Early July 2017 Trade Award Show – Part 1

Αφού τα playoffs ολοκληρώθηκαν δίχως εκπλήξεις με τον τρόπο ακριβώς που έγραφε το σενάριο και κάθε σχόλιο λίγο-πολύ χιλιοειπωμένο, η σεζόν άφησε μια επίγευση προβλεψιμότητας. Ευτυχώς όχι για πολύ, καθώς ο ενθουσιασμός για το επερχόμενο draft έβαλε γρήγορα στο συρτάρι τη σεζόν 2016-17 και ο Danny Ainge παραχωρώντας στην Philadelphia το #1 pick έθεσε σε κίνηση τη χιονοστιβάδα που θα ακολουθούσε. Με το άνοιγμα της περιόδου υπογραφών free agents την 1η Ιουλίου εντάθηκε μια παράσταση ορυμαγδού κινήσεων και κλυδωνισμών σε όλο το φάσμα του NBA, που, ενδεχομένως φέτος να μην αλλάξουν την εικόνα στην κορυφή, αλλά επηρεάζουν τη γεωγραφία του συνόλου της λίγκας για τα επόμενα αρκετά χρόνια. Είναι μια από αυτές τις περιόδους που οι ρεπόρτερ χάνουν τον ύπνο τους, το όνομα Adrian Wojnarowski γίνεται συνώνυμο του Μεσσία και ο ύπνος διακόπτεται απότομα μέσα στη νύχτα για να ανοίξει το 3G (4G για τους μερακλήδες) και να ελέγξουμε αν έγινε κάποια κίνηση. Για εμάς στο Ball Hog τουλάχιστον, είναι μια περίοδος που μοιάζει με πολύ απαιτητικό ναρκωτικό. Είναι μια περίοδος που είναι τόσο ουσιαστική, όσο και ένα καλοστημένο θέαμα που σε κρατάει κολλημένο στην οθόνη σου. Γι’ αυτό λοιπόν, πάμε να δώσουμε στους πρωταγωνιστές τα βραβεία αυτού του θεάματος.

Η Ελπίδα Έρχεται – Βραβείο ανακυκλωμένου faux ΠαΣοΚ

• Taj Gibson σε Timberwolves, $ 28 εκατομμύρια για δύο χρόνια:

O Tom Thibodeau ενσαρκώνει την παροιμία πως “με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις”. Αν ο Doc είναι ο Λαλιώτης (περισσότερα σε αυτό σε λίγο) τότε ο Thibs είναι ο Σκανδαλίδης. Ο για χρόνια βοηθός του Rivers ακολουθεί τα ίδια βήματα με τον μέντορα στο διπλό ρόλο του προπονητή/GM. Κι ενώ η πρώτη του επιλογή το καλοκαίρι με την προσθήκη του Butler ήταν η σωστή χάρις στην μεγαλοψυχία των αποπροσανατολισμένων Bulls, στην στελέχωση της υπόλοιπης ομάδας ακολουθεί αυτό που ο Amin El-Hassan έχει ονομάσει το Doc Rivers Decision Tree. Έχει κενό, κοιτάει ποιος πρώην παίκτης του ή ποιος παίκτης έχει κάνει έστω ένα καλό παιχνίδι απέναντι της ομάδας του είναι διαθέσιμος και τον παίρνει δίχως να ασχοληθεί με το αν ταιριάζει ή αν υπήρχαν καλύτερες επιλογές.

Το αποκορύφωμα των επιλογών του ήταν η υπογραφή του Taj Gibson για παρτενέρ του ΚΑΤ στην frontcourt, ώστε πλέον να μπορεί να κατεβάζει μια πεντάδα στην οποία ο Towns θα είναι ο καλύτερος σουτέρ και οι αντίπαλοι θα μπορούν να κλείνουν τους διαδρόμους των Teague, Butler, Wiggins ή να στέλνουν βοήθειες στον ΚΑΤ δίχως να ανησυχούν αν κάποιος θα τους τιμωρήσει από το τρίποντο.

Κι έτσι απλά ο Thibs αντί να χτίσει έναν διεκδικητή του τίτλου, ετοιμάζει μια βελτιωμένη έκδοση του Memphis.

