποντο έπεσαν φέτος, ως απόρροια των κακών του επιλογών σε μία ομάδα που έκανε ό,τι ήθελε, του μπαμπά-προπονητή του επιτρέποντος, αλλά διαθέτει και τον μηχανισμό και, κυρίως, το ένστικτο του σουτέρ-φονιά. Είναι ιδιαίτερα ευφυής παίκτης, ωστόσο πολλές φορές παρασύρεται από το μομέντουμ του παιχνιδιού και παίρνει σουτ που δεν θα έπρεπε να παίρνει ούτε ο Curry. Δύσκολα θα κάνει οτιδήποτε άλλο στο παρκέ, αλλά αν συστηματοποιήσει το σουτ του θα είναι κίνδυνος- θάνατος από την περιφέρεια.

Σχόλιο  Μαυράκη: Ωχ, αυτός είναι βρωμόχερο και το ξέρει. Θα το μπουμπουνίσει από όπου βρει και είναι από τους εκνευριστικούς που θα βάλουν αρκετά παράλογα τρίποντα ενώ δεν θα έπρεπε. Μια ομορφιά όταν σουτάρει, και έξυπνος, αν και όχι τόσο πρόθυμος, passer. Στους δύο ψηλά της ζώνης που έπαιζε ο πατέρας του στο Georgia State ήταν καλός κι έκλεβε και μπάλες, αλλά δεν ξέρω κατά πόσον θα μπορεί να σταθεί στην περιφερειακή άμυνα, λόγω έλλειψης δύναμης και ταχύτητας.

#23 Portland TrailBlazers: Kevon Looney  (PF, UCLA, 19)

Η προτεραιότητα των Blazers είναι η παραμονή του Aldridge. Ενώ βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με αυτόν, θα μπορούσαν να ρισκάρουν με τον Looney. Είναι ήδη σπουδαίος rebounder και έχει αξιόπιστο σουτ από το τρίποντο. Αρκεί να δυναμώσει αρκετά, για να μπορέσει να σταθεί απέναντι στα τεσσάρια του ΝΒΑ, και στην πορεία μπορεί να καταλήξει σαν βασικός.

Σχόλιο Μαντζούκα: Αν δεν τον δω με τα ματάκια μου να παίζει καλά, δεν πιστεύω τίποτα. Ξεκίνησε τη χρονιά ως υπερταλέντο, ωστόσο έδειξε ελάχιστα πράγματα. Χάνεται συνεχώς μέσα στο γήπεδο. Έχει πολύ κακό χειρισμό, ενώ το αξιόπιστο τρίποντό του οφείλεται στις λίγες προσπάθειες και δη χωρίς πίεση. Είναι μικρός ακόμα και μπορεί να δουλέψει, αλλά έχουμε γεμίσει υπεραθλητές που δεν ξέρουν μπάσκετ. Ας με διαψεύσει.

#24 Cleveland Cavaliers: Rashad Vaughn  (SG, UNLV, 19)

Γεννημένος σκόρερ. Όποιος και να επιλεγεί στο #24, δύσκολα θα βρει χρόνο συμμετοχής στην ομάδα των υπεραστέρων, οπότε ο Vaughn είναι μια καλή επιλογή για να αναπτυχθεί σιγά σιγά στην D-League ή να φύγει με trade. Είναι ακόμα πολύ μικρός, αλλά έχει δείξει τρομακτική έφεση στο σκοραρισμα. Eξαιρετικά αξιόπιστο σουτ, σκοράρει με όλους τους τρόπους και φαίνεται ότι μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ καλό. Συνήθως αυτοί οι παίκτες καταλήγουν στην Ευρώπη με μεγάλα συμβόλαια, αλλά αν ο Vaughn αναπτύξει και άλλες πτυχές του παιχνιδιού του, κυρίως στο αμυντικό κομμάτι, και δυναμώσει λίγο το σώμα του, θα μπορέσει να σταθεί ως αξιόπιστος σκόρερ και στο ΝΒΑ.

