NBA Playoffs Report 2016 – Conference Finals – Game 1

Posted on May 18 2016 - 7:52pm by The Ball Hog

Τα πρώτα παιχνίδια των Τελικών των Περιφερειών ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα. Τόσο ως προς τις εκπλήξεις που επιφύλασσαν όσο και ως προς την αγωνία κατά τη διεξαγωγή τους. Από τη μία οι Thunder, κάνουν ένα playoffs run for the world to remember, εκπλήσσοντας και τους Warriors μέσα στην έδρα τους στο πρώτο παιχνίδι της σειράς. Το ερώτημα είναι αν θα έχουν τα σωματικά και ψυχικά κουράγια να πάρουν άλλες τρεις νίκες, με τους παίχτες κλειδιά τους πάνω από 40′ στο παρκέ. Από την άλλη το Cleveland θυμίζει περισσότερο ουισκοπαραγωγούς Jack Daniels, που πετάνε τις 30αρες σε κάθε πικραμένο που βρίσκεται στο διάβα τους, περιμένοντας την ώρα της ολοκλήρωσης της ωρίμανσης του κόπου τους, δηλαδή τον μεγάλο Τελικό. Νέα θύματα οι κατάκοποι από τα ήδη 14 παιχνίδια Raptors, οι οποίοι δεν προέβαλαν την παραμικρή αντίσταση στο ποδοπάτημα που τους περίμενε. 

Ας δούμε, όμως, τα δύο παιχνίδια αναλυτικότερα σε ένα ακόμα NBA Playoffs 2016 Shootaround του Ball Hog.

NBA Shootaround
Oklahoma City Thunder @ Golden State Warriors: 108- 102 (OKC leads 1-0)

Ένα βασικό “λάιτ-μοτίφ”, που επαναλαμβανόταν στις τιτανομαχίες των ημιτελικών της περιφέρειας, ήταν οι Warriors να τελειώνουν το πρώτο ημίχρονο πίσω στο σκορ και να επανέρχονται μετά την ανάπαυλα σε εντυπωσιακή κατάσταση και να γαζώνουν τους Blazers περνώντας μπροστά στο σκορ και εξασφαλίζοντας το μαξιλαράκι ασφαλείας μέχρι το φινάλε του αγώνα.

Έχοντας ήδη μία διαφορά δεκατριών πόντων απέναντι στους Thunder, οι γηπεδούχοι μπήκαν στο τρίτο δωδεκάλεπτο με σκοπό να ανεβάσουν τη διαφορά πάνω από τους είκοσι πόντους και να κλειδώσουν το παιχνίδι. Δεν κατάφεραν ποτέ, όμως, να ξεπεράσει η διαφορά τους 14, και να φτάσει στο “μαγικό +15”, ένα +15 που τους εξασφαλίζει τη νίκη, καθώς έχουν κερδίσει και τα 114 παιχνίδια στα οποία έχουν προηγηθεί με +15 από το 2014 ως το 2016!

Η επιβλητική κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος, οι συνολικά 164(!) νίκες τα τελευταία δύο χρόνια έχουν δημιουργήσει στην ομάδα του Steve Kerr μια αύρα ανωτερότητας, που εκφράζεται ως μια απόλυτα δικαιολογημένη αυτοπεποίθηση, και τους επιτρέπει να προσεγγίζουν με απόλυτη ψυχραιμία το φινάλε κάθε κλειστού παιχνιδιού, δίχως να πανικοβάλλονται μπροστά σε μια διαγραφόμενη ήττα. Αυτό το στυλ παιχνιδιού, που φαντάζει ολοκληρωτικά χαοτικό, είναι οι παίκτες των Warriors, οι οποίοι εκείνη την στιγμή βρίσκονται μέσα στο comfort zone και ο φρενήρης ρυθμός με τον οποίο επιτίθενται είναι για αυτούς μια απόλυτα γαλήνια διαδικασία. Μπορεί να ακούγεται αλαζονικό, αλλά η καταφανέστατη ανωτερότητα του Golden State δικαιολογεί αυτήν τους την αντίληψη του παιχνιδιού και τροφοδοτεί τον ίδιο τους τον μύθο σαν μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Ο πειρασμός να τους αποκαλέσουμε ψωνισμένους ελλοχεύει, αλλά πρέπει να θυμηθούμε ότι θα μπορούσαν αύριο το πρωί να γίνουν ιεραπόσταλοι και να κηρύξουν το Λόγο του Θεού στα υψίπεδα της Μιανμάρ και αυτό δεν θα αναιρούσε το γεγονός πως και πάλι θα ήταν η ομάδα που έχει παίξει το καλύτερο μπάσκετ που έχουμε δει ποτέ.

