NBA Playoffs Report 2016 – Conference Finals – Game 4

Posted on May 25 2016 - 9:22pm by The Ball Hog

Αν τα game 3 υπήρξαν το μπασκετικό σοκ, τα game 4 ήταν το μπασκετικό δέος. Δέος για το κοινό του Βορρά, αλλά και για την συγκλονιστική επιστροφή και δήλωση του Kyle Lowry και δέος για την εμφατική παράσταση των Thunder απέναντι σε ό,τι θεωρούσαμε “το καλύτερο μπάσκετ που έχουμε δει στη ζωή μας” μέχρι προχτές. Ας δούμε αναλυτικότερα τί μας γέννησε αυτό το δέος.

NBA Shootaround
Cleveland Cavaliers @ Toronto Raptors: 99- 105 (Series tied 2-2)
Το κέρατό μου, μέσα

Με το σκορ στο 65-79 οι Cavaliers σκόραραν σε δύο επιθέσεις και μπήκαν στο τέταρτο δωδεκάλεπτο με τη διαφορά στους εννέα πόντους.

Εκείνη την στιγμή, όπως και συνηθίζει στις αρχές της δεύτερης και τέταρτης περιόδου, ο Lue αποφάσισε να περάσει μέσα στο γήπεδο τους αναπληρωματικούς του μαζί με τον LeBron. Αντί για τον Thompson πέρασε μέσα τον Frye, που έχει πιάσει μυθικές επιδόσεις στα σουτ τριών πόντων σε αυτά τα playoffs. Πέρασε μέσα τον έμπειρο Jefferson, που παίζει στην εντέλεια το ρόλο του υβριδικού forward που είχε ο Battier τόσα χρόνια στο πλάι του LeBron, και τους Dellavedova και Shumpert, αντί για τους Irving και Smith.

Στην επίθεση σχεδίασε να παίξουν ένα απλό σύστημα, το οποία αποδείχθηκε δυσβάσταχτο για την άμυνα των Raptors και τους οδήγησε να ευστοχήσουν σε έντεκα διαδοχικές επιθέσεις κάνοντας το ίδιο πράγμα!

Πέρα από την ύπαρξη του LeBron James, ο οποίος είναι μια δύναμη της φύσης όταν παίρνει την κατοχή της μπάλας μέσα από τη γραμμή των 7,25, υπήρχαν μερικά επιμέρους στοιχεία που έκαναν αυτή την πεντάδα ιδανική για την εκτέλεση του συστήματος.

Α. Ο Channing Frye δεν είναι απλά ένας αδιανόητα καλός σουτέρ που αυτή την στιγμή έχει το τέταρτο καλύτερο ποσοστό στα τρίποντα στην ιστορία των playoffs, το οποίο μάλιστα ήταν το καλύτερο στην ιστορία τις στιγμές που λάμβανε χώρα το comeback του Cleveland. Το stretch-5 των Cavs δεν σουτάρει απλά με τρομερή ακρίβεια από τα 7,25, αλλά επιπλέον πυροβολεί πιο γρήγορα κι από τη σκιά του1)Βαγγέλη, εσύ;, καθώς η γρήγορη εκτέλεσή του αμέσως μόλις πάρει την μπάλα καθιστά αδύνατο τον ερχομό έγκαιρης βοήθειας.

Αντικαθιστώντας τον Tristan Thompson, που απλά στέκεται μέσα στο καλάθι, κάνοντας διαρκώς τρία δευτερόλεπτα μπας και μαζέψει κανένα επιθετικό rebound, υποχρέωσε τον πανικόβλητο Biyombo να τραβηχθεί μακριά από το καλάθι προκείμενου να τον μαρκάρει, αφήνοντας τη ρακέτα ελεύθερη στις διαθέσεις του Βασιλιά και της αυλής του.