Σχόλιο  Μαυράκη: Έχω την εντύπωση πως αν βρισκόταν ο Vaughn πριν κάνα δυο βδομάδες στην ομάδα του Cleveland θα ήταν αυτόματα ο πιο αξιόπιστος σκόρερ της ομάδας από την περιφέρεια. Το Cleveland έχει την πολυτέλεια να τον φέρει αργά-αργά από τον πάγκο και να δημιουργηθεί σχέση στοργής και εξάρτησης με τον LeΒron, που θα δει επιτέλους ένα shooting guard λιγότερο ψυχασθενή από τον J.R. Smith, καλύτερο σκόρερ από τον Shumpert και λιγότερο βαλσαμωμένο από τον Miller.

#25 Memphis Grizzlies: Joseph Young  (PG/SG, Oregon, 23)

Το φετινό δράμα των playoffs, με τους Grizzlies να έχουν ως πιο αξιόπιστο σκόρερ από την περιφέρεια τον Beno Udrih, δεν θα πρέπει να επαναληφθεί. Ο εξαιρετικός  σουτέρ Young είναι ο καλύτερος σκόρερ που θα μπορούσα να σκεφτώ σε αυτό τη σημείο (ήθελα σαν τρελός τον Rashad Vaughn) και θα μπορούσε από την πρώτη μέρα να αποτελέσει τη λύση για γρήγορους πόντους από τον πάγκο για μια ομάδα που έχει άμεσους στόχος, αλλά συνηθίζει να κολλάει επιθετικά.

Σχόλιο Μαντζούκα: Ομολογώ ότι δεν έχω ιδιαίτερη άποψη για τον Young, ωστόσο από την λίγη επαφή μαζί του μου φαίνεται ότι ο Jordan Adams που επελέγη πέρυσι έχει περισσότερες πιθανότητες να καθιερωθεί ως παγκίτης για γρήγορους πόντους. Αλήθεια, γιατί δεν πήρε καθόλου χρόνο συμμετοχής πέρσι; Ίσως και να αδικώ τον Young πάντως, σίγουρα είναι χαρισματικός σκόρερ.

#26 San Antonio Spurs: Guillermo Hernangómez  (C, Spain, 21)

Αν υπάρχει μία ομάδα που να μπορεί να εκτιμήσει το ταλέντο των Ευρωπαίων και να επενδύσει πάνω τους, είναι οι Spurs. Για να είμαι ειλικρινής, εδώ πάω περισσότερο με το ταίριασμα παίκτη – ομάδας, καθώς υπάρχουν ακόμα καλύτεροι παίκτες που δεν έχουν επιλεγεί. Αλλά ο Hernangomez θα μπορούσε να είναι μία, άμεση μάλιστα, λύση σε περίπτωση που αποχωρήσει ο Baynes, και μακροπρόθεσμα να αντικαταστήσει τον Splitter. Πολύ hardcore παίκτης, αν και με ευγενική φατσούλα, εξαιρετικός rebounder και αξιοπρεπής finisher κάτω από το καλάθι. Ό,τι ακριβώς ψάχνουν οι Spurs για τον αναπληρωματικό ψηλό τους. Προφανώς, λόγω Ευρώπης, έχει μια μεγαλύτερη επαφή με το οργανωμένο μπάσκετ και θα προσαρμοστεί πιο εύκολα από ό,τι κάποιος Αμερικανός από το κολεγιακό στις περίπλοκες απαιτήσεις του Popovich.