Αλλά, σε αντίθεση με άλλες μεγάλες ομάδες του παρελθόντος, που έμοιαζαν με ένα στεγνό πανίσχυρο γραφειοκράτη που εκπληρώνει τη δουλειά του αφήνοντας μας το συναίσθημα που η Hannah Arendt θα αποκαλούσε banality of evil (πρώιμοι Spurs), το τέρας του Cloverfield (Lakers με Shaq), έναν εμμονοληπτικό Superman (Chicago Bulls), οι Warriors θυμίζουν περισσότερο ένα αδιανόητα χαρισματικό adrenaline junkie, που διασκεδάζει με το γεγονός πως είναι άτρωτος περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Ένας χαρακτήρας που ενσωματώνεται τέλεια στον Steph Curry. Το ball handling του Curry διανθίζεται από μια ψευδεπίγραφη χαλαρότητα που έχει μπολιάσει τον τρόπο που χειρίζεται την μπάλα και ξεγελάει, όχι από προσποίηση, αλλά περισσότερο ωφελιμιστικά να βάλει στο παιχνίδι το στοιχείο της περιπέτειας που είναι απαραίτητο για να φτάσει τεχνητά στα επίπεδα αδρεναλίνης που έχει ανάγκη για να μεταμορφωθεί στην πύρινη λαίλαπα που όλοι θαυμάζουμε.

Όταν και μπήκαν, λοιπόν, στο δεύτερο ημίχρονο, οι παίκτες του Kerr, έχοντας αποφασίσει να δώσουν τέλος στον αγώνα ανεβάζοντας τη διαφορά των 13 πόντων, όσο θα χρειαζόταν για να ξεκινήσει ο Billy Donovan να σκέφτεται την ξεκούραση εν όψει του επόμενου αγώνα, αντιμετώπιζαν ένα εμπόδιο που δεν το είχαν υπολογίσει. Αυτή τη δύναμη της φύσης που λέγεται Russell Wesbrook.

Σε μία από τις πρώτες κατοχές του τρίτου δωδεκαλέπτου, ο Westbrook προσπάθησε να κλέψει μία πάσα, βγήκε εκτός αμυντικής θέσης και άφησε τον Steph να ευστοχήσει σε ένα ξεμαρκάριστο τρίποντο.

Η παραδοχή των ελαττωμάτων του θα αποτελούσε μέγιστο παράπτωμα από την μεριά του point guard της Oklahoma. Οπότε αυτός αποφάσισε να μην προδώσει τον εαυτό του και να συνεχίσει να είναι ο Russ. Συνεπώς συνέχισε να βουτάει στις γραμμές πάσας για ριψοκίνδυνα κλεψίματα, που αν δεν έφερνε εις πέρας θα είχε εκθέσει την αμυντική λειτουργία της ομάδας του. Και ενώ αυτή η τακτική θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα απαγόρευαν οι προπονητές των αντιπάλων των πρωταθλητών, αυτοί οι κανόνες χάνουν την ισχύ τους όταν μιλάμε για τον Westbrook και το χάρισμά του να κάνει πράγματα που φαίνονται υπερβατικά για τις ανθρώπινες δυνατότητες σε κάθε κατοχή ενός αγώνα.

Ο Russell συνέχισε να ρισκάρει, και καταφέρει συνολικά τέσσερα κλεψίματα, που ήρθαν μαζί με τους 19 πόντους στην τρίτη περίοδο και κράτησαν την Oklahoma μέσα στο παιχνίδι.

Όταν τελείωσε η τρίτη περίοδος η διαφορά βρίσκονταν στους τρεις πόντους και είχαμε ένα ντέρμπι. Αλλά δεν θα έπρεπε να υπάρχει λόγος ανησυχίας, καθώς τα προβλήματα της Oklahoma τα φινάλε των κλειστών αγώνων ήταν γνωστά σε όλους μας όλη τη χρονιά.

To Golden State από τη μία, είχε αυτή την κρυστάλλινη κυκλοφορία της μπάλας, με όλους τους παίκτες να βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση και την μπάλα να διακτινίζεται στο γήπεδο μέχρι να βρεθεί το ιδανικό σουτ.