Βαθμός: 6,5

Taj Gibson, Tom Thibodeau reunited.
Never forget….
Thibodeau: Get back!
Taj: I'm right here!
Thibodeau: Alright good! pic.twitter.com/R8SxNqoany

— ⓂarcusD (@_MarcusD2_) July 2, 2017

The Брате Award – Βραβείο Σερβο-σερβικής Φιλίας

• Bogdan Bogdanovic σε Kings, $27 εκατομμύρια για τρία χρόνια:

Ο Vlade για ένα ακόμη καλοκαίρι άφησε όλη την λίγκα με ανοιχτό το στόμα, αλλά αυτή την φορά με τη νηφαλιότητα των κινήσεών του, για ένα franchise που συνηθίζει να κερνάει απογοητεύσεις τους οπαδούς του. Μοναδικό του -ελαφρύ- ατόπημα ήταν η τυφλή πίστη στον Bogdanovic, μιας και για χατήρι αυτού -και του “Μπαχαμέζου Steph Curry”- στην αρχή δεν ντράφταρε τον συναρπαστικό Malik Monk, και έπειτα έδωσε στο πατριωτάκι του τριετές συμβόλαιο με συν/πλην $9 εκατομμύρια τον χρόνο, ανταγωνιζόμενος μονάχα τον εαυτό του.

Βαθμός: Υψηλός βαθμός στήριξης της εθνικής οικονομίας

The Drake Award

• Kyle Lowry & Serge Ibaka σε Raptors, $165 εκατομμύρια για τρία χρόνια

Oι Raptors έχουν φθάσει στο status της χρυσής μετριότητας και είναι για το ΝΒΑ, ότι είναι και ο Drake για το χώρο της ποπ μουσικής. Όπως την πρώτη φορά που ακούσαμε το One Dance ή ακόμη καλύτερα το Work, με το potential του Bruno Caboclo να παίζει το ρόλο της Rihanna σκεφτήκαμε να είναι πολύ ευχάριστο καλοκαιρινό τραγούδι, όπως νοιώθουμε βλέποντας τους Raptors των 50 νικών το χειμώνα. Μετά βέβαια, γίνεται λίγο κουραστικό και όταν μπαίνουμε στην σύγκριση με τους πραγματικούς αστέρες της Dancehall, στην αναλογία μας οι Cavaliers έχουν το ρόλο του Popcaan, συνειδητοποιούμε πως ο Drake υστερεί ουσιαστικά, όπως οι Raptors όταν ξεκινήσουν τα playoffs. Μετά βέβαια όμως δεν θα αποφύγεις από το να ακούσεις τις φριχτές απόπειρες του Ed Sheeran να ασελγήσει πάνω στο dancehall, που είναι τόσο χλιαρός και απαίσιος όσο η υπόλοιπη Ανατολική περιφέρεια που καταλήγεις να πεις Drake και πάλι Drake. Κάποιοι θα πρέπει να έχουν ψευδαισθήσεις μεγαλείου σαν κακέκτυπο πραγματικά καλής ομάδας κι ας  φάνε τα μούτρα τους μπροστά στον Βασιλιά.

Βαθμός: Tίμιο 7

Nobel Ευρεσιτεχνίας 

• Blake Griffin στους L.A. Clippers για 5 χρόνια και $ 173 εκατομμύρια:

Στους ιθύνοντες των Clippers που παρουσίασαν ένα T-Shirt που παρουσίαζε τους μεγαλύτερους πιονέρους της ιστορίας και είχε τον Blake δίπλα στους Ghandi, τον Mandela, τον Martin Luther King και τον Muhammad Ali. Και καλά η σύγκριση με τον Ali είναι για τα μπουκέτα που έριξε πέρυσι ο Griffin κι έσπασε το χέρι του, με τους άλλους ο Blake τι σχέση έχει; Εκτός αν τόσα χρόνια οι Clippers ακολουθούν τη γραμμή της παθητικής αντίστασης σαν τον Ghandi και έχουν σαν απώτερο σκοπό να εξαντλήσουν τις υπόλοιπες ομάδες της Δύσης και να τις πείσουν να αποχωρήσουν από την περιφέρεια; Και γιατί χρειάζεται και γλείψιμο ο Griffin, που είναι μεν φανταστικός point forward, αλλά έχει ετοιμόρροπο κορμί για να δεχθεί κλειστό πενταετές για 173 εκατομμύρια; Γιατί αυτοί είναι οι Clippers.

Βαθμός: Γραφικότητας – μεγάλος.

