Θα έλεγε κανείς πως τα πέμπτα παιχνίδια των Τελικών των Περιφερειών των φετινών playoffs αποτέλεσαν μία επιστροφή στην κανονικότητα: οι Cleveland ισοπέδωσαν τους Raptors, κάνοντας γρήγορα τον κόσμο να ξεχάσει με το αστειάκι του τελευταίου διημέρου, περί της πιθανότητας συμμετοχής των τελευταίων στον Τελικό των Playoffs, ενώ οι Warriors, η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ στην Ιστορία της λίγκας, δικαίωσε τη φήμη της, αλλά και την μπασκετική ευφυΐα και δυνατότητά της να προσαρμόζεται στις συνθήκες κάθε σειράς, διορθώνοντας πράγματα του παιχνιδιού τους που ο αντίπαλος είχε αποκωδικοποιήσει και αποτελεσματικά αχρηστεύσει, διαφοροποιώντας την παλέτα με την οποία μας έχει συνηθίσει να ζωγραφίζει στο παρκέ. Το αν θα καταφέρει να επιστρέψει ολοκληρωτικά από το 3-1 θα φανεί εντός των επόμενων ημερών. Προς ώρας ας δούμε αναλυτικότερα πως φτάσανε οι δύο σειρές στο 3-2 έκαστη.
Toronto Raptors @ Cleveland Cavaliers: 78 – 116 (CLE leads 3-2)
Το Cleveland μπήκε μέσα στο γήπεδο αποφασισμένο να προδώσει ένα από τα λιγότερο καλοδιατηρημένα μυστικά που ψιθυρίζονται από όποιον έχει κάτσει να δει κάποιον αγώνα των Raptors. Σε αντίθεση, για παράδειγμα, με τα μυστικά των ομάδων της Δύσης, όπως οι Thunder, οι Raptors δεν πρέπει να έχουν τρέξει ποτέ κάποιο σύστημα που να μην διατηρεί μίνιμουμ δυο παίκτες θεατές της προσπάθειας των συμπαικτών τους να σκοράρουν αβοήθητοι απέναντι στην αντίπαλη άμυνα (περισσότερα πάνω σε αυτό σε λίγο). Σύστημα που επουδενί δεν χρειάζεται να ξενυχτήσεις κάνα δύο φορές, ή έστω να ξυπνήσεις από τα άγρια χαράματα, για να τα δεις τα μυστικά τους. Αντίθετα, το Toronto προδίδεται και στους λιγότερο φανατικούς θεατές του ΝΒΑ, που πετυχαίνουν τους Raptors στις οθόνες τους κάποια άκυρα απογεύματα Κυριακής.
Και ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το μυστικό; Πως οι Raptors, ειδικά μετά τη φυγή των Williams και Vasquez το καλοκαίρι (αποχωρήσεις, βέβαια, που βελτίωσαν κατά πολύ την άμυνά τους), στην επίθεση εξαρτώνται αποκλειστικά από τα κέφια των Lowry και DeRozan. Οι Cavs αποφάσισαν να κάνουν διαρκώς double teams για να αποσπάσουν την μπάλα από τα χέρια των αστέρων της ομάδας του Casey. Κάτι παρόμοιο με αυτό που αντιμετώπισε το Portland στα φετινά playoffs, όταν και ο Mason Plumlee βγήκε μπροστά σε ρόλο Draymond Green της κανονικής περιόδου (περισσότερο πάνω σε αυτό σε λίγο) και πλησίαζε τα triple doubles μερικά συνεχόμενα βράδια.
Αλλά δυστυχώς για τους Καναδούς, ο Biyombo μπορεί να αποτελεί την αποκάλυψη των playoffs για την άμυνά του, αλλά δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε ρόλο δημιουργού ή σκαλοπατιού για την κυκλοφορίας της μπάλας. Κατά αναμενόμενη συνέπεια το Toronto βρέθηκε απλά να χαρίζει την μπάλα και εύκολους πόντους στους Cavaliers, τελειώνοντας έτσι το παιχνίδι πριν καν φθάσει 04:00 π.μ. ώρα Ελλάδος.
Droppin’ Dimes https://t.co/GDblLTahfq
— Bleacher Report (@BleacherReport) May 26, 2016
H κατάρα του Cleveland χτύπησε και πάλι τον Kyle Lowry ο οποίος ήταν σκιά του εαυτού του.