H Oklahoma, από την άλλη, είχε αυτό το ανέμπνευστο και βαρετό isolation game, όπου σε επανειλημμένες επιθέσεις όλο το επιθετικό σύστημα στο μισό γήπεδο ήταν ένα screen του Waiters στον Durant και μετά αυτός είχε την μπάλα στα χέρια του για να επιτεθεί, ενώ οι συμπαίχτες του τον κοιτούσαν παθητικά, περιμένοντας να δουν την κατάληξη του σουτ για να ξέρουν αν θα πρέπει να παλέψουν για το επιθετικό rebound ή να γυρίσουν στην άμυνα.

Αυτό το στυλ παιχνιδιού είναι αντιδιαμετρικά αντίθετο από το μπάσκετ που παίζει το Golden State. Και έχοντας μέσα το σχήμα των δίδυμων πύργων, με τους Kanter και Adams, η Oklahoma θύμισε αρκετά αυτήν την λειψή ομάδα των Cavs στους περσινούς τελικούς, που παρά τις απουσίες της πήρε δύο από τα τρία πρώτα παιχνίδια από τους μετέπειτα πρωταθλητές. Αυτό το σύστημα, που δεν είναι δραματικά διαφορετικά από αυτό που θα ακολουθούσαν και οι Spurs1)ναι, οι Spurs θα έπαιζαν isolation όλη νύχτα αν αυτό τους συνέφερε, μην έχετε καμία αμφιβολία, αποδεικνύεται πως είναι ο κρυπτονίτης των Warriors. Με το iso-ball πέφτει κατακόρυφα ο ρυθμός του αγώνα, μειώνονται τα λάθη, τα οποία μπορεί να εκμεταλλευτούν οι πρωταθλητές για να τρέξουν, και μειώνονται οι κατοχές, κάνοντας το παιχνίδι μισού γηπέδου. Αν συνδυάσουμε και την κυριαρχία των ψηλών των Thunder στο ζωγραφιστό, βλέπουμε πως, με το Golden State να πασχίζει να μαζέψει το αμυντικό rebound, θα ήταν αδύνατο για τους Warriors να τρέξουν και να βρουν εύκολους πόντους.

Η άμυνα των Thunder θα μείνει στην ιστορία σαν αυτή που κράτησε τους Warriors σε 14 μόλις πόντους πόντους την τελευταία περίοδο και συνολικά 42 στο δεύτερο ημίχρονο, αρκετά μακριά από τους 60 του πρώτου μισού του αγώνα.

Αλλά δεν ήταν τόσο αμυντικό κατόρθωμα των Thunder, όσο μια σχετική κατάρρευση των Πολεμιστών. Με το παιχνίδι στο τέταρτο δωδεκάλεπτο να είναι ακόμη κοντά, η αναπάντεχη αντίσταση της Oklahoma ξεκίνησε να φυτρώνει στους Warriors τον σπόρο της αμφιβολίας. Ενώ συνήθως στα φινάλε των κλειστών αγώνων στην Oracle Arena υπάρχει ένας ενθουσιασμός και μια βεβαιότητα για την αναπόφευκτη νίκη των γηπεδούχων, αυτή τη φορά υπήρχε περισσότερη ανησυχία από όσο έπρεπε. Αυτή η ανησυχία αντικατοπτριζόταν στους παίκτες του Golden State, οι οποίοι, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα παιχνίδια, που παρόλο που παίζουν γρήγορα, έχουν απόλυτο έλεγχο του ρολογιού, τώρα βιαζόντουσαν περισσότερο από όσο έπρεπε να δώσουν την τελειωτική γροθιά που θα έριχνε τους Thunder νοκ-άουτ. Οι πάσες ήταν πιο απρόσεκτες και οι παίκτες δεν είχαν την απαιτούμενη υπομονή να ψάξουν το σουτ υπό καλύτερες προϋποθέσεις. Αντιθέτως προσπαθούσαν να γίνουν ήρωες μάταια. Η πιο χαρακτηριστική στιγμή ήρθε στα μισά της περιόδου, όταν ο Steph περίμενε την πάσα στην κορυφή της ρακέτας για να παίξει ένας εναντίον ενός με τον Kanter, μια επιθετική τακτική που απέφερε σίγουρος πόντους και δοκιμάστηκε δεόντως από την ομάδα του Kerr, αλλά o Draymond επέλεξε να σουτάρει για τρεις κάτω από τη σκιά του Durant. Αυτή η προσπάθεια του Green ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου σε μια σειρά από βεβιασμένες ενέργειες που καταδίκασαν τους Warriors σε μόλις 14 πόντους στα τελευταία 12 λεπτά.