Β. Εκμεταλλεύτηκε την εκπληκτική αίσθηση του χώρου και κίνηση δίχως την μπάλα που διαθέτει 0 Richard Jefferson, που βρέθηκε μουλωχτά κάτω από το καλάθι για δύο από τα ευκολότερα καλάθια της καριέρας του.

Γ. Έδωσε την ευκαιρία στον Matthew Dellavedova να στήσει μια σειρά από φανταστικά κι απόλυτα αποτελεσματικά screens για να αφήσει ελεύθερα τα forwards και να δημιουργήσει mismatches στη ρακέτα.

Δ. Μιλώντας για τον Αυστραλό, θα πρέπει να τονίσουμε πως έχει κατορθώσει με επιτυχία να κάνει πλύση εγκεφάλου στους αντιπάλους του και νοιώθουν όλοι την ανάγκη να τον μαρκάρουν πριν επιχειρήσει κάποιο floater από μέση απόσταση. Όσο νωρίτερα συνειδητοποιήσουμε όλοι πως πρόκειται περί καθαρής υποβολής, τόσο συντομότερα θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε ασχολούμενοι αποκλειστικά με αυτό τo φορτηγό με τα σπασμένα φρένα που ακούει στο όνομα LeBron.

Ε. Το χάρισμα του Iman Shumpert να στέκεται σε μια γωνιά και να περνάει απαρατήρητος. Κάτι εξαιρετικό δύσκολο για κάποιον με ένα τόσο εντυπωσιακό flat top.

ΣΤ. Τον LeBron που είναι απλά ο εαυτός του.

Και σαν αποτέλεσμα το σκορ, πάρα τις εξαιρετικές επιθετικές προσπάθειες των γηπεδούχων έφθασε στο 96-94, σηματοδοτώντας ένα σερί 31-15.

Το Cleveland απομακρύνθηκε από το σύστημα που του έδωσε το προβάδισμα μετά την πρώτη επιτυχημένη άμυνα του Toronto, στιγμή που πανηγυρίστηκε στην απανταχού μπασκετική κοινότητα σαν γκολ, απόφαση που σχετιζόταν με την είσοδο του Irving και την ανάγκη να εκμεταλλευτούν και τον ταλαντούχο point guard.

Θρίλερ, αλλά με happy end.

Με το παιχνίδι να βαδίζει προς το τέλος του αγώνα, οι Cavs να καταφύγουν στο γνώριμο σύστημα προκειμένου να βρουν εύκολους πόντους, μόλις παίρνει ο LeBron την μπάλα στα χέρια, έρχεται ο Lowry και τραβώντας του μια αποφασιστική καρατιά στο χέρια, του αποσπά την μπάλα και φεύγει στον αιφνιδιασμό. Ο James του έχει πάρει τα βήματα και ετοιμάζεται να τον τιμωρήσει για την αυθάδεια του και για λίγα δευτερόλεπτα ο αιφνιδιασμός θυμίζει ταινία τρόμου με το κοινό να φωνάζει στον αθώο Kyle «Πρόσεχε είναι πίσω σου!!» και να ετοιμάζεται για το άδοξό του τέλος. Τότε ο point guard των Raptors σε μια στιγμή ευφυίας πατάει χειρόφρενο, τούρλωσε τον κώλο του και άφησε τον LeBron να πέσει πάνω του κερδίζοντας δύο βολές και δύο καθοριστικούς πόντους.

Το Cleveland τότε αποφάσισε να παίξει ένα pick’n’roll μεταξύ των δύο καλύτερων παικτών του. Και τις τρεις φορές ο Lowry άλλαξε πάνω στον LeBron και σαν σωστός πρώην χονδρός χρησιμοποίησε τα κιλά και το χαμηλό κέντρο βάρους του για να μην δώσει σπιθαμή Καναδικής γης στον εχθρό, κάνοντας κάθε έναν κοντόχοντρο μπασκετμπολίστα από εμάς περήφανο.