Eraser Award – Βραβείο συμφωνίας που καθιστά την υπόλοιπη καλοκαιρινή δραστηριότητα περιττή

• Andre Iguodala σε Warriors, $ 48 εκατομμύρια για τρία χρόνια:

Στην ανανέωση του Iggy προσθέστε και αυτές των Curry, Livingston, West, όπως φαίνεται του Zaza και την υπογραφή του “Ισραηλινού KD” Omri Casspi και τα πράγματα είναι σκούρα για τους δελφίνους. Σκούρα έως μουτζούρα.

Βαθμός: Εκνευρισμού μεγάλος στο υπόλοιπο της λίγκας

“Ι don’t know what I want, nor how to get it” – Ομαδικό Βραβείο αποπροσανατολισμού

Chicago Bulls

• Πήραν: Lauri Markkanen (PF, Rookie), Kris Dunn (PG, Traded from the Timberwolves), Zach LaVine (SG, Traded from the Timberwolves)

• Έχασαν: Rajon Rondo (PG, Waived), Jimmy Butler (G/F, Traded to the Timberwolves), Michael Carter-Williams (PG, Free Agent)

Η εξέλιξη του Jimmy Butler στους Chicago Bulls ήταν τόσο εντυπωσιακή, όσο ήταν και απρόσμενη. Ως μεγάλος, παιγμένος rookie μετά από τρία χρόνια στο Marquette ήταν non factor στην τελευταία υγιή χρονιά του Rose, έπαιξε 82 παιχνίδια σαν επιθετικά περιορισμένος defensive specialist στην χαμένη χρονιά του – τότε -superstar των Bulls, έγινε βασικός με πραγματικά άσχημα επιθετικά νούμερα, αλλά με μανιακή άμυνα. Την επόμενη χρονιά – προ τριετίας δηλαδή – εξερράγη, για να γίνει ένας από τους πληρέστερους swing men, με τρομακτική βελτίωση σε καθεμία από τις τρεις τελευταίες σεζόν, θέτοντας πέρσι υποψηφιότητα για τον καλύτερο two-way forward στην Ανατολή, πίσω από LeBron και PG13. Ποτέ, όμως, δεν έδειξε να αισθάνεται τόσο άνετα ως μέλος των Bulls, ακόμα και όταν θέλησαν να του δώσουν τα κλειδιά της ομάδας. Οι Bulls τον υπέγραψαν σε ένα πενταετές συμβόλαιο συγκλονιστικής για τα νέα δεδομένα αξίας, αλλά αυτό θα το χαρούν οι Wolves, όπως θα δούμε παρακάτω. Ο Rondo όπως ήρθε έτσι έφυγε, με πολλή γκρίνια, περιορισμένης έκτασης αναλαμπές, και, μάλλον δεν θα λείψει σε κανέναν.

Όπως συνέβη και με τον George, οι Bulls δεν πήραν πίσω την αξία του Jimmy Butler, εδώ, όμως, η ευθύνη βαραίνει τους ίδιους, και θέτει ακόμα μεγαλύτερο φορτίο στις πλάτες των νεοφερμένων παικτών από το trade αυτό. Οι Bulls έφεραν μετά βαΐων και κλάδων τον Fred Hoiberg, λανσάροντας την εποχή του Hoiball, αλλά έπειτα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον σαμποτάρουν, σαν το βάρβαρο καλωσόρισμα στα κάθε λογής πρωτάκια. Στο trade αυτό φαίνεται -επιτέλους- να αναγνωρίζουν την υπομονή του και να μαλακώνουν για να του δώσουν αυτά που ζητούσε εξαρχής. Με αντίστροφη σειρά εικόνας που έχουμε γι’ αυτούς: Ο Zach LaVine έκανε πολύ γρήγορα το άλμα από τον χαρακτηρισμό του τρομακτικού αθλητή με ελάχιστο μπάσκετ μέσα του, σε έναν πραγματικά δυναμικό σκόρερ από κάθε σημείο του παρκέ. Το πείραμά “Zach LaVine point guard” του έδωσε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση με την μπάλα στα χέρια και, ενώ δεν θα τον περάσει κανείς για τύπο που θα είναι σταθερά pick and roll ball handler, πρόσθεσε και αυτό το κομμάτι στο ρεπερτόριό του. Παραμένει, ωστόσο, αδαής στο κομμάτι του παιχνιδιού μαρκαρισμένο με “D”, όπου η συνήθειά του να προσπαθεί να κάνει αθλητικά plays και το λιανό σκαρί του τον κάνουν εύκολη λεία, τόσο για δυνατότερους παίκτες, όσο και για playmakers που τον πηγαινοφέρνουν σαν παιχνιδάκι όταν ματσάρουν μαζί του. Ο Kris Dunn είναι ο Zach LaVine της άμυνας, ένας πραγματικά μακρύς, πραγματικά ενοχλητικός περιφερειακός αμυντικός, που είναι από την άλλη τελείως αμήχανος στην επίθεση. Το ανησυχητικό στην περίπτωσή του δεν είναι τα νούμερά του ως τέτοια, αλλά η ηλικία του (είναι 23, ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον παρτενέρ του στην περιφέρεια – πλέον – των Ταύρων), η οποία ήταν κι αυτή που έκανε την τάξη του στο draft να τον θεωρήσει πιθανότερο “Rookie of the Year”. Ο Lauri Markkanen προσωποποιεί τον όρο του stretch ψηλού, και το φάσμα του να κυμαίνεται από την απόχρωση Dirk Nowitzki έως εκείνη του Hanno Mottola.