Σχόλιο  Μαυράκη: Είχε πλάκα η Σεβίλλη φέτος με το δίδυμο των ψηλών της. Ένας νεαρός Λετονός στο 4, που σούταρε τρίποντα, πηδούσε για κοψίματα στο θεό, ήταν λίγο μη μου άπτου, αλλά ταυτόχρονα τόσο μοντέρνος που αποτελούσε την ονείρωξη των σκάουτερς. Και ένας σκύλος Ισπανός στο 5, να παίζει κοντά στο καλάθι, να επιδιώκει τις επαφές και να σκίζεται για κάθε rebound. Παλικάρι δίχως αμφιβολία, ο Wily μπορεί να γίνει ένας σκληροτράχηλος ρολίστας στο μέλλον, αλλά και θα ήταν πιο ταιριαστός στην Ευρωλίγκα να δείχνει την ισπανική του ψυχή.

#27 Los Angeles Lakers: Rondae Hollis-Jefferson  (SF, Arizona, 20)

Ο RHJ είναι τόσο καλός αμυντικός που ό,τι αμφιβολίες έχουμε για τον D’Angelo Russell οφείλονται στο παιχνίδι που αυτός τον εξαφάνισε με την άμυνά του. Απίστευτος αμυντικός, πολύ καλός rebounder, με φανταστική αίσθηση του χώρου, ικανότητα που τον κάνει και εξαιρετικό passer. Πραγματικά αν είχε στοιχειώδες σουτ (δεν ζητάμε να γίνει Korver, αλλά τουλάχιστον ένας Tony Allen – φαντάσου!- βρε αδερφέ!) θα μιλάγαμε για μια από τις πρώτες επιλογές στο draft. O φετινός Kidd-Gilchrist, που απλά (και ευτυχώς) δεν θα επιλεχθεί δεύτερος στο draft.

Με αυτόν στο πλάι του ο Kobe θα μπορέσει να παίξει καμιά πενταετία ακόμη μπας και φθάσει σε πόντους τον Jabbar, δίχως να ασχολείται με την άμυνα.

Σχόλιο Μαντζούκα: Δεν έχω να προσθέσω κάτι. Καταπληκτικός αμυντικός, άψογη σωματοδομή, τραγικό σουτ. Στα συν του ότι μπορεί να παίξει από SG έως 4άρι σε χαμηλά σχήματα. Αλλά θα πρέπει να ανακαλύψει καινούριους τρόπους να αφήνει την μπάλα στο καλάθι πέρα από καρφώματα ή lay-ups.

#28 Boston Celtics: Montrezl Harrell  (PF, Louisville, 21)

Σκέφτομαι την frontline των Celtics και θαυμάζω το πόσο μπασκετικά είναι τα κομμάτια που την αποτελούν (εντάξει με εξαίρεση τον Zeller). Αλλά φαίνεται πως απαραίτητη προϋπόθεση για να διεκδικήσει κάποιος θέση εκεί είναι να έχει κοιλίτσα, σωσίβιο και μπρατσάκια. Όταν ο Kelly Olynyk αποφάσισε να κάνει ένα δυναμικό block out, το μόνο που κατάφερε ήταν να βγάλει τον ώμο του Love. Οπότε ο Montrezl Harrell, που θυμίζει τανκ, μπουλντόζα ή οτιδήποτε σχετικό, μπορεί άνετα να διεκδικήσει σημαντικό ρόλο στο τέσσερα ή και στο πέντε υπό πρϋποθέσεις. Eκρηκτικός, πηδάει πραγματικά ψηλά για να καρφώσει ή να κόψει, αστείρευτη πηγή ενέργειας στο παρκέ. Στα μπόνους ότι δοκιμάζει να αναπτύξει και τρίποντο για να απειλεί από την περιφέρεια. Αν τα καταφέρει θα είναι από τις κλοπές του draft.

Σχόλιο  Μαυράκη: Καλά σε σύγκριση με τους νωθρούς Olynyuk και Sullinger, o Harrell φαντάζει δυναμίτης. Παρόλο που είναι κοντός, η διάθεσή του και τα πολύ ενεργά του χέρια τον κάνουν ένα πολύ καλό αμυντικό. Στην επίθεση το πρόβλημα είναι το σουτ του, αλλά είναι επιθετικός rebounder ολκής που μπορεί να προσφέρει highlight αφειδώς.