Ο James δεν τελείωσε τις φάσεις παίζοντας hero-ball, αλλά έψαξε και βρήκε τους συμπαίκτες του, που αστόχησαν είτε ξεμαρκάριστοι, είτε λόγω της εξαιρετικής άμυνας του Biyombo στην περιφέρεια. Βέβαια, ο LeBron βρίσκεται σε μια lose-lose situation στα τελευταία λεπτά κάθε κλειστού αγώνα, καθώς παραμένει ο μοναδικός παίκτης παγκοσμίως που πέφτει θύμα χλευασμού όταν παίζει σωστό ομαδικό μπάσκετ και προσπαθεί να θυσιάσει ένα καλό σουτ (όλα του τα σουτ κοντά στη ρακέτα είναι καλά σουτ) για ένα καλύτερο σουτ, όπως τα ξεμαρκάριστα τρίποντα που βγάζει.

Κι όμως, ακόμη κι αν ο LeBron αποτέλεσε πιο πολύ φυσικό φαινόμενο παρά μπασκετμπολίστα, συμπαρασύροντας όλο το παιχνίδι στη μανία του, ο πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ήταν ο Kyle Lowry. O βραχύσωμος και ευρύς point guard των Toronto Raptors θα πρέπει να βραβευθεί με κάποια πλακέτα για τον τίτλο του πιο πνευματικά ανθεκτικού NBAer, αυτού που δεν παραδίδει τα όπλα ακόμα κι αν βρίσκεται εν μέσω ενός βομβαρδισμένου χαρακώματος σαν last man standing. Τί κι αν πέρασε τον πρώτο ενάμιση γύρο σε ένα αποτρόπαιο shooting slump, από το οποίο φάνηκε να βγαίνει στο κλείσιμο της σειράς με τους Miami Heat. Τί κι αν το Cleveland τον ξαναβύθισε στον βόρβορο της αστοχίας, υποχρεώνοντας τον σε θλιβερά παιχνίδια στους πρώτους δύο αγώνες της σειράς, ο Lowry ανθίσταται για να ανανήψει στο Game 3, να ακονίσει τα δόντια του και να επιτεθεί στην καρωτίδα στο τέταρτο παιχνίδι.

lowchart

Το παραπάνω video και το shotchart ζωγραφίζουν με τον πιο εκφραστικό τρόπο τη μεταχείριση που επιφύλαξε ο Lowry στην άμυνα των Cavaliers. Το mindset του ήταν να διεισδύει ατρόμητος απέναντι σε όποιον αντίπαλο βρισκόταν μπροστά του, από τον J.R. Smith και τον Dellavedova μέχρι τον Iman Shumpert, και να ρίχνει το κορμί του με μανία πάνω στους επίδοξους shotblockers, και το πέτυχε περίφημα. 35 πόντοι με 14/20 σουτ, 7/8 κοντά στο καλάθι και ένα καταπληκτικό ποσοστό 8/11 στα contested shots που επιχείρησε, θυμίζοντας κάτι από guards παλιών εποχών που διασκέδαζαν να τα βάζουν με τα θηρία. Αν καταφέρουν να αποκλείσουν τους Cavs, ο Kyle Lowry θα έχει κάνει τρεις σειρές playoffs σαν ένα vintage παιχνίδι Σπανούλη2)Editors’ note: Γελάμε με την σύγκριση οι υπόλοιποι εδώ μέσα, να ξέ’ς!.

Πλάι στους 35 πόντους του Kyle, ο οποίος έγινε πρώτος Raptor σε παιχνίδια με +35 στα playoffs, άναψε και ο DeMar DeRozan ο οποίος, γνωρίζοντας ότι θα πέσει πάνω του ο King James, σούταρε στο άδειο γυμναστήριο μέχρι να σβήσει ο ήλιος, και η τακτική του απέδωσε, καθώς έβαλε 32 πολύ δύσκολους πόντους με μόνο τέσσερις βολές και δίχως τρίποντο, ευστοχώντας σε μια σειρά από “όχι δεν τό’κανε” σουτ, που σίγουρα συγκίνησαν τον Kobe Bryant αν παρακολούθησε το παιχνίδι.