Βαθμός: 2, άλλα τουλάχιστον έκανε το Blogabull must καθημερινό διάβασμα

It's not fair that we still have conferences, this is how we have unbalanced things like Celtics fans thinking their team is still good

— BlogABull.com (@BullsBlogger) July 1, 2017

I Still Believe – Βραβείο Reclamation Project

• Ben McLemore σε Grizzlies, $ 10,64 εκατομμύρια για δύο χρόνια:

O Ben McLemore δεν είδε μονάχα ένα όνειρο ζωής να εκπληρώνεται, όταν επελέγη με το έβδομο pick του Draft του 2013 από τους Sacramento Kings, αλλά και μια διέξοδο στην φτώχεια και την πείνα που αντιμετώπιζε ο ίδιος και οι οικογένειά του στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Ο McLemore είναι μια από αυτές τις ιστορίες που είναι βγαλμένες από κινηματογραφικό σενάριο -και τόσο δημοφιλείς στο κοινό του NBA- που πολλές φορές βλέπει τους ανθρώπους σαν μέσα για τη διασκέδασή του και μόνο. Από το σπίτι του στο St. Louis λοιπόν, όπου έμενε με διάφορους συγγενείς με ένα κρεβάτι και λίγο φαγητό, ο McLemore βρέθηκε στο Kansas, όπου ο Bill Self τον χαρακτήρισε ως τον πιο ταλαντούχο παίκτη που έχει ποτέ κοουτσάρει. Τουλάχιστον πριν συναντήσει τον Wiggins και τον Embiid. Από το 2013 ο McLemore δεν θα ξαναβρεθεί μπροστά στην πείνα, τουλάχιστον όχι εξαιτίας της άδικης ρουλέτας της κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Τα $ 13 εκατ. του rookie συμβολαίου του είναι η εγγύηση προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό που παραμένει φτωχό μέχρι τώρα στην καριέρα του όμως, είναι η παραγωγικότητά του, αλλά και η αγωνιστική του εξέλιξη¹⁾Είναι χαρακτηριστικό ότι είναι ένας από τους μόλις πέντε guards με κάτω από δύο assists ανά 36 λεπτά πέρυσι..

Πριν από τρία χρόνια, ατενίζοντας το 2017, ο Ben πιθανότατα θα σκεφτόταν τι θα κάνει με τα δεκάδες εκατομμύρια του νέου του συμβολαίου. Σήμερα όμως βλέπει τον εαυτό του να τραβάει το κοντό καλαμάκι σε σχέση με τους συνομηλίκους και να υπογράφει στους Grizzlies για το “πενιχρό” ποσό των $ 10,7 εκατ. για δύο χρόνια. Ο σκοπός του McLemore, όμως, πλέον δεν είναι η εξασφάλιση του ίδιου και της οικογένειάς του, αλλά η ανάσταση της καριέρας του. Το δεύτερο μισό του 2017 θα τον βρει στο Tennessee, μια από τις πιο φτωχές πολιτείες των H.Π.Α., και το Memphis, τη μέχρι πρότινος φτωχότερη μητροπολιτική περιοχή στη χώρα. Το Tennessee έχει τραγουδήσει για τη φτώχεια, και ο κόσμος του Memphis έχει δεθεί με το grit ‘n’ grind παιχνίδι της ομάδας, προβάλλοντας σε αυτό τις δικές του δυσκολίες και δοξάζοντας το blue collar attitude. Εκεί ο 24χρονος guard θα προσπαθήσει να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του, στα ταλαιπωρημένα και διάτρητα φτερά των Grizzlies που στοιχηματίζουν πάνω του σε ένα αμοιβαία επωφελές ρίσκο.