Όσο για τις διαμαρτυρίες για τα βήματα στην τελευταία κατοχή, όταν και ο Westbrook γλίστρησε στο παρκέ σαν τον Tom Cruise στο Risky Business2)ναι την ταινία/εγχειρίδιο επαγγελματικού προσανατολισμού που έδειχνε συχνά-πυκνά το Star και είχε σαν ηθικό δίδαγμα πως η καλύτερη δουλειά είναι το νταβατζιλίκι, αφού πρώτα τον είχε πάει ο Klay καροτσάκι, ας μην βιαστούμε τόσο πολύ να εξοργιστούμε με τη διαιτητική αβάντα που απολαμβάνουν αυτοί που έκλεψαν τους Sonics από το Seattle, αλλά να αναλογιστούμε τα νηφάλια λόγια της ρεπόρτερ των αδικηθέντων Warriors.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε πάντως, πέρα από την αμηχανία των Warriors να προσαρμοστούν σε ένα παιχνίδι-ντέρμπι, καθώς έμοιαζαν σοκαρισμένοι και να έχουν λησμονήσει πώς πρέπει κανείς να λειτουργεί στις κατά Βαγγέλη Ιωάννου ”ειδικές καταστάσεις”, ότι οι Thunder έκαναν μια μεγαλειώδη υπέρβαση για να φτάσουν στη νίκη. Ο Kevin Durant έπαιξε κοντά 46′, μάλιστα δίχως να λείψει σε κανένα από τα τελευταία 38′, ο Westbrook 40′, και οι Adams-Ibaka από 36′, με τον Billy Donovan να ρισκάρει φοβερά για να πάρει το πρώτο παιχνίδι, ακριβώς πατώντας στο ότι η ομάδα του είναι ζεστή, ενώ οι Warriors ενδεχομένως να είχαν βγει λιγάκι εκτός ρυθμού από την αναμονή. Η υπερφόρτωσή τους ουσιαστικά ίσως ήταν μια άτυπη θυσία του δεύτερου παιχνιδιού, και βγήκε απόλυτα στον Donovan, μέσα από ένα δεύτερο ημίχρονο σιδηράς συγκέντρωσης στον στόχο. Οι Thunder, γνωστοί για τη ροπή τους στα λάθη σαν ομάδα, υπέπεσαν μόλις σε ένα σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, παίζοντας τα τελευταία 17′ αλάνθαστοι.

Ο Rob Perez έγραψε προς το τέλος της πρώτης περιόδου, όταν οι Warriors πρωτοπήραν μια σεβαστή διαφορά:

Ο Donovan το εξέλαβε κυριολεκτικά το tweet. Kαι κέρδισε.

Ακατάλληλες εικόνες

Όποτε παίζει ο Kanter, προφανέστατα, οι Warriors προσπαθούν να τον αναγκάσουν να βγει και να μαρκάρει τον Curry. Προβλέψιμα, ο Curry τον βλέπει σαν πίτσα στις 06:oo το πρωί μετά από μπύρες.

Κiwi Power

Όπως κι αν καταλήξουν οι συναρπαστικοί αυτοί τελικοί της Δύσης, ο Steven Adams έχει επάξια κερδίσει ήδη μια θέση ανάμεσα στους αφανείς ήρωες, τους δευτερεύοντες θρύλους των playoffs. Οι San Antonio Spurs βούλιαξαν σε μεγάλο βαθμό από τις δυνατότητες που έδωσε στον Billy Donovan η αστείρευτη δύναμη και η απρόσμενη αντιληπτική ικανότητά του, που εκμηδένισε τον Tim Duncan, έδωσε διέξοδο στην τρέλα του Westbrook, και -ταυτόχρονα- έκανε δυνατή τηn συνύπαρξή του με τον Enes Kanter.

Τί κι αν χτες έπαιζε με ένα χέρι “μπλαβί” και πρησμένο σαν κολοκύθα, που εμφανώς τον έλιωνε στον πόνο σε κάθε επαφή; Κι είχε έναν Andrew Bogut, που είναι ακριβώς αυτός ο τύπος που θα σε χτυπήσει ύπουλα πολλές φορές στην ανοιχτή πληγή. Τί κι αν ξεκίνησε με 0/3 βολές, δυσκολευόμενος να κουμαντάρει την μπάλα στο παραμορφωμένο και δεμένο χέρι του. Έβαλε ύστερα έξι συνεχόμενες, έπεφτε με μανία στα rebounds, κι άφηνε με επιτυχία το αγαπημένο του ζωγραφιστό για να βοηθήσει στις αλλαγές, μιλώντας στο τέλος με αμήχανη ειλικρίνεια για αυτή την εμπειρία.