O τρίτος Mountie τον Raps δεν ήταν άλλος από τον (πονοκέφαλο τώρα που γυρνάει ο Valanciunas) Bismack Biyombo, που παίζει τον ρόλο ενός χαμογελαστού ψυχολογικού σφυριού απέναντι στους Cavaliers. Μπορεί να μην κατέβασε τα 26 rebounds του τρίτου παιχνιδιού, αλλά έπαιξε συγκλονιστική άμυνα, σταμάτησε με εμφατικό τρόπο τον Kevin Love σε απόπειρα καρφώματος και απομονωμένος απέναντι στον J.R. Smith με τους Raptors στο +4 και τους Cavs να ψάχνουν το τρίποντο ένα λεπτό και κάτι πριν τη λήξη, τον σταμάτησε με τάπα στο τρίποντο, δίνοντας την ευκαιρία στον Lowry να κλειδώσει λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το παιχνίδι. Το μόνο πρόβλημα για τον Κονγκολέζο είναι πως μάλλον θα πρέπει να αρχίσει να πληρώνει royalties για τη χρήση του finger wag που είναι copyrighted by Dikembe Mutombo.

Το μεταδοτικό χαμόγελο του Biyombo και τη χημεία των Lowry και DeRozan στις συνεντεύξεις τύπου, εξισορροπεί η απωθητική παρουσία του Drake, ενώ για την ύπαρξη της Celine Dion εξιλεώνονται με τους BadBadNotGood.

Χρειαζόμασταν όμως κάτι επιπλέον για να ταχθούμε με φανατισμό υπέρ των Καναδών.

Και τότε έρχεται ο DeMarre να μας πάρει με μέρος του.

Σαν τον Future που ντύθηκε Freddy Kruger για το Halloween

Σαν τον Future που ντύθηκε Freddy Kruger για το Halloween

Golden State Warriors @ Oklahoma City Thunder : 105- 133 (OKC leads 3-1)

Δηλαδή, αυτό τώρα θεωρείται small ball;

Για να απαντήσουμε μόνοι μας στο ερώτημα που θέτουμε: “Όχι, αυτό είναι το μέλλον”. Συγκεκριμένα, η σειρά των Warriors κόντρα στους Thunder αποτελεί την πανηγυρική δικαίωση ενός πρόσφατου άρθρου του Hakeem. Κακώς μιλάμε (πια) για small ball. Το σύγχρονο ΝΒΑ απαιτεί να είσαι όσο πιο μακρύς γίνεται, αλλά να καλύπτεις όλες τις θέσεις. LeBron, KD, Kawhi, Giannis. Να έχεις το ύψος, το μήκος, τη δύναμη ενός center, αλλά την πάσα και τον χειρισμό, αν όχι από άσσο (ιδανικό), από (καλό) περιφερειακό τουλάχιστον. Οι Davis και Towns δεν είναι, με άλλα λόγια, δεινόσαυροι που περισσεύουν από το σύγχρονο παιχνίδι, είναι αναπόσπαστο μέρος αυτού. Το small ball μας έδωσε την κατεύθυνση πως και οι πέντε παίχτες κάθε ομάδας πρέπει να μαρκάρουν τέσσερις θέσεις ο καθένας, να μπορούν να αλλάζουν σε όλα τα screens, να έχουν κάτι παραπάνω από βασικό ballhandling. H Oklahoma σε αυτή τη σειρά μας δείχνει πως ενδεχομένως το small ball υπήρξε απλά ο προθάλαμος της νέας εποχής. Το μέλλον είναι οι βασικές αρχές του small ball, αλλά 10 πόντους ψηλότερα. Ό,τι έκανε ο Draymond Green τα τελευταία δύο χρόνια, ο Durant το κάνει καλύτερα σε αυτή τη σειρά, αλλά και κοιτώντας τον κόσμο από σημαντικά ψηλότερα. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να παρεμβάλει το μήκος του σε ακόμα περισσότερες πάσες, να κόβει ακόμα περισσότερα σουτ, να ακολουθεί ακόμα ψηλότερα τον αντίπαλο. Ό,τι μπορούσαν κι έκαναν στο “4” και στο “5” δύο χρόνια οι Barnes και Green, μπορούν να το κάνουν κι οι Durant και Ibaka. Και το κάνουν από ψηλότερα. Και το κάνουν αποτελεσματικότερα. Το μέλλον, συνεπώς, μάλλον μας επιφυλάσσει πεντάδες τις οποίες ήδη τα τελευταία χρόνια κρυφοκοιτάζουμε: άσσοι στο ύψος του Antetokounmpo, δυάρια Paul George, τριάρια Kawhi, τεσσάρια LeBron ή Durant και center Davis ή Towns. Όλοι με τρίποντο, όλοι με τεράστιο μάκρος, όλοι με χειρισμό της μπάλας, όλοι με κάλυψη τουλάχιστον τεσσάρων θέσεων στην άμυνα και ικανοί να ανταπεξέλθουν σε κάθε αλλαγή.

