Έναρξη των προημιτελικών απόψε και το Ball Hog παρουσιάζει τα δύο πρώτα ζευγάρια που ρίχνονται απόψε στη μάχη της διεκδίκησης της τετράδας του τουρνουά, αλλά και στην από σήμερα εξασφάλιση της συμμετοχής τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίου το επόμενο καλοκαίρι. Γαλλία – Λετονία και Ελλάδα – Ισπανία συνεπώς, και εύλογα το βάρος της ανάλύσης πέφτει στο δεύτερο ζευγάρι.
Ισπανία – Ελλάδα
Καλώς ήρθατε στην “μητέρα όλων των μαχών”. Πέρα από όλα τα πατριωτικά επικολυρικά σχόλια για πολέμους και τις φροϋδικές αναλύσεις καφενείου περί κόμπλεξ κατωτερότητας κ.τλ., έχουμε μια σύγκρουση δύο μεγάλων ομάδων, αλλά ολοκληρωτικά διαφορετικών μπασκετικών σχολών. Η επίθεση των Furias Rojas απέναντι στο εγκεφαλικό, “ευλογημένο από τον Κύριο“, μπάσκετ των Ελλήνων. Η Ισπανία, με το ανεξάντλητο ατομικό ταλέντο, την καλύτερη επίθεση (88 πόντους μ.ο.), αλλά και μια αστεία, μέχρι τώρα, περιφερειακή άμυνα στο τουρνουά, απέναντι στην Ελλάδα με τη διαχρονικά συμπαγή άμυνα και το ομαδικό υπομονετικό παιχνίδι στην επίθεση. Σύγκρουση δύο κόσμων.
Τι έδειξαν μέχρι τώρα
Η πορεία της Ισπανίας μέχρι τώρα θα μπορούσε να συνοψιστεί σε λιγότερους από 140 χαρακτήρες:
Spain's effort on D indicates that they think they're still way more talented than any other team in Europe. This isn't 2011 though.
— rodhig (@rodhig7) September 8, 2015
Η ισπανική ομάδα μαστίζεται φέτος από τις απουσίες παικτών, όπως ο Marc Gasol, o Ibaka, o Rubio και o Abrines, απουσίες που έχουν επηρεάσει την αμυντική λειτουργία της ομάδας τους. Συνέπεια αυτού του γεγονότος να έχουν χτίσει όλη την ομάδα πάνω στην μοναδική μπασκετική ιδιοφυΐα του Pau Gasol, με τον τελευταίο να δικαιώνει το πλάνο και να κάνει ένα συγκλονιστικό τουρνουά. Εμφανίσεις που ενισχύουν την πεποίθηση του γράφοντα πως έχουμε να κάνουμε με τον μεγαλύτερο Ευρωπαίο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών. Με τον ανόρεχτο Mirotic στο πλάι του έχουν χτίσει ένα απίστευτα δίδυμο ψηλών, που σκοράρει κατά βούληση, αλλά από πίσω από τους δύο υπάρχει μονάχα η πύρινη καρδιά του Felipe Reyes. Το αποκρουστικό, ως σήμερα, τουρνουά του Fernández έχει διογκώσει το τεράστιο κενό στο 3 για την ομάδα του Scariolo, το οποίο προσπαθούν να καλύψουν ο San Emeterio και ο Claver, πράγμα κάπως δύσκολο, ειδικά για τον τελευταίο, μιας και έχει δυο χρόνια να παίξει μπάσκετ. Στην περιφέρεια οι Llull και Rodríguez κάνουν απλά τα δέοντα, με στιγμές μαγείας και στιγμές αφηρημάδας, ενώ ο Ribas έχει αποδειχθεί σε παίκτη κλειδί, που με την παρουσία του ηρεμεί και ισορροπεί την ομάδα.
