Το παρόν κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Τεύχος #2 του εβδομαδιαίου περιοδικού M2M (Man to Man) που κυκλοφορεί κάθε Τρίτη μαζί με την εφημερίδα Live Sport.
Η ενότητα της εργατιάς δεν έχει να κάνει με τα φώτα και τα λούσα του αθλήματος. Είναι μικρά αφιερώματα σε παίχτες – χαμάληδες που παίρνουν λάμψη από τους LeBron James και Steph Curry αυτού του κόσμου. Και είναι εντάξει με αυτό. Αρχή της στήλης με τον Kyle O’Quinn των New York Knicks.
Άδεια και δίπλωμα
Γεννημένος στις 26 Μαρτίου του 1990 στη Νέα Υόρκη, ο Kyle O’Quinn ήταν από νωρίς “καταδικασμένος” να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Τα σωματικά του προσόντα βλέπετε δεν άφηναν πολλά περιθώρια. Παραλίγο, πάντως, να μην βρισκόταν σε αυτή την κατηγορία, λόγω της έφεσής τους στις θετικές επιστήμες. Στα σοβαρά όμως, ποιο γεροδεμένο και αθλητικό παιδί διάλεξε ακαδημαϊκή καριέρα αντί για αθλητική;
Και πως βρέθηκε στα μέρη μας;
Και στα μέσα της διαδομής παραλίγο να τον χάσει το μπάσκετ, κι αυτό επειδή στη δεύτερη χρονιά του στο Λύκειο δεν ξεκινούσε στην βασική πεντάδα. Διέξοδός του, τότε, αποτέλεσε το αμερικάνικο football, αλλά η “σπυριάρα” ήταν ο έρωτάς του. Μετά από συζητήσεις με τον τότε προπονητή του Charles Granby (1934 – 2016), πριν την τελευταία του χρονιά στο Campus Magnet High School, o O’Quinn επέστρεψε στα παρκέ, και μάλιστα με επιβλητικό τρόπο: 20 πόντοι και 12 rebounds μ.ο., όμως οι προσφορές για αθλητική υποτροφία δεν ήρθαν ποτέ. Μόνο το Norfolk State της Virginia ενδιαφέρθηκε, και όπως αποδείχθηκε δεν βγήκε χαμένο. Ως τελειόφοιτος ο O’Quinn οδήγησε την ομάδα του στους “32” του NCAA tournament το 2012, έχοντας 15,9 πόντοι και 10,3 rebounds κατά μέσο όρο, χάνοντας από τους Florida Gators. Ο 26χρονος πλέον power forward επιλέχθηκε στο #49 του δεύτερου γύρου του draft του ’12 από τους Magic και έγινε μόλις ένας από τους τέσσερις παίχτες του Norfolk State που έχουν αγωνιστεί στο NBA. Mετά από τρία χρόνια στο Orlando ως τίμιος εργάτης από τον πάγκο, υπέγραψε το 2015 στους Knicks όπου όλοι περιμέναμε πως θα γίνει ο local hero, καταθέτοντας κάθε βράδυ το πάθος και την εργατικότητά του.
Τι μέρος του λόγου είναι;
Θέλει και ρώτημα; Εκείνο του οποίου το work ethic του ξεπερνάει και…το ίδιο το work ethic. Στο NBA δεν παίρνει τα λεπτά και τις προσπάθειες που έπαιρνε στο κολέγιο (αν και τα Per 36 Minutes του είναι εξαιρετικά), αλλά όσο αγωνίζεται θυμίζει άγριο ζώο που δεν έχει τραφεί για πολλές μέρες. Γιατί κάπως έτσι πέφτει πάνω στη μπάλα. Παίζοντας για τον Granby, άλλωστε, στο Λύκειο που έχει προπονήσει τους Mark Jackson, Chris Mullin και Kenny Anderson, δεν θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς. Όσον αφορά την άμυνα; αθλητικό και εντός ορίων “ξύλο”. 2,07 και 113 κιλά είναι το παιδί ,αντέχει. Στα μεγάλα κέφια, επιδίδεται και σε posterize καταστάσεις με θύματα λευκούς ψηλούς (βλέπε Jason Smith).
Ποιον μας θυμίζει;
Εκείνο το μεγαλόσωμο παιδάκι που είχαμε όλοι για συμπαίκτη που δεν είχε σημασία αν ήξερε μπάσκετ ή όχι (στην περίπτωση του Kyle, το ότι ήξερε το έκανε ακόμα καλύτερο), αλλά έπιανε πολύ χώρο στις μικρές ηλικίες και οι υπόλοιποι γινόμασταν μάγκες. Επιπλέον, μας θυμίζει κάπως τον κωμικό Anthony Anderson (βλ. black-ish).
Αν δεν έπαιζε μπάσκετ
Το παιδί το έριξε από την στεναχώρια του στο football και ρωτάτε τι θα έκανε αν δεν έπαιζε μπάσκετ; Αμυντικός κάπου στο NFL θα ήταν.
Ευτυχως δηλαδη που εμεινε στο μπασκετ το παιδι αλλιως θα τον βλεπαμε με ασπρα καλσον να φτυνει πρωτα στα χερια του και μετα στο γηπεδο και να ισοπεδωνει τους η να ισοπεδωνεται απο τους αντιπαλους….Ε πως να το κανουμε πιο κυριλατο να κανει χαι φαιβ με τον Καρμελο στο MSG απο μικρορολο στο “all or nothing”..