Μια πεντάδα με τους Harrell, Crowder, Bradley και Smart που θα πιέζει όλο το γήπεδο θα προκαλούσε κρίσεις πανικού στους αντίπαλους χειριστές και θα ξύπναγε αιμοδιψή συναισθήματα στο φιλοθεάμον κοινό.

#29 Brooklyn Nets: Terry Rozier  (PG, Louisville, 21)

Κοντοπίθαρος μεν, αλλά μπορεί να σκοράρει κατά βούληση. Βασικό γρανάζι στην πιεστική άμυνα του Louisville, είναι πολύ ενοχλητικός για τους αντίπαλους χειριστές. Υπό την καθοδήγηση του Pitino μετατράπηκε από δυάρι σε point guard πλήρους απασχόλησης, έχοντας χαλιναγωγήσει τα επιθετικά του ένστικτα και προσέχοντας την μπάλα και βοηθώντας τους συμπαίκτες του. Σαν point guard θα μπορούσε να μείνει στο ΝΒΑ για καιρό.

Σχόλιο Μαντζούκα: Καλός playmaker, έχει πέσει σε draft αρκετά βαθύ εξ ου και σε αυτή τη θέση. Δεν βλέπει καλά γήπεδο και δεν έχει την αντίληψη που έχουν αρκετοί από τους ανταγωνιστές του που θα επιλεγούν ψηλότερα, αλλά σίγουρα θα ήταν υπερχρήσιμος μελλοντικά σε κάποια ομάδα ως αναπληρωματικός point guard. Εκπληκτικές διεισδύσεις.

#30 Golden State Warriors: Cedi Osman  (SF, Turkey, 20)

Οι Αμερικάνοι τον στέλνουν περίπου στο #40 αλλά νομίζω ότι η απόσταση καθώς και η έλλειψη υπερανθρωπικών στοιχείων στην σωματοδομή του τον αδικεί. Ο Osman είναι ένας διάολος μέσα στο παρκέ, που κάνει τα πάντα: από άμυνα και προσεγμένα σουτ, μέχρι εντυπωσιακά καρφώματα. Και κυρίως είναι πανέξυπνος, με τρομακτική αντίληψη, χαρακτηριστικό που, κατά την μαθητεία του δίπλα στον Dusan Ivkovic, σίγουρα εντάθηκε. Το Golden State, που δεν χρειάζεται άμεση ενίσχυση και, ούτως ή άλλως, στο #30 δύσκολα θα την βρει,  μπορεί να επενδύσει πάνω του, να τον φέρει έναν χρόνο να προσαρμοστεί στο επίπεδο της λίγκας και να αναλάβει καθήκοντα αναπληρωματικού, τον ρόλο περίπου που έχει ο Leandro Barbosa. Με τον καιρό είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσει ακόμα περισσότερα λεπτά. Φτάνει να μην τον εγκαταλείψουν όπως στην περίπτωση του Nedovic.

Σχόλιο  Μαυράκη: Αποδεικνύει διαρκώς την αξία του σε κάθε επίπεδο. Από πολυτιμότερος παίκτης των μικρών τουρνουά σε βασικό παίκτη στα προημιτελικά της Ευρωλίγκα. Συνεπής στην άμυνα, με πολύ καλό σουτ και το κεφάλι διαρκώς ψηλά για να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του. Τρομερή ποιότητα και νοοτροπία. Αν είχε γεννηθεί κάποια χιλιόμετρα πιο νότια, ο Νίκος Παπαδογιάννης θα είχε βγει ντυμένος Τσολιάς στην πλατεία Συντάγματος και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του θα έγραφαν για το αξεπέραστο ελληνικό pedigree πρωταθλητισμού.