BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #20: “North’s Wall”

Posted on May 24 2019 - 11:03am by The Ball Hog

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

(3) Raptors 105 @ 99 Bucks (2)
Game 5:

Οι Bucks είχαν χάσει μία φορά στη φετινή regural δύο σερί παιχνίδια, και -προφανώς- καμία τρία συνεχόμενα. Διέθεταν δε, την δεύτερη καλύτερη έδρα της Λίγκας, έχοντας χάσει μόλις οχτώ παιχνίδια στο Fiserv Forum, ένα περισσότερο από τους Nuggets, στη regylar, και μόλις ένα ως τώρα στην post season, το πρώτο από τους Celtics, πριν τους πάρουν παραμάζωμα στη συνέχεια.

Συνεπώς, δεν ήταν παράλογο να περιμένει κανείς να επικρατήσουν στην συγκεκριμένη αναμέτρηση, βάσει της ως εδώ διαδρομής τους.

Κάποιος κύριος, ωστόσο, είχε διαφορετική άποψη.

Ο Kawhi ήταν για έναν αγώνα συγκλονιστικός. Δεν έδειξε να έχει ενοχλήσεις στο πόδι του (όπως στα δύο προηγούμενα παιχνίδια), βάζοντας την τέταρτη 30άρα του στη σειρά. Παράλληλα, είχε πέντε τρίποντα, εφτά rebounds και εννέα assists.

Τα δύο από τα τρίποντά του δε, στην τέταρτη περίοδο και back to back, ήταν η μαχαιριά στην καρδιά των Bucks, μετατρέποντας το -2 των Raptors σε +4 στο πλέον κρίσιμο σημείο.

O All Star των Raptors είχε συνολικά 15 από τους 33 πόντους της ομάδας του στην τελευταία περίοδο, μα πιο καθοριστική ήταν η άμυνά του πάνω στον υποψήφιο MVP της Λίγκας.

Η διαφορά στην απόδοση των δύο στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν και η καθοριστική. Όχι μόνο ως προς την επιθετική τους αποτελεσματικότητα, όσο στο πως οι άμυνες τους αντιμετώπισαν, τι τους άφηναν και τι τους πήραν.

Από τη μία, οι Raptors, έχουν στήσει εδώ και τρία παιχνίδια ένα τοίχος κορμιών μπροστά στον Giannis, με κύριο αμυντικό πάνω του τον καλύτερο man-to-man αμυντικό της Λίγκας και σε βοήθειες τους τεράστιους Siakam και Gasol. Οι διάδρομοι έχουν κλείσει, το eurostep δεν βρίσκει χώρο να τεθεί σε εφαρμογή, τεράστια χέρια σκεπάζουν ακόμα και τα πλέον μακριά τέτοια του Antetokounmpo. Mόνες επιλογές που η άμυνα των Raptors του αφήνει είναι το kick out και το mid-range.

Και εκεί ακριβώς είναι που το ρίσκο του Nick Nurse βγαίνει. Με τον Giannis ακόμα όχι finished product, ιδίως ως προς το σουτ του, μα και ως προς την πάσα του, o ίδιος δεν μπορεί να αποτελέσει συστηματική απειλή από το mid-range, ενώ ούτε οι σουτέρ των Bucks έχουν εμφανιστεί στον βαθμό που απαιτείται για να τιμωρήσουν την άμυνα των Raptors. Πλην του Game-2, το Toronto έχει υψηλότερο ποσοστό ευστοχίας από το τρίποντο σε κάθε αγώνα, σε μία χρονιά που το συγκεκριμένο στατιστικό δείχνει να καθορίζει σε συντριπτικό βαθμό τον νικητή κάθε αναμέτρησης της post season.

Χαρακτηριστικότερη φάση των όσων γράφουμε, είναι ενάμιση περίπου λεπτό πριν τη λήξη του αγώνα, με τους Raptors να προηγούνται με 98-95. Ο Giannis παίρνει το αριστερό drive και βρίσκει μπροστά του το εν λόγω τοίχος τριών παιχτών που του  κλείνει τον δρόμο. Αναγκαστικά πασάρει έξω, στον ελεύθερο Bledsoe. Ε, ο Bledsoe, όσο βελτιωμένος και αν εμφανίστηκε -κυρίως στο πρώτο ημίχρονο-, την στέλνει στο σίδερο.