O Kevin Love πήρε τα πάνω του παίζοντας quarterback, βρίσκοντας μπροστά του τον καλύτερο παλαίμαχο μπασκετμπoλίστα του κόσμου, τον Luis Scola.
Βασικά, τζάμπα η αναμονή στο τελωνείο για τους Καναδούς.
The Cavs Live Win Probability graph at @inpredict is something else right now pic.twitter.com/DMJGqe2eeU
— Ian Levy (@HickoryHigh) May 26, 2016
Το σατανικό σχέδιο των Καναδών
Το Toronto αν θέλει να περάσει στους τελικούς του ΝΒΑ θα πρέπει να νικήσει στην έδρα των Cavaliers. Όπως σωστά υπολόγισαν οι ιθύνοντες της καναδικής ομάδας, αυτό θα έχει περισσότερες πιθανότητες στο έβδομο παιχνίδι της σειράς, όταν η πίεση θα βαραίνει του ώμους του φαβορί. Το έβδομο παιχνίδι θα λάβει χώρα ημέρα Κυριακή και, για λόγους που μπορούμε όλοι πολύ εύκολα να φανταστούμε, ο J.R. Smith, παίκτης – κλειδί στην πορεία των Cavs στα φετινά playoffs, με την πρωτοφανή για τα δεδομένα του άμυνα και την ευστοχία του από τα 7,25, παραδοσιακά είχε χειρότερη απόδοση σε παιχνίδια που γίνονται Κυριακές.
Your casual reminder that J.R. Smith has just oddly, randomly struggled on Sundays in his career. pic.twitter.com/YTctG4Zo5O
— Jacob L. Rosen (@JacobLRosen) January 25, 2015
Ο ίδιος ο Smith είχε πει πως η βελτιωμένη του απόδοση, μετά την μεταγραφή του από τη Νέα Υόρκη οφείλεται στην έλλειψη νυχτερινής ζωής στη βαρετή πόλη του Cleveland, όπου υποχρεώνεται να ασχοληθεί μονάχα με το μπάσκετ. Τι σκαρφίστηκαν λοιπόν οι δαιμόνιοι Καναδοί; Έστειλαν τους Cory Joseph και DeMarre Carroll το βράδυ πριν τον αγώνα στο καζίνο του Cleveland και φρόντισαν να μείνουν μέχρι αργά και να δημιουργηθεί ένα θέμα στις ειδήσεις.
Σκοπός τους πίσω από αυτό;
Φυσικά να υπενθυμίσουν στον ταλαντούχο shooting guard των Cavaliers πως υπάρχει νυχτερινή ζωή στο Cleveland και να απενοχοποιήσουν τη φάση “νυχτερινή έξοδος κατά τη διάρκεια των playoffs”, εν’όψει του πιθανού έβδομου παιχνιδιού την Κυριακή.
Αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς…
This might end up being the worst seven-game series in NBA history.
— Arash Markazi (@ArashMarkazi) May 26, 2016
Oklahoma City Thunder @ Golden State Warriors: (OKC leads)
Το pre-game του αγώνα, ξεκίνησε επίσημα με τον coach Kerr να απευθύνεται στην fan base με αυτή την ανοιχτή επιστολή.
Blast from the past
Οι Thunder έχοντας την ευκαιρία να σκοτώσουν τους “Πολεμιστές”, αποφάσισαν να ξανακυλήσουν στα παλιά τους κουσούρια και να μας προσφέρουν μια εμφάνιση που μας θύμισε την ομάδα που αγαπούσαμε να μισούμε.
Μια πραγματική vintage Oklahoma circa 2016, που παρόμοια είχαμε να δούμε εδώ και δύο με τρεις βδομάδες, με την ομάδα του Billy Donovan να μας έχει δημιουργήσει την αίσθηση πως είχε ωριμάσει εν μία νυκτί. Δυστυχώς για εκείνη -και για μας- ξαναβούτηξε στις παλιές της κακές συνήθειες, σαν ανώνυμος αλκοολικός που συνοδεύει το έτερό του ήμισυ σε αφόρητα βαρετό γάμο συγγενικού προσώπου με ελεύθερη μπάρα, εκείνα τα βράδια που η κίρρωση του ήπατος φαντάζει μια ελαφρώς καλύτερη μοίρα από την κατατονία.