KDefense

Οι Warriors που παίζουν σαν Warriors, αλλά δεν παίζουν σαν Warriors

Ας ξετυλίξουμε λίγο το λεκτικό κουβάρι του υποτίτλου. Καθόλη τη διάρκεια αυτής της ιστορικής σεζόν, οι Warriors έβγαζαν μέσα από συνεχή κίνηση ποιοτικά σουτ, βασιζόμενοι μεταξύ άλλων στην ικανότητα του Curry (και δευτερευόντως του Klay) να βάζουν παρανοϊκά, αψυχολόγητα σουτ, ικανότητα που ανάγκαζε τις άμυνες να απλώνονται σε άβολα μήκη του γηπέδου. Το ελεύθερο τρίποντο και οι λόμπες στον Bogut για σίγουρος πόντους βρίσκονταν σε μια συμβιωτική σχέση με τα σουτ από τα εννέα μέτρα μετά από ντρίπλα νωρίς στο 24άρι, δημιουργώντας μια πρωτοφανή δυναμική στην επίθεση των Warriors, μια παντοδυναμία από κάθε σημείο και σε κάθε χρόνο που άφηνε τις άμυνες σε μια μόνιμη κατάσταση μετατραυματικού σοκ. Και ήταν ακριβώς αυτή η λειτουργία που οδηγεί τους παλαιοντολάγνους στους αφορισμούς “αυτό δεν είναι μπάσκετ” ή “δεν παίζουν άμυνες πια¨.

Που έχει πάει όμως αυτή η παντοδυναμία απέναντι στην Oklahoma; Όπως παρατηρεί και ο Kevin Pelton, ο Billy Donovan είναι ο πρώτος προπονητής που έχει το υλικό και έχει καταφέρει να λύσει τα προβλήματα που θέτουν οι Warriors, απαντώντας με τα καλύτερα αθλητικά και σωματικά προσόντα, σε βαθμό που να κάνει τους Warriors να νιώθουν άβολα. Είτε είναι η μανία των Durant, Adams (δεύτερη συνεχόμενη τάπα στον Curry στο ένας εναντίον ενός στην περιφέρεια) και Roberson στην άμυνα (διάολε, ακόμα και ο Randy Foye κυνηγούσε σαν λυσσασμένο σκυλί τον Curry στα λεπτά που έπαιζε, έχοντας μονίμως ένα χέρι πάνω του και σπάζοντας τα off-ball screens σαν πολιορκητικός κριός), είτε είναι η ορμή του Westbrook και ο συνδυασμός ύψους, χειρισμού και σκοραρίσματος του Durant, μαζί με το συνεχές σημάδεμα του Curry στην επίθεση, ο Billy Donovan έχει μπει αυτός στον ρόλο του δασκάλου και θέτει τα προβλήματα στον Steve Kerr.