Κι αν όχι, η Ευρώπη είναι πάντα φιλόξενη…

Βαθμός:

Παπούτσι από τον τόπο σου – Ομαδικό βραβείο στήριξης της τοπικής κοινωνίας

Indiana Pacers

• Πήραν: Victor Oladipo (SG, traded from OKC, 4 χρόνια/$ 84 εκατ.), Domantas Sabonis (PF, traded from OKC, 3 χρόνια/~$9 εκατ. – rookie deal)

• Έχασαν: Jeff Teague (PG, Free agent, στους Timberwolves για 3 χρόνια/$ 57 εκατ.), Paul George (SF, traded to OKC)

Οι Pacers απαλλάσσονται από τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου και αγκαλιάζουν τη βεβαιότητα της αποχώρησης του Paul George, προσπαθώντας να μπουν σε μια νέα εποχή σχετικά ανώδυνου rebuild χωρίς να βουτήξουν κάθετα στον πάτο του βαρελιού. Η μπάζα δεν είναι και τρομερή, αλλά είναι άγνωστο τί πραγματικά υπήρχε στην αγορά όταν ο Paul George θέλει τόσο ανοιχτά κάποια στιγμή να παίξει στους Lakers. Μαζί με το αστέρι, αλλά και το βραχνά του πρώην πλέον superstar τους, αποχωρίζονται και τον Jeff Teague που πραγματοποίησε το όνειρό του να παίξει στην ομάδα της πόλης του, έστω και αν έκανε μια μάλλον άχρωμη χρονιά, σε μια άχρωμη – πάντως – ομάδα.

Ας δούμε όμως τι πήρε πίσω. Κοινό στοιχείο των δύο νέων Pacers είναι το αρκετά ψηλό πάτωμά τους, αλλά και το μάλλον περιορισμένο – σε σχέση τελοσπάντων με ενδεχόμενο pick πρώτου γύρου ή rookie, ταβάνι τους. O Victor Oladipo θα καλύψει το κενό του παιδιού της Indiana που άφησε ο Teague, και ταυτόχρονα θα έχει την ευκαιρία να είναι πρωτοδεύτερη επιλογή και πάλι σε μια ομάδα που τον χρειάζεται, όχι μόνο για βρωμοδουλειές, αλλά για να αναλάβει πρωτεύοντα ρόλο στην επίθεσή της. Η sophomore season του ‘Dipo άφησε υποσχέσεις για ένα all-star μέλλον, ωστόσο λίγο τα καψώνια του Skiles και λίγο η δογματική παρουσία του Westbrook άφησαν στην καριέρα του μια σκιά κατιούσας πορείας, ή οποία ίσως και να είναι λίγο πλασματική. Στην Indiana (εκτός αν φέρει κάποιον δυνατό PG, πράγμα μάλλον απίθανο) θα ξαναπάρει την μπάλα στα χέρια του (πείραμα με ανάμεικτα αποτελέσματα στο Orlando) και θα έχει την ευκαιρία να δικαιολογήσει ένα συμβόλαιο που δεν μοιάζει και ευκαιρία με βάση την πορεία της καριέρας του, αλλά και τη διάψευση των περί salary cap εκτιμήσεων. Η επιτυχία του θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και την πορεία του rebuild της Indiana. Ο Domantas Sabonis από την άλλη ξεκίνησε συμπαθητικά στην Oklahoma, η οποία είχε ανάγκη σουτέρ και προσπάθησε να χρησιμοποιήσει ως τέτοιον τον Λιθουανό. Κακώς, καθώς ακόμα κι αν το σουτ του είναι συμπαθητικό και μπορεί να γίνει όπλο, η πραγματική του δύναμη είναι κοντά στο καλάθι – ή τέλος πάντων αυτή ήταν στο κολέγιο. Το παρκάρισμά του στις γωνίες τον ευνούχισε και τον οδήγησε σε μια χρονιά που το μόνο που θα θυμόμαστε είναι οι μονάχα δύο του βολές στα πρώτα 26 παιχνίδια της σεζόν. Καλή κίνηση για την Indiana που αγόρασε χαμηλά ένα αρκετά ενδιαφέρον ταλέντο, που θα βρει στην front-line έναν παίκτη που μπορεί να τον απελευθερώσει από όσα δεν μπορεί να κάνει (μακρινό σουτ – rim protection) και να τον αφήσει να δοκιμάσει τις δυνατότητές του στο NBA επίπεδο. Δεν είναι Kanter για παράδειγμα, καθώς τρέχει εξαιρετικά το γήπεδο και φαίνεται να έχει καλύτερη αντίληψη του παιχνιδιού, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει την ίδια επαφή με το καλάθι ή την ίδια δίψα για rebounds.