Αντίθετα, οι Bucks αντιμετωπίζουν τον Kawhi στην άμυνα σαν να είναι μία ακόμα μέρα στο γραφείο. Χαρακτηριστικές είναι οι άμυνες στα δύο κρισιμότατα τρίποντά του που ανέφερα και παραπάνω. Απλό pick’n roll, ένα συνηθισμένο switch η άμυνα των Bucks και ο Kawhi, και στις δύο φάσεις, βρίσκεται αντιμέτωπος με τα αργά πόδια του Brook Lopez. Τα κολλάει αμφότερα, τους φιλά και τους καλυνηχτεί.

Κάπως έτσι, οι Raptors παρότι είχαν μόλις 31,7% στα δίποντα (13/41), το χαμηλότερο ποσοστό διπόντων που έχει κερδίσει αγώνα φέτος και μόλις το τρίτο τα τελευταία 11 χρόνια που οδηγεί σε νίκη, κατάφεραν να κερδίσουν τον αγώνα. Γιατί έκαναν αυτά που πρέπει να κάνει μία ομάδα για να κερδίσει το 2019: έβαλαν τα τρίποντα και τις βολές τους.

Ο coach Bud δεν έχει κάνει την παραμικρή προσαρμογή σε αγωνιστικό σχεδιασμό (παρά μόνο σε πρόσωπα, με την είσοδο του Brogdon στην βασική πεντάδα στη θέση του Mirotic σε αυτόν τον αγώνα). Mε όλη την επιτυχία ως τώρα της ομάδα του να βασίζεται στο ανίκητο του Antetokounmpo στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη, θα περιμέναμε να έχει δει πως ο τοίχος που του στήνει το Toronto είναι απροσπέλαστος με το σύστημα “παίρνω αμπάριζα και μπαίνω” που ως τώρα εφαρμόζεται. Είναι χαρακτηριστικό πως το offensive rating του Giannis, που ήταν στο 115,2 κόντρα στους Pistons, στο 121,2 κόντρα στους Celtics, πλέον έχει πέσει στο 99,9 σε πέντε αγώνες κόντρα στους Raptors, έχοντας παράλληλα απενεργοποιήσει εντελώς την half-court επίθεση των Bucks. E, μια προπονητική βοήθεια, αλλαγής κάποιων πραγμάτων, θα ήταν παραπάνω από χρήσιμη -και κρίσιμη- στο προτελευταίο σκαλί δυσκολίας της σεζόν. To άνοιγμα του ρυθμού θα μπορούσε να αποτελέσει μία λύση, είτε, ως προς τον Giannis, η τοποθέτηση του απευθείας στο post χαμηλά, ή ένα pick στο ύψος των βολών. Κάτι που να του δώσει τον χώρο και τον αέρα που η άμυνα των Raptors του στερεί. Η απουσία συστηματικά αξιόπιστου σουτ από τον ίδιο -σε αυτή τη φάση της καριέρας του (έχει δρόμο και χρόνο να το φτιάξει μπροστά του)-, είναι κάτι που του βάζει ταβάνι αγωνιστικά σε αυτό το επίπεδο προς ώρας1)Ακόμα και έτσι, βέβαια, ο Giannis κάνει μία σειρά “for the ages”, με τα νούμερά του να συγκρίνονται με εκείνα των καλύτερων, αλλά ο αγωνιστικός σχεδιασμός των Bucks και ο τρόπος χρησιμοποίησής του στην επίθεση -εκ του αποτελέσματος- δεν βοηθά την ομάδα του ως προς τους σκοπούς της..

Με τον coach Nurse, από την άλλη, να το εκμεταλλεύεται ιδανικά και να βρίσκεται πλέον εκείνος καβάλα στ’άλογο στον δρόμο για τους Τελικούς. Και όταν λέμε “καβάλα στ’αλογο”, το εννοούμε: δεν έχει υπάρξει καμία ομάδα στην Ιστορία να έχει κάνει το 3-2 εκτός έδρας και να μην έχει τελειώσει τη σειρά στο Game-6.

Βάσει των ανωτέρω, οι Raptors κατάφεραν να επιστρέψουν τόσο από το τρομακτικό ξεκίνημα των Bucks (με 18-4, με τους Raptors να έχουν τρία λάθη ως τότε, όσα στο υπόλοιπο του αγώνα έκτοτε), όσο και από το 63-51 των γηπεδούχων, πάλι με σερί 14-2, στα μέσα της τρίτης περιόδου. Όλα έφτασαν να παίζονται στα τελευταία λεπτά, που κακές επιλογές των Bucks, η απόσυρση στον πάγκο του Giannis με γυρισμένο πόδι, και η εκτελεστική κυνικότητα του Kawhi, καθόρισαν τον νικητή.