Οι Warriors προσπαθούν να κάνουν το ίδιο πράγμα που έκαναν όλη τη χρονιά. Να βάλουν σουτ και να βρουν εύκολα καλάθια στην πορεία. Αν λέγαμε ότι για όλα φταίει το γεγονός πως ο Curry μοιάζει ανέτοιμος, θα ήταν ασέβεια προς την τρομακτική άμυνα των Thunder. Η άμυνα αυτή εξουθενώνει τον Curry και πατάει στο γεγονός πως δεν έχει βρει ακόμα τον αγωνιστικό του ρυθμό και είναι ένα κλικ πιο αργός στις σταυρωτές, ραχιαίες και λοιπές τρίπλες του, ένα κλικ το οποίο αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας στα jumpshots του και ταυτόχρονα δεν του δίνει αρκετή απόσταση από τον αμυντικό του, ούτε τον πηγαίνει ακριβώς εκεί που θέλει στα drives του. Συνέπεια αυτών, η άμυνα των Thunder μπορεί να κλείσει λίγο περισσότερο, και να προσκαλεί τους Warriors να κερδίσουν με τα παρανοϊκά, αψυχολόγητα σουτ, πράγμα που όσο δεν καταφέρνουν, κυνηγούν με ακόμα περισσότερη μανία. Τα τελευταία δύο παιχνίδια των Warriors θα είχαν κάνει το κεφάλι του Željko Obradović να εκραγεί στον πάγκο, καθώς προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους με μια διαρκή διαδικασία heat check και επιχειρώντας εξεζητημένες πάσες. Κάτι τέτοιο λειτουργεί απόλυτα όταν οι Warriors είναι καλά και έχουν αυτοπεποίθηση, αλλά αποδεικνύεται καταστροφικό τώρα που ο Curry δεν είναι ο εξωπραγματικός εαυτός του. Οι Warriors προσπαθούν να παίξουν “Warrior basketball”, αλλά το αποτέλεσμα θυμίζει αδούλευτη ομάδα σε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, ακριβώς επειδή ακολουθούν παρόμοια τακτική. To στοίχημα του Donovan ήταν άκρως επικίνδυνο, αλλά του βγήκε και πλέον χρειάζεται μια νίκη στα επόμενα τρία παιχνίδια για να φτάσει στους τελικούς από τους οποίους η Oklahoma θεωρείτο αδίκως ξεγραμμένη πριν τα playoffs.

Kαι το ερώτημα που πλέον τίθεται για τους Warriors είναι θα συγκεντρωθούν άραγε στα απλά στο πέμπτο παιχνίδι, συμβιβάζοντας το στυλ που τους έφερε ως εδώ, ή θα μείνουν πιστοί στην ταυτότητά τους;

Η εκδίκηση του non-shooting guard

Αυτή τη στιγμή φανταζόμαστε τον Grindfather να βλέπει τη σειρά των τελικών από τον καναπέ του, αν και ο Tony ο Allen είναι τόσο ζόρικος που πιθανότατα θα αράζει πάνω σε αυτά τα ξύλα με τα καρφιά στα οποία ξάπλωναν οι φακίρηδες στα σκίτσα με εξωτικό χιούμορ του Θησαυρού την δεκαετία του ’50 και να ενθουσιάζεται σαν μικρό παιδί με τον Roberson που παίρνει την εκδίκηση του εκ μέρους όλων των shooting guards που έχουν αγνοηθεί από τις αντίπαλες άμυνες επειδή δεν μπορούν να σουτάρουν .

Θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτή η σειρά αγώνων έχει δώσει ακόμη μια τριετία με πενταετία μπασκετικής ζωής για τον Allen και αποτελεί πηγή έμπνευσης για τα παιδάκια που σκίζονται στην άμυνα αλλά δεν μπορούν να ματώσουν το διχτάκι από μακριά.