Σε κάθε διάστημα που ο Νεοζηλανδός καθόταν στον πάγκο, οι Warriors είχαν θετικό επιμέρους σκορ, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται και στο σχήμα του popcornmachine.net και το εντυπωσιακό +20 που έγραψε.

TL:DR

Toronto Raptors @ Cleveland Cavaliers: 84- 115 (CLE leads 1-0)
#WeTheOther

Για να μην νομίζουμε πως μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν “ατυχή συμβάντα” και γραφικότητα, δείτε το παρακάτω.

Στο CBS που λέτε λοιπόν, είπαν να κάνουν κι αυτοί ένα poll, σαν αυτά τα θρυλικά που κάνει το Ball Hog, για να προβλέψουν τον νικητή του φετινού μαραθωνίου. Μόνο που, είτε επειδή προέκυψαν τελευταίοι χρονικά, είτε λόγω απλής αβλεψίας, οι Raptors πέρασαν στο poll ως επιλογή “Other”.

Και μετά έγιναν αυτά3)εκτός του ότι λογικά κάποιος απολύθηκε:

1) “Έπεσε σύρμα” στο διαδίκτυο και οι τσαντισμένοι οπαδοί του Toronto “βούλιαξαν” την ψηφοφορία

2) Ο δήμαρχος του Toronto απέστειλε οργισμένη επιστολή στο CBS, βρίσκοντας την ευκαιρία για λίγη δημαγωγία…

3) …στην οποία ανταποκρίθηκαν θετικά διάφοροι ολίγον τι αποβλακωμένοι οπαδοί/κάτοικοι/media του Toronto.

4) Η διοίκηση των Raptors έστειλε το δικό της μήνυμα, αλλάζοντας το status της στον επίσημο λογαριασμό twitter.

5) Ένας αντίστοιχος πατριωτισμός έπιασε και τον “ΟΑΕΔ του Toronto”.

6) Καναδικό γυναικείο χόκεϊ, ραδιοφωνικοί σταθμοί, poster ταινιών –  όλα έγιναν βορά στις ορέξεις των Toronto, fans οι οποίοι έχουν κερδίσει την ηγεμονία στο twitter ξεκάθαρα:

Αχ βρε τρελόπαιδα με αυτές τις σύγχρονες τεχνολογίες, όλο τρέλες κάνετε

Αχ βρε τρελόπαιδα με αυτές τις σύγχρονες τεχνολογίες, όλο τρέλες κάνετε

The Cleveland Show

Μετά από όλα αυτά θα περίμενε κανείς πως οι Raptors θα μπουν στο παιχνίδι “κουρδισμένοι” και έτοιμοι να βουλώσουν στόματα εκεί στο “λεμπρονικό” CBS4)Μετά από το poll, ο γνωστός υπήκοος του “King” Σταύρος Μαρίνος, αποφάσισε ενθουσιασμένος να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ για πρακτική άσκηση αμισθί στο CBS. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, κάθε φορά που βλέπουμε υπέρμετρες κρίσεις πατριωτισμού, συνήθως μας έρχεται στο μυαλό ο David Luiz να ουρλιάζει με δάκρυα στα μάτια τον εθνικό ύμνο της Βραζιλίας και μετά να εισπράττει εφτά γκολάκια από τους Γερμανούς.

David Luiz crying national anthem

Η αλήθεια είναι πως οι Raptors μπούκαραν στο γήπεδο “φτιαγμένοι”, αλλά περισσότερο λόγω του momentum της πρόκρισης μετά από την σειρά με τους Heat. Έτσι, ο DeRozan μπήκε στον αγώνα με 5/5 FG, δημιουργώντας τόσα προβλήματα στους Cavs, όσα του έδιναν κι αυτοί να σκέφτεται. Από την άλλη, το Cleveland μπήκε επίσης ορεξάτο, με αποτέλεσμα το ματς στην πρώτη περίοδο να είναι αρκετά ισορροπημένο. Για την ακρίβεια, ένα λεπτό πριν τη λήξη του οι Raptors προηγούνταν, μέχρι που ο Iman σάλπισε το έναυσμα για ένα 6-0 σερί που έκλεισε το πρώτο δωδεκάλεπτο και “έφτιαξε κλίμα” για το δεύτερο.