Ακόμη κι αν μια μέτρια, έως κακή, Ισπανία μπορεί και σκοράρει και πάλι κατά βούληση, η ειδοποιός διαφορά με άλλες χρονιές φέτος είναι η άμυνά της. Ο Mirotic δεν θέλει να πολυακουμπιέται με τους αντιπάλους, συνεπώς τους αφήνει μια κάποια απόσταση. Ο Gasol αδυνατεί να μαρκάρει το pick’n’roll, δεν θέλει -και δεν πρέπει- να κάνει και φαούλ, οπότε διαρκώς τραβιέται προς το καλάθι, κοντά στο οποίο παραμένει ένας πολύ καλός μπλοκέρ. Η περιφερειακή τους άμυνα είναι τελείως ασύνδετη, τα πόδια βαριά, δεν έχουν την παραμικρή συγκέωτρωση στις αμυντικές επιστροφές τους και γενικά έχουν τεράστια προβλήματα με τις γρήγορες επιθέσεις.
Η εθνική Ελλάδας, από την άλλη, είχε την τύχη να πέσει σε ένα απογοητευτικό όμιλο, γεγονός που της έδωσε τη δυνατότητα να αναπτύξει επιπλέον τους εξαιρετικούς αυτοματισμούς της. Βαθύ rotation και ένα πρωτόγνωρα πλήρες ρόστερ για την ομάδα του Φώτη Κατσικάρη. Η ομάδα απειλεί πολύ από το post και βρίσκει δημιουργία από διαφορετικούς παίκτες. Αγαπημένη προσθήκη του ομοσπονδιακού προπονητή είναι η κίνηση μακριά από την μπάλα, που προσφέρει και τις απολαυστικότερες φάσεις και συντελεί καίρια στο νούμερο των 22,5 assist. Σταθερό πρόβλημα της ομάδας το μακρινό σουτ, καθώς η ομάδα μπορεί να έχει καλό spacing και να βρίσκει τα ελεύθερα τρίποντα, αλλά οι παίκτες έχουν κάποιους σημαντικούς περιορισμούς σε αυτό το ζήτημα.
Το μεγάλο κέρδος των πρώτων αγώνων είναι η επανεμφάνιση, μετά από τόσα χρόνια, του αγαπημένου σχήματος με τους τρεις guards, που παραμένει διαχρονικά μια πηγή αέναης δημιουργίας και ένα άλυτο πρόβλημα για τις αντίπαλες άμυνες.
Όσον αφορά την σταθερά της ομάδας μας, την άμυνα, τα νούμερα εκεί φαίνονται ιδεατά, αλλά διογκώνονται από τον εύκολο πρόγραμμα προς το παρόν. Η ομάδα είναι πειθαρχημένη, αλλά έχει ακόμη προβλήματα στην αντιμετώπιση του pick’n’roll από τους ψηλούς της. Επιπλέον, παρουσιάζει μια πρωτόγνωρη αδυναμία να σταματήσει τους καυτούς αντίπαλους περιφερειακούς σουτέρ, που έχει οδηγήσει στο να διαβάζει κάποιος τα σχόλια των αθλητικών σελίδων και να νομίζει πως ο Μάντζαρης είναι ο Gary Payton.
Οι αριθμοί
Οι Ισπανία έχει κατορθώσει να είναι η καλύτερη επίθεση του τουρνουά με 88,00 πόντους μέσο όρο, αλλά, παράλληλα, έχει και τη δεύτερη χειρότερη άμυνα με 79,5 πόντους μέσο όρο παθητικό.
Από την άλλη η Ελλάδα είναι ο απόλυτος αντικατοπτρισμός της γεμάτης επιθετικό ταλέντο και μπριόζας Ισπανίας, καθώς συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω από τη σταθερά της καλής άμυνας και του βαρετού σκεπτόμενου μπάσκετ, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει την δεύτερη καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης, με 65,7 πόντους (νούμερο βέβαια, που φαίνεται εντυπωσιακό μέσα και από τον διαθλαστικό φακό του εύκολου, ως τώρα, προγράμματος) και την έβδομη καλύτερη επίθεση με 77,00 πόντους.
Στα επιμέρους στατιστικά στοιχεία που μπορούν να συνδράμουν στην ανάλυση των δύο ομάδων, πρέπει να αναφερθούν οι 22,5 assists της Ελλάδας, που είναι λόγος εθνικής υπερηφάνειας και σπάνια ένδειξη ελληνικής αλληλεγγύης, και που συντελούν στο εξαιρετικό 57,6% στα δίποντα. Τα λάθη είναι μόλις 11,5 και θα επιτρέπουν στους δημοσιογράφους ανά τους αιώνες να υμνούν το σκεπτόμενο μπάσκετ της πατρίδας μας (για το οποίο ποτέ, κανένας φίλαθλους δεν θα πει καλή κουβέντα).