Χαρακτηριστικότερο των ανωτέρω, η φάση στο 100-97, με τον Bledsoe αντί να επιλέξει το εύκολο δίποντο, να δίνει μία δύσκολη πάσα στην γωνία στον Brogdon, που οδηγεί σε λάθος. Μετά από αυτό, μάλλον όλα είχαν κριθεί.

Πέρα των ανωτέρω, πρέπει να γίνει αναφορά στην συγκλονιστική παρουσία του VanVleet στον συγκεκριμένο αγώνα, που με εφτά τρίποντα (και όμως! -προφανώς και ρεκόρ καριέρας) ήταν ο συμπαραστάτης του Leonard σε αυτήν τη σημαντικότατη νίκη.

Μάλιστα, αναφορικά με τον VanVleet βρήκαμε μία σειρά από tweets, στο σύνολό τους πολύ ενδιαφέροντα για να μην τα παρουσιάσουμε:

Η γέννηση του γιου του, του Fred Jr., τη Δευτέρα, φαίνεται να τον έχει αναστήσει αγωνιστικά, δίνοντας σαφές πλεονέκτημα στη μάχη των πάγκων, δεδομένα μιας από τις κρισιμότερες μάχες στην συγκεκριμένη σειρά. Ο VanVleet τελείωσε τον αγώνα με το μαγικό +28 (σε 31 λεπτά) στο plus/minus και ο πάγκος των Raptors κέρδισε ξανά τον αντίστοιχο των Bucks με 35-15, κάνοντας κομμάτια και τη θεωρία που έλεγε πως “οι ρολίστες δεν παίζουν καλά στα εκτός έδρας”.

Τα ανωτέρω αποτελούν την μπασκετική οπτική μας στο τι λαμβάνει χώρα στη σειρά. Αν δεν σας καλύπτει, όπως για παράδειγμα την πλειοψηφία των εγχώριων μπασκετικών γραφιάδων (μην τα ξαναλέμε, δημοσιογράφοι δεν είναι), που σκούζουν από τη λήξη του αγώνα για τη διαιτησία, το μόνο πράγμα που έχουν μάθει να λένε αν κάτι δεν πάει όπως επιθυμούν τόσα χρόνια2)Καταλαβαίνουμε, βέβαια, πως κάποιος πρέπει να φταίει, και να φάει αυτός το ανάθεμα επειδή ενδέχεται να τους στερήσει τη χαρά να πάνε χρηματοδοτούμενοι στο Milwaukee με τις φουστανέλες που έβγαλαν από την ντουλάπα μέρες τώρα και αερίζονται για να βγάλουν φωτογραφίες με τον “παιχταρά μας”., και ψάχνετε και εσείς από την πλευρά σας για μεταφυσικές, μη αγωνιστικές, εξηγήσεις, ο γκαντέμης της φετινής post season έχει βρεθεί ποιος είναι εδώ και καιρό:

Όπως ξεκάθαρα έχει βρεθεί και ο μαλάκα της όλης υπόθεσης:

Κλείνοντας μπασκετικά πάντως, είναι γνωστό το ρητό των Αμερικάνων, που χρόνια τώρα αναπαράγουμε και εμείς στα γραπτά μας, πως “τα Playoffs σε μεγάλο βαθμό καθορίζονται από τον καλύτερο παίχτη της σειράς” (αν πάντα απέναντί σου δεν είναι οι Warriors της τελευταίας τριετίας, που τότε δεν έχει σημασία ακόμα και αν είσαι ο LeBron).  Και στην συγκεκριμένη σειρά, μέχρι στιγμής, ο καλύτερος παίχτης είναι ο Kawhi, και το αποτέλεσμα είναι ως τώρα δίκαιο. Οι Bucks και ο Giannis, πέρα από το να αναρωτιόνται το πως χάθηκε το Game-3 στην δεύτερη παράταση, έχουν μπροστά τους μία μοναδική ευκαιρία να αλλάξουν το αγωνιστικό τους status: ήταν το Game-6 μέσα στη Βοστόνη το 2012 το παιχνίδι που ανέβασε τον LeBron στην κορυφαία τριάδα παιχτών όλων των εποχών. Είναι το Game-6 μέσα στο Toronto που ο Giannis θα πρέπει να κερδίσει για να γίνει νομοτελιακά ο νόμιμος διάδοχός του ως “King of the East”. Οψόμεθα.