Συγχαρητήρια ή λυπάμαι, χάσατε;

Εξαρτάται πώς θα το κρίνει κανείς. Εφόσον πάμε στη λογική των deals που υποτιθέμενα υπήρχαν με βάση τη δική μας λογική στα χέρια των Pacers (για παράδειγμα περίπου το μισό οπλοστάσιο assets της Βοστόνης) ή ένα πακέτο Kevin Love και κάτι ακόμα, τότε οι Pacers υπέπεσαν σε σοβαρό σφάλμα. Από την άλλη, όμως, αυτό είναι καθαρά υποθετική πρόταση.

Λαμβάνοντας υπόψη πώς άπαντες γνώριζαν πως ο George θα φύγει, και με τη δεδηλωμένη επιθυμία του να παίξει στους Lakers, οι Pacers ενδεχομένως βρίσκονταν σε μια κατάσταση “Ας κάνουμε κάτι για να μην τον χάσουμε για το τίποτα”. Σε αυτό το πλαίσιο πήραν ένα καλό -όχι τέλειο- αντάλλαγμα, που τους επιτρέπει να ψηλαφίσουν την κατάστασή τους και να δουν πώς θα κινηθούν.

Αν είχαν και κανέναν προπονητή της προκοπής…

Βαθμός: Μεταξετασταίοι όσο τους προπονεί ο Nate McMillan.

Βραβείο “Κάνοντας το ίδιο πράγμα, περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα”

• Jose Calderon στους Cavaliers για 1 χρόνο με minimum συμβόλαιο.

Το thing του φετινού καλοκαιριού στο Cleveland είναι πως ο LeBron James δεν θα ασχοληθεί με τη στρατολόγηση νεοσύλλεκτων για την αρμάδα των Cavaliers (άλλωστε η φαμίλια έχει αρχίσει να ξεκληρίζεται). Το πρόβλημα είναι ότι το ίδιο δεν θα κάνει και ο David Griffin, καθώς οι Cavs αναζητούν νέο GM για να παίζει ο LeBron όταν βαριέται την προπόνηση. Κάπως έτσι, μια ομάδα με ιστορικά συγκλονιστική επίθεση, προδομένη από τον πάγκο της, και συγκεκριμένα από την αδυναμία του να μαρκάρει, αντικατέστησε έναν κακό αμυντικό και τέως εξαιρετικό point guard, με έναν άλλο γηραιότερο παίκτη με παρόμοιο χαρακτηριστικά. O Calderon φάνηκε πέρσι να περνάει στη φάση της αποσύνθεσης, καθώς εκτός της εκρηκτικότητάς του, πέρασε από το γραφείο συνταξιοδότησης και το τρίποντό του. Μιλάμε για μια κίνηση που πραγματικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη σκοπιμότητά της.

Αναμένουμε την πιθανολογούμενη μετακίνηση του Crawford στους Hawks, το buy-out του συμβολαίου του και την αρπαγή του από τους Cavaliers, ώστε τίποτα να μην βγάζει πλέον νόημα, και να βγαίνει ο LeBron στο παρκέ πλαισιωμένος από Calderon, Crawford, Korver, Frye, τρία μπουκάλια φορμόλη και πρόζακ στο σορτσάκι.