Η επίθεση της Ισπανίας είναι στα συνηθισμένα -υψηλότατα- στάνταρς και, παρά τις απουσίες, λειτουργεί στην εντέλεια. Η καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης βγάζει 21,8 τελικές πάσες ανά αγώνα, κερδίζει ένα σκασμό ελεύθερες βολές, όπου με 24,5 ανά παιχνίδι είναι πρώτοι στη σχετική λίστα, και αυτό συνοδεύεται με το δεύτερο καλύτερο ποσοστό στα δίποντα (55,9%) και το τέταρτο καλύτερο ποσοστό στα τρίποντα (37,8%). Τα σοβαρά αμυντικά προβλήματα της νωθρής και ασύνδετης περιφερειακής τους άμυνα φαίνονται ξεκάθαρα και από το γεγονός πως οι Ισπανοί, όχι απλά επιτρέπουν τα περισσότερα τρίποντα (24,5), αλλά και από το ότι οι αντίπαλοι τους σκοράρουν και με τα καλύτερα ποσοστά για τρεις, καθώς γράφουν με ποσοστό 36,1%
Σε ατομικό επίπεδο, ο Pau Gasol είναι ο πρώτος σκόρερ/καλύτερος παίκτης,/μεγαλύτερος μύθος/καλύτερος άνθρωπος της διοργάνωσης/ιστορίας του ευρωπαϊκού μπάσκετ/Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ο Καταλανός έχει 23 πόντους (πρώτος σκόρερ), 7,8 rebounds (5ος), 2,2 κοψίματα (1ος) και 3 assists, κάνοντας από πλευράς αριθμών την καλύτερή εμφάνισή του σε διεθνές τουρνουά, και πυροδοτώντας κι άλλο τη φλόγα του άσβεστου πάθους που νοιώθω μέσα μου για αυτόν. Ο ομόσταυλος του στους Bulls, Nikola Mirotic, συνεισφέρει 13,5 πόντους και 6,5 rebounds. Οι Llull και Rodríguez προσφέρουν 4,7 και 4,2 assists αντίστοιχα, ενώ ο Pau Ribas συνεχίσει την υπόκωφα οργιαστική του χρονιά από τη Valencia και είναι καταλυτικός, σουτάροντας με 57% στα τρίποντα. Ειδική μνεία να προσφέρουμε στον Rudy Fernández που με τους 6 πόντους με το άθλιο 15,4% στα τρίποντα είναι εξοργιστικά αρνητικός, σε ένα τουρνουά, μάλιστα, που η ανάγκη συνεισφοράς του ήταν μεγαλύτερη από οποτεδήποτε άλλοτε.
Για την Ελλάδα, είναι γεγονός πως, η φύση της ομάδας σχεδόν καθιστά περιττή κάθε επιμέρους στατιστική αναφορά ατομικών στοιχείων των παικτών. Το σύνολο του Φώτη Κατσικάρη είναι τόσο ισορροπημένο που πρώτος σκόρερ και rebounder της ομάδας είναι ο Κώστας Κουφός, των 11 πόντων και 6,7 rebounds, ο οποίος μας δείχνει πόσο χρήσιμος για το σύνολο παίκτης είναι, αφού ουδέποτε είχε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα παίκτη με τα επιμέρους χαρακτηριστικά του.