Από άποψη σκοραρίσματος το ματς ήταν “όσα φάμε και όσα βάλουμε”. Cleveland 33, Toronto 28, με τις δύο ομάδες να σουτάρουν με 68% και 54% αντίστοιχα!

Η ορθή λογική έδειχνε πως όσο οι Raptors δεν τα έφερναν βόλτα στην άμυνα, κάποια στιγμή θα άρχιζε να τρενάρει ο επιθετικός ρυθμός τους, θα “έσκαγαν” (και) από την κούραση και θα άνοιγαν τη διαφορά οι Cavs. Κρίσιμο σε αυτό τον τομέα ήταν το matchup στο “5”, όπου ο Lue, αντί να χρησιμοποιήσει τον Tristan Thompson, έπαιξε κυρίως με τους Love-Frye. Και για ποιον λόγο να επέμενε στον Thompson, άλλωστε; O “TT” είχε -3 στο ημίχρονο, όντας ο μόνος Cavalier με αρνητικό πρόσημο μετά από τα πρώτα 24 λεπτά, ενώ οι βοήθειές του στην άμυνα ήταν ανύπαρκτες, δίνοντας ανάσες στους Raptors.

Θυμάστε τί γράφαμε για τον Biyombo στο report του πέμπτου ημιτελικού της Ανατολής;

“Tουλάχιστον μέχρι την Κυριακή, ο Bismack Biyombo επισήμως είναι εδώ και θα μείνει!”

Φτάσαμε Τρίτη, λοιπόν, και η “μαγεία” του “Biz” είχε ήδη ξεθωριάσει -μπορεί να έκανε όργια με τους “Whiteside-less” Heat, αλλά απέναντι στους καλούς μακρινούς σουτέρ ψηλούς του Cleveland, την πάτησε και μάλιστα πολύ άσχημα- ακόμα κι όταν αυτοί δεν σούταραν.

Οι Cavs απλώθηκαν στην περίμετρο και ο Biyombo, άλλοτε δεν μπορούσε να ακολουθήσει μέχρι το τρίποντο, και άλλοτε δεν έσπευδε να βοηθήσει λίγο τον Carroll, όταν τον κατέστρεφε ο James στα iso του, όπως θα δούμε παρακάτω. Πολλοί σχολίασαν πως ίσως “κλειδί” σε αυτό το αδιέξοδο θα ήταν ο Biyombo να μαρκάρει τον James, ωθώντας τον στην επιλογή του τριπόντου και ο Patterson να παίζει κατά συνθήκη center, για να κυνηγάει πιο αποτελεσματικά έναν εκ των Love-Frye και να γλιτώνουν οι Raptors τα τρίποντά τους. Τρίχες. Δύο απανωτά καρφώματα έκοψαν την απόσπαση του Patterson στο “5” και επανέφεραν τους πονοκεφάλους στον Casey.

Όλα αυτά τα αναφέρουμε για να μην στέκεστε στα διαστημικά στατιστικά των James-Irving στο ημίχρονο και προσπαθείτε, βάσει αυτών, να ερμηνεύσετε την κατά συρροή ανθρωποκτονία που εκτέλεσαν οι Cavaliers στα τελευταία 36 λεπτά του αγώνα.

Raptors graveyard

Η εικόνα του παρκέ της Quicken Loans Arena, μετά τη σφαγή των Raptors.

Ιδού πως αποτυπώνεται σε πινακάκι η θραύση που έκανε το Cleveland, κυρίως λόγω της κυκλοφορίας της μπάλας και των επιθετικών επιλογών του:

Να προσθέσουμε στο παραπάνω το 66% FG των Cavs, τους 14 πόντους με 7/7 FG του LeΒron James5)όλα εκ των οποίων, “αβοήθητα” από άλλους Raptors, πέραν του Carroll, και με μέση απόσταση εκτέλεσης τα 40 εκατοστά από το καλάθι…, τους 18 πόντους με 8/11 FG του Kyrie Irving και τους 10 πόντους του Kevin Love -όλα αυτά στο πρώτο ημίχρονο.