Βραβείο “Ψηλά στου Ντουμανιού το Μίλι”

• Paul Millsap σε Nuggets, $ 90 εκατομμύρια για τρία χρόνια:

Το Colorado είναι η πρώτη πολιτεία που νομιμοποίησε την κατοχή μαριχουάνας μέχρι 28 γραμμάρια ανά ενήλικο από 21 ετών και πάνω. Φανταζόμαστε, λοιπόν, πως στο άκουσμα της υπογραφής του Paul Millsap από το Denver, οι πωλήσεις θα εκτοξευθούν ακόμα περισσότερο στην Mile High City. Αγωνιστικά οι Nuggets πήραν ένα από τα καλύτερα τεσσάρια της λίγκας, με μπασκετικό IQ που ξεπερνάει κάθε φαντασία, και η συνύπαρξή του με τον Nikola Jokic θα προσφέρει πολλά εφιαλτικά βράδια στους αντιπάλους, όντας ένα δίδυμο θεωρητικά unguardable. Παράλληλα, η όλη κατάσταση, με τα τωρινά δεδομένα, βολεύει αφάνταστα τον Jamal Murray, καθώς αν δεν αποκτηθεί κάποιος guard μέχρι να ξεκινήσει η regular season, έχει την ευκαιρία να απασφαλίσει ως scoring point guard, με μεγάλο μερίδιο της δημιουργίας να μοιράζεται στην frontcourt. Το μόνο δύσκολο θα είναι τα κόκκινα μάτια των κατοίκων του Denver να προλαβαίνουν τα αστραπιαία κοψίματα των guards του Mike Malone, προεξάρχοντος του Gary Harris. Blink and you might miss it.

Βαθμός: 7,5, όσα και τα τεσσάρια στο ρόστερ ( Milsap, Hernagomez, Faried, Lyles,  Arthur, Lydon, Cancar και λίγο από Chandler)

Βραβείο “Κλείνω το internet”

• Amir Johson στους 76ers για 1 χρόνο και $ 11 εκατομμύρια

• J.J. Redick στους 76ers για 1 χρόνο και $ 23 εκατομμύρια

Όλοι έχουμε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση που ενώ υπάρχουν πιεστικές υποχρεώσεις στο πρόγραμμά μας, η απάντησή μας σε αυτές είναι μια αδιάκοπη και ακατάσχετη αναζήτηση άχρηστης πληροφορίας στο internet. ‘Η εγώ είμαι χαλασμένος. Ωστόσο η έκρηξη του facebook, του 9gag και μύριων όσων sites και media μάλλον συντείνουν προς την εγκυρότητα της αρχικής πρότασης. Πάω στοίχημα ότι λιγότερο από ένας στους δέκα έχουν παρατηρήσει ότι δεν υπάρχει πια το κουτάκι keep me signed in στο facebook, αλλά είναι default και δεν μπορείς να το αλλάξεις. Κάποια στιγμή ωστόσο η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο.

Κι ύστερα προχωράει σε ακόμα σκοτεινότερα βάθη βαριεστημάρας ή ενθουσιασμού για νέες πληροφορίες ή εμβαθύνσεις. Κάπου εκεί έρχεται το άγχος, ο αυτοοικτοιρμός και μια βαθιά υπαρξιακή κρίση πριν τελικά πεις “δεν πάει άλλο, κλείνω το γαμήδι να κάνω καμιά δουλειά” και αντιμετωπίζεις τον γολγοθά που έχτισες ένα F5 τη φορά. Φτιάχνεις καφέ, βάζεις pumping μουσική, ανοίγεις τα παράθυρα (ωχ! φυσικό φως!) κλείνεις το ρούτερ, βάζεις το κινητό στο αθόρυβο και ξεκινάς, πλήρως επενδεδυμένος στην επιτυχία που θα δικαιώσει την προηγούμενη δημιουργική αδράνεια σου, που αργότερα θα πλασάρεις ως στρατηγική επιλογή.

Για τους Sixers αυτό το τσαφ αποφαστιστικότητας αξιολογείται στα $ 34 εκατ. για μια σεζόν και τα 63 αθροιστικά χρόνια των Johnson και Redick. Ο πρώτος θα δώσει σταθερότητα, ασφάλεια και διακριτικότητα στη front-line των Sixers που διακοσμείται από υπέροχα ταλαντούχους τύπους, από τους οποίους δεν θα αφαιρέσει touches, αλλά ταυτόχρονα θα τους καλύπτει στα λάθη και τις αβλεψίες τους, περιορίζοντας το κόστος τους. Ο Redick, με το ασταμάτητό του τρέξιμο για να ξεμαρκαριστεί και να πυροβολήσει με ακρίβεια Ρώσου sniper, θα καθαρίσει τον χώρο για να καταθέσουν με τα λιγότερα δυνατά εμπόδια οι νέοι καλλιτέχνες της Philadelphia το έργο τους στο παρκέ.