Εκτίμηση
H άμυνα της Ισπανίας είναι τρωτή και η ομάδα του Scariolo μπορεί να γίνει έρμαιο των διαθέσεων ενός συνόλου που παίζει πολύ γρήγορα και σουτάρει αποτελεσματικά για τρεις. Η Ελλάδα, προς το παρόν τουλάχιστον, έχει δείξει μια διάθεση να τρέξει, αλλά το σουτ από μακριά είναι άλυτο πρόβλημα και μπορεί να εγκλωβιστεί από κάποια ζώνη που θα δοκιμάσει ο Scariolo. Ο αποχαιρετισμός του Gasol στην γηραιά ήπειρο1)αν και όπως υποστήριξε -σωστά- ο Χάτσιος έχει την ποιότητα να παίζει μέχρι τα 45 στην από εδώ μπάντα του Ατλαντικού είναι μια ραψωδία με αλλεπάλληλες κορυφώσεις και, φοβάμαι πως, ο μεγάλος Καταλανός (αν είναι υγιής), συνεπικουρούμενος από κάποιο μεγάλο παιχνίδι περιφεριακού Ισπανού παίχτη, θα οδηγήσει τους Ισπανούς στα ημιτελικά.
Γαλλία – Λετονία
Την Γαλλία την περιμέναμε εδώ. Κάποιοι εξ ημών μάλιστα, περιμένουμε να πάει μέχρι το τέλος και να το σηκώσει κιόλας. Το… παράλογο σε αυτό το ζευγάρι, είναι η Λετονία, καθώς ουδείς2)ή τέλος πάντων όχι πολλοί περίμενε πως θα πετούσε εκτός προημιτελικών την Σλοβενία. Η θεά σπυριάρα μίλησε όμως, και πλέον η ομάδα του Bagatskis ετοιμάζεται για την μεγαλύτερη πρόκληση της μπασκετικής ιστορίας της.
Τί έδειξαν μέχρι τώρα
Οι – όπως τα έφερε η μοίρα – οικοδεσπότες της τελικής φάσης παρουσίασαν αυτά που λίγο – πολύ περιμέναμε. Γρήγορο τέμπο, ομαδικό παιχνίδι – κάτι που αποτυπώνεται στις assists-, εξαιρετική άμυνα, καλά τελειώματα κοντά στο καλάθι και αξιοπρεπές σουτ από μακρινή απόσταση. Όπως έχουν δείξει οι μέχρι τώρα επιδόσεις τους, οι Γάλλοι ζουν και αναπνέουν για τα ανοιχτά παιχνίδια και εκεί ακριβώς θέλουν να πάνε και το ματς με τους Λετονούς. O Parker θα κρατάει την μπαγκέτα του μαέστρου και οι υπόλοιποι θα ακολουθούν, με πρώτο βιολί τον De Colo. Ο guard της CSKA Moscow αποτελεί ένα σημαντικότατο κομμάτι αυτής της ομάδας, καθώς πέρα από τις εκτελεστικές του ικανότητες, δεν φοβάται να παλέψει και να βάλει το κορμί δίπλα στα θηρία για να πάρει το rebound, ενώ μπορεί και δημιουργεί κατά βούληση.
Από την άλλη, η Λετονία αποτέλεσε μία από τις πιο περίεργες περιπτώσεις του τουρνουά. Στη μέρα της μπορεί να σε σκοτώσει (όπως συνέβη με την Σλοβενία), στην κακή της μέρα μπορεί να χάσει μόνη της (όπως αντίστοιχα με τη Λιθουανία). Ο Bagatskis δεν διαθέτει στην ομάδα του Parker, Batum, Diaw, Gobert κοκ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η Λετονία δεν θα μπει για να κάνει το παιχνίδι της: Πολύ περιφερειακό σουτ3)κάνοντας τον σταυρό τους παράλληλα και σκληρή άμυνα στα μετ’ όπισθεν. Άλλωστε, όπως είδαμε και στα ματς των ομίλων, δεν φοβούνται να κάνουν πολλά φάουλ.
Οι αριθμοί
Στο επιθετικό κομμάτι η διαφορά είναι μεγάλη. Η Γαλλία είναι η 4η καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης (με 80,5 πόντοι μ.ο.) έναντι στην 19η (με 70,2). Το ενδιαφέρον ωστόσο, του συγκεκριμένου ματς επικεντρώνεται στην άμυνα, καθώς η ομάδα του Collet είναι η καλύτερη μέχρι στιγμής, δεχόμενη μόλις 64,7 πόντους ανά ματς4)έναν λιγότερο από την Ελλάδα, την στιγμή που η Λετονία δέχεται 67,5 και αποτελεί την 4η καλύτερη άμυνα του Eurobasket. Φυσικά η διαφορά ποιότητας των ομάδων είναι χαώδης, αλλά, αν μη τι άλλο, οι αμυντικές επιδόσεις των δύο είναι εντυπωσιακές. Από εκεί και πέρα, όπως πάντα, μεγάλο ρόλο θα παίξουν τα rebounds, όπου οι Γάλλοι είναι πρώτοι με 41 μ.ο., ενώ οι Λετονοί είναι 11οι με 35,8.