References
1 Ακόμα και έτσι, βέβαια, ο Giannis κάνει μία σειρά “for the ages”, με τα νούμερά του να συγκρίνονται με εκείνα των καλύτερων, αλλά ο αγωνιστικός σχεδιασμός των Bucks και ο τρόπος χρησιμοποίησής του στην επίθεση -εκ του αποτελέσματος- δεν βοηθά την ομάδα του ως προς τους σκοπούς της.
2 Καταλαβαίνουμε, βέβαια, πως κάποιος πρέπει να φταίει, και να φάει αυτός το ανάθεμα επειδή ενδέχεται να τους στερήσει τη χαρά να πάνε χρηματοδοτούμενοι στο Milwaukee με τις φουστανέλες που έβγαλαν από την ντουλάπα μέρες τώρα και αερίζονται για να βγάλουν φωτογραφίες με τον “παιχταρά μας”.

4 Comments so far. Feel free to join this conversation.

  1. Conan1982 May 24, 2019 at 13:56 -

    Εγώ θα επιμείνω λίγο ότι αυτό που πρέπει να βελτιώσει ο Γιάννης δεν είναι το σουτ κατά κύριο λόγο αλλά την πάσα. 2 και 3 αμυντικοί επάνω του σημαίνει 1 και 2 παίκτες ελεύθεροι,

    • Nicolas Radicopoulos May 24, 2019 at 19:44 -

      Συμφωνούμε. Απλά, α) συνήθως οι Raptors φροντίζουν αυτός ο ένας να είναι ο Bledsoe. β) όντως δείχνει τις πάσες του να μην μπορεί ακόμα να τις κοντρολάρει άψογα, και πάρα πολύ συχνά είναι τόσο χαμηλά/πλάι από τον συμπαικτή του, όσο απαιτείται για να χαθεί εκείνο το δευτερόλεπτο που η άμυνα χρειάζεται για να κλείσει.

  2. Dimitris Kontos May 24, 2019 at 14:16 -

    Άψογη όπως πάντα ανάλυση.Δώστε πόνο στους κατ’επάγγελμα οπαδούς του ελαφιακού.Μέχρι τώρα πάντως,στο μόνο που πέσατε(πέσαμε) έξω στην προ αγώνων ανάλυση της σειράς είναι το πλεονέκτημα των Bucks στη θέση του κόουτς,Παρότι βλακόφατσα,μάλλον είναι γατόνι ο Νurse.Για να δούμε θα κάνει τις δέουσες προσαρμογές ο Bud και θα κάνει επιτέλους ο Middleton ένα παιχνίδι αντάξιο του all star status του?Αμήν γιατί φέτος μοιάζει καλή ευκαιρία να παίξουν οι Bucks τελικούςΥ.Γ.κάποιος να πετάξει με βια τη μπάλα στα μούτρα του Drake δεν υπάρχει?

  3. CeZn May 24, 2019 at 17:22 -

    Το μπλοκαρισμα του γιαννης στα PO ηταν σχετικα αναμενομενο. Περισσοτερο αναπαντεχο(και θετικο για τον γιαννη) ειναι που δεν συνεβη και με τους μποστον βασικα. Τωρα με λεοναρντ απεναντι και σιακαμ-γκασολ απο πισω εχουν σφιξει για τα καλα τα γαλατα. Και εχει φανει για τα καλα οτι η ομαδα χρειαζεται κατι καλυτερο απο μπλεντσο αλλα και μιντλετον για να γινουν κοντεντερς του τιτλου.

    Ειδικα στην 2η παραταση στο game3 δεν μπορουσαν να αλλαξουν καν πλευρα στην επιθεση.. και κατεληγαν να κουτουλανε μεταξυ τους…

    Τεσπα. Ο λεοναρντ ηταν αγαπημενο πουλεν απο τους τελικους το 14. Απιστευτος μπρος πισω. Ακομα περισσοτερο τωρα. Αλλα δυστυχως το οτι αφησε τον ποπ τον εβγαλε απο την λιστα των favorites (οπως και η επιλογη ντουραντ να παει gsw πχ )

    Μακαρι να το γυρισει ο γιαννης αν κι αυτος εχει μπλοκαρει και σε επιπεδο ψυχολογιας(βλ. Βολες διαρκες κουτουλημα στην επιθεση)

    Εdit Ο τροπος που χρησιμοποιειται ο λοπεζ στην αμυνα ειναι κακιστος. Δεν γινεται να κανει switch. Οποιον και να μαρκαρει εκτος γκασολ ειναι γερο mismatch. Θελει προσαρμογη εκει απαραιτητα