Οι Warriors επιφύλασσαν στον Roberson, την ίδια αντιμετώπιση που είχαν πέρυσι για τον Tony Allen στα ημιτελικά της Δυτικής Περιφέρειας. Έβαλαν πάνω έναν από τους ψηλούς τους, ο οποίος τον αγνοούσε επιδεικτικά μακριά από το καλάθι, προκειμένου να δίνει βοήθειες παντού και να αμύνονται ουσιαστικά τέσσερις εναντίον πέντε στους πιο επικίνδυνους παίκτες της αντίπαλης ομάδας.

Όταν οι αντίπαλοι των Warriors κάνουν το ίδιο για τον Bogut, τότε ο Steve Kerr έστελνε τον Αυστραλό center να κάνει αμέσως screen στον Curry, ώστε να εκμεταλλευτούν άμεσα την απόσταση του αμυντικού του Bogut, που βρισκόμενος εκτός φάσης, δεν μπορούσε να βοηθήσει στον Steph.

H Oklahoma εκμεταλλεύεται τον Roberson με έναν ακόμη πιο έξυπνο τρόπο. Κατεβάζοντας το σχήμα με Westbrook, Waiters, Durant και Ibaka, ακροβολίζει όλους τους παίκτες στην περιφέρεια, και έχοντας την πολυτέλεια να βγάζει σουτέρ με τόση αυτοπεποίθηση στο τρίποντο, επιτρέπει στον κατ’ ευφημισμό shooting guard να κόβει διαρκώς στην καρδιά της ρακέτας και να γίνεται αποδέκτης των assists των KD και RW, που συγκεντρώνουν δύο και τρεις αμυντικούς στην κορυφή της ρακέτας.

Ο Roberson ως τώρα στην επίθεση ήταν σε ένα μόνιμο stealth mode, πολύ πιο εξελιγμένο από αυτό που προαναφέρθηκε για τον Iman Shumpert, καθώς ήταν πρακτικά αόρατος, τόσο στους αμυντικούς όσο και στους συμπαίκτες του, και αν, έτσι όπως άραζε στο μόνιμο spot του αφύλαχτος στη γωνία του τριπόντου έβγαινε έξω και πήγαινε προς τα αποδυτήρια, κανείς δεν θα το πρόσεχε. Οι Thunder θα συνέχιζαν να παίζουν 4 εναντίον 5, όπως το έκαναν τόσες φορές ως τώρα. Ο Donovan κατάφερε με το τρικ αυτό, καθώς και με την ενεργή συμμετοχή του Roberson σε picks στα 6 μέτρα που ανέτρεπαν την ισορροπία της άμυνας, να τον μετατρέψει σε έναν δούρειο ίππο για την ρακέτα των Warriors, και το πραγματικά εντυπωσιακό είναι ότι το έκανε για πρώτη φορά σε ένα τέταρτο παιχνίδι playoffs. Μέσα σε δύο μέρες ο Roberson μετατράπηκε από διακοσμητικό στοιχείο σε βασικό γρανάζι της κίνησης των Thunder, σε μία μεταμόρφωση που δεν θυμάμαι αντίστοιχή της. Ο Roberson κέρδισε έτσι 40 λεπτά συμμετοχής σχεδόν όσα και οι Westbrook, Durant, που έπαιξαν από 41, και αρκετά παραπάνω από όλους τους υπόλοιπους παίκτες της Oklahoma. 17 πόντοι, 12 rebounds, 5 κλεψίματα και 2 τάπες για τον Andre, που θα πρέπει να δουλέψει λίγο ακόμα στις βολές, καθώς το 2/8 παραπέμπει στον Biyombo και όχι σε βασικό shooting guard διεκδικήτριας τίτλου.