Η Philadelphia είναι εδώ και είναι έτοιμη να πάρει εκδίκηση.

Βαθμός: Επιτέλους η Phillie βγάζει νόημα.

Βραβείο “Εκβιασμού Παιχτών”

• Παραμονή του Patty Mills στο San Antonio για 4 χρόνια και $50 εκατομμύρια

Οι Spurs είδαν τους μεγάλους τους στόχους στην θέση του point guard να εξαφανίζονται μπροστά στα μάτια τους. Κάτι σαν το Leftovers. Ο Chris Paul επέλεξε το Houston, o Kyle Lowry έμεινε στο Toronto και ο George Hill πήγε να κάνει mentoring στα πιτσιρίκια του Sacramento²⁾more on that later. Παράλληλα ακόμα και το outsider που λέγεται Derrick Rose, είχε συνάντηση με τους Bucks και αναμένουμε ακόμα τα αποτελέσματα αυτής. Τι έμεινε να κάνει ο Popovich; Να πείσει τους εναπομείναντες να υπογράψουν – και να υπογράψουν με λιγότερα του αναμενομένου. Θεωρούμε πιθανό οι Spurs να έχουν απαγάγει τα παιδιά του Mills³⁾Οκ, ενδεχομένως κακόγουστο αστείο, αλλά προσπαθούμε να τονίσουμε την υπερβολή και κάπως έτσι να πείστηκε να βάλει την υπογραφή του στο τετραετές συμβόλαιο. Παράλληλα σε αυτήν την κατηγορία είναι πιθανό να “πέσει” και ο Pau Gasol, ο οποίος συζητάει τριετή ανανέωση με -επίσης- μικρότερες απολαβές.

Βαθμός: Don Corleone Approves.

Βραβείο “Μπάμιες, aka κανείς δεν πολυψήνεται ούτε να ασχοληθεί, ούτε να φάει”

• Michael Carter-Williams στους Hornets για 1 χρόνο και $ 2,7 εκατομμύρια.

Βραβείο “Η ανώφελη προσπάθεια βαψίματος αυγών με τη βοήθεια αερίων”

• Langston Galloway στους Detroit Pistons για 3 χρόνια και $ 21 εκατομμύρια.

Tιμητικά Βραβεία

“Βαθύ ΠαΣοΚ”– Πιθανή μετακίνηση του Rajon Rondo στους Los Angeles Clippers

Aν ο Doc ζούσε στην Ελλάδα των ’80s-’90s θα ήταν το καμάρι της τότε κυβέρνησης. Τι κι αν πήγε στους Clippers; Τι κι αν έχουν περάσει τα χρόνια; Πάντα θα δίνει δουλειά στα “δικά του” παιδιά. Brandon Bass, Nate Robinson, Glen Davis, Paul Pierce, Jeff Green ανήκουν στην κατηγορία αυτή, με τον Rondo να γίνεται ακόμα ένας κρίκος σε αυτή την αλυσίδα, εφόσον καταλήξει στην δυτική ακτή. Ωστόσο, πάντα είχε ένα soft spot για το αντίστοιχο “έχω ένα παιδί, τίμιο, φιλότιμο και ασπάζεται τις ιδέες μας”. Enter Josh Smith, Byron Mullens, Dahntay Jones και Sasha Vujacic, μεταξύ άλλων. Η κορυφή του παγόβουνου πάντως, ήρθε με τo πιο ΠαΣοΚ trade, όταν ο Rivers αποφάσισε να κάνει ένα τριπλό trade με την πρώην ομάδα του, τους Celtics, στέλνοντας εκεί τον Chris-Douglas Roberts και ένα pick β’ γύρου, ενώ παράλληλα έδινε τον Reggie Bullock στο Phoenix, για να πάρει τον γιο του.

“Σοσιαλιστικής Επαγρύπνησης”

So tell me again why there’s a cap on how much a player should get?? Don’t answer that. Steph should be getting 400M this summer 5yrs. #JMTshttps://t.co/jMYfI0umWK

— LeBron James (@KingJames) July 1, 2017

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, από τον σύντροφο-Βασιλιά.