Πάντως, γενικότερα χτες και όχι μόνο στο πρώτο ημίχρονο, το πρόσταγμα που χαρακτήρισε την επίθεση των Cavs συνολικά ήταν “κοντά στο καλάθι”: ενώ μας είχαν συνηθίσει να σκοράρουν σχεδόν τα μισά τους καλάθια από το τρίποντο (κατανομή 43%), στον χτεσινό αγώνα μόλις το 18% των πόντων τους προήλθαν από εκεί.

Την ίδια ώρα, στο πρώτο ημίχρονο, το οποίο, σημειολογικά, οι Raptors έκλεισαν με δύο airballs, το Toronto έδωσε δικαίωμα για πικρόχολα στοιχήματα από αποκλεισμένους.

Βεβαίως, αυτό δεν ήταν κάτι τόσο παράλογο, αφού, μετά το show των LeΒron-Kyrie, έμοιαζε δικαίως με τους Generals, την ομάδα “της σφαλιάρας” για τους Harlem Globetrotters.

Όλα αυτά ήταν αρκετά ώστε κανένας starter να μην περάσει τα 30 λεπτά συμμετοχής6)οκ, οκ, ο Kyrie έγραψε 30:07, ο Richard Jefferson να κερδίσει πιθανότατα άλλη μια χρονιά στο βαγόνι κάποιου τρένου προς το πρωτάθλημα, καθώς κυριάρχησε στην αδιάφορη τέταρτη περίοδο με 8/8/1, και ο Dahntay Jones να γράψει άλλη μια ολιγόλεπτη συμμετοχή στα playoffs.

King rising

Ο LeBron είχε αφιερώσει τους δύο πρώτους γύρους των φετινών playoffs σε ένα project. Σε μια προσπάθεια να τονώσει την αυτοπεποίθηση όλης της ομάδας και να κάνει τους συμπαίκτες του να νοιώσουν πιο άνετα, προκειμένου να παρουσιαστούν γεμάτοι εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, όταν η στιγμή το επιβάλλει. Για αυτό το λόγο και το Cleveland έπαιζε ένα διαφορετικό, πιο αλέγκρο μπάσκετ σε σχέση με την κανονική περίοδο. Ο James δεν κυνηγούσε τους εύκολους πόντους, αλλά με κάθε ευκαιρία έψαχνε τους ξεμαρκάριστους συμπαίκτες του στο τρίποντο, δίνοντας το καλό παράδειγμα που αποτέλεσε το έναυσμα για μια ιδανική κυκλοφορία της μπάλας από όλους τους Cavs, που οδήγησε σε αυτόν τον καταιγισμό τρίποντων που έσπασε κάθε ρεκόρ στην ιστορία των playoffs για τους δύο πρώτους γύρους. Όλα αυτά σε μια postseason που ο James θα περάσει σίγουρα τους Kidd και Shaq, για να βρεθεί στην τρίτη θέση σε assists και τέταρτη σε πόντους στην Ιστορία των playoffs.

Αλλά ας γίνουμε κάπως πιο συγκεκριμένοι για τον LeBron. Έχουμε πρώτο παιχνίδι των τελικών της περιφέρειας, και το Toronto έχει μπει δυναμικά, με την άγνοια κινδύνου του πρωτάρη και την τυφλή αυτοπεποίθηση αυτού που δεν έχει να χάσει τίποτα. Το σκορ ήταν 0-7 υπέρ των Καναδών (η μεγαλύτερη διαφορά του αγώνα για τους Raptors), όταν ο James άρχισε να προβληματίζεται, σκεπτόμενος μήπως έδωσε πολύ θάρρος στο χωριάτη. Θέλοντας να κόψει το βήχα τους για να αποφύγει περαιτέρω επιπλοκές, ζήτησε την μπάλα στο δεξί post, και τραμπούκισε τον Carroll σαν να ήταν ο μικρός 8χρονος αδερφός του στην αλάνα, φτάνοντας στο πρώτο καλάθι των Cavs. Σε μια φάση που επαναλήφθηκε πολλάκις με εναλλαγές κατά την διάρκεια του αγώνα, αναγκάζοντάς μας να αναζητήσουμε επιβεβαίωση για το αν οι δύο παίχτες έχουν όντως το ίδιο ύψος, μιας και η διαφορά όγκου και δύναμης είναι τρομακτική.

O James δεν χρειάστηκε να δοκιμάσει τον εαυτό του εκτός ρακέτας, αφού οι τρύπες στην διαλυμένη ψυχολογικά άμυνα των Raptors ήταν πολλές. Ξεκίνησε τον αγώνα με 9/9 σουτ εντός ζωγραφιστού και τελείωσε με 11/13, καθυποτάσσοντας πλήρως τους Καναδούς σε μια επίδειξη κτηνώδους δύναμης, όπως γενικά έχει κάνει σε αυτή την postseason -απλά αυτή τη φορά, έκανε animality7)πολύ ωραίο το “Mortal Kombat” μέχρι το “3”, μετά χάλασε.