Η καυτή αρχή του Roberson που, έχοντας πετύχει 11/119 τρίποντα στους έξι τελευταίους αγώνες, βιώνει μια στιγμή θείας φώτισης παρόμοια με αυτή του Ariza στα playoffs του 2009. Από εκεί που ο τελευταίος είχε πετύχει 70 τρίποντα σε πέντε χρόνια παρουσίας στο ΝΒΑ, σημείωσε τότε 40/84 (47,6%), όντας καταλυτικός στην πορεία των Lakers προς τον τίτλο. Παράλληλα, ενώ η αξιόπιστη απειλή του Ibaka από τα 7,25 δικαιολογούσε μια πιο ισορροπημένη επιθετική προσέγγιση από την ομάδα του Donovan, οι Thunder ξανακύλησαν σε συνεχόμενα iso plays των superstars τους, με τους συμπαίκτες τους να διαφέρουν από τους υπόλοιπους θεατές των προνομιούχων θέσεων μονάχα στο ότι ήταν λιγότερο φυλετικά ομοιογενείς και σαφέστατα φτωχότεροι.
Ο μεν Durant πήρε 31 προσπάθειες, από τις οποίες μονάχα 12 ήταν εύστοχες, και ο δε Westbrook πήρε άλλα 28 σουτ, με μονάχα 11 από αυτά επιτυχημένα, με τους δύο αστέρες να έχουν μαζί 59 από τα 91 σουτ της ομάδας τους. Ή μάλλον, για να το θέσουμε καλύτερα, με τους Batman και Superman της Oklahoma να έχουν 36 από τα 52 άστοχα σουτ των Thunder κάτω από το παρατημένο βλέμμα της υπόλοιπης ομάδας που ανεβοκατέβαινε το γήπεδο μάταια, σαν ένα μαρτύριο που θα το χαρακτηρίζαμε σισύφειο. Τουλάχιστον ο Σίσυφος αποδείχθηκε σωστός ball hog και είχε το βράχο στα χέρια του σε κάθε κατοχή. Επιπλέον, αξίζει να προσθέσουμε πως πλην του δεύτερου παιχνιδιού της σειράς, όταν και οι Warriors ισοφάρισαν σε 1-1, σε όσα παιχνίδια ο Westbrook έχει μοιράσει διψήφιο αριθμό assists, οι Thunder έχουν φύγει νικητές και αυτό από μόνο του λέει κάτι.
Wasn't Steven Adams in the Gangs Of New York? Lol
— Chuck D (@MrChuckD) May 27, 2016
Οι προσαρμογές που έκαναν την διαφορά
Η χρησιμοποίηση του Andew Bogut
Η “lineup of death” των Warriors, με τον Green στη θέση του center, ξεκίνησε ως όπλο των λίγων λεπτών, και η τρομακτική επιτυχία της την έκανε όλο και κεντρικότερο μέρος του αγωνιστικού πλάνου των Warriors, σε σημείο που το υπόλοιπο παιχνίδι να μοιάζει διαδικαστικό, μέχρι να επιστρατευτεί σαν τον dragonzord από τον πράσινο (ή λευκό) power ranger να καθαρίσει. Η ταχύτητα και η πολυπλοκότητα των κινήσεων αυτών των πεντάδων αποτέλεσαν, ωστόσο, την αχίλλειο πτέρνα των Warriors σε αυτή τη σειρά μέχρι στιγμής, με αποκορύφωμα το προηγούμενο παιχνίδι, όπου ο Bogut έπαιξε μόλις ένα δεκάλεπτο όσο η κοντή πεντάδα των Warriors προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το μήκος των Thunder. O Bogut, άλλωστε, ήταν ο μοναδικός παίκτης των Warriors με θετικό συντελεστή στα λεπτά που είχε αγωνιστεί απέναντι στην Oklahoma, καταγράφοντας ένα +6 στο +/- στους τέσσερις πρώτους αγώνες.