Όταν στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον θα παίζουμε στο Sporcle τα αγαπημένα μας παιχνίδια για το ΝΒΑ και θα ψάχνουμε τις αρχικές πεντάδες των ομάδων το 2016, η θέση του SG των Thunder θα είναι από αυτές με το μικρότερο ποσοστό ευστοχίας. Από χτες έχουμε έναν επιπλέον λόγο να θυμόμαστε λίγο καλύτερα την σωστή απάντηση.

21 λεπτά

Αυτό είναι το άθροισμα του χρόνου συμμετοχής Andrew Bogut και Festus Ezeli στο χθεσινό παιχνίδι. Οι δύο centers των Warriors (ο Speights δεν μετράει καθώς δεν μαρκάρει τίποτα και στην επίθεση αράζει και σουτάρει από τα 6 μέτρα) είναι και οι μοναδικοί με μη αρνητικό +/- στο παιχνίδι (+7 για τον Αυστραλό, 0 για τον Νιγηριανό). Οι Thunder έχουν ξεκλειδώσει την “lineup of death” των Warriors, αλλά ο Kerr επιμένει στη δοκιμασμένη συνταγή και δεν εμπιστεύεται περισσότερο τους ψηλούς του (ο Ezeli βέβαια του έδωσε το δικαίωμα με 2/8 βολές στο hack-a που του έγινε). Σαν αποτέλεσμα, οι Thunder περνάνε με μεγάλη ευκολία την μπάλα βαθιά στη ρακέτα και παίρνουν περισσότερα high percentage shots από τους Ibaka-Adams και ενίοτε τον Kevin Durant, ενώ δεν υπάρχει shotblocking και ο Roberson κάνει ανέλπιστη ζημιά στα κοψίματά του και σε drives που βρίσκει την ευκαιρία να κάνει όσο η άμυνα αδιαφορεί γι’ αυτόν. Οι Warriors δεν αντέχουν να δέχονται 17 πόντους από τον συνήθως vanilla επιθετικά Andre. Βοηθάει και η θλιβερή εικόνα του Draymond Green στις τελευταίες έξι περιόδους, όπως την παρατήρησε ο Ben Golliver. Παρά τα προσόντα και την πονηριά του, ο Green παραμένει δίμετρος, και ίσως να μπορεί να κουμαντάρει έναν, ή και δύο, ψηλότερους αντιπάλους, αλλά εδώ έχει να κάνει με δύο seven footers, τον Ibaka που δεν απέχει πολύ, ενώ ακόμα και ο Andre Roberson είναι ψηλότερός του. Ο Draymond πνίγεται, και ίσως οι Warriors πρέπει να προσαρμοστούν στον ρυθμό ή στο ύψος των Thunder, καθώς δεν μπορούν να επιβάλλουν το δικό τους βήμα.

Είναι σαν οι Thunder να απορρόφησαν τη συλλογική γνώση και εμπειρία του NBA από δύο συναπτά έτη κυριαρχίας των Warriors και του σοκ που προκάλεσαν στη λίγκα, να αφομοίωσαν όλη αυτή την πληροφορία, και να διαλύουν το gameplan τους με χειρουργική ακρίβεια και υπομονή.

Do it like Sabas

Σαν τον γιο που ο Sabas έχασε σε κάποια ζούγκλα και θέριεψε για να βρει τον δρόμο του στα μπασκετικά παρκέ, ανακαλύπτοντας σιγά σιγά τα γονίδιά του.

Επόμενα παιχνίδια

Πέμπτη 26 Μαίου 3.30 πμ, Raptors @ Cavaliers, Quicken Loans Arena, Cleveland, Ohio

Παρασκευή 27 Μαίου 4.00πμ, Thunder @ Warriors, Oracle Arena, San Francisco, California

References
1 Βαγγέλη, εσύ;
2 Editors’ note: Γελάμε με την σύγκριση οι υπόλοιποι εδώ μέσα, να ξέ’ς!

1 Comment so far. Feel free to join this conversation.

  1. toi toi May 25, 2016 at 23:43 -

    μλκ μου ο Curry δεν μπορούσε να ευστοχήσει ούτε σε layup!