Σε ατομικό επίπεδο, οι Γάλλοι ευτυχούν να έχουν τον De Colo, που είναι ένα κλικ παραπάνω από τους υπόλοιπους, καθώς μέχρι στιγμής σημειώνει 12,2 πόντους ανά παιχνίδι, σουτάροντας με 54,2%. Επιπλέον, μαζεύει 5,5 rebounds μ.ο. και μοιράζει 3,5 assists. Για τα ρέστα, υπάρχει το σκιάχτρο που λέγεται Gobert (9,7 pts, 6,7 rebs, 1,7 blk) και ο, επίσης εντυπωσιακός, Joffrey Lauvergne (10,7 pts, 6,7 rebs).
Στην αντίπερα όχθη, από τους Λετονούς ξεχωρίζει ο “τα κάνω όλα” Strelnieks (9,8 pts, 3,3 rebs, 5,5 ast) και οι Berzins (9,2 pts, 4,2 rebs, 1,3 blk), Freimanis (8,0 pts, 6,0 rebs) και Timma (7,2 pts, 5,3 rebs) που θα επωμιστούν την βρώμικη δουλειά.
Match-ups
PG – Parker v Strelnieks (Ο Λετονός ίσως είναι ο μόνος από τους guards του Bagatskis που μπορεί να αντιμετωπίσει αξιοπρεπώς τον Parker).
SG – De Colo v Bertans (Ο Bertans διαθέτει γρήγορα πόδια και είναι ενδιαφέρον να δούμε το πως θα αντιδράσει ο De Colo)
SF – Batum v Timma (All bets are off. Ο Timma είναι ψυχάκιας, ο Batum αρπάζεται εύκολα. Ντισκαλιφιέ και οι δύο)
PF – Diaw v Freimanis (Ο Freimanis έχει το ύψος, η λατρεία του Ραδικούπουλου την πλαστικότητα και το μπασκετικό IQ που δεν ματσάρεται)
C – Gobert v Berzins (Ούτε συζήτηση για το ποιος θα κάνει το σκιάχτρο πιο πετυχημένα. Προβλέπεται πάρτι του Gobert)
Σημείωση: Ενδεχομένως να δούμε τους Λετονούς να επιδίδονται για αρκετή ώρα στην άμυνα ζώνης προκειμένου να μην επιτρέψουν στους Γάλλους να πάνε σε inside game. Το 34,8% των Γάλλων στα τρίποντα, είναι ένα ποσοστό που – λογικά – ο Bagatskis θα θελήσει να το τεστάρει.
Εκτίμηση
Συγκινητικοί οι Λετονοί μέχρι τώρα, αλλά μέχρι εδώ. Ο Te-Pe δυσανασχετεί ακόμα και στην υποψία αμφισβήτησης για την κατάληξη του ματς,
To ματς απ του Γιαννη με τον Μιροτιτς απο τα φετινα πλει οφ θα μας βγει πιστευω.
Ναι μια ματιά προς το μέλλον κιόλας. Νομίζω πως θα δούμε τον Γιάννη αρκετή ώρα πάνω στον Mirotic, λόγω έφεσης στο σουτ.
Fail!….Ο Γιαννης εκλεινε στα πικ ν ρολ να δινει βοηθειες στον Γκασολ και πανω του εβγαινε ο Πριντεζης δυστυχως, γι αυτο μαζεψε και ενα τσουβαλι ριμπαουντ. Ισως θα επρεπε να τον βαλει να πιεσει τον Ροντριγκεζ στον ασσο που ηταν ο εγκεφαλος τους. Κριμα παντως εναι μεγαλη η πικρα.