Στο χτεσινό παιχνίδι η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Bogut ήταν παράλληλα και ένα έναυσμα επιστροφής στον ορθολογισμό, παρότι ο ανορθολογισμός είναι που έφτασε τους Warriors στο 73-9. Ο Bogut αποτέλεσε την άγκυρα των Warriors στην άμυνα, προστατεύοντας το καλάθι, παίζοντας ξύλο με τον Adams και καθοδηγώντας με φωνές και χειρονομίες τους υπόλοιπους (όπως έκανε και στην επίθεση), αλλά και απελευθερώνοντας τον Draymond Green να μπαλώνει τρύπες, φτάνοντας τις τέσσερις τάπες, είτε σε 1 vs 1, είτε ερχόμενος στη βοήθεια. Από την άλλη πλευρά, στην επίθεση ο Kerr στόχευσε από νωρίς στο να ακουμπάει την μπάλα πάνω του σχεδόν σε κάθε set των Warriors, ηρεμώντας κατά κάποιον τρόπο το ασυλλόγιστο gunning των προηγούμενων παιχνιδιών. Κάπως έτσι, ο Αυστραλός center που αγωνίστηκε για 30′ είχε 10 πόντους και 8 rebounds στο ημίχρονο για πρώτη φορά από το 2014, και ολοκλήρωσε τον αγώνα συνεισφέροντας 15 πόντους, 14 rebounds, και 2 από assists, κλεψίματα, τάπες, λάθη.
Πάντως για να είμαστε ειλικρινείς, σε αυτή την αναμέτρηση βγαλμένη, είτε από μονομαχία rugby, είτε από τα πιο λυρικά, και συνάμα ζόρικα, τραγούδια των Flight Of The Conchords, o Steven Adams δεν έμεινε πίσω:
Adams! ?? https://t.co/kHNg4CeW12
— NBA on TNT (@NBAonTNT) May 27, 2016
Απλά τα δύο γρήγορα φάουλ του Νεοζηλανδού τον έβγαλαν νωρίς από το παιχνίδι, δίχως περιθώριο στους ψηλούς των Warriors να επιβάλουν τον ρυθμό τους και να ισορροπήσουν την μάχη των rebounds, που αν αναλογιστούμε τις επιδόσεις της OKC, αποτελούσε το εφαλτήριο της νίκης. Παράλληλα, ο Bogut έβγαλε μία από αυτές τις φάσεις που άλλαξαν το momentum του παιχνιδιού και βοήθησαν τον Draymond Green να ανακτήσει τον πληγωμένο του μπασκετικό εγωισμό.
Andrew Bogut hits Draymond Green on the seam route https://t.co/tn1sgqTAJu
— The Cauldron (ICYMI) (@CauldronICYMI) May 27, 2016
Ψηλές πεντάδες
Στα φετινά playoffs δεν είδαμε τόσο πολύ την πεντάδα Splash Brothers-Iguodala-Green-Bogut. Στο χτεσινό παιχνίδι ο Steve Kerr επέστρεψε σε αυτήν για εκτεταμένα διαστήματα, είτε στην παραλλαγή της με κάποιον εκ των Varejao, Ezeli ή Speights αντί του Αυστραλού, με τον Green να μην παίζει ούτε λεπτό στο “5”. Στο σενάριο αυτό, ο Green αφοσιώθηκε σε big man stuff και βρωμοδουλειά, ενώ τον οργανωτικό του ρόλο ανέλαβε ο Iguodala, ο οποίος μέτρησε οχτώ assists στο παιχνίδι. Ταυτόχρονα, η τριπλέτα της frontcourt ξανάφερε το στοιχείο του grit στο παιχνίδι των Warriors, θέτοντας τέρμα στην κυριαρχία του τσαμπουκά και της δύναμης των Thunder.
Ball Movement
Στα τελευταία 80 περίπου αγωνιστικά λεπτά βλέπαμε τους Warriors να αλλάζουν ελάχιστες πάσες, με φυσικό επακόλουθο να προκαλούν λιγότερες αλλαγές, λιγότερη σύγχυση στην άμυνα των Thunder και να επιλέγουν συχνά γρήγορα σουτ, ενδεχομένως χωρίς να έχουν καν αλλάξει μία πάσα. Αυτή η επανάπαυση στην επιτυχία τους στο σκοράρισμα από μακριά και την ικανότητά τους να βομβαρδίζουν ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες, αποτέλεσε παράλληλα και το μεγαλύτερό τους ψυχολογικό εμπόδιο στην προσπάθεια να σπάσουν τον κλοιό που τους είχε περιβάλλει η ομάδα του Billy Donovan.