Και, ναι, το γνωρίζουμε ότι ο Norman Powell είναι βία 1,95, κι όμως, αυτή την στιγμή φαντάζει η μοναδική ενδεχομένως βιώσιμη λύση πάνω στον LeBron James, καθώς ο DeMarre Carroll για δεύτερη συνεχή χρονιά χτυπά σπασμωδικά χέρια και πόδια προσπαθώντας να ακολουθήσει τον King James χωρίς να πνιγεί. Τα κατάφερε εξαιρετικά απέναντι στον Paul George, παρά τη διαφορά ύψους, αλλά η σωματοδομή του James τον κάνει μάλλον unplayable, αν ο τελευταίος αποφασίσει να τον βιδώσει πίσω του στο post. Είναι πάντως ένα εγχείρημα που θα ήθελα να δω περισσότερο από το διαπλατυσμένο James Johnson, που ο Casey ανέσυρε, με τον τελευταίο να παρουσιάζεται εμφανώς μακριά από τον αγωνιστικό ρυθμό που θα έπρεπε να έχει για αυτό το σημείο της σεζόν, λόγω του παραγκωνισμού του από το rotation της ομάδας εδώ και καιρό.

Τέλος, και προτού πέσει η αυλαία των “game ones”, πρέπει να τονίσουμε πως υπάρχουν φωνές που αναφέρουν πως ίσως η απάντηση στον Kyrie Irving είναι ο Joseph.

Ωστόσο, εδώ υπάρχει ένα ερώτημα: “Είναι διατεθειμένοι/ικανοί άραγε οι Raptors να βρουν άλλες επιθετικές λύσεις πέραν του Lowry, αν τον καθίσουν στον πάγκο, και να προσευχηθούν πως ο Joseph θα περιορίσει τον “Uncle Drew” και ο Terence Ross θα ανταποκριθεί μια φορά στις απαιτήσεις;”

Ωραία.

Ας δούμε ένα-ένα τα θέματα.

Πρώτον, όσον αφορά τον Ross, δηλώνουμε πως “άλλα τα μάτια του λαγού…

…και άλλα της κουκουβάγιας (ας το ξαναδούμε άλλη μια φορά).

Όσο για τις ελπίδες του -με εκρήξεις κατά διαστήματα στην φετινή postseason- Joseph απέναντι στον -εξαιρετικά ήρεμο σε αυτή την postseason- Irving δεν δείχνουν και πολύ καλές είναι αλήθεια…

Επόμενα παιχνίδια

Αυτά λοιπόν για τα πρώτα παιχνίδια. Ανανέωση των μπασκετικών ραντεβού έχουμε

Πέμπτη 19 Μαΐου, 4.00, Thunder @ Warriors, Oracle Arena, Oakland, California

Παρασκευή 20 Μαΐου, 3.30, Raptors @ Cavaliers, Quicken Loans Arena, Cleveland , Ohio

με το επόμενο Ball Hog’s NBA Playoffs 2016 Shootaround να είναι προγραμματισμένο για το απογευματάκι της 20ης του Μάη.

References
1 ναι, οι Spurs θα έπαιζαν isolation όλη νύχτα αν αυτό τους συνέφερε, μην έχετε καμία αμφιβολία
2 ναι την ταινία/εγχειρίδιο επαγγελματικού προσανατολισμού που έδειχνε συχνά-πυκνά το Star και είχε σαν ηθικό δίδαγμα πως η καλύτερη δουλειά είναι το νταβατζιλίκι
3 εκτός του ότι λογικά κάποιος απολύθηκε
4 Μετά από το poll, ο γνωστός υπήκοος του “King” Σταύρος Μαρίνος, αποφάσισε ενθουσιασμένος να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ για πρακτική άσκηση αμισθί στο CBS
5 όλα εκ των οποίων, “αβοήθητα” από άλλους Raptors, πέραν του Carroll, και με μέση απόσταση εκτέλεσης τα 40 εκατοστά από το καλάθι…
6 οκ, οκ, ο Kyrie έγραψε 30:07
7 πολύ ωραίο το “Mortal Kombat” μέχρι το “3”, μετά χάλασε