Όπως είπαμε και πριν, ο Steve Kerr έδωσε σανίδα σωτηρίας στον Draymond Green χρησιμοποιώντας για 30′ τον Andrew Bogut, αλλά και παίζοντας πολλά λεπτά με τους δυο τους, τους Splash Bros και τον Andre Iguodala. H προσαρμογή αυτή ήταν και η βάση της επιστροφής του αστραπιαίου ball movement του Golden State. Ο Kerr έδωσε οδηγία όποτε βρίσκεται στο παρκέ ο Andre Iguodala να παίζουν περισσότερο off the ball οι Curry και Thompson. Αποτέλεσμα; Η μπάλα γύριζε ρυθμικά, Dre και Bogut ένιωθαν άνετα με την κατοχή στα χέρια τους για πολλά δευτερόλεπτα, και όταν αυτή έφτανε στους Steph & Klay ήταν για να εκτελέσουν, είτε από μακριά, είτε με drive μετά από μια προσποίηση ή σταυρωτή. Μοιάζει τόσο απλό, κι όμως, έπρεπε οι Warriors να υποφέρουν δύο ηχηρές σφαλιάρες για να ξεκολλήσουν από το -τόσο εκτός του χαρακτήρα τους- hero ball.
Warriors finally have their drive-and-kick game going. Hadn't seen it really, at all since Game 2.
— Royce Young (@royceyoung) May 27, 2016
Τελικά, πάντως τη διαφορά τη δημιούργησε στην αρχή του τέταρτου δωδεκαλέπτου μια πεντάδα που κανείς δεν θα περίμενε να είναι τόσο αποτελεσματική. Ο Kerr ξεκίνησε στο +4 με Livingston-Barbosa-Iguodala-Barnes-Speights, οι οποίοι έτρεξαν ένα 8-0, και τρία λεπτά ύστερα παρέδωσαν τη σκυτάλη σιγά-σιγά στους βασικούς (- Barnes, + Dre) με μια διαφορά 10 πόντων, για να κερδίσουν τελικά οι Warriors, όχι χάρη στην είσοδο του Curry και του Green (ο Thompson πέρασε λίγη ώρα με την kamikaze squad), αλλά, θα έλεγε κανείς, παρά το γεγονός αυτό. Καταλυτικός στην επιτυχία των αναπληρωματικών πεντάδων βέβαια ήταν ο καυτός κύριος…
…Mo’ Buckets…
… ο τεράστιος αυτός σωματικά τύπος, που είναι σαν να έχει καταπιεί ο Mike Batiste τον Παντελή Παπαϊωακείμ. Κι ας είναι προκλητικά αδιάφορος αμυντικά, αναίτια κακός στα καθήκοντα ενός ψηλού, καθώς δεν boxάρει ποτέ για το rebound, δεν μπορεί να αμυνθεί κοντά ή μακριά από το καλάθι, τα screens του δεν δίνουν χώρο, ούτε ρολάρει καλά, κι όμως, αυτό το perimeter oriented επιθετικό του παιχνίδι είναι μια κρυφή πτυχή, ένα πολύ εξειδικευμένο όπλο του Steve Kerr. Μπήκε για τέσσερα και κάτι λεπτά στην αρχή της δεύτερη περιόδου, κι άλλα τόσα στην αρχή της τέταρτης, το σύνολο οχτώμισι, και πρόλαβε να βάλει 14 πόντους, δίνοντας κρίσιμη ώθηση πριν αναλάβει ο τακτικός στρατός.
Westbrook is like one of those impossible to kill movie villains. He just keeps coming back
— Brian Geltzeiler (@hoopscritic) May 27, 2016
The Warriors stayed big most of the game and got 40 points and 29 rebounds from Draymond, Bogut and Speights.
— Paul Garcia PS (@PaulGarciaPS) May 27, 2016
Επόμενα παιχνίδια
Σάββατο 28 Μαΐου 3.30 πμ, Cavaliers @ Raptors, Air Canada Centre, Toronto, Ontario
Κυριακή 29 Μαίου 4.00 πμ, Warriors @ Thunder, Chesapeake Energy Arena, Oklahoma City, Oklahoma
